Catagóir
VERSES DON NOLLAG
Is am iontach í aimsir na Nollag chun machnamh a dhéanamh ar an ngrá mór a léirigh Dia dúinn nuair a chuir sé a Mhac Íosa chugainn. Is deis iontach í chomh maith an teachtaireacht agus an grá sin a roinnt leo siúd atá thart orainn.
Cuimhnigh gur ceann de na féilte is tábhachtaí sa Chríostaíocht í an Nollaig, i dteannta na Cásca agus na Pentecóiste: breith Íosa Críost i mBeithil. Bíonn muid níos oscailte agus níos feasacha ar na rudaí atá againn agus ar an méid a mhothaímid ag an am seo den bhliain. Guímid buíochas le Dia as gach a bhronn sé orainn i rith na bliana.
Óir rugadh dúinn leanbh, tugadh dúinn mac; agus beidh an tiarnas ar a ghualainn; agus glaofar air a ainm: Iontach, Comhairleoir, Dia na nDéithe, Athair na Saoil Siorraí, Prionsa na Síochána. (Íseáia 9:6)
Go spreagfaidh gealltanais Dé sinn le linn na Nollag seo chun saol difriúil a chaitheamh, chun luach a chuid fola ar an gcrois a thuiscint, chun gach claonadh saoghalta a sheachaint, agus chun go bhfásfaidh an spiorad cineáltais agus flaithiúlachta ionainn, saibhir i ngrá agus lán den fhoighne a fuair muid sa Bhaisteadh.
Cuimhnigh, le go seasfaimid go daingean sa saol seo, caithfimid a bheith ar ár nglúine os comhair Dé.
Oír rugadh an Slánuightheoir dháoibh a niu, (éadhon Críosd an Tighearna,) a gcathruigh Dháibhí.
Agus an tan do rugadh Iósa a Mbetleem thíre Iúdaighe a laithibh Iorúaith an rí, féuch, tangadar dráoithe ó naird shoir Híarusalem, Agus ar bhfaicsin na réilte dhóibh, do ghabh gáird gáirdeachus romhór iád. Agus ar ndul a steach don tigh, fúaradar an náoidhe a bhfochair a mharthar Muire, agus ag tuitiom síos, do onóruigheadar é: agus an nosgladh a gcisdeagh, thugadar tiodhluicthe dhó: ór, agus túis agus mirr. Agus ar bhfagháil teaguisg ó Dhía a naisling gan casadh dionsuighe Iorúaith, do fhilleadar a slighe eile da dtir féin. Agus ar nimtheachd air a nais doibh, feach, do toibhreadh aingeal an Tighearna a mbrionglóid do Ióseph, ag radh, Eirigh agus gabh anáoidheanán agus a mhathair chugad, agus teith do Néigipt, agus bi ann sin no go Iabhruidh misi riot: óir íarrfuidh Iorúaith an náoidhe do chum a mhillte. Agus ar néirghe dhósan, do ghabh sé an náoidhe chuige agus a mathair ann sa noidhche, agus do imthigh sé do Néigipt: Agus do bhí se ann sin go bás Iorúaith: do chum go gcoimhlíonfuighthe an ní a dubhairt an Tighearna leis an bhfaigh, a deir, Do ghoir mé mo mhac as a Néigipt. Ann sín an tan do chonnairc Iorúaith, go ndearnadar na dráoithe fonómhad faoi, do las sé lé feirg, agus ar gcur úadh, do mharbh sé a raibh do leanbaibh-fear a Mbetleem, agus ann a teórannaibh uile, ó áois dhá mblíadhan nó fáoi, do reír na haimsire dfoghluim sé go dithchiollach ó na dráoithibh. Is annsin do coimhliónadh an ní, a dubhairt Ieremías an fáigh, a deir, Do chlos gurh a Ráma, cáoí, agus gul, agus úallfurtach romhór, Rachel a cáoineadh a cloinne, agus níor bháil le sólás do ghlacadh, tré nach rabhadar. Agus an tan fúair Iorúaith bás, féuch, do toibhreadh aingeall an Tighearna a mbriónglóid do Ióseph sa Néigipt. Ag rádh, Ga háit iona bhfuil an Rí úd na Niúduigheadh atá ar na bhreith? óir do chunncamaírne a réalt san aire shoir, agus tangamar dá onórughadh.
Agus a dubhairt an taineal ría, Ná bíodh eagla ort, a Mhuire: óir fúair tú grása ó Dhía. Agus, féuch, bíaidh tú torrach ad bhruinn, agus béaraidh tú mac, agus do bhéara tú IOSA dainm air.
Agus do chúaidh Ióseph mar an gcéudna súas ón Ghalilé, as an gcathraigh Nasarét, go tír Iúdaighe, go cathruigh Dhaibhi, dá ngoirthear Bétleem; do bhrígh go raibh sé do thigh agus do shliochd Dháibhí: Agus do fhás an macaomh, agus do neartuigheadh é a spioraid, agus do bhí sé lán deagna: agus do bhí grása Dé maille ris. Agus do ghnáthuigheagh a athair agus a mháthair dul gach a blíadhna go Híarusaléim a sollamuin na cásg. Agus ar mbeith dhá bhliadhan déug dho, do chuadar suas go Híarusaléim, do réir ghnáthuighthe na sollamna. Agus ar geríochnughadh na, láetheadh sin, an tan do fhilleadarsan, dfan anleanabh Iósa a Níarusaléim; gan fhios do Ióseph ná dhá mháthair. Agus, an tan do shaóileadar go raibh sé na gcuideachda, do shiobhladar asdar laoi; agus diarradar é a measg a ndaoine gaoil agus aitheanta. Agus an tan nach bhfúaradar é, do fhilleadar arís go Híarusaléim, dhá iarruigh. Agus tárla, trí lá dá éis sin, go bhfúaradar é ann sa teampoll, na shuidhe a measg na ndoctúireadh, ag éisdeachd ríú, agus ag cur cheasd ortha. Agus do ghabh iongnadh gach uile dhuine dá gcúalaidh é fá na thuigsin agus fá na fhreagarthaibh. Agus ar na fhaicsin dóibh, do ghabh úathbhás iad: agus a dubhairt a mháthair ris, A mhic, créd fá ndearna tú mar so rinn? Féuch, do bhí misi agus dathair lán do dhobhron dod lordaireachd. Agus a dubhairt seision ríu, Créd fá rabhabhair dom lorgaireachdsa? An né nach raibh a fhios agaibh gur bhéigin damhsa bheith ag déanamh ghnódhaighthe Mathar? Ionnus go measfuigh é maille ré Muire do bhi ar na ceangal ris mar mhnáoi, ar mbeith dhi torrach.
Agns tárla, ar mbeith dhóibh ann sin, go dtangadar laéthe a hionbhuidhsean. Agus rug sí mac a céudduine cloinne, agus do chuir sí giobuil cheangail na thimcheall, agus do chuir sí na luighe a mainséur é; do bhrígh nach raibh ait aca sa tigh ósda.
Atá háitreabh a lár na ceilge; díultuid misi daithniughadh tré mhealladh, a deir an TIGHEARNA.
Agus ar bhfreagra do naingeal a dubhairt se ría, Tuirléonguidh an Spiorad Náomh ort, agus foiléochaidh cumhachda an té as Airde thú: uime sin an ní náomhtha bhéaras tú goirfighear Mac Dé dhe.
Agus béaruidh sí mac, agus do bhéaruidh tú Iosa dainm air: óir sláineochadh sé a phubal féin ó na bpeacuighibh. Agus do rinneadh so uile, do chum go gcoimhlíonfuighthe an ní a dubhairt an Tighearna tres an bhfaidh, ag rádh, Tabhair dod aire, bíaidh maighdean tórrach, agus bearuidh sí mac, agus do bhéaruidh tú Emmanuel dainm air, noch ar na mhiniughadh, iseadh, Día maille rinn.
Agus ar ndul a steach don tigh, fúaradar an náoidhe a bhfochair a mharthar Muire, agus ag tuitiom síos, do onóruigheadar é: agus an nosgladh a gcisdeagh, thugadar tiodhluicthe dhó: ór, agus túis agus mirr.
Agus rug sí mac a céudduine cloinne, agus do chuir sí giobuil cheangail na thimcheall, agus do chuir sí na luighe a mainséur é; do bhrígh nach raibh ait aca sa tigh ósda.
Agus a dubhairt an taingeal riú, Na bíodh eagla oruibh: óir, feuch, a táim ag soisgéulughadh dhíbh gáirdeachus mór, noch bhías do gach uile phobal. Oír rugadh an Slánuightheoir dháoibh a niu, (éadhon Críosd an Tighearna,) a gcathruigh Dháibhí.
Achd ar gcoimhlíonadh na haimsire, do chuir Día a Mhac féin úadh, do gineadh ó mhnáoi, agus do gineadh fáoi an réachd, Chum na druinge do bhí fáoi an reáchd dfúasgladh dhó, ionnus go bhfuighemísne ait cloinne.
Agus do rinneadh so uile, do chum go gcoimhlíonfuighthe an ní a dubhairt an Tighearna tres an bhfaidh, ag rádh, Tabhair dod aire, bíaidh maighdean tórrach, agus bearuidh sí mac, agus do bhéaruidh tú Emmanuel dainm air, noch ar na mhiniughadh, iseadh, Día maille rinn.
Agus do rinneadh féoil don Bhreithir, agus do chomhnuigh sé eadruinne, (agus do chunncamar ghlóirsion, mar ghlóir éingheine Mhic an Athair,) lán do ghrásuibh agus dfírinne.
Oír do rugadh leanabh dhúinne, tugadh mac dhúinn: agus biáidh an ríaghladh air a ghúaluinn: agus goirrfighear a ainm Iongantach, Comhairleach, An Día cumhachtach, An Tathair síorruidhe, An Prionnsa na Síothchána. Ni bhía críoch air bhiseach a ríaghluidhthe agus a shíothchana, ar chathaóir Dháibhi, agus air a rioghachd, da hórdúghadh agus dá seasamh le breitheamhnus agus lé ceart ó so amach go bráth. Teasghrádh THIGHEARNA na slógh choimhlíonfas so.
Agus do chúaidh Ióseph mar an gcéudna súas ón Ghalilé, as an gcathraigh Nasarét, go tír Iúdaighe, go cathruigh Dhaibhi, dá ngoirthear Bétleem; do bhrígh go raibh sé do thigh agus do shliochd Dháibhí: Agus do fhás an macaomh, agus do neartuigheadh é a spioraid, agus do bhí sé lán deagna: agus do bhí grása Dé maille ris. Agus do ghnáthuigheagh a athair agus a mháthair dul gach a blíadhna go Híarusaléim a sollamuin na cásg. Agus ar mbeith dhá bhliadhan déug dho, do chuadar suas go Híarusaléim, do réir ghnáthuighthe na sollamna. Agus ar geríochnughadh na, láetheadh sin, an tan do fhilleadarsan, dfan anleanabh Iósa a Níarusaléim; gan fhios do Ióseph ná dhá mháthair. Agus, an tan do shaóileadar go raibh sé na gcuideachda, do shiobhladar asdar laoi; agus diarradar é a measg a ndaoine gaoil agus aitheanta. Agus an tan nach bhfúaradar é, do fhilleadar arís go Híarusaléim, dhá iarruigh. Agus tárla, trí lá dá éis sin, go bhfúaradar é ann sa teampoll, na shuidhe a measg na ndoctúireadh, ag éisdeachd ríú, agus ag cur cheasd ortha. Agus do ghabh iongnadh gach uile dhuine dá gcúalaidh é fá na thuigsin agus fá na fhreagarthaibh. Agus ar na fhaicsin dóibh, do ghabh úathbhás iad: agus a dubhairt a mháthair ris, A mhic, créd fá ndearna tú mar so rinn? Féuch, do bhí misi agus dathair lán do dhobhron dod lordaireachd. Agus a dubhairt seision ríu, Créd fá rabhabhair dom lorgaireachdsa? An né nach raibh a fhios agaibh gur bhéigin damhsa bheith ag déanamh ghnódhaighthe Mathar? Ionnus go measfuigh é maille ré Muire do bhi ar na ceangal ris mar mhnáoi, ar mbeith dhi torrach. Achd níor thuigeadarsan na briathra do labhair se ríu. Agus do chuáidh sé léo síos, agus táinic sé go Násaret, agus do bhí sé umhal dóibh: agus do thaisgidh a mháthair na briathra so uile an a croidhe. Agus dó bhí Iósa ag fás an eagna, agus a naóis, agus a ngean ag Día agus ag daóinibh. Agns tárla, ar mbeith dhóibh ann sin, go dtangadar laéthe a hionbhuidhsean. Agus rug sí mac a céudduine cloinne, agus do chuir sí giobuil cheangail na thimcheall, agus do chuir sí na luighe a mainséur é; do bhrígh nach raibh ait aca sa tigh ósda.
Agus do bhí go hobann cuideachda mhór do shlúagh neamhdha a bhfochair an aingil ag moladh Dé, agus ag rádh, Glóir do Dhía ann sna hárduibh, agus síodhcháin ar an dtalamh, deaghthoil do na dáoinibh.
Acht thusa, a Bhet‐lehem Ephrátah, bíodh gur beag thú a measg mhílteadh Iúdah, gidheadh tiucfaidh asad amach chugamsa úachdarán bhias ar Israel; a raibh a dhul amach ó a nallód, ó laéthibh ná síorruidheachda.
Agus is mar so do bhí geineamhuin Iosa Chríosd: Oir tar éis daingin do thabhairt eidir a mhathair Muire agus Ioséph, ní is táosga na thangadar a ngar dá cheile fríoth torrach í ón Spiorad Náomh. Achd ar mbeith do Ióseph a fear, na dhuine comhthrum, agus nár bháill leis isiompláir do dhéanamh dhi, bá mían ris a cur úadh ós íseall
Agus tárla, mar do imthigheadar na haingil úatha ar neamh, go ndubhradar na háodhairidhe ré chéile, Imthigheam anois don Bhetléem, agus féucham an ní so do rinneadh, noch do fhoillsigh an Tighearna dhúinn. Agus tangadar go deithneasach, agus fuaradar Muire agus Ióseph, agus an náoidhe na luighe a mainnséur.
Déan fuáim lúathgháireach chum an TIGHEARNA, a thaluimh uile: deán fuáim thaighiúir, déan gáirdeachus, agus cán salm. Canuigh chum an TIGHEARNA ris an ccláirsigh; ris an gcláirsigh, agus re guth salm. Re trumpadhuibh agus re guth an chornet déanaidh fuaim lúathgháireach ós choinne an TIGHEARNA, an Rígh.
Agus tiucfa slat amách as bun Iesse; agus fasfuidh Beangán as a fhréimh: ¶ Agus annsa ló sin biáidh fréumh Iesse, noch sheasfas mar bhratuigh don phobal; is chuige íarrfuid na geintidhe; agus biáidh a suaimhneas glórmhar. Agus tiucfa a ccrích san ló sin, go ccuirfe an TIGHEARNA a lámha rís an dara huáir do thártháil fhuighill na ndaóine, noch fúigfighear, ó Nassíria, agus ó Négipt, agus ó Phatros, agus ó Chus, agus ó Elam, agus ó Shinar, agus ó Hamat, agus ó oiléanuibh na fairge. Agus cuirfidh sé bratach súas do na cineadhachaibh, agus cruinneochuidh sprudhar Israel, agus cruinneochuidh sé a bhfochair a chéile a mbiáidh spréidthe do Iúdah ó cheithre corruibh na talmhan. Imeochuidh mar an ccéadna mioscuis Ephraim, agus géarrfuighthear amach naimhde Iúdah: ní fhúathochuidh Ephraim Iúdah, agus ní bhuáidhirfidh Iúdah Ephraim. Acht eitilfid ar ghuáillibh na Bhphilistineach don táobh shíar; millfid síad muinntir a noirthir lé chéile: leagfuid síad a lámh ar Edom agus ar Mhoab; agus nimhleochuid clann Ammon dóibh. Agus scriosfuidh an TIGHEARNA thríd amach teanga na fairge Egiptigh; agus croithfidh sé a lámh ós cionn na habhanna le neart a spioraide, agus buailfidh sé é annsna seachd srothuibh, agus do bhéara ar dhaóinibh dul tirim thairis. Agus biáidh slighe mhór dfuighioll a mhuinntire, noch fhúigfighear, ó Nassíria; mar do bhí do Israel annsa ló a ttáinic súas as crích na Hégipte. Agus áiteochuidh spiorad an TIGHEARNA air, spiorad na heagna agus na tuigse, spiorad na comhairle agus na cumhacht, spiorad a neóluis agus eagla an TIGHEARNA;
Agus, féuch, bíaidh tú torrach ad bhruinn, agus béaraidh tú mac, agus do bhéara tú IOSA dainm air. Bíaidh se mór, agus goirfidhear Mac an té is Airde dhe: agus do bhéura an Tighearna Día caithír Dháibhí, athar féin dhó. Agus bíaidh sé na righ ar thigh Iácob go bráth; agus ní bhía deireadh ar a ríoghachd.
Agus do fhilleadar na háodhairidhe, ag tabhairt glóire agus ag moladh Dé tré gach ní da gcúaladar agus da bhfacadar, mar a dubhradh riú.
An pobal do shiubhuil a ndorchadus do chonncadar solus mór: an mhuinntir do chomhnuidh a ttír scáile an bháis, orra sin do lonnruigh an solus.
Agus do bheannuigh Símeon íad, agus a dubhairt sé ré Muire a mhathairsion, Féuch, a tá sé so ar na órdughadh do chum tuitme agus eiséirghe mhóráin a Nisraél; agus na chomhartha agá gcuirfithear na aghaidh; (Agus fós, rachaidh cloidh éamh tré thanamsa mar an gcéudna,) do chum go nochdfuidhe smúaintighthe as mórán do chroidhibh.
Agus ar bhfagháil teaguisg ó Dhía a naisling gan casadh dionsuighe Iorúaith, do fhilleadar a slighe eile da dtir féin.
Uime sin ó atá fuil agus feóil ar na roinn ris an gcloinn, do ghabh seision mar an gcéudna a chuid díobh sin chuige; chum an tí agá bhfuil cúmhachd an bháis, éadhon an díabhal, dionnarbadh dhó tré bhás; Agus chum sáoirsi do thabhairt don mhéid do bhí feadh a mbeatha tré fhaitcheas an bháis fá chuing dháoirse.
Canuigh don TIGHEARNA caintic núadh: canuigh don TIGHEARNA, a thalamh uile. Abraidhe a measg na ngeinteadh, Atá an TIGHEARNA a rioghacht: daingneochar fós an domhan go nach ccorróchar é: do dhéana sé breitheamhnus air na poibleachaibh a bhfíréuntachd. Déindís na flaitheamhnuis gáirdeachus, agus bíodh lúathgháire air an ttalamh; déanadh an mhuir búireadh, agus gach a bhfuil inte. Lingiodh an magh le lúathgháire, agus a bhfuil ann: annsin lúathgháirfid croinn na coilleadh Os coinne an TIGHEARNA: oír atá sé ag teacht, ag teacht do dhéanamh breitheamhnuis air an ttalamh: do bhéara sé breith air a tsaoghal a bhfíréuntachd, agus air na daóinibh iona fhírinne féin. Canuidh don TIGHEARNA, beannuighidh a ainm; foillsighidh a shlánughadh ó ló go ló. Innsighidh a measg na ngeinteadh a ghlóir, a ionganta a measg na nuile phoibleach.
Oír is mar so do ghrádhuigh Día an domhan, go dtug sé a éighein Meic fein, ionnus gidh bé chreideas ann, nachd rachadh sé a mugha, achd go mbeith an bheatha shiorruidhe aige.
Agus a dubhairt Muire, Adhmolaidh manam an Tighearna, Agus do ní mo spiorad gáirdeachus a Ndía mó Shlánuightheóir.
Go madh beannaighe au Tighearna Día Israel; ar son gur fhiosruigh sé agus gur fhúasgail sé a phobal féin, Agus do thóg sé súas adharc na sláinte dhúinne a dtigh Dháibhi a shearbhfhoghantuidhe féin; Agus ní raíbh, sliochd orrtha, do bhrígh go raibh Elisábet aimrid agus go raibh áois mhór aca ar áon. Do réir mar do labhair sé tré bhéul a fháidheadh náomhtha féin, do bhí ann ó thús an domáin:
Agus do bhí se ann sin go bás Iorúaith: do chum go gcoimhlíonfuighthe an ní a dubhairt an Tighearna leis an bhfaigh, a deir, Do ghoir mé mo mhac as a Néigipt.
Eirigh, déalruigh; óir tháinic do sholus, agus déirigh glóir an TIGHEARNA ort. Agus cuirfid mic na ccoimhidhtheach do bhalladha súas, agus foigheonuid a righthe dhuitsi: óir do bhuáil misi ann mfeirg thú, acht an mo dhéaghthoil do rinne mé trócaire ort. Uimesin béid do gheatadha foscuilte do ghnáth; ní druidfidhear íad a ló nó a noidhche, chum go ttuga daóine chugad neart na ngeinteadh, agus go ttugthar a ríghthe. Oír an cineadh nó an rioghacht nach bhfoigheonuidh dhuit sgriosfuighear é; fáiseachthar fós; na cineadacha sin uile. Tiucfa glóir Lebanon chugad, an crann giumhais, an crann pine, agus an bocsa a néinfheachd, do sgíamhughadh aite mo shanctóra; agus do dhéana mé áit mo chos glórmhar. Tiucfuidh fós mic na ndaoine do ghortuigh thú do chláonadh dhuit; agus a nuile dhuine do tharcuisnigh thú cromfuidh síad síos ag bonnuibh do chos; agus goirfid Cathair an TIGHEARNA dhíot, Sion Aóin Náomhtha Israel. ¶ A náit ar tréigeadh agus ar fúathuigheadh thú, iondus nár ghabh áonduine thríod, do dhéana mé oirdhearcus síothbhúan díot, gáirdeochus morán ginealach. Díulfuidh tú fós bainne na ngeinteadh, agus díulfa tú cíche na ríogh: agus biáidh a fhios agad gur misi an TIGHEARNA do Shlánaightheóir agus Thfúascaltóir, áon cumhachdach Iácob. Ar son práis do bhéara mé ór liom, agus ar son íaruinn do bhéara mé airgiod, agus ar son connaidh prás, agus ar son clochíarrann: do dhéanad fós síothchain dot leathtrom, agus dot dhaoirchíos fíréuntachd. Ní cluinfighear foiréigion ann do thír ní sa mhó, fásughadh nó aidhmhilleadh táobh a stigh dot théorannuibh; acht goirfidh tú dot bhalladhuibh Slánughadh, agus dot gheatadhuibh Moladh. Ní budh hé an ghrían feasda do sholus annsa ló; agus ní hi an ghealach bhéuras solus mar loinnir dhuit: acht isé an TIGHEARNA bhus solus síorruidhe dhuit, agus do Dhía do ghlóir. Oír, féuch, foileochuidh an dorchadus an talamh, agus dorchadas tiugh an pobal: acht éireochuidh an TIGHEARNA ortsa, agus do chífighear a ghlóir ort. Ní rachuidh do ghrían faói ní as mó; agus ní sheachona do ghealach í féin: óir isé an TIGHEARNA bhus solus síothbhúan duit, agus críochnochthar láethe do ghubha. Béid fós huile dhaóine fíréunta: geabhuid oighreachd na dúithche go bráth, géug mo phlannduighthesi, ohair mo lámh, chor go nglóruighthear mé. Biáidh an beag na mhíle, agus an fann na chineadh mhór: misi an TIGHEARNA deithfreóchad sin ion am. Agus tiucfuidh na geintidhe chum do sholuis, agus ríghthe chum soillsi héirghe.
Agus ar músgladh do Ióseph as a chodladh do rinne sé mar do aithin aingeal an Tighearna dhe, agus do ghabh sé chuide a bhean: Agus nior aithin sé í no go rug sí a céudmhac: agus tug sé Iosa dainm air.
Agus tusa, a leinibh, goirfithear diot faídh an té as Airde: óir rachuidh tú roimh aghaidh an Thighearna dullmhughadh a shligheadh; Do thabhairt éolus na sláinte dá phobal tré mhaitheamhnus na bpeacadh, Tré thrócaire ro mhóir ar Ndia féin; lér fhiosruigh sé sinn ag éirghe ón ionad árd, Do thabhairt soillsi don droing do bhí na suidhe a ndorchadas agus a sgáile an bháis, agus do dhíorghadh ar gcos a slighe na síothchána.
Moluidh an TIGHEARNA. Moluidh an TIGHEARNA ó na neamhuibh: moluidh é annsna hárduibh. An beathach allta, agus a nuile ainmhidhe; gach ní shnáighios, agus éunlaith eitiolus: Ríghthe na talmhan, agus na huile dhaoine; prionnsoighe, agus uile bhreitheamhuin na talmhan: Oígfhir, agus fós maighdiona; seandaóine, agus leinibh: Molaidís ainm an TIGHEARNA; óir atá a ainm amháin ar na árdughadh go hoirdheirc; atá a ghlóir ós cionn na talmhan agus na neamh. Agus dárduigh sé adharc a dhaóine, moladh a náomh uile; chlanna Israel, na daoine atá a bhfogus dó. Moluidh an TIGHEARNA. Moluidh é, a aingle féin uile: moluidh é, a shlúagh uile. Moluidh é, a ghrían agus a ghealach: moluidh é, a uile réulta an tsoluis. Moluidh é, a neamha na neamh, agus na huisgeadha atá os cionn na neamh.
Agus a ris a deir Esaías, Biáidh fréamh Iesse ann, agus an tí éireochas chum na Ccineadhach do sdiúradh; cuirfid na Cineadhacha a ndóthchas ann.
Agus, féuch, do bhí duine a Níarusaléim, dár bhainm Símeon; agus do bhí an fearso comhthrom diadha, agus a shúil ré comhfhurtachd Israel: agus do bhí an Spíorad Náomh ann, Agus do fhoillsigh an Spiorad Náomh dhó, nach bhfaicfeadh sé bás, nó go bhfhaicfeadh sé Criosd an Tighearna, Agus táinic sé maille ré tréoir na Spioraide don teampoll: agus an tan thug a athair agus a mháthair an leanabh Iósa, do chum go ndéanaídis ar a shon do réir gnáthuighthe an dlighe, Ann sin do ghabh seision chuige ann a uchd é, agus do mhol sé Día, agus a dubhairt sé, A Thighearna, a nois leigeas tú dod shearbhfhoghantuidhe imtheachd a síodhchain, do réir tfhocailféin: Agus do chúadar eile dhá meas, gach áon fá leith dhá chathruigh féin, Oir do chonncadar mo shúile do shlánughadhsá,
Uime sin a nuile gheinealach ó Abraham go Dáibhi is ceithre gheinealach dég iad; agus ó Dháibhi go bruid na Babilóne ceithre glúine dég; agus ó bhruide na Babilóne go Chríosd ceithre glúine dég.
Oír éireochuidh sé súas as a choinne amhuil plannda máoth, agus amhuil fréumh as talamh thirim: ní bhfuil cuma nó sgéimh air; agus núair chinnd é, ní bhfuil scíamh go níarrfamaóis é,
Do bhéuraid ríghthe Tarsis agus na noiléan tiodhlacadh: toirbheoruid ríghthé Seba, agus Séba pronta. Agus tuitfidh gach uile rígh síos dá lathair: do dhéanaidh a nuile chineadh seirbhís dó.
Agus táinic so do láthair ar an úair gcéudna agus dadmhuigh sí na thimcheall ré gach áon agá raibh súil ré fúasgladh an Iarusaléim.
Agus tusa a Bhetleem, talamh Iúda, ní tú is Iugha eidir dhúibhcidhibh Iúdah: óir is asad thiocfas an Duibhce, sdúireóchus mo phubal Israel.
A dubhairt an TIGHEARNA lem Thighearna, Suidhsi air mo láimh dheis, go ndéarna mé do cosstól dot naimhdibh.
Feuch mo sheirbhíseach, noch gabhuim orum; mo rogha, ann a bhfuil dúil manma; do chuir mé mo spiorad air: do bhéara sé breitheamhnus amach chum na ngeinteadh.
An té nár choigill a Mhac díleas féin, achd tug air ar soinne uile é, cionnas nach ttiodhluicfeadh sé dhúinn gach uile ní maille ris?
Agus ar ndul a sdeach dá hionnsuighe do naingeal, a dubhairt se, Dia do bheatha a ógh roghrásamhuil: a tá an Tighearna maille riot: is beannuighe thú eidir na mnáibh.
Ag rádh, Eírigh, gabh chugad an leanabh agus a mhathait, agus imthigh go talamh Israél: óir fúaradar an dream do bhí ag iárruidh anma an leinibh bás. Agus do eírigh seisean, agus do ghabh sé an leanabh agus a mhathair chuige, agus tainic sé go talamh Israél.
Coisgidh, agus bíodh a fhios agaibh gur misi Día: biáidh mé ar márdughadh a measc na gcineadhach, biáidh mé onórach air an ttalamh.
Deanaidh fuaim lúathgháireach chum an TIGHEARNA, a thalamh uile. Déanuidh seirbhís don TIGHEARNA re lúathgháire: tigidh ós coinne a aighthe re gáirdeachus. Bíodh a fhios agaibh gur bé an TIGHEARNA is Día: isé do rinne sinne, agus ní sinn féin; is sinne a dhaóine, agus caóirigh a innbhir. Lingidh a steach ann a gheatuighibh maille ré tabhairt buidheachuis, iona chúirtibh lé moladh: molaidh é, agus beannuigh a ainm. Oír is maith an TIGHEARNA; is síorruidhe a thrócaire; agus a fhírinne ó ghinealach go ginealach.
Agus a dúbhairt sé, Is ní éattrom go mbeitheása ad sheirbhíseach agumsa do thógbháil tréabha Iácob súas, agus daiseág ar cumhduigheadh Disrael: do bhéara mé fós thú mar sholus do na geintibh, chor go madh tú mo shlánughadh go teóruinn na talmhan.
Agus an sinn do ghoir Iorúaith, na dráoithe ós íseal chuige, agus do fhíafruigh sé dhíobh go rougher cía a naimsear ionar foillsigheadh an réult. Agus agá gcur go Beitleem dhó, a dubhairt sé, Imthige agus iárruigh an náoidhe go díthchiollach; agus tar eís a fhaghala dháoibh, innisigh dhamsa é, do chum go rachainnsi féin agus go dtiobhruinn onóir dhó.
Oir do rinne an té a tá cumhachdach neithe móra dhamhsa, agos is náomhtha a ainm. Re linn Iorúaith, rí thire Iúdaighe, do bhí sagart airighe dár bhainm Sacharías, do sheal Abía: agus a bhean dingheanuibh Aaróin, agus, Elísabet do baimn dhi. Agus a tá a thrócaire ó dhíne go díne don dréim ar a bhfuil a eagla.
Achd foillsighidh Día a ghrádh féin dúinne ann so, do bhrigh ag mbeith dhúinn fós ar bpeacthachuibh, gur fhuiling Críosd bás air ar son.
Achd do chuir sé é féin a neamshúim, ar ndul dó a riochd shearbhfoghantuighe, ar na dhéunamh cosmhail ré dáoinibh: Agus ar na fhagháil a bhfioghair mar dhuine, do ísligh sé é féin, ar mbeith dhó ar ná dhéunamh úmhal gus an mbás eádhon bás na croiche.
Lingidh a steach ann a gheatuighibh maille ré tabhairt buidheachuis, iona chúirtibh lé moladh: molaidh é, agus beannuigh a ainm.
Foileochuidh iomadamhlachd na ccámhall thú, dromedari Mhídian agus Ephah; ttiucfuid síad uile ó Shéba: do bhéaruid ór léo agus túis; agus foillseochuid amach molta an TIGHEARNA.
Tabhair dod aire, bíaidh maighdean tórrach, agus bearuidh sí mac, agus do bhéaruidh tú Emmanuel dainm air, noch ar na mhiniughadh, iseadh, Día maille rinn.
Oir do chonncadar mo shúile do shlánughadhsá, Noch do ullmhuigh tú a bhfíadhnuisi na nuile phobal. Solus do dhéunadh soillsi do na Cineadhachuibh, agus glóir do phobail féin Israél.
Do labhair Iósa riú a rís, ag rádh, Is misi solus an dómhain: gidh bé leanus misi, ní shiobhalfa sé a ndorchadas, achd do ghéubha sé solus na beatha.
Oír atá sibh uile bhur gcloinn ag Día tré chreideamh a Niósa Críosd. Oír an mheid aguibh do baisdeadh a Gcríosd do chuireabhair Críosd iomuibh.
Agus tárla ann sna láethibh sin, go ndeachuidh áithne ó Shéasar Augustus, an domhan uile do mheas, Agus a dubhairt an taingeal riú, Na bíodh eagla oruibh: óir, feuch, a táim ag soisgéulughadh dhíbh gáirdeachus mór, noch bhías do gach uile phobal. Oír rugadh an Slánuightheoir dháoibh a niu, (éadhon Críosd an Tighearna,) a gcathruigh Dháibhí. Agus ag so comhartha dhíbh; Do ghéubhtháoi an leanabh ceanguilte a ngiobluibh, na luighe a mainnséur. Agus do bhí go hobann cuideachda mhór do shlúagh neamhdha a bhfochair an aingil ag moladh Dé, agus ag rádh, Glóir do Dhía ann sna hárduibh, agus síodhcháin ar an dtalamh, deaghthoil do na dáoinibh. Agus tárla, mar do imthigheadar na haingil úatha ar neamh, go ndubhradar na háodhairidhe ré chéile, Imthigheam anois don Bhetléem, agus féucham an ní so do rinneadh, noch do fhoillsigh an Tighearna dhúinn. Agus tangadar go deithneasach, agus fuaradar Muire agus Ióseph, agus an náoidhe na luighe a mainnséur. Agus an tráth do chonncadar sin, do aithriseadar an ní a dubhradh riú a dtimcheall an leinibhsin. Agus na huile dháoine da gcúalidh so do ghabh iongantus íad fá na neitheibh a dubhradar na háodhairidhe ríu. Achd do thaisgidh Muire na bríathrasa uile, dá mbreathnughadh ann a croidhe. (Ag so an céudmheas do rinneadh an tan do bhi Sirénius na úachdarán ar Shíria.) Agus do fhilleadar na háodhairidhe, ag tabhairt glóire agus ag moladh Dé tré gach ní da gcúaladar agus da bhfacadar, mar a dubhradh riú. Agus an tan do coimhlíonadh ochd lá chum an leinibh do thimcheallgherradh, tugadh IOSA mar ainm air, éadhon an tainm do ghoir an taingeal de suil do gheineadh a mbroinn é. Agus an tan do coimhlíonadh laéthe glanta Mhuire do réir reachda Mháoisi, rugadar léo go Hiarusaléim é, da thaisbéanadh don Tighearna; (Mar a tá scriobhtha a reachd an Tighearna, Gach céudghein mhic thuismeas brú bíaidh sé náomhtha don Tighearna;) Agus do thabhairt ofrála, do réir mar a dearthar a reachd an Tighearna, Cúpla turtair, nó dha gheirrceach coluim. Agus, féuch, do bhí duine a Níarusaléim, dár bhainm Símeon; agus do bhí an fearso comhthrom diadha, agus a shúil ré comhfhurtachd Israel: agus do bhí an Spíorad Náomh ann, Agus do fhoillsigh an Spiorad Náomh dhó, nach bhfaicfeadh sé bás, nó go bhfhaicfeadh sé Criosd an Tighearna, Agus táinic sé maille ré tréoir na Spioraide don teampoll: agus an tan thug a athair agus a mháthair an leanabh Iósa, do chum go ndéanaídis ar a shon do réir gnáthuighthe an dlighe, Ann sin do ghabh seision chuige ann a uchd é, agus do mhol sé Día, agus a dubhairt sé, A Thighearna, a nois leigeas tú dod shearbhfhoghantuidhe imtheachd a síodhchain, do réir tfhocailféin: Agus do chúadar eile dhá meas, gach áon fá leith dhá chathruigh féin,
Ar a nadhbharsin imthighidhsi, teaguisgidh na huile chineadhacham da mbaisdeadh a nainm a Nathar, agus an Mhic, agus an Spiorad Náoimh:
Acht is ar son ar lochtne do loiteadh é, do brúigheadh é ar son ar cciontadhne: is airsion do bhí smachdughadh ar síothchána; agus is le na chneadhuibhsion atamaóidne slánuighthe.
A dubhairt Iósa ris, As misi an tslighe, agus a nfírinne, agus a bheatha: ní thig áonduine chum a Nathar, achd tríomsa.
Do thóg sé súas Israél a shearbhfhoghantuidhe féin, do chuimhniughadh ar a thrócaire; (Mar do labhair sé ré ar naith-reachuibh, Abraham, agus ré na shíol go bráth.)
Achd an tráth do chuálaidh an rí Ioruath sín, do bhí sé ar na bhúaidhreadh, agus Iárusaleim uile maille ris.
Do chuiris lúathgháir ann mo chroidhe ní is mo ná a nuáir do mhéuduigh a narbharsan agus a bhfíon.
Ata Spiorad an Tighearna DIA orumsa; do bhrígh gur ung an TIGHEARNA mé do sheanmóir sgéula maithe do na ceannsuighibh; do chuir sé mé do cheangal súas na ccroidhthe mbriste, dfúagra saóirse do na braighdibh, agus oscuilte an phríusúin don druing atá ceangailte;
Do thabhairt soillsi don droing do bhí na suidhe a ndorchadas agus a sgáile an bháis, agus do dhíorghadh ar gcos a slighe na síothchána.
Agus go líonaidh Día an dóthchais sibhse do gach uile gháirdeachus agus shoithcháin ó chreideamh dháoibh, ionnus go madh móide bhur ndóthchas, tré chúmhachdaibh an Spiorad Náoimh.
Moluidh an TIGHEARNA; óir is maith é: óir mairigh a thrócaire choidhche. An té do bhuail a Négipte maille re na céidgheinibh: óir mairigh a thrócaire choidhche: Agus thug Israel as a meadhón sin: óir mairigh a thrócaire choidhche: Le láimh láidir, agus le rígh sínte amach: óir mairigh a thrócaire choidhche. An té do roinn an mhuir Rúadh a ndá chuid: óir mairigh a thrócaire choidhche: Agus thug air Israel dul thríd a meadhon: óir mairigh a thrócaire choidhche: Agus do chlaóidh Pháraoh agus a shlúagh annsa muir Ruáidh: óir mairigh a thrócaire choidhche. An té do thréoruidh a dhaoine san díothramh: óir mairigh a thrócaire choidhche. An té do bhuáil ríghthe móra: óir mairigh a thrócaire choidhche: Agus do mharbh ríghthe oirdhearca: óir mairigh a thrócaire choidhche: Sihon rígh na Namoríteach: óir mairigh a thrócaire choidhche: Moluidh Día na ndée: óir mairigh a thrócaire choidhche. Agus Og rígh Básan: óir mairigh a thrócaire choidhche: Agus thug a bhfearann mar oighreachd: óir mairigh a thrócaire choidhche: Oighreacht Dísrael a sheirbhíseach: óir mairigh a thrócaire choidhche. Noch do chuimhnigh oruinn ionar staid uirísil: óir mairigh a thrócaire choidhche: Agus dfúasgail sinn ó ar naimhdibh: óir mairigh a thrócaire choidhche. Do bheir sé arán do nuile fheóil: óir mairigh a thrócaire choidhche. Moluidh Día nimhe: óir mairigh a thrócaire choidhche. Moluidh TIGHEARNA na ttighearnadh: óir mairigh a thrócaire choidhche.
Féuch, is Día mo shlánaightheóir; bím dothchusach ann, agus ní bhía eagla orum: óir isé an TIGHEARNA IEHOBHAH mo neart agus mó chaintic; sé fós mo shlánughadh é.
Glóir do Dhía ann sna hárduibh, agus síodhcháin ar an dtalamh, deaghthoil do na dáoinibh.
Go madh beannuigh an TIGHEARNA, noch thréoruighios sinn go láetheamhuil, Día ar shlánuighthe. Selah.
¶ Cred é scíamhuidhe ar na sléibhtibh atáid cosa an té do bheir scéala maithe leis, fhuagras síothcháin; do bheir scéala maithe leis ar mhaith, fhoillsigheas slánughadh; noch a deir ré Sion, Atá do Dhía a ríoghacht!
Agus cionus do dhéanuid siad seanmóir, muna chuirtear chuige íad? Mar atá sgríobhtha, O créd é bréaghachd chos na muinntire shoisgéulas an tsiothchain, shoisgéulas neithe maithe!
Agus do bhrígh go bhfuiltí bhur gcloinn, do chuir Día úadh ann bhur gcroidhthubh Spiorad a Mhic féin, ghoireas, Abbá, Athair.
Agus ag smúaineadh na neithise dhó féuch, do fhoillsigh aingeall an Tighearna e féin dó a naisling, ag rádh, A Ióseph, mhic Dháibhi, na bíodh eagla ort do bhean fein Muire do ghabháil chugad; oir an ni atá ar na gheineamhuin innte is ón Spiorad Náomh é.
Abraidhe a measg na ngeinteadh, Atá an TIGHEARNA a rioghacht: daingneochar fós an domhan go nach ccorróchar é: do dhéana sé breitheamhnus air na poibleachaibh a bhfíréuntachd.
Achd an mhéid do ghabh chuca é, tug sé cumhachda dhóibh bheith na gcloinn ag Día, eadhon don droing chreideas ann a ainmsean:
Moluidh an TIGHEARNA. Moluidh an TIGHEARNA ó na neamhuibh: moluidh é annsna hárduibh. An beathach allta, agus a nuile ainmhidhe; gach ní shnáighios, agus éunlaith eitiolus: Ríghthe na talmhan, agus na huile dhaoine; prionnsoighe, agus uile bhreitheamhuin na talmhan: Oígfhir, agus fós maighdiona; seandaóine, agus leinibh: Molaidís ainm an TIGHEARNA; óir atá a ainm amháin ar na árdughadh go hoirdheirc; atá a ghlóir ós cionn na talmhan agus na neamh. Agus dárduigh sé adharc a dhaóine, moladh a náomh uile; chlanna Israel, na daoine atá a bhfogus dó. Moluidh an TIGHEARNA. Moluidh é, a aingle féin uile: moluidh é, a shlúagh uile. Moluidh é, a ghrían agus a ghealach: moluidh é, a uile réulta an tsoluis. Moluidh é, a neamha na neamh, agus na huisgeadha atá os cionn na neamh. Molaidís ainm an TIGHEARNA: óir do aithin sé, agus do cruthuigheadh íad.
Bíodh toil aguibh dhá chéile maillé ré grádh bráithreamhuil; ag tabhairt onóra uáibh gach áon ag dul roimhe a chéile;
Beirim buidheachas ré mó Dhía gach uáir choimhnighim oruibhse, Ar mbeith do chómhrac chéudna aguibhse noch do chonncabhair ionnamsa, agus a nois do chluintí bheith ionnam. Ag sídhéunamh úrnuighe maille ré gáirdeachus um uile ghuidhe ar bhur sonnsa uile, Do bhrígh bhur gcumuinn ris a tsoisgéul ón gcéud lá gus a nois;
Eirigh, déalruigh; óir tháinic do sholus, agus déirigh glóir an TIGHEARNA ort. Agus cuirfid mic na ccoimhidhtheach do bhalladha súas, agus foigheonuid a righthe dhuitsi: óir do bhuáil misi ann mfeirg thú, acht an mo dhéaghthoil do rinne mé trócaire ort. Uimesin béid do gheatadha foscuilte do ghnáth; ní druidfidhear íad a ló nó a noidhche, chum go ttuga daóine chugad neart na ngeinteadh, agus go ttugthar a ríghthe. Oír an cineadh nó an rioghacht nach bhfoigheonuidh dhuit sgriosfuighear é; fáiseachthar fós; na cineadacha sin uile. Tiucfa glóir Lebanon chugad, an crann giumhais, an crann pine, agus an bocsa a néinfheachd, do sgíamhughadh aite mo shanctóra; agus do dhéana mé áit mo chos glórmhar. Tiucfuidh fós mic na ndaoine do ghortuigh thú do chláonadh dhuit; agus a nuile dhuine do tharcuisnigh thú cromfuidh síad síos ag bonnuibh do chos; agus goirfid Cathair an TIGHEARNA dhíot, Sion Aóin Náomhtha Israel. ¶ A náit ar tréigeadh agus ar fúathuigheadh thú, iondus nár ghabh áonduine thríod, do dhéana mé oirdhearcus síothbhúan díot, gáirdeochus morán ginealach. Díulfuidh tú fós bainne na ngeinteadh, agus díulfa tú cíche na ríogh: agus biáidh a fhios agad gur misi an TIGHEARNA do Shlánaightheóir agus Thfúascaltóir, áon cumhachdach Iácob. Ar son práis do bhéara mé ór liom, agus ar son íaruinn do bhéara mé airgiod, agus ar son connaidh prás, agus ar son clochíarrann: do dhéanad fós síothchain dot leathtrom, agus dot dhaoirchíos fíréuntachd. Ní cluinfighear foiréigion ann do thír ní sa mhó, fásughadh nó aidhmhilleadh táobh a stigh dot théorannuibh; acht goirfidh tú dot bhalladhuibh Slánughadh, agus dot gheatadhuibh Moladh. Ní budh hé an ghrían feasda do sholus annsa ló; agus ní hi an ghealach bhéuras solus mar loinnir dhuit: acht isé an TIGHEARNA bhus solus síorruidhe dhuit, agus do Dhía do ghlóir. Oír, féuch, foileochuidh an dorchadus an talamh, agus dorchadas tiugh an pobal: acht éireochuidh an TIGHEARNA ortsa, agus do chífighear a ghlóir ort.
Dá nadmham ar bpeacuidh, atá seision fírinneach agus ceart re ar bpeacuigh do mhaitheamh dhúinn, agus ré ar nglanadh ó anuile neamhfhiréuntachd.
Tré thrócaire ro mhóir ar Ndia féin; lér fhiosruigh sé sinn ag éirghe ón ionad árd, Do thabhairt soillsi don droing do bhí na suidhe a ndorchadas agus a sgáile an bháis, agus do dhíorghadh ar gcos a slighe na síothchána.
Uimesin do bhéara an Tighearna féin comhartha dhíbh; Féuchaidh, toirrcheothar maighdion, agus béaraidh sí mac, agus goirfidh Immanuel dainm dhe.
Agus budh gáirdeachus agus lúathgháire dhuit é; agus biaidh lúathghaire ar mhóran fa na bhreith.
Agus a dubhairt Muire, Adhmolaidh manam an Tighearna, Agus do ní mo spiorad gáirdeachus a Ndía mó Shlánuightheóir. Do bhrígh gur fhéuch sé ar úmhla a bhanóglaighe f éin: oír, féuch, ó so súas goirfid na huile chine beannuighthe dhíom.
Agus béaruidh sí mac, agus do bhéaruidh tú Iosa dainm air: óir sláineochadh sé a phubal féin ó na bpeacuighibh.
Agus a dubhairt an taingeal riú, Na bíodh eagla oruibh: óir, feuch, a táim ag soisgéulughadh dhíbh gáirdeachus mór, noch bhías do gach uile phobal.
Oír do rugadh leanabh dhúinne, tugadh mac dhúinn: agus biáidh an ríaghladh air a ghúaluinn: agus goirrfighear a ainm Iongantach, Comhairleach, An Día cumhachtach, An Tathair síorruidhe, An Prionnsa na Síothchána.