100 Вершы пра важнасць сумленнасці

Канец жа загаду ёсьць любоў з чыстага сэрца, і добрага сумленьня, і веры некрывадушнай,

Міласэрнасьць і праўда няхай не пакідаюць цябе, абвяжы імі шыю сабе і напішы іх на табліцах сэрца твайго,

Усе шляхі чалавека чыстыя ў вачах ягоных, але ГОСПАД узважвае душы.

і мейце добры лад жыцьця між паганамі, каб яны за тое, за што ачарняюць вас, як ліхадзеяў, гледзячы на добрыя справы [вашыя], славілі Бога ў дзень адведзінаў.

Нарэшце, браты, што ёсьць праўдзівае, што сумленнае, што справядлівае, што чыстае, што вартае любові, што добрай славы, калі ёсьць якая цнота і якая пахвала, — пра тое думайце.

Аснова слова Твайго — праўда, і на вякі кожны прысуд праведнасьці Тваёй.

А перш за ўсё мейце нязьменную любоў адзін да аднаго, бо любоў прыкрые мноства грахоў.

Хто ходзіць беззаганна, будзе ўратаваны, а крывадушны на шляхах [сваіх] упадзе на адным [з іх].

Бо Валадарства Божае — гэта ня ежа і пітво, але праведнасьць, і супакой, і радасьць у Духу Сьвятым.

Бо праўду выкажа язык мой, і няправасьць — брыдота для вуснаў маіх.

Для мяне няма большай радасьці, як чуць, што дзеці мае ходзяць у праўдзе.

Дзеткі мае! Будзем любіць ня словам ці языком, але ўчынкам і праўдаю!

Так што, браты мае ўлюбёныя, усякі чалавек няхай будзе хуткі, каб слухаць, павольны, каб гаварыць, павольны на гнеў,

Добра чалавеку, які літуецца і пазычае, які справы свае вядзе згодна з судом.

Сьведка праўдзівы ня схлусіць, а сьведка фальшывы дыхае няпраўдай.

Нішчыць свой дом сквапны да зыску, а хто ненавідзіць падарункі, будзе жыць.

у дзень, калі Бог будзе судзіць тайныя [ўчынкі] людзей, паводле Эвангельля майго, праз Ісуса Хрыста.

Сьведка фальшывы не пазьбегне пакараньня, і хто дыхае няпраўдай, загіне.

Салодкі чалавеку хлеб ашуканства, але потым пяском напоўняцца вусны ягоныя.

Валадар, які судзіць убогіх паводле праўды, умацуе пасад свой на вякі.

Праведнасьць і суд даспадобы ГОСПАДУ больш, чым ахвяра.

Калі мы кажам, што маем супольнасьць з Ім, і ходзім у цемры, хлусім і ня робім праўды.

Сьцеражыцеся, не рабіце міласьціны вашае перад людзьмі з тым, каб яны бачылі вас, бо тады ня будзеце мець нагароды ад Айца вашага, Які ў небе.

Супраць Цябе, толькі супраць Цябе саграшыў я і ліхое ўчыніў перад вачыма Тваімі, бо Ты праведны ў словах Тваіх і чысты ў судзе Тваім.

Як удзень, будзем ха­дзіць прыстойна, не ў гулянках і п’янстве, не ў юрлівасьці і бессаромнасьці, ня ў сварцы і зайздрасьці,

Вочы мае на верных зямлі, каб жылі пры мне. Той, хто ходзіць па шляху беззаганнасьці, будзе служыць мне.

ня радуецца з няправеднасьці, але цешыцца з праўды;

Будзьце ж выканаўцамі слова, а не слухачамі толькі, якія ўводзяць у зман саміх сябе.

Лепш [добрае] імя, чым вялікія багацьці, лепш добрая слава, чым срэбра і золата.

Сэрца праведніка разважае пра адказ, а вусны бязбожнікаў вымаўляюць ліхоту.

Шлях хлусьні аддалі ад мяне, і Закон Твой няхай будзе літасьцівы да мяне.

Хлусьню ненавіджу і брыджуся ёю, Закон Твой люблю.

Сэрца разумнае шукае веданьня, а вусны неразумных жывяцца дурнотаю.

Будзем трымацца няўхільна вызнаньня надзеі, бо верны Той, Які абяцаў,

У вусны цалуе той, хто адказвае шчырымі словамі.

Страх перад ГОСПАДАМ навучае мудрасьці, і ўпакораньне папераджае славу.

Хто ходзіць проста, той баіцца ГОСПАДА, а хто крывіць шляхі свае, той грэбуе Ім.

Ачысьціўшы душы вашыя паслухмянасьцю праўдзе праз Духа дзеля некрывадушнага браталюбства, з чыстым сэрцам шчыра любіце адзін аднаго,

Дзеля гэтага я сам намагаюся мець заўсёды чыстае сумленьне перад Богам і перад людзьмі.

Хто дыхае праўдаю, той выкажацца праведна, а сьведка фальшывы хлусіць.

Верны ў малым, і ў многім верны, і няправедны ў малым, і ў многім няправедны.

ня скажуць вусны мае няпраўды, і язык мой ня будзе гаварыць хлусьні.

Лепш бедны, які ходзіць у беззаганнасьці сваёй, чым той, які крывіць шляхі свае, дарма што багаты.

Узыходзіць у цемры сьвятло правым, літасьцівы і спагадлівы, і праведны [Бог].

Я выбраў шлях вернасьці, суды Твае паставіў [перад вачыма].

Дык перш за ўсё, браты мае, не прысягайцеся ані небам, ані зямлёю, ані якою другою прысягаю, але няхай будзе ў вас «Так, так» і «Не, не», каб вам не патрапіць пад суд.

Неаднолькавыя вагі і неаднолькавая эфа, адно і другое — агіда для ГОСПАДА.

Шчасьлівыя чыстыя сэрцам, бо яны Бога ўбачаць.

А што ўпала на добрую зямлю — гэта тыя, што, пачуўшы слова, захоўваюць у добрым і чыстым сэрцы, і даюць плод у цярплівасьці.

Пастаў, ГОСПАДЗЕ, варту вуснам маім, захоўвай дзьверы губаў маіх!

не хлусіце адзін аднаму, распрануўшыся са старога чалавека з учынкамі ягонымі

але адмаўляемся тайных [учынкаў] сораму, ня ходзячы падступна і не перакручваючы Слова Божага, але выяўленьнем праўды адрэкамэндоўваем сябе сумленьню кожнага чалавека перад Богам.

Не крадзіце, і не хлусіце, і не ашуквайце адзін аднаго.

Лепш бедны, які ходзіць у беззаганнасьці сваёй, чым крывадушны вуснамі сваімі, і да таго ж дурны.

Лепш адкрытае дакараньне, чым схаваная любоў.

Гнеў неразумнага выяўляецца адразу, а разумны хавае зьнявагу.

Агіда для ГОСПАДА — неаднолькавыя вагі, і шалі падманлівыя — ня добра.

Праведнік ненавідзіць слова хлусьлівае, а бязбожнік ганьбіць і зьневажае [сябе].

Беззаганнасьць і праведнасьць няхай захаваюць мяне, бо я на Цябе спадзяюся.

Дык станьце, падперазаўшы паясьніцу вашую праўдаю, і апрануўшы панцыр праведнасьці,

Агіда для ГОСПАДА — шалі падманлівыя, а вагі дакладныя даспадобы Яму.

Адкінь ад сябе вусны хлусьлівыя, аддалі ад сябе язык крывадушны.

Ня будзе ў доме маім жыць той, хто здраду кнуе; той, хто гаворыць хлусьліва, ня будзе стаяць перад вачыма маімі.

Гэта рэчы, якія маеце ра­біць: гаварыце праўду адзін аднаму, [паводле] праўды і суду супакою судзіце ў брамах вашых,

Агіда для ГОСПАДА вусны хлусьлівыя, а тыя, што дзейнічаюць сумленна, падабаюцца Яму.

Вось шэсьць, якіх ненавідзіць ГОСПАД, і сем, якія агідныя для душы Яго: вочы пыхлівыя, язык хлусьлівы, рукі, што праліваюць кроў нявінную,

Беззаганнасьць правых вядзе іх, а крывадушнасьць здрадлівых загубіць іх.

Зьбіраньне скарбаў языком падманлівым — пара, што зьнікае, і шуканьне сьмерці.

Падабаюцца валадару вусны праведныя, і таго, хто гаворыць праўдзіва, ён любіць.

Дзеля гэтага, адкінуўшы хлусьню, гаварыце кожны праўду бліжняму свайму, бо мы члены адзін аднаму.

Той, хто ходзіць беззаганна, і чыніць праведнасьць, і кажа праўду ў сэрцы сваім,

Хто ходзіць беззаганна, той ходзіць бясьпечна, а хто крывіць шляхі свае, будзе выяўлены.

Хто ёсьць чалавек, якому даспадобы жыцьцё, які любіць [доўгія] дні, каб убачыць добрае?

Ня будзеш сьведчыць супраць бліжняга твайго сьведчаньнем фальшывым.

ты спутаў сябе словамі вуснаў тваіх, і ты злоўлены словамі вуснаў тваіх.

Вусны праўдамоўныя трываць будуць вечна, а язык хлусьлівы — імгненьне.

Бо слушнае слова ГОСПАДА, і ўсе творы Ягоныя верныя.

Усё выпрабоўвайце; добрага трымайцеся. Высьцерагайцеся ад усякага роду зла.

Але няхай будзе слова вашае: “Так, так”, “Не, не”, а што больш таго, тое ад злога.

Багацьце, [здабытае] марным чынам, змалее, а хто зьбі­рае яго рукою сваёю, — памнажае яго.

Думкі праведных слушныя, намеры бязбожнікаў падступныя.

Зважай на беззаганнага і глядзі на правага, бо канец [гэтага] чалавека ёсьць супакой.

Праведнік ходзіць у беззаганнасьці сваёй, шчасьлівыя сыны ягоныя пасьля яго.

Усякі ж, хто ўзвысіць сябе, паніжаны будзе, а хто паніжае сябе, будзе ўзвышаны.

Давіда. Судзі мяне, ГОСПАДЗЕ, бо хадзіў я ў беззаганнасьці маёй і на ГОСПАДА спадзяваўся, не хістаючыся.

Але мудрасьць, якая з вышыні, па-першае, — чыстая, пасьля — мірная, спагадная, саступлівая, поўная літасьці і добрых пладоў, бесстаронная і некрывадушная.

Маліцеся за нас; бо мы перакананыя, што маем добрае сумленьне, у-ва ўсім хочучы жыць справядліва.

Хто ходзіць у праведнасьці і гаворыць праўдзіва, хто брыдзіцца прыбыткам з рабаваньня, хто стрымлівае далоні свае, каб прымаць хабар, хто затыкае вушы свае, каб ня чуць пра [праліцьцё] крыві, і заплюшчвае вочы, каб не глядзець на зло,

Любоў [няхай будзе] некрывадушная; брыдзьцеся зла, прыляпляйцеся да дабра.

Толькі бойцеся ГОСПАДА і служыце Яму ў праўдзе ўсім сэрцам вашым, бо вы бачылі, якія вялікія [справы] Ягоныя сярод вас

Няма [нікога], хто кліча пра праведнасьць, няма [нікога], хто судзіць справядліва. Спа­дзяюцца на пустое і гавораць марнае, зачынаюць гора і нараджаюць злачынства.

Намеры ў сэрцы чалавека — глыбокія воды, але разумны чалавек вычэрпвае іх.

Дык ці ясьцё, ці п’іцё, ці нешта робіце, усё рабіце на славу Божую.

Нікому не аддаючы ліхотай за ліхоту, дбайце пра добрае перад усімі людзьмі.

Бо хто хоча жыцьцё любіць і бачыць добрыя дні, няхай стрымлівае язык свой ад ліхоты і вусны свае, каб не гаварылі падступна,

Паведамлена табе, чалавеча, што добрае, і што ГОСПАД шукае ў цябе: каб ты чыніў суд [справядлівы], і любіў міласэрнасьць, і хадзіў пакорліва з Богам тваім.

Вядзі мяне ў праўдзе Тваёй і навучы, бо Ты — Бог збаўленьня майго, на Цябе спадзяюся ў-ва ўсякі дзень.

Вусны праведніка ведаюць, што даспадобы [Богу], а ў вуснах бязбожнікаў — падступнасьць.

Дурасьць — радасьць для невука, а чалавек разумны ідзе простай дарогай.

бо мы дбаем пра добрае ня толькі перад Госпадам, але і перад людзьмі.