109 Andininy Baiboly momba ny fanandratana fanendrikendrehana

Ao amin'ny Baiboly, matetika isika no ampirisihina tsy hanaratsy na hanendrikendrika. Ao amin'ny Efesiana 4:29 (Efes. 4:29) dia voalaza hoe: "Aza mivoaka amin'ny vavanareo izay teny ratsy, fa izay tsara ho fampandrosoana, araka izay tokony hanaovana, mba hahazoan'izay mandre fahasoavana."

Tian'Andriamanitra ho tsara sy mampahery ny tenintsika, fa tsy manimba. Rehefa manaratsy isika dia tsy ny lazan'ny hafa ihany no simbantsika fa ny antsika koa, satria ny tenintsika no mampiseho ny toetrantsika sy ny maha-isika antsika.

Mampianatra antsika koa ny Baiboly fa zava-dehibe ny fahamarinana sy ny rariny. Ao amin'ny Levitikosy 19:16 (Lev. 19:16) dia voasoratra hoe: "Aza mandehandeha manaratsy eo amin'ny firenenao; aza mijoro hiampanga ny ain'ny namanao: Izaho no Jehovah."

Tiako ho tonga aminao ity hafatra kely ity: Antsoin'ny Baiboly isika mba hitandrina ny vavantsika ary hifady ny fanendrikendrehana. Tsy tokony hanaratsy na hanimba ny lazan'ny hafa isika, fa tokony hitondra fahamarinana, rariny ary teny mampahery.

Raha manaraka ireo toro-lalana ao amin'ny Baiboly ireo isika dia handray anjara amin'ny fananganana fiaraha-monina tsy misy fanendrikendrehana, izay manjaka ny fahamarinana sy ny fanajana ny hafa.

Aza mifanaratsy, ry kristianina havana. Izay manaratsy ny havana iray finoana aminy, na mitsara an’ireny, dia manaratsy ny Lalàna, sy mitsara ny Lalàna. Ary izay manaratsy ny Lalàna dia tsy mba mpankatò ny Lalàna, fa mihambo ho mpitsara azy.

«Tsy hitsangan-ko vavolombelona mandainga hamely ny namanao ianao.»

Aza manendrikendrika mpanompo amin’ny tompony, fandrao hozoniny ianao, ka hitondra faisana amin’izany.

Misy zavatra enina halan’i Iaveh, misy fito no ataony fahavetavetana:

ny maso miavonavona, ny lela mandainga, ny tanana mandatsa-dra tsy manan-tsiny,

ny fo mamoron-tsain-dratsy, ny tongotra faingam-piriotra hanao ratsy,

ny vavolombelona tsy marina mamoaka lainga, ary ny mamafy ady amin’ny mpirahalahy.

Fandainga ny molotr’izay manafina ny fankahalana, ary adala izay mitati-bolana.

Ny vavolombelona mandainga, tsy ho afa-maina, ary izay milaza lainga koa, tsy ho afa-mandositra.

Ary lazaiko aminareo, fa amin’ny andro fitsarana, dia hampamoahina ny olona amin’izay teny foana rehetra nolazainy,

Aoka ho tsara ny hitsim-ponareo, mba ho amin’izay anendrikendrehana anareo indrindra no hampahamenatra an’ireo mpanaratsy ny fitondran-tena tsara ataonareo ao amin’i Kristy.

Hofongorako, ny mpifosa mandrovitra ny namany mangingina. Ny olona misolanandrana sy bontsinin’ny hambom-po, tsy ho tohako.

Ao aminao, misy olona manendrikendrika, mba handatsa-dra; ao aminao, misy mihinana eny an-tendrombohitra; ao anatinao, misy manao heloka be vava.

Fa izay te ho tia ny fiainana sy hahita andro tsara, dia aoka hiaro ny lelany amin’ny ratsy,

Izao no atahorako: raha avy izay hahatongavako, sao dia tsy ho araka ny tiako no ahitako anareo; ary noho izany sao dia tsy ho araka ny tianareo koa no ahitanareo ahy. Sao dia fifandirana, fifampiandaniana, lolom-po, fifanoherana, fifosana, fanendrikendrehana, fiavonavonana, fikotranana no hitako aminareo.

Aoka tsy haloaky ny vavanareo ny teny ratsy, fa ny teny soa mampandroso amin’ny tsara, araka izay ilaina, mba hahazoan’izay mihaino fahasoavana.

satria avy ao anaty, dia avy amin’ny fon’ny olona no iavian’ny sain-dratsy: dia ny fakàm-badin’olona, ny fijangajangana, ny famonoana olona,

ny halatra, ny fahihirana, ny hasomparana, ny hafetsen-dratsy, ny fijejojejoana, ny fialonana, ny vava ratsy, ny fiavonavonana, ny fahadalana;

izany zava-dratsy rehetra izany no avy ao anatin’ny olona ka mahaloto azy.»

Halan’i Iaveh ny molotra mandainga; fa ny manaraka ny marina no ankasitrahiny.

Fa ankehitriny kosa, ario koa izao zavatra izao: dia fahatezerana, fahavinirana, fahasomparana, fitenenan-dratsy, teny mahamenatra aloaky ny vavanareo;

amin’ny vehivavy lehibe kosa, mba hiseho maotona sy masina, tsy mpanendrikendrika, tsy andevozin’ny divay be, fa mpampianatra ny zavatra tsara,

Esory aminareo rehefa mety ho lolom-po, fahatezerana, fahavinirana, fitabatabana, fitenenan-dratsy, ary hasomparana.

Koa esory avokoa ny faharatsiana rehetra, ny fitaka rehetra, ny fihatsarambelatsihy,

Iaveh ô, iza no honina ao an-dainao? Zovy no hitoetra ao an-tendrombohitrao masina?

Izay mandeha amin’ny tsy fananan-tsiny, izay manaraka ny rariny, ka milaza ny marina ao am-pony.

Tsy manendrikendrika amin’ny lelany izy, tsy manisy ratsy ny rahalahiny, tsy manala baraka ny namany.

Aza manely fanaratsiana eo amin’ny firenenao. Ary aza mitsangan-ko vavolombelona handatsaka ny ran’ny namanao. Izaho no Iaveh.

Ny olon-dratsy mamelona adiady, ary ny mpitati-bolana mampisaraka ny mpisakaiza.

Manaova fitondran-tena tsara eo afovoan’ny Jentily, mba hankalazany an’Andriamanitra amin’ny andron’ny famangiana, rehefa hitany ny asa soa ataonareo, na dia amin’ny zavatra anaovany anareo ho mpanao ratsy aza.

Ary lazaiko aminareo, fa amin’ny andro fitsarana, dia hampamoahina ny olona amin’izay teny foana rehetra nolazainy,

fa ny teninao no hanamarinana anao, ary ny teninao no hanamelohana anao.»

ka rakotra izao karazam-paharatsiana rehetra izao, halozana, fahalotoana, fahalianan-karena, fisomparana, feno fialonana, vonoana olona, fifandirana, fitaka, otri-po, mpanely tsaho,

momba ny Zanany izay nateraky ny taranak’i Davida araka ny nofo,

mpanendrikendrika, halan’Andriamanitra, miavonavona, misolanandrana, be rehaka, mpamorona sain-dratsy, tsy manoa ray aman-dreny,

Fihirana fiakarana Tao anatin’ny fahoriako nitaraina tamin’i Iaveh aho, dia nohenoiny.

Iaveh ô, vonjeo ny fanahiko amin’ny molotra mandainga, amin’ny vava fetsy ratsy.

Ny mpifosa manambara ny zavatra afenina; fa ny olona mahatoky kosa, mitana izany tsy hiseho.

Izy rehetra rehetra samy mifamitaka; tsy mba milaza ny marina; mampiasa lela mandainga, misahirana hanao ratsy.

Monina eo afovoan’ny minia tsy marina ianao; fa minia tsy marina izy ireo no mandà tsy hahalala Ahy, - teny marin’i Iaveh. -

Koa izao no lazain’i Iavehn’ny tafika: Indro Aho handrendrika azy amin’ny memy sy hizaha toetra azy; fa inona indray moa no hatao amin’ny zanaka vavin’ny vahoakako?

mova tsy izahay iny no fakon’izao tontolo izao, sy faditry ny olona rehetra, mandraka ankehitriny izao.

Iza no olona mankamamy ny aina, iza no maniry andro lava hanaranam-po amin’ny fahasambarana?

tsy hilaza ratsy olona, tsy hifanditra, fa hifanaraka sy hampiseho halemem-panahy lehibe amin’ny olona rehetra.

«Aza manely tsaho tsy marina. Aza manampy ny ratsy fanahy ka mitsangan-ko vavolombelona manombotomboka.

Ny vavolombelona mahatoky, tsy mba mandainga; fa ny vavolombelona tsy marina kosa, milaza lainga.

Sambatra ianareo raha tevatevaina sy enjehina ary ampangaina lainga amin’ny ratsy rehetra noho ny Amiko;

Kanonta aman-tsabatra ary zana-tsipìka maranitra; toy izany ny olona mitsangan-kiampanga tsy marina ny namany.

Ny vavanao, halefanao hiteny ratsy, ary ny lelanao manira fitaka.

Avy ao Siôna, fahatsaran-tarehy lavorary, no amirapiratan’Andriamanitra.

Mipetraka ianao, dia miteny mamely ny rahalahinao, sady manala baraka ny zanakalahin-dreninao.

Ry Iaveh ô, aoka tsy ho menatra aho, raha miantso Anao; fa aoka ho an’ny ratsy fanahy ny henatra. Aoka izy hidina mangina any amin’ny Seoly.

Ny teny mora, dia hazon’aina; fa ny vava ratsy, mamaky ny fo.

tsy mifaly noho ny tsy marina ataon’ny olona, fa mifaly noho ny fahamarinany;

Iaveh ô, vonjeo ny fanahiko amin’ny molotra mandainga, amin’ny vava fetsy ratsy.

Homena inona sy hahazo vokatra inona ianao, ry lela mpamadika?

Hanim-py ny tenin’ny mpitati-bolana, ka mikorotsaka hatrany anatin’ny kibo.

Ny olona tsara fanahy dia mamoaka ny tsara avy amin’ny rakitra tsaran’ny fony; ary ny olona ratsy fanahy kosa mamoaka ny ratsy avy amin’ny rakitra ratsin’ny fony; fa ny be ao am-pony no itenenan’ny vavany.

Ny lela koa dia afo; fototry ny haratsiana maro izy. Eo amin’ny rantsam-batantsika, dia izy no mandoto ny tenantsika manontolo; arehitry ny gehen’afo izy, ka mandrehitra ny fandehan’ny andro iainantsika.

fony i Dôega, Edômita, tonga nilaza tamin’i Saola hoe: Nankany an-tranon’i Akimeleka i Davida.

Ahoana no mirehareha amin’ny haratsianao, ry ilay mahery! - Maharitra mandrakizay ny hatsaram-pon’Andriamanitra!

Tsy misaina afa-tsy ny ratsy ny lelanao, mova tsy ny antsy maranitra, ry mpihatsaravelatsihy!

Izay mandeha tsy manan-tsiny no mandeha matoky; fa izay maniasia lalana, ho fantatra eny ihany.

Raha tsy eo ny kitay, maty ny afo: halaviro ny mpitati-bolana, mitsahatra ny fanditra.

Raha misy milaza azy ho tia an’Andriamanitra, nefa mankahala ny namany, dia mpandainga izy; satria, raha ny namany hitany aza tsy tiany, hataony ahoana no fitia an’Andriamanitra tsy hitany?

Aza mba mety ho vavolombelona foana, hamely ny namana, fa ianao angaha te hamitaka amin’ny molotrao?

Ny ratsy fanahy mihaino izay molotra ratsy; ary ny mpandainga no mampandry sofina amin’izay lela ratsy.

Iaveh ô, asio fiambenana eo amin’ny vavako; ary mpitily eo am-baravaran’ny molotro.

Aza mamaly ratsy, na amin’iza na amin’iza; fa mivonòna hanao ny tsara, tsy eo anatrehan’Andriamanitra ihany, fa eo imason’ny olona rehetra koa.

Raha azonareo atao, dia mihavàna amin’ny olona rehetra.

Izay miambina ny vavany aman-delany, mpiaro ny fanahiny tsy ho azon’ahiahy.

sady midonana-poana koa ireny, ka rafitra ny hitety trano, dia tsy midonana-poana fotsiny, fa be taria, misafo ny an’olona, miresaka ny tsy tokony horesahina.

Ho an’ny mpampianatra hira, ho an’i Iditona. Hiran’i Davida.

Raha misy mihambo ho mpivavaka nefa tsy mahafehy ny vavany, dia mamita-tena izy, fa foana ny fivavahana ataony.

Ny lela mpilaza ny marina haharitra mandrakizay; fa ny lela fandainga kosa, ho voakorokoro poa toy izay.

Fa misokatra hamely ahy, ny vavan’ny ratsy fanahy, ny vavan’ny mpamadika. Fiteny mamitaka no itenenany hamely ahy,

Izany no aoka ho tamby avy amin’i Israely ho an’ireo fahavaloko, sy ho an’ireo miteny ratsy mamely ahy.

Ary Ianao, ry Iaveh Tompo, arovy aho noho ny Anaranao; vonjeo aho noho ny hatsaram-ponao lehibe.

Fa ory sy mahantra aho, ary voatsindrona ny foko ato anatiko.

Lasa toy ny aloka efa mandrorona aho, indaosina tahaka ny valala aho.

Mangozohozo ny lohaliko azon’ny fifadian-kanina, ary mihintsana ny nofoko azon’ny hia.

Ataon-dry zareo fandatsa aho, mihifikifi-doha izy mijery ahy.

Ampio aho, ry Iaveh Andriamanitro ô, vonjeo aho noho ny hatsaram-ponao.

Aoka ho fantany fa ny tananao, dia Ianao Iaveh, no nanao izany.

Izy ireo manozona fa Ianao kosa hitso-drano, izy ireo hitsanga-menatra, fa ny mpanomponao kosa hiravoravo.

Hitafy henatra ny fahavaloko, ary hanarona azy toy ny lamba ny fahamenarany.

hodidininy teny fankahalana aho, ary iadiany tsy ahoan-tsy ahoana izao.

Fa izay mivoaka amin’ny vava kosa dia avy amin’ny fo, ka izany no mahaloto ny olona.

Satria ny fo no iavian’ny hevitra ratsy, ny famonoana olona, ny fakam-badin’olona, ny fijangajangana, ny halatra, ny ampangalainga, ny vava ratsy;

Maninji-tanana amin’izay mihavana aminy, mamadika ny fanekeny.

Mankahala izay olona simbany ny lela mandainga, ary mampidi-doza ny vava mandoka.

Izay tianareo hataon’ny olona aminareo, no mba ataovy amin’ny olona koa.

Fandrika mahafaty, ny tenin’ny ratsy fanahy; fa vonjy ho azy kosa, ny vavan’ny olo-mahitsy fo.

Aoka ny fiteninareo ho mahatehotia mandrakariva, sy ho mamy sira, dia ho fantatrareo izay tokony havalinareo ny olona rehetra tsirairay avy.

Misy mpiavonavona, mamoron-dainga hamelezena ahy; izaho kosa, mitandrina ny didinao amin’ny foko rehetra.

Manam-pahefana hahafaty sy hamelona ny lela; ka araka izay fidiny dia hohanin’ny olona ny voany.

Ny tsy mivavaka manomana ny fandringanana ny namany, amin’ny vavany; fa ny marina dia hovonjena amin’ny fahaizana.

Misy vavolombelona tsy marina mitsangana; ka miampanga ahy amin’ny zavatra tsy fantatro,

Fadio ny teny vetaveta, resaka valavala, voso-dratsy, mbamin’ny teny tsy mendrika rehetra, fa aleo aza manao teny fisaorana.

Aleo laza tsara, toy izay harem-be, ary ny fanajana dia ambony vidy noho ny volafotsy amam-bolamena.

koa iray ihany no ivoahan’ny fisaorana sy ny fanozonana. Tsy mety anefa ny toy izany, ry kristianina havako.

Izay mamafy fifosana manambara zavatra miafina; ka ialao tsara rehefa olona miteniteny lava.

Fefeo aho, tsy ho azon’ny firaisan-tetiky ny mpanao ratsy, tsy ho azon’ny andian’olon-dratsy efa misafoaka,

Fadio ny ady tsy marina ka aza mamono ny tsy manan-tsiny sy ny marina, fa tsy hamela ny meloka Aho.

ny faharatsiana no ao anatiny; tsy mandao ny kianjany ny famoretana amam-pitaka.

Fa tsy mba hoe fahavalo akory no manaratsy ahy; raha izany dia zakako ihany; tsy mba rafilahy no mitsangan-kamely ahy; raha izany, hiery azy aho.

Fa ianao izay nataoko toy ny tenako; mpanolo-tsaina tsy anafenana aman-tsakaizako.

Ario àry ny lainga, ka samia milaza ny marina amin’ny namany avy, fa mifampirantsam-batana avokoa isika rehetra.

Aza mety hofitahina ianareo, fa ny fiarahana amin’ny ratsy manimba ny fitondran-tena tsara.

Koa izay rehetra nolazainareo tao amin’ny maizina dia ho re ao amin’ny mazava, ary izay nobitsihinareo tamin’ny sofina tao an-trano, dia hotorina eny an-tafon-trano.

Ny vavan’ny marina, itsimoham-pahendrena; fa ny lela mandainga kosa hongotana.

Ny molotry ny marina mahalala izay mahafinaritra, fa ny vavan’ny ratsy fanahy kosa, mahalala ny haratsiana.

Aleo anatra imaso, toy izay fitia miafina.

Ny ratra avy amin-tsakaiza dia vokatry ny fitiavany tsy mivadika, fa ny oroky ny fahavalo kosa, fitaka foana.

Mihatsaravelatsihy amin’ny vavany ny mpankahala, kanjo manafim-pitaka ao anatiny;

koa aza matoky azy raha manao feo malefaka izy, fa fahavetavetana fito no ao am-pony.

Azony afenina ihany amin’ny fihatsarambelatsihiny ny fankahalany, nefa mbola hiharihary eo amin’ny fivoriana ny faharatsiany.

Tia ozona izy, ka ianjerany, naneso tso-drano izy, ka halaviriny.

Ny ozona no notafiny toy ny lamba; miditra ao anatiny toy ny rano, ary maninteraka ny taolany, toy ny diloilo.

Fa aoka ny teninareo ho eny, dia eny; tsia, dia tsia; fa izay mihoatra noho izany dia avy amin’ilay ratsy.

Mangataka aminareo aho, ry kristianina havana, mba hitandrin-tena amin’ireo mahatonga fisarahana sy fanafintohinana, fa tsy manaraka ny fampianarana efa noraisinareo; halaviro ireny.

Fa tsy mba i Kristy no tompoin’ny olona toy ireny, fa ny kibony, ary teny malefaka sy manodòka no entiny mamitaka ny tsy ampy saina.

Mifampilaza lainga no ataon’ny olona; molotra mandrobo sy feo mamorom-pitaka no itenenany.

Holevonin’i Iaveh anie ny molotra mandrobo rehetra, mbamin’ny lela miteny amin’avonavona,

Ny olona ratsy fanahy, ny olona tsy marina, dia mandroso, ka ao am-bavany ny faharatsiana;

Mipipy maso, mihehy amin’ny tongony, manao famantarana amin’ny rantsan-tanany.

Ao am-pony ny faharatsiana, misaintsaina ny ratsy lalandava izy, ary manangana ady.

Koa ho avy tampoka ny faharavàny; ho torotoro tampoka tsy azo sitranina izy.

Aoka tsy hisy mijaly ao aminareo noho izy mpamono olona, na mpangalatra, na mpanao ratsy, na mpitsiriritra fananan’olona;

Feno ozona sy fitaka amam-panaovana an-keriny ny vavany; hasomparana sy tsy fahamarinana no ao ambany lelany.

Ny fon’ny marina, mihevitra izay tokony hovaliany, fa ny vavan’ny adala mitsaontsaon-dratsy.

Ny rakitra azon’ny lela mandainga, dia rehareha mihelina ho an’olona mila faty.

Aza atao indray mandripaka amin’ny ratsy fanahy aho, amin’ireo mpamorona heloka, izay miresaka fihavanana amin’ny namany, kanjo hasomparana no ao am-pony.

Aza mifampimonomonona, ry kristianina havako, fandrao dia helohina ianareo. Indro, efa mby eo am-baravarana anie ny mpitsara!

Koa amin’izany, izay rehetra tianareo hataon’ny olona aminareo, dia mba ataovy amin’ny olona koa toraka izany, fa izany no Lalàna sy Mpaminany.

Kanjo kosa nolefasan’Andrimanitra ny zana-tsipìkany izy ireo, ka indreo izy maratra tampoka.

Ny valin-teny mora, mampitony havinirana; fa ny teny henjana, mampirehi-katezerana.

Tahiry raketin’ny hendry ny fahendrena; fa loza mananontanona kosa ny vavan’ny adala.

Ry taranaky ny menarana, hataonareo izay ratsy fanahy ahoana no fiteny zavatra tsara fa izay mameno ny fo ihany no tsy maintsy haloaky ny vava?

Toy izany koa ianao, ry olona, na zovy na zovy ianao no mitsara, dia tsy manan-kalahatra ianao; fa amin’ny fitsarànao ny hafa, dia manameloka ny tenanao koa ianao, satria toy ny ataon’ny hafa ihany koa no ataonao mitsara.

Fa ny fahendrena avy any ambony kosa dia madio aloha, ary koa tia fihavanana, mandefitra, mora toroana, be indrafo amana vokatsoa, tsy miangatra, tsy mihatsaravelatsihy.

Ary izay mampihavana dia mamafy ny vokatry ny fahamarinana amin’ny fihavanana.

Ny rivotra avy avaratra miteraka orana; ny lela mpifosa kosa, mampahasosotra endrika.

Alefany amin’ireo ny longiny mahafaty, ataony mahamay ny zana-tsipîkany.

Indro ny ratsy fanahy mihetsi-jaza hiteraka faharatsiana, fampahoriana no torontoronina ao aminy, ary lainga no aterany.

Mandoaka lavaka izy, mihady azy ary izy no latsaka amin’ny hantsana nomaniny.

Ny olona antra namana, manao soa amin’ny fanahiny; fa ny olona loza be, mampahory ny nofony.

Fa toy ny isian’ny zava-poana amin’ny hamaroan-draharaha, no isian’izany koa, amin’ny teny maro; ka matahora an’Andriamanitra.

«Fa vao mainka sambatra aza, hoy i Jesoa, izay mihaino ny tenin’Andriamanitra ka mitandrina azy.»

Aleonao ny ratsy toy izay ny soa; ny lainga, toy izay ny marina. - Selà

Tsy ampy saina izay manamavo ny namany, fa ny manan-tsaina mangina.

Toy ny mpisafoaka mandefa longy mirehitra afo, sy zana-tsipìka amam-pahafatesana,

ny olona izay efa namitaka ny namany, ka manao hoe: «Vosibositra fotsiny no nataoko.»

Na iza na iza hanao teny manohitra ny Zanak’olona dia hahazo famelan-keloka ihany; fa izay hiteny ratsy ny Fanahy Masina kosa dia tsy hahazo famelan-keloka intsony.

Ny voaheloka no mendrika halàm-baraka eo imasony; fa ny matahotra an’i Iaveh kosa omeny voninahitra. Raha manao fianianana mamono antoka azy izy, tsy ivadihany izany.

Vavaka amin’Andriamanitra