Catagóir
111 Véarsaí an Bhíobla faoi Guí chun Slánaithe
A chairde, smaoinígí ar seo: gortaíodh é mar gheall ar ár bpeacaí, buaileadh é mar gheall ar ár gcionta; thit an pionós a thugann síocháin dúinn air, agus trína chréachtaí slánaíodh sinn. Íseáia 53:5. Nuair a thuigeann muid é seo, feicimid go ndearna Íosa an praghas as ár ngalair cheana féin, agus go bhfuilimid slán ann cheana féin.
Thug sé cumhacht dúinn an galar a dhíbirt, mar a deir sé i Marcas 16:18, "cuirfidh siad a lámha ar na heaslána, agus beidh siad slán." Agus feicimid nach bhfuil sé ag caint faoi ghalar ar leith, ach faoi aon ghalar. Mar sin, má tá tú ag fulaingt rud éigin, éirigh le creideamh agus ordaigh don ghalar imeacht in ainm Íosa.
Pé áit ina bhfuil tú, glaoigh fuil Chríost ort féin. Is cuma má bhí an galar céanna ar do thuismitheoirí nó do sheantuismitheoirí, thug Dia an chumhacht duit briseadh leis sin. Ní hé toil Dé go mbeadh tú tinn, is mian leis go mbeadh tú slán agus go bhféadfá daoine eile a leigheas.
Trí do shláinte, creidfidh do theaghlach ann agus ardófar a ainm. Dearbhaigh go bhfuil tú saor ón rud a bhí ag cur brú ort agus bí réidh le feiceáil Dia ag leigheas ní hamháin do choirp, ach do chroí freisin.
Acht is ar son ar lochtne do loiteadh é, do brúigheadh é ar son ar cciontadhne: is airsion do bhí smachdughadh ar síothchána; agus is le na chneadhuibhsion atamaóidne slánuighthe.
Slánuigh mé, a THIGHEARNA, agus biáidh mé slán; sáor mé, agus biáidh mé sáortha: óir is tú mo mholadh.
¶ Ná bíodh eagla ort; óir atáimsi maille riot: ná bí laigbhrígheach: óir is misi do Dhía: neirteochuidh mé thú: fós, cuideocha mé leachd; fós, cuinneocha mé súas thú le láimh dheis mo cheirt.
An tí diomchair ar bpeacuighne ann a chorp féin air an gcrann, ionnus air mbeith dhúinne marbh do na peacuighibh, go mairfemís do nfíréuntachd: an tí agár leigheasadh sibhse ré na chréuchduibh.
Toigéubhaid naithreacha neimhe; agus má ibhid ni marbhthach ar bith, ni ghoirtéocha sé íad; cuirfid lámha ar na daónibh éagcruaidhe, agus béid síad slán.
Féuch, do bhéara me sláinte agus leighios chuice, agus leigheosuidh mé íad, foillseocha mé dhóibh líonmhaireacht na síothchána agus na fírinne.
Agus bhéaruidh an TIGHEARNA gach uile easláinte uáibh, agus ní cuirfidh éainní de droichthinneasuibh na Hégipte oruibh, (noch as eól díbh;) achd cuirfe sé íad ar a ndroing fhuaithighios thú.
Tigidh chugamsa, uile a bhfuiltí tuirseach agus fá anúalach trom, agus do bhéaraidh mé fúaradh dháoibh.
Beannuigh ó manam, an TIGHEARNA: agus mo íonathar uile, a ainm náomhtha.
Ní do réir ar ccionta do rinne sé dhúinn; agus ní do réir ar néigceirt thug sé luáidheacht dúinn.
Acht mar atá áirde na neamh ós cionn na talmhan, atá a oineach chomór sin don lucht air a bhfuil a eagla.
Comhfhad atá a náird shoir ó náird shíar, do chuir sé ar bpeacuidhe uáinne.
Mar bhíos truáighe ag athair dá chloinn, is marsin atá truáighe ag an TTIGHEARNA don lucht air a bhfuil a eagla.
Oír is aithne dhó ar bhfoirm; cuimhnigh sé gur luáithreadh sinn.
Atáid láethe an duine, mar an bhféur; mar bhláth an mhagha, is marsin bhías ag bláthughadh.
Oir téid an gháoth thairis, agus ní bhfuil sé ann; agus ní aitheonuidh a ionad féin é ó sin amach.
Acht atá trócaire an TIGHEARNA ó shíorruidheacht go síorruidheacht air an lucht air a bhfuil a eagla, agus a fhíréuntachd do mhacaibh mac;
Don lucht choimhéudas a chunnradh, don lucht chuimhnighios a aitheanta dá ndéanamh.
Do shuighidh an TIGHEARNA a chathaóir ríogha ar neamh; agus atá a rioghacht ag ríaghlughadh ós cionn a nuile.
Beannuigh, ó manam, an TIGHEARNA, agus ná dearmaid a thiodhlaicthe uile:
Beannuighesi an TIGHEARNA, a aingle féin, noch atá árrachdach a neart, ag comhall a aitheanta, ag tabhair aire do ghuth a bhreithre.
Beannuighe an TIGHEARNA, a shluaghsan uile; a luchd fritheóilte, noch do ní a thoil.
Beannuighe an TIGHEARNA, a oibreacha uile annsa nuile áit dá thighearnas: beannuigh ó manam, an TIGHEARNA.
Noch mhaithios do chionnta uile; noch leighisíos huile easláintighe;
An bhfuil éinneach éugruáidh eadruibh? cuireadh sé fios ar shinnsearuibh na heagluise, agus déunuidís guídhe ar a shon, ar na ungadh dhóibh ré hola a nainm an Tíghearna:
Agus sábhálfuidh urnuighe an chreidimh an teaslán, agus tóigéabhuidh an Tíghearna súas é; agus má rinne sé peacuigh, do gheabhuidh sé maitheamhnas ionnta.
Admhuighe bhur gcionta dhá chéile, agus déunuidh guidhe ar son a chéile, chum go leighéosfuidh sibh. Oir as mór an bhrígh atá a nurnuighe dhúthrachduigh a nfíréin.
Agus foigheontáoi don TIGHEARNA bhur Ndía agus beinneochuidh sé harán agus huisge; agus béura misi heasláinte as do lár.
An bhfuil éinneach éugruáidh eadruibh? cuireadh sé fios ar shinnsearuibh na heagluise, agus déunuidís guídhe ar a shon, ar na ungadh dhóibh ré hola a nainm an Tíghearna:
Agus sábhálfuidh urnuighe an chreidimh an teaslán, agus tóigéabhuidh an Tíghearna súas é; agus má rinne sé peacuigh, do gheabhuidh sé maitheamhnas ionnta.
¶ Sláineocha mé a sleamhnuighthe siar, bíáidh grádh agum orra go toileamhuil: óir dfill mfearg úadh.
Achd an tan do bhí déireadh an láoi ann, tugadar chuige móran ann a rabhadar deamhain: agus do theilg sé na spioruidighe a mach lé na fhocal, agus do shlánaighe sé gach uile dhuine dá raibh easlán.
Do chum go gcoimhliónfuighthe an ní a dubhairt Esaias an fhaigh, a deir, Do ghabh seisean ar néagcrúaisne air, agus do iomchair sé ar ngalruighthe.
Oír aiseoga mé sláinte dhuitsi, agus leigheosa mé thú ód chneadhaibh, a deir an TIGHEARNA; do bhrígh gur ghoireadar Díbearthach dhíot, gha rádh, Isí so Sion, nach lorgann duine ar bith na diáigh.
Beannuigh, ó manam, an TIGHEARNA, agus ná dearmaid a thiodhlaicthe uile:
Beannuighesi an TIGHEARNA, a aingle féin, noch atá árrachdach a neart, ag comhall a aitheanta, ag tabhair aire do ghuth a bhreithre.
Beannuighe an TIGHEARNA, a shluaghsan uile; a luchd fritheóilte, noch do ní a thoil.
Beannuighe an TIGHEARNA, a oibreacha uile annsa nuile áit dá thighearnas: beannuigh ó manam, an TIGHEARNA.
Noch mhaithios do chionnta uile; noch leighisíos huile easláintighe;
An bhfuil éinneach éugruáidh eadruibh? cuireadh sé fios ar shinnsearuibh na heagluise, agus déunuidís guídhe ar a shon, ar na ungadh dhóibh ré hola a nainm an Tíghearna:
Do dhéana an TIGHEARNA a chothughudh air leabuidh a dhoilghis: iompocha tú a leabuidh uile iona thinneas.
Agus do gháireadar chum an TIGHEARNA iona nanacair, ó na gcumhgach do sháor sé íad.
Abraidís an dream noch dfúascail an TIGHEARNA, noch dfúascail sé ó láimh na daóirse;
Do chuir sé a bhríathar, agus do leighis íad, agus do thárthuigh íad ó na milleadh.
Admhuighdis don TIGHEARNA arson a thrócaire, agus a oibreacha iongantacha do chloinn na ndaóine!
Agus do gháireadar chum an TIGHEARNA iona nanacair, ó na gcumhgach do sháor sé íad.
Abraidís an dream noch dfúascail an TIGHEARNA, noch dfúascail sé ó láimh na daóirse;
Do chuir sé a bhríathar, agus do leighis íad, agus do thárthuigh íad ó na milleadh.
A mhic, tabhair aire dom bhríathraibh; cláon do chlúas dom ráidhtibh.
Ná léig íadso as do shúilibh; coimhéad íad a lár do chroidhe.
Oír is beatha íad don druing do gheibh íad, agus sláinte dá bhfeóil uile.
Fá dheóigh, a dhearbhráithreacha, bíghidh neartmhar sa Dtíghearna, agus a gcúmhachd a neirtsion.
Achd má chomhnuigheann ionnuibh Spiorad an té do dhúisigh Iósa ó mharbhuibh, an té do dhúisigh Críosd ó mharbhuibh béodhachaigh sé bhar gcuirp shó mharbhthachasa mar an gcéudna tré na Spioruidsion chomhnuigheas ionnuibh.
Agus do ghabh Iósa timcheall gach uile chathrach agus baile, ag teagasg ann a sionagógaibh, agus ag seanmóir shoisgéil na rioghachda, agus ag slánughadh gach uile easláinte éagcruáis a measg an phubáil.
Uime sin má deirséirghe sibh má ráon ré Críosd, íarruidh na neithe atá shúas, sa nionad ann a bhfuil Críosd na shuídhe ar deis Dé.
Agus ó chuireabhair an duine núadh iomuibh, noch atá ar na athnúadhughadh a néolas do réir íomháighe an ti do chrúthaidh é:
Mar nach bhfuil Gréugach agus Iúduighe, timchillghearradh agus neamhthimchillghearradh, duine barbartha, agus Scitían, dáor agus sáor: achd Críosd na uile agus ann sna huilibh.
Uime sin cuiridh iomuibh, mar chloinn thoghtha, náomhtha ionmhuin Dé, innighe trócaire, cáoine, úmhlachd inntinne, ceandsachd, agus foighid;
Ag tabhair íomchair dhá chéile, agus ag maitheamh dhá chéile, má tá gearan ag neach a nadhuigh aroile: amhuil tug Críosd maitheamhnas díbhse, go madh hamhluidh sin dhéunas sibhse.
Achd ós cionn na neitheannsa uile biodh aguibh carrthannachd, noch as coimcheangal diongmháltachda ann.
Agus bíodh siothcháin Dé ag ríaghlughadh bhur gcroidheadh, chum a bhfuiltí fós ar bhur ngairm a néunchorp; agus bíghidh buidheach.
Bíodh bríathar Chríosd na comhnuide ionnuibh go saidhbhir sa nuile éagna; dá bhur múnadh agus dá bhur dteagasg féin a salmuibh agus a bhfonnuibh molta Dé, agus a gcainticibh sbioradálta ag déunamh ceóil don Tíghearna ann bhur gcroidhthibh maillé ré gean.
Agus gidh bé ar bith ní dhéuntaói a mbreithir nó a ngníomh, déantar íad uile a nainm an Tíghearna Iósa, ag breith bhuídheachais díbh ré Día eadhon an Tathair thrídsion.
A mhnám, bíghidh úmhal da bhur bhfearuibh, mar is cubhaidh sa Dtíghearna.
A fhiora, grádhuighe bhur mná, agus ná bíghidh searbh dhóibh.
Bíodh bhur ndúil sna neithibh atá shúas, agus ní sna neithibh atá air talamh.
¶ Annsin bhrisfios do sholus amach mar an maidin, agus sgiunfidh do shláinte amach go lúath: agus rachaidh hionnracus romhad; cruinneochuidh glóir an TIGHEARNA thú.
Agus fóirfidh mó Dhíasa gach uile uireasbhuidh dhá mbía oruibhse do réir a sháidhbhris maille ré glóir a Níosa Críosd.
Agus a dubhairt, Má eísteann tú go dúthrachdach re guth an TIGHEARNA do Dhía, agus do ndéana tú an ní is ceart na radharc, agus go ttiubhra tú aire dá aitheantuibh, agus go gcuimhdeocha tú a reachda uile, ni chuirfe me énni dona heasláintibhsi oruibh noch thug mé ar na Hégiptibh: óir is misi an TIGHEARNA leighisios tú.
Do fheith mé go foighideach ris an TTIGHEARNA; agus do chláon sé chugam, agus do chúaluidh mo chomhairc.
Níor fholuigh mé thfíréuntachd a meadhon mo chroidhe; dfoillsigh mé thfírinne agus do shlánughadh: níor cheilios do chineal grádhach agus thfírinne ón ccoimhthionól mhór.
Ná connuimhsi úaim a THIGHEARNA, do thrócaire chineulta: coimhéadadh hoineach grádhach agus thfírinne do ghnáth mé.
Oír do timchiolladar uilc dhóairmhe fa ccuairt mé: do ghabhadar na peacaidh greim dhíom, agus ní fhéaduim fhéuchuin súas; atáid ní is líonmhuire ná grúag mo chinn: agus do thréig mo chroidhe mé.
Toiligh, a THIGHEARNA, mo sháoradh: a THIGHEARNA, déan deithnios dom chabhair.
Náirighthear, agus claóidhtear íad a néinfheachd noch íarrus manam do mhilleadh; filltior ar a nais agus náirighthear an dream noch órduighios olc dhamh.
Diothlaithrighthear íad mar lúaigheachd a náire noch a deir riom, Aha, aha.
Déanaidís gáirdeachus agus bídís lúathgháireach ionnadsa gach áon dá níarrann tusa: abraidís a ccomhnuighe gach a ngrádhuighionn do shlánughadh, Go méadighthear an TIGHEARNA.
Bíodh go bhfuilim bochd agus easbhuidheach; smuáinfidh an TIGHEARNA orum: is tú mo chobhartha agus mo shaortheoir; ó a Dhía, ná déan faillighe.
Thug sé súas mé mar an gcéadna as an bpoll úathbhásach, as criáidh lathaidh, agus do chuir mo chosa ar charruic, agus do dhaingnidh mo choiscéime.
Agus do chuir sé caintic núadh ann mo bhéul, moladh dar Ndía: do chífid mórán é, agus biáidh eagla orra, agus cuirfid a ndóigh annsa TIGHEARNA.
Agus a dubhairt seisean ría, Bíodh mainighin mhaith agad, a inghean: do shlánuigh do chreideamh thú; imthigh romhad a sióthcháin.
Do mhoichéirghe mé theacht an laói, agus déighios: do bhí mo dhúil red fhocalsa.
Bíd mo shúile na ndúscadh a ttráthuibh na hoidhche, chum smuainiughadh ann do bhréithir.
Na bí glic ann do shúilibh féin: bíodh eagla an TIGHEARNA ort, agus seachain an tolc.
Biáidh sin na shláinte dot imlinn, agus na smior dot chnámhuibh.
Toigfiod súas mo shuile chum na ccnoc, as a ttiocfa mo chabhair.
Is ón TTIGHEARNA atá mo chabhair, noch do rinne neamh agus talamh.
Má umhluighid mo phobal, noch ghoirthear am ainmsi, iad féin, agus guidhe, agus maghaidhsi díarruidh, agus filleadh ó na ndroichshlighthibh; annsin cluinfe misi ó fhlaitheamhnus, agus maithfe mé a bpeacadh, agus leigheosuidh mé a bhfearann.
Oír tusa, a THIGHEARNA, atáoi maith agus maithfeach; agus ro thrócaireach don luchd ghairios ort.
Ag déunamh gáirdeachais tré dhóthchas; foighideach a mbuáidhearthuibh; cómhnuigheach a núrnaighe;
A nuáir bhías eagla orum, biáidh mo dhóigh ionnadsa.
A Ndía mholfas mé a bhríathar, a Ndía chuirim mo dhóigh; ní bhiáidh eagla orum cred do dhéanas feóil orum.
Agus diompoigh an TIGHEARNA daóirse Iób, a nuáir do ghuidh sé ar son a charad: agus thug an TIGHEARNA fós do Iób dhá oirid agus do bhí aige roimhe.
Agus a sé so an dóthchas atá aguinn as, éadhon, ma íarrmuid éinne air do réir a thola, go néisdeann sé rinn:
Agus má atá a fhios aguinn go néisdeann sé sinn, fá gach ní dá sirmíd, atá a fhios aguinn go bhfuilid na híarratais do íarramar air ar fagháil aguinn.
Molfa mé thú; do bhrígh go ndéarnadh mé go hiongantach agus go húathbhasach: is oirdheirc hoibreacha; agus atá a fhios sin aig manamsa go ro mhaith.
Agus a dubhairt Iósa riú, Ar son bhur míchreidimh: oir a deirim ribh go fírinneach, Dá mbeith oiread re gráinne musdaird do chreideamh agaibh, a déartháoi ris an slíabh so, Athruigh as so ann súd a nunn; agus athrrochuidh sé; agus ní bhía ní ar bith nach budh éidir libh.
Ar a nadhbharsin sirim dathchuinge oraibh, a dhearbhraithreacha, tré trócaire Dé, bhur gcuirp do thabhairt na bhéo-iodhbairt, náomhtha, geanamhail do Dhía, bhur seirbhís réusúnta.
Uime sin teaguisgim, thair gach éinní, athchuinghe, guidhe, urnuighe, agus altughadh, ar son na huile dháoineadh;
Achd (mar is cúbhaidh do mhnáibh gheallus crábhádh) ré deaghoibrighibh.
Déunadh an bhean fóghluim a gcíuinus maille ris a nuile úmhlachd.
Oír ní thuguim cead do mhnáoi teagusg do thabhairt uáithe, ná ceannas do bheith aice ós cionn a nfir, achd bheith na tóchd.
Oír a sé Adhamh do crúthuigheadh ar tús, agus na dhiáigh sin Eúbha.
Agus ní hé Adhamh do mealladh, achd ar mbeith don mhnáoi ar na mealladh a sí bá ciontach ré briseadh na háithne.
Gidheadh slaineóchthar í ré breith cloinne, dá gcomhnuighid síad a gcreideamh agus a ngrádh agus a náomhthachd maille ré macántus.
Ar son na ríghtheadh, agus ar son na nuile agá bhfuil cúmhachda; chum ar mbeatha do chaitheamh go sm mbeatha do chaitheamh go súaimhneach siothchánta dhúinn a nuile chráibhtheachd agus chneasdachd.
Acht an drong fheithios air an TTIGHEARNA athnúadhuighid síad a neart; éreochuid súas le sciathánuibh amhuil iolair; riothfaid siad, agus ní bhéid coirthe; agus siubholuid, agus ní bhéid síad anbhfann.
Achd ag déunamh maitheasa ná bímid tuirseach: oír beanfum iona ám féin, muna ndeacham a neimbrígh.
Glóir agus moladh do Dhía, eadhon Athair ar Dtighearna Iósa Críosd, Athair na trócaire, agus Día na huilé fhurtachda;
Do bheir furtachd dúinn ann ar nuile thriublóid, ionnus go dtiucfadh dhínn comhfhurtachd do thabhairt don druing ar a mbí buáidhreadh ar bhith, trés an gcomhfhurtachd ré a bhfaghmaóid féin furtachd ó Dhía.
Ar mbeith dhamh dearbhtha as an ní céudnasa, eadhon an tí do thionnsguin obair mhaith ionnuibh go gcuirfe sé críoch uirrthe go lá Iósa Críosd:
Ar a nadhbharsin déunam maill ré dothchas go hárdchatháoir na ngrás, chum trócaire do ghnodhúghadh, agus ghrás dfagháil dúinn chum furtachda a nám ríachdanais.
Agus gidh bé ar bith neither, iárrfuidhthe an bhur nurnuighe má chreidtí, do gheabhtháoi íad.
An té áitighios a núaingnios аn té is ro áirde do dhéana sé comhnuidhe ar scáth a Nuilechumhachtuigh.
Ní bheanfa áonolc riot, agus ní thiucfa an phláigh a ccomhghar dot pháillíun.
Oír cuirfe se dúalach air a ainglibh dot tháobhsa, dot choimhéad ann do shlighthibh uile.
Iomchoruid thú ann a láimh, deagla go mbeanfadh do chos re cloich.
Sailteorair air an leomhan agus air an Mbasilisc: do dhéanair saltairt air an leomhan óg agus air an ndragún.
Do bhrígh go bhfuil grádh aige orumsa, saorfa mé é: áirdeochád é, do bhrígh gó ráibh fios manma aige.
Goirfe sé orum, agus cluinfe misi é; atáimse aige iona bhuaidhreadh; do dhéanad a shaoradh, agus a ghlórughadh.
Do dhéanad a ríar le fad laétheadh, agus foillseochad mo shlánughadh dhó.
A déarad a ttaobh an TIGHEARNA, Mo dhídean agus mo dhaingion: mo Dhía; cuirfiod mo dhóthchus ann.
Comháirmhionn tú mo sheachrán: cuir mo dheóra ann do bhuidéul: nach bhfuilid ann do leabhar?
Is ionmhuin liom an TIGHEARNA, do bhrígh go ccluin sé mo ghuth ann mathchuinghibh.
Do chreid mé, uime sin do labhair mé: do bhí mé buáidheartha go hanmhór.
A dubhras ann mo dheithnios, Atá a nuile dhuine bréagach.
Cred an luáidheachd do bhéaras mé don TIGHEARNA ar son a thabhartas damh?
Géabha me cupán an tslánuighthe, agus goirfead air ainm an TIGHEARNA.
Coimhlíonfa mé mo mhóide don TIGHEARNA anois ós coinne a dhaóine uile.
Is mórluáigh a bhfíaghnuise an TIGHEARNA bás a náomh.
A THIGHEARNA, go deimhin is mé do sheirbhíseach; is mé do sheirbhíseach, agus mac hinnilte: do sgáoil tú mo chúibhrighthe.
Is duitsi do dhéana mé iodhbartha an mholta, agus air ainm an TIGHEARNA ghoirfios mé.
Diolfa mé mo mhóide ris an TTIGHEARNA anois ós coinne a phobail uile,
A ccúirtibh thighe an TIGHEARNA, ann do mheadhónsa, a Ierusalem. Moluidh an TlGHEARNA.
Do bhrígh gur chláon sé a éisdeachd chugam, ar anabharsin gairfe mé air ar feadh mo bheatha.
Uime sin don tí lér féidir na huile neithe do dhéunamh go hiomarcach tar mar iarrmuid nó mar smuáinemíd, do réir an chúmhachd oibrigheas ionnain,
Acht ionnadsa do chuir misi mo dhóthchus, a THIGHEARNA: a dúbhrus, Is tú mo Dhía.
Atáid maimseara ad láimhse: sáor mé ó láimh mo námhad, óm luchd ainleamhuna.
Achd íarruigh ar tús flaitheas Dé, agus a fhiréuntachdsan; agus teilfidhthear na neithesi uíle chugaibh.
Neach éile creideamh trés an Sbioruid chéudna; agus neach éile tabhartus leighis trés an Sbioruid chéudna;
Do ní beannughadh an TIGHEARNA, saidhbhir, agus ní chuirionn doilghios ar bith iona choimhideacht.
Tabhair tuigse dhamh, agus coimheadfad do dhlighe; agus coimhlíonfad é le mo chroidhe iomlán.
Agus a dubhairt sé fós cosamhlachd riú, gur ab éigin urnuighthe dhéanamh do ghnáth, agus gan a bheith leisgeamhuil.
Go madh beannuigh an TIGHEARNA, noch thréoruighios sinn go láetheamhuil, Día ar shlánuighthe. Selah.
¶ Go deimhin diomchuir sé ar ndoilghiosa, agus diomchuir sé ar ndóbrón: gidheadh do mheasamar é buáilte, buáilte ó Dhía, agus smachtuighthe.
Acht muna bheith go raibh an TIGHEARNA na chungnamh agam, ní mór nach bíadh manam san nuáidh.
Agus ní hé amháin, achd do nimid gáirdeachus mar an gcéadna a dtrioblóidibh: do bhrígh go bhfuil a fhios aguinn go noibrigheann an trioblóid foighid;
Agus an fhoighid, dearbhadh; agus an dearbhadh, dóthchus:
Achd ní adhnáirgheann an dóchus; do bhrígh go bhfuil grádh Dé ar na dhórtudh an ar gcroidhibhne trés an Spiorad Náomh atá ar na thabhairt dúinn.
Diompóigh tú mó dhóbhrón a damhsa dhamh: do chuiris díom mo shaicéadach, agus do choimhcheangluis mé lé lúathgháir;
Ionnus go ccanfadh mo ghlóir moladh dhuitsi, agus gan bheith am thochd. O а THIGHEARNA mo Dhía, do bhéarad buidheachus riot go bráth.
Achd dfúasguil Críosd sinne ó mhallachd air ar son: óir atá sgríobhtha, As malluighe gach áon chrochdar a gcrann:
Ionnus go dtiucfadh beannachdadh Abraham chum na Gcineadhach a Niósa Críosd; chum sinne dfagháil geallamhna na Spioruide tré chreideamh.
Do chuáidh mfeóil agus mo chroidhe a laige: isé Día neart mo chroidhe, agus mo chuid ronna go bráth.
Agus ar ndul a mach Diosa, do chonnairc sé coimhthionól mór, agus do gabh trúaighe mhór dhóibh é, agus do shlánaigh sé na dáoine easlána.
Agus atá a fhios aguinn go gcomhoibrigheann gach uile ní chum maitheasa do na daóinibh ghráduigheas Día, noch atá ar na ngairm do reir a órduighesion.
Coimhdeochuidh tú an té sin a síothcháin iomláin, noch agá mbí a inntinn daingion ionnadsa: do bhrígh go bhfuil a dhóigh ionnad.
Is beannuigh an drong atá iomlan a slighe, noch shiubhlas a ndligheadh an TIGHEARNA.
Re mo chroidhe iomlán do lorguir mé thú: ná cuir air seachrán ód aitheantaibh mé.
Tuigim nios mó ná na sinnsir, do bhrígh gur choimhéad mé haitheantasa.
Do chonnuimh mé mo chos ó nuile dhroichshlighe, iondus go ccoimhéadfuinn thfocal.
Od bhreitheamhnusaibh níor dhealuigh mé: óir do theagaisg tú mé.
Cred é millse do ráidhte dom charbad! ní is millsi ná mil dom bhéul!
Od aitheantaibh fuáir mé tuigse: uimesin fúathuighim uile shlighe na neimhfhírinne.
As lóchrann dom chosaibh do bhríathar, agus solus dom chasánaibh.
Thug mé mo mhionna, agus coimhlionfad sin, breitheamhnuis thfíréantachda do chomhall.
Do bhí mé ar mo bhuáidhreadh go hiomarcach: béoghaidh mé, a THIGHEARNA, do réir thfocail.
Gabh uáim, íodhbartha sochroidheacha mo bhéil, guidhim thú, a THIGHEARNA, agus teagaisg dhamh do bhreitheamhnuis.
Atá manam ann mo láimh do ghnáth: acht níor dhearmaid mé do dhligheadhsa.
Ann mo chroidhe dfoluigh mé do bhríathra, ionnus nach bpeacuighinn ad aghaidh.
Do chuireadar na peacaidh paintéar am choinne: gidheadh ní dheachus ar seachrán ód aitheantaibhsi.
Do ghlac mé mar oighreacht thfíadhnuisese go bráth: óir is sólás dom chroidhe íad.
Do chláon mé mo chroidhe chum do reachta do dhéanamh go bráth.
Fúathuighim smuáintighthe díomhaoine: acht grádhuighim do dhligheadhsa.
Is tusa mionad foluighthe agus mo scíath: do bhí mo dhóigh ann thfocal.
Imthighidh uáim, sibhsi a lucht déanta uilc: agus coimhéadfad aitheanta mo Dhé.
Connaimh súas mé do réir do bhréithre, agus mairfe me: agus ná náirigh mé fám dhóthchus.
Connuimh súas mé, agus biáidh mé a ndídean: agus biáidh mo dhúil ann do reachdaibh do ghnáth.
Do shaltair tú síos an mhéid do chuáidh a mugha ód reachdaibh: óir is neimhfhírinne an gangaid.
Teilgir uáit mar shalchar a bhfuil do pheacachuibh air an ttalamh: ar a nadhbharsin grádhuighim thfíadhnuiseadha.
Is beannuigh thú, a THIGHEARNA: teagaisg dhamh do reachta.
Criothnuidh mfeoil ré heaglasa; agus atá úamhan do bhreitheamhnuis orum.
Do rinne mé ceart agus breitheamhnus: ná toirbhir mé do luchd mo sháruighthe.
Bí a nurrughus air do sheirbhíseach chum maitheasa: ná léig do nuáibhreach mo shárughadh.
Meathaid mo shúile ag feithiomh air do shlánughadh, agus air fhocal thfíréantachta.
Déan red sheirbhíseach do réir do thrócaire, agus múin dhamh do reachta.
Is misi do sheirbhíseach; tabhair tuigsi dhamh, agus biaidh éolus air thfíadhnuisibh agam.
Is mithídh, a dhéanamh, a THIGHEARNA: do chuireadar do dhligheadh ar neimhní.
Uime sin is ionmhuin liom haitheanta ós cionn óir; agus ós cionn óir fhíorghlain.
Uimesin measuim haitheantasa uile ceart; fúathuighim uile shlighe na neimhfírinne.
Atáid thfíaghnuiseadh ro iongantach: uime sin coimhéaduigh manam íad.
Re mo phuisínibh do chomháir mé breitheamhnus do bhéil uile.
Do bheir dul a steach do bhríathar solus; ag tabhairt tuigse don tsimplighe.
Dfoscail mé mo bhéul, agus do chriothnuigh mé: óir do bhí mían haitheanta agam.
Feuch orum, agus déan trócaire orum, do réir do chleachtaidh don droing ler bionmhuin hainm.
Daingnidh mo choiscéime ann do bhréithir: agus ná léig durchóid ar bith úachtaránacht do bhreith orum.
Sáor mé ó shárughadh na ndaóine: agus coimhéadfa mé haitheanta.
Tabhair air haghaidh déalrughadh air do sheirbhiseach; agus teagaisg dhamh do reachta.
Silid srotha uisgeadh as mo shúilibh, do bhrígh nach ccoimhéadaid do dhligheadh.
Is fíréunta thú, a THIGHEARNA, agus atáid do bhreitheamhnuis díreach.
Daithin tú thfíaghnuiseadh atáid fíréanta agus ro fhírinneach.
Do ghearr mo theas-ghrádh amach mé; do bhrígh gur dhéarmadar mo naimhde do bhríathra.
Do gháirdighios a slighe thfíadhnuiseadh, mar budh ann a nuile shaidhbhrios.
Do dhearbha do bhríatharsa go mór: agus is ionmhuin lead sheirbhíseach í.
Is beag misi agus is tarcuisneach: níor dhearmaid mé haitheantasa.
Is fíréantacht síorruidhe thfíréantachdsa, agus is fírinne do dhligheadh.
Tárlaigh anacair agus goimh chugam: is íad haitheanta máoibhneas.
Atá fíréantacht thfíaghnuiseadha go síorruidhe: tabhair tuigsi dhamh, agus mairfe mé.
Eighim rem uile chroidhe; cluin mé, a THIGHEARNA: coimhéadfa mé do reachta.
Eighim chugadsa; tarthaidh me, agus coimhéadfad thfíadhnuiseadh.
Do mhoichéirghe mé theacht an laói, agus déighios: do bhí mo dhúil red fhocalsa.
Bíd mo shúile na ndúscadh a ttráthuibh na hoidhche, chum smuainiughadh ann do bhréithir.
Cluin mo ghuth do réir do thrócaire: a THIGHEARNA, do réir do bhreitheamhnuis béoghaidh mé.
Do dhéanad smúaineadh ann haitheantaibh, agus féuchfad go géar air do shlighthibh.
Atáid ag teacht a bhfoghus noch leanas durchóid: atáid a bhfad ód dhligheadh.
Atá tusa a bhfogus, a THIGHEARNA; agus is fírinne haitheanta uile.
A ttáobh thfiadhnuiseadhsa, bá fios damh re fada gur shuighidh tú íad go síorruidhe.
Dearc ar manacair, agus sáor mé: óir níor dhearmuid mé do dhligheadh.
Tagair mo chúis, agus sáor mé: do réir dó bhréithre béoghaidh mé.
As fada slánughadh ón gcoirighthe: óir ní íarruid do reachta.
Is líonmhar do thrócaire chineulta, a THIGHEARNA: béoghaidh mé do réir do bhreitheamhnuis.
Is líonmhar lucht mo bhuáidheartha agus measccáirde; níor chláon mé ó thfiaghnuisibhsi.
Do chonnairc mé lucht an tsáruighthe, agus do bhí mé doilghiosach; do bhrígh nár choimhéadadar thfocal.
Féuch gur bionmhuin liom haitheanta: a THIGHEARNA, do réir do thrócaire béoghaidh mé.
Glacfad áoibhneas ann do reachdaibh: ní dhearmodfad do bhríathra.
As fírinne tosach do bhreithre: agus biaidh huile bhreitheamhnuis fíréanta go síorruidhe.
Do ainleanadar prionnsuidhe mé gan adhbhar: achd do bhí eagla air mo chroidhe red bhréithirsi.
Gáirdighim red fhocal, mar an té do gheibh móiréadail.
Fúathuighim agus bí gráin agam air bhréugaibh: is ionmhuin liom do dhlighéadh.
Moluim thú seacht nuáire san ló a ttaobh bhreitheamhnus thfíréantachda.
Atá síothcháin mhór don lucht ghrádhuigheas do dhligheadhsa: agus ní bhfuil ceap tuislighe na naghaidh.
Do bhí mo dhóigh ann do shlánughadh, a THIGHEARNA, agus do chomhaill mé haitheanta.
Do choimhéad manam thfíadhnuiseadh; agus do ghrádhuigh sé íad go ro mhór.
Do choimhéad mé haitheanta agus thfíadhnuiseadha: óir atáid mo shlighthe uile ad lathairsi.
Tigeadh meigheadh a ngar ad lathair, a THIGHEARNA: tabhair tuigsi dhamh do réir do bhréithre.
Cúitigh lé do sheirbhíseach, go mairigh mé, agus coimhéadfad do bhríathra.
Tigeadh mo ghearán ós do choinne: do réir do bhréithre sáor mé.
Laibheoruidh mo bhéul moladh, mar mhúinfios tusa do reachta dhamh.
Freagoruidh mo theanga do bhríathar: óir is fíréantacht haitheanta uile.
Cuidigheadh do lámh riom; óir rug mé haitheanta do roghain.
Do bhí mían agam ad shlánughadh, a THIGHEARNA; agus isé do dhligheadh maóibhneas.
Maireadh manam, agus molfa sé thusa; agus cuidigheadh do bhreitheamhnus liom.
Do bhí mé ar seachrán mar chaóirigh ar ndul a múgha; lorgair do sheirbhíseach; óir níor dhearmaid mé haitheantasa.
Fosguil mo shúile, agus do chífid neithe iongantacha as do dhlighthibh.
Is coigcríoch mé air an ttalamh: ná foluigh haitheanta orum.
Beannaigh an lucht choimhéadas a fhiadhnuiseadha, íarras é lé croidhe iomlán.
Congmham gan chorruidhe admháil ar muinighne; (óir as díleas an tí thug gealladh dhúinn:)
Cluinfir mo ghuth air maidin, ó a THIGHEARNA; air maidin díreochaidh mé múrnaigh chugad, agus féuchfad súas.
Teithid na cionntuigh a nuáir nach bí áonduine dá ttóruigheacht: ácht bíd na hionnruic dána amhuil leomhan.
Ata Spiorad an Tighearna DIA orumsa; do bhrígh gur ung an TIGHEARNA mé do sheanmóir sgéula maithe do na ceannsuighibh; do chuir sé mé do cheangal súas na ccroidhthe mbriste, dfúagra saóirse do na braighdibh, agus oscuilte an phríusúin don druing atá ceangailte;
Oír is grían agus scíath an TIGHEARNA Día: do bhéaraidh an TIGHEARNA grása agus glóir: ní chuinneochaidh sé maith ón luchd do shiubhlus go díreach.
Ná bíodh ró chúram neithe ar bith oruibh; achd sa nuile ní biodh bhur níarratuis foillsighthe do Dhía a nurnuighe agus a nathchuinge maille ré breith buidheachais.
A Bhraithre, go deimhin atá deaghthoil mo chroidhe agus murnuighe chum Dé ar son Isráel, chum a slánnighthe.
Tabhair orum do thrócaire do chloisdion air maidin; óir is ionnadsa chuirim mo dhóigh: tabhair orum an tslighe daithniughadh ann a siubhola mé; óir is chugadsa thógbhuim súas manam.
Agus a sé an creideamh as bun do na neithibh ré bhfuil dóigh, agus as foillsiughadh dearbhtha air na neithibh nach bhfaicthear.
Goirfe sé orum, agus cluinfe misi é; atáimse aige iona bhuaidhreadh; do dhéanad a shaoradh, agus a ghlórughadh.
A chlann bheag, as ó Dhía atá sibhse, agus rugabhair buáidh orrthasan: óir as mó an tí atá ionnuibhse, na an tí atá sa domhan.
A nuáir ghabhus tú thríd na huisgeadhuibh, biáidh misi ad fhochair; agus thríd na haibhnibh, ní fhoileochuid síad thú: a nuáir shíubholas tú thríd an tteine, ní loisgfighear thú; ní mó dheargfas an lasair ort.
Gidheadh a bhuídhe ré Día, do bheir dhúinn buáidh do bhreith tré ar Dtíghearna Iósa Críosd.
Agus bruithfidh Día na síothchána Sátan fáoi bhur gcosaibh go haithghoird. Grása ar Dtighearna Iósa Críosd maille ribh. Amén.
A ndéana tú do na marbhuibh iongnadh? a néireochuidh an drong fuáir bás dot mholadh? Selah.
An bhfoillseochthar do thrócaire san nuáidh? thfírinne a ndíothláithriughadh?
A naitheontar hobair iongantach annsa dorchadas? thfíréantachd a dtalamh an dearmaid?
An té dimthigh amach go doilghiosach agus do ghuil, ag cur a shíl, tiocfa sé lé lúathgháire, ag iomchar a phunnann.
Oír ní sbiorad eagla tug Día dhúinne; achd sbiorad cúmhachd, agus grádh, agus sláinte inntinne.
A rís a deirim ribh, Má theagmhann días agaibh ar áon fhocal ar talamh a dtimcheall gach uile ní íarruid síad, go bhfuighid síad é ó Mathairse a tá ar neamh.
Agus ar ngairm léinibh bhig chuige Diósa, do chuir sé an a lársan é.
Oir gidh be aít ann a bhfuilid días nó tríur ar ná gcruinneaghadh am ainmsi, a táimsí ann sin ann a lár súd.