117 Вершы з Бібліі пра пыху і ганарыстасць

Задумайся, сябар мой, над гэтымі словамі: Бог выбраў тое, што свет лічыць нікчэмным і пагарджаным, тое, чаго быццам бы і няма, каб знішчыць тое, што ёсць, каб ніхто не хваліўся перад Ім (1 Кар 1:28-29). Кожны дзень свайго жыцця трэба памятаць, што мы патрабуем Бога і залежым ад Яго вернай любові. Бо той, хто хваліцца сабой, думае, што можа ўсё зрабіць сам, спадзяючыся толькі на свае сілы і здольнасці.

Бог жадае, каб мы, Яго дзеці, жылі без пыхі, бо Ён глядзіць здалёк на ганарлівых, а ласку дае тым, хто разумее, што не можа жыць без Яго прысутнасці.

Калі ў сэрцы з'явіцца жаданне ўзвысіцца, успомні, кім ты быў раней, калі не ведаў Бога. Успомні, як шмат добрага Ён зрабіў для цябе. І аддай Госпаду ўсю славу і гонар. Бо раней ты быў у цемры, а цяпер вялікае святло асвяціла тваё жыццё. Таму ніколі не хваліся нічым, бо ўсё, што ты маеш і кім ты стаў – гэта дзякуючы невымернай ласцы, якую Бог паслаў у тваё жыццё.

Не памнажайце словаў фанабэрыстых. Няхай спыніцца пыхлівасьць вуснаў вашых, бо ГОСПАД ёсьць Бог [усякіх] ведаў, Ён судзіць усе ўчынкі.

каб было, як напісана: «Хто хваліцца, няхай у Госпадзе хваліцца».

Не хваліся заўтрашнім днём, бо ня ведаеш, што гэты дзень народзіць.

Перад загубай ідзе пыхлівасьць, і перад падзеньнем — дух ганарысты.

Бо калі хто думае, што ён ёсьць нешта, будучы нічым, ашуквае самога сябе.

але хто хваліцца, няхай хваліцца тым, што ён разумны і ведае Мяне, што Я — ГОСПАД, Які чыніць міласэрнасьць, суд і праведнасьць на зямлі, бо гэта падабаецца Мне, кажа ГОСПАД.

Дык дзе тое, чым хваліцца? Выключана. Якім законам? [Законам] учынкаў? Не, але законам веры.

Дык я не асароміўся, калі чым пахваліўся вамі перад ім; але, як мы вам гаварылі ўсё ў праўдзе, гэтак і перад Цітам пахвала нашая сталася праўдаю.

і бязроднае сьвету, і пагарджанае, і тое, што ёсьць нічым, выбраў Бог, каб зьнішчыць тое, што нечым ёсьць,

каб ніводнае цела не хвалілася перад Ім.

Бо праз ласку, дадзеную мне, кажу кожнаму з вас: ня думайце [пра сябе] больш, чым трэба думаць, але думайце цьвяроза, як Бог кожнага надзяліў мерай веры.

вы цяпер праз пыху сваю хваліцеся. Усякая гэткая пахвальба ёсьць зло.

А хто хваліцца, няхай у Госпадзе хваліцца.

Так што ніхто няхай ня хваліцца між людзей, бо ўсё вашае:

Няхай іншы хваліць цябе, а ня вусны твае, нехта чужы, а ня губы твае.

А мне няхай не надарыцца хваліцца, хіба толькі крыжам Госпада нашага Ісуса Хрыста, праз які для мяне сьвет укрыжаваны, і я — для сьвету.

Мы не бяз меры хвалімся чужою працаю, але маем надзею, што з узрастаньнем веры вашае з лішкам узьвялічымся і мы ў вас паводле часткі нашае,

Бо хваліцца бязбожнік у пажаданьнях душы сваёй, і дабраслаўляе хціўца, і грэбуе ГОСПАДАМ.

Як хмары і вецер без дажджу, так чалавек, які хваліцца падарункам фальшывым.

не праз учынкі, каб ніхто не хваліўся.

Ты, які хвалішся Законам, праз парушэньне Закону Бога зьневажаеш.

Бо ад мноства заняткаў прыходзіць сон, і мноства словаў [мае] голас дурня.

Бо ўсё, што ў сьвеце: пажаданьне цела, і пажаданьне вачэй, і пыха жыцьцёвая, — ня ёсьць ад Айца, але ад сьвету.

Гэта кажа ГОСПАД: “Няхай ня хваліцца мудры мудрасьцю сваёй, і няхай ня хваліцца асілак сілаю сваёй, і няхай ня хваліцца багаты багацьцем сваім,

Узьнесеныя вочы і надзьмутае сэрца — ніва бязбожнікаў, [і гэта] грэх.

І [Госпад] сказаў мне: «Хо­піць табе ласкі Маёй, бо моц Мая спаўняецца ў слабасьці». Дык ахвотна больш буду хваліцца слабасьцямі маімі, каб жыла ў-ва мне моц Хрыстовая.

абмоўнікі, паклёпнікі, боганенавісьнікі, крыўдзіцелі, ганарыстыя, пыхліўцы, выдумшчыкі ліхога, непаслухмяныя бацькам,

Бо калі Абрагам апраўданы ўчынкамі, ён мае пахвалу, але ня перад Богам.

Дзеля гэтага атачае шыю іхнюю пыха, ліхадзейства нібы шатамі атуляе іх.

Хто спадзяецца на сэрца сваё, той дурань, а хто ходзіць у мудрасьці, будзе збаўлены.

А кожны няхай выспрабоўвае справы свае, і тады будзе мець пахвалу толькі адносна сябе, а не адносна другога.

І адказаў валадар Ізраіля, і сказаў: «Скажыце: “Няхай ня хваліцца той, хто падпярэзваецца [мячом], так, як той, хто яго здымае”».

Калі растапляецца зямля і ўсе, хто жыве на ёй, Я ўзважваю слупы яе. (Сэлях)

Пыхлівыя вочы чалавека спакорацца, і ўзьвялічваньне чалавека будзе паніжана. Толькі ГОСПАД будзе ўзвышаны ў той дзень.

Агіда для ГОСПАДА кожны пыхлівы сэрцам, можна паручыцца, ён не застанецца непакараным.

Гэтак і язык — малы член, а шмат узносіцца. Вось, маленькі агонь, а які вялікі лес запальвае.

І язык — агонь, сьвет няправеднасьці. Язык гэтак зьмяшчаецца сярод членаў нашых, што апаганьвае ўсё цела, і запальвае круг жыцьця, і сам запальваецца ад геенны.

Таксама і вы, маладыя, падпарадкоўвайцеся старостам, а ўсе, падпарадкоўваючыся адзін аднаму, апраніцеся ў пакорнасьць, бо Бог пыхлівым працівіцца, а пакорным ласку дае.

Але Бог выбавіць душу маю з рукі пекла, бо Сам возьме мяне. (Сэлях)

Ня бойся, калі хто багацее, калі множыцца слава дому ягонага,

У вуснах неразумнага дубец пыхлівасьці, а вусны мудрых захоўваюць іх.

Любоў доўга церпіць, робіць дабро; любоў не зайздросьціць; любоў не вывышаецца, не надзімаецца,

Бо ласкаю [Божай] вы збаўленыя праз веру; і гэта не ад вас — Божы дар:

не праз учынкі, каб ніхто не хваліўся.

[Дакуль] будуць плявузгаць, прамаўляць дзёрзка? [Дакуль] будуць гаварыць усе злачынцы?

Бо мы не адважваемся мерацца ці параўноўвацца з некаторымі, якія самі сябе адрэкамэндоўваюць, бо яны не разумеюць, што мераюць сябе самімі сабою і параўноўваюць сябе з сабою.

Не шукайма пустой славы, адзін аднаго раздражняючы, адзін аднаму зайздросьцячы.

Перад загубай вывышаецца сэрца чалавека, а ўпакораньне папераджае славу.

Шмат думак у сэрцы чалавека, але збудзецца намер ГОСПАДА.

нічога ня [робячы] дзеля сварлівасьці ці дзеля пустое пахвальбы, але ў пакоры розуму шануючы адзін аднога як вышэйшых за сябе.

Усякі ж, хто ўзвысіць сябе, паніжаны будзе, а хто паніжае сябе, будзе ўзвышаны.

Мы, моцныя, павінны насіць слабасьці нямоглых і не дагаджаць сабе.

Таго, хто ачарняючы, ачарняе таемна бліжняга свайго, я вынішчу; вочы пыхлівыя і сэрца надзьмутае ня буду зносіць.

Пыхлівасьць толькі да звадкі прыводзіць, а ў тых, што парады прыймаюць, — мудрасьць.

Пыха чалавека прыніжае яго, а пакорлівы духам здабудзе славу.

ГОСПАД Магуцьцяў пастанавіў гэта, каб упакорыць пыху ўсякай славы і каб панізіць усіх слаўных на зямлі.

Гэтак няхай сьвятло вашае сьвеціць перад людзьмі, каб яны бачылі вашыя добрыя справы і славілі Айца вашага, Які ў небе.

Бо хто адзначае цябе? Што ты маеш, чаго не атрымаў? А калі атрымаў, нашто хвалішся, як быццам не атрымаў?

ГОСПАДЗЕ, ня дай Ты мне асароміцца, бо да Цябе я клічу! Няхай асаромяцца бязбожнікі, няхай яны змоўкнуць у пекле,

Шлях неразумнага слушны ў вачах ягоных, але мудры той, хто слухае параду.

Бо ўсякі, хто сябе ўзвышае, будзе паніжаны, а хто сябе паніжае, будзе ўзвышаны».

Бо людзі будуць самалюбныя, срэбралюбцы, пыхліўцы, ганарыстыя, блюзьнеры, непаслухмяныя бацькам, няўдзячныя, нячыстыя, бязьлітасныя,

Давіда. Ня гневайся, [гледзячы] на злачынцаў, не зайздросьці тым, што робяць беззаконьне,

Яшчэ крыху, і ня будзе бязбожніка; глянеш на месца ягонае, а яго няма!

А пакорныя зямлю ў спадчыну возьмуць і будуць насалоджвацца ў мностве супакою.

Бязбожнік задумвае ліхое супраць праведнага і скрыгоча на яго зубамі сваімі.

Госпад сьмяецца з яго, бо бачыць, што прыходзіць дзень ягоны.

Бязбожнікі выцягнулі меч і нацягнулі лук свой, каб паваліць прыгнечанага і беднага, каб замардаваць тых, у каго шлях просты.

Меч іхні ўвойдзе ў сэрца іхняе, і лук іхні будзе зламаны.

Малое ў праведніка лепшае за багацьце шматлікіх бязбожнікаў.

Бо рамёны бязбожнікаў будуць скрышаныя, а праведнікаў падтрымлівае ГОСПАД.

Ведае ГОСПАД дні беззаганных, і спадчына іхняя будзе на вякі.

Ня будуць яны асаромленыя ў час ліхі, а ў дні голаду будуць насычаныя.

бо яны, як трава, хутка ссохнуць, і павянуць, як расьліна зялёная.

Калі вывышаешся бяздумна або калі задумаў ліхое, [палажы] руку сваю на вусны.

Панізьцеся перад Госпадам, і Ён узвысіць вас.

Сьцеражыцеся, не рабіце міласьціны вашае перад людзьмі з тым, каб яны бачылі вас, бо тады ня будзеце мець нагароды ад Айца вашага, Які ў небе.

Прыходзіць пыхлівасьць, прыходзіць і ганьба, а ў пакорлівых — мудрасьць.

Свавольнікі вельмі зьдзекуюцца з мяне; але я ад Закону Твайго не ўхіляўся.

Думайце адзін пра аднаго аднолькава; не ўзьвялічвайце саміх сябе, але пакорнымі захапляйцеся; ня будзьце мудрымі самі праз сябе.

Страх перад ГОСПАДАМ — ненавідзець ліхоту, пыху і фанабэрыстасьць; шляхі ліхія і вусны крывадушныя я ненавіджу.

Няма добрай пахвалы вашай. Хіба вы ня ведаеце, што малая кісьля ўсё цеста квасіць?

Бо, гаворачы пыхліва марнасьць, яны прывабліваюць пажаданьнямі цела і бессаромнасьцю [людзей], якія ледзь пазьбеглі тых, што жывуць у падмане.

той узьбіўся ў пыху, нічога не разумеючы, але хварэючы на спрэчкі і кіданьне словамі, ад якіх стаецца зайздрасьць, сварка, блюзьнерствы, зласьлівыя падазрэньні,

Узьніміся, Судзьдзя зямлі, аднагародзь пыхліўцам за тое, што зрабілі яны!

Ня радуйся, калі ўпадзе вораг твой, і няхай ня цешыцца сэрца тваё, калі ён спатыкнецца,

бо часам убачыць ГОСПАД, і будзе [гэта] ліхім у вачах Ягоных, і Ён адверне гнеў Свой ад яго.

Гора тым, якія мудрыя ў вачах сваіх і якія разумныя перад самімі сабою.

бо якія думкі ў сэрцы ягоным, такі і ён. «Еш і пі», — кажа ён табе, але сэрца ягонае не з табою.

Бо ўзвышаны ГОСПАД, але бачыць пакорнага і ганарлівага пазнае здалёк.

Нікому не аддаючы ліхотай за ліхоту, дбайце пра добрае перад усімі людзьмі.

Не судзіце, каб не былі суджаныя.

І калі папросіць рыбы, дасьць яму зьмяю?

Дык калі вы, будучы злымі, умееце добрыя дары даваць дзецям вашым, тым больш Айцец ваш, Які ў небе, дасьць добрае тым, што просяць у Яго.

Дык усё, што хочаце, каб вам рабілі людзі, тое і вы ім рабіце; бо ў гэтым Закон і Прарокі.

Уваходзьце праз цесную браму, бо шырокая брама і прасторны шлях, што вядуць да загубы, і шмат хто ўваходзіць праз іх,

бо цесная брама і вузкі шлях, што вядуць у жыцьцё, і мала хто знаходзіць іх.

Сьцеражыцеся фальшывых прарокаў, якія прыходзяць да вас у авечым адзеньні, а ўнутры яны — ваўкі драпежныя.

Паводле пладоў іхніх пазнаеце іх. Ці зьбіраюць з церняў вінаград або з асоту фігі?

Гэтак усякае добрае дрэва дае плады добрыя, а благое дрэва дае плады дрэнныя.

Ня можа дрэва добрае даваць плады дрэнныя, ані благое дрэва даваць плады добрыя.

Усякае дрэва, якое не дае добрага плоду, сьсякаюць і кідаюць у агонь.

Бо якім судом судзіце, такім будзеце суджаны, і якою меркаю мераеце, гэткаю і вам адмераюць.

Калі ж адзін аднаго кусаеце і зьядаеце, глядзіце, ня будзьце зьнішчаныя адзін адным.

Дык адклаўшы ўсякую ліхоту, і ўсякі подступ, і крывадушнасьць, і зайздрасьць, і ўсякія абмаўляньні,

Ці бачыў ты чалавека, хуткага на словы? На дурня большая надзея, чым на такога.

У Богу буду хваліцца словам Ягоным. На Бога я спадзяюся, ня буду баяцца. Што цела можа зрабіць мне?

Вось, гэткія ёсьць бязбожнікі, і ў спакоі вечным зьбіраюць яны багацьці.

Нянавісьць выклікае сваркі, а любоў пакрывае ўсе правіны.

і кажуць: «Ня ўбачыць гэтага ГОСПАД, і не даведаецца Бог Якуба!»

Зразумейце, бязглуздыя з народу! І калі, бязглуздыя, паразумнееце?

і сказаў: «Сапраўды кажу вам: калі не навернецеся і ня станецеся, як дзеці, ня ўвойдзеце ў Валадарства Нябеснае.

А той не захацеў, але адыйшоўшы, кінуў яго ў вязьніцу, пакуль не аддасьць доўгу.

Таварышы ягоныя, убачыўшы, што сталася, вельмі засмуціліся і, прыйшоўшы, паведамілі пану свайму ўсё, што сталася.

Тады пан ягоны, паклікаўшы яго, кажа яму: “Злы слуга! Увесь твой доўг я дараваў табе, калі ты прасіў мяне.

Ці ж ня мусіў і ты зьлітавацца над таварышам тваім, як і я зьлітаваўся над табою?”

І, загневаўшыся, пан ягоны аддаў яго катам, пакуль не аддасьць яму ўсяго доўгу.

Так і Айцец Мой Нябесны ўчыніць вам, калі не даруе кожны з вас ад сэрца свайго брату свайму грахоў ягоных».

Дык хто панізіць сябе, як гэтае дзіця, той большы ў Валадарстве Нябесным.

Калі кажам, што ня маем грэху, падманваем саміх сябе, і праўды няма ў нас.

Лепш скарацца духам з пакорнымі, чым дзяліць здабычу з пыхліўцамі.

Хто ты такі, які судзіш чужога слугу? Перад сваім гаспадаром ён стаіць або падае, а будзе стаяць, бо Бог магутны паставіць яго.

ГОСПАД развальвае дом пыхліўцаў, а мяжу ўдавы Ён вызначае.

Дык апраніцеся, як выбраныя Божыя, сьвятыя і ўлюбёныя, у міласэрнасьць, ласкавасьць, пакору, ціхасьць, доўгацярплівасьць,

церпячы адзін аднаго і прабачаючы адзін аднаму, калі хто на каго мае крыўду, як Хрыстос дараваў вам, гэтак і вы.

Прыемныя словы — сотавы мёд, асалода для душы і лекі для цела.

Свавольнікі надумалі хлусьню супраць мяне; а я ўсім сэрцам буду пільнавацца загадаў Тваіх.

нічога ня [робячы] дзеля сварлівасьці ці дзеля пустое пахвальбы, але ў пакоры розуму шануючы адзін аднога як вышэйшых за сябе.

бо ён за справу Хрыстовую быў блізкі да сьмерці, ня дбаючы пра душу [сваю], каб дапоўніць нястачу служэньня вашага мне.

Не на сваё [толькі] няхай кожны зважае, але і на тое, што іншых.

Усё гэта зрабіла рука Мая, і ўсё гэта Маё, кажа ГОСПАД. Але Я гляджу на таго, хто бедны і прыгнечаны духам і хто трымціць перад словам Маім.

Дык ці ясьцё, ці п’іцё, ці нешта робіце, усё рабіце на славу Божую.

Так што, браты мае ўлюбёныя, усякі чалавек няхай будзе хуткі, каб слухаць, павольны, каб гаварыць, павольны на гнеў,

Браты, калі і ўпадзе чалавек у які праступак, вы, духоўныя, выпраўляйце гэткага ў духу ціхасьці, зважаючы на сябе, каб ня быць спакушанымі.

Дык пакуль маем час, будзем рабіць дабро ўсім, а найбольш — сваім у веры.

Бачыце, якімі вялікімі літарамі напісаў я вам сваёю рукою.

Тыя, якія хочуць мець добры выгляд паводле цела, прымушаюць вас абрэзвацца толькі дзеля таго, каб ня быць ім перасьледаванымі за крыж Хрыстовы.

Бо нават тыя, што абрэзваюцца, самі не захоўваюць Закон, але хочуць, каб вы абрэзваліся, каб хваліцца целам вашым.

А мне няхай не надарыцца хваліцца, хіба толькі крыжам Госпада нашага Ісуса Хрыста, праз які для мяне сьвет укрыжаваны, і я — для сьвету.

Бо ў Хрысьце Ісусе ня мае аніякай сілы ані абразаньне, ані неабразаньне, але новае стварэньне.

І хто ходзіць паводле гэтага правіла, на тых — супакой і міласэрнасьць, і на Ізраіль Божы.

Нарэшце, няхай ніхто не дадае мне працы, бо я нашу пазнакі Госпада Ісуса на целе маім.

Ласка Госпада нашага Ісуса Хрыста з духам вашым, браты. Амэн.

Насіце цяжары адзін аднаго, і гэтак споўніце закон Хрыстовы.

Не ўзьвялічвай сябе перад абліччам валадара і на месцы вялікіх ня стой,

бо лепш, калі скажуць табе: «Узьніміся вышэй», чым калі панізяць цябе перад абліччам магната, якога бачылі вочы твае.

Дасьледуй мяне, Божа, і спазнай сэрца маё, выспрабуй мяне і спазнай думкі мае!

І паглядзі, ці не на гаротным я шляху, і шляхам вечнасьці вядзі мяне.

Мудры ў вачах сваіх чалавек багаты, але ўбогі, які мае розум, выспрабуе яго.

Дабрадзейная душа будзе насычана, і хто поіць [другіх], сам напоены будзе.

Ты, які хвалішся Законам, праз парушэньне Закону Бога зьневажаеш.

Бо праз вас на імя Божае блюзьніцца ў паганаў, як напісана.

Усе ж учынкі свае яны робяць, каб бачылі іх людзі; пашыраюць філяктэрыі свае і павялічваюць крысо шатаў сваіх,

і любяць першыя месцы на вячэрах і першыя месцы ў сынагогах,

і вітаньні на рынку, і каб людзі называлі іх: “Раббі, раббі!”

Кіраўніку хору. Навучаньне Давіда,

А я, як аліўка зялёная ў Доме Божым, спадзяюся на міласэрнасьць Божую на вякі вечныя.

Буду славіць Цябе на вякі за тое, што Ты ўчыніў, і буду спадзявацца на імя Тваё, бо Ты добры адносна багабойных Тваіх.

калі прыйшоў Даэг Эдомец, і паведаміў Саўлу, і сказаў яму: «Давід прыйшоў у дом Абімэлеха».

Навошта хвалішся злачынствам, волаце? Міласэрнасьць Божая кожны дзень [трывае]!

Гнеў неразумнага выяўляецца адразу, а разумны хавае зьнявагу.

але прасіце адзін аднаго штодня, пакуль называецца “сёньня”, каб хто з вас не закамянеў праз падман грэху.

Што ты глядзіш на сучок у воку брата твайго, а бервяна ў сваім воку ня бачыш?

Ці як скажаш брату твайму: “Дазволь, выму сучок з вока твайго”, а вось, у воку тваім — бервяно?

Крывадушнік! Вымі перш бервяно з вока твайго, і тады ўбачыш, як выняць сучок з вока брата твайго.

З усёй стараннасьцю захоўвай сэрца тваё, бо з яго крыніца жыцьця.

А ты навошта судзіш брата твайго? Або навошта ты пагарджаеш братам тваім? Бо ўсе мы станем перад пасадам судовым Хрыста.

Але яшчэ большую дае ласку і дзеля гэтага кажа: «Бог пыхлівым працівіцца, а пакорным ласку дае».

Бязбожнік у ганарыстасьці гневу свайго не шукае [Бога]. «Няма Бога!» — усе думкі ў яго.

Не падманвайце сябе: благія таварыствы псуюць добрыя звычаі.

Працьверазіцеся на праведнасьць і не грашыце; бо некаторыя [з вас] ня ведаюць Бога, на сорам вам кажу.

Таксама кожнае слова, што гавораць, не ўкладай у сэрца тваё, і ня слухай, як слуга твой праклінае цябе;

бо ведае сэрца тваё, што ты шмат разоў таксама праклінаў іншых.

У павольнага на гнеў багата розуму, а запальчывы выяўляе дурасьць.

Слаўлю Цябе, бо я захапляльна і дзівосна збудаваны; цудоўныя справы Твае, і душа мая ведае [гэта] добра.

Душа надзьмутая ўзьнімае звадку, а хто спадзяецца на ГОСПАДА, будзе насычаны.

Малітва да Бога