ВЯДОМЫЯ ВЕРШЫ

Слова Божае мае вялікую сілу і здольнае змяніць нас. Ёсць шмат вершаў, якія мы часта чуем, і яны сапраўды маюць гэтую трансфармацыйную моц. Яны могуць змяніць наша мысленне, наш лад жыцця. Гэта вершы, якія мы заўсёды вучым, каб прымяняць іх у розных сітуацыях.

"Усё магу ў Хрысце, Які мяне ўмацоўвае" (Флп. 4:13). Гэты верш, напэўна, знаёмы кожнаму, і мы звяртаемся да яго, калі адчуваем сябе знясіленымі.

"Бо так палюбіў Бог свет, што аддаў Сына Свайго Адзінароднага, каб кожны, хто верыць у Яго, не загінуў, але меў жыццё вечнае" (Ян. 3:16). Гэта адзін з найважнейшых вершаў, і, хутчэй за ўсё, адзін з першых, які ты пачуеш, калі пазнаёмішся з нашым Госпадам Ісусам Хрыстом.

Ёсць яшчэ вельмі шмат важных вершаў, і ты зможаш знайсці іх тут.

Страх перад ГОСПАДАМ — пачатак веданьня. Неразумныя пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем.

Спадзявайся на ГОСПАДА ўсім сэрцам тваім і не абапірайся на розум твой. Думай пра Яго на ўсіх шляхах тваіх, і Ён выпрастуе сьцежкі твае.

Галоўнае — мудрасьць; набывай мудрасьць, і за ўсю маёмасьць тваю набывай розум.

Пачатак мудрасьці — страх перад ГОСПАДАМ, і веданьне Сьвятога — розум.

Калі ж у каго з вас не хапае мудрасьці, няхай просіць у Бога, Які дае ўсім шчыра і не дакараючы, і будзе яму дадзена.

Бо ГОСПАД дае мудрасьць, і з вуснаў Ягоных — веданьне і разуменьне.

Прыходзіць пыхлівасьць, прыходзіць і ганьба, а ў пакорлівых — мудрасьць.

Нашмат лепш прыдбаць мудрасьць, чым золата, і лепей прыдбаць розум, чым срэбра.

Слухай парады і прыймай настаўленьне, каб стаўся ты мудрым пры канцы [дзён].

Шлях неразумнага слушны ў вачах ягоных, але мудры той, хто слухае параду.

Страх перад ГОСПАДАМ навучае мудрасьці, і ўпакораньне папераджае славу.

Пыхлівасьць толькі да звадкі прыводзіць, а ў тых, што парады прыймаюць, — мудрасьць.

У павольнага на гнеў багата розуму, а запальчывы выяўляе дурасьць.

Хто набывае розум, той любіць душу сваю, хто шукае разважлівасьці — знаходзіць дабро.

Лагодны адказ адхіляе ярасьць, а слова абразьлівае выклікае гнеў.

У мностве словаў не пазьбегнеш грэху, а хто стрымлівае вусны свае, той разважлівы.

Хто мае веданьне, той у словах ашчадны, і чалавек разумны мае спакойны дух.

Дурань выяўляе ўвесь свой дух, а мудры затрымлівае яго на пазьней.

Разумны бачыць зло і хаваецца, а неразумныя ідуць і будуць пакараныя.

Шчасьлівы чалавек, які знайшоў мудрасьць, і чалавек, які прыдбаў разуменьне. Бо здабыць яе лепш, чым здабыць срэбра, і плады ейныя лепшыя за золата.

бо мудрасьць лепшая за пэрлы, і ніякія каштоўнасьці не параўнаюцца з ёю.

Бяз рады руйнуюцца намеры, а з мноствам дарадцаў яны зьдзяйсьняюцца.

Хто любіць настаўленьне, любіць веданьне, а хто ненавідзіць дакараньне, той дурань.

Мудрасьцю будуецца дом, і розумам умацоўваецца, Праходзіў я праз поле гультая і праз вінаграднік чалавека бяз розуму, і вось, усё зарасло асотам, і крапіва пакрыла паверхню яго, і каменная агароджа зруйнаваная. І паглядзеў я, і зьвярнуў [на гэта] сэрца маё, убачыў, і атрымаў настаўленьне: «Крыху пасьпіш, крыху падрэміш, крыху, склаўшы рукі, паляжыш. і прыйдзе, як валацуга, беднасьць твая, і нястача твая — як чалавек узброены». і праз веданьне напаўняюцца пакоі яго ўсялякай каштоўнай і прывабнай маёмасьцю.

Бо ў ценю мудрасьці як у ценю срэбра; і карысьць веданьня [ў тым, што] мудрасьць дае жыцьцё таму, хто мае яе.

Радасьць для дурня — учынкі ганебныя, а чалавек разумны [радуецца] мудрасьці.

Сэрца разважнае набывае веды, і вуха мудрых шукае веданьня.

Розум чалавека стрымлівае гнеў ягоны, і слава яго — у прабачэньні правінаў.

З усёй стараннасьцю захоўвай сэрца тваё, бо з яго крыніца жыцьця.

Мудры сэрцам прыймае прыказаньні, а той, хто мае вусны неразумныя, упадзе.

Мудры баіцца і адварочваецца ад зла, а дурны гняўлівы і самаўпэўнены.

Дом і маёмасьць — спадчына ад бацькоў, але разумная жонка — ад ГОСПАДА.

Ёсьць золата і мноства пэрлінаў, але найкаштоўнейшая рэч — вусны разумныя.

Думкі руплівага [прыносяць] прыбытак, а кожны нецярплівы [будзе мець] нястачу.

Няма мудрасьці, і няма розуму, і няма рады насуперак ГОСПАДУ.

Прыхілі вуха тваё, і слухай словы мудрых, і сэрца тваё зьвярні да ведаў маіх,

Мудры чалавек мае моц, і чалавек, які мае веды, умацоўвае сілу [сваю].

Ня будзь мудры ў вачах сваіх, бойся ГОСПАДА і пазьбягай ліхоты.

Сыне мой, не забывайся настаўленьня майго, і няхай сэрца тваё захоўвае прыказаньні мае, і напоўняцца гумны твае збожжам, а тоўчні твае перапоўняцца новым віном. Не адкідай, сыне мой, настаўленьня ГОСПАДА, і не ўхіляйся, калі Ён дакарае цябе, бо каго любіць ГОСПАД, таго карае, як бацька, які спагадае сыну. Шчасьлівы чалавек, які знайшоў мудрасьць, і чалавек, які прыдбаў разуменьне. Бо здабыць яе лепш, чым здабыць срэбра, і плады ейныя лепшыя за золата. Яна — каштоўнейшая за пэрліны, і нішто з таго, што ты прагнеш, ня можа параўнацца з ёю. Доўгасьць дзён у правай руцэ яе, а ў левай руцэ — багацьце і слава. Шляхі яе — шляхі прыемныя, і ўсе сьцежкі ейныя — супакой. Яна — дрэва жыцьця для тых, што трымаюцца яе, шчасьлівыя тыя, якія абапіраюцца на яе. ГОСПАД мудрасьцю заснаваў зямлю, нябёсы ўмацаваў розумам. бо доўгія дні, гады жыцьця і супакой прынясуць яны табе.

Настаўляй мудрага, і ён стане мудрэйшы; вучы праведнага, і ён павялічыць веды.

Прыповесьці Салямона. Мудры сын — радасьць для бацькі, а дурны сын — смутак для маці.

Плод праведнага — дрэва жыцьця, і мудры здабывае душы.

Хто ходзіць з мудрым, будзе мудрым, а хто сябруе з дурнем, загалосіць.

Мудрая жонка будуе сабе дом, а неразумная руйнуе яго сваімі рукамі.

Мудрасьць разумнага — у разуменьні шляху свайго, а неразумнасьць дурняў — у ашуканстве.

Ёсьць шлях, які слушны ў вачах чалавека, але канец яго — шляхі сьмерці.

Сэрца разумнае шукае веданьня, а вусны неразумных жывяцца дурнотаю.

Вуха, якое слухае дакараньні жыцьця, будзе жыць сярод мудрых.

Разважлівы ў слове знойдзе добрае, і той, хто спадзяецца на ГОСПАДА, — шчасьлівы.

Перад абліччам разумнага — мудрасьць, а вочы дурня — на канцы зямлі.

Словы вуснаў чалавечых — глыбокія воды, крыніца мудрасьці — бурлівы ручай.

Словы дурня прыводзяць да спрэчкі, і вусны ягоныя выклікаюць бойку. Вусны дурня — загуба ягоная, а мова ягоная — пастка для душы яго.

Таксама нядобра душы бяз ведаў, і хто сьпяшаецца нагамі [сваімі], саграшыць.

Віно зьдзеклівае, сікера галасьлівая, і кожны, хто блукае з імі, ня мае мудрасьці.

Лепш [добрае] імя, чым вялікія багацьці, лепш добрая слава, чым срэбра і золата.

Купляй праўду і не прадавай мудрасьці, настаўленьня і розуму.

Таму з разважлівасьцю вядзі вайну тваю, і пры мностве дарадцаў — выратаваньне.

Як залатыя завушніцы і аздоба са шчырага золата, так мудрае дакараньне для ўважлівага вуха.

Ці бачыў ты чалавека, мудрага ў вачах сваіх? На дурня большая надзея, чым на такога.

Хто спадзяецца на сэрца сваё, той дурань, а хто ходзіць у мудрасьці, будзе збаўлены.

Лепш малое ў страху перад ГОСПАДАМ, чым вялікія скарбы, а з імі трывога.

Набывай мудрасьць, набывай розум, не забывайся і не ўхіляйся ад словаў вуснаў маіх. Не пакідай яе, і яна захавае цябе, любі яе, і яна будзе пільнаваць цябе.

Сыне мой, няхай гэта не адыходзіць ад вачэй тваіх, захоўвай разумнасьць і разважнасьць. І яны стануцца жыцьцём для душы тваёй і аздобаю для шыі тваёй.

Ускладзі на ГОСПАДА ўсе справы свае, і ўсе намеры твае зьдзейсьняцца.

Дзе няма добрай рады, народ прападае, а пры мностве дарадцаў — выратаваньне.

Мацней дзейнічае нагана на разумнага, чым сто ўдараў на дурнога.

Лепш павольны на гнеў, чым магутны, і той, які пануе над духам сваім, чым заваёўнік гораду.

Бязбожнік бяжыць, хоць ніхто не перасьледуе яго, а праведнікі ўпэўненыя, як ільвы.

Думкі ўмацоўваюцца парадамі, і з разважлівасьцю вядзі вайну.

Калі ты слабы ў дзень бедства, дык малая сіла твая.

Дабрадзейная жонка — карона для мужа свайго, а бессаромная — як гніль у костках ягоных.

Спадзяваньне, якое доўжыцца, — боль сэрца, а зьдзейсьненае жаданьне — дрэва жыцьця.

Хто прыкрывае правіну, шукае любові, а хто паўтарае слова, разьдзяляе сяброў.

Дурань ня хоча застанаўляцца, а толькі каб выявіць розум свой.

Сьмерць і жыцьцё ў руцэ языка; хто любіць яго, будзе есьці плады ягоныя.

Багата людзей абвяшчае пра міласэрнасьць сваю, але праўдамоўнага чалавека хто можа знайсьці?

Як горад зруйнаваны і без муроў, так чалавек, які не валодае духам сваім.

Калі няма дроваў, агонь гасьне, калі няма пляткара, звадка сьціхае.

Ці бачыў ты чалавека, хуткага на словы? На дурня большая надзея, чым на такога.

Бо чалавеку, які добры перад абліччам Ягоным, Ён дае мудрасьць, і веданьне, і радасьць, а грэшніку дае занятак, каб зьбіраў, і назапашваў, і [потым] аддаў таму, хто добры перад абліччам Божым. І гэта таксама марнасьць і пагоня за ветрам.

Лепш чалавеку слухаць дакараньні мудрага, чым слухаць сьпеў дурняў.

Сэрца чалавека абдумвае шлях свой, але ГОСПАД накіроўвае крокі ягоныя.

Трымайся настаўленьня, не занядбоўвай, захоўвай яго, бо яно — жыцьцё для цябе.

Не хваліся заўтрашнім днём, бо ня ведаеш, што гэты дзень народзіць.

Гнеў неразумнага выяўляецца адразу, а разумны хавае зьнявагу.

Смутак у сэрцы чалавека прыгнятае яго, а добрае слова разьвяселіць яго.

Здаровы язык — дрэва жыцьця, а зласьлівы — заламаньне духа.

Сябра любіць у кожны час, і ў нядолі робіцца братам.

Пастаў юнака на слушны шлях, і ён ня збочыць з яго, нават калі састарэе.

Нянавісьць выклікае сваркі, а любоў пакрывае ўсе правіны.

Хто ходзіць з абмовамі, адкрывае таямніцу, а той, хто верны духам, захоўвае слова.

Ашуканства ў сэрцы тых, якія задумляюць ліхоту, а ў тых, якія радзяць мір, — радасьць.

Хто цураецца бліжняга свайго, той грашыць, а хто літуецца над бедным, той шчасьлівы.

Прыемныя словы — сотавы мёд, асалода для душы і лекі для цела.

Чалавек, які мае сяброў, сам павінен быць сяброўскі, і бывае, што сябар больш любіць, чым брат.

Не сябруй з васпанам гняўлівым і з чалавекам нястрыманым не хадзі, каб ты не навучыўся сьцежкам яго і не нацягнуў пятлі на душу тваю.

Сыне мой, калі мудрым будзе сэрца тваё, будзе радавацца з табою і маё сэрца. І будуць цешыцца ныркі мае, калі на вуснах тваіх будуць словы правасьці.

Як залатыя яблыкі са срэбнымі ўпрыгожваньнямі, так слова, сказанае дарэчы.

Хто капае яму, той уваліцца ў яе, і хто пакоціць камень, на таго ён вернецца.

Жалеза жалезам вострыцца, а чалавек вострыць аблічча бліжняга свайго.

Калі ступіцца жалезная [сякера] і лязо яе не навострана, трэба больш прыкладаць сілы, але больш карысьці будзе скарыстацца мудрасьцю.

Той, хто хавае свае правіны, ня будзе мець посьпеху, а хто прызнаецца і пакідае іх, дазнае міласэрнасьці.

Страх перад ГОСПАДАМ [вядзе] да жыцьця, і такі [чалавек] будзе жыць, і насыціцца, і зло не наведае яго.

На сьцежцы жыцьця той, хто прыймае настаўленьне, а хто адкідае дакараньне — блукае.

Ёсьць шлях, які [падаецца] слушным перад абліччам чалавека, але ў канцы ягоным — шлях сьмерці.

Хто захоўвае вусны свае і язык свой, захоўвае душу сваю ад бедаў.

Разумны бачыць зло і хаваецца, а неразумныя ідуць і будуць пакараныя.

Радаснае сэрца робіць аблічча вясёлым, а калі сэрца сумуе — дух разьбіты.

Мудрыя атрымаюць у спадчыну славу, а бязглуздыя будуць насіць ганьбу.

Агіда для ГОСПАДА — шалі падманлівыя, а вагі дакладныя даспадобы Яму.

Вось шэсьць, якіх ненавідзіць ГОСПАД, і сем, якія агідныя для душы Яго: вочы пыхлівыя, язык хлусьлівы, рукі, што праліваюць кроў нявінную, сэрца, якое задумвае намеры зласьлівыя, ногі, што хутка бягуць на благое, сьведка фальшывы, які дыхае няпраўдай, і той, хто сее нязгоду між братамі.

Сьветач ГОСПАДАЎ — дух чалавечы, ён дасьледуе ўсе сховы нутра.

Страх перад чалавекам стаўляе пастку, а хто спадзяецца на ГОСПАДА, будзе ў бясьпецы.

Хто захоўвае вусны свае, захоўвае душу сваю, а хто шырока адкрывае рот свой, будзе мець зьнішчэньне.

Хто шкадуе дубца свайго, той ненавідзіць сына свайго, а хто любіць яго, той з маленства настаўляе яго.

Зьвярні сэрца тваё да настаўленьня, і вушы твае — да словаў веданьня.

З кожнае працы будзе прыбытак, а ад пустых словаў — толькі нястача.

Перад загубай ідзе пыхлівасьць, і перад падзеньнем — дух ганарысты.

Багаты пануе над бедным, і чалавек, які ўзяў пазыку, — слуга паверніка.

Імя ГОСПАДА — магутная вежа, пабяжыць туды праведнік і будзе ў бясьпецы.

Чалавек верны мае шмат дабраславенстваў, а хто сьпяшаецца ўзбагацець, не пазьбегне пакараньня.

[Нагарода] за пакору і страх перад ГОСПАДАМ — багацьце, і слава, і жыцьцё.

Хто абрабляе зямлю сваю, той насыціцца хлебам, а хто ганяецца за марнасьцю, той ня мае розуму.

Душа гультая жадае і ня мае нічога, а душа руплівага будзе насычаная.

Неразумны верыць кожнаму слову, а разумны разважае пра крокі свае.

Ці бачыў ты чалавека, спраўнага ў занятку сваім? Перад абліччам валадароў ён будзе стаяць, ня будзе ён стаяць перад прасьцякамі.

Усе шляхі чалавека слушныя ў вачах ягоных, але ГОСПАД узважвае сэрцы.

Хто даглядае дрэва фігавае, будзе есьці плады яго, а хто пільнуецца гаспадара свайго, будзе ў пашане.

Дабрадзейная душа будзе насычана, і хто поіць [другіх], сам напоены будзе.

Хто літуецца над убогім, той пазычае ГОСПАДУ, за дабрадзейства Ён аднагародзіць яму.

Ліхія людзі не разумеюць суду, а тыя, што шукаюць ГОСПАДА, разумеюць усё.

Дабраславенства ад ГОСПАДА, яно ўзбагачае, і смутку з сабою не прыносіць.

Хто вушы свае затыкае на крык убогага, той сам будзе клікаць, але ня будзе адказу.

Страх перад ГОСПАДАМ — крыніца жыцьця, каб пазьбегнуць пастак сьмерці.

Хто мае добрае вока, той будзе дабраслаўлёны, бо з хлеба свайго дае ўбогаму.

Не адмаўляй у дабрадзействе таму, хто патрабуе, калі рука твая мае сілу зрабіць гэта. Не кажы бліжняму твайму: «Ідзі сабе і прыйдзі зноў, заўтра дам табе», калі маеш гэта пры сабе.

ГОСПАД далёка ад бязбожнікаў, але малітвы праведных Ён чуе.

Але сьцежка праведных — як сьвятло зараніцы, што ўзыходзіць і расьце аж да поўнага дня. Шлях бязбожнікаў цёмны, яны ня ведаюць, дзе спатыкнуцца.

Вочы ГОСПАДА на кожным месцы, яны бачаць добрых і ліхіх.

Хто любіць весяліцца, будзе ў нястачы, а хто любіць віно і алей, ня будзе багатым.

Няхай сэрца тваё не зайздросьціць грэшнікам, але кожны дзень няхай будзе яно ў страху перад ГОСПАДАМ, бо ёсьць будучыня, і надзея твая не загіне.

Ведай добра авечак тваіх, зьвяртай сэрца тваё да статкаў тваіх,

Вага і шалі справядлівыя — ад ГОСПАДА, і ўсе камяні ваговыя ў торбе — справа Ягоная.

ГОСПАД мудрасьцю заснаваў зямлю, нябёсы ўмацаваў розумам. бо доўгія дні, гады жыцьця і супакой прынясуць яны табе. Яго веданьнем расчыніліся бяздоньні і аблокі імгляць расою.

Сьведка фальшывы не пазьбегне пакараньня, і хто дыхае няпраўдай, не ўратуецца.

Міласэрнасьць і праўда няхай не пакідаюць цябе, абвяжы імі шыю сабе і напішы іх на табліцах сэрца твайго, Не сварыся з чалавекам без прычыны, калі ён не зрабіў табе нічога благога. Не зайздросьці чалавеку злачыннаму і не выбірай ніводнага са шляхоў ягоных, бо ГОСПАД брыдзіцца крывадушным, а з правымі Ён сябруе. Праклён ад ГОСПАДА на доме бязбожніка, але жытло праведных Ён дабраслаўляе. Ён сьмяецца з насьмешнікаў, а пакорным ласку дае. Мудрыя атрымаюць у спадчыну славу, а бязглуздыя будуць насіць ганьбу. і знойдзеш ты ласку і спагаднасьць у вачах Бога і людзей.

Малітва да Бога