Catagóir
VERSES FAOI TROSCADH
Cabhraíonn troscadh linn fás mar pháistí Dé, tugann sé níos gaire dúinn d’ár nAthair Naofa, agus neartaíonn sé ár gcaidreamh leis. Smaoinigh air -- níl sé i gceist le troscadh go mbeadh sé dírithe orainn féin, ach go neartódh sé ár saol i nDia. Is rud deonach é, rogha atá ann neamhaird a thabhairt dár ngá le bia ar feadh tamaill, agus an t-am sin a úsáid chun ár spiorad a chothú agus a neartú. Is deis é bheith i láthair Dé ar bhealach speisialta. Sin é an fáth go bhfuil sé tábhachtach áit chiúin a aimsiú le troscadh, áit ar féidir leat labhairt le Dia i do aonar.
I leabhar Dhainéil 9:3, léimid, "Agus dhírigh mé mo aghaidh ar an Tiarna Dia, ag iarraidh air i nguthán agus in impí, le troscadh, agus le héadach saic agus le luaithreach." Is sampla iontach é seo den chaoi a mbainimid úsáid as an troscadh chun sinn féin a tharraingt níos gaire do Dhia.
Agus an tan do nithi trosgadh, na bidhidh grúama, mar luchd an fhúarchrabháidh: óir dorchuidhid siád a naighthe, do chum go madh follus dona dáoinibh iád do throsgadh. A deirimsi ribh go fírrineach, Go bhfuil a ttúarasdal aca. Ach cheana, an tan do dheana tusa trosgadh, cuir ola ar do cheann, agus ionnail haghaidh; Do chum nach budh follas dona dáoinibh go ndéanann tú trosgadh, achd dod Athair atá a bhfolach: agus do bhéuraidh Hathair, do chí a bhfolach, lúaidheachd dhuit ós aírd.
Nach é so an trosgadh do thogh misi? do sgaoileadh cuibhreach a nuilc, déadtromadh na núalach trom, agus an mhuinntir sharuighte dfhuasgladh, agus go mbriseadh sibh gach uile chuibhreach? Nach chum haráin do roinn ar na hocrachaibh, agus go ttugthá dot thigh na boicht air seachrán? a nuáir do chife tú an tárrnochd, go bhfoileocha tú é, agus nach bhfoileocha tú thú féin ód fheoil féin?
¶ Uimesin fós anois, a deir an TIGHEARNA, Fillidhsi chugamsa maille re bhur nuile chroidhe, agus le trosgadh, agus lé gul, agus lé dóbhrón: Agus réabuidh bhur ccroidhthe, agus narab íad bhur néuduighe, agus fillidh chum an TIGHEARNA bhur Ndía: óir atá sé grásamhuil agus trócaireach, mall chum feirge, agus lán do chíneul, agus atá aithreachus air um a nolc.
Agus an tan do throisg sé dá fhíchiot lá agus dá fhichiot oidhche, do ghabh ocras é na dhíaigh sin.
¶ Agus do chuir mé maghaidh air an Tighearna DIA, dá íarruidh le hurnuigh agus lé gearánuibh, maille re trosgadh, agus le saicéadach, agus lé luáithreadh.
Agus ar mbeith dhóibh ag minisdrálachd don Tighearna, agus deanamh trosga, a dubhairt an Spiorad Náomh, Cuiridh air leith dhamh Barnabas agus Sául fa chomhair na hoibre chum ar ghoir mé íad. Agus na dhíaigh sin, a dtimcheall dheich mblíadhan agus dá fhichead agus cheithre gcéud tug sé breitheumhain dóibh, go dteachd Shamuel an fáidh. Agus na dhíaigh sin díarradar rí, agus tug Día Sául dóibh mac Chis, fear do threibh Bheniamin, feadh dhá fhichead bliadhan. Agus ar na áthrughadh súd dhó, do thóg sé súas Dáibhí na rígh dhóibh; dá ndearnaidh sé mar an gcédna fíadhnuise, ag rádh, Fuáir mé Dáibhí mac Iesse, na dhuine do réir mo chroidhe féin, noch do dhéunaigh mo thoil uile. As dá shíol so do thóg Día súas do réir na geallamhna an Slánaightheóir, Iósa Diosrael: Ar mbeith Deóin roimh eísion do theachd ag seanmórughadh bhaisdigh na haithrighe do phobal Israél uile. Agus ar gcóimhlíonadh a sheala Deóin, a dubhairt sé, An té sháoilti, ní misi é. Achd féuch, tig neach am dhiáigh, ag nach fíu mé íallach a bhróg do sgaóileadh. A fheara agus a dhearbhraithreacha, chlann fíne Abraham, agus an mhéid agaibh ar a bhfuil eagla Dé, is chugaibhse do cuireadh bríathar na sláintese. Oír an dream do áitrigh a Níarusalém, agus a núachdaráin, ar mbeith dhóibh gan éolus aca airsean, na air bhríathruibh na bhfaigheadh léughthar gacha sábbóid, air na dhamnúghadhsan dóibh do choimhlíonadar íad. Agus bíodh nach bhfúaradar coir ar bith bháis air, díarradar ar Phílaid a bhásughadh. Agus ar gcriochnughadh na nuile neitheann dóibh do bhí ar na sgriobhadh na thimcheallsan, do leagadar a núas as an gcroich, agus do chuireadar a dtúama é. An sin ar ndéunamh troisge agus úrnaighe dhóibh, agus ar gcur lámh ortha, do léigeadar úatha íad.
¶ Annsin dfuágair misi trosgadh san náitsin ag an nabhuinn Ahabha, go ccráidhfemis sinn feín a lathair ar Ndé, lé a níarrfamáois air slighe dhíreach dhúinn féin, agus dar náos óg, agus dar máoin uile. Oír do bhí náire orum buidhe an sheighdiúr agus mharcshlúagh díarruigh air an rígh do chungnamh linn a naghaidh ná námhad annsa tslighe: do bhrígh gur labhramar ris an rígh, dhá rádh, Atá lámh ar Ndé chum maitheasa leis an mhéid íarrus é; acht bí a chumhacht agus a fhearg a naghaidh gach áoin dá ttréigionn é. Marsin do throisgeamar agus do ghuidheamar ar Ndía uimeso: agus déist sé rinn.
Agus do ghabh eagla Iehosaphat, agus do leíg é féin díarruidh an TIGHEARNA, agus dfuagair sé troscadh air feadh Iúdah uile. Mar sin do bhí rioghacht Iehosaphat ciúin: óir thug a Dhía súaimhneas dó timchioll fa ccuairt. ¶ Agus do bhí Iehosaphat na rígh ós cionn Iúdah: do bhí sé tríochad agus cúig bhliadhna daois a núair do thosuigh sé a ríghe, agus do ríoghuidh sé cúig bhliadhna fithchiod ann Ierusalem. Agus dob é ainm a mhathar Asubah inghean Shilhi. Agus do shiubhail sé a slighe Asa a athar, níor dhealuidh sé ria, ag leanmhuin an neithe do budh ceart a radharc an TIGHEARNA. Gidheadh níor cuireadh na háite árda ar ccúl: óir níor ullmhuigheadar na daoine a ccroidhthe fos do Dhía a naithreadh. Anois an chuid oile do ghníomhuibh Iehosaphat, tosach agus deighionach, féuch, atáid scríobhtha a leabhair Iehu mhic Hanani, noch air ar labhradh a leabhar ríogh Israel. ¶ Agus na dhiaigh so do cheangail Iehosaphat rígh Iúdah é féin lé Ahasiah rígh Israel, noch do bhí lán do dhroichghniomhuibh: Agus do cheangail seision é féin ris do dhéanamh long do dhul go Tarsis: agus do rinneadar na lunga a Nesion gaber. Annsin do thairghir Elieser mhac Dodabhah ó Mharesah a naghaidh Iehosaphat, gha rádh, Do bhrígh gur cheangail tú thú féin re Ahasiah, do bhris an TIGHEARNA hoibreacha. Agus do bhádar na longa briste, go nár bhféidir leó dul go Tarsis. Agus do chruinnigh Iúdah íad féin a ccionn a chéile díarruidh cunganta air an TTIGHEARNA: eadhon as caithreachaibh Iúdah uile thangadar díarruidh an TIGHEARNA.
Agus tárla, an tan do chúala misi na bríathraso, gur shuigh mé síos, agus gur ghuil mé, agus go ndéarna me doilghios laéthe áirigh, agus gur throisg mé, agus gur ghuidh mé a bhfiadhnuise Dé neimhe,
Agus ar mbeith Diosa lán don Spiorad Náomh, do fhill sé tar a ais ó Iórdan, agus do tréornigheadh leis an Spioruid ar an bhfásach é, Oir a tá sgriobhtha, Do bhéura sé áithne dhá áinglibh ad thimcheall, thusa do choimhéud: Agus toigéubhuid eidir a lámhuibh thú, deagla go mbuailfea do chos fá chloich úair ar bith. Agus ar bhfreagra Díosa a dubhairt sé ris, A dubhradh, Ni chuirfe tú cathughadh ar an Dtighearna do Dhía féin. Agus ar ccur críche ar a chathuighthibh uile don díabhal, dtág sé eisean ar feadh tamuill. Agus dó chas Iósa maille ré cumhachdaibh na Spíoruide don Ghalilé: agus do chúaidh a chlú ar feadh na tire na thimcheall. Agus do theaguisg sé ann a síonagógaibh súd, ag fagháil glóire ó gach uile dhuine. Agus táinic sé go Násaret, mar ar hoilleagh é: agus, do chúaidh sé a steach mar budh gnath leis, lá na sábboide don tsinagóig, agus do éirigh sé na sheasamh do leughthóireachd. Agus tugadh leabhar Esáias fáidh dhó, agus an tan do osgail sé an leabhar, fuair se an tionad an a raibh sgríobhtha, Ta Spíorad an Tíghearna oramsa, tré gur ong sé mé do chuir sé úadh mé do sheanmóir an tsoisgél do na bochdoibh, do shlánughadh na ndáoine agá bhfuilid croidhthe brúidhte, do sheanmóir fúasgalta do na braighdibh agus do da dalluibh aisioc a radhairc, agus do tabhairt sáoirsi don mhuinntir a tá ar na gcombrúghagh, Do sheanm; óir bhadhna fhorbháiltigh an Tighearna. Feadh dhá fhichead lá an díabhal ag cur chathuighthi air. Agus níor ith sé uí ar bith ann sna laéthibh sin: achd ar na gcríochnnghadh, ann sin do ghabh ocras é.
Agus do bhí sé ann sin a bhfochair an TIGHEARNA cheathrachad lá agus ceathrachad oidhche; nior ith sé arán, agus niór ibh sé uisce. Agus do sgriobh ar na cláruibh focail an chunnartha, na deich naitheanta.
Agus ar nórdughadh sinnsear ann gach eagluis, agus ar ndéunamh úrnaighe dhóibh maille ré trosgadh, do chuireadar ar choimhéud an Tighearna, ionar chreideadar íad.
Acht misi, a núair do bhádar easlán, bá saicéadach mo chulaidh: dumhluighios manum re troscadh; agus dfill mo ghuidhe am ucht féin. Diomchras mé féin amhluidh is gur bhé mo charuid nó mo dhearbhrathair é: dumhluighios a nduibhéadach, mar an té do ní doilghios ar son a mhathar.
¶ Agus tárla, a nuáir do chuála Ahab na bríathra sin, gur réub sé a éadach, agus gur chuir saicéadach ar a chorp, agus gur throisg, agus gur luidh a néadach tóinnigh, agus gur imthigh go mín. Agus thaínic bríathar an TIGHEARNA go Helias an Tisbíteach, gha rádh, An bhfaiceann tú mar umhluighios Ahab é féin am fhiadhnuisi? do chionn gur umhluidh sé é feín am lathair, ní thiubhra mé an tinneachadh na láethibhsion: acht a láethibh a mhic do bheara mé an tinneachadh ar a thigh.
Ann sin tangadar deisgióbail Eóin chuige, ag rádh, Créud fa a ndéunmaóidne agus na Phárisinigh iomad triosge, agus nach troisgíd do dheisgiobail sé? Agus a dubhairt Iósa ríu, A nféidir lé cloinn seomra an fhir núaphosda bheith dóbronach, an feadh bhios an té do pósadh na bhfochair? achd tiocfuidh lá ann, a dtóigéabhthar an fear núaphósda uátha, agus ann sin do dhéunaid síad trosgadh.
Annsna laéthibhsin do bhí misi Dániel ag doilghios trí seachdmhuine iomlána. Annsin a dubhairt sé, An bhfeadair tú cred fa ttáinic misi ad choinne? agus anois fillfidh mé do throid ré prionnsa na Persia: agus an tan rachfus mé amach, féuch, tiucfuidh prionnsa na Gréige. Acht taisbeanfa mé dhuit an ní atá aithnidh a scrioptúir na fírinne: agus ní bhfuil áon chungnas liom annsna neithibhse, acht Michael do phrionnsasa. Níor ith mé bíadh blasda ar bioth, ní mó tháinic feóil nó fíon ann mo bhéul, ní mó do fhothruighios mé féin ar áonchor, nó gur coimhlíonadh trí seachdmhuine iomlána.
Cred fár throisgeamar, a deirid síad, agus nach bhfaiceann tusa? créd far phíanamar ar nanam, agus nach bhfeadair tusa? Féuch, a ló bhur ttroisge do gheabhthaoi sólás, agus íarrfuighe go géar bhur bhfíacha uile. Féuch, troisgthí ar son imreasan agus ceannairge, agus do bhúaladh le dórn go hurchóideach: ni throisgthí mar do nithi annsa lósa, do dhéanamh bhur ngotha chluinsion go hárd. A ne a leitheid sin do throsgadh do thogh misi? lá don duine do smachtughadh a anma? a né do chromadh a chinn sios amhuil buigshibhinn, agus do leathnughadh saicéaduigh agus luáithrigh faói? an ngoireann tú trosgadh dhe so, agus lá taitneamach don TIGHEARNA?
Anois annsa cheathramhadh lá fhithchiod don mhí do chruinnigheadar clann Israel do throscadh, maille re saicéaduighibh, agus cré orra. Agus do thaisbéin tú comharthadha agus ionganta air Pharao, agus air a mhuinntir uile, agus ar dhaóinibh a thíre uile: óir do bhí a fhíos agad go ndéarnadar go húaibhreach na naghuidh. Fúair tú marsin amm dhuit féin, mar atá a níugh. Agus do roinn tú a nfairge rompa, iondus go ndeachadar tré mheadhon na fairge air thalamh tirim; agus gur theilg tú luchd a bhfoileanmhana annsna haigéanuibh, amhuil chloich annsna huisgeadhuibh neartmhara. Tuilleamh oile do thréoruigh tú íad san ló le piléur néullamhuil; agus annsa noidhche le piléur teineadh, do thabhairt soluis dóibh annsa tslighe iona rachaidís. Tháinic tú a núas mar an gcéadna ar slíabh Sínai, agus do labhair tú ríu ó neamh, agus thug tú breitheamhnuis cheartha dhóibh, agus dligheadh fire, reachta agus aitheanta maithe: Agus dfoillsigh tú dhóibh do shábbóid náomhtha, agus dfúagair tú dhóibh aitheanta, reachda, agus dlighthe, lé láimh Mhaoise do sherbhísigh: Agus thug tú dhóibh arán ó neamh iona nocarus, agus thug tú uisge amach chuca as an ccarruic chum a ttarta, agus do gheall tú dhóibh go rachaidís a steach a seilbh na tíre noch do mhionnuigh tú do bhéarthá dhóibh. Acht do rinneadar féin agus ar naithrene go hanuáibhreach, agus do chrúadhuigheadar a muinéil, agus níor umhluigheadar dot aitheantuibhse, Agus do dhíultadar umhlughadh, agus ní rabhadar cuimhneach ar na hionghantuibh do rinne tusa na measc; acht do chruáidheadar a muinéil, agus iona cceannairc do órduigheadar caiptín chum iompógh dá ndaóirsine féin: acht is Día thusa réigh chum maithmheachuis, grásamhuil agus trócaireach, mall chum feirge, agus lán do chinéul, agus níor thréig tú íad. A nuáir fós, do rinneadar láogh leaghtha dhóibh féin, agus a dubhradar, Isé so do Dhía thug amach thú as an Négipt, agus doibrigheadar mórán brostuighthe; Thairis sin tusa an hiomad trócuire níor thréig tú íad ansa bhfásach: níor dhealuigh piléur an neóill ríu do ló, dha ttréorughadh annsa tslighe; nó piléur na teineadh san noidhche, do thaisbeanadh soluis dóibh, agus na sligheadh ionar chóir dhóibh dul. Agus do dhealuidh sliochd Israel íad féin ó gach uile choimhíghtheach, agus do sheasadar agus do admhadar a bpeacuigh, agus cionta a naithreach.
Labhair ré huile phobal na tíre, agus ris na sagartaibh, ag rádh, A nuáir do throisgeabhair agus do chaóidheabhair annsa chúigeadh agus annsa seachdmhadh mí, eadhon air feadh na seachtmhoghad blíadhansin, a ndéarnabhair éantroscadh ar bioth dhumhsa, eadhon ar mo shonsa?
Agus do chruinnigheadar a bhfochair a chéile go Mispeh, agus do thairngeadar uisge, agus do dhoirteadar amach é a lathair an TIGHEARNA, agus do throisgeadar an lásin, agus a dubhradar annsin, Do pheacuigheamar a naghaidh an TIGHEARNA. Agus do rinne Samuel breitheamhnus ar chloinn Israel a Mispeh.
Ná meallaidh a chéile, achd amháin do thoil a chéile air feadh tamuill, chum sibh féin do thabhairt do throsgadh agus dúrnaighe; agus a rís taguidh a gceann a chéile, deagla go gcuirfeadh Satán cathughadh oraibh tre bhur neamhgheanmnuidheachd.
Agus do ghuil mé, agus do bhí manam a ttrosgadh, agus do chuíreadh sin a cceann mo scannlach.
Uime sin do ghuidh Dáibhi Día fá an leanamh; agus do throisg Dáibhi, agus do chuáidh a steach, agus do luidh feadh na hoidhche ar an talamh.
Imthigh, cruinnigh a bhfochair a chéile a bhfuil do Iuduighibh a lathair a Súsan, agus troiscidh ar mo shonsa, agus ná hithigh agus ná hibhidh a ttrí lá, doidhche ná ló: troisgfe misi agus mo mhaighdiona mar an gcéadna; agus marsin rachuidh mé a steach chum an rígh, bíodh nach do reír an dlighe: agus má bhásuighthear me, básuighthear me.
¶ Náomhuidhse troscadh, goiridh coimhthionól sollamonta, cruinnighidh na sinnsir, agus aitreabhuigh talmhan uile asteach a dtigh an TIGHEARNA bhur Ndía, agus éighidh chum an TIGHEARNA,
¶ Ann sin do chuadar clann Israel uile, agus an pobal uile, súas, agus tangadar go tigh Dé, agus do ghuileadar, agus do shuigheadar annsin as coinne an TIGHEARNA, agus do throisgeadar an lá sin go tráthnona, agus dofráladar íodhbairt loisge agus ofrala síothchána a bhfiadhnuisi an TIGHEARNA.
Agus déirigh seision, agus a duáigh sé agus do ibh sé ní, agus do chuáidh a neart an bhídh sin ceathrachad lá agus ceathrachad oidhche go Hóreb slíabh Dé.
A dubhairt Cornélius an tan sin, Ré ceithre lá gus a nuáirse do bhí mé ag déunamh troisge; agus sa náomhadh huáir do bhí mé ag déunamh urnaighe ann mo thigh féin, agus, féuch, do sheas neach am fhíadhnuise a néudach dheallruightheach, Agus a dubhairt sé, A Chornélius, do héisdeadh húrnaighe, agus do coimhnigheadh do dhéirc a bhfíadhnuise Dé.
¶ Annsin do chuáidh an rígh da phálás, agus do chaith sé a noidhene na throsgadh: ni mó tugadh adhbha chiúil do lathair: agus do chuáidh a chodladh úadh.
¶ Marsin do chreidiodar daóine Ninebheh a Ndía, agus dfuagradar trosgadh, agus do chuireadar saicéadach umpa, eadhon ón té is mó gus an té is lugha.
Do chum nach budh follas dona dáoinibh go ndéanann tú trosgadh, achd dod Athair atá a bhfolach: agus do bhéuraidh Hathair, do chí a bhfolach, lúaidheachd dhuit ós aírd.
A núair throiscfid síad, ní éistfidh misi a ccomhairc, agus a nuáir tháirgfid ofráil loisge agus íodhbairt, ní ghéabha mé íad: acht muirfidh mé leis an ccloidheamh íad, agus leis an ngorta, agus leis an bpláigh.
Is marso a deir TIGHEARNA na slógh; Biáidh troscadh an cheathramhadh mí, agus troscadh an chúigeadh, agus troscadh an seachdmadh, agus troscadh an deachmhadh, na gháirdeachus, agus na lúathgháir, agus na bhféustuighibh subhacha do thigh Iúdah; ar a nadhbharsin grádhuighidh fírinne agus síothcháin.
Acht misi, a núair do bhádar easlán, bá saicéadach mo chulaidh: dumhluighios manum re troscadh; agus dfill mo ghuidhe am ucht féin.
¶ Séidigh an stoc a Sion, náomhuigh troscadh, goiridh coimhthionól sollamonta: Cruinnighidh an pobal, náomhuigh an comhthionnal, comhghuiridh na sinsir, cruinnighidh an chlann, agus an mhéid ibhios an chíoch: éirghiodh an fear núadhphósta amach as a sheomra, agus an bhean núadhphósda amach as a cúil.
Achd cuirim fá smachd an cholann, agus do bheirim fá umhlachd í: deagla ar éunchor, ar ndéunamh seanmóra do dhruing eile dhamh, ccuirfidh mé féin air ccúl.
Agus tárla, an tan do chúala misi na bríathraso, gur shuigh mé síos, agus gur ghuil mé, agus go ndéarna me doilghios laéthe áirigh, agus gur throisg mé, agus gur ghuidh mé a bhfiadhnuise Dé neimhe, ¶ Agus a dubhairt mé, larruim dathchuinge ort, a THIGHEARNA Día neimhe, an Día mór úathbhásach, choimheadus cunnradh agus trócaire don mhéid ghrádhuighéas é, agus choimhéadas a aitheanta: Biodh do chlúas a nois fuireachuir, agus do shúile foscuilte, lé ccluinfe tú urnaigh do sherbhísigh, noch do ním a nois ad fhiaghnuisi, do ló agus doidhche, ar son chloinne Israel do sherbhísigh, agus ag admháil peacaidh chloinne Israel, noch do pheacuigheamar ad aghaidh: misi ar aon agus tigh mathar do pheacuigheamar.
Agus mar da níodh sé sin gacha blíadhna, a núair do thíagh sisi súas go tigh an TIGHEARNA, marsin do bhuáidhreadh sí í; uimesin do ghuileadh sí, agus ní itheadh sí. Ann sin a dubhairt Elcanah a fear ría, A Hannah cred fá nguilionn tú? cred fá nach itheann tú bíadh? agus cred fá bhfuil do chroidhe dubhach? nach féarr dhuit misi ágad ná deithneamhar mac?
Agus ar mbeith dhóibh ag minisdrálachd don Tighearna, agus deanamh trosga, a dubhairt an Spiorad Náomh, Cuiridh air leith dhamh Barnabas agus Sául fa chomhair na hoibre chum ar ghoir mé íad.
Agus ar mbeith na baintreabhuigh a dtinicheall cheithre mblíadhan agus cheithre tichid dhi, níor fhág sí an teampoll, achd ag déunamh seirbhísí do Dhía do ló agus doidhche le trosgadh agus lé húrnuighthe.
Agus do scríobh sí annsna litreachaibh, gha rádh, Fógruidh trosgadh, agus cuiridh Nábot na shuidhe go hárd a measg an phobail:
¶ Agus an feadh do bhí mé ag labhairt, agus ag guidhe, agus ag admháil mo pheacuigh agus peacadh mo phobail Israel, agus ag cur mo ghearáin a lathair an TIGHEARNA mo Dhía ar son shléibhe náomhtha mo Dhé; Fós, an feadh do bhí mé ag labhairt a núrnaigh, an fear céadna Gábriel, noch do chonnairc mé annsa bhfis ar tús, air ar tugadh eitiol do dhéanamh go deithniosach, do bhean sé riom a dtimchioll aimsire íodhbartha an tráthnóna. Agus do theagaisg sé dhamh, agus do chomhráidh sé riom, agus a dúbhairt, A Dhániel, thainic misi anois amach do thabhairt gliocuis agus tuicsiona dhuitsi. A ttosach híarratuis tháinic a náithna amach, agus atáimsi ar tteachd dá thaisbeanadh dhuitsi; óir áta tú ar do ghrádhughadh go ro mhór: uimesin tuig an tadhbhar, agus meas a nfis.
Agus do chumhadar, agus d ghuileadar, agus do throisceadar go tráthnóna, ar son Shauil, agus a mhic Ionatan, agus ar son phobail an TIGHEARNA, agus ar son thighe Israel; do bhrígh gur thuiteadar leis an gcloidheamh.
¶ Ann sin do chuadar clann Israel uile, agus an pobal uile, súas, agus tangadar go tigh Dé, agus do ghuileadar, agus do shuigheadar annsin as coinne an TIGHEARNA, agus do throisgeadar an lá sin go tráthnona, agus dofráladar íodhbairt loisge agus ofrala síothchána a bhfiadhnuisi an TIGHEARNA. Agus dfíafruigheadar clann Israel don TIGHEARNA, (óir do bhí aírc chunnartha Dé ann sinn ansna láethibhsin, Agus do sheas Phinehas, mac Eleásaír, mhíc Aaron, dá lathair sna laethibh sin) ga rádh, An racha mé amach a rís chum catha a naghaidh chloinne Beniamin mo dhearbhrathair, nó an sguirfidh mé? Agus a dubhairt an TIGHEARNA, Imthigh súas óir a márach toibheoruidh misi ad láimh íad.
¶ Náomhuidhse troscadh, goiridh coimhthionól sollamonta, cruinnighidh na sinnsir, agus aitreabhuigh talmhan uile asteach a dtigh an TIGHEARNA bhur Ndía, agus éighidh chum an TIGHEARNA, Mo thruáighe ar son an laói! óir atá lá an TIGHEARNA do lathair, agus tiucfa sé amhuil scrios ó Nuilechumhachdach.
Achd tiocfaid na láethe an tan bhéurthar an fear núa phósda úatha, ann sna láethibh sin do dhéunuid síad trosgadh.
Do dhaingniughadh na laétheadhso an Phúrim iona naimsearuibh cinnte, do réir mar do aithin Mordecai an Iúduigh agus Ester an bhainrioghan díobh, agus mar do órduigheadar air a son féin agus air son a síl, adhbhar a ttroisge agus a ngearáin.
Eigh go hárd, ná coigil, tóig súas do ghuth amhuil stoc, agus taisbeain don phobal a sárughadh, agus do thigh Iácob a bpeacuidhe. Agus má tháirngionn tú hanam amach do nocrach, agus go sáiseocha tú an tanam deireóil; annsin éireochuidh do sholus annsa dorchadus, agus biáidh do dhorchachd amhuil meadhón an laói: Agus tréorochuidh an TIGHEARNA thú a ccomhnuidhe, agus sásfuidh sé hanam a ttiormach, agus do dhéana sé do chnámha méith: agus budh cosmhuil thú re gáirdín ar na fhliuchadh, agus cosmhuíl re tobar fioruisce nach bhfáillighid a uisgeadha. Agus áitreochuid daóine úait na seanáite fasuigh: tóigfe tú súas bunáite mhóráin ginealach; agus goirfighear dhíot, Fear leasuighthe an bhriste, Fear aisigthe na slíghtheadh áitreabh ionta. ¶ Má fhilleann tú do chos ón tsaóire, do dhéanamh do thoile ann mó ló saóiresi; agus go ngoirfe tú áoibhneas don tsaóire, lá náomhtha onórach an TIGHEARNA; agus go nonórfa tú é, gan do shlighthe féin do dhéanamh, nó haoibhneasa féin dfagháil, nó gan do bhríathra féin do labháirt; Annsin bhías háoibhneas annsa TTIGHEARNA; agus do bhéara misi ort marcuigheachd do dhéanamh ar áitibh árda na talmhan, agus beathocha mé thú a noighreachd Iácob hathair: oir do labhair béul an TIGHEARNA é. Thairis sin íarruid síad mise go laétheamhuil, agus dúilighid a néolús mo shlightheachsa, amhuil cineadh do rinne ionnracus, agus nár thréig órdughadh a Ndé: íarruid síad orumsa breitheamhnus an cheirt; bí dúil aca teacht a ngar do Dhía. Cred fár throisgeamar, a deirid síad, agus nach bhfaiceann tusa? créd far phíanamar ar nanam, agus nach bhfeadair tusa? Féuch, a ló bhur ttroisge do gheabhthaoi sólás, agus íarrfuighe go géar bhur bhfíacha uile. Féuch, troisgthí ar son imreasan agus ceannairge, agus do bhúaladh le dórn go hurchóideach: ni throisgthí mar do nithi annsa lósa, do dhéanamh bhur ngotha chluinsion go hárd. A ne a leitheid sin do throsgadh do thogh misi? lá don duine do smachtughadh a anma? a né do chromadh a chinn sios amhuil buigshibhinn, agus do leathnughadh saicéaduigh agus luáithrigh faói? an ngoireann tú trosgadh dhe so, agus lá taitneamach don TIGHEARNA? Nach é so an trosgadh do thogh misi? do sgaoileadh cuibhreach a nuilc, déadtromadh na núalach trom, agus an mhuinntir sharuighte dfhuasgladh, agus go mbriseadh sibh gach uile chuibhreach? Nach chum haráin do roinn ar na hocrachaibh, agus go ttugthá dot thigh na boicht air seachrán? a nuáir do chife tú an tárrnochd, go bhfoileocha tú é, agus nach bhfoileocha tú thú féin ód fheoil féin? ¶ Annsin bhrisfios do sholus amach mar an maidin, agus sgiunfidh do shláinte amach go lúath: agus rachaidh hionnracus romhad; cruinneochuidh glóir an TIGHEARNA thú. Ann sin ghoirfios tú, agus freagoruidh an TIGHEARNA; éighfidh tú, agus a déara seision, Atáim annso. Má chuirionn tú uáit as do lár an chuing, cuir amach an mhéir, agus labhairt díomhaóinis;
Ann sin do threóruigh an spiorad Iósa gus an bhfásach do chum go gcuirfeadh an díabhal cathughadh air. A dubhairt Iósa ris annsin, Imthigh romhad, a chathuightheóir: óir átá sgriobhtha, Onórfuidh tú an Tighearna do Dhiá féin, agus a dó na áonar do dhéuna tú seirbhís. Do fhágaibh an díabhal é an tansin, agus, féuch, tangadar na haingil agus do rinneadar friotholamh dhó. Agus an tan do cúalaidh Iósa gur cuireadh Eóin a láimh, do imthigh sé don Ghalilé; Agus ar bhfágbháil Nasárét, taínic sé do dhéanamh comhnuighe go Capearnáum, do bhí chois na fairge, a leithimeal Shabulon agus Nephtailim: Do chum go gcoimhlionfuidthe an ní a dubhairt Esaias fáigh, noch a deir, Talamh Sabulon, agus talamh Nephtalim, slighe na fairge, ar an dtáobh thall do Iórdan, Galilé na Gcineadhach: An pubal do bhí no shuidhe a ndorchadas do chunnairc sé soillse mhór; agus atá solus ar neirghe do na dáoinibh atá na suidhe a gcrich agus a sgáile an bháis. O sin a mach do thionnsgain Iósa seanmóir do dhéanamh ag rádh, Déanuidh aithrighe: oír dhruid an rioghachd neamhdha ribh. Agus a siobhal Diósa, ré táobh fhiarge na Gaililé, do chunnairc sé dias dearbhrathar, Símon da ngoirthear Peadar, agus Aindrías a dhearbhrathair, ag teilgean lín san bhfairge: óir dob íasgairighe iád. Agus a deir sé ríu, Leanaigh misi, agus do dhéana mé íasgairighe air dháoinibh dhibh. Agus an tan do throisg sé dá fhíchiot lá agus dá fhichiot oidhche, do ghabh ocras é na dhíaigh sin. Agus ar bhfagbhaíl a liontadh air ball dóibh, do leanadar eísean. Agus ar nimtheachd as sin dó, do chunnairc sé días eile dearbhrathar, Seúmas mhac Sébedé, agus Eóin a dhearbhráthair, a mbad a bhfochair Shebedé a nathar, ag córughadh a lióntadh; agus do ghoir sé iád. Agus ar bhfagbháil an bhaíd agus a nathar dhóibhsean, do leanadar é. Agus do ghabh Iósa a dtimcheall na Galilé uile, ag teagasg ann a sionagóguibh, agus ag seanmóir shoisgéil na rioghachda, agus ag slánúghadh gach tinnis agus gach éagcrúais a measg an phubail. Agus do chúaidh a chlú feadh na Síria uile: agus tugadar chuige gach áon da raibh easlán agus ar na gcuibhreadh lé gálruighthubh agus le piántúibh éugsamhla, agus agá mbidis deamhain ionnta, agus do bhíodh tinn lé goin na raé, agus luchd pailirise; agus do shlánuigh sé iád. Agus do lean cuideachda mhór é ón Ghaililé, agus ó Dhecapólis, agus ó Ierusalám, agus ó Iudéa, agus ó táobh thall do Iórdán. Agus air dteachd do náidhbhirséoir chuige, a dubhairt sé, Mas tusa Mac Dé aithin do na clochuibhsi bheith na narán. Achd do fhreagair seisean, agus a dubhairt, Atá sé sgriobhtha, Ní lé harán a mhain mhairfeas duine, achd lé gach uile bhreithir dá dtig ó bhéul Dé.
Má umhluighid mo phobal, noch ghoirthear am ainmsi, iad féin, agus guidhe, agus maghaidhsi díarruidh, agus filleadh ó na ndroichshlighthibh; annsin cluinfe misi ó fhlaitheamhnus, agus maithfe mé a bpeacadh, agus leigheosuidh mé a bhfearann.
Agus an feadh do bhí an lá ag éirighe, tug Pól do chomhairle dhóibh uile bíadh do chaitheamh, ag rádh, A sé so an ceathramhadh lá déug dhíbh ag fuireadh bhar dtrosgadh, gan bhíadh ar bíth do chaitheamh. Uime sin guidhim sibh fá bhíadh chaitheamh: óir is ní bheanus ré bhur slainte é: óir ní rachaidh ruáinne cinn éunduine aguibh a múgha.
¶ Annsin do chuáidh an rígh da phálás, agus do chaith sé a noidhene na throsgadh: ni mó tugadh adhbha chiúil do lathair: agus do chuáidh a chodladh úadh. Ann sin déirigh an rígh go ró mhoch ar maidin, agus do chuáidh go deithniosach go huáimh na leomhan. Agus ós a ccionn so trí húachdaráin; (ar bhé Dániel an chéaidfhear dhíobh:) lé ttiubhraidís na prionnsadha a ccuntas dóibh, agus nach bíadh damaiste air an rígh. Agus an tan tháinic sé chum na húamha, do ghoir sé maille re gúth trúaghanta ar Dhániel: agus do labhair an rígh agus a dubhairt re Dániel, A Dhániel, a sherbhisigh Dé bhí, an féidir lé do Dhía, dar fhóghain tú a ccomhnuidhe, do sháoradh ó na leomhanuibh?
Agus a dubhairt Iósa ríu, A nféidir lé cloinn seomra an fhir núaphosda bheith dóbronach, an feadh bhios an té do pósadh na bhfochair? achd tiocfuidh lá ann, a dtóigéabhthar an fear núaphósda uátha, agus ann sin do dhéunaid síad trosgadh.
Agus tárla annsa chúigeadh blíadhain do Iehoiacim mhac Iosiah rígh Iúdah annsa náomhadh mí, gur fhúagradar trosgadh a bhfíaghnuise an TIGHEARNA don phóbal uile ann Ierúsalem, agus do nuile phobal tháinic ó chaithreachaibh Iúdah go Hierúsalem.
Oir tháinic focal chum rígh Ninebheh, agus déirigh sé as a chathaoir, agus do chuir a róba úadh, agus dfoluigh é féin lé saicéadach, agus do shuigh a lúaithreadh. Agus thug fa deara a fhuagra agus fhoillsiughadh air feadh Ninebheh maille re hórdughadh an rígh agus a úasal, ag rádh, Duine nó beathach, airghe nó tréad, ná blaisedís éainní: ná hinghiltedís, agus ná hibhedís uisge: Acht folchthar an duine agus an beathach le saicéadach, agus éighedís go hárd chum Dé: aseadh, filleadh gach áon díobh ó na dhroichshlighe, agus ó néigion atá iona lámhuibh. Cía agá bhfuil a fhios nach iompochadh Día agus go madh aithreach é, agus go bhfillfeadh sé ó na fheirg fhíochmhuir, iondus nach imthighiom seachad?
¶ Annsin déirigh Esra súas ó lathair thighe Dé, agus do chuáidh sé go séomra Iohanan mhic Eliasib: agus a núair tháinic sé annsin, níor ith sé aran, agus níor ibh sé uisge: óir do chaói sé ar son sháruighthe na druinge noch rugadh ar siubhal.
Agus do ghlacadar a gcnámha, agus do adhlaiceadar íad fáoi chrann ann Iábes, agus do throisgeadar seachd lá.
Anois annsa cheathramhadh lá fhithchiod don mhí do chruinnigheadar clann Israel do throscadh, maille re saicéaduighibh, agus cré orra. Agus do thaisbéin tú comharthadha agus ionganta air Pharao, agus air a mhuinntir uile, agus ar dhaóinibh a thíre uile: óir do bhí a fhíos agad go ndéarnadar go húaibhreach na naghuidh. Fúair tú marsin amm dhuit féin, mar atá a níugh. Agus do roinn tú a nfairge rompa, iondus go ndeachadar tré mheadhon na fairge air thalamh tirim; agus gur theilg tú luchd a bhfoileanmhana annsna haigéanuibh, amhuil chloich annsna huisgeadhuibh neartmhara. Tuilleamh oile do thréoruigh tú íad san ló le piléur néullamhuil; agus annsa noidhche le piléur teineadh, do thabhairt soluis dóibh annsa tslighe iona rachaidís. Tháinic tú a núas mar an gcéadna ar slíabh Sínai, agus do labhair tú ríu ó neamh, agus thug tú breitheamhnuis cheartha dhóibh, agus dligheadh fire, reachta agus aitheanta maithe: Agus dfoillsigh tú dhóibh do shábbóid náomhtha, agus dfúagair tú dhóibh aitheanta, reachda, agus dlighthe, lé láimh Mhaoise do sherbhísigh: Agus thug tú dhóibh arán ó neamh iona nocarus, agus thug tú uisge amach chuca as an ccarruic chum a ttarta, agus do gheall tú dhóibh go rachaidís a steach a seilbh na tíre noch do mhionnuigh tú do bhéarthá dhóibh. Acht do rinneadar féin agus ar naithrene go hanuáibhreach, agus do chrúadhuigheadar a muinéil, agus níor umhluigheadar dot aitheantuibhse, Agus do dhíultadar umhlughadh, agus ní rabhadar cuimhneach ar na hionghantuibh do rinne tusa na measc; acht do chruáidheadar a muinéil, agus iona cceannairc do órduigheadar caiptín chum iompógh dá ndaóirsine féin: acht is Día thusa réigh chum maithmheachuis, grásamhuil agus trócaireach, mall chum feirge, agus lán do chinéul, agus níor thréig tú íad. A nuáir fós, do rinneadar láogh leaghtha dhóibh féin, agus a dubhradar, Isé so do Dhía thug amach thú as an Négipt, agus doibrigheadar mórán brostuighthe; Thairis sin tusa an hiomad trócuire níor thréig tú íad ansa bhfásach: níor dhealuigh piléur an neóill ríu do ló, dha ttréorughadh annsa tslighe; nó piléur na teineadh san noidhche, do thaisbeanadh soluis dóibh, agus na sligheadh ionar chóir dhóibh dul. Agus do dhealuidh sliochd Israel íad féin ó gach uile choimhíghtheach, agus do sheasadar agus do admhadar a bpeacuigh, agus cionta a naithreach. Thug tú mar an ccéadna do spiorad maith chum a tteagaisc, agus níor chonnuimh tú do mhanna ó na mbéul, agus thug tú uisge dhóibh chum a ttarta. Do chothuigh tú fós ceathrachad blíadhuin íad annsa bhfásach, iondus nach raibh eínní deasbhuidh orra; níor chríon a néadach, agus níor atadar a ccosa. Tuilleamh fós thug tú rioghachta agus cineadhacha dhoibh, agus do roinn tú íad a ccoirnéuluibh: marsin do shealbhuigheadar tír Shihon, agus dúithche rígh Hesbon, agus dúithche Og rígh Basan. Do fhoirlíon tú a cclann mar an ccéadna amhuil réultanna a naiéir, agus thug tú don tír íad, a ttaobh a ttug tú gealladh dhá naithribh, go rachaidís a steach dá sealbhughadh. Mar sin do chúadar an chlann a steach agus do shealbhuigheadar an dúithche, agus do chlaóidh tusa dhóibh áitreabhuigh na tíre, na Canaanitigh, agus thug tú iona lámhuibh íad, maille re na ríghthibh, agus re dáoinibh na tíre, go ndéindis ríu mar do thoigeóraidis féin. Agus do ghabhadar caithreacha daingne, agus dúithche mhéith, agus do shealbhuigheadar tighthe lán don nuile mhaóin, toibreacha tochuilte, fíneamhnacha, agus lubhghoirt ola, agus croinn thoruidh go lór: iondus gur itheadar, agus gur líonadh íad, agus gur fhásadar méith, agus gur shólásuigheadar íad féin ann do mhaitheas mórsa. Thairis sin do bhádar easúmhal, agus do chathuigheadar ad haghaidhsi, agus do theilgiodar do dhligheadh táobh shíar dá ndruim, agus do mharbhadar thfáighe noch do níodh fiadhnuise na naghaidh dá bfilleadh chugadsa, agus do oibrigheadar glúasachta móra. Uime sin do sheachuid tusa íad a láimh a námhad, noch do ghortuigh íad: agus a naimsir a naindeisi, a nuáir do éigheadar ortsa, do chúala tú ó fhlaitheas íad; agus do réir iomaid do thrócaire thug tú luchd cabhartha dhóibh, noch do sháor íad as láimh a námhad. Acht tar éis socamhuil dfagháil dóibh, do rinneadar a rís olc ad fhiadhnúisi: uimesin dfág tú a láimh a námhad íad, íondus go raibh úachdaranachd aca orra: ar a shonso a nuáir do fhilleadar, agus déigheadar ortsa, do chúala tú ó neamh íad; agus do sháor tú mórán duáiribh iád do réir do thrócaire; Agus do nítheá fiadhnuisi na naghaidh, iondus go bhféadfa a ttabhairt a ris fad dhligheadh: do rinneadar fós go huáibhreach, agus níor éisteadar red aitheantuibhse, acht do pheacuidheadúr a naghaidh do bhreitheamhnusa, (noch má ní duine, mairfidh sé ionta;) agus do tharruingeadar chuca a nguaille, agus do cruáidhigheadar a muinéil, agus nior bháill leo éisdeachd. Agus do sheasadar súas iona náit, agus do léigheadar a leabhar dlighe a TTIGHEARNA Día an ceathramhadh cuid don ló; agus an ceathramhadh cuid oile ag admháil, agus do adhradar a TTIGHEARNA Día.
A dtuirse agus a mbriseadh croidhe, a bhfáire go minic, a nócarus agus a níotuin, a dtroisgthibh go minic, a bhfúachd agus a lomnochduighe.
Agus do bhí sé trí láethe gan amharc ar bith aige, agus níor íth agus níor ibh éinni.
A nuáir do chúaidh misi súas annsa tslíabh do ghlacadh na cclár ccloichthe, cláir an chunnartha noch do rinne an TIGHEARNA ribhsi, annsin do rinne me comhnuighe ann sa tsliabh ceathrachad lá agus ceathrachad oidhche, níor ith mé arán agus ní mó do ibh mé uisge:
¶ Ann sin do chuadar clann Israel uile, agus an pobal uile, súas, agus tangadar go tigh Dé, agus do ghuileadar, agus do shuigheadar annsin as coinne an TIGHEARNA, agus do throisgeadar an lá sin go tráthnona, agus dofráladar íodhbairt loisge agus ofrala síothchána a bhfiadhnuisi an TIGHEARNA. Agus dfíafruigheadar clann Israel don TIGHEARNA, (óir do bhí aírc chunnartha Dé ann sinn ansna láethibhsin,
¶ Agus do bhádar muinntir Israel go haindeis an lá sin: óir do chuír Saul na daoine fa mhíonnuibh, gha rádh, Go madh malluigh an duine íosas bíadh ar bith go tráth nóna, ionnus go raibh misi dioghaltach ar mo námhaid. Mar sin nar bhláis éanduine do na daoinibh bíadh ar bith.
Agus an tan do nithi trosgadh, na bidhidh grúama, mar luchd an fhúarchrabháidh: óir dorchuidhid siád a naighthe, do chum go madh follus dona dáoinibh iád do throsgadh. A deirimsi ribh go fírrineach, Go bhfuil a ttúarasdal aca.
Troisgim fá dhó ann sa tseachdmhuin, do bheirim deachmhuidh as gach ní dhá sealbhuighim.
Níor ith mé bíadh blasda ar bioth, ní mó tháinic feóil nó fíon ann mo bhéul, ní mó do fhothruighios mé féin ar áonchor, nó gur coimhlíonadh trí seachdmhuine iomlána.
Acht tusa a Dhía mo THIGHEARNA, oibrigh leamsa ar son hanma: do bhrígh gur maith do throcaire, sáor mé. Oir is buáidheartha easbhuidheach mé, agus atá mo chroidhe créachdnuighthe ionnam a stigh. Atáim ar nimtheacht mar an scáile an tan chláonas: atáim ar mo chrothadh as mar an lócust. Atáid mo ghlúine lag tre throsgadh; agus atá mfeóil trúagh gan mhéathus.
¶ Annsin dfuágair misi trosgadh san náitsin ag an nabhuinn Ahabha, go ccráidhfemis sinn feín a lathair ar Ndé, lé a níarrfamáois air slighe dhíreach dhúinn féin, agus dar náos óg, agus dar máoin uile.
Acht folchthar an duine agus an beathach le saicéadach, agus éighedís go hárd chum Dé: aseadh, filleadh gach áon díobh ó na dhroichshlighe, agus ó néigion atá iona lámhuibh.
Agus do chuaidh Maóise a lár an néill, agas ráinic sé súas ar a tslíabh: agus do bhí Maóise ar a tslíabh ceathrachad lá agus ceathrachad oidhche.
Ann sin tangadar deisgióbail Eóin chuige, ag rádh, Créud fa a ndéunmaóidne agus na Phárisinigh iomad triosge, agus nach troisgíd do dheisgiobail sé? Agus a dubhairt Iósa ríu, A nféidir lé cloinn seomra an fhir núaphosda bheith dóbronach, an feadh bhios an té do pósadh na bhfochair? achd tiocfuidh lá ann, a dtóigéabhthar an fear núaphósda uátha, agus ann sin do dhéunaid síad trosgadh. Agus ní chuireann duine ar bith preaban déudach gan chórughadh air sheinéadach, óir beanuidh sé a lán féin as a néadach, agus do neíthear an briseadh ní is measa. Agus ní chuirid daóine fíon núa a seanbhuidéulaibh: nó brisdear na buidéil, agus dóirtear an fíon, agus téid na buidéil a múgha: achd cuirid síad fíon núa a mbuidéulaibh núadha, agus bíd síad aráon slán.
Agus ann gach uile phroibhinnsi, a ttáinic aíthne an rígh, agus a ordughadh, do bhí caóineadh mór a measc na Niúduigheadh, agus troscadh, agus gul, agus éolchuire; agus mórán na luidhe a saicéadach agus a luáith.
Agus do ghabh eagla Iehosaphat, agus do leíg é féin díarruidh an TIGHEARNA, agus dfuagair sé troscadh air feadh Iúdah uile.
Dearbh do sheirbhisigh, íarruim dathchuinge ort, ar feadh dheich lá; agus tugaidís doibh piseanach re ithe, agus uisge ré ól.
Agus do chruinnigheadar a bhfochair a chéile go Mispeh, agus do thairngeadar uisge, agus do dhoirteadar amach é a lathair an TIGHEARNA, agus do throisgeadar an lásin, agus a dubhradar annsin, Do pheacuigheamar a naghaidh an TIGHEARNA. Agus do rinne Samuel breitheamhnus ar chloinn Israel a Mispeh. ¶ Agus a núair do chuáladar na Philistinigh gur chruinnigheadar clann Israel a gcionn a cheile go Mispeh, do chuádar TIGHEARNUIGH na Bhphilistíneach súas a naghaidh Israel. Agus a núair do chúaladar clann Israel é, do bhí eagla na Bhpilistineach orra. Agus a dubhradar clann Israel ré Samuel, Ná sguir dá bheith ag comhairc chum an TTIGHEARNA Día air ar soinne, go ttárthuigh sé sinn as láimh na Bphilistineach.
¶ Ann sin bíaidh an TIGHEARNA éadmhar ar son a dhúithche, agus do dhéana sé truáighe dá phobal.
¶ Agus ag íodhbuirt an tráthnóna déirigh mé súas as mo dhóbhrón; agus íar mbriseadh méaduigh agus mfalluinge dhamh, do léig mé ar mo ghlúinibh mé, agus do leathnuigh mé mo lámha amach chum mo THIGHEARNA Dé.
A dubhairt Cornélius an tan sin, Ré ceithre lá gus a nuáirse do bhí mé ag déunamh troisge; agus sa náomhadh huáir do bhí mé ag déunamh urnaighe ann mo thigh féin, agus, féuch, do sheas neach am fhíadhnuise a néudach dheallruightheach,
Agus a dubhairt óglach Dé ris an rígh, Má bheir tú dhamhsa leath do thighe, ní racha mé a steach leachd, ní mó íosas mé arán nó ibhios mé uisge san náitse: Oír is marsin do cuireadh do chúram orum lé breithir an TIGHEARNA, gha rádh, Ná hith arán, agus ná hibh uisge, agus narab mó ghéabhus tú an tslighe chéadna ag fileadh dhuit.
Annsin a dubhairt sé riom, Ná heagluidh, a Dhániel: óir ón chéad lá fár shuighidh tú do chroidhe ar thuicsi, agus ar úmhluighis thú féin a bhfíaghnuisi do Dhé, do chlos do bhríathra, agus tháinic misi ar son do bhríathar. Acht do sheas prionnsa rioghachda na Persia riom lá agus fithche: acht, féuch, tháinic Michael, áon do na haird phrionnsadhuibh, dom chabhair; agus do chomhnuigh mé annsin ag ríghthibh na Persia.
Mar dhúilighios a neilit srotha na nuisgeadh, is marsin dhúilighios manam ionnadsa, a Dhé. Lé cloidheamh ann mo chnámhuibh, scannluighid meascáirde mé; an feadh a deirid riom go láetheamhuil; Cáit a bhfuil do Dhía? Cred fa tteilgeann tú thú féin síos, ó manam? agus cred fa bhfuil tú buáidheartha ionnam? cuir do dhóigh a Ndía: óir molfa mé fós é, sláinte maighthe, agus mo Dhía. Atá tart air manam chum Dé, chum an Dé mharthannuigh: ca huáir thiucfad agus thaisbeanfad mé féin ós coinne aighthe Dé?
¶ Agus do chruinnigh misi a ccionn a chéile íad gus a nabhuinn ghluaisios go Hahabha; agus dfanamar ann sin a lóistinibh trí lá: agus do mheas mé an pobal, agus na sagairt, agus ní bfúair mé áoinneach do mhacaibh Lébhi ann. Ann sin do chuir mé fios ar Eleasar, ar Ariel, ar Shemaiah, agus ar Elnátan, agus ar Iarib, agus Elnátan, agus ar Nátan, agus ar Shechariah, agus ar Mhessullam, daóine toghtha; agus fós ar Ioiarib, agus ar Elnatan, dáoine tuigsionacha. Agus do chuir mé íad maille re haithne go Hiddo an ceann san nionad Casiphia, agus dinnis mé dhóibh cred a déaraidís re Híddo, agus re na dhearbhraithribh na Netinimigh, ansa náit Casiphia, go ttugaidis leó chuguinn seirbhísigh chum tighe ar Ndé. Agus maille re láimh mhaith ar Ndé do bheith linn thugadar duine tuigsionach chuguinn, do mhacaibh Mahli, mhic Lébhi, mhic Israel; agus Serebiah, gun a mhacuibh agus a dhearbhráithribh, ocht bhfir dhéag; Agus Hassabiah, agus maille ris Iessaiah do mhacaibh Merári, a dhearbhráithre agus a micsin, fithche fear. Do mhacaibh Phineas; Gersom: do mhacaibh Itamar; Daniel: do mhacaibh Dáibhi; Hattus. Mar an gcéadna do na Netinimibh, noch do órduigh Dáibhi agus na prionnsadha a serbhís na Lebhíteach, dhá chéud agus fithche Netinimeach: do foillsigheadh íad uile le na nainm. ¶ Annsin dfuágair misi trosgadh san náitsin ag an nabhuinn Ahabha, go ccráidhfemis sinn feín a lathair ar Ndé, lé a níarrfamáois air slighe dhíreach dhúinn féin, agus dar náos óg, agus dar máoin uile. Oír do bhí náire orum buidhe an sheighdiúr agus mharcshlúagh díarruigh air an rígh do chungnamh linn a naghaidh ná námhad annsa tslighe: do bhrígh gur labhramar ris an rígh, dhá rádh, Atá lámh ar Ndé chum maitheasa leis an mhéid íarrus é; acht bí a chumhacht agus a fhearg a naghaidh gach áoin dá ttréigionn é. Marsin do throisgeamar agus do ghuidheamar ar Ndía uimeso: agus déist sé rinn.
Ann sin do threóruigh an spiorad Iósa gus an bhfásach do chum go gcuirfeadh an díabhal cathughadh air. A dubhairt Iósa ris annsin, Imthigh romhad, a chathuightheóir: óir átá sgriobhtha, Onórfuidh tú an Tighearna do Dhiá féin, agus a dó na áonar do dhéuna tú seirbhís. Do fhágaibh an díabhal é an tansin, agus, féuch, tangadar na haingil agus do rinneadar friotholamh dhó.
Achd a dubhradarsan ris, Créud fá dtroisgid deisciobail Eóin go minic, agus créd fá ndéunuid síad urrnaighe, agus mar an gcéudna deisciobail na Bhphairisíneach; achd ithid agus ibhid do dheisciobailsi? Agus a dubhairt seision ríu, An bhféadtáoisi a thabhairt air chloinn tséomra an fhir núa phósda trosgadh do dhéunamh, an feadh bhías sé féin na bhfochair? Achd tiocfaid na láethe an tan bhéurthar an fear núa phósda úatha, ann sna láethibh sin do dhéunuid síad trosgadh.
Agus dfíafruigheadar clann Israel don TIGHEARNA, (óir do bhí aírc chunnartha Dé ann sinn ansna láethibhsin, Agus do sheas Phinehas, mac Eleásaír, mhíc Aaron, dá lathair sna laethibh sin) ga rádh, An racha mé amach a rís chum catha a naghaidh chloinne Beniamin mo dhearbhrathair, nó an sguirfidh mé? Agus a dubhairt an TIGHEARNA, Imthigh súas óir a márach toibheoruidh misi ad láimh íad.
Annsa chéid bhlíadhuin do Dhárius mhac Ahasuerus, do shíol na Médianach, noch dá ndéarnadh rígh ós cionn rioghachd na Ccaldeánach; Ní mó dúmhluigheamar do ghúth an TIGHEARNA ar Ndía, do shíubhal iona dhlighthibh, noch do chuir sé romhuinn le na sheirbhíseachaibh na fáighe. Do sháruigh fós, Israel uile do dhligheadh, agus sin le filleadh air ais, chor nach éisdedís red ghúthsa; uimesin do dóirteadh an mállughadh oruinn, agus an mionn atá scríobhtha a ndligheadh Mhaóise seirbhiseach Dé, do bhrígh gur pheacuigheamar na aghaidh. Agus do choimhlíon sé a bhríathra, noch do labhair se ar naghaidh, agus a naghaidh ar mbreitheamhan thug breitheamhnus oruinn, lé tabhairt uilc mhóir oruinn: óir ní déarnadh faói neamh go hiomlán amhuil do rinneadh air Ierusalem. Amhuil atá scríobhtha a ndligheadh Mhaóise, tháinic an tolcso uile oruinn, thairis sin ní dheárnamairne ar nguidhe a bhfíaghnuisi an TIGHEARNA ar Ndía, ionnus go bfhillfimís ó ar nolc, agus go ttuigfemís thfírinnesi. Uimesin do fhorfhairigh an TIGHEARNA ar a nolc, agus thug sé oruinne é: óir atá an TTIGHEARNA ar Ndía fíréanta ann uile oibreachuibh do ní sé: óir níor umhluigheamairne dá ghúth. Agus a nois, a Thighearna ar Ndía, noch thug do phobal amach as crích na Hégipte le láimh láidir, agus fuáir clú dhuit féin, amhuil atá a niugh; do pheacuigheamairne, do rinneamar go holc. ¶ O a Thighearna, do réir huile fhíréantachd, íarruim dathchuinghe ort, filltear ar ais thfearg agus thfíochmhaireachd ó do chathruigh Ierusalem, do shlíabh náomhtha: do bhrígh gurob ar son ar bpeacuighne, agus ar son éigceart ar naithreadh, atá Ierusalem agus do phobal na scannail do nuile dá bhfuil gacha táobha dhínn. Annois ar a nadhbharsin, O ar Ndía, éisd guidhe do sheirbhísigh, agus a ghearáin, agus tabhair air haghaidh déallrughadh air do shanctóir atá áonránach, ar son an Tighearna. O mo Dhía, cláon do chlúas, agus cluin; oscuil do shúile, agus féuch ar náonránacht, agus an chathair noch goirthear as hainm: óir ní chuirmidne ar nguidhe dot lathair ar son ar nionracuis, acht ar son do mhórthrócaireadh féin. O a Thighearna, éisd; a Thighearna, maith; a Thighearna, cluinn agus déan; ná mainnigh, ar do shon féin, O mo Dhía: óir is as hainm goirthear do chathair agus do phobal. Ann sa chéidbhlíadhuin dá rioghacht thuig misi Dániel lé leabhruibh uibhir na mblíadhan, do tháobh a ttáinic bríathar an TIGHEARNA go Ieremiah an fáidh, iondus go ccoimhlíonadh sé seachtmhoghad blíadhan a bhfásughadh Ierusalem. ¶ Agus an feadh do bhí mé ag labhairt, agus ag guidhe, agus ag admháil mo pheacuigh agus peacadh mo phobail Israel, agus ag cur mo ghearáin a lathair an TIGHEARNA mo Dhía ar son shléibhe náomhtha mo Dhé; Fós, an feadh do bhí mé ag labhairt a núrnaigh, an fear céadna Gábriel, noch do chonnairc mé annsa bhfis ar tús, air ar tugadh eitiol do dhéanamh go deithniosach, do bhean sé riom a dtimchioll aimsire íodhbartha an tráthnóna. Agus do theagaisg sé dhamh, agus do chomhráidh sé riom, agus a dúbhairt, A Dhániel, thainic misi anois amach do thabhairt gliocuis agus tuicsiona dhuitsi. A ttosach híarratuis tháinic a náithna amach, agus atáimsi ar tteachd dá thaisbeanadh dhuitsi; óir áta tú ar do ghrádhughadh go ro mhór: uimesin tuig an tadhbhar, agus meas a nfis. Seachtmhoghad seachtmhuin do cinneadh air do phobal agus air do chathruigh náomhtha, do chur críche air a tsárughadh, agus críoch do chur air pheacadhuibh, agus do dhéanamh síothchána ar son éigceirt, agus do thabhairt fíréantachda síorruidhe a steach, agus do shéuladh na fise súas agus na tairrghire, agus dungadh an té is ro Náomhtha. Biodh a fhios agad air a nadhbharsin agus tuig, go mbía ó dhul amach na háithne Ierusalem daisiog agus do chur súas gus an Messiah an Prionsa seachd seachtmhuine, agus trí fithchid agus dá sheachtmhuin: cuirfighear an tsráid súas a rís, agus an balla, eadhon a naimsioruibh buáidheartha. Agus tar éis dá sheachdmhuin agus trí fithchid géarfuighear amach Messiah, acht ní ar a shon féin: agus scriosfuidh pobal an phrionnsa thiucfas an chathair agus an tsanctóir; agus biáidh a ccríoch sin lé tuile, agus go deireadh an chogaidh do cinneadh a náonranacht. Agus daingneocha sé an cunradh ré mórán air feadh aoin tseachdmhuine: agus a lár na seachdmhuine do bhéara sé air a nofráil agus air a níodhbairt scur, agus do bhrígh foirleithne ghráineamhlachda do dhéana sé áonránach í, eadhon go nuige an ccríochnughadh, agus sin ar ccinneadh dóirtfighear é air a nuáignios. ¶ Agus do chuir mé maghaidh air an Tighearna DIA, dá íarruidh le hurnuigh agus lé gearánuibh, maille re trosgadh, agus le saicéadach, agus lé luáithreadh.
¶ Agus dimthigh Nátan dá thigh. Agus do bhúail an TIGHEARNA an leanamh, noch rug bean Uriah do Dháibhi, agus do bhí sé ro thinn. Uime sin do ghuidh Dáibhi Día fá an leanamh; agus do throisg Dáibhi, agus do chuáidh a steach, agus do luidh feadh na hoidhche ar an talamh. Agus déirgheadar sinnsir a thighe, agus do chúadar mar a raibh sé, da thógbháil suás don talamh: ach níor bháill leis, agus ní dúaigh sé arán leó. Agus tárla an seachdmhadh la, go bhfuáir an leanamh bás. Agus do bhí eagla ar mhuinntir Dáibhi a innisin dó go bhfuáir an léanamh bás: óir a dubhradar, Féuch, an fad do bhí an leanamh fós beó, do labhramar ris, agus níor éist sé ar nguth: ga mhéid marsin chráídhfeas sé é féin, ma innseamuid dó go bhfuair an leanamh bás? Achd a núair do chonnairc Dáibhi a sheirbhísigh ag cogarnuigh, do aithin Dáibhi go bhfuáir an leánamh bás: uime sin a dubhairt Dáibhi re na sheirbhíseachuibh, An bhfúair an lenamh bás? Agus a dubhradarsan, Fuair sé bás. Do bhí móran tréud agus ealbhann ag an duine shaidhbhir: Ann sin déirigh Dáibhi don talumh, agus dionnuil sé, agus do chuir ola air féin, agus do áthruigh a éadach, agus tháinic go tigh an TIGHEARNA, agus do adhuir: ann sin tháinic sé dhá thigh féin; agus a nuáir do íarr, do chuireadar arán ann a fhiadhnuise, agus dúaigh sé e. Ann sin a dubhradar a sherbhísigh ris, Cred an ní so do rinne tú? do throisg tú agus do ghuil tú ar son an leinibh, an feadh do bhí sé beó; achd a nuáir deug an leanamh, déirigh tú agus duáigh tú arán. Agus a dubhairt seisien, An feadh do bhí an leanamh fós beó, do throisg mé agus do ghuil mé: óir a dubhairt mé, Cía agá bhfuil a fhios nach bíath Día grásamhuil riom, go madh toil leis an leanamh da mharthuinn? Achd a nois ó fuáir sé bás, créd fa ttroisgfinn? an bhféaduim a thabhairt ar ais a rís? rachaidh misi go nuige eision, achd ní fhillfe seision chugamsa.
Criosluighidh sibh féin, agus caóidhigh, a shagarta: núalluidhsi, a sheirbhísigh na haltóra: tigidh, luighidh ar feadh na hoidhche a saicéadach, sibhsi seirbhísigh mo Dhé: óir do congmhadh a nofráil bhídh agus a nofráil dighe ó thigh bhur Ndé. ¶ Náomhuidhse troscadh, goiridh coimhthionól sollamonta, cruinnighidh na sinnsir, agus aitreabhuigh talmhan uile asteach a dtigh an TIGHEARNA bhur Ndía, agus éighidh chum an TIGHEARNA,
Agus do ghuil mé, agus do bhí manam a ttrosgadh, agus do chuíreadh sin a cceann mo scannlach. Agus do rinneas mo chulaidh do shaicéadach; agus do bhí mé am sheanfhocal acasan.
Agus má tháirngionn tú hanam amach do nocrach, agus go sáiseocha tú an tanam deireóil; annsin éireochuidh do sholus annsa dorchadus, agus biáidh do dhorchachd amhuil meadhón an laói: Agus tréorochuidh an TIGHEARNA thú a ccomhnuidhe, agus sásfuidh sé hanam a ttiormach, agus do dhéana sé do chnámha méith: agus budh cosmhuil thú re gáirdín ar na fhliuchadh, agus cosmhuíl re tobar fioruisce nach bhfáillighid a uisgeadha.
Achd cheana, an tan do ni tusa urnuighe, imthigh a sdeach aun do sheómra, agus ar dhunadh do dhoruis duit, guidh Hathair féin ata a bhfolach; agus do bhéaraidh Hathair do chí a bhfolach luáigheachd ós áird duit.
¶ Agus do chruinnigh misi a ccionn a chéile íad gus a nabhuinn ghluaisios go Hahabha; agus dfanamar ann sin a lóistinibh trí lá: agus do mheas mé an pobal, agus na sagairt, agus ní bfúair mé áoinneach do mhacaibh Lébhi ann.
Agus a dubhairt Dáibhi re Abiatar an sagart, mhac Achimelech, Guidhim thú, tabhair chugam annso an téphod. Agus thug Abiathar an téphod annsin chum Dáibhi. Agus dfiafruigh Dáibhi don TIGHEARNA, gha rádh, A ndéana mé tóruigheachd ar a tslúagh so? an mbéara mé orra? agus do fhreagair seision é, Lean íad: óir béara tú go deimhin orra, agus gan chunntabhairt beanfa tú an tiomlán díobh.
A Dhia, is tú mo Dhíasa; sírfe mé thú go moch: atá manam tartmhar chugad, atá mfeóil míanmhar chugad a ttalamh thirm thartmhar, mar nach bhfuilid uisgeadha; Dóirtfighthear a bhfuil ris an ccloidheamh: béid na ccuid ronna ag sionnchaibh. Agus do dhéana an rígh lúathgháir a Ndía; do dhéana gach áon mhionnuigheas thrídsion glóir: óir druidfear béul na druinge do ní bréuga. Dfaicsin do chumhachd agus do ghlóire, mar do chonnairc mé thú annsa tsanctora. Oír is féarr do chinéul grádhach, ná beatha, molfa mo bhéul thú. Marso bheinneochad thú an feadh mhairfiod: ann thainm tóigfiod súas mo lámha. Sáiseochthar manam mar budh le méathus agus le smior; agus re puisinibh gairdeacha mholfas mo bhéul thú:
Agus do ghuidh sé chum an TIGHEARNA, agus a dubhairt sé, Guidhim thú, a THIGHEARNA, nach ar bhé so mo rádhsa, an tan do bhadhas fos ann mo thír? Uimesin do theith mé roimhe go Tarsis: óir do bhi a fhios agam gur Día grásamhuil thusa, agus trocaireach, mall chum feirge, agus mórchinéulta, agus go mbí aithreachus uilc ort.
A tá manam fonnmhar, mar an ccéadna ag meirtniughadh re dúil a ccúirtibh an TIGHEARNA: gáirigh mo chroidhe ag mfeóil amach chum an Dé bhí.
Admhuighdís don TIGHEARNA a thrócaire, agus a oibreacha iongantacha do chloinn na ndáoine! Oír sásuidh sé an tanam tartmhar, agus líonuidh sé an tanam ocrach lé maith.
Agus fós do bhí Anna, banfháidh, inghean Phánuel, do threibh Aser: do bhi aois mhór aiceso, tár éis seachd mblíadhna do chaitheamh dhi ag fear a ndiáigh a maighdeannis; Agus ar mbeith na baintreabhuigh a dtinicheall cheithre mblíadhan agus cheithre tichid dhi, níor fhág sí an teampoll, achd ag déunamh seirbhísí do Dhía do ló agus doidhche le trosgadh agus lé húrnuighthe.
Ann sinn a dubhairt sé ríu, Imthighidh romhuibh, ithidh an méathus, agus ibhidh an mhillsi, agus cuirigh roinn chum na druinge dá nar hullmhuigheadh éinní: óir atá an láso náomhtha dar TTIGHEARNA: narab mó bhías doilghios oruibh; óir isé gáirdeachus an TIGHEARNA bhur neart.
¶ Ann sin bíaidh an TIGHEARNA éadmhar ar son a dhúithche, agus do dhéana sé truáighe dá phobal. Fós, freagóruidh an TIGHEARNA agus déaruidh re na phobal, Féuch, cuirfe mé arbhar, agus fíon, agus ola chugaibh, agus beithí sáitheach leis: agus ní dhéana mé masla dhíbh ní sa mhó a measg na ngeinteadh:
¶ Agus do scríobh Mordecai na neíthesi, agus do chuir se litreacha chum na Niúduigheadh óile do bhí a nuile phroibhinnsibh an rígh Ahasuerus, a bhfogus agus a ccéin, Dá bhúanughadh so na measc, go ccongmhuidís an ceathramhadh lá déug don mhí Adar, agus an cúigeadh lá dhi, gacha blíadhna, Mar an láethe ar shuaimhnigheadar na Iúduighe ó na naimhdibh, agus an mhí do hiompóigheadh chuca ó dhólás go sólás, agus ó dhóbrón go la mhaith: go ndéindís dhíobh láethe feasta agus gáirdeachuis, agus oirchiseachd do chur chum a chéile, agus tiodhluicthe chum na mbocht.
Agus do bhadar a neagluis na Hantíochia faidhe áirighe agus luchd teaguisg; mar atá Barnabas agus Siméon da ngoirthí Niger, ugus Lúcius ó Chiréne, agus Manahen, comhalta Ioruáidh an tetrarcha, agus Saul. A dubhairt sé. Afhir lán do mheabhail agus dolc, a mhic an díabhail, agus a namhuid na huile fhiréntachda, an é nach sguirfe tú do shlighthibh diorgha an Tighearna do chur bunoscionn? Agus anois, féuch, lámh an Tighearna ad aghaidh, agus biaidh tú dall, gan amharc na gréine agad feadh sealad. Agus ris sin féin do thuit céo agus dorchadus air; agus do shir sé fa gcuáirt dream éigin do threoróchadh ar láimh é. Ar bhfaicsin don uachdarán, an tan sin a ní do rinneadh ann, do chreid sé, ag déanamh iongantuis fá theagusg an Tighearna. Agus ar nimtheachd do Phól agus don druing do bhí na fhochair a luing ó Pháphus, tangadar go Pérge na Pamphília: Agus ar ndeulughadh Deóin ríu, dfill sé go Hiarusalém. Agus ar ndul dóibhsion ó Pheirge, tangadar go Hantióchia na Pisídia, agus ar ndul a steach dhóibh don tsinagóig lá na sabbóide, do shuígheadar síos. Agus tar éis léighthe an reachda agus na bhfáigheadh do chuireadar uachdaráin na sionagóige teachdaireachd chuca, ag rádh, A fheara agus a dhearbhráithreacha, má atá agaibh briathar ar bith lé a dteagaisgfí an pobal, labhruidh í. Ar neirghe súas do Phól an tan sin, agus ar sméideadh dhó ré na láimh, a dubhairt sé, A fheara Israélacha, agus sibhse ar a bhfuil eagla Dé, éisdigh. Do thogh Día an phobailse Israél ar naithreacha, agus do árdaigh sé an pobal an tan do bhádar na gcomhnuighe sa Néigipt, dp thréoraigh sé as sin amach íad ré laimh áird. Agus a dtimcheall aimsire dhá fhichead bliadhan do fhulaing sé a mbéasa sa bhfásach. Agus ar sgrios dó na seachd gcineadhach a dtír Chánaan, do roinn sé ré crannchar a bhfearann dóibh. Agus ar mbeith dhóibh ag minisdrálachd don Tighearna, agus deanamh trosga, a dubhairt an Spiorad Náomh, Cuiridh air leith dhamh Barnabas agus Sául fa chomhair na hoibre chum ar ghoir mé íad. Agus na dhíaigh sin, a dtimcheall dheich mblíadhan agus dá fhichead agus cheithre gcéud tug sé breitheumhain dóibh, go dteachd Shamuel an fáidh. Agus na dhíaigh sin díarradar rí, agus tug Día Sául dóibh mac Chis, fear do threibh Bheniamin, feadh dhá fhichead bliadhan. Agus ar na áthrughadh súd dhó, do thóg sé súas Dáibhí na rígh dhóibh; dá ndearnaidh sé mar an gcédna fíadhnuise, ag rádh, Fuáir mé Dáibhí mac Iesse, na dhuine do réir mo chroidhe féin, noch do dhéunaigh mo thoil uile. As dá shíol so do thóg Día súas do réir na geallamhna an Slánaightheóir, Iósa Diosrael: Ar mbeith Deóin roimh eísion do theachd ag seanmórughadh bhaisdigh na haithrighe do phobal Israél uile. Agus ar gcóimhlíonadh a sheala Deóin, a dubhairt sé, An té sháoilti, ní misi é. Achd féuch, tig neach am dhiáigh, ag nach fíu mé íallach a bhróg do sgaóileadh. A fheara agus a dhearbhraithreacha, chlann fíne Abraham, agus an mhéid agaibh ar a bhfuil eagla Dé, is chugaibhse do cuireadh bríathar na sláintese. Oír an dream do áitrigh a Níarusalém, agus a núachdaráin, ar mbeith dhóibh gan éolus aca airsean, na air bhríathruibh na bhfaigheadh léughthar gacha sábbóid, air na dhamnúghadhsan dóibh do choimhlíonadar íad. Agus bíodh nach bhfúaradar coir ar bith bháis air, díarradar ar Phílaid a bhásughadh. Agus ar gcriochnughadh na nuile neitheann dóibh do bhí ar na sgriobhadh na thimcheallsan, do leagadar a núas as an gcroich, agus do chuireadar a dtúama é. An sin ar ndéunamh troisge agus úrnaighe dhóibh, agus ar gcur lámh ortha, do léigeadar úatha íad.
¶ Má fhilleann tú do chos ón tsaóire, do dhéanamh do thoile ann mó ló saóiresi; agus go ngoirfe tú áoibhneas don tsaóire, lá náomhtha onórach an TIGHEARNA; agus go nonórfa tú é, gan do shlighthe féin do dhéanamh, nó haoibhneasa féin dfagháil, nó gan do bhríathra féin do labháirt; Annsin bhías háoibhneas annsa TTIGHEARNA; agus do bhéara misi ort marcuigheachd do dhéanamh ar áitibh árda na talmhan, agus beathocha mé thú a noighreachd Iácob hathair: oir do labhair béul an TIGHEARNA é.
Tarla na dhiaigh so fós, go ttangadar clann Mhoab, agus clann Ammon, agus daoine oile maille riú taobh amuich do na Hammoniteachuibh, do chathughadh a naghaidh Iehosaphat. Agus anois, féuch, clann Ammon agus Mhoab agus shleibhe Seir, nach ar leíg tú do chloinn Israel dionnsuighe, a núair thangadar as crích na Hégipte, acht do fhílleadar úatha, agus niór mhilleadar íad; Féuch, a deirim, an lúaigheacht do bheiríd dhúinn, teacht dar teilgion as do sheilbhsi, noch thug tú dhúinn a noighreacht. O ar Ndía, nach mbéara tú breath orra? oír ní bhfuil neart ionnuinne anaghaidh na buidhne móiresi thig ar naghaidh; agus ní feas dúine créad do dhéanam: acht ar súil do bheith riotsa. Agus do sheas Iúdah uile as coinne an TIGHEARNA, agus a cclann bheag, a mná, agus a leanba. ¶ Ann sin thainic Spiorad an TIGHEARNA air Iahasiel mhac Secharia, mhic Benaiah, mhic Iehiel, mhic Mattaniah, Lebhiteach do mhacaibh Asaph, a measc an chomhchruinnigh; Agus a dubhairt sé, Eistighsi, a Iúdah uile, agus sibhsi a áitreabhacha Ierusalem, agus tusa a rígh Iéhosaphat, Is mar so a deir an TIGHEARNA ribh, Ná bíodh eagla nó uabhuain oruibh ar son a niomaid coimhthionailsi; oír ní libhsi an oath, achd lé Día. A márach téighidh síos na naghaidh: féuchuidh, a taídsion ag teacht a níos a slighe bheinne Sis; agus do gheabhthaoi íad ag ceann na habhann, as coinne fhásaigh Ieruel. Ní ríachdanus daoibh troid annsa chathso sibh fein: seasuidh bhur ccomhnuigh, agus do chífidhe cabhair an TIGHEARNA maille ribh, ó a Iúdah agus Ierusalem: ná himeagluighidh, agus ná líthidh; a marach éirgidh amach na naghaidh: oír biaidh an TIGHEARNA maille ribh. Agus do chrom Iehosaphat a cheann agus a aghuidh chum na talmhan: agus do léig Iúdah uile agus muinntir Ierusalem íad feín síos as coinne an TIGHEARNA, ag adhradh an TIGHEARNA. Agus na Lebhitigh, do chloinn na Ccohatíteach, agus do chloinn na Ccorhíteach, déirgheadar súas do mholadh an TIGHEARNA Día Israel le gúth árd follusghlan. Annsin tháinic drong dinnis do Iehosaphat, gha rádh, Thangadar slúagh mór a taghaidh a nall tar fairge don taoibhsi do Shíria; agus, féuch, ataíd síad ann Hasason‐tamar, noch isé En‐gedi. ¶ Agus deírgheadar go moch ar maidin, agus do chúadar amách go fásach Tecoa: agus mar do chúadar amach, do sheas Iehosaphat agus a dubhairt, Eístigh riomsa a Iúdah, agus sibhsi áitreabhuigh Ierusalem; Creidigh ann bhur TTIGHEARNA Día, marsin bhéithí daingion; creidigh dhá fháighe, agus béarthaoi búaidh. Agus an tan do rinne sé comhairle ris an bpobal, dórduigh sé aos ceóil don TIGHEARNA, agus do mholfadh sciamh na naomhthachda, a núair do rachaidís amach as coinne an tsloígh, agus a rádh, Moluidh an TIGHEARNA; oír maíridh a thrócaire go bráth. ¶ Agus an tan do thosuigheadar an ceól agus an moladh, do chuir an TIGHEARNA lúigheachaín a naghaidh chloinne Ammon, Mhoab, agus shléibhe Seir, noch thainic a naghaidh Iúdah; agus do buaileadh íad. Oír do sheasadar clann Ammon agus Mhoab súas a naghaidh áitreabhacha shléibhe Seír, da marbhadh agus da léirscrios: agus an tan do chuireadar deireadh le marbhadh mhuinntire Seir, thug gach aon aca feín dithchioll ar a chéile do mharbhadh. Agus a núair tháinic Iúdah láimh re tor na faire annsa bhfásach, dféachadar ar a tslúagh mór, agus, féuch, do bhádar na ccorpuibh marbha ar ttuitim go talamh, agus ní dheachuidh duine as díobh. Agus a núair tháinic Iehosaphat agus a dháoine do bhreith a néadála leó, fúaradar a measc na ccorp marbh iomarcaidh saidhbhris, agus seód buádha, (noch do nochtadar dhíobh dhóibh féin), níos mó ná dféadadar diomchar: agus do bhádar trí lá ag cruinniughadh na héadála, do bhí sí chomórsin. Agus air an cceathramadh lá do chruinnigheadar íad féin a ngleann Berachah; óir is annsin do bheannuigheadar an TIGHEARNA: ar a nadhbharsin do goireadh, Gleann Beracha, do náit sin, gus a niugh. Ann sin dfilleadar, gach uile dhuine do Iúdah agus do Ierusalem, agus Iehosaphat na ttosach, do dhul a rís go Ierusalem maille re luáthghaire; óir thug an TIGHEARNA orra gáirdeachus do dhéanamh ós cionn a námhad. Agus thangadar go Ierusalem le saltrachaibh agus le cláirseachuibh agus lé stocaibh go tigh an TIGHEARNA. Agus do bhí eagla Dé ar rioghachtuibh na ccríoch sin uile, a núair do chualadar gur throid an TIGHEARNA a naghaidh námhad Israel. Agus do ghabh eagla Iehosaphat, agus do leíg é féin díarruidh an TIGHEARNA, agus dfuagair sé troscadh air feadh Iúdah uile. Mar sin do bhí rioghacht Iehosaphat ciúin: óir thug a Dhía súaimhneas dó timchioll fa ccuairt.
Annsin a dubhairt Dániel re Melsar, noch do chuir prionnsa na ccailteanach ós cionn Dhániel, Hananiah, Misael, agus Asariah, Dearbh do sheirbhisigh, íarruim dathchuinge ort, ar feadh dheich lá; agus tugaidís doibh piseanach re ithe, agus uisge ré ól.
¶ Agus tárla, a nuáir do chuála Ahab na bríathra sin, gur réub sé a éadach, agus gur chuir saicéadach ar a chorp, agus gur throisg, agus gur luidh a néadach tóinnigh, agus gur imthigh go mín.
¶ Agus déirgheadar clann Israel, agus do chúadar súas go tigh Dé, agus díarradar comhairle ar Dhía, agus a dubhradar, Cía haguinn rachus súas ar ttús do throid a naghaidh chloinne Beniamin? agus a dubhairt an TIGHEARNA, Rachaidh Iúda ar ttús. Agus déirgheadar clann Israel súas ar maidin, agus do rinneadar campa a naghaidh Ghibeah. Agus do thaisbéanadar uaisle an phobail, threabha Israel uile, íad féin a ccomhchruínniughadh mhuinntire Dé, ceithre chéad míle coisigh do tharruing cloidheamh. Agus do chúadar fir Israel amach chum catha a naghaidh Bheniamin; agus do chuir fir Israel íad féin a nórdughadh na naghaidh do throid ag Gibeáh. Agus tangadar clann Bheniamin amach as Gibeáh, agus do mharbhadar sios go talumh do na Hisraelítibh an lásin fithche agus dá mhíle fear. ¶ Gidheadh do mheisnigheadar an pobal fir Israel íad féin, agus do chuireadar a gcath a rís a nórdughadh ann sa náit ar chuireadar íad féin a nórdughadh an chéad lá. Agus do chúadar clann Israel súas agus do ghuileadar a lathair an TIGHEARNA go tráthnóna, agus díarradar comhairle ar an TTIGHEARNA, dhá radh, An racha misi súas a rís chum catha a naghaidh chloinne Beniamin mo dhearbhrathair? Agus a dubhairt an TIGHEARNA, Téighidh súas ná aghaidh. Agus tangadar clann Israel a bhfogus a naghaídh chloinne Beniamin an dara lá. Agus do chuáidh Beniamin amach na naghaidhsion as Gibeah an dara lá, agus do mharbhadar a ris do chloinn Israel síos go talumh ochd míle dhéag fear; do thairrugiodar so uile cloidheamh. ¶ Ann sin do chuadar clann Israel uile, agus an pobal uile, súas, agus tangadar go tigh Dé, agus do ghuileadar, agus do shuigheadar annsin as coinne an TIGHEARNA, agus do throisgeadar an lá sin go tráthnona, agus dofráladar íodhbairt loisge agus ofrala síothchána a bhfiadhnuisi an TIGHEARNA.
Agus an tan do throisg sé dá fhíchiot lá agus dá fhichiot oidhche, do ghabh ocras é na dhíaigh sin. Agus ar bhfagbhaíl a liontadh air ball dóibh, do leanadar eísean. Agus ar nimtheachd as sin dó, do chunnairc sé días eile dearbhrathar, Seúmas mhac Sébedé, agus Eóin a dhearbhráthair, a mbad a bhfochair Shebedé a nathar, ag córughadh a lióntadh; agus do ghoir sé iád. Agus ar bhfagbháil an bhaíd agus a nathar dhóibhsean, do leanadar é. Agus do ghabh Iósa a dtimcheall na Galilé uile, ag teagasg ann a sionagóguibh, agus ag seanmóir shoisgéil na rioghachda, agus ag slánúghadh gach tinnis agus gach éagcrúais a measg an phubail. Agus do chúaidh a chlú feadh na Síria uile: agus tugadar chuige gach áon da raibh easlán agus ar na gcuibhreadh lé gálruighthubh agus le piántúibh éugsamhla, agus agá mbidis deamhain ionnta, agus do bhíodh tinn lé goin na raé, agus luchd pailirise; agus do shlánuigh sé iád. Agus do lean cuideachda mhór é ón Ghaililé, agus ó Dhecapólis, agus ó Ierusalám, agus ó Iudéa, agus ó táobh thall do Iórdán. Agus air dteachd do náidhbhirséoir chuige, a dubhairt sé, Mas tusa Mac Dé aithin do na clochuibhsi bheith na narán. Achd do fhreagair seisean, agus a dubhairt, Atá sé sgriobhtha, Ní lé harán a mhain mhairfeas duine, achd lé gach uile bhreithir dá dtig ó bhéul Dé.
¶ Náomhuidhse troscadh, goiridh coimhthionól sollamonta, cruinnighidh na sinnsir, agus aitreabhuigh talmhan uile asteach a dtigh an TIGHEARNA bhur Ndía, agus éighidh chum an TIGHEARNA, Mo thruáighe ar son an laói! óir atá lá an TIGHEARNA do lathair, agus tiucfa sé amhuil scrios ó Nuilechumhachdach. Nach ar gearradh amach an biádh as coinne bhur súl, gáirdeochas fós, agus lúathgháir ó thigh ar Ndé?
Agus do sheasadar súas iona náit, agus do léigheadar a leabhar dlighe a TTIGHEARNA Día an ceathramhadh cuid don ló; agus an ceathramhadh cuid oile ag admháil, agus do adhradar a TTIGHEARNA Día.
¶ Agus dimthigh Nátan dá thigh. Agus do bhúail an TIGHEARNA an leanamh, noch rug bean Uriah do Dháibhi, agus do bhí sé ro thinn. Uime sin do ghuidh Dáibhi Día fá an leanamh; agus do throisg Dáibhi, agus do chuáidh a steach, agus do luidh feadh na hoidhche ar an talamh.
¶ Annsin do chuáidh an rígh da phálás, agus do chaith sé a noidhene na throsgadh: ni mó tugadh adhbha chiúil do lathair: agus do chuáidh a chodladh úadh. Ann sin déirigh an rígh go ró mhoch ar maidin, agus do chuáidh go deithniosach go huáimh na leomhan. Agus ós a ccionn so trí húachdaráin; (ar bhé Dániel an chéaidfhear dhíobh:) lé ttiubhraidís na prionnsadha a ccuntas dóibh, agus nach bíadh damaiste air an rígh. Agus an tan tháinic sé chum na húamha, do ghoir sé maille re gúth trúaghanta ar Dhániel: agus do labhair an rígh agus a dubhairt re Dániel, A Dhániel, a sherbhisigh Dé bhí, an féidir lé do Dhía, dar fhóghain tú a ccomhnuidhe, do sháoradh ó na leomhanuibh? Annsin a dubhairt Dániel ris an rígh, A rígh, mair go bráth. Do chuir mo Dhía a aingiol, agus do dhruid sé béil ná leomhan, iondus nar ghortuigheadar mé: do bhrígh gur fríth neimhchionta ionnam dá lathair; agus fós ad fhiaghnuisisi, a rígh, ní dhéarna mé urchóid ar bith. Annsin do bhí an rígh ro lúathgháireach dá thaoibh, agus daithin sé go ttugaidís Dániel súas as a nuáimh. Marsin rugadh Dániel súas as a núaimh agus níor fríth gné ar bioth dhochair air, do bhrígh gur chreid sé iona Dhía féin. Agus daithin an rígh, agus thugadar leó an drong sin do rinne casaoid ar Dhániel, agus do theilgiodar a nuáimh na leomhan íad, íad fein, a mná, agus a cclann; agus rugadar na leomhuin buáidh orra, agus do bhrisiodar na ccotchaibh a ccnámha suil rangadar íochdar na húamha.
Feadh dhá fhichead lá an díabhal ag cur chathuighthi air. Agus níor ith sé uí ar bith ann sna laéthibh sin: achd ar na gcríochnnghadh, ann sin do ghabh ocras é.
Ach cheana, an tan do dheana tusa trosgadh, cuir ola ar do cheann, agus ionnail haghaidh;
Agus ar an mball do thuiteadar ó na shúilibh mar do bheith sgamail: agus fúair sé a radhaírc gan fhuireach, agus ar néirghe dho, ghabh sé baisdeadh. Agus do chaith bíadh, agus do neartuigheadh é. Agus do bhí Saul láethe áirighe a bhfochair na ndeisciobal do bhí a Ndamáscus.
¶ Annsin déirigh Esra súas ó lathair thighe Dé, agus do chuáidh sé go séomra Iohanan mhic Eliasib: agus a núair tháinic sé annsin, níor ith sé aran, agus níor ibh sé uisge: óir do chaói sé ar son sháruighthe na druinge noch rugadh ar siubhal. Agus thugadar fúagra ar feadh Iúdah agus Ierusalem do chloinn na daóirsine uile, íad féin do chruinniughadh a ccionn a chéile a Nierusalem; Agus gidh bé nach ttiucfadh fá cheann thrí lá do réir chomhairle na bprionsadh agus na sinnsior, go ttoigfidh a mhaóin uile, agus go ndeileochuidh é féin as comchruinniughadh na druinge rugadh ar siubhal.
¶ Uimesin fós anois, a deir an TIGHEARNA, Fillidhsi chugamsa maille re bhur nuile chroidhe, agus le trosgadh, agus lé gul, agus lé dóbhrón:
Annsa treas bhliadhain do Chírus rígh na Persia do foillsigheadh ní do Dhaniel, (dar bainm Beltesassar;) agus do bfíor an ní, acht dob fhada an tam cinte: agus do thuig sé an ní, agus fúair sé tuigse na fisi. ¶ Agus, féuch, do bhean lámh riom, noch do chuir air mo ghlúinibh mé agus air chláruibh mo dhearnann. Agus a dúbhairt sé riom, A Dhániel, a dhuine air a bhfuil grádh mór, tuig na bríathra a déara misi riot, agus seas súas go direach: óir is chugad do cuireadh mé anois. Agus an tan do labhair sé riom, do sheas mé ar crioth. Annsin a dubhairt sé riom, Ná heagluidh, a Dhániel: óir ón chéad lá fár shuighidh tú do chroidhe ar thuicsi, agus ar úmhluighis thú féin a bhfíaghnuisi do Dhé, do chlos do bhríathra, agus tháinic misi ar son do bhríathar. Acht do sheas prionnsa rioghachda na Persia riom lá agus fithche: acht, féuch, tháinic Michael, áon do na haird phrionnsadhuibh, dom chabhair; agus do chomhnuigh mé annsin ag ríghthibh na Persia. Anois tháinic mé do thabhairt ortsa a thuicsin, créd theigeomhus dot dhaóinibh annsna láethibh deighionacha: óir atá a nfis fós ar feadh mhóráin láethe. Agus an tan do labhair sé a leithéid sin do bhríathruibh riom, do chuir mé maghaidh air an ttalamh, agus do bhí mé balbh. Agus, féuch, do bhean áon cosmhuil re samhuil mhac na ndaóine rem phúsuibh: annsin dfoscuil mé mo bhéul, agus do labhair me, agus a dúbhairt me ris an té do sheas am fhiadhnuisi, O mo thighearna, dfilliodar mo dhoilghiosa orum leis an bhfis, agus níor chonnaimh mé neart ar bioth. Oír ciondus do fhéadfadh seirbhíseach mo thighearna labhairt ris so mo thighearna? óir ar mo shonsa, ar ball níor fhan brígh ar bioth ionnam, ní mo do fágbhadh anál ionnam. Annsin tháinic a rís agus do bhean riom áon cosmhuil ré taisbeanadh duine, agus do neartuigh sé mé, Agus a dúbhairt, A dhuine air a bhfuil róghrádh, ná bíodh eagla ort: síothcháin maille riot, bí láidir, fós, bí láidir. Agus a nuáir do labhair sé riom, do neartuigheadh mé, agus a dúbhairt, Labhradh mo thighearna; óir do neartuigh tú mé. Annsna laéthibhsin do bhí misi Dániel ag doilghios trí seachdmhuine iomlána. Annsin a dubhairt sé, An bhfeadair tú cred fa ttáinic misi ad choinne? agus anois fillfidh mé do throid ré prionnsa na Persia: agus an tan rachfus mé amach, féuch, tiucfuidh prionnsa na Gréige. Acht taisbeanfa mé dhuit an ní atá aithnidh a scrioptúir na fírinne: agus ní bhfuil áon chungnas liom annsna neithibhse, acht Michael do phrionnsasa. Níor ith mé bíadh blasda ar bioth, ní mó tháinic feóil nó fíon ann mo bhéul, ní mó do fhothruighios mé féin ar áonchor, nó gur coimhlíonadh trí seachdmhuine iomlána.
Agus gach áon chleachdus sbáirn is measardha é sna huile neithibh. Agus is uime do níd síadsan sin chum coróine truáillighe dfagháil; achd inne chum coróine neamhthruáillighe. Uime sin as amhluidh riothaimsi, ní mar fá thuáirim; as amhluidh do ním sbáirn, ní mar neach bhuáileas an taiéur: Achd cuirim fá smachd an cholann, agus do bheirim fá umhlachd í: deagla ar éunchor, ar ndéunamh seanmóra do dhruing eile dhamh, ccuirfidh mé féin air ccúl.
Blaisidh, agus féuchuidh gur maith an TIGHEARNA: is beannuigh an duine agá mbí a dhóigh ann.
A Dhia, is tú mo Dhíasa; sírfe mé thú go moch: atá manam tartmhar chugad, atá mfeóil míanmhar chugad a ttalamh thirm thartmhar, mar nach bhfuilid uisgeadha;
Agus do ghúidh mé chum an TIGHEARNA mo Dhía, agus do rinne mé mo fhaóisidin, agus a dubhras, A Thighearna an Día mór báoghlach, ag comhall an chunnartha agus trócaire don druing ghrádhuighios é, agus don drong choimhéadas a aitheanta; Do pheacuigheamairne, agus do rinneamar éigceart, agus do rinneamar go holc, agus do chogamar, eadhon le dealughadh ód theagasgaibhsi agus ód bhreitheamhnusaibh: Ní mó déisdeamar le do seirbhíseach aibh na fáidhe, noch do labhair ann hainmsi lé ar ríghthibh, re ar bprionnsadhuibh, agus re ar naithribh, agus ré huile phobal na tíre.
Achd a dubhradarsan ris, Créud fá dtroisgid deisciobail Eóin go minic, agus créd fá ndéunuid síad urrnaighe, agus mar an gcéudna deisciobail na Bhphairisíneach; achd ithid agus ibhid do dheisciobailsi?