ЯНА 10 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Ян 10

¹ Сапраўды, сапраўды кажу вам: хто не дзьвярыма ўваходзіць у авечы двор, але ўлазіць іначай, той злодзей і разбойнік.

² А хто ўваходзіць дзьвярыма, той — пастыр авечак.

³ Яму прыдзьвернік адчыняе, і авечкі слухаюць голас ягоны, і ён кліча сваіх авечак па імёнах, і выводзіць іх.

⁴ І калі выведзе сваіх авечак, ідзе перад імі, і авечкі ідуць за ім, бо ведаюць голас ягоны.

⁵ За чужым жа ня пойдуць, але ўцякуць ад яго, бо ня ведаюць чужога голасу».

⁶ Гэтую прыказку сказаў ім Ісус, але яны не зразумелі, што такое Ён гаварыў ім.

⁷ Тады ізноў сказаў ім Ісус: «Сапраўды, сапраўды кажу вам, што Я — дзьверы авечак.

⁸ Усе, якія прыходзілі раней за Мяне, — злодзеі і разбойнікі, але авечкі не паслухаліся іх.

⁹ Я — дзьверы. Хто ўвойдзе праз Мяне, збаўлены будзе, і ўвойдзе, і выйдзе, і пашу знойдзе.

¹⁰ Злодзей прыходзіць, каб толькі ўкрасьці, забіць і загубіць. Я прыйшоў, каб вы мелі жыцьцё і мелі ўдосталь.

¹¹ Я — Пастыр добры. Добры пастыр аддае душу сваю за авечак,

¹² а найміт, які ня пастыр, для якога авечкі не свае, бачыць, што прыходзіць воўк, і пакідае авечак, і ўцякае, і воўк хапае іх, і разганяе авечак.

¹³ Найміт жа ўцякае, бо ён найміт і ня рупіцца пра авечак.

¹⁴ Я — Пастыр добры і ведаю, хто Мае, і Мае ведаюць Мяне.

¹⁵ Як Айцец ведае Мяне, і Я ведаю Айца, і душу Маю аддаю за авечак.

¹⁶ Маю Я і іншых авечак, якія ня з гэтага двара, і іх Я мушу прывесьці. І яны пачуюць голас Мой, і станецца адзін статак і адзін Пастыр.

¹⁷ За тое любіць Мяне Айцец, што Я аддаю душу Маю, каб ізноў узяць яе.

¹⁸ Ніхто не забірае яе ў Мяне, але Я Сам аддаю яе. Маю ўладу аддаць яе і маю ўладу ізноў узяць яе. Гэтае прыказаньне атрымаў Я ад Айца Майго».

¹⁹ Тады ізноў стаўся падзел між Юдэямі дзеля гэтых словаў.

²⁰ Многія з іх казалі: «Ён мае дэмана і вар’яцее; што вы слухаеце Яго?»

²¹ Другія казалі: «Гэта словы не апанаванага дэманам. Ці ж можа дэман адчыняць вочы сьляпым?»

²² І сталася ў Ерусаліме сьвята Абнаўленьня, і была зіма.

²³ І хадзіў Ісус у сьвятыні ў прысенку Салямонавым.

²⁴ Тады абступілі Яго Юдэі і сказалі Яму: «Дакуль будзеш трымаць душу нашу? Калі Ты — Хрыстос, скажы нам адкрыта».

²⁵ Адказаў ім Ісус: «Я казаў вам, і ня верыце; справы, якія Я раблю ў імя Айца Майго, яны сьведчаць пра Мяне.

²⁶ Але вы ня верыце, бо вы не з Маіх авечак, як Я сказаў вам.

²⁷ Авечкі Мае слухаюць голас Мой, і Я ведаю іх, і яны ідуць за Мною.

²⁸ І Я даю ім жыцьцё вечнае, і не загінуць на вякі, і ніхто ня выхапіць іх з рукі Маёй.

²⁹ Айцец Мой, Які даў Мне іх, большы за ўсіх, і ніхто ня можа выхапіць іх з рукі Айца Майго.

³⁰ Я і Айцец — адно».

³¹ Тады ізноў Юдэі ўзялі камяні, каб укаменаваць Яго.

³² Адказаў ім Ісус: «Шмат добрых учынкаў паказаў Я вам ад Айца Майго. За які з іх хочаце Мяне ўкаменаваць?»

³³ Юдэі адказалі Яму, кажучы: «Не за добры ўчынак хочам укаменаваць Цябе, але за блюзьнерства, і што Ты, будучы чалавекам, робіш Сябе Богам».

³⁴ Ісус адказаў ім: «Ці не напісана ў Законе вашым: “Я сказаў: ‘Вы — богі’ ”?

³⁵ Калі Ён назваў багамі тых, да якіх было слова Божае, і ня можа быць парушана Пісаньне,

³⁶ як Таму, Каго Айцец асьвяціў і паслаў у сьвет, вы кажаце: “Блюзьніш”, таму што сказаў: “Я — Сын Божы”?

³⁷ Калі Я не раблю ўчынкаў Айца Майго, ня верце Мне.

³⁸ Калі ж раблю, а вы Мне ня верыце, дык верце ўчынкам Маім, каб спазналі і паверылі, што Айцец у-ва Мне, і Я ў Ім».

³⁹ Тады ізноў шукалі схапіць Яго, але Ён выйшаў з рук іхніх

⁴⁰ і пайшоў ізноў за Ярдан, у тое месца, дзе раней хрысьціў Ян, і застаўся там.

⁴¹ І многія прыйшлі да Яго, і казалі, што Ян не ўчыніў ніводнага знаку, але ўсё, што сказаў Ян пра Яго, было праўдзівым.

⁴² І многія там паверылі ў Яго.