ВЫСЛОЎІ 30 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Разьдзел 30

¹ Словы Агура, сына Якэ, выслоўі, якія сказаў чалавек гэты да Ітыэля, да Ітыэля і Укаля:

² Бо я найдурнейшы між людзей, і розуму чалавечага няма ў мяне,

³ не навучыўся я мудрасьці і ведаў сьвятых ня ведаю.

⁴ Хто ўзыходзіў на неба і зыходзіў? Хто сабраў вецер у жменю сваю? Хто зьвязаў воды ў адзежу? Хто ўмацаваў усе канцы зямлі? Якое імя яго і якое імя сына ягонага, ці ведаеш ты?

⁵ Усе словы Бога чыстыя [ад дамешкаў], Ён — шчыт для тых, што маюць у Ім надзею.

⁶ Не дадавай да словаў Ягоных, каб Ён ня выкрыў цябе і ня стаўся ты падманшчыкам.

⁷ Дзьве рэчы прашу ў Цябе, не адмаўляй мне перш, чым памру:

⁸ марнасьць і слова хлусьлівае аддалі ад мяне, ані беднасьці, ані багацьця не давай мне, сыць мяне хлебам, вызначаным для мяне,

⁹ каб я, насыціўшыся, ня выракся Цябе і не сказаў: «Хто ГОСПАД?», або каб, зьбяднеўшы, ня стаў красьці і ганьбіць імя Бога майго.

¹⁰ Не ачарняй слугі перад гаспадаром ягоным, каб ён не пракляў цябе і ты ня стаўся вінаватым.

¹¹ [Ёсьць] пакаленьне, якое праклінае бацьку свайго і не дабраслаўляе маці сваю,

¹² пакаленьне, якое чыстае ў вачах сваіх, але не абмытае ад бруду свайго,

¹³ пакаленьне, у якога пыхлівыя вочы і павекі ўзьнятыя,

¹⁴ пакаленьне, у якога зубы — мячы, а сківіцы — нажы, каб есьці ўцісканых на зямлі і гаротных між людзей.

¹⁵ У п’яўкі дзьве дачкі: «давай» і «давай». Вось тры ненасытныя і чатыры, якія ня скажуць: «Досыць»:

¹⁶ адхлань і чэрава няплоднае, зямля, якая не насычаецца вадою, і агонь, які ня кажа: «Досыць».

¹⁷ Вока, якое зьдзекуецца з бацькі і пагарджае паслухмянасьцю маці, выдзяўбуць груганы над ракою і зьядуць арляняты.

¹⁸ Вось тры [рэчы], дзівосныя для мяне, і чатырох не разумею:

¹⁹ шляху арла ў небе, шляху зьмяі на скале, шляху карабля сярод мора і шляху мужчыны да дзяўчыны.

²⁰ Такі самы шлях жанчыны чужаложнай: зьела, абцёрла вусны свае і кажа: «Я не зрабіла благога».

²¹ Дзеля трох трасецца зямля, і чатырох яна зьнесьці ня можа:

²² слугі, калі ён валадарыць, бязглуздага, калі ён насычаецца хлебам,

²³ ганебнай жанчыны, калі яна замуж выходзіць, і нявольніцы, калі яна спадкуе па гаспадыні сваёй.

²⁴ Вось чатыры малыя на зямлі, але яны мудрэйшыя за мудрых:

²⁵ мурашкі — народ ня моцны, але летам назапашваюць хлеб свой,

²⁶ даманы — народ не магутны, але стаўляюць дамы свае на скале,

²⁷ няма валадара ў саранчы, але ўсе выходзяць шыхтавана,

²⁸ павук лапкамі чапляецца, але вось, ён у палацы валадара.

²⁹ Вось трое крочаць паважна, і чацьвёра паважна ходзяць:

³⁰ леў, магутнейшы між зьвярамі, ні перад кім не саступае,

³¹ конь асядланы, і казёл, і валадар, супраць якога ніхто не паўстане.

³² Калі вывышаешся бяздумна або калі задумаў ліхое, [палажы] руку сваю на вусны.

³³ Бо хто зьбівае малако, атрымае масла, і хто ўдарыць у нос, атрымае кроў, а хто выклікае гнеў, атрымае сварку.