ВЫСЛОЎІ 23 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Разьдзел 23

¹ Калі сядзеш есьці з вялікім панам, пільна зважай, што перад табою,

² і прыстаў нож да горла твайго, калі прагавітая душа твая.

³ Ня квапся на прысмакі ягоныя, бо гэта падманлівы хлеб.

⁴ Не намагайся мець багацьце, пакінь разважаньні свае.

⁵ Зьвернеш вочы твае на яго, а яго няма, бо справіць яно крылы сабе і паляціць, як арол, аж у неба.

⁶ Ня еш хлеб з зайздросным і ня квапся на прысмакі ягоныя,

⁷ бо якія думкі ў сэрцы ягоным, такі і ён. «Еш і пі», — кажа ён табе, але сэрца ягонае не з табою.

⁸ Кавалак, які ты зьеў, званітуеш, дарэмныя будуць салодкія словы твае.

⁹ Не гавары ў вушы дурня, бо ён узгардзіць разумнымі прамовамі тваімі.

¹⁰ Не перасоўвай мяжы старадаўняй і на поле сіротаў не ўваходзь,

¹¹ бо дужы Абаронца іхні, і Ён будзе бараніць іх у судовай справе іхняй з табою.

¹² Зьвярні сэрца тваё да настаўленьня, і вушы твае — да словаў веданьня.

¹³ Не пакідай юнака без настаўленьня, бо калі пакараеш яго дубцом, ён не памрэ.

¹⁴ Ты пакараеш яго дубцом і выратуеш душу ягоную ад пекла.

¹⁵ Сыне мой, калі мудрым будзе сэрца тваё, будзе радавацца з табою і маё сэрца.

¹⁶ І будуць цешыцца ныркі мае, калі на вуснах тваіх будуць словы правасьці.

¹⁷ Няхай сэрца тваё не зайздросьціць грэшнікам, але кожны дзень няхай будзе яно ў страху перад ГОСПАДАМ,

¹⁸ бо ёсьць будучыня, і надзея твая не загіне.

¹⁹ Слухай, сыне мой, і будзь мудры, і скіроўвай сэрца тваё на шлях [просты].

²⁰ Ня будзь сярод тых, што напіваюцца віна, сярод тых, што аб’ядаюцца мясам,

²¹ бо п’яніца і абжора зьбяднеюць, і заспанасьць апране ў лахманы.

²² Слухай бацьку твайго, які нарадзіў цябе, і не цурайся маці тваёй, калі яна састарэе.

²³ Купляй праўду і не прадавай мудрасьці, настаўленьня і розуму.

²⁴ Цешыцца і весяліцца бацька праведнага, і той, хто нарадзіў мудрага, радуецца з яго.

²⁵ Няхай радуецца бацька твой, і тая, што нарадзіла цябе, няхай весяліцца.

²⁶ Сыне мой, дай мне сэрца тваё, і няхай вачам тваім будуць даспадобы шляхі мае.

²⁷ Бо распусьніца — яма глыбокая, і чужая [жонка] — цесны калодзеж.

²⁸ Яна цікуе, быццам забойца, і памнажае ліхадзеяў паміж людзьмі.

²⁹ У каго стогн? У каго гора? У каго сваркі? У каго смутак? У каго раны без прычыны? У каго чырвоныя вочы?

³⁰ У тых, якія доўга сядзяць пры віне, у тых, якія прыходзяць спрабаваць віна мяшанага.

³¹ Не глядзі на віно, як яно чырванее, як прамяніцца ў келіху, як роўненька ліецца.

³² У канцы яно ўкусіць, як зьмяя, і ўджаліць, як гадзіна.

³³ Вочы твае будуць глядзець на чужых [жонак], і сэрца тваё загаворыць падступна.

³⁴ І будзеш ты як той, што ляжыць пасярод мора, і як той, што ляжыць на версе мачты.

³⁵ [І скажаш:] «Білі мяне, а я не адчуваў, штурхалі мяне, а я ня ведаў. Калі прачнуся, зноў буду шукаць таго самага».