Catagóir
VERSES FOR OFFINGS
Is í an ofráil an gníomh tabhartha, agus is taitneamhach í os comhair ár nDé. Nuair a bhíonn tú ag ullmhú d’ofráil do Dhia, cuimhnigh gur cheart go mbeadh sé ar an rud is fearr atá agat, agus thar aon rud eile, déan é le dea-intinn croí. Ba chóir go mbeadh lúcháir agus áthas ort, mar go bhfuil i bhfad níos mó tugtha againn ag Dia, agus fiú mura dtuillimid é, tá Dia tar éis muid a bheannú go flúirseach.
Má thugann tú an rud atá fágtha agat amháin, tá a fhios agat go mbeidh an saol chomh flaithiúil céanna leat. Ba chóir dúinn a thabhairt amhail is dá mbeadh sé dúinn féin, gan oibleagáid ná gan súil le haisíoc. Ba chóir dúinn a thabhairt gan bladar, gan a bheith ag iarraidh moladh as a dhéanamh. Níor cheart go mbeadh a fhios ag ár lámh chlé cad a dhéanann ár lámh dheas. Is breá lenár dTiarna an té a thugann go lúcháireach, mar tá aithne aige ar ár gcroíthe.
Tugadh gach duine mar a shocraigh sé ina chroí féin: ní le brón, ná le riachtanas, mar is breá le Dia an té a thugann go lúcháireach (2 Corantaigh 9:7). Is comhartha adhartha í an ofráil, cuid den mhéad a thug Dia dúinn ar dtús. Nuair a thugann Dia, déanann sé é go flúirseach agus go flaithiúil. Mar sin, nuair a ofrálann tú ó chroí, osclaíonn tú na doirse ionas go dtabharfaidh Dia dúinn go han-flúirseach. Dá mhéad a thugann tú, is mó a gheobhaidh tú.
Suighim mo bhogha annsa néull, agus biaidh sé mar chomhartha cunnartha eadrum féin agus an talamh. Agus as amhluidh bhías, a nuáir do bhéara mé néull ós cionn na talmhan go bhfaicfighear an bogha ann sa néull. Agus cuimhneochaidh mé mo chunnradh, ata éadrum féin agus sibhsi agus gach uile chréatúir béo do nuile fheoil; agus ní thiocfaidh uisgidhe na dílionn do sgrios gach uile fhéola ni as mo.
Annsa ló cheudna sin do rinne an TIGHEARNA cuimradh ré Abram, dhá rádh; Dot shíolsa thug mé an tírsi, ó abhuinn na Héigipte go nuige an sruth mór, sruth Euphrátes:
Agus daingneochuidh mé mo chunnradh eadrum féin agus tú agus eadrum féin agus do shíol ad dhiaigh ann a ngeinealachuibhsin mar chunnrad siorruidhe, do bheith am Dhía dhuitse, agus dot shíol ad dhiáigh. Agus do bhéura mé dhuitsi, agus dot shíol ad dhiáigh an fearann ann a bhfuil tu ar cuairt, tir Chanaáin, uile, mar sheilbh shíorruidhe; agus biaidh mé mar Dhía aca.
Anois uime sin, má umhluighthigh dom ghuth daríribh, agus mo chunnradh do chomhall, annsin beithí mar nionmhus diongmháladh agam os cionn gach uile phobal: óir is liomsa an talamh uile: Agus beithi agum bhar rioghachd sagart, agus bhar gcineadh naomhtha. A siad so ná bríathra labheorus tú re cloinn Israel.
Agus do ghlac sé leabhar an chunnartha, agus do léigh a néisdeachd an phobuil: agus a dubhradarsan, A nuile ní a dúbhairt an TIGHEARNA, do dhéanam é, agus bíam umhal. Agus dó ghlac Mhaoise a nfuil, agus do chroith ar an bpobal í, agus do ráidh, Ag so fuil an chunnartha, do rinne an TIGHEARNA ribh a ttáobh na mbríatharsa uile.
¶ Biodh a fhios agad ar a nadhbharsin gur bé an TIGHEARNA do Dhia, ís Día ann, Dia firinneach, noch choimhéadas a chunnradh agus a thrócaire don droing ghrádhuigheas é agus choimhlíonus a aitheanta, go míle geinealach;
Ní ar son thfiréantachda, no direachdas do chroidhe, théid tú do shealbhughadh a bhfearuinn: achd ar son chionta na gcineadhachsa chuirios an TIGHEARNA do Dhía amach romhad íad, agus chor go gcoimhlíonfadh an focal noch do mhionnuigh an TIGHEARNA dot aithribh, Abraham, Isaac, agus Iácob.
Coimhéaduigh ar a nadhbharsin bríathra an chunnarthaso, agus déanuidh íad, chor go rachdaoi ar bhur naghuidh an sa nuile ní do dhéantaói.
¶ Féuch, do chuir mé síos a niugh dhuit: beatha agus maith, bás agus olc: An tan do aithin mé dhíot a niugh do TIGHEARNA Día do ghrádhughadh, agus siubhal iona shlighthibh, agus a aitheanta do choimhlíonadh agus a reachda agus a bhreitheamhnuis, chum go mbeithfeá béo agus go bhfoirlíonfa: agus beannochuidh do THIGHEARNA Día thú an sa dúithche a bhfuil tú ag dul dá shealbhughadh.
Oír imeochuid na sléibhte, áthrochar na cnoic; acht ní imeochuidh mo chínealsa uáitsi, ní mo áthrochthar cunnradh mo shíothchána, a deir an TIGHEARNA do rinne trócaire ort.
Oír misi an TIGHEARNA grádhuighim breitheamhnus, is fúath líom sladmhóireachd mar ofrail loisge; agus séolfa mé a nobair a bhfírinne, agus do dhéana mé cunnradh súthain ríu.
¶ Féuch, atáid na laéthe ag teacht, a deir an TIGHEARNA, go ndéana mé cunnradh nuádh ré tigh Israel, agus re tigh Iúdah: Ní do réir an chunnartha do rinne mé re ná naithribh annsa ló ar ghlac mé ar láimh íad da ttabhairt amach as crích na Hégipte; do bhrígh gur bhrisiodar mo chunnradh, ma tá go raibh mé am fhear tighe dhóibh, a deir an TIGHEARNA: Acht budh é so an cunnradh dhéanas mé ré tigh Israel; Tar éis na laethéadhsin, a deir an TIGHEARNA, cuirfidh mé mo dhligheadh annsa chuid a stigh dhíobh, agus scriobhtha mé iona ccroidhe é; agus biáidh mé am Dhía aca, agus béidsion na bpobal agamsa. Agus ní mhúinfid síad ní sa mhó gach áonduine a chomharsa, agus gach aonduine a dhearbhráthair, gha rádh, Bíodh fios an TIGHEARNA agaibh: óir biáidh mfios aca uile, ón té is lugha dhíobh gus an té is mó dhíobh, a deir an TIGHEARNA: óir maithfidh mé a négceart, agus ní chuimhneocha mé a bpeacaidh ni is mó.
Agus do dhéana mé cunnradh síothchána ríu, agus do bhéara mé air na droichbheathuighibh cosc as an ttír: agus áitreobhuid go daingion annsa bhfásach, agus coideoluid annsna coilltibh.
Do bhéara mé fós croidhe núadh dhibh, cuirfidh mé spiorad núadh a stigh ionnuibh: agus beanfa mé an croidhe clochamhail amach as bhur bhfeóil, agus do bhéara mé croidhe féola dhibh. Agus cuirfe mé mo spíorad ionnuibh a stigh, agus do bhéara mé oruibh siubhal ann mo reachtaibh, agus coimhéadfuidhe mo reachta, agus do dhéantaoi íad.
Do bhí mo chunnradh ris ar sháoghal agus air shíothchain; agus thug mé dhó iad ar son na beagla lé raibh eagla aige romham, agus do bhí eagla air roimhe mainm.
Oír is í so mfuilsi na tiomna núaidhe, dhoírtear ar som mhóráin chum maitheamhnuis na bpeacadh.
Agus mar an gcéadna an cupán fós tar éis suipéir, ag rádh, A sé an cupánsa an tiomna núa ann mfhuilsi, dhóirtear ar bhar sonsa.
Achd a nois fuáir sé oifig as oirrdhearca ná sin, an mhéid go bhfuil sé na eidírmheadhontóir an chonnartha as féarr, noch atá ar na dhaingniughadh ris na geallamhnachaibh is fearr. Oír dá mbeith an céudchonnradh úd neamhuireasbhach, ní shirfidhe ionad don dara connradh.
Agus ar a shon so as eision eirdirmheadhontóir an chonnartha nuáidh, ionnas trés an mbás, do fhulaing sé chum fúasgluighthe na sáruighthe do bhí sa gcéudchonnradh, go bhfuighedís an dream atá ar na ngairm geallamhuin na hoighreachda síorruidhe.
Ag so an connradh dhéunas mé ríu a ndiáigh na laetheadh úd, a deir an Tighearna, Cuirfe mé mo dhlighthe ann a gcroidhthibh, agus sgríobhthad íad ann a ninntinneachuibh; Agus cuirfe mé a bpeacuidh agus a nandlighthe as mo choimhne feasda.
Anois a dubhairt an TIGHEARNA ré Abram, Eirigh romhad as do thír, agus ód gháol, agus ó thigh hathar, go fearann thaisbenfus misi dhuit: Agus do bhí gorta ann sa tir: agus do chúaidh Abram síos don Egipt do chomhnúighe ann sin; óir do bhí an ghorta doilgheasach sa talamh. Agus tárla, a nuáir do bhi sé ar teachd a bhfogus do dhul a steach don Egipt, go ndubhairt sé re Sárai a bhean, Féuch annois, as aithne dhamhsa go bhfúil tusa ad mhnáoi sgiamhaidh ré féachúin ort: Uime sin teigeomhaidh, nuáir do chífid na Hégiptigh thú, go naibeorúid síad, A sí so a bhean; agus múirfid misí, agus coimhneochúid thusa beó. Gúidhim thú, abair gur tú mo dheirbhshiur; chor go mbeithear go maith ar do shonsa leam; agus go mairfidh manam ar do shonsa. Agus tárla, a nuáir tháinic Abram don Egipt, do choncadar na Hégiptigh an bhean go raibh si rosgiamhach. Do choncadar mar an ccéadna prionnsuidhe Phárao í, agus do mholadar í a lathair Phárao: agus rugadh an bhean a steach go tigh Phárao. Agus do bhi Phárao go maith ré Abram air a son: agus do bhádar cáoirigh aige, agus daimh agus ásail, agus seirbhisigh fhear agus seirbhisigh ban, agus banassail, agus cámhúill. Agus do phláigh an TIGHEARNA Phárao agus a thigh lé plághúibh móra ar son Shárai bean Abram. Agus do ghoir Phárao Abram, agus a dubhairt, Créad é so do rinne tú oram: créd nár innis tú dhamh gur bhí do bhean í? Créd fá ndubhairt tú, a sí mo dhearbhshíur í? mar sin do fhéadfuinnse a tabhairt mar mhnáoi; úime sin a nois féuch do bhean, gabh chugad í, agus imthigh romhad. Agus do dhéuna mé cineadh mór dhíot, agus beannóchuidh mé thú, agus do dheuna mé hainm mór; agus biaidh tú ad bheannughadh: Agus tug Phárao áithne dhá mhuinntir dhá táoibh: agus do chuireadar ar siubhal, é féin agus a bhean agus a nuile ní do bhí aige. Agus beannóchuidh mé an mhéid bheannochus thú, agus mailleochuidh mé an té mhailleochas thú: is ionnadsa bheannóchar treabha an domhuin uile.
Agus a nuáir do bhí Abram nóchad agus náoi mbliadhna dáois, do thaisbéin an TIGHEARNA é féin do Abram, agus a dubhairt ris, Is misi an Día uile chumhachdach; siubhuil am fhiadnuise agus bí diongmhalta. A sé so mo chunnradh, noch chomhallfuidhigh eadrumsa agus sibhse, agus do shíol ad dhiaigh; Gach uile ghein mhic bhur measg biaidh sé timchillghéarrtha. Agus timchillgearrfaid feóil bhur réumhchroicinn; agus biaidh sin mar chomhartha an chunnartha eadrumsa agus sibhse. Agus an mac bhías ochd la dáois eadruibh timchiollghearrfar é, gach uile ghein mhic ann bhur ngeinealachuibh, an té bhéarthar annsa tigh, no cheannochar ar airgead ó choimhithigheach ar bith, nach bfuil dot shíolsa. An té rugadh ann do thigh, agus an té ceannchadh ar hairgead, is éigin a mbeith timchillghearrtha: agus biáidh mo chunnradh ann bhur bhfeóil mar chunradh síorruidhe. Agus an lenamh mic gan timchillghearradh gá mbía feóil a réumhchroicinn gan timchillghearradh, gearrfuidhear an tanam sin amach ón a phobal: do bhris sé mo chunnradh. Agus a dubhairt Día ré Hábraham, Ar son Shárai do mhná ní ghoirfe tú Sárai dhí, ach Sárah bhías dainm uirre. Agus beanneochuidh misi í, agus do bhéura mé mac dhuitsi uaithe: fós beanneochuidh mé í, agus biáidh sí na mathair chineadhach; tiucfuidh righthe cineadhach uaithe. An sin do thuit Abraham ar aghuidh; agus do rinne gáire, agus a dubhairt ann a chroidhe, An mbéurthar mac don ti atá a ccionn a chéud blíadhan dáois agus Sárah atá nóchad blíaghan dáois, an mbhéura sí? Agus a dubhairt Abraham ré Día, Do bfearr líom go maireadh Ismael ad fhiadhnuisi! Agus a dubhairt Dia, Béuruidh do bhean Sárah mac dá ríribh dhuit; agus ghoirfe tú Isaac dainm dhe, agus daingneochaidh misi mo chunnradh ris na chunnradh shíorruidhe, agus ré na shíol na dhiáigh. Agus do dhéuna mé mo chunnradh eadrum agus tú, agus méideochuidh mé thú go hanmhór.
Agus a dubhairt, Do mhionnuigh mé oram féin, arsa an TIGHEARNA, do chionn go ndearna tú an ní si, agus nar choigil tú do mhac, háonmhac amháin: A mbeannughadh go mbeannochad thú, agus a méodughadh go méideochuidh mé do shíol amhuil reulta nimhe, agus mar an ngaineamh ar thráigh na fairge; agus sealbhochuid do shíol geataidhe a námhad. Agus ann do shiolsa bheid a nuile chineadh ar talamh beannuighe; do chionn gur umhluigh tú dom ghlór.
Agus a dubhairt an TIGHEARNA ré Maóise, Scríobhsa na focailsi: oír is do reír chéille na bhfocalsa do rinné misi cunnradh riot féin, agus re Hisrael. Agus do bhí sé ann sin a bhfochair an TIGHEARNA cheathrachad lá agus ceathrachad oidhche; nior ith sé arán, agus niór ibh sé uisce. Agus do sgriobh ar na cláruibh focail an chunnartha, na deich naitheanta.
Do rinne an TIGHEARNA ar Ndía cunnradh rinn an Horeb. Ní dhéana tú fiadhnuise bréige a naghaidh do chomharsann. Ní shainteocha tú bean do chomharsann, ní mó shainteochus tú tigh do chomharsann, a fhéarann, nó a óglach, nó a bhanóglach, a dhamh, nó a assal, nó éinní is lé do chomharsuinn. ¶ Do labhair an TIGHEARNA na bríathrasa re bhur ccoimhthionól uile annsa tslíabh amach as lár na teineadh, an néill, agus an dorchaduis thiugh, ré guth mór: agus níor chuir ní is mó leis. Agus do scriobh íad an ndá chlár chloiche, agus thug dhamsa íad. Agus tarla, a nuáir do chúalabhairsi an guth amach as lár an dorchaduis, (óir do las an slíabh le teinidh,) go ttangabhair laimh riumsa, cinn bhur ttreabh, agus bhur sinnsir; Agus a dubhrabhair, Féuch do thaisbéin an TIGHEARNA ar Ndía a ghloir dhúinn agus a mhórdhachd, agus do chúalamar a ghuth amach as lár na teineadh: do chonncamar a niugh go labhrann Día ré duine, agus go mairionn sé. Annois ar a nadhbharsin cread fá bhfuighimisne bás? óir loiscfidh an teine mhórsa sinn: má chluinmíd guth an TIGHEARNA ar Ndía ní is mó, annsin do gheabham bás. Oír cía atá ann do nuile fheóil, noch do chúaluidh guth Dé bhí ag labhairt amach as lár na teineadh, mar do chúalamairne, agus mhair? Eírighsi a bhfogus, agus éist re gach ní dá naibeóra an TIGHEARNA ar Ndía: agus labhairsi rinne a nuile ní déaras an TIGHEARNA ar Ndía riot; agus éistfiumne, agus do dhéanum é. Agus do chúaluidh an TIGHEARNA foghar bhur mbríathar, a nuáir do labhrabhair riomsa; agus a dubhairt an TIGHEARNA riom, Do chúalaidh mé fúaim bhríathar na muinntiresi, noch do labhradar riotsa: is maith a dúbhradar a nuile ní dár labhradar. O gan a leithéid sin do chroidhe ionnta, go mbía meaglasa orra, agus go gcoimhéadaidís maitheanta a ccomhnuidhe, chor go mbiáidh sé go maith aca, agus agá ccloinn go bráth. Ní dheárna an TIGHEARNA an cunnradhso ler naithribh amháin, achd rinne, eadhon rinne, noch atá beó annso a niugh.
A TIGHEARNA, is tú mo Dhía; áirdeochuidh mé thú, molfa mé hainm; óir do rinne tú neithe iongantacha; síad do chomhairligh ón tseanaimsir ionnracus agus fírinne.
Acht is ar son ar lochtne do loiteadh é, do brúigheadh é ar son ar cciontadhne: is airsion do bhí smachdughadh ar síothchána; agus is le na chneadhuibhsion atamaóidne slánuighthe.
Tuilleamh oile do dhéana mé cunnradh síothchána ríu; biáidh sé na chunnradh shíorruidhe aca: agus áiteocha mé íad, agus foirlíonfa mé íad, agus suigheocha mé mo shanctóir iona lár go bráth.
Na measaidh go dtaínic misi do sgáoileadh an dlighidh, nó ná bhfaigheann: ní dá sgáoileadh thainic mé, achd dá gcoimhlionadh. Oir a deirim ribh go firinneach, No go ndeachaidh neamh agus talamh thort, ní rachaidh éan iota na áonphunc don dligheadh thort, nó go gcoimhlíontar gach éin ní.
Oír ní tré san dligheadh, do rinneadh an gealladh, Dabraham, nó dbá shliochd, go mbiadh sé na oighre ar an domhan, achd tré fhiréantachd an chreidimh.
A dhearbhráithre, is do réir nóis daónna labhruim; Bíodh nach biadh ann achd connradh duine, ar mbeith dhó daingnighthe, ní chuiréann éinneach ar gcúl é, agus ní curthar tuilleadh ar bith leis. Máseadh is Dábhraham agus dá shíol tugadh na geallamhnacha. Ní abair sé, Agus do na síoltuibh, mar do bhíadh sé ag labhairt ar mhórán; achd mar do laibheóradh sé ar áon ag rádh, Agus dod shiolsa, agar ab é Críosd é.
Agus más lé Críosd sibh, as sibh síol Abraham gan amhras, agus oighrighe do réir na geallamhna.
Bí a nurrughus air do sheirbhíseach chum maitheasa: ná léig do nuáibhreach mo shárughadh.
Acht atá trócaire an TIGHEARNA ó shíorruidheacht go síorruidheacht air an lucht air a bhfuil a eagla, agus a fhíréuntachd do mhacaibh mac;
Oír is marso a deir an TIGHEARNA ris na cailteanachaibh chongmhus mo shaóire, agus thoghas na neithe thaitneas riom, agus bheirios greim air mo chunnradh; Do bhéara mé dhóibhsinn ann mo thigh agus táobh a stigh dom bhalluighibh áit agus ainm is feárr ná do mhacaibh nó dingheanuibh: do bhéara mé dhóibh ainm síorruidhe, nach geárrfuighear amach.
Agus biáidh an lása aguibhsi mar chuimhne: agus cuimhdeochtháoi é mar fhéusda don TIGHEARNA ar feadh bhur sáoghuil; cuimhdeochtháoi é mar fheúsda maille ré hórdughadh síorruidhe.
Agus a dubhairt seision, Feúch, do nún cunnradh: as coinne do phobail uíle do dhéana mé ionganta, a leitheid nach déarnadh san domhan uile nó a néanchrích: agus do chífid an pobal uile a measc a bhfuil tú do chifid obair an TIGHEARNA: oír is ní uathbhásach do dhéana mé riot.
Tugaidh bhur naire dhíbh féin, deagla go ndearmadadh sibh cunnradh an TIGHEARNA bhur Ndía, noch do rinne sé ribh, agus go ndéanadh sibh dhíbh féin íomháighe ghrabhálta, nó cosamhlachd éainneithe dár thoirmisc an TIGHEARNA bhur Ndía oruibh. Oír is teinidh dhíoghbhálach an TIGHEARNA bhur Ndía, Día éadmhar.
¶ Unne sin tiucfa a ccrích, má eistionn sibh leis na breitheamhnusuibh, agus a ccoimhéad, agus a ndéanamh, go gcoimhéadfuidh an TIGHEARNA do Dhía dhuitse an cunnradh agus an trócaire do mhionnuigh sé dod aithribh: Agus gráidheochuigh sé thú, agus beinneochuidh sé thú, agus méideochuidh sé thú: agus beinneochuidh sé mar an gcéadna toradh do bhronn, agus toradh thfearuinn, harbhar, agus thfíon, agus hola, agus ionnláoghas do bhó, agus tréada do cháorach, ann sa dúthaigh noch do mhionnuigh sé dod aithribh do thabhairt dhuitsi.
Is trócaire agus fírinne slighthe an TIGHEARNA uile don luchd chongmhus a chunnradh agus a fhiaghnuiseadh.
Is marso a deir an TIGHEARNA, Ar an deaghuáir do chúala mé thú, agus a ló an tslánuighthe do chobhruigh mé thú: agus cuimhdeocha mé thú, agus do bhéara mé thú mar chunnradh don phobal, do dhaingniughadh na talmhan, do ghabháil oighreachda na noighreachd nuáigneach;
Acht budh é so an cunnradh dhéanas mé ré tigh Israel; Tar éis na laethéadhsin, a deir an TIGHEARNA, cuirfidh mé mo dhligheadh annsa chuid a stigh dhíobh, agus scriobhtha mé iona ccroidhe é; agus biáidh mé am Dhía aca, agus béidsion na bpobal agamsa.
¶ Thairis sin cuimhneocha mé mo chunnradh riotsa a láethibh hóige, agus daingneocha mé cunnradh síorruidhe riot.
Uime sin fíafruighim, Nar theilg Día a phobal féin úadha? Nár léige Día sin. Oír is Israélach misi féin, do shliochd Abraham, do threibh Bheniamin. Bíodh a súile dall, chum nach bhfaicfidh síad, agus cromsa a ndromanna a gcomhnuidhe. Uime sin fíafraighim, An bhfúaradar tuisleagh chum go dtuitfedís? nar léigidh Día sin: achd sé a dtuitimsion slánughadh na Ccineadhach, chum tnútha do chur orrthasan. Agus más é a dtuitimsion saidhbhreas an domhain, agus a laghdughadh saidhbhreas na Gcineadhach; a né nach mó ná sin a líonmhuireachd? Oír is ribhsina Cineadhuibh labhruim, do bhrígh gur me easbal na Gcineadhach, onóruighim moifig féin: Dá fhéuchuin an bhféudfuinn ar chor ar bith tnúth do chur ar mo chomhgháol féin, agus cuid éigin díobh do shlanughadh. Oír más é ndíultadhsan is réiteach don domhan, créd é a nathghabháil, achd beatha ó mharbhuibh? Oír má atáid na céadthórrtha náomtha, atá an chuid eile náomhtha mar an gcéudna: agus má atá an fhréamh náomhtha, atáid na géuga leis. Achd má atá cuid éigin do na géuguibh ar na ngearradh dhe, agus gur cuireadh thusa na nionad, agus gur roinneadh fréamh agus súgh chroinn na hola fíre riot, ar mbeith dhuit, ad chrann ola fhíadháin; Ná bíodh uáill ort a naghuidh na ngég. Achd ma bhíonn uáill ort, ní tusa iomchras an fhréamh, achd an fhréamh thusa. Uime sin a déara tú, Do gearradh na géuga dhe, chum go bplainntéochtháoi misi ná náit. Níor theilg Día uáidh a phobál fein do aithin sé ó thús. A né nách bhfuil a fhios aguibh créd a deir an scrioptúr a dtimcheall Elías? Cionnas do ní sé casáoid ré Día a naghaidh Israél, ag rádh,
Leabhar gheinealuigh Iósa Críosd, mhic Dhaibhi, mhic Abraham. Agus do ghein Esechías Manasses; agus do ghein Manasses Amon; agus do ghein Amon Iosías; Agus do ghein Iosías Iechonías agus a dhearbhráithre, ag bruid na Babilóine. Agus tar éis bruide na Babilóne, do ghein Iechonias Salatiel; agus do ghein Salatiel Sorobabel Agus do ghein Sorobabel Abiúd, agus do ghein Abiúd Eliachim; agus do ghein Eliáchim Asor; Agus do ghei Asor Sádoc; agus do ghein Sádoc Achim; agus do ghein Achim Eliúd; Agus do ghein Eliúd Eleasar; agus do ghein Eleasar Mátan; agus do ghein Mátan Iácob; Agus do ghein Iácob Ióseph fear Mhuire, as ar geineadh Iósa, da ngoirthear Críosd. Uime sin a nuile gheinealach ó Abraham go Dáibhi is ceithre gheinealach dég iad; agus ó Dháibhi go bruid na Babilóne ceithre glúine dég; agus ó bhruide na Babilóne go Chríosd ceithre glúine dég.
Go ndéanadh sé trócaire air ar naithreachuibh, agus go gcuimhnéochadh sé a thiomna náomhtha féin; Agus ar an mionna lé a dtug sé móid Dábrahám ar nathairne, go dtiubhradh sé dhúinn,
As sibhsi clann na bhfáigheadh, agus na tiomna do rinne Día ré ar naithreachaibh, ag rádh ré Hábraham, Agus ann do shíolsa bheannóchthar cineadhacha na talmhan uile.
Noch atá na Nisrahéluibh; ag ar leó athargadh na cloinne, agus an ghlóir, agus an tiomna, agus órdughadh an reachda, agus seirbhís Dé, agus na geallamhnacha; Ag ar díobh na haithre, agus ó a bhfuil Críosd do réir na feóla, atá na Dhía ós cionn na nuile, beannaighe go síorruidhe. Amén.
Oír geallamhna Dé go huilidhe. A seadh annsan íad, agus Amén annsan, chum glóire Dé dhar dtáoibhne.
Oir an mhéid atá do tháobh oibrightheadh an reachda atáid síad fáoi an mallachd: oír atá sgríobhtha, As malluighe gach áon nach ccomhnuigheann sna huile neithibh atá sgríobhtha a leabhar an reachd chum a ndéunta. Agus as ní follas nach sáorthar éunduine trés an reachd a bhfíadnuisi De, óir, As tré chreideamh mhairfeas an firéun. Gidheadh ní ón chreideamh atá an reachd: achd, An tí dhéunas íad mairfidh sé thriothadh. Achd dfúasguil Críosd sinne ó mhallachd air ar son: óir atá sgríobhtha, As malluighe gach áon chrochdar a gcrann: Ionnus go dtiucfadh beannachdadh Abraham chum na Gcineadhach a Niósa Críosd; chum sinne dfagháil geallamhna na Spioruide tré chreideamh.
Uime sin do bhádar fós ag an gcéud chonnarthadh órduighthe a dtáobh sheirbhíse Dé, agus náoimhiosdadh sáoghalta.
Ar mbeith don Sbiorad Náomh dhá fhoillsiughadh so, nár hosgladh fós an tslighe chum a niosda ro náomhtha, an feadh do bhi an céud thabearnácail na sheasadh: Noch as sompla don naimsirsi a láthair, ann a bhfuil tabhartuis agus iodhbartha dhá bhforáil, lé nár féidir an tí do ní an tseirbhís sin, do náomhadh a dtáobh a choinnsiáis;
Agus daidmhuigh an TIGHEARNA dhuitsi a niugh gur tú a phobal áirigh, mar do gheall sé dhuit, agus go ccoimhéadfá a aitheanta uile;
Foillsighe sé a bhríathar do Iácob, a statúidigh agus a bhreitheamhnuis Dísraél. Foirgnighe an TIGHEARNA Ierusalem: cruinnigh sé a gceann a chéile díbearthoigh Israel. Ní dhéarnuidh amhluidhsin do chineadh ar bith: agus a bhreitheamhnuis, níor bhaithne dhóibh íad. Moluidh an TIGHEARNA.
Agus féuch, do sheas an TIGHEARNA ós a chionn, agus a dubhairt, As misi an TIGHEARNA Día Abraham hathair, agus Día Isaac: an fearann ar a bhfuil tú ad luighe, do bhéura mé dhuitsi é, agus dot shliochd. Agus biáidh do shíol mar ghaineamh na talmhan; agus leithneachuidh tú amach síar agus soir, budh thuaidh agus budh dheas; agus budh ionnad sa, agus ann do shíol bhéid muinntir na talmhan uile beannuighe. Agus féuch, ataimsí maille riot, agus cuimhdeóchuidh mé thú ann gach uile bhall a ngéubha tú, agus do bhéura mé a rís don tírsi thú: oir ní fhágfaidh mé thú, nó go ndéarna mé an ní do labhair mé riot.
Agus a dubhairt Dia, Béuruidh do bhean Sárah mac dá ríribh dhuit; agus ghoirfe tú Isaac dainm dhe, agus daingneochaidh misi mo chunnradh ris na chunnradh shíorruidhe, agus ré na shíol na dhiáigh.
Gairim neamh agus talumh a niugh dfiaghnuisi bhur nághuidh, gur fhoillsigh mé as bhur gcoinne, beatha agus bás, beannughadh agus mallughadh: uimesin beir beatha do roghuin, ionnas go mairfe tú féin agus do shliochd: Agus fhillfeas tú chum do THIGHEARNA Dé, agus uimhleochus tú dá ghlór do réir á nuile neithe aithnighimsi dhíot a niugh, thú féin agus do chlann, red chroidhe uile, agus red anum uile; Ionnus go ngráidheochuidh tú do THIGHEARNA Día, agus go nuimhleocha tú dá ghuth, agus go ndruidfe tú ris: óir is é sin do bheatha, agus fadughadh do láetheadh: chor go ccoimhneocha tú ansa dúithche noch do mhionnuigh an TIGHEARNA dot aithribh, do Abraham, Dísaac, agus do Iácob, do thabhairt dóibh.
Acht do thogh sé treabh Iúdah, slíabh Sion noch dob ionmhuin leis. Agus do chuir súas a shanctóir cosmhuil re pálásaibh árda, mar an ttalamh noch do shuighidh sé go síorruidh.
Ar mo shonsa, isé so mo chunnradh ríu, a deir an TIGHEARNA; Mo spiorad noch atá ortsa, agus mo bhríathra do chuir mé ann do bhéul, ní dheileochuid ré do bhéul, no re béul do shíl, nó re béul síl do shíl, a deir an TIGHEARNA, ó so amach agus go bráth.
Agus biáidh misi an TIGHEARNA am Dhía aca, agus biáidh mo sheirbhíseach Dáibhi na phrionnsa aca; misi an TIGHEARNA do labhair é.
A deirim ribh, Uadh só súas ni íobha mé don toradhsa na fíneamhna, go soithe an lá úd an a niobha mé é go nuá máille ribhsi a rioghachd Mathar.
Go madh beannaighe au Tighearna Día Israel; ar son gur fhiosruigh sé agus gur fhúasgail sé a phobal féin, Agus do thóg sé súas adharc na sláinte dhúinne a dtigh Dháibhi a shearbhfhoghantuidhe féin;
Oír is dáoibhsi do rinneadh an gealladh, agus dá bhar gcloinn, agus dá gach nduine a ccían, eadhon gach áon ghoirfeas ar Dtighearna Día.
Oír ní bhfuil dithfir ar bith eidir an Iúduidhe agus an Gréugach ann: óir is éin Tighearna dhóibh uile atá saidhbhir dá gach uile dhuine ghuidheas é. Oír gidh bé duine ghuidhfeas ainm an Tighearna, sláinéochthar é.
Achd is cinéul toghtha sibhse, sagartachd ríogha, cineadh náomhtha, pubal ar leith; ionnus go bhfoillséochadh sibh subháilcidhe an tí do ghoir sibh as dorchadus chum a sholais iongantuigh féín.
Agus daingneochaidh mé mo chunnradh ribh; agus ní sgriosfuighear amach gach uile fheóil ní is mó lé huisgidhibh na dileann; agus ní mó bhias díle ann ni is mó do sgrios na talmhan.
Ar mo shonsa, féuch, atá mo chunnradh riot, agus biáidh tú a tathair mhóráin cinidheach. Agus ní Hábram bhus ainm ort ó so amach, ach budh é hainm Abraham; óir ad tathair mhoráin do chinidheachuibh do rinne mé thú.
Noch do rinne neamh, agus talamh, an mhuir, agus a nuile ní atá ionnta: noch chongmhas fírinne go síorruidhe:
Uimesin bhéara misi cuid dhó a mórán, agus roinnfe sé an chreach ris an ccumhachdach; do bhrígh gur dhóirt sé amach a anam chum báis: agus gur hairmheadh a measc na cciontach é; agus gur iomchuir sé peacuidhe mhóráin, agus go ndéarna sé guidhe ar son na cciontach.
Is marso a deir an TIGHEARNA; Má fhéadann tú mó chunnradh laóise do bhriseadh, agus mo chunnradh oidhche, agus nach beith lá nó oidhche iona am féin; Annsin fós féadthar mo chunnradh ré Dáibhi mo sheirbhíseach do bhriseadh, nach bíath mac aige do ríoghadh iona chathaóir; agus ris na Lebhítibh na sagairt, mo sheirbhísigh.
Agus do bhéara mé áon chroidhe amháin dóibh, agus cuirfidh mé spiorad núadh ionnuibh a stigh; agus beanfa mé an croidhe clochach as a bhfeóil, agus do bhéara mé croidhe féola dhóibh:
Agus daingneocha mé mo chunnradh riot; agus biáidh a fhios agad gur misi an TIGHEARNA:
Uime sin is ó chreideamh, ata a noidhreachd, ionnus go mbíadh si tré ghrasuibh; chum na geallamhna do bheith diongmhála don tsíol uile; ní hé amháin don chuid atá don dligheadh, achd mar an gcéudna don chuid atá do chreideamh Abraham; atá na athair aguinne uile.
A dhearbhráithre, is do réir nóis daónna labhruim; Bíodh nach biadh ann achd connradh duine, ar mbeith dhó daingnighthe, ní chuiréann éinneach ar gcúl é, agus ní curthar tuilleadh ar bith leis.
Achd ar gcoimhlíonadh na haimsire, do chuir Día a Mhac féin úadh, do gineadh ó mhnáoi, agus do gineadh fáoi an réachd, Chum na druinge do bhí fáoi an reáchd dfúasgladh dhó, ionnus go bhfuighemísne ait cloinne.
Na measaidh go dtaínic misi do sgáoileadh an dlighidh, nó ná bhfaigheann: ní dá sgáoileadh thainic mé, achd dá gcoimhlionadh.
Ag so an connradh dhéunas mé ríu a ndiáigh na laetheadh úd, a deir an Tighearna, Cuirfe mé mo dhlighthe ann a gcroidhthibh, agus sgríobhthad íad ann a ninntinneachuibh;
Agus a dubhairt an TIGHEARNA ré Maóise, Scríobhsa na focailsi: oír is do reír chéille na bhfocalsa do rinné misi cunnradh riot féin, agus re Hisrael.
Agus do bhrígh gur ghrádhuigh sé haithre, uime sin do thogh sé a síol na ndiáigh, agus thug se thusa amach a lathair lé na chumhachduibh neartmhara as an Négipt; Do dhíbirt cineadhach romhad amach fá mhó agus fá láidre ná thú féin, dod thabhairtsi a steach, chum a bhfearannsan dá thabhairt dhuit mar oighreachd, mar atá sé a niugh.
Má thréigid a mhic mo dhligheadh, agus nach siubhóluid ann mo bhreitheamhnus; Má thruáillid mo reachda, agus nach ccoimhéaduid maitheanta; Tiucfadsa annsin dféuchuin a sáruighthe ris an tslait, agus a ccorbadh le buillighibh.
Cuimhnigh do thrócaire chinealta, ó a THIGHEARNA, agus do mhuinnteardhas grádhach; óir atáid ann a ríamh. Ná cuimhnigh peacadh móige, ná mo sháruighthe: do réir do thrócaire cuimhnigh mé ar son do mhaitheasa, a THIGHEARNA.
Agus mar sin sláineochthar Isráel uile: mar atá sgriobhtha, Tiocfa an Fear sáortha as Síon, agus fillfidh sé neamhdhíadhachd ó Iácob: Agus a sé so mo chunnradh ríu, an tan thoigéubhas mé a bpeacuigh úatha.
An té do bhuail a Négipte maille re na céidgheinibh: óir mairigh a thrócaire choidhche: Agus thug Israel as a meadhón sin: óir mairigh a thrócaire choidhche: Le láimh láidir, agus le rígh sínte amach: óir mairigh a thrócaire choidhche.
Féuch mo shéarbhfhoghantuidhe féin, do thogh mé; mo ghrádh féin, dá bhfuil toil mhór ag manam: cuirfidh mé mo spiorad féin air, agus inneósuidh sé breitheamhnus do na Cineadhachaibh.
Ar mbeith a fheasa aguibh nach lé neithibh truáillighe, ré hairgead ná hór do fúasgladh síbh ó bhur gcoinbhearsaid dhíomhaóin dár leanabhair do réir luirg na sinnsear; Achd ré fuil mhórluáidh Chríosd, amhuil uáin gan cháidhe gan lochd:
Uime sin créd a déaram fa na neithibhsi? Ma atá Día linn, cia fhéadus bheith ar naghuidh?
Do chuir sé fuasgladh chum a dhaóine: daithin sé go síorruidhe a chonnradh: is náomhtha agus onórach a ainm.
¶ Gidheadh budh toil leis an TTIGHEARNA a bhrúghadh, do chuir sé chum doilghis é: a nuáir do dhéana tú ofráil da anam ar son pheacaidh, do chifidh sé a shíol, faideochuidh sé a láethe, agus rachuidh deaghthoil an TIGHEARNA ar a haghaidh iona láimh. Do chífidh sé do sháothar anma, agus biáidh sé sásta: lé na éolus sháorfas mo sheirbhíseach fíréanta mórán; óir iomchoruidh sé a ccionta.
Achd imthigh, agus foghlomaigh a chíall so, Trócaire is áill leam, agus ní hiódhbuirt: óir ní tháinic misi do ghairm na bhfíréunach, achd na bpeacach do chum aithrighe.
Cuimhneochuid críocha na talmhan uile é agus iompóchuid chum an TIGHEARNA: agus do dhéanuidh a nuile chineadh do na geinteibh adhradh ós a choinne.
Ar a nadhbharsin tar éis ar soártha tré chreideamh, atá siothcháin aguinn ré Día tré ar Dtighearna Iósa Críosd: Oir má, réidheadh eadruinne agus Día tré bás a Mhic, a nuáir do bhámar ar náimhdibh, is mó ná sin go mór, ar mbeith a nathmhuinnteardhas dúinn, choimhéadfuighthear sinn tré na bheathasan. Agus ní hé sin amháin, achd már an gcéudna do nímíd máoidheamh a Ndía tré ar Dtighearna Iósa Críosd, tré a bhfúaramar a nois an tathmhuinnteardhas. Ar a nadhbharsin mar tháinic an peacadh air a tsáoghal tré áonduine amhain, agus an bás trés an bpeacadh; is mar sin ráinic an bás na huile dhaóine, ar son gur pheacuigheadar uile: Oír gus an dligheadh do bhí an peacadh ann sa tsáoghal, achd ní cuirthear an peacadh a leith dhuine a nuáir nach mbíonn dligheadh ann. Gidheadh do bhí rioghachd ag an mbás ó Adhamh go Maóisi, ar a ndréim fós nar pheacaigh do réir chosamhlachda easumhlachda Adhuimh, noch atá na fhioghair ag an té úd do bhí chum teachda. Achd ní mar an gcoir, atá an tiodhlacadh. Oir má fúaradar mórán bás tré thuitim áonduine amháin, is romhó na sin do acfuinnigh grás Dé, agus an tiodhlacadh tré ghrás a náonduine Iósa Críosd, do mhórán. Agus ní mar an táonduine do pheacuigh, atá an tabhartas: óir tháinic an bhreitheamhnus tré áonchoir amháin chum dámanta, achd tainic an tabhartus ó iomad cionntadh chum sáortha. Oír más do bhrígh áonchoire amháin do ghabh an bás rioghachd tré áonduine; is mó ná sin go mór do ghéubhá an mhuinntir ghlacas fáirsingi ghrása agus thabhartais na fireantachda rioghachd a mbeatha tré áon, eadhon Iósa Críosd. Ar a nadhbharsin, amhail as tré áonchoir amháin tháinic bréitheamhnus air ná huile dhaóinibh chum damanta; is mar sin tháinic an tabhartus tré áontsáoradh amháin air gach uile dhuine chum sáortha na beatha. Oír mar is tré easúmhlachd éunduine amháin do rinneadh peacuigh do mhórán, is mar sin tré úmhlachd éunduine amháin do dhéantar firéanuigh do mhórán. Tré na bhfúaramar mar an gcéadna slighe trés an gcreideamh chum na ngrása ann a seasmáoid, agus a ndéanmáoid gáirdeachás fá mhuiníghin ghlóire Dé.
Cuimhnighidh sé go síorruidhe, a chunnradh an bhríathar noch do aithin sé go feadh míle ginealach.
Acht atá tusa, a THIGHEARNA, Día trócaireach, grásamhuil, ag fulang a bhfad, agus lán do thrócaire agus dfírinne.
Ná tréigeadh trócaire agus fírinne thú: ceangail fad bhrághaid íad; scríobh íad ar chlár do chroidhe: Ná ceannairg ré duine gan adhbhar, muna ndéarna sé dochar ar bith dhuit. Ná bí tnúth agad ris an bfoiréigeantach, agus ná tógh áon dá shlighthibh. Oir is adhfhúathmhaireacht don TIGHEARNA an ceannairgeach: acht atá a shecréid ag an bhfíréun. Atá mallacht an TIGHEARNA a ttigh an drochdhuine: acht beannuighidh sé áitreabh a nionnruic. Go dearbhtha tarcuisnighidh sé na tarcuisnigh: acht do bheir sé grása do na huiríslibh. Gheabhuidh an duine glic oighreacht ghlóire: acht is náire bhus árdughadh do na hamadánuibh. Marsin do gheabha tú fabhar agus tuigsi mhaith a radharc Dé agus duine.
Is marso a deir an TIGHEARNA, Ar an deaghuáir do chúala mé thú, agus a ló an tslánuighthe do chobhruigh mé thú: agus cuimhdeocha mé thú, agus do bhéara mé thú mar chunnradh don phobal, do dhaingniughadh na talmhan, do ghabháil oighreachda na noighreachd nuáigneach; Chor go naibéora tú ris na priosúnachaibh, Eirghidhe amach; ris an luchd atá a ndorchadus, Taisbeanuidh sibh féin. Iosaid síad ansna slighthibh, agus biáid a ninbhior annsna huile áitibh arda.
Agus áitréochthaói annsa bhfearann thug mé da bhur naithribh; agus budh sibhsi mo phobalsa, agus budh misi bhur Ndíasa.
Oír is maith an TIGHEARNA; is síorruidhe a thrócaire; agus a fhírinne ó ghinealach go ginealach.
Achd ag déunamh maitheasa ná bímid tuirseach: oír beanfum iona ám féin, muna ndeacham a neimbrígh.
Do chuir sé a oibreacha iongantacha air cuimhne: atá an TIGHEARNA grásamhuil agus lán do thruáighe.
Oír dóirtfidh mé uisge air an té bhías tartmhar, agus tuilte ar an ttalamh ttirim: dóirtfidh mé mo spiorad air do shíol, agus mo bheannachd air do shliochd:
Oir íona fheirg ní bhfuil acht móiment; iona fhabhar atá beatha: annsa tráthnóna bíodh go mbí gul, tig gáirdeachus air maidin.
Iarruigh, agus do bhéurthar dhaóibh; lorgairídh, agus do gheabhtháoi; búalidh an dorus, agus oisgéoltar dháoibh: Oír gach uile neach iárrus glacuidh sé; agus giodh bé lorgaireas do ghéibh sé; agus is don té bhuaileas an dorus oisgéoltar.
Oír ní bhfuil náire óram fá shoisgéal Chríosd: do bhrigh gur ab é cúmhachd Dé é chum slánaighe dá gach áon chreideas; don Iúdaighe ar tús, agus fós don Ghréugach. Oír as ann fhoillsighthear fíréuntachd Dé ó chreideamh go creideamh: amhail atá sgríobhtha, Do ghéubhaidh an firéun beatha tre chreideamh.
Go ginealach agus go ginealach atá thfírinne: do dhaingnigh tú an talamh, agus seasaidh sé.
Oír is marso a déaruidh an Táon árd úachdarach noch áitreabhus a siorruigheachd, darab ainm Náomtha; áitreabhad ann sa náit áird agus náomhtha, agus maille ris an té atá do spioruid chomhmbrúighte agus umhail, daithbhéoghadh spioraide na numhal, agus daithbhéoghadh croidhe na druinge bhios comhmbrúighte.
Achd íarruigh ar tús flaitheas Dé, agus a fhiréuntachdsan; agus teilfidhthear na neithesi uíle chugaibh.
Agus Día na síothchana, tug air ais ó mharbhuibh an Tíghearna Iósa, árdáodhaire na gcáorach, tré fhuil an chonnartha shíorruidhe, Go ndéuna sé sibh diongmhalta sa nuile deaghobair, chum a thola do dhéunamh, ag oibriughadh ionnuibh an neithe as geanamhuil na fhíadhnuise, tré Iósa Críosd; dá bhfuil glóir go sáoghal na sáoghal. Amén.
Agus biáidh dúil agam féin ann haitheantaibh, noch do ghrádhuigh mé. Agus tóigfid súas mo lámha fós chum haitheanta, noch do ghrádhuigh mé; agus do dhéanad smuáineadh ann do reachtaibh.
Do dhéana mé adhra chum páláis do náomhthachta, agus molfa mé hainm ar son do thrócaire agus thfírinne: óir do mhóraidh tú do bhríathar red ainm uile.
¶ Ná bíodh eagla ort; óir atáimsi maille riot: ná bí laigbhrígheach: óir is misi do Dhía: neirteochuidh mé thú: fós, cuideocha mé leachd; fós, cuinneocha mé súas thú le láimh dheis mo cheirt.
Tigidh agus féuchuidh oibreacha Dé: is úathbhásach é tre na ghniomh air chloinn na ndáoine.
Ní thruáillfiod mo chunnradh, agus ní áithreochad an ní do chuáidh amach as mo bhéul. Thugas mo mhionna áonuair dar mo náomhthacht nach déanuinn bréug re Dáibhi.
Gidheadh né héidir bríathar Dé a bheith gan éifeachd. Oir ní hé gach éunduine thig ó Israél, atá na Israélach.
Is sibhsi mfíadhnuisesi, a deir an TIGHEARNA, agus mo sheirbhiseach noch do thogh mé: chor go naitheontaói agus go ccreidfidhe mé, agus go ttuigthí gur misi é: níor cumadh Día ar bith romhamsa, ní mó bhías am dhiáigh.
Agus do chuimhnigh sé dhóibh a chunradh, agus do bhí aithreachus air do réir iomad a thrócaire.
Agus níor chuir se cunntabhairt a ngealladh Dé lé míchreideamh; achd do neartuigheadh é a gcreideamh, ar dtabhairt ghlóire do Dhía;
Coimhlíonfa an TIGHEARNA a obair ar mo shonsa: atá do thrócaire, a THIGHEARNA, go síorruidhe: ná tréig obair do lámh.
Beannuighe an TIGHEARNA, ó manam. O a THIGHEARNA mo Dhía, atá tú ro árrachtach; re honóir agus re mórdhachd atá tú éaduighthe. Noch chuirios toibreacha ann sna gleanntaibh, idir na cnocaibh siubhluid síad. Do bheirid deoch duile ainmhidhe an machaire: coisgid na hassail fhíadhta a ttart. Na bhfochair so chomhnuighios éanlaigh a naiéir, a measg na mbeangán do bheirid a nguth. Fliuchuidh sé na cnuic ó na sheomruidhibh úachtrach: ré toradh hoibreachsa do líonadh an talamh. Do bheir sé air an bhféur fás do náirnéis, agus an luibh chum maitheasa an duine: chum aráin do thabhairt amach as an ttalamh; Noch do gháirdighios croidhe an duine re fíon, bheir ar aghaidh deálrughadh re hola, agus neartuighios croidhe an duine re harán. Atáid croinn an TIGHEARNA sásuighthe; séadair Lebanon, noch do phlanntoigh sé; Mar a ndéanuid a néanlaith a nead: an storc, isé an crann giumhais a thigh. Na cnoic árda is dídean do na gabhraibh fíadhta; agus na cairge do na coininíbh. Do rinne sé an ghealach chum aimsiorrdhacht: is aithne don ghréin a dhul faoí. Ag cur sholuis mar éadach ort; ag síneadh na bhflaitheas amach mar chúirtín: Cuiridh tú dorchadas, agus biáidh a noidhche ann: is annsin shnáighid amach uile bheathuigh állta na coilleadh. Na leomhuin óga ag búirfidhe chum a gcreiche, ag íarruidh a mbídh ó Dhía. Eirghe an ghrían, tigid siad a ccean a cheile, agus luighid iona nuámhuibh. Rachaidh an duine amach chum a oibre agus chum a sháothair go trathnóna. Ca líon hoibhreacha, a THIGHEARNA! a neagna do rinne tú íad uile: atá an talamh lán dot shaidhbhrios. A nfairge fós adhbhal fhairsing, annsin atá gach ní shnáighios agus ataid dóáirmhe, beathuighe bheaga agus móra. Annsin imthighid na longa: an míol mór, noch do chruthaigh tusa do shúgradh annsin. Feichthid síad uile ortsa; chum a mbeatha do thabhairt dóibh iona ham féin. Do bheir tusa dhóibh é agus cruinnighid síad é: fosclaidh tú do lámh, agus sásuighear íad re maith. Folchuigh tú hadhuigh, agus atáid síad buaidheartha: tairnge tú a nanál air a hais, agus éagaid síad, agus fillid chum a luaithrigh féin. Noch chuirios annsna huisgeadhuibh a sheomruidhe úachtaracha: noch do ní a charbad do na néulluibh: noch shiubhlas ar sciathanuibh na gaóithe: Cuirir do spiorad uáid, agus cruthuighear íad: agus athnúaidhthear aghaidh na talmhan. Bíaidh glóir an TIGHEARNA go síorruidhe: do dhéanaidh an TIGHEARNA lúthghaire iona oibreachaibh. Féuchuidh sé air an ttalamh, agus criothnuigh sé: beanuidh sé leis na sleibhtibh, agus do níd deatach. Canfad don TIGHEARNA an ccéin mhairfiod: canfad salm dom Dhía an ccéin bhíad ann. Bu milis mo smuáintighthe dhathaobhsan: do dhéanad gáirdeachus ansa TTIGHEARNA. Go scriostar na peacthaich amach as an ttalamh, agus nar raibh na cionntuigh ann nios mó. Beannuigh ó manam, an TIGHEARNA. Beannuighe sibhsi an TIGHEARNA. Ag déanamh spiorad dá ainglibh; teine lasamhuil da mhinistribh: Noch shuighios an talamh air a fhulangaibh, go nach ccorrochuigh é go bráth.
Achd a sé as toradh don Spiorúid grádh, gáirdeachas, síothcháin, foíghid fhasa, ceannsachd, rún maitheasa do dhéunamh, creideamh, Macántas, measardhachd: ní bhfuil dligheadh a nadhuigh a samhuil sin.