101 Вершы з Бібліі пра старасць і мудрасць

Задумываешся пра старасць? Я таксама. Але ведаеш, Біблія кажа, што Бог вельмі шануе гэты перыяд жыцця. Ён працаваў з людзьмі рознага ўзросту – ад юнага Ёсіі да Абрагама, які паверыў у надзею нават тады, калі, здавалася б, ужо не было ніякіх шанцаў мець дзіця.

У кожным узросце Бог мае з намі асаблівыя адносіны. Памятаеш Першае пасланне Івана 2:14? Там гаворыцца пра сілу маладых і пра веданне Бога, якое маюць старэйшыя. Гэта так натхняе!

У кнізе Левіт 19:32 напісана, што Вечны лічыць пажылых людзей годнымі пашаны і павагі. І гэта сапраўды так. Вопыт і мудрасць, якія мы набываем з гадамі, – гэта сапраўдны скарб, які Бог вельмі цэніць. Пра гэта ж і ў кнізе Ёва 12:12.

Бог абяцае сваю вернасць тым, хто застаецца з Ім, і кажа, што мы будзем квітнець нават у старасці. Псальм 91:14-15 – такая цудоўная абяцанка! Нават калі здаецца, што сілы ўжо не тыя, Бог застаецца верным. Ён з намі заўсёды, нават у старасці, як напісана ў кнізе Ісаі 46.

Ведаеш, у прароцтве Данііла адкрываецца, што Гасподзь любіць пажылых людзей і нават отождествляет сябе з імі. Гэта так кранальна і дае такую надзею і спакой.

І да старасьці, і да сівізны не пакідай мяне, Божа, пакуль я пра рамяно Тваё не распавяду пакаленьню гэтаму і пра магутнасьць Тваю — усім, што народзяцца яшчэ.

Не адкінь мяне ў час старасьці маёй. Калі зьнікнуць сілы мае, Ты не пакінь мяне!

Насаджаныя ў Доме ГОСПАДА зелянеюць на пана­дворках Бога нашага.

Старыя маюць мудрасьць, а хто жыве доўга — разуменьне.

І да вашай старасьці Я — Той Самы, і да сівізны Я буду трымаць вас; Я зрабіў [вас], і Я буду насіць [вас], буду трымаць і збаўляць.

Майсей меў сто дваццаць гадоў, калі памёр, але вочы ягоныя не былі прыцьмёныя, і сіла ягоная не пакінула яго.

Сівізна — слаўная карона, на шляху праведнасьці знаходзяць яе.

Перад сівой галавой устань, і шануй аблічча старога, і бойся Бога твайго. Я — ГОСПАД.

Доўгімі днямі насычу яго і дам убачыць збаўленьне Маё».

Будуць глядзець вочы мае на ворагаў маіх, і пра злачынцаў, якія паўсталі супраць мяне, пачуюць вушы мае.Праведнік быццам пальма зелянее, ён расьце, як той кедр на Лібане.Насаджаныя ў Доме ГОСПАДА зелянеюць на пана­дворках Бога нашага.Яны плод свой даюць і ў старасьці, яны сакавітыя і сьвежыя,

каб старыя жанчыны паводзілі сябе, як належыцца сьвятым, не паклёпнічалі, не пілі шмат віна, вучылі добраму,

каб старыя былі пільныя, сумленныя, цьвярозыя, здаровыя ў веры, любові, цярплівасьці;

Лічыць дні нашыя навучы Ты нас, каб прыдбаць нам мудрае сэрца.

I супачыў, і памёр Абрагам у старасьці добрай, стары і насычаны [жыцьцём], і быў далучаны да народу свайго.

Слава юнакоў — сіла іхняя, а веліч старых — сівізна.

І ўвойдзеш у магілу ў гадах сьпелых, як кладзецца сноп пшаніцы ў час свой.

Перш, чым горы нарадзіліся, і Ты даў кшталт зямлі і сусьвету, ад веку і на вякі Ты ёсьць Бог.

Таксама і вы, маладыя, падпарадкоўвайцеся старостам, а ўсе, падпарадкоўваючыся адзін аднаму, апраніцеся ў пакорнасьць, бо Бог пыхлівым працівіцца, а пакорным ласку дае.

Я быў малады і стаўся стары, і ня бачыў, каб праведнік быў пакінуты, каб насеньне ягонае шукала хлеба.

Галоўнае — мудрасьць; набывай мудрасьць, і за ўсю маёмасьць тваю набывай розум.

Я стаўся разумнейшым за старых, бо пільнуюся загадаў Тваіх.

І памятай пра Творцу твайго ў дні юнацтва твайго, пакуль ня прыйдуць дні ліхія, і пакуль не сустрэ­нуць цябе гады, пра якія скажаш: “Не падабаюцца мне яны”,

Сыне мой, паслухай перасьцярогаў бацькі твайго і не адкідай настаўленьняў маці тваёй,бо яны — прывабны вянок на галаве тваёй і каштоўныя каралі на шыі тваёй.

Дні чалавечыя — як трава; як кветка ў полі, так ён квітнее,бо пройдзе над ім вецер, і няма яго, і ўжо месца ягонае больш не пазнае яго.

Я казаў сабе: “Няхай [многія] дні гавораць, і няхай шматгадовы вучыць мудрасьці”.

Вуха, якое слухае дакараньні жыцьця, будзе жыць сярод мудрых.

Вось, гэтак будзе дабраслаўлёны чалавек, які баіцца ГОСПАДА.

а тыя, якія спадзяюцца на ГОСПАДА, аднаўляюць сілы, узьнімаюць крылы, як у арла, будуць бегчы, і ня стомяцца, і будуць хадзіць, і не саслабеюць.

Дзеля гэтага мы не журымся, але, калі наш вонкавы чалавек зьнішчаецца, дык унутраны дзень пры дні абнаўляецца.

А Я буду клікаць да Бога, і ГОСПАД збавіць мяне.

Братняя любоў адзін да аднаго [няхай будзе] ад усяго сэрца, у пашане адзін аднаго выпярэджвайце;

Не кажы: “Што гэта такое, што ранейшыя дні былі лепшыя, чым цяперашнія?”, бо ня з мудрасьці ты пытаешся пра гэта.

Здаўна я ведаю сьведчаньні Твае, што Ты на вякі заснаваў іх.

Старога не дакарай, але прасі, як бацьку, маладых — як братоў,засьведчаная ў добрых учынках, калі дзяцей выгадавала, калі прыймала падарожных, калі абмывала ногі сьвятым, калі падтрымлівала прыгнечаных, калі ішла сьледам за ўсякай добрай справай.А маладым удовам адмаўляй, бо калі яны, разласаваўшыся насуперак Хрысту, захочуць замуж,атрымаюць асуджэньне, бо адкінулі ранейшую веру.Да таго ж яны прывучаюцца не працаваць, цягаючыся па дамах; і ня толькі не працаваць, але і балбатаць, і рабіць непатрэбныя рэчы, гаворачы, чаго ня сьлед.Дык хачу, каб маладыя [ўдовы] ішлі замуж, нараджалі дзяцей, кіравалі домам і не давалі супраціўніку аніякае нагоды дзеля абмаўляньня,бо некаторыя ўжо збочылі ўсьлед за шатанам.Калі які верны ці верная мае ўдовы, няхай падтрымлівае іх і не абцяжарвае царквы, каб яна падтрымлівала праўдзівых удоваў.Старосты, якія кіруюць добра, дастойныя падвойнае пашаны, асабліва тыя, якія працуюць у слове і навучаньні.Бо Пісаньне кажа: «Не закелзай вала, які малоціць», і: «Работнік варты нагароды сваёй».Абвінавачваньне на старосту не прыймай, хіба што пры двух ці трох сьведках.старых жанчынаў — як матак, маладых — як сёстраў, з усякай чысьцінёю.

А праведнікі ўзрадуюцца, будуць весяліцца перад абліччам Божым і гукаць ад радасьці.

Слухай бацьку твайго, які нарадзіў цябе, і не цурайся маці тваёй, калі яна састарэе.

Вераю Якуб, паміраючы, дабраславіў кожнага з сыноў Язэпа і пакланіўся на верх кія свайго.

Памятай пра дні старадаўнія, разважай пра гады пакаленьняў [мінулых]; спытайся бацьку твайго, і ён паведаміць табе, [спытайся] старшыняў тваіх, і яны раскажуць табе.

юнакі разам з дзяўчатамі, старыя і маладыя.

Бо яны, пазнаўшы Бога, ня славілі [Яго] як Бога і ня дзякавалі, але займаліся марнасьцю ў думках сваіх, і зацемрылася няцямкае сэрца іхняе.

і будуць баяцца вышыняў, і жахацца на дарозе; і заквітнее дрэва мігдалёвае, і пацяжэе саранча, і асыпецца капэрс, бо пойдзе чалавек у дом вечнасьці сваёй, і будуць хадзіць вакол яго па вуліцы плачкі,

гэтага не схаваем ад сыноў іхніх, абвяшчаючы пакаленьню наступнаму хвалу ГОСПАДА і магутнасьць Ягоную, і цуды Ягоныя, што Ён учыніў.

Як салодкія словы Твае паднябеньню майму, саладзей за мёд вуснам маім!

Узгадай пра літасьць Тваю, ГОСПАДЗЕ, і пра міласэрнасьць Тваю, бо яны — ад вякоў.Пра грахі маладосьці маёй і пра правіны мае ня ўзгадвай. Паводле міласэрнасьці Тваёй Ты ўзгадай пра мяне, дзеля доб­расьці Тваёй, ГОСПАДЗЕ!

Пастаў юнака на слушны шлях, і ён ня збочыць з яго, нават калі састарэе.

Стопы мае ўмацуй Ты ў слове Тваім і ня дай беззаконьню авалодаць мною.

Страх перад ГОСПАДАМ — пачатак мудрасьці; добры розум [маюць] усе, што дзейнічаюць [у страху Божым]. Хвала Ягоная трывае вечна.

Праўдзівая ўдава і адзінокая спадзяецца на Бога і трывае ў малітвах і просьбах уночы і ўдзень,а тая, што жыве ў распусьце, жывучы, мёртвая.

Дай мне ведаць, ГОСПАДЗЕ, канец мой і меру дзён маіх, якая яна. Дай мне ведаць, які я нетрывалы!

Смутак у сэрцы чалавека прыгнятае яго, а добрае слова разьвяселіць яго.

Ты хаваеш аблічча Тваё, і яны палохаюцца; забіраеш дух іхні, і яны паміраюць, і ў пыл назад вяртаюцца.Ты паставіў над водамі хорамы Твае, Ты паставіў хмары як калясьніцу Тваю, Ты ходзіш на крылах ветру.Ты пашлеш Дух Твой, і яны створаныя, і Ты аднаўляеш аблічча зямлі.

Ён дае змучанаму сілу, а зьнямогламу павялічвае моц.

Мудры няхай слухае і павялічвае веды, а разумны няхай прыдбае мудрыя думкі,

А перш за ўсё мейце нязьменную любоў адзін да аднаго, бо любоў прыкрые мноства грахоў.

Пачатак мудрасьці — страх перад ГОСПАДАМ, і веданьне Сьвятога — розум.

Гэтак буду я дабраслаўляць Цябе ў жыцьці маім, у імя Тваё буду рукі мае ўзьнімаць.

бо злачынцы будуць зьнішчаныя, а тыя, што спадзяюцца на ГОСПАДА, возьмуць у спадчыну зямлю.

Для ўсяго ёсьць свой тэрмін, і час для кожнай рэчы пад небам;І я ўбачыў занятак, які даў Бог сынам чалавечым, каб яны займаліся ім.Усё Ён зрабіў прыгожым у свой час; і даў ім вечнасьць у сэрца, аднак чалавек не спасьцігне справаў, якія робіць Бог, ад пачатку аж да канца.І даведаўся я, што няма для іх нічога лепшага, як весяліцца і рабіць добрае ў жыцьці сваім.І тое, што кожны чалавек есьць і п’е, і бачыць добрае з усёй цяжкай працы сваёй, — гэта дар Божы.І даведаўся я, што ўсё, што робіць Бог, трывае на вякі; нельга да таго дадаць і нельга ад таго адняць, і Бог робіць так, каб баяліся аблічча Яго.Тое, што было, цяпер ёсьць, і тое, што мае быць, ужо было, і Бог знаходзіць тое, што прамінула.І яшчэ бачыў я пад сонцам: месца суду, а там беззаконьне, месца праведнасьці, а там няправасьць.Сказаў я ў сэрцы маім: “Праведніка і бязбожніка будзе судзіць Бог, бо там ёсьць час на кожную рэч і на кожную справу”.Сказаў я ў сэрцы маім пра сыноў чалавечых, што Бог ачышчае іх і паказвае, што яны самі па сабе — як тая жывёла.Бо доля сыноў чалавечых і доля жывёлы — аднолькавая доля; як тыя паміраюць, так і гэтыя паміраюць, і дух [жыцьця] аднолькавы для ўсіх, і няма ў чалавека перавагі над жывёлаю, бо ўсё — марнасьць.Час нараджацца і час паміраць, час садзіць і час вырываць тое, што пасаджана.

Хто ходзіць з мудрым, будзе мудрым, а хто сябруе з дурнем, загалосіць.

Бо Ты — надзея мая, Госпадзе, ГОСПАДЗЕ, пэўнасьць мая з маладосьці маёй!

каб ня стацца вам маруднымі, але пераймальнікамі тых, якія праз веру і доўгацярплівасьць бяруць у спадчыну абяцаньні.

На вякі не забудуся загадаў Тваіх, бо імі Ты захаваў мне жыцьцё.

Не [заўсёды] шматгадовы — мудры, і ня [толькі] старыя разумеюць суд.

Сапраўды, на коўзкім груньце Ты ставіш іх і пасылаеш на пагібель!

А мы ведаем, што тым, якія любяць Бога, пакліканым паводле [Яго] вызначэньня, усё дапамагае на дабро.

Дзеля гэтага ўзьвесялілася сэрца маё і радуецца слава мая, нават цела маё супачыне бясьпечна,

Слухай, сыне мой, і прыймі словы мае, і памножацца гады жыцьця твайго.

Намагайся паставіць сябе перад Богам вартым, работнікам, які ня будзе асаромлены, які слушна пераказвае слова праўды.

Лепш [добрае] імя, чым добры алей, і [лепш] дзень сьмерці, чым дзень нараджэньня.

Бо Бог загадаў, кажучы: “Шануй бацьку твайго і маці”, і: “Хто праклінае бацьку ці маці, няхай сьмерцю памрэ”.

насычае дабром старасьць тваю, аднаўляе, як у арла, маладосьць тваю.

Вусны праведніка памнажаюць мудрасьць, а язык падступны будзе адсечаны.

Бо ўсё, што было напісана, было напісана дзеля нашага навучаньня, каб праз цярплівасьць і суцяшэньне з Пісаньняў мы мелі надзею.

Спадзявайся на ГОСПАДА і рабі добрае, жыві на зямлі, і захоўвай вернасьць.

Час плакаць і час сьмяяцца, час галасіць і час танчыць.

І дабраславіць цябе ГОСПАД з Сыёну, і ты будзеш бачыць дабрабыт Ерусаліму ў-ва ўсе дні жыцьця твайго,

Сыне мой, зважай на словы мае, прыхілі вуха тваё да прамоваў маіх.Няхай не зыходзяць яны з вачэй тваіх, захоўвай іх у глыбіні сэрца твайго,бо яны — жыцьцё для таго, хто знайшоў іх, і здароўе для ўсяго цела яго.

гладкія, як тое масла, вусны ягоныя, а ў сэрцы — варожасьць; словы ягоныя лагаднейшыя за алей, але яны — мячы аголеныя.

Зародак мой бачылі вочы Твае; і ў кнізе Тваёй запісаны ўсе дні, што былі вызначаны, калі яшчэ ніводнага з іх не было.

Хто як мудрэц, і хто ведае значэньне рэчаў? Мудрасьць чалавека прасьвятляе аблічча ягонае, і суровасьць аблічча ягонага зьмяняецца.

і не прыпадабняйцеся веку гэтаму, але перамяняйцеся праз абнаўленьне розуму вашага, каб вам выпрабаваць, што ёсьць воля Божая, што добрае, і прыемнае [Богу], і дасканалае.

Бо праз мяне памножацца дні твае і дададуцца гады жыцьця твайго.

«Частка мая, ГОСПАДЗЕ, — сказаў я,— захоўваць слова Тваё».

Дзеля гэтага чакае ГОСПАД, каб зьлітавацца над вамі, і дзеля гэтага Ён узьнімецца, каб зьлітавацца над вамі, бо ГОСПАД — Бог правасудзьдзя. Шчасьлівыя ўсе, якія на Яго спадзяюцца.

Путы бязбожнікаў аблыталі мяне, але Закон Твой я не забыўся.

калі яшчэ жыў у днях восені маёй, калі спагаднасьць Бога была ў намёце маім,

А што звыш гэтага, сыне мой, таго сьцеражыся: складаньню шматлікіх кнігаў няма канца, і доўгае вучэньне — стома для цела.

Праведнік не пахісьнецца навекі, а бязбожнікі ня будуць жыць на зямлі.

Убогі клікаў, і ГОСПАД пачуў [яго], і збавіў яго ад усіх трывогаў ягоных.

Ці ты ня ведаеш? Або ты ня чуў? Бог Вечны, ГОСПАД, Які стварыў канцы зямлі, Ён ня слабне і не стамляецца, і недасьледная мудрасьць Ягоная!

Восем гадоў было Ёсіі, калі ён пачаў валадарыць, і трыццаць адзін год ён валадарыў у Ерусаліме.і аддалі яго ў рукі тых, што рабілі працу, прызначаную для Дому ГОСПАДА, а тыя далі яго працаўнікам, якія рабілі ў Доме ГОСПАДА, каб направіць і ўмацаваць Дом [Божы].І яны далі цесьлярам і будаўнікам на купляньне чэсаных камянёў і дрэва на кроквы і бэлькі, якія панішчылі валадары Юды.І людзі гэтыя рабілі працу сумленна; і былі прызначаныя над імі Яхат і Абадыя, лявіты з сыноў Мэрары, і Захарыя і Мэшулам з сыноў Кегата. І ўсе лявіты гэтыя зналіся на музычных інструмэнтах.І былі яны над тымі, якія носяць цяжары, і кіраўнікамі над тымі, якія рабілі працу пры ўсякім служэньні. І з лявітаў [былі] і пісары, і наглядчыкі, і прыдзьвернікі.І калі яны вымалі срэбра, прынесенае ў Дом ГОСПАДА, Хількія, сьвятар, знайшоў кнігу Закону ГОСПАДА, [дадзеную] праз рукі Майсея.І адказаў Хількія, і сказаў Шафану, пісару: «Я знайшоў кнігу Закону ў Доме ГОС­ПАДА». І Хількія аддаў кнігу Шафану.І прынёс Шафан кнігу валадару, і прынёс валадару слова, кажучы: «Усё, што даручана ў рукі слугаў тваіх, яны робяць»;І насыпалі срэбра, якое было знойдзенае ў Доме ГОСПАДА, і далі яго ў рукі кіраўнікоў [працы] і ў рукі тых, што робяць працу.І паведаміў Шафан пісар валадару, кажучы: «Кнігу даў мне Хількія сьвятар». І чытаў яе Шафан перад абліччам валадара.І сталася, калі пачуў валадар словы Закону, ён разьдзёр шаты свае.І рабіў ён слушнае ў вачах ГОСПАДА, і хадзіў шляхамі Давіда, бацькі свайго, і не адхіляўся ані ўправа, ані ўлева.

А пакорныя зямлю ў спадчыну возьмуць і будуць насалоджвацца ў мностве супакою.

А робячы дабро, ня будзем журыцца, бо ў свой час будзем жаць, калі не саслабеем.

Божа мой! Я клічу ўдзень, і Ты не адказваеш, і ўначы, і не супакойваюся.

А Бог надзеі няхай напоўніць вас усякай радасьцю і супакоем у веры, каб памножыць у вас надзею моцаю Духа Сьвятога.

Бо ярмо Маё добрае, і цяжар Мой лёгкі».

Сыне мой, не забывайся настаўленьня майго, і няхай сэрца тваё захоўвае прыказаньні мае,і напоўняцца гумны твае збожжам, а тоўчні твае перапоўняцца новым віном.Не адкідай, сыне мой, настаўленьня ГОСПАДА, і не ўхіляйся, калі Ён дакарае цябе,бо каго любіць ГОСПАД, таго карае, як бацька, які спагадае сыну.Шчасьлівы чалавек, які знайшоў мудрасьць, і чалавек, які прыдбаў разуменьне.Бо здабыць яе лепш, чым здабыць срэбра, і плады ейныя лепшыя за золата.Яна — каштоўнейшая за пэрліны, і нішто з таго, што ты прагнеш, ня можа параўнацца з ёю.Доўгасьць дзён у правай руцэ яе, а ў левай руцэ — багацьце і слава.Шляхі яе — шляхі прыемныя, і ўсе сьцежкі ейныя — супакой.Яна — дрэва жыцьця для тых, што трымаюцца яе, шчасьлівыя тыя, якія абапіраюцца на яе.ГОСПАД мудрасьцю заснаваў зямлю, нябёсы ўмацаваў розумам.бо доўгія дні, гады жыцьця і супакой прынясуць яны табе.

і будзем зважаць адзін на аднаго, заахвочваючы да любові і добрых учынкаў,не пакідаючы зграмаджэньня свайго, як ёсьць у некаторых звычай, але заклікаючы [ў яго], і тым больш, калі бачыце, што набліжаецца дзень той.

Божа, шчыце наш! Зірні і паглядзі на аблічча памазанца Твайго!

І будзе ГОСПАД весьці цябе заўсёды, і насыціць душу тваю ў зямлі сухой, і ўмацуе косткі твае. І будзеш ты як сад паліваны, і як крыніца вады, у якой не сканчваецца вада ейная.

Але ў-ва ўсім гэтым мы перамагаем праз Таго, Які палюбіў нас.

Малітва да Бога