98 Вершы з Бібліі пра заляцанні і каханне

Сёння тэма спатканняў выклікае трывогу з-за зменаў у грамадскім мысленні. Тое, што раней было этапам узаемнага пазнання перад шлюбам, ператварылася ў некантраляваныя сустрэчы, дзе няма павагі і захаплення да чалавека, з якім ты сустракаешся.

Згубілася мастацтва даглядаць кагосьці, і многія жадаюць мець інтымныя адносіны ўжо з першага спаткання. Дзяўчаты ўжо не захоўваюць сябе для аднаго мужчыны, яны згубілі сваю каштоўнасць, а хлопцы думаюць толькі пра адносіны без абавязацельстваў. Многія адносіны грунтуюцца не на каханні, а на задавальненні моманту, што можа мець сур'ёзныя наступствы.

Згодна з Божым планам, спатканні павінны быць цудоўным часам, але гэта адбудзецца толькі тады, калі ты будзеш з патрэбным чалавекам, тым, хто наблізіць цябе да Бога, а не аддаліць ад Яго прысутнасці. Гэты чалавек не будзе ціснуць на цябе, каб ты зрабіў нешта няправільнае; замест таго, каб дакранацца да твайго цела, ён будзе імкнуцца дакрануцца да твайго сэрца і пакінуць пазітыўны след, які прымусіць цябе ўсміхацца, калі ты будзеш яго ўспамінаць.

Не спяшайся пачынаць адносіны, перажывай кожны этап спакойна і чакай кіраўніцтва Святога Духа, бо Ён ведае, што табе патрэбна. У свой час у тваё жыццё прыйдзе чалавек, з якім ты пабудуеш будучыню, таму не паддавайся першым уражанням. Прыгожыя словы не гарантуюць кахання; трэба назіраць за ўчынкамі і вызначыць, ці гэта той чалавек, з якім ты сапраўды хочаш пражыць сваё жыццё.

Не рабі памылку, паддаючыся сваім пачуццям. Слухай галасы сваіх бацькоў, пастараў і настаўнікаў, бо ў іх ты знойдзеш Божы кірунак для сябе. Калі твае спатканні адводзяць цябе ад Божай мэты, спыніся і падумай, перш чым сутыкнуцца з горкімі момантамі. Не дазваляй грамадству цябе зацягнуць; дазволь Святому Духу кіраваць тваім жыццём.

А па-над усё [апраніцеся] ў любоў, якая ёсьць вузел дасканаласьці,

А перш за ўсё мейце нязьменную любоў адзін да аднаго, бо любоў прыкрые мноства грахоў.

Насалоджвайся ў ГОСПАДЗЕ, і Ён табе дасьць прагненьні сэрца твайго.

«Заклінаю вас, дочкі Ерусалімскія, сарнамі і ланямі палявымі, не будзіце і не падымайце каханую, аж пакуль сама не захоча».

Няхай крыніца твая будзе дабраслаўлёная, і цешся жонкай маладосьці тваёй.

Яна — ланя ласкавая і сарна прыгожая, грудзі ейныя няхай напойваюць цябе ў-ва ўсякую часіну, у каханьні яе мей асалоду заўсёды.

Таму пакіне мужчына бацьку свайго і маці сваю і прылепіцца да жонкі сваёй, і будуць адным целам.

А цяпер застаюцца вера, надзея, любоў — гэтыя тры; але большая з іх — любоў.

I служыў Якуб за Рахель сем гадоў, і былі яны ў вачах ягоных як некалькі дзён, бо ён кахаў яе.

«Няхай ён цалуе мяне пацалункамі вуснаў сваіх!» «Бо пяшчоты твае лепшыя за віно.

«Любы мой [належыць] мне, а я — яму, ён пасьвіць сярод лілеяў.

Любоў доўга церпіць, робіць дабро; любоў не зайздросьціць; любоў не вывышаецца, не надзімаецца,

ня робіць непрыстойнага, не шукае свайго, ня гневаецца, ня думае ліхога,

ня радуецца з няправеднасьці, але цешыцца з праўды;

усё вытрымлівае, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё трывае.

Спадзявайся на ГОСПАДА ўсім сэрцам тваім і не абапірайся на розум твой.

Думай пра Яго на ўсіх шляхах тваіх, і Ён выпрастуе сьцежкі твае.

Бога ніхто ніколі ня бачыў. Калі мы любім адзін аднаго, Бог у нас застаецца, і любоў Ягоная дасканалая ў нас.

Дзеткі мае! Будзем любіць ня словам ці языком, але ўчынкам і праўдаю!

з усёй пакорай розуму і ціхасьцю, з доўгацярплівасьцю, церпячы адзін аднаго з любоўю,

Але вы ня гэтак пазналі Хрыста,

калі чулі Яго і ў Ім навучыліся, — бо праўда ў Ісусе,—

каб адкінуць вам ранейшы лад жыцьця старога чалавека, які зьнішчаецца ў манлівых пажаданьнях,

а абнавіцца духам розуму вашага

і апрануцца ў новага чалавека, які створаны паводле Бога ў праведнасьці і сьвятасьці праўды.

Дзеля гэтага, адкінуўшы хлусьню, гаварыце кожны праўду бліжняму свайму, бо мы члены адзін аднаму.

Гневайцеся, ды не грашыце: няхай сонца не заходзіць у гневе вашым;

і не давайце месца д’яблу.

Хто краў, няхай больш не крадзе, а лепш працуе, робячы добрае рукамі сваімі, каб меў што даць таму, хто мае патрэбу.

Аніякае благое слова няхай не выходзіць з вуснаў вашых, а толькі добрае дзеля збудаваньня ў веры, каб ласку давала тым, што слухаюць.

намагаючыся захаваць еднасьць духа ў саюзе супакою.

Палажы мяне як пячатку на сэрца тваё, як пячатку на плячо тваё, бо магутнае як сьмерць каханьне, і няўмольная як пекла рэўнасьць, жар яе — як жар агню, як полымя ГОСПАДА.

Вялікія воды ня змогуць патушыць каханьне, і рэкі не затопяць яго. Калі б чалавек хацеў аддаць усю маёмасьць дому свайго за каханьне, ён быў бы адрынуты з пагардай».

дапоўніце маю радасьць, каб вы тое самае думалі, тую самую любоў мелі, былі аднадушныя і аднадумныя,

Хто знайшоў жонку, той знайшоў добрае і атрымаў ласку ад ГОСПАДА.

Плод жа Духа — любоў, радасьць, супакой, доўгацярплівасьць, ласкавасьць, добрасьць, вера,

ціхасьць, стрыманасьць. Супраць гэтакіх няма Закону.

Так што яны ўжо ня двое, але адно цела. Вось жа, што Бог злучыў, тое чалавек няхай не разлучае».

Хто знойдзе жонку дабрадзейную? Яна даражэй за пэрліны.

Усё ў вас няхай будзе ў любові.

Праведнік ходзіць у беззаганнасьці сваёй, шчасьлівыя сыны ягоныя пасьля яго.

Якім чынам юнак захавае ў чыстасьці сьцежку сваю? [Калі] будзе захоўваць [яе] паводле слова Твайго.

«Заклінаю вас, дочкі Ерусалімскія, сарнамі і ланямі палявымі, не будзіце, не падымайце каханую, пакуль сама не захоча».

Старога не дакарай, але прасі, як бацьку, маладых — як братоў,

засьведчаная ў добрых учынках, калі дзяцей выгадавала, калі прыймала падарожных, калі абмывала ногі сьвятым, калі падтрымлівала прыгнечаных, калі ішла сьледам за ўсякай добрай справай.

А маладым удовам адмаўляй, бо калі яны, разласаваўшыся насуперак Хрысту, захочуць замуж,

атрымаюць асуджэньне, бо адкінулі ранейшую веру.

Да таго ж яны прывучаюцца не працаваць, цягаючыся па дамах; і ня толькі не працаваць, але і балбатаць, і рабіць непатрэбныя рэчы, гаворачы, чаго ня сьлед.

Дык хачу, каб маладыя [ўдовы] ішлі замуж, нараджалі дзяцей, кіравалі домам і не давалі супраціўніку аніякае нагоды дзеля абмаўляньня,

бо некаторыя ўжо збочылі ўсьлед за шатанам.

Калі які верны ці верная мае ўдовы, няхай падтрымлівае іх і не абцяжарвае царквы, каб яна падтрымлівала праўдзівых удоваў.

Старосты, якія кіруюць добра, дастойныя падвойнае пашаны, асабліва тыя, якія працуюць у слове і навучаньні.

Бо Пісаньне кажа: «Не закелзай вала, які малоціць», і: «Работнік варты нагароды сваёй».

Абвінавачваньне на старосту не прыймай, хіба што пры двух ці трох сьведках.

старых жанчынаў — як матак, маладых — як сёстраў, з усякай чысьцінёю.

Лепш крыху гародніны з любоўю, чым тлусты вол з нянавісьцю.

Мужы, любіце жонак сваіх, як і Хрыстос палюбіў Царкву і выдаў Сябе за яе,

Мы любім Яго, бо Ён першы палюбіў нас.

Братняя любоў адзін да аднаго [няхай будзе] ад усяго сэрца, у пашане адзін аднаго выпярэджвайце;

Мужы, любіце жонак і ня будзьце для іх прыкрымі.

Дабрадзейная жонка — карона для мужа свайго, а бессаромная — як гніль у костках ягоных.

Добры ГОСПАД да ўсіх, і літасьць Ягоная — па-над усе справы Ягоныя.

Дык усё, што хочаце, каб вам рабілі людзі, тое і вы ім рабіце; бо ў гэтым Закон і Прарокі.

I ўвёў яе Ісаак у намёт Сары, маці сваёй, і ўзяў Рэбэку, і яна стала яму жонкаю, і ён кахаў яе. І суцешыўся Ісаак па маці сваёй.

Дзякую Богу майму пры ўсякім успаміне пра вас,

Той, хто ў сьлёзах сеяў, жаць будзе са сьпяваньнем.

Паланіла ты сэрца маё, сястра мая нявеста, паланіла ты сэрца маё адным [позіркам] вачэй тваіх, і аднымі пацеркамі на шыі тваёй.

А Бог цярплівасьці і суцяшэньня няхай дасьць вам тое самае думаць між сабою паводле [ўзору] Хрыста Ісуса,

каб вы аднадушна, аднымі вуснамі славілі Бога і Айца Госпада нашага Ісуса Хрыста.

Нянавісьць выклікае сваркі, а любоў пакрывае ўсе правіны.

Таксама і вы, мужы, жывіце з разуменьнем з жонкамі, аддаючы ім, як найслабейшай пасудзіне, пашану, бо і яны — суспадчыньніцы ласкі жыцьця, каб не было перашкоды ў малітвах вашых.

«Якая прыгожая ты, сяброўка мая, якая прыгожая! Вочы твае — як галубкі».

І Ён сказаў: “Дзеля гэтага пакіне чалавек бацьку і маці, і прылепіцца да жонкі сваёй; і будуць двое адным целам”.

Так што яны ўжо ня двое, але адно цела. Вось жа, што Бог злучыў, тое чалавек няхай не разлучае».

Зрэшты, і вы, кожны па сабе, няхай любіць жонку сваю як сябе; а жонка няхай баіцца мужа.

Жонка твая ў доме тваім будзе плодная, быццам лаза вінаградная; сыны твае — як галіны аліўкавыя, наўкола стала твайго.

Дом і маёмасьць — спадчына ад бацькоў, але разумная жонка — ад ГОСПАДА.

Літасьцівы і спагадлівы ГОСПАД, павольны да гневу і вельмі міласэрны.

Добры ГОСПАД да ўсіх, і літасьць Ягоная — па-над усе справы Ягоныя.

І сказаў ГОСПАД Бог: «Ня добра быць чалавеку аднаму; зраблю яму дапамогу, адпаведную яму».

Муж няхай аддае жонцы належную зычлівасьць; падобна і жонка мужу.

і тыя, што плачуць, як ня плачуць; і тыя, што радуюцца, як ня радуюцца; і тыя, што купляюць, як не набываюць;

і тыя, што карыстаюцца гэтым сьветам, як не карыстаюцца; бо праходзіць выгляд гэтага сьвету.

А я хачу, каб вы былі бяз клопату. Нежанаты клапоціцца пра тое, што Госпада, як дагадзіць Госпаду,

а жанаты клапоціцца пра тое, што сьвету, як дагадзіць жонцы.

Ёсьць розьніца між жонкай і дзяўчынай: незамужняя клапоціцца пра тое, што Госпада, як дагадзіць Госпаду, каб быць сьвятою і целам, і духам; а замужняя клапоціцца пра тое, што сьвету, як дагадзіць мужу.

А гэта кажу дзеля вашай жа карысьці, не каб накінуць на вас пятлю, але каб вы паважна і адпаведна [стаялі пры] Госпадзе без перашкодаў.

А калі нехта лічыць за непрыстойнае для свае дзяўчыны, каб яна, перацьвіўшы, так і засталася, няхай робіць, як хоча; [гэтым] не зграшыць, няхай жэняцца.

А хто стаў у сэрцы непарушна і, ня маючы патрэбы, але ўладу маючы над воляй сваёй, судзіў гэтак у сэрцы сваім, каб захаваць сваё дзявоцтва, той добра робіць.

Так што хто аддае замуж, добра робіць; а хто не аддае, лепш робіць.

Жонка зьвязана законам да таго часу, пакуль жыве ейны муж; а калі муж ейны памрэ, яна вольная выйсьці замуж за каго хоча, толькі ў Госпадзе.

Жонка не валодае сваім целам, але муж; падобна і муж не валодае сваім целам, але жонка.

Але яна шчасьлівейшая, калі застанецца так, паводле маёй парады; а я думаю, што і я маю Духа Божага.

Не ўхіляйцеся адзін ад аднаго, хіба па згодзе, на час, каб быць свабоднымі для посту і малітвы, і зноў у гэтым будзьце разам, каб не спакушаў вас шатан праз няўстрыманасьць вашую.

Пастаў юнака на слушны шлях, і ён ня збочыць з яго, нават калі састарэе.

А ты, чалавек Божы, уцякай ад гэтага, але імкніся да праведнасьці, пабожнасьці, веры, любові, цярплівасьці, пакоры,

Вось, блізка збаўленьне Ягонае для тых, што баяцца Яго, каб слава [Божая] пасялілася на зямлі нашай.

Насіце цяжары адзін аднаго, і гэтак споўніце закон Хрыстовы.

Служыце адзін аднаму кожны тым дарам [ласкі], які атрымаў, як добрыя аканомы разнастайнае ласкі Божае.

Жалеза жалезам вострыцца, а чалавек вострыць аблічча бліжняга свайго.

«Заклінаю вас, дочкі Ерусалімскія, не будзіце і не падымайце каханую, аж пакуль сама не захоча».

Любоў ня робіць благога бліжняму; дык любоў — гэта спаўненьне Закону.

Я — супольнік для ўсіх, што баяцца Цябе і захоўваюць загады Твае.

Жонка зьвязана законам да таго часу, пакуль жыве ейны муж; а калі муж ейны памрэ, яна вольная выйсьці замуж за каго хоча, толькі ў Госпадзе.

Алей і кадзіла радуюць сэрца, а салодкасьць бліжняга — у парадзе ад душы.

Будзьце ж адзін да аднаго добрымі, спагадлівымі, прабачаючы адзін аднаму, як і Бог у Хрысьце прабачыў вам.

і Міцпа, бо ён сказаў: «Няхай назірае ГОСПАД паміж мною і табою, калі разыйдземся адзін ад аднаго.

Гэтак няхай сьвятло вашае сьвеціць перад людзьмі, каб яны бачылі вашыя добрыя справы і славілі Айца вашага, Які ў небе.

Сьпеў узыходжаньня. Давіда. О, як гэта добра і цудоўна, калі браты ў згодзе жывуць!

і не прыпадабняйцеся веку гэтаму, але перамяняйцеся праз абнаўленьне розуму вашага, каб вам выпрабаваць, што ёсьць воля Божая, што добрае, і прыемнае [Богу], і дасканалае.

каб суцешыліся сэрцы іхнія, злучаныя ў любові і дзеля ўсякага багацьця пэўнага разуменьня, дзеля пазнаньня тайны Бога — і Айца, і Хрыста,

Плод праведнага — дрэва жыцьця, і мудры здабывае душы.

Якое цудоўнае каханьне тваё, сястра мая нявеста, лепшае каханьне тваё, чым віно. А пах алейкаў тваіх [лепшы] за ўсе пахошчы.

Сужонства [няхай будзе] шанаванае ў-ва ўсіх і сужыцьцё беззаганнае; а распусьнікаў і чужаложнікаў будзе судзіць Бог.

Сябра любіць у кожны час, і ў нядолі робіцца братам.

Улюбёныя! Будзем любіць адзін аднаго, бо любоў — ад Бога, і кожны, хто любіць, народжаны ад Бога і ведае Бога.

ГОСПАД блізкі да ўсіх, што клічуць Яго, да ўсіх, што клічуць Яго ў праўдзе.

Ён жа, адказваючы, сказаў ім: «Ці вы не чыталі, што Той, Хто стварыў на пачатку, мужчынай і жанчынай стварыў іх?

І Ён сказаў: “Дзеля гэтага пакіне чалавек бацьку і маці, і прылепіцца да жонкі сваёй; і будуць двое адным целам”.

Так што яны ўжо ня двое, але адно цела. Вось жа, што Бог злучыў, тое чалавек няхай не разлучае».

Лепш малое ў страху перад ГОСПАДАМ, чым вялікія скарбы, а з імі трывога.

Спадзявайся на ГОСПАДА і рабі добрае, жыві на зямлі, і захоўвай вернасьць.

Вусны праведніка выказваюць мудрасьць, і язык ягоны гаворыць суд.

Закон Бога ягонага ў сэрцы ягоным; ня будуць хістацца крокі ягоныя.

Бязбожнік сочыць за праведнікам і шукае, каб прывесьці да сьмерці яго.

ГОСПАД не пакіне яго ў руцэ ягонай, не асудзіць яго, калі ён будзе суджаны.

Спадзявайся на ГОСПАДА, і захоўвай шлях Ягоны, і Ён узвысіць цябе, каб ты ўзяў у спадчыну зямлю; і калі будуць зьнішчаныя бязбожнікі, ты ўбачыш.

Я бачыў бязбожніка, моцнага і разгалінаванага, быццам галінастае тутэйшае дрэва,

але прамінуў ён, няма яго, і я шукаў яго, і не знайшоў.

Зважай на беззаганнага і глядзі на правага, бо канец [гэтага] чалавека ёсьць супакой.

А адступнікі будуць зьнішчаны чыста; і канец бязбожных — зьнішчэньне.

Выратаваньне праведнікаў — ад ГОСПАДА, Ён — апора іхняя ў час трывогі.

Насалоджвайся ў ГОСПАДЗЕ, і Ён табе дасьць прагненьні сэрца твайго.

ГОСПАД дапаможа ім і вызваліць іх; Ён вызваліць іх ад бязбожнікаў і збавіць іх, бо яны ў Ім маюць надзею.

Аддай ГОСПАДУ шлях твой і спадзявайся на Яго, і Ён [усё] зробіць,

Вусны твае — як віно найлепшае, якое ліецца да любага, асалоджваючы вусны стомленыя».

Ежа для жывата, і жывот для ежы; але Бог зьнішчыць і тое, і другое. Цела ж не для распусты, але для Госпада, і Госпад — для цела.

Дык будзьце пераймальнікамі Бога, як дзеці ўлюбёныя,

Выпрабоўвайце, што падабаецца Богу,

і ня ўдзельнічайце ў бясплодных справах цемры, а лепш дакарайце.

Бо пра тое, што робіцца імі патаемна, сорамна і гаварыць.

Але ўсё, дакаранае сьвятлом, робіцца яўным, бо ўсё, што робіцца яўным, ёсьць сьвятло,

таму сказана: «Устань, ты, які сьпіш, і ўваскрэсьні з мёртвых, і асьвеціць цябе Хрыстос».

Дык глядзіце, хадзіце дакладна, не як бязглуздыя, але як мудрыя,

выкупляючы час, бо дні злыя.

Дзеля гэтага ня будзьце неразумнымі, але пазнавайце, якая ёсьць воля Госпада.

І не ўпівайцеся віном, бо ў ім распуста, але напаўняйцеся Духам,

гаворачы да сябе псальмамі, і гімнамі, і сьпевамі духоўнымі, сьпяваючы і граючы Госпаду ў сэрцах вашых,

і хадзіце ў любові, як і Хрыстос палюбіў нас і выдаў Сябе за нас, як дар і ахвяру Богу, на водар салодкі.

Плод жа Духа — любоў, радасьць, супакой, доўгацярплівасьць, ласкавасьць, добрасьць, вера,

Хто імкнецца да праведнасьці і міласэрнасьці, знойдзе жыцьцё, праведнасьць і славу.

Дык апраніцеся, як выбраныя Божыя, сьвятыя і ўлюбёныя, у міласэрнасьць, ласкавасьць, пакору, ціхасьць, доўгацярплівасьць,

церпячы адзін аднаго і прабачаючы адзін аднаму, калі хто на каго мае крыўду, як Хрыстос дараваў вам, гэтак і вы.

А па-над усё [апраніцеся] ў любоў, якая ёсьць вузел дасканаласьці,

Вось дзень, які стварыў ГОСПАД; будзем весяліцца і радавацца ў ім!

І сказаў чалавек: «Вось, на гэты раз, гэта костка з костак маіх і цела з цела майго. Яна будзе называцца жанчынаю, бо ўзятая з мужа».

Таму пакіне мужчына бацьку свайго і маці сваю і прылепіцца да жонкі сваёй, і будуць адным целам.

Вось тры [рэчы], дзівосныя для мяне, і чатырох не разумею:

шляху арла ў небе, шляху зьмяі на скале, шляху карабля сярод мора і шляху мужчыны да дзяўчыны.

Прасіце, і будзе вам дадзена; шукайце, і знойдзеце; стукайцеся, і адчыняць вам.

Бо кожны, хто просіць, атрымлівае, і хто шукае, знаходзіць, і хто стукаецца, таму адчыняць.

бо злачынцы будуць зьнішчаныя, а тыя, што спадзяюцца на ГОСПАДА, возьмуць у спадчыну зямлю.

Мы, моцныя, павінны насіць слабасьці нямоглых і не дагаджаць сабе.

I яшчэ кажа: «Узьвесяліцеся, пагане, з народам Яго!»

I яшчэ: «Хваліце Госпада, усе пагане, і ўсхваляйце Яго, усе народы!»

І яшчэ Ісая кажа: «Будзе корань Есэя, Той, Які паўстане, панаваць над народамі; на Яго народы спадзявацца будуць».

А Бог надзеі няхай напоўніць вас усякай радасьцю і супакоем у веры, каб памножыць у вас надзею моцаю Духа Сьвятога.

І я сам, браты мае, перакананы адносна вас, што і вы поўныя добрасьці, напоўненыя ўсякім веданьнем і можаце настаўляць адзін аднаго.

А тым сьмялей пісаў я да вас, браты, часткова, каб нагадаць вам праз дадзеную мне ад Бога ласку

быць мне служыцелем Ісуса Хрыста для паганаў, сьвятарна служачы Эвангельлю Божаму, каб ахвяра паганаў, асьвячоная Духам Сьвятым, была адпаведнай.

Дык маю пахвалу ў Хрысьце Ісусе ў тым, што Божае,

бо не адважуся гаварыць нешта такое, чаго не зрабіў Хрыстос праз мяне дзеля [прывядзеньня да] паслухмянасьці паганаў, словам і справаю,

у моцы знакаў і цудаў, у моцы Духа Божага, так што Эвангельле Хрыстовае пашырана мною ад Ерусаліму і ваколіцы аж да Ілірыка.

Бо кожны з нас няхай дага­джае бліжняму на дабро, дзеля збудаваньня.

Дык ці ясьцё, ці п’іцё, ці нешта робіце, усё рабіце на славу Божую.

Лепей жыць у куце на даху, чым са сварліваю жонкаю ў прасторным доме.

Ачысьціўшы душы вашыя паслухмянасьцю праўдзе праз Духа дзеля некрывадушнага браталюбства, з чыстым сэрцам шчыра любіце адзін аднаго,

Шляхам прыказаньняў Тваіх я пабягу, бо Ты пашыраеш сэрца маё.

Бо вы да свабоды пакліканыя, браты. Толькі каб свабода ня [сталася] нагодай для [пажаданьняў] цела, але праз любоў служыце адзін аднаму.

Спараджэньне яхідны! Як вы можаце гаварыць добрае, калі вы злыя? Бо з перапоўненага сэрца гавораць вусны.

Аддай ГОСПАДУ шлях твой і спадзявайся на Яго, і Ён [усё] зробіць,

нічога ня [робячы] дзеля сварлівасьці ці дзеля пустое пахвальбы, але ў пакоры розуму шануючы адзін аднога як вышэйшых за сябе.

Уся ты прыгожая, сяброўка мая, і заганы няма ў табе.

Малітва да Бога