124 Вершы з Бібліі пра крыўду і абразу

Калі сутыкаешся з крыўдамі, можаш знайсці суцяшэнне і кіраўніцтва ў Святым Пісанні. Божае слова вучыць нас, што Бог — наша прыстанішча і сіла ў цяжкія часы.

Сустракаючы крыўды са сціпласцю і прабачэннем, можна ацаліць свае раны і аднавіць стасункі. Больш за тое, любоў да бліжняга — гэта асноўная запаведзь. Таму мы павінны любіць сваіх ворагаў і дабраслаўляць тых, хто нас пераследуе. Гэта няпроста, але гэта частка паклікання, якое Бог даў нам як паслядоўнікам Хрыста.

Біблія вучыць, што крыўды — неад’емная частка чалавечага жыцця. Аднак яна таксама заклікае нас ставіцца да іх так, каб гэта шанавала Бога і спрыяла прымірэнню.

У Евангеллі ад Матфея, 18:21-22, Ісус дае нам ключавое настаўленне пра прабачэнне: "Тады Пётр падышоў да Яго і сказаў: "Госпадзе, колькі разоў я павінен прабачыць брату майму, калі ён зграшыць супраць мяне? Ці да сямі разоў?" Ісус сказаў яму: "Не кажу табе: "да сямі разоў", але да сямідзесяці разоў па сем".

Абапіраючыся на гэты ўрывак, магу сказаць табе, што Ісус хоча, каб у нас было сэрца, якое не трымае зла і крыўды, а можа прабачыць чалавеку ягоныя правіны, як і наш Нябесны Айцец прабачыў нам.

Бо і Хрыстос не Сабе дагаджаў, але, як напісана: «Зьнявагі тых, якія зьневажаюць Цябе, упалі на Мяне».

Дык калі ты прынясеш дар твой на ахвярнік, і там узгадаеш, што брат твой мае нешта супраць цябе,

пакінь дар твой перад ахвярнікам і пайдзі перш пагадзіся з братам тваім, а тады, прыйшоўшы, прынясі дар твой.

Пачуй, Божа наш, бо мы сталіся насьмешкай. І зьвярні ганьбаваньне іхняе на галаву іхнюю, і аддай іх на рабаваньне ў зямлі паланеньня,

І ты не пачуеш больш зьнявагаў ад народаў і насьмешак ад плямёнаў, і больш ня будзеш рабіць бязьдзетным народ твой, кажа Госпад ГОСПАД”».

Будзьце ж адзін да аднаго добрымі, спагадлівымі, прабачаючы адзін аднаму, як і Бог у Хрысьце прабачыў вам.

Вусны ягоныя поўныя праклёнаў, ашуканства і здрады; пад языком ягоным — ліхота і злачынства.

церпячы адзін аднаго і прабачаючы адзін аднаму, калі хто на каго мае крыўду, як Хрыстос дараваў вам, гэтак і вы.

А сыны Якуба прыйшлі з поля, і, пачуўшы, засмуціліся мужы, і гневаліся вельмі, бо ганьбу зрабіў [Сыхем] Ізраілю, лёгшы з дачкою Якуба, бо гэтак ня робіцца.

І сказаў Давід людзям, што стаялі каля яго, кажучы: «Што дадуць чалавеку, які заб’е Філістынца гэтага і здыме ганьбу з Ізраіля? Бо хто ён, гэты неабрэзаны Філістынец, што так насьміхаецца з войска Бога Жывога?»

І пачуў Давід, што Наваль памёр, і сказаў: «Дабраслаўлёны ГОСПАД, Які рассудзіў справу зьнявагі маёй з боку Наваля і захаваў слугу Свайго ад зла, а злачыннасьць Наваля зьвярнуў ГОСПАД на галаву ягоную». І паслаў Давід сказаць Абігайлі, што ён бярэ яе сабе за жонку.

Да Бога кажу я: «Скала мая! Чаму Ты забыўся пра мяне? Чаму я ў суме хаджу ад уціску ворагаў?»

Калі магчыма для вас, мейце супакой з усімі людзьмі.

Калі ж саграшыць супраць цябе брат твой, пайдзі і дакары яго між табою і ім адным; калі паслухаецца цябе, ты здабыў брата твайго.

Ты сядзіш і супраць брата твайго гаворыш, абмаўляеш сына маці тваёй.

Ня дай праз мяне асароміцца тым, што на Цябе спадзяюцца, Госпадзе, ГОСПАД Магуцьцяў; ня дай праз мяне асароміцца тым, што шукаюць Цябе, Божа Ізраіля!

не аддавайце ліхам за ліха ці зьнявагай за зьнявагу, а, наадварот, дабраслаўляйце, ведаючы, што вы дзеля гэтага пакліканыя, каб узяць у спадчыну дабраслаўленьне.

Я стаўся чужым для братоў маіх і чужынцам для сыноў маці маёй.

Наблізься да душы маёй, барані яе; насупраць ворагам маім выбаў Ты мяне!

Бо, калі вы будзеце адпускаць людзям грахі іхнія, то і вам адпусьціць Айцец ваш, Які ў небе.

А калі ня будзеце адпускаць людзям грахоў іхніх, то і Айцец ваш не адпусьціць грахоў вашых.

Дык ня будзем больш судзіць адзін аднаго, але судзіце лепш пра тое, каб як не пакласьці перад братам спатыкненьня ці згаршэньня.

Ты ведаеш ганьбу маю, і сорам мой, і зьнявагу маю; перад Табою ўсе, што перасьледуюць мяне.

Сьцеражыцеся. Калі ж саграшыць супраць цябе брат твой, дакарай яго і, калі навернецца, даруй яму.

Такім будзе той дзень, калі зьявіцца Сын Чалавечы.

У той дзень, хто будзе на даху, а рэчы яго ў доме, няхай не зыходзіць узяць іх; і хто будзе ў полі, няхай не варочаецца.

Памятайце жонку Лота.

Бо хто шукае, каб здабыць душу сваю, той загубіць яе; а хто загубіць яе, той ажывіць яе.

Кажу вам, у тую ноч будуць двое на адным ложку, адзін будзе ўзяты, а другі — пакінуты;

дзьве будуць малоць ра­зам, адна будзе ўзятая, а другая — пакінутая;

двое будуць у полі, адзін будзе ўзяты, а другі — пакінуты».

І, адказваючы, кажуць Яму: «Дзе, Госпадзе?» Ён жа сказаў ім: «Дзе цела, там зьбяруцца і арлы».

І калі сем разоў у дзень саграшыць супраць цябе, і сем разоў у дзень зьвернецца да цябе, кажучы: “Каюся”, даруй яму».

І нашым суседзям вярні сямікротна ў грудзі іхнія зьнявагу іхнюю, якой яны, Госпадзе, Цябе зьневажалі!

Так што, браты мае ўлюбёныя, усякі чалавек няхай будзе хуткі, каб слухаць, павольны, каб гаварыць, павольны на гнеў,

Вялікай радасьцю лічыце, браты мае, калі трапляеце ў розныя спакусы,

бо гнеў чалавека ня чыніць праведнасьці Божае.

Аддалі ад мяне ганьбу і пагарду, бо я захоўваю сьведчаньні Твае.

Аддалі ад мяне ганьбу, якой баюся, бо суды Твае добрыя.

Не судзіце, каб не былі суджаныя.

І калі папросіць рыбы, дасьць яму зьмяю?

Дык калі вы, будучы злымі, умееце добрыя дары даваць дзецям вашым, тым больш Айцец ваш, Які ў небе, дасьць добрае тым, што просяць у Яго.

Дык усё, што хочаце, каб вам рабілі людзі, тое і вы ім рабіце; бо ў гэтым Закон і Прарокі.

Уваходзьце праз цесную браму, бо шырокая брама і прасторны шлях, што вядуць да загубы, і шмат хто ўваходзіць праз іх,

бо цесная брама і вузкі шлях, што вядуць у жыцьцё, і мала хто знаходзіць іх.

Сьцеражыцеся фальшывых прарокаў, якія прыходзяць да вас у авечым адзеньні, а ўнутры яны — ваўкі драпежныя.

Паводле пладоў іхніх пазнаеце іх. Ці зьбіраюць з церняў вінаград або з асоту фігі?

Гэтак усякае добрае дрэва дае плады добрыя, а благое дрэва дае плады дрэнныя.

Ня можа дрэва добрае даваць плады дрэнныя, ані благое дрэва даваць плады добрыя.

Усякае дрэва, якое не дае добрага плоду, сьсякаюць і кідаюць у агонь.

Бо якім судом судзіце, такім будзеце суджаны, і якою меркаю мераеце, гэткаю і вам адмераюць.

Гневайцеся, ды не грашыце: няхай сонца не заходзіць у гневе вашым;

Біцьцё і сорам знойдзе ён сабе, і ганьба яго ня змыецца,

Гнеў неразумнага выяўляецца адразу, а разумны хавае зьнявагу.

Лагодны адказ адхіляе ярасьць, а слова абразьлівае выклікае гнеў.

Ухіліся ад гневу, пакінь ярасьць, ня гневайся, каб ты ня стаўся злачынцам,

Хто прыкрывае правіну, шукае любові, а хто паўтарае слова, разьдзяляе сяброў.

Розум чалавека стрымлівае гнеў ягоны, і слава яго — у прабачэньні правінаў.

Выгані насьмешніка, і адыйдзе звадка, і суцішацца спрэчкі і абразы.

Добра ня есьці мяса, і ня піць віна, і [не рабіць] нічога, ад чаго брат твой спатыкаецца, ці згаршаецца, ці слабее.

І [было] сказана: «Калі муж адпусьціць жонку сваю, і яна адыйдзе ад яго і пойдзе замуж за іншага мужа, ці можа ён вярнуцца да яе? Ці ж, апаганіўшыся, не апаганена зямля тая? А ты чужаложыла з многімі каханкамі. І ты вернешся да Мяне? — кажа ГОСПАД.

Ня станьцеся спатыкненьнем ані для Юдэяў, ані для Грэкаў, ані для царквы Божай,

Няхай падставіць шчаку таму, які б’е яго, няхай насыціцца ганьбаю,

Шчасьлівыя міратворцы, бо яны сынамі Божымі будуць названыя.

І будзе валадар рабіць [намер свой], і вывышацца, і ўзьвялічвацца па-над кожным богам паводле ўпадабаньня свайго. І супраць Бога багоў будзе гаварыць нечуваныя рэчы, і будзе мець посьпех, пакуль ня зьдзейсьніцца абурэньне, бо тое, што вызначана, станецца.

Прыемныя словы — сотавы мёд, асалода для душы і лекі для цела.

«Я чуў ганьбаваньні Маава і зьнявагі сыноў Амона, якімі яны зьневажалі народ Мой і ўзьвялічваліся на мяжы іхняй.

Тады першасьвятар разьдзёр шаты свае, кажучы: «Ён блюзьніць! Якую яшчэ маем патрэбу ў сьведках? Вось, цяпер вы пачулі блюзьнерства Ягонае.

нічога ня [робячы] дзеля сварлівасьці ці дзеля пустое пахвальбы, але ў пакоры розуму шануючы адзін аднога як вышэйшых за сябе.

бо ён за справу Хрыстовую быў блізкі да сьмерці, ня дбаючы пра душу [сваю], каб дапоўніць нястачу служэньня вашага мне.

Не на сваё [толькі] няхай кожны зважае, але і на тое, што іншых.

А перш за ўсё мейце нязьменную любоў адзін да аднаго, бо любоў прыкрые мноства грахоў.

Юдэі адказалі Яму, кажучы: «Не за добры ўчынак хочам укаменаваць Цябе, але за блюзьнерства, і што Ты, будучы чалавекам, робіш Сябе Богам».

Ёсьць такі, што лапоча і раніць, як мечам, а язык мудрага лечыць.

Тады Пётар, падыйшоўшы да Яго, сказаў: «Госпадзе! Колькі разоў брат мой будзе грашыць супраць мяне, і я дарую яму? Ці да сямі разоў?»

Кажа яму Ісус: «Не кажу табе: да сямі, але да сямідзесяці разоў па сем.

Усякая горыч, і ярасьць, і гнеў, і крык, і блюзьнерствы няхай будуць аддаленыя ад вас разам з усім ліхім.

Чалавек гняўлівы выклікае звадкі, а няскоры да гневу супакойвае спрэчку.

Вялікі супакой Ты даеш тым, якія любяць Закон Твой, і яны не спатыкнуцца.

Дык таму будзем імкнуцца да таго, што [служыць] дзеля супакою і ўзаемнага збудаваньня.

ня робіць непрыстойнага, не шукае свайго, ня гневаецца, ня думае ліхога,

Дык апраніцеся, як выбраныя Божыя, сьвятыя і ўлюбёныя, у міласэрнасьць, ласкавасьць, пакору, ціхасьць, доўгацярплівасьць,

церпячы адзін аднаго і прабачаючы адзін аднаму, калі хто на каго мае крыўду, як Хрыстос дараваў вам, гэтак і вы.

Нянавісьць выклікае сваркі, а любоў пакрывае ўсе правіны.

Дык адклаўшы ўсякую ліхоту, і ўсякі подступ, і крывадушнасьць, і зайздрасьць, і ўсякія абмаўляньні,

Пачатак звадкі — прарыў вады, перш, чым спрэчка пачнецца, пакінь [яе].

Дык усё, што хочаце, каб вам рабілі людзі, тое і вы ім рабіце; бо ў гэтым Закон і Прарокі.

Калі ж адзін аднаго кусаеце і зьядаеце, глядзіце, ня будзьце зьнішчаныя адзін адным.

і хадзіце ў любові, як і Хрыстос палюбіў нас і выдаў Сябе за нас, як дар і ахвяру Богу, на водар салодкі.

І як хочаце, каб рабілі вам людзі, гэтак і вы рабіце ім.

Імкніцеся да супакою з усімі і да сьвятасьці, без якое ніхто ня ўбачыць Госпада,

Глядзіце, каб ніхто нікому не аддаваў ліхам за ліха, але заўсёды імкніцеся да дабра і адзін для аднаго, і для ўсіх.

а слуга Госпада ня мусіць вадзіцца, але быць ветлівым да ўсіх, здольным навучаць, цярплівым,

Слава для чалавека — пакінуць спрэчку, а ўсе неразумныя задзірлівыя.

Улюбёныя! Будзем любіць адзін аднаго, бо любоў — ад Бога, і кожны, хто любіць, народжаны ад Бога і ведае Бога.

Хто ня любіць, той не пазнаў Бога, бо Бог ёсьць любоў.

Мы, моцныя, павінны насіць слабасьці нямоглых і не дагаджаць сабе.

I яшчэ кажа: «Узьвесяліцеся, пагане, з народам Яго!»

I яшчэ: «Хваліце Госпада, усе пагане, і ўсхваляйце Яго, усе народы!»

І яшчэ Ісая кажа: «Будзе корань Есэя, Той, Які паўстане, панаваць над народамі; на Яго народы спадзявацца будуць».

А Бог надзеі няхай напоўніць вас усякай радасьцю і супакоем у веры, каб памножыць у вас надзею моцаю Духа Сьвятога.

І я сам, браты мае, перакананы адносна вас, што і вы поўныя добрасьці, напоўненыя ўсякім веданьнем і можаце настаўляць адзін аднаго.

А тым сьмялей пісаў я да вас, браты, часткова, каб нагадаць вам праз дадзеную мне ад Бога ласку

быць мне служыцелем Ісуса Хрыста для паганаў, сьвятарна служачы Эвангельлю Божаму, каб ахвяра паганаў, асьвячоная Духам Сьвятым, была адпаведнай.

Дык маю пахвалу ў Хрысьце Ісусе ў тым, што Божае,

бо не адважуся гаварыць нешта такое, чаго не зрабіў Хрыстос праз мяне дзеля [прывядзеньня да] паслухмянасьці паганаў, словам і справаю,

у моцы знакаў і цудаў, у моцы Духа Божага, так што Эвангельле Хрыстовае пашырана мною ад Ерусаліму і ваколіцы аж да Ілірыка.

Бо кожны з нас няхай дага­джае бліжняму на дабро, дзеля збудаваньня.

Той, хто пазбаўлены розуму, пагарджае бліжнім сваім, а чалавек разумны захоўвае мір.

Але мудрасьць, якая з вышыні, па-першае, — чыстая, пасьля — мірная, спагадная, саступлівая, поўная літасьці і добрых пладоў, бесстаронная і некрывадушная.

Плод жа праведнасьці ў супакоі сеецца тымі, якія робяць супакой.

Хто захоўвае вусны свае і язык свой, захоўвае душу сваю ад бедаў.

Захоўвай язык свой ад ліхога, а вусны свае — ад слова крывадушнага.

Нікому не аддаючы ліхотай за ліхоту, дбайце пра добрае перад усімі людзьмі.

Калі магчыма для вас, мейце супакой з усімі людзьмі.

Ня помсьціце за сябе, улюбёныя, але дайце месца гневу [Божаму], бо напісана: «“Мне [належыць] помста, Я аддам”, — кажа Госпад».

Пакрыўджаны брат — як умацаваны горад, а сваркі — як завалы ў замку.

Вы чулі, што сказана: “Вока за вока і зуб за зуб”.

А Я кажу вам: не праціўцеся злому, але, хто ўдарыць цябе ў правую шчаку тваю, павярні да яго і другую,

Не кажы: «Як ён мне зрабіў, так і я зраблю яму, аддам чалавеку паводле справаў яго».

дабраслаўляйце тых, якія праклінаюць вас, і маліцеся за тых, якія крыўдзяць вас.

Аніякае благое слова няхай не выходзіць з вуснаў вашых, а толькі добрае дзеля збудаваньня ў веры, каб ласку давала тым, што слухаюць.

Госпада Бога сьвяціце ў сэрцах вашых. Будзьце заўсёды гатовыя даць адказ кожнаму, хто просіць у вас слова адносна вашае надзеі, з ціхасьцю і са страхам,

маючы добрае сумленьне, каб у тым, за што ачарняюць вас, як ліхадзеяў, былі асаромленыя тыя, якія ганяць ваш добры лад жыцьця ў Хрысьце.

І адпусьці нам правіны нашыя, як і мы адпускаем вінаватым нашым;

Пыхлівасьць толькі да звадкі прыводзіць, а ў тых, што парады прыймаюць, — мудрасьць.

Слова вашае [няхай будзе] заўсёды ў ласцы [Божай], прыпраўленае сольлю, каб вы ведалі, як кожнаму адказаць.

Пастаў, ГОСПАДЗЕ, варту вуснам маім, захоўвай дзьверы губаў маіх!

Браты, калі і ўпадзе чалавек у які праступак, вы, духоўныя, выпраўляйце гэткага ў духу ціхасьці, зважаючы на сябе, каб ня быць спакушанымі.

А каму вы што даруеце, таму і я; бо і я, калі што дараваў каму, дараваў дзеля вас перад абліччам Хрыста,

каб не ашукаў нас шатан; бо нам вядомыя думкі ягоныя.

Цярплівасьцю пераканаеш начальніка, і лагодны язык ломіць костку.

А Я кажу вам: любіце ворагаў вашых, дабраслаўляйце тых, якія праклінаюць вас, рабіце дабро тым, якія ненавідзяць вас, і маліцеся за тых, якія крыўдзяць вас і перасьледуюць вас,

Здаровы язык — дрэва жыцьця, а зласьлівы — заламаньне духа.

Калі хто сярод вас думае, што ён пабожны, і не цугляе язык свой, але падманвае сэрца сваё, у таго пабожнасьць марная.

Спагаднасьць вашая няхай будзе вядомая ўсім людзям. Госпад блізка!

Лепш павольны на гнеў, чым магутны, і той, які пануе над духам сваім, чым заваёўнік гораду.

Бо хто хоча жыцьцё любіць і бачыць добрыя дні, няхай стрымлівае язык свой ад ліхоты і вусны свае, каб не гаварылі падступна,

няхай ухіляецца ад ліха і робіць дабро; няхай шукае супакою і імкнецца да яго.

Ня будзь пераможаны злом, але перамагай зло дабром.

Гора сьвету ад згаршэньняў, бо патрэбна, каб прыйшлі згаршэньні; але гора таму чалавеку, праз якога прыходзіць згаршэньне.

А таго, хто слабы ў веры, прыймайце не на [тое, каб] спрачацца пра погляды.

Падарунак таемны тушыць гнеў, а гасьцінец у заўлоньне [спыняе] вялікую ярасьць.

Але глядзіце, каб вашая ўлада ня сталася спатыкненьнем для нядужых.

І сказаў вучням Сваім: «Згаршэньні ня могуць не прыйсьці, але гора таму, праз каго яны прыходзяць.

Дзеля гэтага, калі ежа горшыць брата майго, ня буду есьці мяса давеку, каб ня горшыць брата майго.

А хто згоршыць аднаго з малых гэтых, якія вераць у Мяне, такому лепш было б, каб павесілі млынавы камень на шыю ягоную і ўтапілі яго ў глыбіні мора.

Літасьцівы і спагадлівы ГОСПАД, павольны да гневу і вельмі міласэрны.

Зласьлівы няхай атрымае пакараньне, бо калі пашкадуеш яго, яшчэ больш павялічыш [кару].

Кажу ж вам, што ўсякае пустое слова, якое скажуць людзі, аддасцца ім у дзень суду.

Бо паводле словаў сваіх будзеш апраўданы і паводле словаў сваіх будзеш асуджаны».

Дык тое ўжо вялікі ўпадак для вас, што вы маеце суды між сабою. Чаму вам ня лепш быць пакрыўджанымі? Чаму вам ня лепш мець шкоду?

Але вы самі крыўдзіце і абдзіраеце, і гэта братоў!

І вы, бацькі, не раздражняйце дзяцей вашых, але выхоўвайце іх у дысцыплінаваньні і напамінаньні Госпадавым.

Бацькі, не зьнеахвочвайце дзяцей вашых, каб яны не гублялі духа.

Шчасьлівыя вы, калі дзеля Мяне будуць зьневажаць вас, і перасьледаваць, і казаць усякае злое слова хлусьліва.

Не наракайце, браты мае, адзін на аднаго, каб ня быць асуджанымі. Вось, Судзьдзя стаіць перад дзьвярыма.

У павольнага на гнеў багата розуму, а запальчывы выяўляе дурасьць.

Спазнайце, што ГОСПАД аддзяліў багабойнага Свайго; ГОСПАД пачуе, калі буду клікаць да Яго.

з усёй пакорай розуму і ціхасьцю, з доўгацярплівасьцю, церпячы адзін аднаго з любоўю,

Але вы ня гэтак пазналі Хрыста,

калі чулі Яго і ў Ім навучыліся, — бо праўда ў Ісусе,—

каб адкінуць вам ранейшы лад жыцьця старога чалавека, які зьнішчаецца ў манлівых пажаданьнях,

а абнавіцца духам розуму вашага

і апрануцца ў новага чалавека, які створаны паводле Бога ў праведнасьці і сьвятасьці праўды.

Дзеля гэтага, адкінуўшы хлусьню, гаварыце кожны праўду бліжняму свайму, бо мы члены адзін аднаму.

Гневайцеся, ды не грашыце: няхай сонца не заходзіць у гневе вашым;

і не давайце месца д’яблу.

Хто краў, няхай больш не крадзе, а лепш працуе, робячы добрае рукамі сваімі, каб меў што даць таму, хто мае патрэбу.

Аніякае благое слова няхай не выходзіць з вуснаў вашых, а толькі добрае дзеля збудаваньня ў веры, каб ласку давала тым, што слухаюць.

намагаючыся захаваць еднасьць духа ў саюзе супакою.

У мностве словаў не пазьбегнеш грэху, а хто стрымлівае вусны свае, той разважлівы.

Усё мне можна, але ня ўсё карысна; усё мне можна, але ня ўсё будуе.

Ніхто няхай не шукае свайго, але кожны таго, што для іншага.

А ты навошта судзіш брата твайго? Або навошта ты пагарджаеш братам тваім? Бо ўсе мы станем перад пасадам судовым Хрыста.

Ён, зьневажаны, не зьневажаў у адказ, церпячы, не пагражаў, а перадаў [суд] Таму, Хто судзіць справядліва.

Дурань выяўляе ўвесь свой дух, а мудры затрымлівае яго на пазьней.

Калі ГОСПАДУ даспадобы шляхі чалавека, Ён нават ворагаў ягоных пагодзіць з ім.

У сэрцы маім я хаваю слова Тваё, каб не зграшыць супраць Цябе.

Сьмерць і жыцьцё ў руцэ языка; хто любіць яго, будзе есьці плады ягоныя.

Братняя любоў адзін да аднаго [няхай будзе] ад усяго сэрца, у пашане адзін аднаго выпярэджвайце;

Новае прыказаньне даю вам, каб вы любілі адзін аднаго; як Я палюбіў вас, так і вы любіце адзін аднаго.

Па гэтым даведаюцца ўсе, што вы — Мае вучні, калі будзеце мець любоў адзін да аднаго».

Хто любіць брата свайго, застаецца ў сьвятле, і няма ў ім згаршэньня.

Радуецца чалавек з адказу вуснаў сваіх, і якое добрае слова адпаведнае.

Малітва да Бога