МАЦЬВЕЯ 27 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Мц 27

¹ А калі настала раніца, усе першасьвятары і старшыні народу мелі нараду адносна Ісуса, каб забіць Яго.

² І, зьвязаўшы Яго, павялі і выдалі Яго Понтыю Пілату, ваяводзе.

³ Тады Юда, які выдаў Яго, убачыўшы, што Ён асуджаны, пакаяўшыся, зьвярнуў трыццаць срэбнікаў першасьвятарам і старшыням,

⁴ кажучы: «Саграшыў я, выдаўшы кроў бязьвінную». Яны ж сказалі яму: «Што нам да гэтага? Глядзі сам».

⁵ І, кінуўшы срэбра ў бажніцы, ён выйшаў і, адыйшоўшы, павесіўся.

⁶ А першасьвятары, узяўшы срэбра, сказалі: «Нельга кінуць яго ў скарбонку, бо яно — цана крыві».

⁷ Зрабіўшы ж нараду, яны купілі за яго поле ганчара, каб хаваць чужынцаў.

⁸ Дзеля гэтага завецца поле тое “полем крыві” аж да сёньня.

⁹ Тады споўнілася сказанае праз Ярэмію прарока, які кажа: «І ўзялі трыццаць срэбнікаў, цану Ацэненага, Якога ацанілі сыны Ізраіля,

¹⁰ і далі іх за поле ганчара, як загадаў мне Госпад».

¹¹ А Ісус стаў перад ваяводам; і спытаўся ў Яго ваявода, кажучы: «Ты — Валадар Юдэйскі?» Ісус жа сказаў яму: «Ты кажаш».

¹² І, калі абвінавачвалі Яго першасьвятары і старшыні, Ён нічога не адказваў.

¹³ Тады кажа Яму Пілат: «Ня чуеш, колькі сьведчаць супраць Цябе?»

¹⁴ І не адказаў яму ніводнага слова, так што ваявода надта дзівіўся.

¹⁵ А на сьвята ваявода меў звычай вызваляць натоўпу аднаго вязьня, якога яны хочуць.

¹⁶ Мелі ж тады знакамітага вязьня, называнага Барабба.

¹⁷ Дык калі яны сабраліся, сказаў ім Пілат: «Каго хочаце, каб я вызваліў вам: Бараббу ці Ісуса, называнага Хрыстом?»

¹⁸ Бо ведаў, што праз зайздрасьць выдалі Яго.

¹⁹ Калі ён сядзеў на судовым пасадзе, жонка ягоная паслала да яго, кажучы: «Няма чаго [рабіць] табе і Праведніку Гэтаму, бо я шмат перацярпела сёньня ў-ва сьне дзеля Яго».

²⁰ Але першасьвятары і старшыні пераканалі натоўп, каб прасілі Бараббу, а Ісуса загубілі.

²¹ Адказваючы, ваявода сказаў ім: «Каго хочаце з гэтых двух, каб я вызваліў вам?» Яны ж сказалі: «Бараббу».

²² Кажа ім Пілат: «Што тады я ўчыню Ісусу, называнаму Хрыстом?» Кажуць яму ўсе: «Няхай будзе ўкрыжаваны!»

²³ А ваявода сказаў: «Дык якое зло ўчыніў Ён?» А яны яшчэ мацней закрычалі, кажучы: «Няхай будзе ўкрыжаваны!»

²⁴ Пілат, бачачы, што няма ніякай рады, але замяшаньне стаецца яшчэ большае, узяўшы ваду, памыў рукі перад натоўпам, кажучы: «Бязьвінны я ў крыві Праведніка Гэтага. Вы глядзіце».

²⁵ І, адказваючы, увесь народ сказаў: «Кроў Ягоная на нас і на дзецях нашых!»

²⁶ Тады ён вызваліў ім Бараббу, а Ісуса, убічаваўшы, выдаў, каб быў укрыжаваны.

²⁷ Тады жаўнеры ваяводы, узяўшы Ісуса ў прэторыю, сабралі на Яго ўсю кагорту.

²⁸ І, зьняўшы з Яго [ўсё], усклалі на Яго плашч пунсовы,

²⁹ і, сплёўшы вянок з церня, усклалі на галаву Ягоную, і [далі] трысьціну ў правую руку Ягоную, і, кленчучы перад Ім, зьдзекваліся з Яго, кажучы: «Радуйся, Валадару Юдэйскі!»

³⁰ І тыя, што плявалі на Яго, узялі трысьціну, і білі па галаве Ягонай.

³¹ І, калі назьдзекваліся з Яго, зьнялі з Яго плашч, і апранулі Яго ў адзеньне Ягонае, і павялі Яго на ўкрыжаваньне.

³² А выходзячы, яны знайшлі чалавека Кірэнэйца, на імя Сымон; яго прымусілі несьці крыж Ягоны.

³³ І прыйшлі на месца, называнае Галгофа, што азначае Месца Чэрапа.

³⁴ Яны далі Яму піць воцат, зьмяшаны з жоўцю; і, пакаштаваўшы, Ён не захацеў піць.

³⁵ А тыя, што ўкрыжавалі Яго, падзялілі адзеньне Ягонае, кідаючы жэрабя, каб споўнілася сказанае праз прарока: «Падзялілі адзеньне маё між сабою і пра вопратку маю кідалі жэрабя».

³⁶ І, пасеўшы, пільнавалі Яго там.

³⁷ І зьмясьцілі над галавою Яго надпіс пра віну Ягоную: «Гэта Ісус, Валадар Юдэйскі».

³⁸ Тады былі ўкрыжаваныя з Ім разам два разбойнікі: адзін — праваруч, а другі — леваруч.

³⁹ А тыя, што праходзілі міма, блюзьнілі на Яго, ківаючы галовамі сваімі

⁴⁰ і кажучы: «Ты, Які руйнуеш бажніцу і ў тры дні адбудоўваеш, збаў Сябе Самога! Калі Ты — Сын Божы, зыйдзі з крыжа!»

⁴¹ Таксама і першасьвятары з кніжнікамі і старшынямі, зьдзекуючыся, казалі:

⁴² «Іншых збаўляў, а Сябе ня можа збавіць! Калі Ён — Валадар Ізраіля, няхай зыйдзе цяпер з крыжа, і мы паверым Яму.

⁴³ Спадзяваўся на Бога, няхай Ён цяпер выбавіць Яго, калі хоча Яго. Бо Ён казаў: “Я — Сын Божы”».

⁴⁴ Да таго і разбойнікі, укрыжаваныя разам з Ім, зьневажалі Яго.

⁴⁵ А ад шостае гадзіны цемра сталася па ўсёй зямлі да гадзіны дзявятае.

⁴⁶ Каля ж дзявятае гадзіны загаласіў Ісус моцным голасам: «Элі! Элі! Лама сабахтані?», што значыць: «Божа Мой! Божа Мой! Чаму Ты Мяне пакінуў?»

⁴⁷ А некаторыя з тых, што там стаялі, пачуўшы, казалі: «Ён Ільлю кліча».

⁴⁸ І адразу адзін з іх, пабегшы, і ўзяўшы губку, і напоўніўшы яе воцатам, і ўсклаўшы на трысьціну, даваў Яму піць.

⁴⁹ А іншыя казалі: «Пакінь, паглядзім, ці прыйдзе Ільля збавіць Яго».

⁵⁰ А Ісус, зноў усклікнуўшы моцным голасам, аддаў духа.

⁵¹ І вось, заслона ў бажніцы была разьдзёртая надвое ад верху да нізу; і зямля затрэслася; і скалы разьдзерліся.

⁵² І магілы адчыніліся; і шмат целаў памёршых сьвятых паўстала,

⁵³ і, выйшаўшы з магілаў, пасьля ўваскрасеньня Ягонага ўвайшлі ў сьвяты горад і зьявіліся многім.

⁵⁴ Сотнік жа і тыя, што з ім пільнавалі Ісуса, убачыўшы землятрус і тое, што сталася, страхам напалохаліся, кажучы: «Праўда, Ён — Сын Божы».

⁵⁵ Было там шмат жанчынаў, што глядзелі здалёк, якія ішлі за Ісусам з Галілеі, паслугуючы Яму.

⁵⁶ Між імі былі Марыя Магдалена, і Марыя, маці Якуба і Ёсіі, і маці сыноў Заўдыя.

⁵⁷ А калі настаў вечар, прыйшоў багаты чалавек з Арыматэі, на імя Язэп, які таксама быў вучнем Ісуса.

⁵⁸ Ён, падыйшоўшы да Пілата, прасіў цела Ісуса. Тады Пілат загадаў аддаць цела.

⁵⁹ І, узяўшы цела, Язэп абкруціў Яго чыстай палатнінаю

⁶⁰ і палажыў Яго ў сваёй новай магіле, якую ён высек у скале; і, прываліўшы вялікі камень да ўваходу ў магілу, адыйшоў.

⁶¹ Былі ж там Марыя Магдалена і другая Марыя, якія сядзелі насупраць магілы.

⁶² А на наступны дзень, які пасьля дня прыгатаваньня, сабраліся першасьвятары і фарысэі ў Пілата,

⁶³ кажучы: «Пане! Мы ўзгадалі, што падманшчык той, як быў яшчэ жывы, казаў: “Праз тры дні ўваскрэсну”.

⁶⁴ Дык загадай вартаваць магілу да трэцяга дня, каб не прыйшлі вучні Ягоныя ўначы, і ня ўкралі Яго, і не сказалі народу: “Ён уваскрос з мёртвых”. І будзе апошні падман горшы за першы».

⁶⁵ Пілат жа прамовіў да іх: «Маеце варту; ідзіце, вартуйце, як ведаеце».

⁶⁶ Яны ж, пайшоўшы, вартавалі магілу з вартаю, запячатаўшы камень.