ЭКЛЕЗІЯСТА 7 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Экл 7

¹ Лепш [добрае] імя, чым добры алей, і [лепш] дзень сьмерці, чым дзень нараджэньня.

² Лепш ісьці ў дом жалобы, чым ісьці ў дом сьвяткаваньня, бо там — канец кожнага чалавека, і [чалавек] жывы складае гэта ў сэрцы сваім.

³ Лепш смутак, чым сьмех, бо праз засмучанае аблічча будзе лепшым сэрца.

⁴ Сэрца мудрых — у доме жалобы, а сэрца дурняў — у доме радасьці.

⁵ Лепш чалавеку слухаць дакараньні мудрага, чым слухаць сьпеў дурняў.

⁶ Бо сьмех дурня — як трэс­кат трэсак пад гаршчком. І гэта таксама марнасьць.

⁷ Бо прыгнёт [іншых] мудрага робіць шалёным, і падарунак псуе сэрца.

⁸ Лепш канец справы, чым яе пачатак, лепш павольны [на гнеў], чым фанабэрысты.

⁹ Ня будзь хуткі да гневу ў духу тваім, бо гнеў жыве ў заўлоньні дурняў.

¹⁰ Не кажы: “Што гэта такое, што ранейшыя дні былі лепшыя, чым цяперашнія?”, бо ня з мудрасьці ты пытаешся пра гэта.

¹¹ Добрая мудрасьць разам са спадчынай, асабліва для таго, хто бачыць сонца.

¹² Бо ў ценю мудрасьці як у ценю срэбра; і карысьць веданьня [ў тым, што] мудрасьць дае жыцьцё таму, хто мае яе.

¹³ Паглядзі на справы Божыя, бо хто можа выпрастаць тое, што Ён скрывіў.

¹⁴ У дзень добры карыстайся з добрага, а ў дзень ліхі ўбач, што адно зрабіў Бог насупраць другога, так што не знойдзе чалавек, што будзе пасля яго.

¹⁵ Усё гэта я бачыў у дні марнасьці маёй: вось, праведнік гіне ў праведнасьці сваёй, і вось бязбожнік доўга жыве ў ліхоце сваёй.

¹⁶ Ня будзь залішне праведны, і ня будзь надта мудры! Навошта маеш нішчыць сам сябе?

¹⁷ Не асуджай залішне і ня будзь дурнем! Навошта табе паміраць ня ў свой час?

¹⁸ Добра, калі будзеш трымацца аднаго, і ад другога не прыбірай рукі тваёй, бо той, хто баіцца Бога, пазьбегне ўсяго гэтага.

¹⁹ Мудрасьць робіць мудрага мацнейшым за дзесяць уладароў, якія ў горадзе.

²⁰ Бо няма на зямлі чалавека праведнага, які робіць дабро і не грашыць.

²¹ Таксама кожнае слова, што гавораць, не ўкладай у сэрца тваё, і ня слухай, як слуга твой праклінае цябе;

²² бо ведае сэрца тваё, што ты шмат разоў таксама праклінаў іншых.

²³ Усё гэта я выпрабаваў мудрасьцю. Я сказаў: “Я буду мудрым”, але [мудрасьць] далёка ад мяне.

²⁴ Далёка тое, што ўжо было, і глыбокае, глыбокае. Хто знойдзе яго?

²⁵ Зьвярнуў я сэрца маё, каб спазнаць і дасьледаваць, і шукаць мудрасьць і разуменьне, і каб спазнаць, што бязбожнасьць — дурасьць, а глупота — шаленства.

²⁶ І знайшоў я, што гарчэйшая за сьмерць жанчына, у якой сэрца як пастка і сіло, а рукі ейныя — як путы. Хто добры перад абліччам Бога, той уратуецца ад яе; а грэшнік будзе злоўлены ёю.

²⁷ Вось гэта я знайшоў, сказаў Эклезіяст, адно з другім [параўноўваючы], каб знайсьці разуменьне.

²⁸ Чаго яшчэ шукала душа мая і не знайшла? Чалавека аднаго з тысячы я знайшоў, а жанчыны сярод усіх іх не знайшоў.

²⁹ Вось толькі гэта я знайшоў, што Бог зрабіў чалавека правым, а яны шукаюць усялякія прыдумкі.