105 Вершы з Бібліі пра зайздрасць

Зайздрасць — гэта пачуццё, якое не дазваляе чалавеку жыць свабодным і паўнавартасным жыццём. Яно можа выклікаць глыбокі смутак толькі таму, што ў цябе няма таго, што ёсць у іншых. Гэта як нейкае нядоблае жаданне, ад якога пакутуеш толькі ты сам.

У свеце заўсёды будуць людзі, якія адчуваюць гэтую незадаволенасць. Яны не шчаслівыя, іх сэрцы поўныя няўдзячнасці да Творцы жыцця. Нават калі Бог ім дапамагае, яны ўсё роўна засяроджваюцца на тым, што маюць іншыя. Бывае, зайздросцяць настолькі моцна, што нават жадаюць, каб у бліжняга нічога не атрымалася.

Многім зайздрасць здаецца дробяззю. Яны не разумеюць, што маленькае, нічым не падмацаванае жаданне можа ператварыцца ў хваробу і падштурхнуць да дрэнных учынкаў у вачах Бога. Калі ты адчуваеш такія путы, я заклікаю цябе звярнуцца да Ісуса, каб ачысціцца і жыць у свабодзе. Зайздрасць — гэта цяжар, які Айцец не хоча, каб ты нёс.

Не жадай таго, што маюць твае суседзі, не сумуй, бачачы, як благаслаўляюцца людзі вакол цябе. Усё, што табе трэба, — гэта злучыцца з крыніцай благаславення, якім ёсць Ісус з Назарэту.

Біблія адназначна кажа пра зайздрасць: Богу не падабаецца такое стаўленне. «Паводзьма сябе прыстойна, як удзень: не ў гулянках і п’янстве, не ў распусце і распусьніцтве, не ў сварках і зайздрасці; але апраніцеся ў Госпада Ісуса Хрыста і не клапаціцеся пра плоць, каб задавальняць яе пажадлівасці» (Рымлянам 13:13-14).

Пісанне кажа нам, што зайздрасць — гэта справа плоці, і адзіны спосаб з ёй змагацца — гэта жыць у Духу. Калі ты не можаш рухацца наперад, гэта таму, што ты не дазваляеш Святому Духу кіраваць тваім жыццём. Я заклікаю цябе аддацца Яму, каб адчуць поўнае аздараўленне і спакойна цешыцца кожнай хвілінай свайго жыцця.

Не шукайма пустой славы, адзін аднаго раздражняючы, адзін аднаму зайздросьцячы.

напоўненыя ўсякай няправеднасьцю, распустаю, зласьлівасьцю, хцівасьцю, ліхотаю, поўныя зайздрасьці, забойства, сваркі, подступу, благіх звычаяў,

Давіда. Ня гневайся, [гледзячы] на злачынцаў, не зайздросьці тым, што робяць беззаконьне,

Няхай сэрца тваё не зайздросьціць грэшнікам, але кожны дзень няхай будзе яно ў страху перад ГОСПАДАМ,

Дык адклаўшы ўсякую ліхоту, і ўсякі подступ, і крывадушнасьць, і зайздрасьць, і ўсякія абмаўляньні,

Бо і мы былі некалі бяздумнымі, непакорнымі, падманутымі, служачы пажаданьням і розным асалодам, жывучы ў ліхоце і зайздрасьці, былі паскуднымі, ненавідзячы адзін аднаго.

Бо я пазайздросьціў тым, што хваляць сябе, убачыўшы супакой бязбожнікаў,

Любоў доўга церпіць, робіць дабро; любоў не зайздросьціць; любоў не вывышаецца, не надзімаецца,

Ня гневайся, [гледзячы] на ліхотнікаў і не зайздросьці бязбожнікам,

Некаторыя, праўда, — з зайздрасьці і сваркі, а некаторыя — з упадабаньня абвяшчаюць Хрыста.

Ня будзеш жадаць дому бліжняга твайго; ня будзеш жадаць жонкі бліжняга твайго, ані слугі ягонага, ані служкі ягонай, ані вала ягонага, ані асла ягонага, ані нічога, што ў бліжняга твайго!»

Дык адклаўшы ўсякую ліхоту, і ўсякі подступ, і крывадушнасьць, і зайздрасьць, і ўсякія абмаўляньні, некалі не народ, а цяпер — народ Божы; [некалі] не мілаваныя, а цяпер — памілаваныя. Улюбёныя, прашу вас, як прыхадняў і вандроўнікаў, высьцерагайцеся цялесных пажаданьняў, якія змагаюцца супраць душы, і мейце добры лад жыцьця між паганамі, каб яны за тое, за што ачарняюць вас, як ліхадзеяў, гледзячы на добрыя справы [вашыя], славілі Бога ў дзень адведзінаў. Дык падпарадкоўвайцеся ўсякаму стварэньню чалавечаму дзеля Госпада, ці то валадару, як вышэйшай [уладзе], ці то ваяводам, як праз яго пасыланым дзеля помсты ліхадзеям і дзеля пахвалы тым, якія робяць дабро. Бо гэткая ёсьць воля Божая, каб мы, робячы дабро, прымушалі замаўчаць невуцтва неразумных людзей, як свабодныя, і не як тыя, што свабоду маюць як падставу для ліхоты, але як слугі Божыя. Усіх паважайце, брацтва любіце, Бога бойцеся, валадара шануйце. Слугі, з усякім страхам падпарадкоўвайцеся ўладарам, ня толькі добрым і спагадным, але і круцельскім. Бо гэта ласка [Божая], калі хто дзеля сумленьня Божага пераносіць смутак, церпячы несправядліва. як нованароджаныя немаўляты, зажадайце чыстага слоўнага малака, каб ад яго вы расьлі,

Вы жадаеце і ня маеце; забіваеце і зайздросьціце, і ня можаце атрымаць, вадзіцеся і ваюеце; а ня маеце дзеля таго, што ня просіце.

бо рэўнасьць раз’юшвае мужа, і не пашкадуе ён у дзень помсты,

ідалапаклонства, чараўніцтва, варожасьць, сваркі, рэўнасьць, ярасьць, сварлівасьць, нязгода, герэзіі,

той узьбіўся ў пыху, нічога не разумеючы, але хварэючы на спрэчкі і кіданьне словамі, ад якіх стаецца зайздрасьць, сварка, блюзьнерствы, зласьлівыя падазрэньні,

I ўбачылі браты ягоныя, што бацька іхні любіць яго больш за ўсіх братоў, і зьненавідзелі яго, і не маглі гаварыць з ім спакойна.

Нахіляй сэрца маё да сьведчаньняў Тваіх, а не да прыбытку.

Не зайздросьці людзям ліхім, не жадай быць з імі,

І спыніцца зайзд­расьць Эфраіма, і будуць выгубленыя ненавісьнікі Юды. Эфраім ня будзе зайздросьціць Юдзе, а Юда ня будзе ваяваць суп­раць Эфраіма.

Ціхі будзь перад ГОСПАДАМ і чакай на Яго, ня гневайся на таго, хто мае посьпех на шляху сваім, на чалавека, які робіць зламыснае.

Вы жадаеце і ня маеце; забіваеце і зайздросьціце, і ня можаце атрымаць, вадзіцеся і ваюеце; а ня маеце дзеля таго, што ня просіце. Просіце і не атрымліваеце, бо блага просіце, каб выдаткаваць дзеля асалоды вашай.

Бо ведаў, што праз зайздрасьць выдалі Яго.

Правадыр, пазбаўлены розуму, робіць шмат крыўды, а хто ненавідзіць хцівасьць, прадоўжыць дні свае.

Угледзіць гэта бязбожнік і будзе злаваць, скрыгатаць ён будзе зубамі і змарнее, і жаданьне бязбожніка загіне.

Як удзень, будзем ха­дзіць прыстойна, не ў гулянках і п’янстве, не ў юрлівасьці і бессаромнасьці, ня ў сварцы і зайздрасьці,

Бо вы яшчэ цялесныя. Бо калі між вамі зайздрасьць, сваркі і нязгода, дык ці не цялесныя вы і ці не па-чалавечаму ходзіце?

Аддалі ад мяне ганьбу і пагарду, бо я захоўваю сьведчаньні Твае.

Бязбожнік задумвае ліхое супраць праведнага і скрыгоча на яго зубамі сваімі. Госпад сьмяецца з яго, бо бачыць, што прыходзіць дзень ягоны.

Бо неразумнага забівае гняўлівасьць, а дурнога губіць зайздрасьць.

Чалавек, які лісьлівіць бліжняму свайму, стаўляе сетку нагам ягоным.

Яны [былі] неразумнымі на шляху правінаў сваіх і за беззаконьні свае пакутавалі.

бо ня будзеш пакланяцца богу іншаму, акрамя ГОСПАДА; Зайздросны імя Ягонае, Ён — Бог зайздросны.

Мудрая жонка будуе сабе дом, а неразумная руйнуе яго сваімі рукамі.

Сьпяшаецца да багацьця чалавек ліхога вока і ня ведае, што нястача прыйдзе на яго.

Таксама любоў іхняя і нянавісьць іхняя, і зайздрасьць іхняя ўжо счэзьлі, і ня ма­юць яны ўжо часткі на вякі ў-ва ўсім, што робіцца пад сонцам.

Путы бязбожнікаў аблыталі мяне, але Закон Твой я не забыўся.

Усякая прылада, вырабленая супраць цябе, ня будзе мець посьпеху, і кожны язык, які стане супраць цябе ў судзе, ты асудзіш. Гэта — спадчына слугаў ГОСПАДА, і праведнасьць іхняя — ад Мяне, кажа ГОСПАД.

I зайздросьцілі яму браты ягоныя, а бацька ягоны захоўваў гэтае слова.

Радуйцеся з тымі, хто радуецца, і плачце з тымі, хто плача.

Далёка ад бязбожнікаў збаўленьне, бо яны не шукалі пастановаў Тваіх.

Калі ж вока тваё злое, усё цела тваё будзе цёмным. Калі ж сьвятло, якое ў табе, ёсьць цемра, дык якая ж цемра сама?

Неразумнасьць чалавека крывіць шлях ягоны, але сэрца ягонае гневаецца на ГОСПАДА.

Бо хваліцца бязбожнік у пажаданьнях душы сваёй, і дабраслаўляе хціўца, і грэбуе ГОСПАДАМ.

Бо згоркла сэрца маё і курчыліся ныркі мае, я стаўся дурнем і ня ведаў нічога, і быў перад Табой, як жывёла,

А кожны спакушаецца, захоплены і прываблены ўласным пажаданьнем; пасьля пажаданьне, зачаўшы, нараджае грэх, а грэх, як яго давесьці да канца, спараджае сьмерць.

Кажу я да ГОСПАДА: «Ты — Госпад мой; добрасьць мая нішто перад Табою».

абмоўнікі, паклёпнікі, боганенавісьнікі, крыўдзіцелі, ганарыстыя, пыхліўцы, выдумшчыкі ліхога, непаслухмяныя бацькам,

Калі ж адзін аднаго кусаеце і зьядаеце, глядзіце, ня будзьце зьнішчаныя адзін адным.

адхлань і чэрава няплоднае, зямля, якая не насычаецца вадою, і агонь, які ня кажа: «Досыць».

Загуба ў сярэдзіне яго, і не зыходзяць з плошчаў ягоных ашуканства і здрада. Бо ня вораг мяне зьневажае, я дараваў бы [гэта], ня той, што мяне ненавідзіць, узьвялічваецца супраць мяне, ад яго б я схаваўся, але ты, чалавек, як я, сябра мой і знаёмы мой,

Не падманвайце сябе: благія таварыствы псуюць добрыя звычаі.

Нянавісьць выклікае сваркі, а любоў пакрывае ўсе правіны.

Давіда. Ня гневайся, [гледзячы] на злачынцаў, не зайздросьці тым, што робяць беззаконьне, Яшчэ крыху, і ня будзе бязбожніка; глянеш на месца ягонае, а яго няма! А пакорныя зямлю ў спадчыну возьмуць і будуць насалоджвацца ў мностве супакою. Бязбожнік задумвае ліхое супраць праведнага і скрыгоча на яго зубамі сваімі. Госпад сьмяецца з яго, бо бачыць, што прыходзіць дзень ягоны. Бязбожнікі выцягнулі меч і нацягнулі лук свой, каб паваліць прыгнечанага і беднага, каб замардаваць тых, у каго шлях просты. Меч іхні ўвойдзе ў сэрца іхняе, і лук іхні будзе зламаны. Малое ў праведніка лепшае за багацьце шматлікіх бязбожнікаў. Бо рамёны бязбожнікаў будуць скрышаныя, а праведнікаў падтрымлівае ГОСПАД. Ведае ГОСПАД дні беззаганных, і спадчына іхняя будзе на вякі. Ня будуць яны асаромленыя ў час ліхі, а ў дні голаду будуць насычаныя. бо яны, як трава, хутка ссохнуць, і павянуць, як расьліна зялёная.

Зьядае мяне руплівасьць мая, бо забыліся на словы Твае прыгнятальнікі мае.

Перад загубай ідзе пыхлівасьць, і перад падзеньнем — дух ганарысты.

А ты навошта судзіш брата твайго? Або навошта ты пагарджаеш братам тваім? Бо ўсе мы станем перад пасадам судовым Хрыста.

А калі ў вашым сэрцы вы маеце горкую зайздрасьць і сварлівасьць, не вывышайцеся і не хлусіце насуперак праўдзе. Гэта ня ёсьць мудрасьць, якая з вышыні зыходзіць, але зямная, душэўная, дэманава,

Душа надзьмутая ўзьнімае звадку, а хто спадзяецца на ГОСПАДА, будзе насычаны.

I пазайздросьцілі Майсею ў табары, і Аарону, сьвятому ГОСПАДА.

Лепшая адна поўная жменя са спакоем, чым абедзьве жмені напоўненыя, а з імі цяжкая праца і пагоня за ветрам.

Двудушных я ненавіджу, а Закон Твой люблю.

Ты добры і робіш добрае, навучы мяне пастановам Тваім!

і мейце добры лад жыцьця між паганамі, каб яны за тое, за што ачарняюць вас, як ліхадзеяў, гледзячы на добрыя справы [вашыя], славілі Бога ў дзень адведзінаў.

А кожны няхай выспрабоўвае справы свае, і тады будзе мець пахвалу толькі адносна сябе, а не адносна другога.

А адступнікі будуць зьнішчаны чыста; і канец бязбожных — зьнішчэньне.

Пыхлівасьць толькі да звадкі прыводзіць, а ў тых, што парады прыймаюць, — мудрасьць.

Ня будзьце срэбралюбныя, задавальняючыся тым, што маеце. Бо Ён сказаў: «Не адпушчу цябе і не пакіну цябе»,

Лепш мець надзею на ГОС­ПАДА, чым спадзявацца на чалавека.

Калі ж правае вока тваё згаршае цябе, вырві яго і кінь ад сябе, бо лепш табе, каб загінуў адзін з членаў тваіх, а ня ўсё цела тваё было ўкінута ў геенну. «Шчасьлівыя ўбогія духам, бо іх ёсьць Валадарства Нябеснае. І калі правая рука твая згаршае цябе, адсячы яе і кінь ад сябе, бо лепш табе, каб загінуў адзін з членаў тваіх, а ня ўсё цела тваё было ўкінута ў геенну.

І калі церпіць адзін член, церпяць з ім усе члены; калі славіцца адзін член, радуюцца з ім усе члены.

І сталася, калі прайшлі дні, Каін прынёс з пладоў зямлі дар ГОСПАДУ. І Абэль таксама прынёс з першародных авечак сваіх і з тлустасьці іх. І ўзглянуў ГОСПАД на Абэля і на дар ягоны, а на Каіна і на дар ягоны ня ўзглянуў. І вельмі загневаўся Каін, і пахілілася аблічча яго.

Нішчыць свой дом сквапны да зыску, а хто ненавідзіць падарункі, будзе жыць.

I, як яны не спрабавалі мець пазнаньне Бога, аддаў іх Бог няздатнаму розуму рабіць, што не належыць,

Адкуль войны і звадкі між вамі? Ці не адсюль, з [пажаданьня] асалодаў вашых, якія змагаюцца ў членах вашых?

Бо згоркла сэрца маё і курчыліся ныркі мае,

Пачатак звадкі — прарыў вады, перш, чым спрэчка пачнецца, пакінь [яе].

Малое ў праведніка лепшае за багацьце шматлікіх бязбожнікаў. Бо рамёны бязбожнікаў будуць скрышаныя, а праведнікаў падтрымлівае ГОСПАД.

Зьбіраньне скарбаў языком падманлівым — пара, што зьнікае, і шуканьне сьмерці.

Шчасьлівыя тыя, што захоўваюць сьведчаньні Ягоныя, якія ўсім сэрцам шукаюць Яго,

Не любіце сьвету, ані таго, што ў сьвеце. Хто любіць сьвет, у тым няма любові Айца. Бо ўсё, што ў сьвеце: пажаданьне цела, і пажаданьне вачэй, і пыха жыцьцёвая, — ня ёсьць ад Айца, але ад сьвету.

Хто чужаложыць з жанчынаю, той бязглузды; загубіць душу сваю той, хто гэтак чыніць. Біцьцё і сорам знойдзе ён сабе, і ганьба яго ня змыецца, бо рэўнасьць раз’юшвае мужа, і не пашкадуе ён у дзень помсты, ня гляне ён на ніякую аднагароду і адкіне дары, хоць іх павялічыш.

Бо прыказаньні «Не чужалож», «Не забівай», «Не крадзі», «Ня сьведчы фальшыва», «Не пажадай» і кожнае іншае зьмяшчаюцца ў гэтым слове: «Любі бліжняга твайго як самога сябе».

Ухіліся ад гневу, пакінь ярасьць, ня гневайся, каб ты ня стаўся злачынцам,

Не зайздросьці чалавеку злачыннаму і не выбірай ніводнага са шляхоў ягоных,

Амаль вынішчылі мяне на зямлі; а я не пакінуў загадаў Тваіх.

Бо з сэрца выходзяць злыя думкі, забойствы, распуснасьць, чужалоства, крадзяжы, фальшывыя сьведчаньні, блюзьнерствы.

Гнеў неразумнага выяўляецца адразу, а разумны хавае зьнявагу.

Ніхто няхай не шукае свайго, але кожны таго, што для іншага.

Хто за мяне супраць злачынцаў паўстане? Хто заступіцца за мяне супраць тых, што робяць злачынства?

Дык таму будзем імкнуцца да таго, што [служыць] дзеля супакою і ўзаемнага збудаваньня.

нічога ня [робячы] дзеля сварлівасьці ці дзеля пустое пахвальбы, але ў пакоры розуму шануючы адзін аднога як вышэйшых за сябе.

Шчасьлівы чалавек, які мае трымценьне заўсёды, а хто робіць цьвёрдым сэрца сваё, трапіць у бяду.

Надарэмна для вас рана ўставаць, позна сядзець і есьці хлеб у смутку, бо Свайму ўлюбёнаму Ён дае ў сьне.

Я таксама выберу ім долю ліхую, і тое, чаго яны баяцца, навяду на іх, бо Я клікаў, і ні­хто не адказваў, гаварыў, а яны ня слухалі, і чынілі ліхоту на вачах Маіх, і тое выбіралі, што не падабалася Мне.

як напісана: «Няма праведнага аніводнага; няма таго, хто разумее; няма таго, хто шукае Бога. Усе ўхіліліся, разам нягодныя; няма таго, хто робіць дабро, няма аніводнага.

Спакушаны, ніхто няхай ня кажа: «Бог мяне спакушае», бо Бог не спакушаецца злом, і Сам нікога не спакушае. А кожны спакушаецца, захоплены і прываблены ўласным пажаданьнем; пасьля пажаданьне, зачаўшы, нараджае грэх, а грэх, як яго давесьці да канца, спараджае сьмерць.

ГОСПАД дапамагае ўцісканым, бязбожнікаў да зямлі паніжае.

Лагоднае сэрца — жыцьцё для цела, а зайздрасьць — парахненьне косткам.

бо дзе зайздрасьць і сварлівасьць, там бязладзьдзе і ўсякія благія рэчы.

А калі ў вашым сэрцы вы маеце горкую зайздрасьць і сварлівасьць, не вывышайцеся і не хлусіце насуперак праўдзе.

А ўчынкі цела яўныя, яны ёсьць чужалоства, распуста, нячыстасьць, бессаромнасьць, Вось я, Павал, кажу вам, што, калі вы абрэзваецеся, Хрыстос вам ня дасьць ніякай карысьці. ідалапаклонства, чараўніцтва, варожасьць, сваркі, рэўнасьць, ярасьць, сварлівасьць, нязгода, герэзіі, зайздрасьць, забойствы, п’янства, гулянкі і падобнае гэтаму. Гэта наперад кажу вам, як і раней казаў, што тыя, якія гэтак робяць, не ўспадкаемяць Валадарства Божага.

Гнеў нястрымны і ярасьць бязьлітасная, але хто ўстаіць перад рэўнасьцю?

І ўбачыў я, што кожная цяжкая праца і кожны посьпех у справах выклікае зайзд­расьць да чалавека ў бліжняга [ягонага]. Гэта таксама мар­насьць і пагоня за ветрам.

Малітва да Бога