Катэгорыя
102 Вершы з Бібліі пра даўгалецце
Задумайся: жыццё — гэта дар. Доўгае і шчаслівае жыццё — гэта тое, чаго, здаецца, кожны з нас прагне. Бог жадае нам жыцця вечнага, і гэта бачна з самых першых старонак Бібліі.
Чытаючы кнігу Быцця, разумееш, што смерць прыйшла ў свет праз непаслушэнства і грэх. Аднак Бог дае нам абяцанне доўгага жыцця, і гэта бачна нават у Дзесяці Запаведзях. «Шануй бацьку свайго і маці сваю, каб працягнуліся дні твае на зямлі, якую дае табе Гасподзь, Бог твой» (Зыход 20:12). Падумай толькі: павага да бацькоў — гэта ключ да доўгага жыцця!
Мудры Саламон у кнізе Эклезіяста таксама дае парады, як пражыць доўга: «Не рабі шмат зла і не будзь неразумным; чаму табе паміраць не ў свой час?» Чым далей ад зла, тым даўжэй жыццё на зямлі.
Мы — храм Божы, і калі мы дбаем пра сябе, то і Бог дбае пра нас. У Бібліі ёсць прыклады вернікаў, якіх Ісус забраў да сябе раней, чым яны пастарэлі. Можа, гэта напамін нам пра тое, як важна клапаціцца пра сваё здароўе, як пра дар ад Бога?
Біблія — гэта сапраўдны падручнік жыцця. Шануй бацькоў, беражы сваё цела, цурайся неразумнасці і зла, прасі ў Бога мудрасці. Калі будзеш прытрымлівацца гэтых простых ісцін, ты зможаш пражыць доўга і шчасліва, як таго і жадае для цябе Бог.
Толькі добрасьць і міласэрнасьць Твая будуць ісьці са мною ўсе дні жыцьця майго; і ў Доме ГОСПАДА буду жыць доўгія дні.
Ведае ГОСПАД дні беззаганных, і спадчына іхняя будзе на вякі.
Ня будуць яны асаромленыя ў час ліхі, а ў дні голаду будуць насычаныя.
У-ва ўсім ідзіце дакладна тым шляхам, які загадаў вам ГОСПАД, Бог ваш, каб вы жылі і былі шчасьлівыя, і каб доўгімі былі дні вашыя на зямлі, якую атрымаеце.
Сьпеў узыходжаньня. Шчасьлівы кожны, хто баіцца ГОСПАДА, хто ходзіць шляхамі Ягонымі.
Ты будзеш працу рук тваіх есьці, ты шчасьлівы, і добра табе!
І ня будзе з таго часу ў ім малога днямі і старога, які б не дапоўніў дзён сваіх, бо юнак памрэ стогадовым, а стогадовы грэшнік будзе пракляты.
Ты дасі мне ведаць шлях жыцьця; перад абліччам Тваім поўня радасьці, праваруч Цябе — раскоша заўсёды.
Зародак мой бачылі вочы Твае; і ў кнізе Тваёй запісаны ўсе дні, што былі вызначаны, калі яшчэ ніводнага з іх не было.
Сыне мой, не забывайся настаўленьня майго, і няхай сэрца тваё захоўвае прыказаньні мае,
і напоўняцца гумны твае збожжам, а тоўчні твае перапоўняцца новым віном.
Не адкідай, сыне мой, настаўленьня ГОСПАДА, і не ўхіляйся, калі Ён дакарае цябе,
бо каго любіць ГОСПАД, таго карае, як бацька, які спагадае сыну.
Шчасьлівы чалавек, які знайшоў мудрасьць, і чалавек, які прыдбаў разуменьне.
Бо здабыць яе лепш, чым здабыць срэбра, і плады ейныя лепшыя за золата.
Яна — каштоўнейшая за пэрліны, і нішто з таго, што ты прагнеш, ня можа параўнацца з ёю.
Доўгасьць дзён у правай руцэ яе, а ў левай руцэ — багацьце і слава.
Шляхі яе — шляхі прыемныя, і ўсе сьцежкі ейныя — супакой.
Яна — дрэва жыцьця для тых, што трымаюцца яе, шчасьлівыя тыя, якія абапіраюцца на яе.
ГОСПАД мудрасьцю заснаваў зямлю, нябёсы ўмацаваў розумам.
бо доўгія дні, гады жыцьця і супакой прынясуць яны табе.
I вось дні гадоў жыцьця Абрагама, якія ён пражыў — сто семдзясят пяць гадоў.
I супачыў, і памёр Абрагам у старасьці добрай, стары і насычаны [жыцьцём], і быў далучаны да народу свайго.
«За тое, што ён Мяне ўзьлюбіў, збаўлю яго; узвышу яго, бо імя Маё ведае.
Будзе клікаць Мяне, і Я адкажу яму; у бядзе Я буду з ім, выратую яго і ўшаную яго.
І да старасьці, і да сівізны не пакідай мяне, Божа, пакуль я пра рамяно Тваё не распавяду пакаленьню гэтаму і пра магутнасьць Тваю — усім, што народзяцца яшчэ.
Ускладзі бярэмя тваё на ГОСПАДА, і Ён паклапоціцца пра цябе; ня дасьць Ён ніколі, каб пахіснуўся праведнік.
Бо хто хоча жыцьцё любіць і бачыць добрыя дні, няхай стрымлівае язык свой ад ліхоты і вусны свае, каб не гаварылі падступна,
Не спадзявайцеся на магнатаў, на сына чалавечага, у якім няма выратаваньня!
Выйдзе дух з яго, і ён вернецца ў зямлю; у той самы дзень зьнікнуць і задумы ягоныя.
Ня будзь мудры ў вачах сваіх, бойся ГОСПАДА і пазьбягай ліхоты.
Гэта будзе здароўем для цела твайго і спасіленьнем для костак тваіх.
каб памножыліся дні твае і дні сыноў тваіх на зямлі, якую прысягнуў ГОСПАД бацькам тваім даць ім, як дні неба над зямлёй.
І сказаў ГОСПАД: «Ня будзе Дух Мой змагацца ў чалавеку вечна, бо ён — цела. І будуць дні ягоныя сто дваццаць гадоў».
І выбраў Давіда, слугу Свайго, і ўзяў яго ад абораў авечых.
Ад котных авечак забраў яго, каб пасьвіў Якуба, народ Ягоны, і Ізраіля, спадчыну Ягоную.
І ён пасьвіў іх у беззаганнасьці сэрца свайго, і ў разважлівасьці рук сваіх вадзіў іх.
І да вашай старасьці Я — Той Самы, і да сівізны Я буду трымаць вас; Я зрабіў [вас], і Я буду насіць [вас], буду трымаць і збаўляць.
Бо хто знойдзе мяне, знойдзе жыцьцё і атрымае ласку ад ГОСПАДА,
а хто грашыць супраць мяне, шкодзіць душы сваёй; усе, якія ненавідзяць мяне, любяць сьмерць».
Яны [былі] неразумнымі на шляху правінаў сваіх і за беззаконьні свае пакутавалі.
Усякая ежа абрыдла душы іхняй, і блізка былі яны ад брамаў сьмерці.
Дні чалавечыя — як трава; як кветка ў полі, так ён квітнее,
бо пройдзе над ім вецер, і няма яго, і ўжо месца ягонае больш не пазнае яго.
І будзе ГОСПАД весьці цябе заўсёды, і насыціць душу тваю ў зямлі сухой, і ўмацуе косткі твае. І будзеш ты як сад паліваны, і як крыніца вады, у якой не сканчваецца вада ейная.
Дык прашу вас, браты, праз міласэрнасьць Божую, аддайце целы вашыя на ахвяру жывую, сьвятую, прыемную Богу, на разумнае служэньне вашае,
Братняя любоў адзін да аднаго [няхай будзе] ад усяго сэрца, у пашане адзін аднаго выпярэджвайце;
у дбайнасьці не лянуйцеся; духам палайце; Госпаду служыце;
[маючы] надзею, радуйцеся; у прыгнёце будзьце вытрывалымі; у малітве — няспыннымі;
у патрэбах сьвятых бярыце ўдзел; імкніцеся да гасьціннасьці.
Дабраслаўляйце тых, якія вас перасьледуюць, дабраслаўляйце, а не кляніце.
Радуйцеся з тымі, хто радуецца, і плачце з тымі, хто плача.
Думайце адзін пра аднаго аднолькава; не ўзьвялічвайце саміх сябе, але пакорнымі захапляйцеся; ня будзьце мудрымі самі праз сябе.
Нікому не аддаючы ліхотай за ліхоту, дбайце пра добрае перад усімі людзьмі.
Калі магчыма для вас, мейце супакой з усімі людзьмі.
Ня помсьціце за сябе, улюбёныя, але дайце месца гневу [Божаму], бо напісана: «“Мне [належыць] помста, Я аддам”, — кажа Госпад».
і не прыпадабняйцеся веку гэтаму, але перамяняйцеся праз абнаўленьне розуму вашага, каб вам выпрабаваць, што ёсьць воля Божая, што добрае, і прыемнае [Богу], і дасканалае.
Кіраўніку хору. Навучаньне сыноў Караха.
Да Бога кажу я: «Скала мая! Чаму Ты забыўся пра мяне? Чаму я ў суме хаджу ад уціску ворагаў?»
Як рана ў костках маіх, зьневажалі мяне ворагі мае, гаворачы мне ўвесь дзень: «Дзе Бог твой?»
Чаму ты сумуеш, душа мая? Чаму ў-ва мне ты трывожышся? Спадзявайся на Бога, бо яшчэ будзеш славіць Яго, збаўленьне аблічча майго і Бога майго!
Як лань прагне вады з ручая, так душа мая, Божа, прагне Цябе!
Вераю Энох быў перанесены, што ня ўбачыў сьмерці; і не знайшлі яго, бо перанёс яго Бог. Бо перад перанясеньнем ягоным было засьведчана, што ён спадабаўся Богу.
Бо цялеснае практыкаваньне мала карыснае, а пабожнасьць на ўсё карысная, маючы абяцаньне жыцьця цяперашняга і будучага.
Альлелюя! Шчасьлівы той чалавек, які баіцца ГОСПАДА і ў прыказаньнях Ягоных мае ўпадабаньне вялікае.
Угледзіць гэта бязбожнік і будзе злаваць, скрыгатаць ён будзе зубамі і змарнее, і жаданьне бязбожніка загіне.
Магутным будзе на зямлі насеньне ягонае; пакаленьне правых будзе дабраслаўлёнае.
Маёмасьць і багацьце ў доме ягоным, і праведнасьць ягоная будзе трываць вечна.
Нарэшце, браты, што ёсьць праўдзівае, што сумленнае, што справядлівае, што чыстае, што вартае любові, што добрай славы, калі ёсьць якая цнота і якая пахвала, — пра тое думайце.
Шчасьлівы той, у каго Бог Якуба — дапамога, у каго надзея на ГОСПАДА, Бога ягонага,
Які стварыў неба і зямлю, мора і ўсё, што ў ім, Які захоўвае праўду на вякі,
За сьведкаў супраць вас сёньня клічу неба і зямлю, што я кладу перад абліччам тваім жыцьцё і сьмерць, дабраславенства і праклён. Выбірай жыцьцё, каб жыў ты і насеньне тваё,
І ты вернешся да ГОСПАДА, Бога твайго, і будзеш слухаць голас Ягоны ў-ва ўсім, што я сёньня загадваю табе, ты і сыны твае, усім сэрцам тваім і ўсёй душою тваёй.
і любі ГОСПАДА, Бога твайго, і слухай голас Ягоны, і туліся да Яго, бо Ён — жыцьцё тваё і доўгасьць дзён твіх, каб ты жыў на зямлі, якую абяцаў ГОСПАД бацькам тваім, Абрагаму, Ісааку і Якубу, што дасьць ім яе».
Ты ўзыйшоў на высачыню, паланіў палон, узяў дары для людзей; і нават бунтаўнікоў, каб жылі пры [Табе], ГОСПАДЗЕ Божа.
гладкія, як тое масла, вусны ягоныя, а ў сэрцы — варожасьць; словы ягоныя лагаднейшыя за алей, але яны — мячы аголеныя.
І жыў Ёў пасьля таго сто сорак гадоў, і бачыў сыноў сваіх і сыноў сыноў сваіх аж да чацьвёртага пакаленьня.
І памёр Ёў стары і насычаны днямі.
Няхай памножыць вас ГОСПАД, вас і сыноў вашых.
Дабраслаўлёныя вы ГОСПАДАМ, Які стварыў неба і зямлю.
Бо няма розьніцы між Юдэем і Грэкам, бо Ён — Госпад усіх, багаты для ўсіх, што прызываюць Яго.
Бо кожны, хто прызаве імя Госпада, будзе збаўлены.
І памятай пра Творцу твайго ў дні юнацтва твайго, пакуль ня прыйдуць дні ліхія, і пакуль не сустрэнуць цябе гады, пра якія скажаш: “Не падабаюцца мне яны”,
Ён дае змучанаму сілу, а зьнямогламу павялічвае моц.
Голас таго, хто кліча: «У пустыні рыхтуйце шлях ГОСПАДУ, прастуйце ў стэпе сьцежкі Богу нашаму.
Юнакі слабнуць і стамляюцца, і хлопцы спатыкаюцца і падаюць,
а тыя, якія спадзяюцца на ГОСПАДА, аднаўляюць сілы, узьнімаюць крылы, як у арла, будуць бегчы, і ня стомяцца, і будуць хадзіць, і не саслабеюць.
разьвесяліць тых, якія плачуць на Сыёне, і даць ім дыядэму замест попелу, і алей радасьці замест смутку, адзеньне хвалы замест духу панурага, і назавуць іх дубамі праведнасьці, насаджэньнем ГОСПАДА для праслаўленьня Яго.
Псальм Давіда. ГОСПАД ёсьць Пастыр мой, ні ў чым ня буду мець нястачы!
На пашах зялёных Ён пасьвіць мяне, да водаў спакойных накіроўвае мяне.
Ён аднаўляе душу маю, на сьцежкі праведнасьці вядзе мяне дзеля імя Свайго.
І ён памёр у добрай старасьці, насычаны днямі, багацьцем і славаю; і Салямон, сын ягоны, заваладарыў замест яго.
Ня будуць будаваць, каб хто іншы [ў іх] жыў, і ня будуць садзіць, каб хто іншы еў. Бо як дні дрэва [будуць] дні народу Майго, і выбранцы Мае будуць карыстацца зробленым рукамі іхнімі.
Для ўсяго ёсьць свой тэрмін, і час для кожнай рэчы пад небам;
І я ўбачыў занятак, які даў Бог сынам чалавечым, каб яны займаліся ім.
Усё Ён зрабіў прыгожым у свой час; і даў ім вечнасьць у сэрца, аднак чалавек не спасьцігне справаў, якія робіць Бог, ад пачатку аж да канца.
І даведаўся я, што няма для іх нічога лепшага, як весяліцца і рабіць добрае ў жыцьці сваім.
І тое, што кожны чалавек есьць і п’е, і бачыць добрае з усёй цяжкай працы сваёй, — гэта дар Божы.
І даведаўся я, што ўсё, што робіць Бог, трывае на вякі; нельга да таго дадаць і нельга ад таго адняць, і Бог робіць так, каб баяліся аблічча Яго.
Тое, што было, цяпер ёсьць, і тое, што мае быць, ужо было, і Бог знаходзіць тое, што прамінула.
І яшчэ бачыў я пад сонцам: месца суду, а там беззаконьне, месца праведнасьці, а там няправасьць.
Сказаў я ў сэрцы маім: “Праведніка і бязбожніка будзе судзіць Бог, бо там ёсьць час на кожную рэч і на кожную справу”.
Сказаў я ў сэрцы маім пра сыноў чалавечых, што Бог ачышчае іх і паказвае, што яны самі па сабе — як тая жывёла.
Бо доля сыноў чалавечых і доля жывёлы — аднолькавая доля; як тыя паміраюць, так і гэтыя паміраюць, і дух [жыцьця] аднолькавы для ўсіх, і няма ў чалавека перавагі над жывёлаю, бо ўсё — марнасьць.
Час нараджацца і час паміраць, час садзіць і час вырываць тое, што пасаджана.
Бо добры ёсьць ГОСПАД, на вякі міласэрнасьць Ягоная і з пакаленьня ў пакаленьне вернасьць Ягоная!
Плод жа Духа — любоў, радасьць, супакой, доўгацярплівасьць, ласкавасьць, добрасьць, вера,
ціхасьць, стрыманасьць. Супраць гэтакіх няма Закону.
Ня бойся, бо Я з табою, не азірайся [па баках], бо Я — Бог твой! Я ўмацую цябе і дапамагу табе, і падтрымаю цябе правіцай праведнасьці Маёй.
маючы пэўнасьць у тым, што Той, Які пачаў у вас добрую справу, будзе зьдзяйсьняць [яе] аж да дня Ісуса Хрыста,
Слаўлю Цябе, бо я захапляльна і дзівосна збудаваны; цудоўныя справы Твае, і душа мая ведае [гэта] добра.
А мы ведаем, што тым, якія любяць Бога, пакліканым паводле [Яго] вызначэньня, усё дапамагае на дабро.
Псальм Давіда. Дабраславі, душа мая, ГОСПАДА, і ўсё нутро маё — імя Ягонае сьвятое!
Не паводле грахоў нашых нам Ён дае і не ўчыняе з намі паводле беззаконьняў нашых,
бо як высока неба над зямлёю, так вялікая міласэрнасьць Ягоная да тых, што баяцца Яго,
як далёкі ад захаду ўсход, так [далёка] Ён нашыя правіны ад нас аддаліў,
як літуецца бацька над сынамі, так ГОСПАД літуецца над тымі, што баяцца Яго.
Бо ведае Ён настаўленьне нашае, памятае, што мы — [толькі] пыл.
Дні чалавечыя — як трава; як кветка ў полі, так ён квітнее,
бо пройдзе над ім вецер, і няма яго, і ўжо месца ягонае больш не пазнае яго.
Але міласэрнасьць ГОСПАДА ад веку і на вякі над тымі, што баяцца Яго, і праведнасьць Ягоная — над сынамі сыноў
тых, якія захоўваюць запавет Ягоны і загады Ягоныя памятаюць, каб выконваць іх.
ГОСПАД умацаваў пасад Свой на нябёсах, і валадарства Ягонае над усім пануе.
Дабраславі, душа мая, ГОСПАДА і не забывайся пра ўсё, што Ён зрабіў!
Дабраславіце ГОСПАДА, анёлы Ягоныя, магутныя моцаю, што выконваеце слова Ягонае, чуючы голас слова Ягонага!
Дабраславіце ГОСПАДА, усе войскі Ягоныя, служыцелі Ягоныя, што выконваеце волю Ягоную!
Дабраславіце ГОСПАДА, усе творы Ягоныя па ўсіх месцах панаваньня Ягонага! Дабраславі, душа мая, ГОСПАДА!
Ён даруе табе ўсе беззаконьні твае, вылечвае ўсякую немач тваю,
вызваляе ад магілы жыцьцё тваё, літасьцю вялікай і міласэрнасьцю карануе цябе,
насычае дабром старасьць тваю, аднаўляе, як у арла, маладосьць тваю.
Як рана ў костках маіх, зьневажалі мяне ворагі мае, гаворачы мне ўвесь дзень: «Дзе Бог твой?»
Бо я лічу, што пакуты цяперашняга часу [нічога] ня вартыя [ў параўнаньні] з той славаю, што мае адкрыцца ў нас.
Шчасьлівыя тыя, у якіх шлях беззаганны, якія ходзяць паводле Закону ГОСПАДА.
Усім сэрцам маім я шукаю Цябе, ня дай мне адхіліцца ад прыказаньняў Тваіх!
Я стаўся разумнейшым за старых, бо пільнуюся загадаў Тваіх.
Ад усякай сьцежкі благой я стрымліваў ногі мае, каб захоўваць слова Тваё.
Ад прысудаў Тваіх я ня адступаўся, бо Ты мяне навучаеш.
Як салодкія словы Твае паднябеньню майму, саладзей за мёд вуснам маім!
Пра загады Твае буду разважаць, дзеля гэтага ненавіджу ўсякую сьцежку хлусьні.
Слова Тваё — сьветач для ног маіх і сьвятло на сьцежцы маёй.
Я прысягнуў і я падняўся, каб захоўваць суды праведнасьці Тваёй.
Я вельмі моцна прыгнечаны; ГОСПАДЗЕ, ажыві мяне паводле слова Твайго!
Мей упадабаньне, прашу, ГОСПАДЗЕ, у дабраахвотных [абяцаньнях] вуснаў маіх, і навучы мяне судам Тваім.
Душа мая заўсёды ў руцэ маёй, і Закон Твой я не забываюся.
У сэрцы маім я хаваю слова Тваё, каб не зграшыць супраць Цябе.
Наставілі бязбожнікі пастку супраць мяне, але я не ўхіліўся ад загадаў Тваіх.
Я ўспадкаеміў сьведчаньні Твае на вякі, бо яны — радасьць сэрца майго.
Я нахіляю сэрца маё, каб рабіла паводле пастановаў Тваіх на вякі, аж да канца.
Двудушных я ненавіджу, а Закон Твой люблю.
Ты — заслона мая і шчыт мой, на слова Тваё спадзяюся.
Адыйдзіце ад мяне, злачынцы, каб я мог захоўваць прыказаньні Бога майго.
Падтрымай мяне паводле слова Твайго, і буду жыць, і ня буду асаромлены ў надзеі маёй.
Умацуй мяне, і буду збаўлены, і буду ўглядацца ў пастановы Твае заўсёды.
Ты адапхнуў усіх, якія ўхіляюцца ад пастановаў Тваіх, бо хлусьлівы падман іхні.
Быццам жужаль Ты выкідаеш усіх бязбожнікаў зямлі; дзеля гэтага я ўзьлюбіў сьведчаньні Твае.
Дабраслаўлёны Ты, ГОСПАДЗЕ! Навучы мяне пастановам Тваім!
Дрыжыць ад страху перад Табою цела маё, і судоў Тваіх я баюся.
Я чыніў суд і праведнасьць; не аддай мяне прыгнятальнікам маім!
Заступіся за слугу Твайго на дабро [яму], каб не прыгняталі мяне свавольнікі.
Зьнемагаюць вочы мае, [выглядаючы] збаўленьне Тваё і слова праведнасьці Тваёй.
Учыні са слугою Тваім паводле міласэрнасьці Тваёй, і навучы мяне пастановам Тваім.
Я — слуга Твой; дай мне разуменьне, каб пазнаў сьведчаньні Твае.
Час дзейнічаць для ГОСПАДА, [бо] яны парушылі Закон Твой.
Дзеля гэтага я люблю прыказаньні Твае больш, чым золата, золата найчысьцейшае.
Дзеля гэтага ўсе загады Твае, усе лічу слушнымі, кожную сьцежку хлусьні ненавіджу.
Цудоўныя сьведчаньні Твае, дзеля гэтага душа мая пільнуецца іх.
Вуснамі маімі абвяшчаю ўсе прысуды вуснаў Тваіх.
Адкрыцьцё словаў Тваіх асьвятляе, дае разуменьне неразумным.
Расчыняю я вусны мае і ўздыхаю, бо прагну прыказаньняў Тваіх.
Павярніся да мяне і зьлітуйся нада мною, паводле суду [Твайго] для тых, што любяць імя Тваё.
Стопы мае ўмацуй Ты ў слове Тваім і ня дай беззаконьню авалодаць мною.
Выбаў мяне ад крыўды чалавека, і буду захоўваць загады Твае.
Аблічча Тваё няхай сьвеціць над слугою Тваім, і навучы мяне пастановам Тваім.
Струмяні водаў цякуць з вачэй маіх, бо [людзі] не захоўваюць Закон Твой.
Ты праведны, ГОСПАДЗЕ, і справядлівыя суды Твае.
Ты загадаў [чыніць] праведнасьць, сьведчаньні Твае і вернасьць вялікую.
Зьядае мяне руплівасьць мая, бо забыліся на словы Твае прыгнятальнікі мае.
На шляху сьведчаньняў Тваіх я радуюся больш, чым ад усялякіх каштоўнасьцяў.
Слова Тваё вельмі чыстае, і слуга Твой узьлюбіў яго.
Малы я і пагарджаны, але загадаў Тваіх я не забываюся.
Праведнасьць Твая — праведнасьць на вякі, і Закон Твой — праўда.
Прыгнёт і гора знайшлі мяне; прыказаньні Твае — пацеха мая.
Праведнасьць сьведчаньняў Тваіх — на вякі; дай мне разуменьне, і буду жыць.
З усяго сэрца я клічу; адкажы мне, ГОСПАДЗЕ, каб я пільнаваўся пастановаў Тваіх.
Я клічу Цябе, збаў мяне, і буду захоўваць сьведчаньні Твае!
Я апярэджваю сьвітаньне і галашу, на слова Тваё, на слова Тваё спадзяюся.
Вочы мае апярэджваюць варту [начную], каб мне разважаць пра слова Тваё.
Голас мой пачуй паводле міласэрнасьці Тваёй, ГОСПАДЗЕ, паводле суду Твайго ажыві мяне.
Пра пастановы Твае буду разважаць і буду глядзець на сьцежкі Твае.
Набліжаюцца [да мяне] тыя, што імкнуцца да брыдоты; яны ад Закону Твайго адступіліся.
Але блізка Ты, ГОСПАДЗЕ, і ўсе прыказаньні Твае — праўда.
Здаўна я ведаю сьведчаньні Твае, што Ты на вякі заснаваў іх.
Глянь на нядолю маю і выратуй мяне, бо я пра Закон Твой не забываўся.
Барані мяне ў справе маёй і выбаў мяне, паводле слова Твайго ажыві мяне.
Далёка ад бязбожнікаў збаўленьне, бо яны не шукалі пастановаў Тваіх.
Літасьць Твая вялікая, ГОСПАДЗЕ; паводле суду Твайго ажыві мяне.
Шмат тых, што перасьледуюць мяне і прыгнятаюць мяне; але ад сьведчаньняў Тваіх я не ўхіляўся.
Я бачыў адступнікаў і брыдзіўся тымі, якія не захоўвалі слова Твайго.
Глянь, ГОСПАДЗЕ, як я люблю загады Твае; паводле міласэрнасьці Тваёй ажыві мяне.
У пастановах Тваіх будзе пацяшэньне маё, не забудуся слова Твайго.
Аснова слова Твайго — праўда, і на вякі кожны прысуд праведнасьці Тваёй.
Князі перасьледуюць мяне без прычыны, але слова Твайго баіцца сэрца маё.
Я радуюся са слова Твайго як той, хто знайшоў вялікі прыбытак.
Хлусьню ненавіджу і брыджуся ёю, Закон Твой люблю.
Сямікротна ў дзень я хвалю Цябе за прысуды праведнасьці Тваёй.
Вялікі супакой Ты даеш тым, якія любяць Закон Твой, і яны не спатыкнуцца.
Я ўзіраюся на збаўленьне Тваё, ГОСПАДЗЕ, і выконваю прыказаньні Твае.
Захоўвала душа мая сьведчаньні Твае, і я моцна ўзьлюбіў іх.
Я захоўваю загады Твае і сьведчаньні Твае, бо ўсе шляхі мае перад Табою.
Няхай дойдзе галашэньне маё да аблічча Твайго, ГОСПАДЗЕ! Паводле слова Твайго дай мне разуменьне.
Рабі добрае слузе Твайму, каб я жыў і захоўваў слова Тваё.
Няхай прыйдзе маленьне маё перад аблічча Тваё! Паводле слова Твайго выратуй мяне!
Вусны мае будуць апавядаць хвалу, бо Ты вучыш мяне пастановам Тваім.
Язык мой будзе адказваць пра слова Тваё, бо ўсе прыказаньні Твае праведныя.
Няхай станецца рука Твая дапамогай маёй, бо я выбраў загады Твае.
Я прагну збаўленьня Твайго, ГОСПАДЗЕ, і Закон Твой — пацеха мая.
Няхай жыве душа мая, каб хваліць Цябе, і суды Твае няхай дапамогуць мне.
Я заблукаў як авечка, што згубілася, адшукай Ты слугу Твайго, бо прыказаньняў Тваіх я не забываўся.
Расчыні вочы мае, і буду глядзець на цудоўныя дзеяньні закону Твайго!
Я — прыхадзень на зямлі; не хавай ад мяне прыказаньні Твае!
Шчасьлівыя тыя, што захоўваюць сьведчаньні Ягоныя, якія ўсім сэрцам шукаюць Яго,
Прагнуць праглынуць мяне ворагі мае ўвесь дзень, бо шмат іх ваюе супраць мяне, Найвышэйшы!
У дзень, калі я баюся, я спадзяюся на Цябе.
Бо [адзін] дзень на панадворку Тваім лепшы за тысячу [іншых]; я выбіраю стаяць каля парога ў Доме Божым, чым жыць у намётах беззаконьня.
Шануй бацьку твайго і маці тваю, каб працягнуліся дні твае на зямлі, якую ГОСПАД, Бог твой, дае табе.
Хадзіце сюды, сыны, паслухайце мяне, я навучу вас страху перад ГОСПАДАМ.
Хто ёсьць чалавек, якому даспадобы жыцьцё, які любіць [доўгія] дні, каб убачыць добрае?
Захоўвай язык свой ад ліхога, а вусны свае — ад слова крывадушнага.
Будзе клікаць Мяне, і Я адкажу яму; у бядзе Я буду з ім, выратую яго і ўшаную яго.
Доўгімі днямі насычу яго і дам убачыць збаўленьне Маё».
«Шануй бацьку твайго і маці», — гэта першае прыказаньне з абяцаньнем:
дзеля якога я спаўняю пасольства ў ланцугах, каб у ім я гаварыў адважна, як і мушу гаварыць.
А каб і вы ведалі пра мяне, што я раблю, усё вам паведаміць Тыхік, улюбёны брат і верны служыцель у Госпадзе,
якога я і паслаў да вас дзеля гэтага самага, каб вы даведаліся пра нас і каб ён суцешыў сэрцы вашыя.
Супакой братам і любоў з вераю ад Бога Айца і Госпада Ісуса Хрыста.
Ласка з усімі, якія любяць Госпада нашага Ісуса Хрыста ў незьнішчальнасьці. Амэн.
«каб было табе добра, і быў ты даўгалетнім на зямлі».