1 КАРЫНФЯНАЎ 15 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

1 Кар 15

¹ Паведамляю вам, браты, Эвангельле, якое я дабравесьціў вам, і якое вы прынялі, і ў якім стаіцё,

² і праз якое збаўляецеся, калі будзеце трымацца таго слова, якое я дабравесьціў вам, калі толькі не надарма паверылі.

³ Бо я найперш перадаў вам тое, што і сам прыняў, што Хрыстос памёр за грахі нашыя паводле Пісаньняў,

⁴ і што Ён быў пахаваны і ўваскрос на трэці дзень, паводле Пісаньняў,

⁵ і што Ён зьявіўся Кіфе, а пасьля — Дванаццаці,

⁶ пасьля зьявіўся больш чым пяцістам братам за раз, з якіх многія дагэтуль жывуць, а некаторыя паўміралі;

⁷ пасьля зьявіўся Якубу, пасьля — усім апосталам,

⁸ а апошняму з усіх зьявіўся і мне, быццам неданоску.

⁹ Бо я — найменшы з апосталаў, які ня варты называцца апосталам, бо я перасьледаваў царкву Божую,

¹⁰ але з ласкі Бога ёсьць тым, кім ёсьць, і ласка Ягоная ў-ва мне не была дарэмнай, але я больш за іх усіх працаваў; дый ня я, але ласка Божая, якая са мною.

¹¹ Дык ці я, ці яны, мы гэтак абвяшчаем, і вы гэтак паверылі.

¹² А калі пра Хрыста абвяшчаецца, што Ён уваскрос з мёртвых, як некаторыя з вас кажуць, што няма ўваскрасеньня мёртвых?

¹³ Калі няма ўваскрасеньня мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрос;

¹⁴ а калі Хрыстос не ўваскрос, тады дарэмнае і абвяшчэньне нашае, дарэмная і вера вашая.

¹⁵ А нас знайшлі б фальшывымі сьведкамі Божымі, бо мы сьведчылі пра Бога, што Ён уваскрасіў Хрыста, Якога не ўваскрашаў, калі мёртвыя не ўваскрасаюць.

¹⁶ Бо калі мёртвыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрос;

¹⁷ а калі Хрыстос не ўваскрос, дык вера вашая марная, вы яшчэ ў грахах вашых.

¹⁸ Таму і тыя, якія памерлі ў Хрысьце, загінулі.

¹⁹ Калі мы толькі ў гэтым жыцьці спадзяемся на Хрыста, мы найбольш жалю вартыя з усіх людзей.

²⁰ Але цяпер Хрыстос уваскрос з мёртвых, стаўся Першынцам сярод памёршых.

²¹ Бо як праз чалавека сьмерць, гэтак праз чалавека і ўваскрасеньне мёртвых.

²² Бо як у Адаме ўсе паміраюць, гэтак у Хрысьце ўсе ажывуць,

²³ але кожны — у сваім парадку: Першынец — Хрыстос, пасьля — Хрыстовыя ў прыйсьце Ягонае,

²⁴ а пасьля — канец, калі Ён перадасьць Валадарства Богу і Айцу, калі зьнішчыць усякае начальства, і ўсякую ўладу і сілу,

²⁵ бо Яму належыць валадарыць, пакуль пакладзе ўсіх ворагаў пад ногі Свае.

²⁶ Апошні вораг будзе зьнішчаны — сьмерць,

²⁷ бо ўсё падпарадкаваў пад ногі Яго. А калі сказана, што ўсё падпарадкавана, зразумела, што акрамя Таго, Які падпарадкаваў Яму ўсё.

²⁸ А калі ўсё будзе падпарадкавана Яму, тады і Сам Сын падпарадкуецца Таму, Які падпарадкаваў Яму ўсё, каб быў Бог усё ў-ва ўсім.

²⁹ Іначай, што будуць рабіць тыя, якія хрысьцяцца дзеля мёртвых? Калі мёртвыя зусім не ўваскрасаюць, навошта хрысьціцца дзеля мёртвых?

³⁰ Навошта і мы ўсякую гадзіну ў небясьпецы?

³¹ Я штодня паміраю, сцьвяржае гэта пахвала вашая, якую маю ў Хрысьце Ісусе, Госпадзе нашым.

³² Калі б я па-чалавечаму змагаўся са зьвярамі ў Эфэсе, якая мне карысьць, калі мёртвыя не ўваскрасаюць? «Будзем есьці і піць, бо заўтра памром!»

³³ Не падманвайце сябе: благія таварыствы псуюць добрыя звычаі.

³⁴ Працьверазіцеся на праведнасьць і не грашыце; бо некаторыя [з вас] ня ведаюць Бога, на сорам вам кажу.

³⁵ Але скажа нехта: «Як уваскрэснуць мёртвыя? Ды ў якім целе прыйдуць?»

³⁶ Неразумны! Тое, што ты сееш, не ажыве, калі не памрэ.

³⁷ І тое, што сееш, сееш ня цела, якое будзе, але голае зерне, можа, пшанічнае, ці якое іншае,

³⁸ а Бог дае яму цела, як хоча, і кожнаму насеньню — сваё цела.

³⁹ Ня ўсякае цела такое самае цела, але адно цела ў людзей, а іншае цела ў жывёлаў, іншае ў рыбаў, іншае ў птушак.

⁴⁰ І [ёсьць] целы нябесныя, і целы зямныя; але адна слава нябесных, а другая — зямных,

⁴¹ іншая слава сонца, і іншая слава месяца, і іншая слава зорак, бо зорка ад зоркі розьніцца ў славе.

⁴² Гэтак і ўваскрасеньне мёртвых: сеецца ў сапсутасьці, уваскрашаецца ў незьнішчальнасьці;

⁴³ сеецца ў ганьбе, уваскрашаецца ў славе; сеецца ў нядужасьці, уваскрашаецца ў моцы;

⁴⁴ сеецца цела душэўнае, уваскрашаецца цела духоўнае. Ёсьць цела душэўнае, і ёсьць цела духоўнае.

⁴⁵ Гэтак і напісана: «Стаўся першы чалавек Адам душою жывою», а апошні Адам — дух, які ажыўляе.

⁴⁶ Але спачатку не духоўнае, але душэўнае; духоўнае пасьля.

⁴⁷ Першы чалавек — з зямлі, зямны; другі Чалавек — Госпад з неба.

⁴⁸ Які зямны, гэтакія і зямныя; і які Нябесны, гэтакія і нябесныя.

⁴⁹ І як мы насілі вобраз зямнога, будзем насіць і вобраз Нябеснага.

⁵⁰ А тое скажу, браты, што ня могуць цела і кроў успадкаеміць Валадарства Божага, і сапсутасьць не ўспадкаеміць незьнішчальнасьці.

⁵¹ Вось, кажу вам тайну: ня ўсе мы памром, але ўсе пераменімся,

⁵² у адзін момант, у імгненьне вока, пры апошняй трубе; бо затрубіць, і мёртвыя ўваскрэснуць незьнішчальнымі, і мы пераменімся.

⁵³ Бо зьнішчальнае гэтае мусіць апрануцца ў незьнішчальнасьць, і сьмяротнае гэтае — апрануцца ў несьмяротнасьць.

⁵⁴ А калі зьнішчальнае гэтае апранецца ў незьнішчальнасьць, і сьмяротнае гэтае апранецца ў несьмяротнасьць, тады станецца напісанае слова: «Паглынутая сьмерць перамогаю».

⁵⁵ «Сьмерць, дзе тваё джала? Пекла, дзе твая перамога?»

⁵⁶ Джала сьмерці — грэх, а сіла грэху — закон.

⁵⁷ Падзяка ж Богу, Які даў нам перамогу праз Госпада нашага Ісуса Хрыста!

⁵⁸ Так што, браты мае ўлюбёныя, будзьце непарушныя, непахісныя, у справе Госпадавай мейце рупнасьць заўсёды, ведаючы, што праца вашая не дарэмная перад Госпадам.