ЭКЛЕЗІЯСТА 3 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Экл 3

¹ Для ўсяго ёсьць свой тэрмін, і час для кожнай рэчы пад небам;

² Час нараджацца і час паміраць, час садзіць і час вырываць тое, што пасаджана.

³ Час забіваць і час лекаваць, час разбураць і час будаваць.

⁴ Час плакаць і час сьмяяцца, час галасіць і час танчыць.

⁵ Час кідаць камяні і час зьбі­раць камяні, час абдымаць і час пазьбягаць абдымкаў.

⁶ Час шукаць і час губляць, час захоўваць і час пакідаць.

⁷ Час разьдзіраць і час сшы­ваць, час маўчаць і час гаварыць.

⁸ Час любіць і час ненаві­дзець, час вайны і час міру.

⁹ Што за карысьць мае з працы сваёй той, хто працуе?

¹⁰ І я ўбачыў занятак, які даў Бог сынам чалавечым, каб яны займаліся ім.

¹¹ Усё Ён зрабіў прыгожым у свой час; і даў ім вечнасьць у сэрца, аднак чалавек не спасьцігне справаў, якія робіць Бог, ад пачатку аж да канца.

¹² І даведаўся я, што няма для іх нічога лепшага, як весяліцца і рабіць добрае ў жыцьці сваім.

¹³ І тое, што кожны чалавек есьць і п’е, і бачыць добрае з усёй цяжкай працы сваёй, — гэта дар Божы.

¹⁴ І даведаўся я, што ўсё, што робіць Бог, трывае на вякі; нельга да таго дадаць і нельга ад таго адняць, і Бог робіць так, каб баяліся аблічча Яго.

¹⁵ Тое, што было, цяпер ёсьць, і тое, што мае быць, ужо было, і Бог знаходзіць тое, што прамінула.

¹⁶ І яшчэ бачыў я пад сонцам: месца суду, а там беззаконьне, месца праведнасьці, а там няправасьць.

¹⁷ Сказаў я ў сэрцы маім: “Праведніка і бязбожніка будзе судзіць Бог, бо там ёсьць час на кожную рэч і на кожную справу”.

¹⁸ Сказаў я ў сэрцы маім пра сыноў чалавечых, што Бог ачышчае іх і паказвае, што яны самі па сабе — як тая жывёла.

¹⁹ Бо доля сыноў чалавечых і доля жывёлы — аднолькавая доля; як тыя паміраюць, так і гэтыя паміраюць, і дух [жыцьця] аднолькавы для ўсіх, і няма ў чалавека перавагі над жывёлаю, бо ўсё — марнасьць.

²⁰ Усё ідзе ў адно месца, усё з пылу паўстала, і ўсё ў пыл вяртаецца.

²¹ Хто ведае, ці дух сыноў чалавечых узыходзіць угору, ці дух жывёлы зыходзіць уніз, у зямлю?

²² І ўбачыў я, што нічога няма лепшага для чалавека, як радавацца са справаў сваіх, бо гэта доля ягоная. Бо хто прывядзе яго паглядзець на тое, што будзе пасьля яго?