108 Вершы з Бібліі пра зайздрасць

Калі штосьці і перашкаджае табе радавацца жыццю, дык гэта зайздрасць. Гэта пачуццё, калі яно авалодае табой, выклікае такую няўпэўненасць, што ты можаш пачаць пакутаваць ад трывогі.

Зайздрасць можна растлумачыць як моцнае пачуццё, выкліканае здрадай, расчараваннем, незадаволенасцю, зайздрасцю, пыхай, нізкай самаацэнкай, страхам, недастатковай яснасцю адносна ўласнай каштоўнасці і нават патрэбай кантраляваць усе аспекты жыцця. Зразумела, што такое стаўленне нездаровае і можа разбурыць тваё жыццё, пашкодзіць тваё цела і душу.

Богу балюча бачыць, як ты змагаешся з гэтым страшным пачуццём. Прычына, па якой Ён паслаў Свайго Сына памерці за цябе, заключаецца ў тым, каб ты быў выратаваны і жыў у свабодзе. Ён хоча, каб ты прыняў тую каштоўнасць, якую Ён табе даў, аддаўшы за цябе ўсё. Ён ужо зрабіў тое, што ні адзін чалавек не зрабіў бы, і даў табе тое, што ніхто іншы не даў бы.

Я не ведаю, праз што ты прайшоў, наколькі цяжка табе было, але зараз я хачу паказаць табе Божую любоў, каб ты мог выліць сваю душу перад Ім, вызваліцца ад усяго, што забруджвае тваю душу і прычыняе боль.

Вырашы зараз жа маліцца да Ісуса, упасці да Яго ног і дазволіць слязам цячы, пакуль Ён ацаляе тваё сэрца. Вызваліся ад тых траўмаў і пачуццяў, якія прычыняюць табе боль, калі ты бачыш, як іншыя квітнеюць. Не жадай таго, што маюць іншыя; ты не ведаеш цаны. Не зайздросці таму, што мае твой бліжні, бо гэта не падабаецца Богу.

Адчуваць зайздрасць да кагосьці ў каханні ці зайздросціць матэрыяльным дабротам іншых — гэта як хвароба, якая з'ядае цябе, пакуль не пакіне без дыхання. Спакойнае сэрца — жыццё для цела, а зайздрасць — гнілата для касцей (Прыказкі 14:30).

У Пасланні Якава Бог кажа наступнае: "Калі ж маеце ў сэрцах вашых горкую зайздрасць і сварлівасць, дык не хваліцеся і не хлусіце супраць праўды. Гэта мудрасць не зыходзіць згары, але зямная, пачуццёвая, д'ябальская. Бо дзе зайздрасць і сварлівасць, там беспарадак і ўсялякае зло".

ідалапаклонства, чараўніцтва, варожасьць, сваркі, рэўнасьць, ярасьць, сварлівасьць, нязгода, герэзіі,

Як удзень, будзем ха­дзіць прыстойна, не ў гулянках і п’янстве, не ў юрлівасьці і бессаромнасьці, ня ў сварцы і зайздрасьці,

Лагоднае сэрца — жыцьцё для цела, а зайздрасьць — парахненьне косткам.

Давіда. Ня гневайся, [гледзячы] на злачынцаў, не зайздросьці тым, што робяць беззаконьне,

Не зайздросьці чалавеку злачыннаму і не выбірай ніводнага са шляхоў ягоных,

«Гэта кажа ГОСПАД Магуцьцяў. Я раўную пра Сыён рэўнасьцю вялікай і з гневам вялікім Я раўную пра яго.

Зьядае мяне руплівасьць мая, бо забыліся на словы Твае прыгнятальнікі мае.

Палажы мяне як пячатку на сэрца тваё, як пячатку на плячо тваё, бо магутнае як сьмерць каханьне, і няўмольная як пекла рэўнасьць, жар яе — як жар агню, як полымя ГОСПАДА.

Гнеў нястрымны і ярасьць бязьлітасная, але хто ўстаіць перад рэўнасьцю?

Бо ведаў, што праз зайздрасьць выдалі Яго.

Няхай сэрца тваё не зайздросьціць грэшнікам, але кожны дзень няхай будзе яно ў страху перад ГОСПАДАМ,

Бо я пазайздросьціў тым, што хваляць сябе, убачыўшы супакой бязбожнікаў,

I зьненавідзеў Эзаў Якуба дзеля дабраславеньня, якім дабраславіў яго бацька ягоны, і сказаў Эзаў у сэрцы сваім: «Набліжаюцца дні жалобы па бацьку маім, і я заб’ю Якуба, брата майго».

Божа помсты, ГОСПАДЗЕ, Божа помсты, зазьзяй!

I бачыла Рахель, што яна не нараджае Якубу, і зайздросьціла Рахель сястры сваёй, і казала Якубу: «Дай мне сыноў, а калі не, я памру».

I ўбачылі браты ягоныя, што бацька іхні любіць яго больш за ўсіх братоў, і зьненавідзелі яго, і не маглі гаварыць з ім спакойна.

Радуйцеся з тымі, хто радуецца, і плачце з тымі, хто плача.

А першасьвятар і ўсе, што з ім, якія былі з герэзіі садукейскай, паўстаўшы, напоўніліся зайздрасьцю,

Не шукайма пустой славы, адзін аднаго раздражняючы, адзін аднаму зайздросьцячы.

А Юдэі, убачыўшы натоўп, напоўніліся зайздрасьцю і працівіліся таму, што гаварыў Павал, пярэчачы і блюзьнячы.

Бо вы яшчэ цялесныя. Бо калі між вамі зайздрасьць, сваркі і нязгода, дык ці не цялесныя вы і ці не па-чалавечаму ходзіце?

Дык адклаўшы ўсякую ліхоту, і ўсякі подступ, і крывадушнасьць, і зайздрасьць, і ўсякія абмаўляньні,

Вы жадаеце і ня маеце; забіваеце і зайздросьціце, і ня можаце атрымаць, вадзіцеся і ваюеце; а ня маеце дзеля таго, што ня просіце.

Просіце і не атрымліваеце, бо блага просіце, каб выдаткаваць дзеля асалоды вашай.

бо рэўнасьць раз’юшвае мужа, і не пашкадуе ён у дзень помсты,

ня гляне ён на ніякую аднагароду і адкіне дары, хоць іх павялічыш.

Божа, Ты нас пакінуў, нас раструшчыў! Ты разгневаўся, вярніся зноў да нас!

Аддалі ад мяне ганьбу і пагарду, бо я захоўваю сьведчаньні Твае.

І ўбачыў я, што кожная цяжкая праца і кожны посьпех у справах выклікае зайзд­расьць да чалавека ў бліжняга [ягонага]. Гэта таксама мар­насьць і пагоня за ветрам.

Бо хваліцца бязбожнік у пажаданьнях душы сваёй, і дабраслаўляе хціўца, і грэбуе ГОСПАДАМ.

Падтрымай мяне паводле слова Твайго, і буду жыць, і ня буду асаромлены ў надзеі маёй.

напоўненыя ўсякай няправеднасьцю, распустаю, зласьлівасьцю, хцівасьцю, ліхотаю, поўныя зайздрасьці, забойства, сваркі, подступу, благіх звычаяў,

Вы чулі, што сказана старадаўнім: “Не забівай, а хто заб’е, падлягае суду”.

А Я кажу вам, што ўсякі, хто гневаецца на брата свайго дарэмна, падлягае суду; а хто скажа брату свайму: “Нікчэмны”, падлягае сынэдрыёну, а хто скажа: “Дурань”, падлягае гееньне вогненай.

Няхай да мяне навернуцца тыя, што баяцца Цябе, і тыя, што ведаюць сьведчаньні Твае.

бо ня будзеш пакланяцца богу іншаму, акрамя ГОСПАДА; Зайздросны імя Ягонае, Ён — Бог зайздросны.

І спыніцца зайзд­расьць Эфраіма, і будуць выгубленыя ненавісьнікі Юды. Эфраім ня будзе зайздросьціць Юдзе, а Юда ня будзе ваяваць суп­раць Эфраіма.

Не зайздросьці людзям ліхім, не жадай быць з імі,

Калі ты слабы ў дзень бедства, дык малая сіла твая.

Ратуй узятых на сьмерць, і ці ж не пашкадуеш тых, якія сказаныя на загубу?

Калі скажаш: «Вось, мы ня ведалі гэтага?», ці ж Той, Хто дасьледуе сэрцы, не разумее? Ці ж Той, Хто захоўвае душу тваю, ня ведае? Ці ж Ён не аддасьць чалавеку паводле справаў ягоных?

Еш мёд, сыне мой, бо ён добры, і соты салодкія для паднябеньня твайго.

Гэтак сама веданьне мудрасьці для душы тваёй. Калі ты знайшоў яе, ёсьць будучыня, і надзея твая не загіне.

Не цікуй, бязбожніку, каля жытла праведніка, не спусташай месца супачынку ягонага,

бо сем разоў упадзе праведнік і ўстане, а бязбожнікі трапяць у няшчасьце.

Ня радуйся, калі ўпадзе вораг твой, і няхай ня цешыцца сэрца тваё, калі ён спатыкнецца,

бо часам убачыць ГОСПАД, і будзе [гэта] ліхім у вачах Ягоных, і Ён адверне гнеў Свой ад яго.

Ня гневайся, [гледзячы] на ліхотнікаў і не зайздросьці бязбожнікам,

бо пра злачыннасьць думае сэрца іхняе, і пра ліхоту вусны іхнія гавораць.

Ніхто ня можа служыць двум панам; бо ці аднаго будзе ненавідзець, а другога любіць, ці аднаго будзе трымацца, а другім пагарджаць. Ня можаце Богу служыць і мамоне.

Таксама любоў іхняя і нянавісьць іхняя, і зайздрасьць іхняя ўжо счэзьлі, і ня ма­юць яны ўжо часткі на вякі ў-ва ўсім, што робіцца пад сонцам.

І я разважаў, каб зразумець [усё] гэта, і нядоляй гэта [здавалася] ў вачах маіх,

аж пакуль не ўвайшоў я ў сьвятыню Божую, і тады зразумеў канец іхні.

Бо думкі цялесныя — сьмерць, а думкі духоўныя — жыцьцё і супакой.

Нянавісьць выклікае сваркі, а любоў пакрывае ўсе правіны.

Не любіце сьвету, ані таго, што ў сьвеце. Хто любіць сьвет, у тым няма любові Айца.

Бо ўсё, што ў сьвеце: пажаданьне цела, і пажаданьне вачэй, і пыха жыцьцёвая, — ня ёсьць ад Айца, але ад сьвету.

і не прыпадабняйцеся веку гэтаму, але перамяняйцеся праз абнаўленьне розуму вашага, каб вам выпрабаваць, што ёсьць воля Божая, што добрае, і прыемнае [Богу], і дасканалае.

нічога ня [робячы] дзеля сварлівасьці ці дзеля пустое пахвальбы, але ў пакоры розуму шануючы адзін аднога як вышэйшых за сябе.

бо ён за справу Хрыстовую быў блізкі да сьмерці, ня дбаючы пра душу [сваю], каб дапоўніць нястачу служэньня вашага мне.

Не на сваё [толькі] няхай кожны зважае, але і на тое, што іншых.

І Абэль таксама прынёс з першародных авечак сваіх і з тлустасьці іх. І ўзглянуў ГОСПАД на Абэля і на дар ягоны,

а на Каіна і на дар ягоны ня ўзглянуў. І вельмі загневаўся Каін, і пахілілася аблічча яго.

І буду мець пацяшэньне ў прыказаньнях Тваіх, якія я ўзьлюбіў.

Сямікротна ў дзень я хвалю Цябе за прысуды праведнасьці Тваёй.

Калі ненавісьнік твой галодны, накармі яго хлебам, калі смагне, напаі яго вадою,

бо гэтым вугольле зьбіраеш на галаву ягоную, і ГОСПАД аднагародзіць табе.

А кожны няхай выспрабоўвае справы свае, і тады будзе мець пахвалу толькі адносна сябе, а не адносна другога.

У Богу буду хваліцца словам Ягоным. На Бога я спадзяюся, ня буду баяцца. Што цела можа зрабіць мне?

Нарэшце, будзьце ўсе аднадумныя, спачувайце адзін аднаму, [будзьце] браталюбныя, спагадлівыя, пачцівыя,

не аддавайце ліхам за ліха ці зьнявагай за зьнявагу, а, наадварот, дабраслаўляйце, ведаючы, што вы дзеля гэтага пакліканыя, каб узяць у спадчыну дабраслаўленьне.

Неразумнасьць чалавека крывіць шлях ягоны, але сэрца ягонае гневаецца на ГОСПАДА.

Ніхто няхай не шукае свайго, але кожны таго, што для іншага.

Пыхлівасьць толькі да звадкі прыводзіць, а ў тых, што парады прыймаюць, — мудрасьць.

Ня дай прыхіліцца сэрцу майму да словаў ліхіх, да чыненьня справаў бязбожных з людзьмі злачыннымі, і няхай ня буду я есьці ласункі іхнія.

I зайздросьцілі яму браты ягоныя, а бацька ягоны захоўваў гэтае слова.

абмоўнікі, паклёпнікі, боганенавісьнікі, крыўдзіцелі, ганарыстыя, пыхліўцы, выдумшчыкі ліхога, непаслухмяныя бацькам,

Душа надзьмутая ўзьнімае звадку, а хто спадзяецца на ГОСПАДА, будзе насычаны.

Адкуль войны і звадкі між вамі? Ці не адсюль, з [пажаданьня] асалодаў вашых, якія змагаюцца ў членах вашых?

Панізьцеся перад Госпадам, і Ён узвысіць вас.

Не ачарняйце, браты, адзін аднаго. Хто ачарняе брата і судзіць брата свайго, той ачарняе Закон і судзіць Закон. А калі ты судзіш Закон, ты не выканаўца Закону, але судзьдзя.

Адзін ёсьць Заканадаўца, Які можа збавіць і загубіць. А хто ты, які судзіш другога?

Паслухайце цяпер вы, якія кажаце: «Сёньня і заўтра пойдзем у такі і такі горад, і будзем там адзін год, і будзем гандляваць і зарабляць»,

вы, якія ня ведаеце, што [будзе] заўтра. Бо што такое жыцьцё вашае? Бо яно — пара, якая зьяўляецца на малы [час], а потым чэзьне.

Замест таго, каб гаварыць вам: «Калі Госпад захоча і будзем жывыя, зробім тое ці другое»,

вы цяпер праз пыху сваю хваліцеся. Усякая гэткая пахвальба ёсьць зло.

Дык хто ведае, як рабіць дабро, і ня робіць, грэх таму.

Вы жадаеце і ня маеце; забіваеце і зайздросьціце, і ня можаце атрымаць, вадзіцеся і ваюеце; а ня маеце дзеля таго, што ня просіце.

Хлусьню ненавіджу і брыджуся ёю, Закон Твой люблю.

той узьбіўся ў пыху, нічога не разумеючы, але хварэючы на спрэчкі і кіданьне словамі, ад якіх стаецца зайздрасьць, сварка, блюзьнерствы, зласьлівыя падазрэньні,

Правіна бязбожніка засьведчана ў сэрцы маім: няма страху Божага перад вачыма ягонымі,

Лепшая адна поўная жменя са спакоем, чым абедзьве жмені напоўненыя, а з імі цяжкая праца і пагоня за ветрам.

Так што не судзіце перад часам, пакуль ня прыйдзе Госпад, Які і асьветліць схаванае ў цемры, і выявіць намеры сэрцаў; і тады кожнаму будзе пахвала ад Бога.

Калі ж адзін аднаго кусаеце і зьядаеце, глядзіце, ня будзьце зьнішчаныя адзін адным.

Хто мае веданьне, той у словах ашчадны, і чалавек разумны мае спакойны дух.

Таксама неразумны, калі маўчыць, лічыцца мудрым, і калі закрывае вусны свае, разважлівым.

Таго, чые думкі скіраваныя [на Цябе], Ты захоўваеш у поўным супакоі, бо ён на Цябе спадзяецца.

А ты навошта судзіш брата твайго? Або навошта ты пагарджаеш братам тваім? Бо ўсе мы станем перад пасадам судовым Хрыста.

Лепшы для мяне закон вуснаў Тваіх, чым тысячы золата і срэбра.

Не сябруй з васпанам гняўлівым і з чалавекам нястрыманым не хадзі,

каб ты не навучыўся сьцежкам яго і не нацягнуў пятлі на душу тваю.

Так і Айцец Мой Нябесны ўчыніць вам, калі не даруе кожны з вас ад сэрца свайго брату свайму грахоў ягоных».

I бачыла Рахель, што яна не нараджае Якубу, і зайздросьціла Рахель сястры сваёй, і казала Якубу: «Дай мне сыноў, а калі не, я памру».

I нарадзіла Зільпа, нявольніца Леі, Якубу сына.

I сказала Лея: «Прыйшоў посьпех!» I назвала імя ягонае Гад.

I нарадзіла Зільпа, нявольніца Леі, другога сына Якубу.

I сказала Лея: «На шчасьце маё, бо шчасьлівай будуць называць мяне дочкі». I назвала імя ягонае Асэр.

I выйшаў Рубэн у дні жніва пшаніцы, і знайшоў мандрагоры ў полі, і прынёс іх Леі, маці сваёй. I сказала Рахель Леі: «Дай мне мандрагоры сына твайго».

А тая сказала ёй: «Няўжо мала [табе], што ты ўзяла мужа майго, і хочаш узяць мандрагоры сына майго?» I сказала Рахель: «Дык няхай ён ляжа з табою ў гэтую ноч за мандрагоры сына твайго».

I прыйшоў Якуб з поля ўвечары, і выйшла Лея насустрач яму, і сказала: «Да мяне ўвойдзеш, бо наймаючы, наняла цябе за мандрагоры сына майго». I ён лёг з ёю ў тую ноч.

I пачуў Бог Лею, і яна зачала, і нарадзіла Якубу пятага сына.

I сказала Лея: «Даў Бог плату маю за тое, што я дала нявольніцу маю мужу майму». I назвала імя ягонае Ісахар.

I зачала ізноў Лея, і нарадзіла шостага сына Якубу.

I ўзгарэўся гнеў Якуба на Рахель, і ён сказаў: «Ці ж гэта я, а ня Бог затрымаў у цябе плод улоньня?»

I пазайздросьцілі Майсею ў табары, і Аарону, сьвятому ГОСПАДА.

Хто супольнічае са злодзеем, ненавідзіць душу сваю, ён чуе праклёны, але не выяўляе [гэтага].

бо гнеў чалавека ня чыніць праведнасьці Божае.

а тым, што спрачаюцца і не скараюцца праўдзе, але скараюцца няправеднасьці, — ярасьць і гнеў.

І нашым суседзям вярні сямікротна ў грудзі іхнія зьнявагу іхнюю, якой яны, Госпадзе, Цябе зьневажалі!

Рупяцца пра вас нядобра, але хочуць аддзяліць вас [ад нас], каб вы рупіліся пра іх.

Вытні і раны — лекавальная масьць, [якая пазбаўляе] ад ліхоты, і ўдары [ачышчаюць] глыбіню нутра.

Ён быў пагарджаны і адкінуты людзьмі, муж пакутаў, які паспытаў хваробы, і перад Ім закрывалі абліччы [свае]. Ён быў пагарджаны, і мы мелі Яго за нішто.

Калі зьнемагае ў-ва мне дух мой, Ты ведаеш сьцежку маю. На дарозе, якой я хаджу, яны таемна [наставілі] сіло на мяне.

бо ўсе зграшылі і пазбаўлены славы Божае,

А Ісус сказаў яму: «“Любі Госпада, Бога твайго, усім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім разуменьнем тваім”.

«Слова Бэліяла вылілася на яго; калі ён зьлёг, больш ня ўстане!»

Мёртвая муха робіць сьмярдзючым алей, і вылівае яго знаўца пахошчаў. Больш важыць малое глупства, чым мудрасьць і слава.

Быццам жужаль Ты выкідаеш усіх бязбожнікаў зямлі; дзеля гэтага я ўзьлюбіў сьведчаньні Твае.

Улюбёныя, прашу вас, як прыхадняў і вандроўнікаў, высьцерагайцеся цялесных пажаданьняў, якія змагаюцца супраць душы,

Праведнасьць беззаганнага раўняе шлях ягоны, а бязбожнік падае праз бязбожнасьць сваю.

Спагаднасьць вашая няхай будзе вядомая ўсім людзям. Госпад блізка!

Ня помсьціце за сябе, улюбёныя, але дайце месца гневу [Божаму], бо напісана: «“Мне [належыць] помста, Я аддам”, — кажа Госпад».

І будзе працаю праведнасьці мір, а плодам праведнасьці — спакой і бясьпека на вякі.

Аблічча Тваё няхай сьвеціць над слугою Тваім, і навучы мяне пастановам Тваім.

А тыя, якія Хрыстовыя, укрыжавалі цела з пакутамі і пажаданьнямі.

гледзячы, каб хто ня страціў ласкі Божае; каб які корань горычы, вырасшы ўверх, не зрабіў шкоды, і каб праз яго не занячысьціліся многія;

Любоў [няхай будзе] некрывадушная; брыдзьцеся зла, прыляпляйцеся да дабра.

Тыя ж, якія хочуць багацець, трапляюць у спакусу, і ў пастку, і ў многія бяздумныя і шкадлівыя пажаданьні, якія топяць людзей у зьнішчэньні і загубе.

А ў мяне амаль не спатыкнуліся ногі мае, ледзь не пакаўзнуліся крокі мае.

З усёй стараннасьцю захоўвай сэрца тваё, бо з яго крыніца жыцьця.

Усякі, хто ненавідзіць брата свайго, ёсьць чалавеказабойца; і вы ведаеце, што ніводзін чалавеказабойца ня мае жыцьця вечнага, якое ў ім застаецца.

А калі ў вашым сэрцы вы маеце горкую зайздрасьць і сварлівасьць, не вывышайцеся і не хлусіце насуперак праўдзе.

бо рэўнасьць раз’юшвае мужа, і не пашкадуе ён у дзень помсты,

бо ГОСПАД, Бог твой, ёсьць агонь зьнішчальны, Бог зайздросны.

Любоў доўга церпіць, робіць дабро; любоў не зайздросьціць; любоў не вывышаецца, не надзімаецца,

Нахіляй сэрца маё да сьведчаньняў Тваіх, а не да прыбытку.

бо дзе зайздрасьць і сварлівасьць, там бязладзьдзе і ўсякія благія рэчы.

Ня будзеш пакланяцца ім і ня будзеш служыць ім, бо Я — ГОСПАД, Бог твой, Бог зайздросны, Які карае за беззаконьні бацькоў дзяцей да трэцяга і аж да чацьвёртага [пакаленьня] тых, што ненавідзяць Мяне,

А ўчынкі цела яўныя, яны ёсьць чужалоства, распуста, нячыстасьць, бессаромнасьць,

Вось я, Павал, кажу вам, што, калі вы абрэзваецеся, Хрыстос вам ня дасьць ніякай карысьці.

ідалапаклонства, чараўніцтва, варожасьць, сваркі, рэўнасьць, ярасьць, сварлівасьць, нязгода, герэзіі,

зайздрасьць, забойствы, п’янства, гулянкі і падобнае гэтаму. Гэта наперад кажу вам, як і раней казаў, што тыя, якія гэтак робяць, не ўспадкаемяць Валадарства Божага.

Як доўга, ГОСПАДЗЕ? Ці будзеш гневацца заўсёды? Ці як агонь будзе палаць рэўнасьць Твая?

нічога ня [робячы] дзеля сварлівасьці ці дзеля пустое пахвальбы, але ў пакоры розуму шануючы адзін аднога як вышэйшых за сябе.

Малітва да Бога