ВЫСЛОЎІ 19 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Разьдзел 19

¹ Лепш бедны, які ходзіць у беззаганнасьці сваёй, чым крывадушны вуснамі сваімі, і да таго ж дурны.

² Таксама нядобра душы бяз ведаў, і хто сьпяшаецца нагамі [сваімі], саграшыць.

³ Неразумнасьць чалавека крывіць шлях ягоны, але сэрца ягонае гневаецца на ГОСПАДА.

⁴ Маёмасьць дадае шматлікіх сяброў, а ўбогага пакідае бліжні ягоны.

⁵ Сьведка фальшывы не пазьбегне пакараньня, і хто дыхае няпраўдай, не ўратуецца.

⁶ Шмат хто паніжаецца перад магнатам, і кожны сябруе з чалавекам, які [дае] падарункі.

⁷ Усе браты беднага ненавідзяць яго, тым больш сябры ягоныя аддаляюцца ад яго; той бяжыць, каб паразмаўляць, але іх няма.

⁸ Хто набывае розум, той любіць душу сваю, хто шукае разважлівасьці — знаходзіць дабро.

⁹ Сьведка фальшывы не пазьбегне пакараньня, і хто дыхае няпраўдай, загіне.

¹⁰ Не пасуе дурню раскоша, тым больш слузе мець уладу над князямі.

¹¹ Розум чалавека стрымлівае гнеў ягоны, і слава яго — у прабачэньні правінаў.

¹² Гнеў валадара — як рыканьне ільва, а зычлівасьць ягоная — як раса на траве.

¹³ Неразумны сын — загуба для бацькі, а сварлівая жонка — як няспыннае капаньне [праз дах].

¹⁴ Дом і маёмасьць — спадчына ад бацькоў, але разумная жонка — ад ГОСПАДА.

¹⁵ Лянота кідае ў сон, і нядбайная душа будзе цярпець голад.

¹⁶ Хто захоўвае прыказаньні — захоўвае душу сваю, хто не шануе шлях Яго — памрэ.

¹⁷ Хто літуецца над убогім, той пазычае ГОСПАДУ, за дабрадзейства Ён аднагародзіць яму.

¹⁸ Карай сына свайго, пакуль ёсьць надзея, і няхай не спрычыніцца да загубы яго душа твая.

¹⁹ Зласьлівы няхай атрымае пакараньне, бо калі пашкадуеш яго, яшчэ больш павялічыш [кару].

²⁰ Слухай парады і прыймай настаўленьне, каб стаўся ты мудрым пры канцы [дзён].

²¹ Шмат думак у сэрцы чалавека, але збудзецца намер ГОСПАДА.

²² Пажаданая для чалавека міласэрнасьць ягоная, і бедны лепшы за чалавека хлусьлівага.

²³ Страх перад ГОСПАДАМ [вядзе] да жыцьця, і такі [чалавек] будзе жыць, і насыціцца, і зло не наведае яго.

²⁴ Гультай хавае руку сваю ў місе, але нават да вуснаў сваіх не падымае яе.

²⁵ Бі насьмешніка, і неразумны паразумнее, дакарай разумнага, і ён здабудзе веданьне.

²⁶ Руйнуе бацьку, выганяе маці сын, які прыносіць сорам і ганьбу.

²⁷ Перастань, сыне мой, слухаць настаўленьні, якія адводзяць ад словаў веданьня.

²⁸ Сьведка нягодны насьміхаецца над судом, і вусны бязбожнікаў глытаюць злачынства.

²⁹ Падрыхтаваныя прысуды для насьмешнікаў, а хвастаньне — на плечы дурняў.