Катэгорыя
107 Вершы з Бібліі на юбілей
Задумывайцеся, сябры, цэнтр нашага шлюбу — гэта Бог. Толькі Ягоная сіла дапаможа нам быць пяшчотнымі і адданымі сваёй другой палове. Калі шлюб благаслаўлёны Богам, ён будзе значна мацнейшы. Таму так важна дзякаваць Яму праз малітву і шукаць Ягоную Святога Духа.
Усе гады радасці, цяжкасцей, узлётаў і падзенняў трэба давяраць Богу праз пастаянную малітву. Так мы зможам мець доўгі і трывалы шлюб і святкаваць кожную гадавіну разам з тымі, хто нам найдаражэйшы.
Не забывайце знаходзіць час для сваёй другой паловы, узгадваючы Божую дабрыню і дзякуючы за ўсё, што маем. Атрымлівайце асалоду ад шчасця быць разам і ісці па жыцці, трымаючыся за руку Госпада.
Пражыві жыцьцё з жонкаю, якую кахаеш, у-ва ўсе дні марнага жыцьця твайго, якія дадзены табе пад сонцам на ўвесь час марнасьці тваёй, бо гэта частка твая ў жыцьці і ў-ва ўсёй цяжкай працы, якою працуеш пад сонцам.
Таму пакіне мужчына бацьку свайго і маці сваю і прылепіцца да жонкі сваёй, і будуць адным целам.
Шануй бацьку твайго і маці тваю, каб працягнуліся дні твае на зямлі, якую ГОСПАД, Бог твой, дае табе.
І сказаў чалавек: «Вось, на гэты раз, гэта костка з костак маіх і цела з цела майго. Яна будзе называцца жанчынаю, бо ўзятая з мужа».
Грудзі твае — як двое казьлянятаў, блізьнятаў сарны, якія пасьвяцца сярод лілеяў.
Пакуль дзень дыхае [ветрам] і зьнікаюць цені, пайду на гару міры і на ўзгорак кадзіла.
Уся ты прыгожая, сяброўка мая, і заганы няма ў табе.
Уваходзьце ў брамы Ягоныя з падзякай, у панадворкі Ягоныя — з праслаўленьнем! Слаўце Яго, дабраслаўляйце імя Ягонае!
Бо добры ёсьць ГОСПАД, на вякі міласэрнасьць Ягоная і з пакаленьня ў пакаленьне вернасьць Ягоная!
Спадзявайся на ГОСПАДА ўсім сэрцам тваім і не абапірайся на розум твой.
Думай пра Яго на ўсіх шляхах тваіх, і Ён выпрастуе сьцежкі твае.
Ледзь мінула іх, спаткала таго, якога кахае душа мая, схапіла яго і не пушчу, аж пакуль не завяду яго ў дом маці маёй, у пакой той, якая нарадзіла мяне».
Палажы мяне як пячатку на сэрца тваё, як пячатку на плячо тваё, бо магутнае як сьмерць каханьне, і няўмольная як пекла рэўнасьць, жар яе — як жар агню, як полымя ГОСПАДА.
Вялікія воды ня змогуць патушыць каханьне, і рэкі не затопяць яго. Калі б чалавек хацеў аддаць усю маёмасьць дому свайго за каханьне, ён быў бы адрынуты з пагардай».
Бо горы зрушацца і ўзгоркі захістаюцца, але міласэрнасьць Мая не адыйдзе ад цябе, і запавет супакою Майго не пахісьнецца, кажа ГОСПАД, Які літуецца над табою.
Ён жа, адказваючы, сказаў ім: «Ці вы не чыталі, што Той, Хто стварыў на пачатку, мужчынай і жанчынай стварыў іх?
І Ён сказаў: “Дзеля гэтага пакіне чалавек бацьку і маці, і прылепіцца да жонкі сваёй; і будуць двое адным целам”.
Так што яны ўжо ня двое, але адно цела. Вось жа, што Бог злучыў, тое чалавек няхай не разлучае».
А Ісус сказаў яму: «“Любі Госпада, Бога твайго, усім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім разуменьнем тваім”.
Гэта ёсьць першае і найбольшае прыказаньне.
Другое ж падобнае да яго: “Любі бліжняга свайго, як самога сябе”.
Але на пачатку стварэньня мужчынай і жанчынай стварыў іх Бог.
Дзеля гэтага пакіне чалавек бацьку свайго і маці і прылепіцца да жонкі сваёй,
і будуць двое адным целам; дык іх ужо ня двое, але адно цела.
Што вось Бог злучыў, чалавек няхай не разлучае».
Гэта прыказаньне Маё, каб вы любілі адзін аднаго, як Я палюбіў вас.
Ніхто ня мае любові большае за тую, калі хто аддасьць душу сваю за сяброў сваіх.
Братняя любоў адзін да аднаго [няхай будзе] ад усяго сэрца, у пашане адзін аднаго выпярэджвайце;
Ня будзьце вінныя нікому нічога, апрача ўзаемнай любові, бо хто любіць іншага, той споўніў Закон.
Любоў доўга церпіць, робіць дабро; любоў не зайздросьціць; любоў не вывышаецца, не надзімаецца,
ня робіць непрыстойнага, не шукае свайго, ня гневаецца, ня думае ліхога,
ня радуецца з няправеднасьці, але цешыцца з праўды;
усё вытрымлівае, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё трывае.
Плод жа Духа — любоў, радасьць, супакой, доўгацярплівасьць, ласкавасьць, добрасьць, вера,
ціхасьць, стрыманасьць. Супраць гэтакіх няма Закону.
з усёй пакорай розуму і ціхасьцю, з доўгацярплівасьцю, церпячы адзін аднаго з любоўю,
Але вы ня гэтак пазналі Хрыста,
калі чулі Яго і ў Ім навучыліся, — бо праўда ў Ісусе,—
каб адкінуць вам ранейшы лад жыцьця старога чалавека, які зьнішчаецца ў манлівых пажаданьнях,
а абнавіцца духам розуму вашага
і апрануцца ў новага чалавека, які створаны паводле Бога ў праведнасьці і сьвятасьці праўды.
Дзеля гэтага, адкінуўшы хлусьню, гаварыце кожны праўду бліжняму свайму, бо мы члены адзін аднаму.
Гневайцеся, ды не грашыце: няхай сонца не заходзіць у гневе вашым;
і не давайце месца д’яблу.
Хто краў, няхай больш не крадзе, а лепш працуе, робячы добрае рукамі сваімі, каб меў што даць таму, хто мае патрэбу.
Аніякае благое слова няхай не выходзіць з вуснаў вашых, а толькі добрае дзеля збудаваньня ў веры, каб ласку давала тым, што слухаюць.
намагаючыся захаваць еднасьць духа ў саюзе супакою.
Усякая горыч, і ярасьць, і гнеў, і крык, і блюзьнерствы няхай будуць аддаленыя ад вас разам з усім ліхім.
Будзьце ж адзін да аднаго добрымі, спагадлівымі, прабачаючы адзін аднаму, як і Бог у Хрысьце прабачыў вам.
Дзякую Богу майму пры ўсякім успаміне пра вас,
маючы такое самае змаганьне, якое вы бачылі ў-ва мне і цяпер чуеце пра мяне.
заўсёды ў кожнай просьбе маёй за ўсіх вас просячы з радасьцю,
за вашую супольнасьць у Эвангельлі ад першага дня аж да цяперашняга,
Дык калі ёсьць якое пацяшэньне ў Хрысьце, калі ёсьць якая патоля любові, калі ёсьць якая супольнасьць Духа, калі ёсьць якая сардэчнасьць і міласэрнасьць,
каб у імя Ісуса схілілася ўсякае калена нябесных, зямных і падземных
і каб усякі язык вызнаваў, што Госпад Ісус Хрыстос у славу Бога Айца.
Так што, улюбёныя мае, як вы заўсёды слухаліся, ня толькі, калі я прыходзіў, але шмат больш цяпер, у адсутнасьць маю, са страхам і трымценьнем зьдзяйсьняйце збаўленьне сваё,
бо Бог ёсьць Той, Які дзейнічае ў вас паводле ўпадабаньня [Свайго], каб вы і хацелі, і дзейнічалі.
Усё рабіце без нараканьняў і хістаньняў,
каб вы былі беззаганнымі і шчырымі дзецьмі Божымі, беззаганнымі сярод пакаленьня скрыўленага і сапсаванага, у якім вы сьвеціце, як сьвятло ў сьвеце,
захоўваючы слова жыцьця, на пахвалу маю ў дзень Хрыстовы, што я не надарма бег і не надарма працаваў.
Але калі я і ахвяруюся на ахвяру і служэньне веры вашай, я радуюся, і радуюся разам з усімі вамі.
З гэтага самага і вы радуйцеся, і радуйцеся разам са мною.
А я спадзяюся ў Госпадзе Ісусе хутка паслаць да вас Цімафея, каб і я ўсьцешыўся, даведаўшыся пра вас.
дапоўніце маю радасьць, каб вы тое самае думалі, тую самую любоў мелі, былі аднадушныя і аднадумныя,
Заўсёды радуйцеся.
Несупынна маліцеся.
За ўсё дзякуйце, бо такая для вас воля Божая ў Хрысьце Ісусе.
Багатым у цяперашнім веку загадвай, каб яны ня думалі шмат пра сябе і спадзяваліся не на багацьце няпэўнае, але на Бога Жывога, Які дае нам багата ўсё дзеля прыемнасьці;
каб рабілі дабро, багацелі добрымі ўчынкамі, былі шчодрыя, дзяліліся,
зьбіраючы сабе скарб, добры падмурак дзеля будучыні, каб трымацца ім за жыцьцё вечнае.
і будзем зважаць адзін на аднаго, заахвочваючы да любові і добрых учынкаў,
не пакідаючы зграмаджэньня свайго, як ёсьць у некаторых звычай, але заклікаючы [ў яго], і тым больш, калі бачыце, што набліжаецца дзень той.
Любоў братняя няхай застаецца.
Мы маем ахвярнік, з якога ня маюць права есьці тыя, якія служаць у намёце.
Бо як целы тых жывёлаў, кроў якіх за грахі прыносіцца першасьвятаром у сьвятыню, спальваюцца па-за табарам;
дзеля гэтага і Ісус, каб асьвяціць праз кроў Сваю народ, пакутаваў за брамамі.
Дык выйдзем да Яго па-за табар, пераносячы зьнявагі Ягоныя,
бо мы ня маем тут трывалага гораду, але шукаем будучага.
Дык будзем праз Яго прыносіць Богу няспынна ахвяры хвалы, гэта ёсьць плод вуснаў, якія вызнаюць імя Ягонае.
Пра дабрадзейнасьць і супольнасьць не забывайцеся, бо гэткія ахвяры падабаюцца Богу.
Слухайцеся кіраўнікоў вашых і будзьце пакорнымі, бо яны чуваюць над душамі вашымі, як абавязаныя здаць справаздачу [за іх], каб яны рабілі гэта з радасьцю, а не ўздыхаючы, бо гэта для вас некарысна.
Маліцеся за нас; бо мы перакананыя, што маем добрае сумленьне, у-ва ўсім хочучы жыць справядліва.
Асабліва ж прашу рабіць гэта, каб я хутчэй быў вам вернуты.
Пра гасьціннасьць не забывайцеся, бо праз яе некаторыя, ня ведаючы, гасьцявалі анёлаў.
усякі дар добры і ўсякі дарунак дасканалы зыходзяць з вышыні, ад Айца сьвятла, у Якога няма рознасьці, ані ценю зьменлівасьці.
Дык скарыцеся пад уладную руку Божую, каб Ён узьвялічыў вас у свой час.
Усе турботы свае ўскладайце на Яго, бо Ён клапоціцца пра вас.
ГОСПАДЗЕ, дай мне ведаць шляхі Твае, навучы мяне сьцежкам Тваім.
Вядзі мяне ў праўдзе Тваёй і навучы, бо Ты — Бог збаўленьня майго, на Цябе спадзяюся ў-ва ўсякі дзень.
няхай занямеюць вусны хлусьлівыя, якія кажуць дзёрзка супраць праведніка з пыхлівасьцю і пагардай!
Шмат болю ў бязбожніка, а таго, хто спадзяецца на ГОСПАДА, міласэрнасьць атачае.
Радуйцеся ў ГОСПАДЗЕ і цешцеся, праведнікі! Весяліцеся, усе правыя сэрцам!
Шчасьлівы чалавек, які пэўнасьць сваю мае ў ГОСПАДЗЕ, і не зьвяртаецца да ганарыстых і тых, якія прыхіляюцца да няпраўды.
Псальм падзякі. Усклікай ГОСПАДУ, уся зямля!
Служыце ГОСПАДУ з радасьцю, прыходзьце перад аблічча Ягонае з хвалою!
І скажаце ў дзень гэты: «Слаўце ГОСПАДА! Клічце імя Ягонае! Абвяшчайце сярод народаў дзеяньні Ягоныя! Узгадвайце, якое ўзьвялічанае імя Ягонае!
Выслаўляйце ГОСПАДА, бо Ён зрабіў велічнае! Няхай гэта будзе вядома па ўсёй зямлі.
Таго, чые думкі скіраваныя [на Цябе], Ты захоўваеш у поўным супакоі, бо ён на Цябе спадзяецца.
а тыя, якія спадзяюцца на ГОСПАДА, аднаўляюць сілы, узьнімаюць крылы, як у арла, будуць бегчы, і ня стомяцца, і будуць хадзіць, і не саслабеюць.
Гэтак няхай сьвятло вашае сьвеціць перад людзьмі, каб яны бачылі вашыя добрыя справы і славілі Айца вашага, Які ў небе.
Прыйдзіце да Мяне ўсе спрацаваныя і абцяжараныя, і Я дам вам супачынак.
Вазьміце ярмо Маё на сябе і навучыцеся ад Мяне, бо Я — ціхі і пакорнага сэрца, і знойдзеце супачынак душам вашым.
сказаць Яму: «Ці Ты — Той, Які прыходзіць, ці чакаць нам іншага?»
Бо ярмо Маё добрае, і цяжар Мой лёгкі».
Пры гэтым сказаў вучням Сваім: «Дзеля таго кажу вам: Не клапаціцеся дзеля душы вашай, што вам есьці, ані дзеля цела, у што адзецца.
Душа большая за ежу, і цела — за адзеньне.
Паглядзіце на груганоў, якія ані сеюць, ані жнуць, няма ў іх камораў, ані сьвірнаў, і Бог жывіць іх. Наколькі ж вы лепшыя за птушак?
І хто з вас сваім клопатам можа дадаць сабе росту хоць на адзін локаць?
Дык вось, калі і найменшага ня можаце, навошта клапоціцеся пра іншае?
Няхай не трывожыцца сэрца вашае. Верце ў Бога і верце ў Мяне.
Ці ж ты ня верыш, што Я ў Айцу, і Айцец у-ва Мне? Словы, якія Я гавару вам, не гавару ад Сябе. Айцец, Які ў-ва Мне, Ён робіць гэтыя справы.
Верце Мне, што Я ў Айцу, і Айцец у-ва Мне; калі ж не, дзеля самых гэтых справаў верце Мне.
Сапраўды, сапраўды кажу вам: хто верыць у Мяне, будзе рабіць тыя справы, якія Я раблю, і большыя за іх зробіць, бо Я да Айца Майго іду.
І што папросіце ў імя Маё, тое зраблю, каб быў праслаўлены Айцец у Сыне.
Калі што папросіце ў імя Маё, Я зраблю.
Калі любіце Мяне, захоўвайце прыказаньні Мае.
І Я ўпрашу Айца, і Ён дасьць вам другога Абаронцу, каб заставаўся з вамі на вякі,
Духа праўды, Якога сьвет ня можа прыняць, бо ня бачыць Яго і не пазнаў Яго, а вы пазналі Яго, бо Ён з вамі застаецца і ў вас будзе.
Не пакіну вас сіротамі, прыйду да вас.
Яшчэ трохі, і сьвет ужо ня ўбачыць Мяне, а вы ўбачыце Мяне, бо Я жыву, і вы жыць будзеце.
У доме Айца Майго жытла шмат, бо калі б гэтак не было, Я сказаў бы вам, бо іду падрыхтаваць вам месца.
У той дзень даведаецеся, што Я ў Айцу Маім, і вы ў-ва Мне, і Я ў вас.
Хто мае прыказаньні Мае і захоўвае іх, той любіць Мяне, а таго, хто любіць Мяне, будзе любіць Айцец Мой, і Я палюблю яго, і зьяўлю яму Сябе».
Кажа Яму Юда, не Іскарыёт: «Госпадзе! Што сталася, што Ты маеш зьявіць Сябе нам, а ня сьвету?»
Адказаў Ісус і сказаў яму: «Хто любіць Мяне, той захоўвае слова Маё; і Айцец Мой палюбіць яго; і Мы прыйдзем да яго і зробім жытло ў яго.
Хто ня любіць Мяне, не захоўвае словаў Маіх, а слова, якое вы чуеце, ня ёсьць Маё, але Айца, Які паслаў Мяне.
Гэтае сказаў Я вам, пакуль Я з вамі.
Абаронца ж, Дух Сьвяты, Якога пашле Айцец у імя Маё, навучыць вас усяго і нагадае вам усё, што Я казаў вам.
Супакой пакідаю вам, супакой Мой даю вам; ня так, як сьвет дае, Я даю вам. Няхай не трывожыцца сэрца вашае і не палохаецца.
Вы чулі, што Я сказаў вам: “Зыходжу і прыйду да вас”. Калі б вы любілі Мяне, то ўзрадаваліся б, што Я сказаў: “Іду да Айца”, бо Айцец Мой большы за Мяне.
І цяпер Я сказаў вам, перш, чым сталася, каб, калі станецца, вы паверылі.
І, калі пайду і падрыхтую вам месца, прыйду ізноў, і вазьму вас да Сябе, каб і вы былі, дзе Я.
І кожны дзень аднадушна трываючы ў сьвятыні і ламаючы хлеб у дамах, прыймалі ежу ў весялосьці і лагоднасьці сэрца,
хвалячы Бога і маючы ласку ва ўсяго народу. А Госпад штодня дадаваў да царквы тых, што былі збаўленыя.
І ня толькі [гэтым], але хвалімся і ў прыгнётах, ведаючы, што прыгнёт робіць цярплівасьць,
а цярплівасьць — выпрабаванасьць, а выпрабаванасьць — надзею,
а надзея ня ганьбіць, бо любоў Божая вылілася ў сэрцы нашыя праз Духа Сьвятога, Які нам дадзены.
А мы ведаем, што тым, якія любяць Бога, пакліканым паводле [Яго] вызначэньня, усё дапамагае на дабро.
Заўсёды дзякую Богу майму за вас з прычыны ласкі Божае, дадзенае вам у Хрысьце Ісусе,
бо ўсім вы ўзбагаціліся ў Ім, усякім словам і ўсякім веданьнем, —
бо сьведчаньне Хрыстовае сьцьверджана ў вас, —
так што вы ня маеце нястачы ані ў якім дары, чакаючы адкрыцьця Госпада нашага Ісуса Хрыста,
Які і ўгрунтуе вас да канца быць бездакорнымі ў дзень Госпада нашага Ісуса Хрыста.
Верны Бог, праз Якога вы пакліканыя ў супольнасьць Сына Ягонага Ісуса Хрыста, Госпада нашага.
Дабраслаўлёны Бог і Айцец Госпада нашага Ісуса Хрыста, Айцец міласэрнасьці і Бог усякага пацяшэньня,
Які пацяшае нас у кожным прыгнёце нашым, каб мы маглі пацяшаць тых, якія ў-ва ўсялякім прыгнёце, пацяшэньнем, якім Бог пацяшае нас!
А Таму, Хто сілаю, якая дзейнічае ў нас, можа зрабіць нашмат больш за ўсё, пра што мы просім або разумеем,
Яму слава ў Царкве ў Хрысьце Ісусе ў-ва ўсіх пакаленьнях на вякі вякоў. Амэн.
Дык як вы прынялі Хрыста Ісуса, Госпада, так хадзіце ў Ім,
укарэненыя і збудаваныя ў Ім, і сьцьверджаныя ў веры, як вы былі навучаныя, багацеючы ў ёй з падзякаю.
І я дзякую Хрысту Ісусу, Госпаду нашаму, Які ўмацаваў мяне, што Ён палічыў мяне верным, паставіўшы на служэньне,
Бо зьявілася ласка Божая, што дае збаўленьне для ўсіх людзей,
якая навучае нас, каб, адрокшыся ад бязбожнасьці і пажадлівасьцяў сьвету, цьвяроза, праведна і пабожна жылі мы ў цяперашнім веку,
чакаючы шчасьлівае надзеі і зьяўленьня славы вялікага Бога і Збаўцы нашага Ісуса Хрыста,
Які даў Сябе за нас, каб выбавіць нас ад усякага беззаконьня і ачысьціць Сабе народ асаблівы, які рупіцца пра добрыя справы.
Бо Бог не няправедны, каб забыцца на справу вашую і працу любові, якую вы зьявілі ў імя Ягонае, калі служылі і служыце сьвятым.
Дзеля гэтага мы, прыймаючы Валадарства непарушнае, будзем мець ласку, праз якую будзем служыць Богу, падабаючыся [Яму], з сарамлівасьцю і багабойнасьцю,
Дабраслаўлёны Бог і Айцец Госпада нашага Ісуса Хрыста, Які паводле вялікай літасьці Сваёй адрадзіў нас праз уваскрасеньне Ісуса Хрыста з мёртвых дзеля жывое надзеі,
дзеля спадчыны незьнішчальнае і беззаганнае, якая не завяне і якая захоўваецца ў небе дзеля нас,
якія сілаю Божаю праз веру захаваныя дзеля збаўленьня, гатовага адкрыцца ў апошні час.
Таксама і вы, мужы, жывіце з разуменьнем з жонкамі, аддаючы ім, як найслабейшай пасудзіне, пашану, бо і яны — суспадчыньніцы ласкі жыцьця, каб не было перашкоды ў малітвах вашых.
Служыце адзін аднаму кожны тым дарам [ласкі], які атрымаў, як добрыя аканомы разнастайнае ласкі Божае.
Улюбёныя! Будзем любіць адзін аднаго, бо любоў — ад Бога, і кожны, хто любіць, народжаны ад Бога і ведае Бога.
Кіраўніку хору. Слугі ГОСПАДА Давіда, які выказаў ГОСПАДУ словы сьпеву гэтага ў дзень, калі ГОСПАД вызваліў яго з рук усіх ворагаў ягоных і з рукі Саўла, і ён сказаў [гэта].
Нахіліў Ён неба і зыйшоў, і імгла пад нагамі Ягонымі.
Ён сеў на херувіма і паляцеў, і ўзьнёсься на крылах ветру.
Ён зрабіў цемру заслонай Сваёй, вакол Яго — намёт Ягоны з цёмных водаў, з густых хмараў.
Ад бляску перад Ім разыйшліся хмары Ягоныя, град і вугольле вогненнае.
І загрымеў у небе ГОСПАД, і Найвышэйшы падаў голас Свой, град і вугольле вогненнае.
І Ён пусьціў стрэлы Свае, і расьцярушыў іх, і мноствам маланак зьбянтэжыў іх.
І сталі бачныя рэчышчы водаў, і адкрыліся падваліны сусьвету ад пагрозаў Тваіх, ГОСПАДЗЕ, і ад подыху духу гневу Твайго.
Паслаўшы з вышыні, Ён схапіў мяне, выцягнуў мяне з водаў вялікіх,
вызваліў мяне ад ворага майго моцнага і ад тых, якія ненавідзяць мяне, бо яны былі дужэйшыя за мяне.
Яны схапілі мяне ў дзень няшчасьця майго, але ГОСПАД быў падпорай для мяне.
Буду любіць Цябе, ГОСПАДЗЕ, сіла мая! ГОСПАД — скала мая, замчышча маё, мой Збаўца!
Псальм Давіда. ГОСПАД ёсьць Пастыр мой, ні ў чым ня буду мець нястачы!
На пашах зялёных Ён пасьвіць мяне, да водаў спакойных накіроўвае мяне.
Ён аднаўляе душу маю, на сьцежкі праведнасьці вядзе мяне дзеля імя Свайго.
Ён злачынства надумляе на ложку сваім, ён стаіць на шляху нядобрым і ня грэбуе злом.
ГОСПАДЗЕ! Да нябёсаў міласэрнасьць Твая, а вернасьць Твая — аж да аблокаў!
Праведнасьць Твая — быццам Божыя горы, суды Твае — як вялізнае бяздоньне! Людзей і скаціну Ты збаўляеш, ГОСПАДЗЕ.
Кіраўніку хору: на лад Едутуна. Псальм Давіда.
Сыны чалавечыя — толькі марнасьць, сыны людзкія — хлусьня; калі пакладзеш іх на шалі, яны разам лягчэй за марнасьць!
Не спадзявайцеся на крыўду, не марнейце ў зрабаваным, калі вам памножыцца багацьце, сэрца свайго да яго не прыкладайце!
Раз сказаў Бог, а я двойчы пачуў гэта, што сіла — у Бога.
І ў Цябе міласэрнасьць, Госпадзе, бо Ты даеш чалавеку паводле ўчынкаў ягоных.
Толькі ў Богу супакойваецца душа мая, ад Яго збаўленьне маё.
Кіраўніку хору. Сьпеў. Псальм. Радасна гукай для Бога, уся зямля!
Бо Ты выспрабаваў нас, Божа! Ачысьціў нас, як ачышчаецца срэбра.
Ты ўвёў нас у пастку, сьціснуў цяжкімі путамі сьцёгны нашыя.
Ты пасадзіў чалавека на галовы нашыя; мы прайшлі праз агонь і ваду, і Ты вывеў нас на прастор.
Увайду ў Дом Твой з цэласпаленьнямі, споўню Табе абяцаньні мае,
якія прамовілі губы мае, і сказаў я вуснамі маімі ў бядзе маёй.
Цэласпаленьні з тлустых [авечак] прынясу Табе з дымам баранаў; дам [Табе] валоў і казлоў. (Сэлях)
Хадзеце, паслухайце, і я раскажу ўсім, хто Бога баіцца, што Ён учыніў для душы маёй.
Да Яго я клікаў вуснамі маімі, і ўзьвялічваньне было на языку маім.
Калі б я глядзеў на нягоднае ў сэрцы маім, Госпад мяне б не пачуў!
Але Бог пачуў і зьвярнуў увагу [Сваю] на голас малітвы маёй.
Сьпявайце славу імя Ягонага, узносьце славу і хвалу Яму!
Дабраслаўлёны Бог, Які не адкінуў малітвы маёй і міласэрнасьці Сваёй [не пазбавіў мяне]!
Кажыце да Бога: «Які Ты страшны ў дзеяньнях Тваіх! Дзеля вялікасьці моцы Тваёй падпарадкоўваюцца Табе ворагі Твае.
Уся зямля паклоніцца Табе і будзе выслаўляць Цябе, будзе выслаўляць імя Тваё». (Сэлях)
Слаўце ГОСПАДА, бо Ён добры, бо на вякі міласэрнасьць Ягоная!
Яны сядзелі ў цемры і ў ценю сьмерці, увязьненыя пакутамі і жалезам,
бо яны бунтаваліся супраць словаў Бога і радай Найвышэйшага пагрэбавалі.
І Ён упакорыў сэрца іхняе нядоляй; яны спатыкнуліся, і не было дапамогі.
І крычалі яны да ГОСПАДА ў тузе сваёй, і Ён выратаваў іх з бяды іхняй.
Ён вывеў іх з цемры і ценю сьмерці, і кайданы іхнія парваў.
Няхай славяць ГОСПАДА за міласэрнасьць Ягоную і за цуды Ягоныя для сыноў чалавечых,
бо Ён скрышыў брамы мядзяныя і расьсек засаўкі жалезныя.
Яны [былі] неразумнымі на шляху правінаў сваіх і за беззаконьні свае пакутавалі.
Усякая ежа абрыдла душы іхняй, і блізка былі яны ад брамаў сьмерці.
І крычалі яны да ГОСПАДА ў тузе сваёй, і Ён выратаваў іх з бяды іхняй.
Няхай гэтак скажуць выкупленыя ГОСПАДАМ, якіх Ён выкупіў з рукі прыгнятальніка
Альлелюя! Хвалеце, слугі ГОСПАДА, хвалеце імя ГОСПАДА!
Няхай будзе дабраслаўлёнае імя ГОСПАДА ад цяпер і на вякі!
Ад усходу сонца да захаду яго няхай будзе хвалёнае імя ГОСПАДА!
Ня нам, ГОСПАДЗЕ, ня нам, але іменьню Твайму дай Ты славу дзеля міласэрнасьці Тваёй, дзеля праўды Тваёй!
Доме Аарона, спадзявайся на ГОСПАДА. Ён — дапамога іхняя і шчыт іх!
Вы, што ГОСПАДА баіцёся, спадзявайцеся на ГОСПАДА. Ён — дапамога іхняя і шчыт іх!
ГОСПАД памятае пра нас. Ён будзе дабраслаўляць, Ён будзе дабраслаўляць дом Ізраіля, Ён будзе дабраслаўляць дом Аарона,
Ён будзе дабраслаўляць тых, што баяцца ГОСПАДА, разам малых і вялікіх.
Няхай памножыць вас ГОСПАД, вас і сыноў вашых.
Дабраслаўлёныя вы ГОСПАДАМ, Які стварыў неба і зямлю.
Неба — неба ГОСПАДА, а зямлю Ён даў сынам чалавечым.
Ня мёртвыя хваляць ГОСПАДА, ня ўсе тыя, што зыходзяць у [месца] маўчаньня,
але мы будзем дабраслаўляць ГОСПАДА ад цяпер і на вякі. Альлелюя!
Навошта казаць паганам: «Дзе ж Бог іхні?»
А Бог наш у небе; усё, што Яму даспадобы, Ён робіць.
Дабраслаўлёны Ты, ГОСПАДЗЕ! Навучы мяне пастановам Тваім!
Дрыжыць ад страху перад Табою цела маё, і судоў Тваіх я баюся.
Я чыніў суд і праведнасьць; не аддай мяне прыгнятальнікам маім!
Заступіся за слугу Твайго на дабро [яму], каб не прыгняталі мяне свавольнікі.
Зьнемагаюць вочы мае, [выглядаючы] збаўленьне Тваё і слова праведнасьці Тваёй.
Учыні са слугою Тваім паводле міласэрнасьці Тваёй, і навучы мяне пастановам Тваім.
Я — слуга Твой; дай мне разуменьне, каб пазнаў сьведчаньні Твае.
Час дзейнічаць для ГОСПАДА, [бо] яны парушылі Закон Твой.
Дзеля гэтага я люблю прыказаньні Твае больш, чым золата, золата найчысьцейшае.
Дзеля гэтага ўсе загады Твае, усе лічу слушнымі, кожную сьцежку хлусьні ненавіджу.
Цудоўныя сьведчаньні Твае, дзеля гэтага душа мая пільнуецца іх.
Вуснамі маімі абвяшчаю ўсе прысуды вуснаў Тваіх.
Хвала Давіда. Буду вывышаць Цябе, Божа мой і Валадару, і дабраслаўляць імя Тваё на вякі і вечна!
Няхай славяць Цябе, ГОСПАДЗЕ, усе творы Твае, і багабойныя Твае няхай дабраслаўляюць Цябе!
Пра славу Валадарства Твайго няхай гавораць яны і пра магутнасьць Тваю расказваюць,
каб даведаліся сыны чалавечыя пра магутнасьць Ягоную і пра славу велічнасьці Валадарства Ягонага.
Валадарства Тваё — валадарства на ўсе вякі, і панаваньне Тваё — у-ва ўсіх пакаленьнях.
Падтрымлівае ГОСПАД усіх, хто падае, і падымае ўсіх прыгнечаных.
Вочы ўсіх на Цябе ўзіраюцца, і Ты ім спажыву даеш у свой час.
Ты расчыняеш руку Тваю і насычаеш усё, што жыве, паводле ўпадабаньня.
Праведны ГОСПАД на ўсіх шляхах Сваіх і сьвяты ў-ва ўсіх справах Сваіх.
ГОСПАД блізкі да ўсіх, што клічуць Яго, да ўсіх, што клічуць Яго ў праўдзе.
Ён робіць паводле жаданьня тых, што баяцца Яго, і чуе лямант іхні і выбаўляе іх.
Штодня буду дабраслаўляць Цябе і буду хваліць імя Тваё на вякі і вечна.
ГОСПАД захоўвае ўсіх, што любяць Яго, але ўсіх бязбожных Ён зьнішчыць.
Хвалу ГОСПАДУ будуць казаць вусны мае, і ўсякае цела няхай дабраслаўляе сьвятое імя Ягонае на вякі і вечна.
Вялікі ГОСПАД і годны хвалы, і веліч Ягоная недасьледная.
Альлелюя! Хвалі, душа мая, ГОСПАДА!
Валадарыць ГОСПАД на вякі; Бог твой, Сыёне, — з пакаленьня ў пакаленьне! Альлелюя!
Хваліць буду ГОСПАДА, пакуль жыву; выслаўляць буду Бога майго, пакуль існую.
Міласэрнасьць і праўда няхай не пакідаюць цябе, абвяжы імі шыю сабе і напішы іх на табліцах сэрца твайго,
Не сварыся з чалавекам без прычыны, калі ён не зрабіў табе нічога благога.
Не зайздросьці чалавеку злачыннаму і не выбірай ніводнага са шляхоў ягоных,
бо ГОСПАД брыдзіцца крывадушным, а з правымі Ён сябруе.
Праклён ад ГОСПАДА на доме бязбожніка, але жытло праведных Ён дабраслаўляе.
Ён сьмяецца з насьмешнікаў, а пакорным ласку дае.
Мудрыя атрымаюць у спадчыну славу, а бязглуздыя будуць насіць ганьбу.
і знойдзеш ты ласку і спагаднасьць у вачах Бога і людзей.
Я цешуся ў ГОСПАДЗЕ, душа мая радуецца ў Богу маім, бо Ён апрануў мяне ў шаты збаўленьня і накінуў на мяне плашч праведнасьці, як на жаніха, усклаў дыядэму, і як нявесту, аздобіў упрыгожваньнямі.