МАЦЬВЕЯ 22 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Мц 22

¹ І, адказваючы, Ісус зноў гаварыў з імі ў прыповесьцях, кажучы:

² «Валадарства Нябеснае падобнае да чалавека валадара, які справіў вясельле для сына свайго.

³ І ён паслаў слугаў сваіх клікаць пакліканых на вясельле; і тыя не хацелі прыйсьці.

⁴ Зноў паслаў ён іншых слугаў, кажучы: “Скажыце пакліканым: Вось, я падрыхтаваў бяседу маю, валы мае і, што ўкормлена, зарэзаны, і ўсё падрыхтавана. Прыходзьце на вясельле”.

⁵ А яны, ня дбаючы пра тое, пайшлі, хто на поле сваё, а хто да гандлю свайго.

⁶ А іншыя, узяўшы слугаў ягоных, зьняважылі іх і забілі.

⁷ Пачуўшы пра гэтае, валадар загневаўся і, паслаўшы жаўнераў сваіх, выгубіў забойцаў тых, і горад іхні спаліў.

⁸ Тады кажа ён слугам сваім: “Сапраўды, вясельле падрыхтаванае, але пакліканыя не былі вартыя.

⁹ Дык пайдзіце на ростані дарог і ўсіх, каго знойдзеце, клічце на вясельле”.

¹⁰ І слугі тыя, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго толькі знайшлі, злых і добрых; і на вясельлі было поўна гасьцей.

¹¹ Увайшоўшы ж пабачыць тых, што ўзьлягалі, валадар убачыў там чалавека, не апранутага ў вясельнае адзеньне,

¹² і кажа яму: “Дружа, як ты ўвайшоў сюды, ня маючы вясельнага адзеньня?” Той жа маўчаў.

¹³ Тады сказаў валадар слугам: “Зьвязаўшы яму рукі і ногі, вазьміце яго і ўкіньце ў цемру вонкавую; там будзе плач і скрыгат зубоў.

¹⁴ Бо шмат пакліканых, але мала выбраных”».

¹⁵ Тады, пайшоўшы, фарысэі зрабілі нараду, як злавіць Яго ў словах.

¹⁶ І пасылаюць да Яго вучняў сваіх з ірадыянамі, кажучы: «Настаўнік! Мы ведаем, што Ты праўдзівы і пра шлях Божы паводле праўды навучаеш, і не дагаджаеш нікому, бо не глядзіш на аблічча людзей.

¹⁷ Дык скажы нам, як Ты думаеш, ці належыцца даваць даніну цэзару, ці не?»

¹⁸ А Ісус, разумеючы зласьлівасьць іхнюю, сказаў: «Чаму спакушаеце Мяне, крывадушнікі?

¹⁹ Пакажыце Мне манэту для даніны». Яны ж прынесьлі Яму дынар.

²⁰ І кажа ім: «Чый гэта вобраз і надпіс?»

²¹ Кажуць Яму: «Цэзара». Тады кажа ім: «Дык аддавайце тое, што цэзара, цэзару, а тое, што Божае, — Богу».

²² І, пачуўшы гэта, яны зьдзівіліся, і, пакінуўшы Яго, адыйшлі.

²³ У той дзень падыйшлі да Яго садукеі, якія кажуць, што няма ўваскрасеньня, і спыталіся ў Яго:

²⁴ «Настаўнік, Майсей сказаў: “Калі хто памрэ, ня маючы дзяцей, брат ягоны няхай возьме жонку ягоную і адновіць насеньне брату свайму”.

²⁵ Было ж у нас сем братоў, і першы, ажаніўшыся, памёр і, ня маючы насеньня, пакінуў жонку сваю брату свайму.

²⁶ Таксама і другі, і трэці, аж да сёмага.

²⁷ Пасьля ўсіх памерла і жонка.

²⁸ Дык пры ўваскрасеньні якога з сямі будзе яна жонкаю? Бо ўсе мелі яе».

²⁹ Адказваючы, Ісус сказаў ім: «Вы памыляецеся, ня ведаючы ані Пісаньня, ані моцы Божае.

³⁰ Бо пры ўваскрасеньні ня жэняцца і замуж не выходзяць, але будуць як анёлы Божыя ў небе.

³¹ А наконт уваскрасеньня мёртвых, ці не чыталі вы сказанага вам Богам, Які кажа:

³² “Я — Бог Абрагама, і Бог Ісаака, і Бог Якуба!” Бог ня ёсьць Бог мёртвых, але жывых».

³³ І, пачуўшы, натоўпы дзівіліся з вучэньня Ягонага.

³⁴ А фарысэі, пачуўшы, што Ён прымусіў змоўкнуць садукеяў, сабраліся супраць Яго.

³⁵ І спытаўся адзін з іх, законьнік, спакушаючы Яго і кажучы:

³⁶ «Настаўнік, якое найбольшае прыказаньне ў Законе?»

³⁷ А Ісус сказаў яму: «“Любі Госпада, Бога твайго, усім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім разуменьнем тваім”.

³⁸ Гэта ёсьць першае і найбольшае прыказаньне.

³⁹ Другое ж падобнае да яго: “Любі бліжняга свайго, як самога сябе”.

⁴⁰ На гэтых двух прыказаньнях трымаецца ўвесь Закон і Прарокі».

⁴¹ А ў фарысэяў, якія сабраліся, Ісус спытаўся,

⁴² кажучы: «Што вы думаеце пра Хрыста? Чый Ён Сын?» Кажуць Яму: «Давіда».

⁴³ Кажа ім: «Як жа Давід у Духу называе Яго Госпадам, кажучы:

⁴⁴ “Сказаў Госпад Госпаду майму: Сядзь праваруч Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх як падножжа ног Тваіх”.

⁴⁵ Дык калі Давід называе Яго Госпадам, як жа Ён — сын ягоны?»

⁴⁶ І ніхто ня змог адказаць Яму ані слова; і з таго дня ніхто ўжо не адважваўся пытацца ў Яго.