ВЫСЛОЎІ 14 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Разьдзел 14

¹ Мудрая жонка будуе сабе дом, а неразумная руйнуе яго сваімі рукамі.

² Хто ходзіць проста, той баіцца ГОСПАДА, а хто крывіць шляхі свае, той грэбуе Ім.

³ У вуснах неразумнага дубец пыхлівасьці, а вусны мудрых захоўваюць іх.

⁴ Дзе няма скаціны, там ясьлі пустыя, але багата прыбытку ад сілы вала.

⁵ Сьведка праўдзівы ня схлусіць, а сьведка фальшывы дыхае няпраўдай.

⁶ Насьмешнік шукае мудрасьці, і яе няма, але веданьне лёгкае для разумнага.

⁷ Адыйдзі ад чалавека дурнога, бо ня знойдзеш вуснаў разумных.

⁸ Мудрасьць разумнага — у разуменьні шляху свайго, а неразумнасьць дурняў — у ашуканстве.

⁹ Неразумныя сьмяюцца з віны, а пасярод правых — зычлівасьць.

¹⁰ Сэрца ведае горыч душы сваёй, і ў радасьць ягоную ня ўвойдзе чужынец.

¹¹ Дом бязбожнікаў будзе зьнішчаны, а намёт правых закрасуе.

¹² Ёсьць шлях, які слушны ў вачах чалавека, але канец яго — шляхі сьмерці.

¹³ І ў часе сьмеху баліць сэрца, і заканчэньне радасьці — смутак.

¹⁴ Падступны сэрцам насыціцца шляхамі сваімі, а добры чалавек — сваімі.

¹⁵ Неразумны верыць кожнаму слову, а разумны разважае пра крокі свае.

¹⁶ Мудры баіцца і адварочваецца ад зла, а дурны гняўлівы і самаўпэўнены.

¹⁷ Скоры на гнеў робіць дурасьць, а чалавек зламысны зьненавіджаны.

¹⁸ Неразумныя атрымліваюць у спадчыну дурасьць, а разумныя ўкарануюцца веданьнем.

¹⁹ Ліхія паклоняцца перад добрымі, а бязбожнікі — каля брамаў праведнікаў.

²⁰ Бедны зьненавіджаны нават бліжнім сваім, але шмат тых, хто любіць багатага.

²¹ Хто цураецца бліжняга свайго, той грашыць, а хто літуецца над бедным, той шчасьлівы.

²² Ці ж не заблукалі тыя, якія задумляюць зло? Але міласэрнасьць і праўда будзе тым, якія задумляюць добрае.

²³ З кожнае працы будзе прыбытак, а ад пустых словаў — толькі нястача.

²⁴ Карона мудрых — багацьце іхняе, а вянок дурняў — глупства іхняе.

²⁵ Сьведка праўдзівы ратуе душы, а хлусьлівы дыхае няпраўдай.

²⁶ У страху перад ГОСПАДАМ моцная пэўнасьць, і для сыноў Сваіх Ён будзе прыстанішчам.

²⁷ Страх перад ГОСПАДАМ — крыніца жыцьця, каб пазьбегнуць пастак сьмерці.

²⁸ У мностве народу веліч валадара, а ў малалікасьці людзей — загуба князя.

²⁹ У павольнага на гнеў багата розуму, а запальчывы выяўляе дурасьць.

³⁰ Лагоднае сэрца — жыцьцё для цела, а зайздрасьць — парахненьне косткам.

³¹ Хто прыгнятае ўбогага, той зьневажае Творцу ягонага, але шануе Яго той, хто літуецца над бедным.

³² Бязбожнік будзе адкінуты за ліхоцьце сваё, а праведнік і пры сьмерці сваёй мае надзею.

³³ У сэрцы разумнага жыве мудрасьць, і паміж дурняў яна вядомая.

³⁴ Праведнасьць узвышае народ, а грэх — ганьба для народаў.

³⁵ Зычлівы валадар да слугі разумнага, але абурэньне ягонае на таго, хто асаромлівае яго.