ВЫСЛОЎІ 20 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Разьдзел 20

¹ Віно зьдзеклівае, сікера галасьлівая, і кожны, хто блукае з імі, ня мае мудрасьці.

² Ярасьць валадара — як рыканьне ільва, хто выклікае яе, грашыць супраць душы сваёй.

³ Слава для чалавека — пакінуць спрэчку, а ўсе неразумныя задзірлівыя.

⁴ Гультай ня хоча араць, бо холадна, таму будзе прасіць у час жніва, і [не атрымае] нічога.

⁵ Намеры ў сэрцы чалавека — глыбокія воды, але разумны чалавек вычэрпвае іх.

⁶ Багата людзей абвяшчае пра міласэрнасьць сваю, але праўдамоўнага чалавека хто можа знайсьці?

⁷ Праведнік ходзіць у беззаганнасьці сваёй, шчасьлівыя сыны ягоныя пасьля яго.

⁸ Валадар, які сядзіць на судовым пасадзе, раскідвае вачыма сваімі ўсякую ліхоту.

⁹ Хто можа сказаць: «Я ачысьціў сэрца маё, я чысты ад грэху майго»?

¹⁰ Неаднолькавыя вагі і неаднолькавая эфа, адно і другое — агіда для ГОСПАДА.

¹¹ Нават у юнака па паводзінах можна зразумець, ці чыстыя, ці правыя справы ягоныя.

¹² Вуха, якое чуе, і вока, якое бачыць, — ГОСПАД зрабіў і адно, і другое.

¹³ Не любі спаць, каб табе не зьбяднець, адкрый вочы свае, і насыцішся хлебам.

¹⁴ «Дрэннае, дрэннае», — кажа пакупнік, а калі адый­дзецца, тады хваліцца.

¹⁵ Ёсьць золата і мноства пэрлінаў, але найкаштоўнейшая рэч — вусны разумныя.

¹⁶ Забяры адзеньне яго, бо ён паручыўся за чужога, і за чужынца вазьмі заклад ад яго.

¹⁷ Салодкі чалавеку хлеб ашуканства, але потым пяском напоўняцца вусны ягоныя.

¹⁸ Думкі ўмацоўваюцца парадамі, і з разважлівасьцю вядзі вайну.

¹⁹ Хто ходзіць абмоўнікам, той выяўляе таямніцы, дык ня зьвязвайся з тым, хто рот свой разьзяўляе.

²⁰ Хто кляне бацьку свайго і маці сваю, у таго сьветач патухне сярод глыбокай цемры.

²¹ Спадчына, на пачатку пасьпешліва здабытая, ня бу­дзе пры канцы дабраслаўлёная.

²² Не кажы: «Я адплачу за зло», спадзявайся на ГОСПАДА, і Ён выбавіць цябе.

²³ Агіда для ГОСПАДА — неаднолькавыя вагі, і шалі падманлівыя — ня добра.

²⁴ Ад ГОСПАДА крокі чалавека, і як жа чалавеку зразумець шлях свой?

²⁵ Пастка для чалавека — пасьпешліва зрабіць шлюбаваньне, а пасьля абяцаньня разважаць.

²⁶ Мудры валадар раскідае бязбожнікаў і зьверне на іх кола [малатарнае].

²⁷ Сьветач ГОСПАДАЎ — дух чалавечы, ён дасьледуе ўсе сховы нутра.

²⁸ Міласэрнасьць і праўда ахоўваюць валадара, і міласэрнасьцю ўмацоўваецца пасад ягоны.

²⁹ Слава юнакоў — сіла іхняя, а веліч старых — сівізна.

³⁰ Вытні і раны — лекавальная масьць, [якая пазбаўляе] ад ліхоты, і ўдары [ачышчаюць] глыбіню нутра.