155 Вершы з Бібліі пра мудрую жанчыну

Задумаемся разам пра мудрасць. Яна ж такая важная рэч, незалежна ад таго, хто ты і колькі табе гадоў. У Бібліі шмат разоў гаворыцца пра тое, як важна быць мудрым чалавекам.

Мудрасць — гэта не толькі веды. Гэта глыбокае разуменне жыцця, уменне адрозніваць добрае ад дрэннага. Мудры чалавек не проста вучыцца, але і ўжывае свае веды ў жыцці, памятаючы, што сапраўдная мудрасць ад Бога, і стараецца жыць паводле Яго вучэння.

Мудрасць — гэта не толькі дар, але і адказнасць, магчымасць праслаўляць Бога ва ўсім. Мудры чалавек абдумвае свае рашэнні, не спяшаецца дзейнічаць, шукае парады ў тых, хто мае вопыт і мудрасць. Ён не паддаецца эмоцыям ці ціску, а кіруецца цвёрдымі прынцыпамі і каштоўнасцямі, закладзенымі ў Божым Слове.

Мудры чалавек сціплы і богабаязны. Ён разумее, што сапраўдная мудрасць не для самаўслаўлення, а для служэння іншым, для таго, каб будаваць жыцці. Не імкнецца ўразіць сваімі ведамі, а выкарыстоўвае іх для дабра ўсіх і на славу Божую.

Быць мудрым — гэта таксама клапаціцца пра свой дом і сям'ю, бо ўсё, што мы робім, уплывае на тых, хто побач, асабліва на дзяцей. Няхай кожны з нас імкнецца да мудрасці, каб наша жыццё было сведчаннем велічы Бога і променем святла ў гэтым свеце.

Хто знойдзе жонку дабрадзейную? Яна даражэй за пэрліны.

Мудрая жонка будуе сабе дом, а неразумная руйнуе яго сваімі рукамі.

Сіла і велічнасьць — адзеньне яе, і радуецца яна дню, што прыходзіць.

Яна адкрывае вусны свае з мудрасьцю, і міласэрнае настаўленьне на языку ў яе.

Пэўнае ў ёй сэрца мужа яе, і ён не застанецца без прыбытку.

Яна дае яму дабро, а ня зло, у-ва ўсе дні жыцьця свайго.

Прывабнасьць падманлівая і прыгажосьць марная, але жанчына, якая баіцца ГОСПАДА, годная пахвалы.

Дабрадзейная жонка — карона для мужа свайго, а бессаромная — як гніль у костках ягоных.

Сыне мой, паслухай перасьцярогаў бацькі твайго і не адкідай настаўленьняў маці тваёй,

бо яны — прывабны вянок на галаве тваёй і каштоўныя каралі на шыі тваёй.

Таксама жанчыны [мусяць быць] сумленныя, не паклёпніцы, пільныя, верныя ў-ва ўсім.

Яна — каштоўнейшая за пэрліны, і нішто з таго, што ты прагнеш, ня можа параўнацца з ёю.

Дом і маёмасьць — спадчына ад бацькоў, але разумная жонка — ад ГОСПАДА.

каб старыя жанчыны паводзілі сябе, як належыцца сьвятым, не паклёпнічалі, не пілі шмат віна, вучылі добраму,

каб вучылі мудрасьці маладых, каб тыя любілі мужоў, любілі дзяцей,

былі цьвярозыя, чыстыя, гаспадарлівыя, добрыя, падпарадкаваныя сваім мужам, каб не было блюзьненьня на слова Божае.

Галоўнае — мудрасьць; набывай мудрасьць, і за ўсю маёмасьць тваю набывай розум.

І цяпер, дачка мая, ня бойся. Я зраблю для цябе ўсё, пра што ты сказала, бо ведаюць усе ў брамах народу майго, што ты — жанчына дабрадзейная.

Дабрадзейная жанчына здабывае славу, і моцныя здабываюць багацьце.

Лепш жыць у зямлі пустыннай, чым з жонкай гняўлівай і сварлівай.

У сэрцы разумнага жыве мудрасьць, і паміж дурняў яна вядомая.

але таемны сэрца чалавек у незьнішчальнасьці ціхага і спакойнага духа, што вельмі каштоўна перад Богам.

Зрэшты, ані муж бяз жонкі, ані жонка бяз мужа, у Госпадзе.

Бо як жонка ад мужа, так і муж праз жонку, а ўсе — ад Бога.

«Я — нарцыс Сарону, лілея даліны!»

Шчасьлівы чалавек, які не хадзіў паводле рады бязбожнікаў, не стаяў на шляху грэшнікаў і не сядзеў паміж насьмешнікаў,

бо да Закону ГОСПАДА імкненьне ягонае і пра Закон Ягоны будзе разважаць ён днём і ноччу.

І будзе ён як дрэва, пасаджанае пры цячэньні водаў, якое прыносіць плод свой у часе сваім, і лістота якога ня вяне, і ў-ва ўсім, што ён робіць, ён посьпех мае.

Хто знайшоў жонку, той знайшоў добрае і атрымаў ласку ад ГОСПАДА.

Мудрасьць робіць мудрага мацнейшым за дзесяць уладароў, якія ў горадзе.

Сіла і велічнасьць — адзеньне яе, і радуецца яна дню, што прыходзіць.

Яна адкрывае вусны свае з мудрасьцю, і міласэрнае настаўленьне на языку ў яе.

Шукае яна воўну і лён, і ахвотна працуе рукамі сваімі.

Яна падобная да караблёў купецкіх, здалёк прыносіць хлеб свой.

І ўстае яна сярод ночы, і раздае ежу ў доме сваім, і належнае служкам сваім.

Далоні свае адкрывае прыгнечанаму, і руку сваю працягвае беднаму.

Сэрца разумнае шукае веданьня, а вусны неразумных жывяцца дурнотаю.

Далоні свае адкрывае прыгнечанаму, і руку сваю працягвае беднаму.

Не баіцца сьцюжы для дому свайго, бо ўвесь дом яе ў кармазын апрануты.

Прыемныя словы — сотавы мёд, асалода для душы і лекі для цела.

Жалеза жалезам вострыцца, а чалавек вострыць аблічча бліжняга свайго.

Пэўнае ў ёй сэрца мужа яе, і ён не застанецца без прыбытку.

Зьлітуйся нада мною, ГОСПАДЗЕ, бо я — прыгнечаны. Ад тугі высахла вока маё, і душа мая, і нутро маё.

Шчасьлівы чалавек, які знайшоў мудрасьць, і чалавек, які прыдбаў разуменьне.

Бо здабыць яе лепш, чым здабыць срэбра, і плады ейныя лепшыя за золата.

Яна — каштоўнейшая за пэрліны, і нішто з таго, што ты прагнеш, ня можа параўнацца з ёю.

Дубец і дакор даюць мудрасьць, а дзіцё, пакінутае [само сабе], — сорам для маці яго.

Шлях неразумнага слушны ў вачах ягоных, але мудры той, хто слухае параду.

Мудрасьцю будуецца дом, і розумам умацоўваецца,

Праходзіў я праз поле гультая і праз вінаграднік чалавека бяз розуму,

і вось, усё зарасло асотам, і крапіва пакрыла паверхню яго, і каменная агароджа зруйнаваная.

І паглядзеў я, і зьвярнуў [на гэта] сэрца маё, убачыў, і атрымаў настаўленьне:

«Крыху пасьпіш, крыху падрэміш, крыху, склаўшы рукі, паляжыш.

і прыйдзе, як валацуга, беднасьць твая, і нястача твая — як чалавек узброены».

і праз веданьне напаўняюцца пакоі яго ўсялякай каштоўнай і прывабнай маёмасьцю.

Жонка твая ў доме тваім будзе плодная, быццам лаза вінаградная; сыны твае — як галіны аліўкавыя, наўкола стала твайго.

Няхай будзе [аздобаю] ня вонкавае заплятаньне валасоў і залатыя ўпрыгожваньні або апрананьне ў шаты сьвету,

але таемны сэрца чалавек у незьнішчальнасьці ціхага і спакойнага духа, што вельмі каштоўна перад Богам.

Ці ж мудрасьць ня кліча? Ці ж розум ня ўзносіць голас свой?

Прыйміце настаўленьне маё, а ня срэбра; лепш веды, чым чыстае золата,

бо мудрасьць лепшая за пэрлы, і ніякія каштоўнасьці не параўнаюцца з ёю.

Слаўлю Цябе, бо я захапляльна і дзівосна збудаваны; цудоўныя справы Твае, і душа мая ведае [гэта] добра.

Алей і кадзіла радуюць сэрца, а салодкасьць бліжняга — у парадзе ад душы.

Не пакідай яе, і яна захавае цябе, любі яе, і яна будзе пільнаваць цябе.

Галоўнае — мудрасьць; набывай мудрасьць, і за ўсю маёмасьць тваю набывай розум.

Альлелюя! Шчасьлівы той чалавек, які баіцца ГОСПАДА і ў прыказаньнях Ягоных мае ўпадабаньне вялікае.

Угледзіць гэта бязбожнік і будзе злаваць, скрыгатаць ён будзе зубамі і змарнее, і жаданьне бязбожніка загіне.

Магутным будзе на зямлі насеньне ягонае; пакаленьне правых будзе дабраслаўлёнае.

Маёмасьць і багацьце ў доме ягоным, і праведнасьць ягоная будзе трываць вечна.

«Шмат было жанчынаў дабрадзейных, але ты пераўзыйшла іх усіх!»

Братняя любоў адзін да аднаго [няхай будзе] ад усяго сэрца, у пашане адзін аднаго выпярэджвайце;

Яна дае яму дабро, а ня зло, у-ва ўсе дні жыцьця свайго.

Дочкі валадароў сярод шанаваных Тваіх; сужонка Валадара стаіць праваруч Цябе ў шчырым золаце з Афіру.

«Слухай, дачка, і ўзглянь, і прыхілі вуха тваё, і забудзься пра народ твой і пра дом бацькі твайго.

былі цьвярозыя, чыстыя, гаспадарлівыя, добрыя, падпарадкаваныя сваім мужам, каб не было блюзьненьня на слова Божае.

Мудрыя захоўваюць веданьне, а вусны неразумнага вядуць да загубы.

Пастаў юнака на слушны шлях, і ён ня збочыць з яго, нават калі састарэе.

Выканай працу тваю звонку [дому] і скончы яе на полі тваім, а пасьля пабудуй дом твой.

Бяз рады руйнуюцца намеры, а з мноствам дарадцаў яны зьдзяйсьняюцца.

Яна адчувае, што добры занятак яе, і сьветач яе ня тухне і ўначы.

Усё, што можа зрабіць рука твая, рабі паводле сілы тваёй, бо ў адхлані, у якую ты ідзеш, няма ані справаў, ані разуменьня, ані веданьня, ані мудрасьці.

«За тое, што ён Мяне ўзьлюбіў, збаўлю яго; узвышу яго, бо імя Маё ведае.

Будзе клікаць Мяне, і Я адкажу яму; у бядзе Я буду з ім, выратую яго і ўшаную яго.

Доўгімі днямі насычу яго і дам убачыць збаўленьне Маё».

Радаснае сэрца аздараўляе, [нібы] лекі, а маркотны дух сушыць косткі.

Лепш павольны на гнеў, чым магутны, і той, які пануе над духам сваім, чым заваёўнік гораду.

Плод жа Духа — любоў, радасьць, супакой, доўгацярплівасьць, ласкавасьць, добрасьць, вера,

ціхасьць, стрыманасьць. Супраць гэтакіх няма Закону.

Слухай парады і прыймай настаўленьне, каб стаўся ты мудрым пры канцы [дзён].

Сэрца разважнае набывае веды, і вуха мудрых шукае веданьня.

Жонкі, падпарадкоўвайцеся мужам вашым, як прыстойна ў Госпадзе.

Мужы, любіце жонак і ня будзьце для іх прыкрымі.

Лепей жыць у куце на даху, чым са сварліваю жонкаю ў прасторным доме.

Дык кожнага, хто слухае гэтыя словы Мае і выконвае іх, прыраўняю да чалавека мудрага, які пабудаваў дом свой на скале.

І пайшоў дождж, і разьліліся рэкі, і падзьмулі вятры, і ўдарылі на дом той; і ён ня ўпаў, бо быў умацаваны на скале.

Мудрасьць гукае на вуліцах, на плошчах узьнімае голас свой,

на скрыжаваньнях шумлівых дарог кліча, у брамах гарадзкіх гучаць яе словы:

Прагнуць праглынуць мяне ворагі мае ўвесь дзень, бо шмат іх ваюе супраць мяне, Найвышэйшы!

У дзень, калі я баюся, я спадзяюся на Цябе.

калі ўвойдзе мудрасьць у сэрца тваё, і веданьне ўсьцешыць душу тваю.

Разважлівасьць будзе пільнаваць цябе, і розум будзе захоўваць цябе,

А шляхетны [чалавек] думае шляхетна і сам трымаецца [рэчаў] шляхетных.

Маёмасьць і багацьце ў доме ягоным, і праведнасьць ягоная будзе трываць вечна.

Дык прашу вас, браты, праз міласэрнасьць Божую, аддайце целы вашыя на ахвяру жывую, сьвятую, прыемную Богу, на разумнае служэньне вашае,

Братняя любоў адзін да аднаго [няхай будзе] ад усяго сэрца, у пашане адзін аднаго выпярэджвайце;

у дбайнасьці не лянуйцеся; духам палайце; Госпаду служыце;

[маючы] надзею, радуйцеся; у прыгнёце будзьце вытрывалымі; у малітве — няспыннымі;

у патрэбах сьвятых бярыце ўдзел; імкніцеся да гасьціннасьці.

Дабраслаўляйце тых, якія вас перасьледуюць, дабраслаўляйце, а не кляніце.

Радуйцеся з тымі, хто радуецца, і плачце з тымі, хто плача.

Думайце адзін пра аднаго аднолькава; не ўзьвялічвайце саміх сябе, але пакорнымі захапляйцеся; ня будзьце мудрымі самі праз сябе.

Нікому не аддаючы ліхотай за ліхоту, дбайце пра добрае перад усімі людзьмі.

Калі магчыма для вас, мейце супакой з усімі людзьмі.

Ня помсьціце за сябе, улюбёныя, але дайце месца гневу [Божаму], бо напісана: «“Мне [належыць] помста, Я аддам”, — кажа Госпад».

і не прыпадабняйцеся веку гэтаму, але перамяняйцеся праз абнаўленьне розуму вашага, каб вам выпрабаваць, што ёсьць воля Божая, што добрае, і прыемнае [Богу], і дасканалае.

даманы — народ не магутны, але стаўляюць дамы свае на скале,

Яна падобная да караблёў купецкіх, здалёк прыносіць хлеб свой.

Дык глядзіце, хадзіце дакладна, не як бязглуздыя, але як мудрыя,

выкупляючы час, бо дні злыя.

Закон Бога ягонага ў сэрцы ягоным; ня будуць хістацца крокі ягоныя.

Мудры сын [слухае] настаўленьне бацькі, а насьмешнік ня слухае дакараньня.

Калі ты слабы ў дзень бедства, дык малая сіла твая.

Хто набывае розум, той любіць душу сваю, хто шукае разважлівасьці — знаходзіць дабро.

Насалоджвайся ў ГОСПАДЗЕ, і Ён табе дасьць прагненьні сэрца твайго.

каб вучылі мудрасьці маладых, каб тыя любілі мужоў, любілі дзяцей,

Як залатыя яблыкі са срэбнымі ўпрыгожваньнямі, так слова, сказанае дарэчы.

Таксама і вы, жонкі, падпарадкоўвайцеся сваім мужам, каб і тыя, што не скараюцца слову, ладам жыцьця жонак бяз слова былі здабываныя,

Бо хто хоча жыцьцё любіць і бачыць добрыя дні, няхай стрымлівае язык свой ад ліхоты і вусны свае, каб не гаварылі падступна,

няхай ухіляецца ад ліха і робіць дабро; няхай шукае супакою і імкнецца да яго.

Бо вочы Госпада — на праведных, і вушы Ягоныя — да просьбаў іхніх, але аблічча Госпада — супраць тых, якія робяць ліхое.

І хто зробіць вам зло, калі вы станецеся пераймальнікамі добрага?

Але калі вы і пацярпелі за праведнасьць, вы шчасьлівыя. А страху іхняга не палохайцеся і не трывожцеся.

Госпада Бога сьвяціце ў сэрцах вашых. Будзьце заўсёды гатовыя даць адказ кожнаму, хто просіць у вас слова адносна вашае надзеі, з ціхасьцю і са страхам,

маючы добрае сумленьне, каб у тым, за што ачарняюць вас, як ліхадзеяў, былі асаромленыя тыя, якія ганяць ваш добры лад жыцьця ў Хрысьце.

Бо, калі хоча воля Божая, лепш цярпець, робячы добрае, чым робячы благое.

Бо і Хрыстос, каб прывесьці нас да Бога, раз пацярпеў за грахі, Праведны — за няправедных, забіты целам, але ажыўлены Духам,

у Якім Ён, пайшоўшы, абвяшчаў духам, што ў вязьніцы,

гледзячы на чыстае жыцьцё вашае ў страху [Божым].

У страху перад ГОСПАДАМ моцная пэўнасьць, і для сыноў Сваіх Ён будзе прыстанішчам.

Гэтак няхай сьвятло вашае сьвеціць перад людзьмі, каб яны бачылі вашыя добрыя справы і славілі Айца вашага, Які ў небе.

I дачка Тыру з дарам [прыйдзе] перад аблічча тваё, панізяцца багатыя народу.

І сказаў ГОСПАД Бог: «Ня добра быць чалавеку аднаму; зраблю яму дапамогу, адпаведную яму».

Мы, моцныя, павінны насіць слабасьці нямоглых і не дагаджаць сабе.

I яшчэ кажа: «Узьвесяліцеся, пагане, з народам Яго!»

I яшчэ: «Хваліце Госпада, усе пагане, і ўсхваляйце Яго, усе народы!»

І яшчэ Ісая кажа: «Будзе корань Есэя, Той, Які паўстане, панаваць над народамі; на Яго народы спадзявацца будуць».

А Бог надзеі няхай напоўніць вас усякай радасьцю і супакоем у веры, каб памножыць у вас надзею моцаю Духа Сьвятога.

І я сам, браты мае, перакананы адносна вас, што і вы поўныя добрасьці, напоўненыя ўсякім веданьнем і можаце настаўляць адзін аднаго.

А тым сьмялей пісаў я да вас, браты, часткова, каб нагадаць вам праз дадзеную мне ад Бога ласку

быць мне служыцелем Ісуса Хрыста для паганаў, сьвятарна служачы Эвангельлю Божаму, каб ахвяра паганаў, асьвячоная Духам Сьвятым, была адпаведнай.

Дык маю пахвалу ў Хрысьце Ісусе ў тым, што Божае,

бо не адважуся гаварыць нешта такое, чаго не зрабіў Хрыстос праз мяне дзеля [прывядзеньня да] паслухмянасьці паганаў, словам і справаю,

у моцы знакаў і цудаў, у моцы Духа Божага, так што Эвангельле Хрыстовае пашырана мною ад Ерусаліму і ваколіцы аж да Ілірыка.

Бо кожны з нас няхай дага­джае бліжняму на дабро, дзеля збудаваньня.

Спадзявайся на ГОСПАДА ўсім сэрцам тваім і не абапірайся на розум твой.

Думай пра Яго на ўсіх шляхах тваіх, і Ён выпрастуе сьцежкі твае.

Лепш двум, чым аднаму, таму што маюць добрую ўзнагароду за цяжкую працу сваю.

Сэрца чалавека абдумвае шлях свой, але ГОСПАД накіроўвае крокі ягоныя.

каб атрымаць настаўленьні ў разважлівасьці, праведнасьці, судзе і справядлівасьці,

Сьпеў узыходжаньня. Шчасьлівы кожны, хто баіцца ГОС­ПАДА, хто ходзіць шляхамі Ягонымі.

Бо хто знойдзе мяне, знойдзе жыцьцё і атрымае ласку ад ГОСПАДА,

Аніякае благое слова няхай не выходзіць з вуснаў вашых, а толькі добрае дзеля збудаваньня ў веры, каб ласку давала тым, што слухаюць.

У брамах [гораду] вядомы муж ейны, калі сядзіць сярод старшыняў зямлі.

Дык таму будзем імкнуцца да таго, што [служыць] дзеля супакою і ўзаемнага збудаваньня.

Яна — дрэва жыцьця для тых, што трымаюцца яе, шчасьлівыя тыя, якія абапіраюцца на яе.

З усёй стараннасьцю захоўвай сэрца тваё, бо з яго крыніца жыцьця.

Добраму розуму і веданьню навучы мяне, бо я прыказаньням Тваім веру.

Лагодны адказ адхіляе ярасьць, а слова абразьлівае выклікае гнеў.

Насіце цяжары адзін аднаго, і гэтак споўніце закон Хрыстовы.

Вось, гэтак будзе дабраслаўлёны чалавек, які баіцца ГОСПАДА.

І дабраславіць цябе ГОСПАД з Сыёну, і ты будзеш бачыць дабрабыт Ерусаліму ў-ва ўсе дні жыцьця твайго,

[Вось] рака, струмяні ейныя радуюць горад Божы, сьвятую сялібу Найвышэйшага.

Смутак у сэрцы чалавека прыгнятае яго, а добрае слова разьвяселіць яго.

Так што, браты мае ўлюбёныя, будзьце непарушныя, непахісныя, у справе Госпадавай мейце рупнасьць заўсёды, ведаючы, што праца вашая не дарэмная перад Госпадам.

У гэтым пазналі мы любоў, што Ён паклаў за нас душу Сваю; і мы павінны пакладаць душы свае за братоў.

А хто мае маёмасьць у сьвеце, і бачыць брата свайго ў патрэбе, і зачыняе ад яго нутро сваё, дык як любоў Божая застаецца ў ім?

Дзеткі мае! Будзем любіць ня словам ці языком, але ўчынкам і праўдаю!

Кіраўніку хору. Сыноў Караха. На аламот. Сьпеў.

Кіраўніку хору. Давіда. Псальм. ГОСПАДЗЕ, Ты дасьледаваў мяне і ведаеш [мяне].

там таксама рука Твая вадзіла б мяне, і трымала б мяне правіца Твая.

Калі б я сказаў: «Няхай цемра пакрые мяне, і ноччу няхай станецца сьвятло вакол мяне»,

дык і цемра ня будзе цёмнай для Цябе, і ноч заясьнее, як дзень; цемра, як сьвятло.

Бо Ты стварыў ныркі мае, выткаў мяне ва ўлоньні маці маёй.

Слаўлю Цябе, бо я захапляльна і дзівосна збудаваны; цудоўныя справы Твае, і душа мая ведае [гэта] добра.

Не былі схаваныя косткі мае перад Табою, калі я кшталтаваўся пад заслонай, быў вытканы ў глыбінях зямлі.

Зародак мой бачылі вочы Твае; і ў кнізе Тваёй запісаны ўсе дні, што былі вызначаны, калі яшчэ ніводнага з іх не было.

Якія каштоўныя для мяне думкі Твае, Божа, якая вялікая безьліч іх!

Лічу іх, але іх больш, чым пяску. Я буджуся, і я ўсьцяж з Табою.

Калі б Ты, Божа, забіў бязбожніка, тады людзі крывавыя адыйдуць ад мяне.

Ты ведаеш, калі я сядаю і калі я ўстаю; разумееш думку маю здалёк.

Хто мае добрае вока, той будзе дабраслаўлёны, бо з хлеба свайго дае ўбогаму.

Радуйцеся з тымі, хто радуецца, і плачце з тымі, хто плача.

Вусны мудрых сеюць веды, а сэрца бязглуздых не такое.

Ад усякай сьцежкі благой я стрымліваў ногі мае, каб захоўваць слова Тваё.

Дурань выяўляе ўвесь свой дух, а мудры затрымлівае яго на пазьней.

Бо Я спазнаў яго, каб ён загадаў сынам сваім і дому свайму пасьля сябе, і будуць захоўваць шлях ГОСПАДА, чыніць праведнасьць і суд, каб ГОСПАД зьдзейсьніў Абрагаму ўсё, што сказаў яму».

Мей упадабаньне, прашу, ГОСПАДЗЕ, у дабраахвотных [абяцаньнях] вуснаў маіх, і навучы мяне судам Тваім.

Зрэшты, і вы, кожны па сабе, няхай любіць жонку сваю як сябе; а жонка няхай баіцца мужа.

Сыне мой, не забывайся настаўленьня майго, і няхай сэрца тваё захоўвае прыказаньні мае,

і напоўняцца гумны твае збожжам, а тоўчні твае перапоўняцца новым віном.

Не адкідай, сыне мой, настаўленьня ГОСПАДА, і не ўхіляйся, калі Ён дакарае цябе,

бо каго любіць ГОСПАД, таго карае, як бацька, які спагадае сыну.

Шчасьлівы чалавек, які знайшоў мудрасьць, і чалавек, які прыдбаў разуменьне.

Бо здабыць яе лепш, чым здабыць срэбра, і плады ейныя лепшыя за золата.

Яна — каштоўнейшая за пэрліны, і нішто з таго, што ты прагнеш, ня можа параўнацца з ёю.

Доўгасьць дзён у правай руцэ яе, а ў левай руцэ — багацьце і слава.

Шляхі яе — шляхі прыемныя, і ўсе сьцежкі ейныя — супакой.

Яна — дрэва жыцьця для тых, што трымаюцца яе, шчасьлівыя тыя, якія абапіраюцца на яе.

ГОСПАД мудрасьцю заснаваў зямлю, нябёсы ўмацаваў розумам.

бо доўгія дні, гады жыцьця і супакой прынясуць яны табе.

Бо ён ніколі не пахісьнецца; у вечнай памяці будзе праведнік.

Таксама і вы, мужы, жывіце з разуменьнем з жонкамі, аддаючы ім, як найслабейшай пасудзіне, пашану, бо і яны — суспадчыньніцы ласкі жыцьця, каб не было перашкоды ў малітвах вашых.

Вось, спадчына ад ГОСПАДА — дзеці, узнагарода Ягоная — плод чэрава.

Быццам стрэлы ў руцэ магутнай, гэтак сыны маладыя.

Шчасьлівы той чалавек, які напоўніў імі сагайдак свой. Ня будуць яны асаромленыя, калі з ворагамі ў браме будуць гаварыць.

Бо даспадобы ГОСПАДУ народ Ягоны; уцісканым Ён зьявіць збаўленьне.

нічога ня [робячы] дзеля сварлівасьці ці дзеля пустое пахвальбы, але ў пакоры розуму шануючы адзін аднога як вышэйшых за сябе.

конь асядланы, і казёл, і валадар, супраць якога ніхто не паўстане.

Шукайце ж перш Валадарства Божага і праведнасьці Яго, і тое ўсё дадасца вам.

Дай мне пачуць радасьць і вясёласьць, каб узьвесяліліся косткі, якія Ты скрышыў.

Плод жа Духа — любоў, радасьць, супакой, доўгацярплівасьць, ласкавасьць, добрасьць, вера,

Дзеля гэтага ўсе загады Твае, усе лічу слушнымі, кожную сьцежку хлусьні ненавіджу.

А Бог надзеі няхай напоўніць вас усякай радасьцю і супакоем у веры, каб памножыць у вас надзею моцаю Духа Сьвятога.

І ўстае яна сярод ночы, і раздае ежу ў доме сваім, і належнае служкам сваім.

Ня будзе баяцца, чуючы вестку благую; моцнае сэрца ягонае, ён спадзяецца на ГОСПАДА.

І ўсе сыны твае [стануць] вучнямі ГОСПАДА, і вялікі супакой [дам] сынам тваім.

А Таму, Хто сілаю, якая дзейнічае ў нас, можа зрабіць нашмат больш за ўсё, пра што мы просім або разумеем,

Любоў доўга церпіць, робіць дабро; любоў не зайздросьціць; любоў не вывышаецца, не надзімаецца,

І, адказваючы, Валадар скажа ім: “Сапраўды кажу вам: тое, што вы зрабілі аднаму з гэтых братоў Маіх меншых, вы Мне зрабілі”.

Шчасьлівы чалавек, які знайшоў мудрасьць, і чалавек, які прыдбаў разуменьне.

Бо здабыць яе лепш, чым здабыць срэбра, і плады ейныя лепшыя за золата.

Яна — каштоўнейшая за пэрліны, і нішто з таго, што ты прагнеш, ня можа параўнацца з ёю.

Доўгасьць дзён у правай руцэ яе, а ў левай руцэ — багацьце і слава.

Шляхі яе — шляхі прыемныя, і ўсе сьцежкі ейныя — супакой.

Яна — дрэва жыцьця для тых, што трымаюцца яе, шчасьлівыя тыя, якія абапіраюцца на яе.

І вушы твае будуць чуць за сабой слова, якое кажа: «Вось шлях, ідзіце па ім», калі ты збочыш направа ці налева.

Ты накрываеш перад абліччам маім стол насуперак тым, якія ўціскаюць мяне; галаву маю Ты памазаў алеем, і келіх мой да верху наліты.

і будзем зважаць адзін на аднаго, заахвочваючы да любові і добрых учынкаў,

Дайце ёй з пладоў рук ейных, і няхай справы яе ў брамах [гораду] хваляць яе.

Служыце адзін аднаму кожны тым дарам [ласкі], які атрымаў, як добрыя аканомы разнастайнае ласкі Божае.

Нарэшце, браты, што ёсьць праўдзівае, што сумленнае, што справядлівае, што чыстае, што вартае любові, што добрай славы, калі ёсьць якая цнота і якая пахвала, — пра тое думайце.

Шчасьлівы той, у каго Бог Якуба — дапамога, у каго надзея на ГОСПАДА, Бога ягонага,

Ты дасі мне ведаць шлях жыцьця; перад абліччам Тваім поўня радасьці, праваруч Цябе — раскоша заўсёды.

Любоў [няхай будзе] некрывадушная; брыдзьцеся зла, прыляпляйцеся да дабра.

Вусны праведніка памнажаюць мудрасьць, а язык падступны будзе адсечаны.

І трымай далёка слугу Твайго ад свавольства, няхай яно нада мною не пануе. Тады я буду беззаганны і ня буду мець пакараньня за правіну вялікую.

Глядзіце, не пагарджайце ані адным з малых гэтых, бо кажу вам, што анёлы іхнія ў небе заўсёды бачаць аблічча Айца Майго Нябеснага.

Бо ў Хрысьце Ісусе ня мае сілы ані абразаньне, ані неабразаньне, але вера, якая дзейнічае праз любоў.

ГОСПАД умацоўвае крокі чалавека, калі шлях ягоны даспадобы Яму.

Ёсьць золата і мноства пэрлінаў, але найкаштоўнейшая рэч — вусны разумныя.

А Бог мой няхай напоўніць усякую патрэбу вашую паводле багацьця Свайго ў славе, у Хрысьце Ісусе.

Каго ж я маю ў небе? І на зямлі апроч Цябе мне [ніхто] не даспадобы.

Зьнікаюць цела маё і сэрца маё, але Бог — скала сэрца майго і частка мая на вякі.

Мы любім Яго, бо Ён першы палюбіў нас.

Калі магчыма для вас, мейце супакой з усімі людзьмі.

Малітва да Бога