Kategorya
113 Mga Bersikulo sa Biblia Bahin sa Kawalay Pagtuo
Higala, wa gyud malipay ang Ginoo sa mga dili motuo niya. Gusto niya nga kita, iyang mga anak, lig-on ang pagtuo sa iyang pulong ug sa tanan niyang mga saad. Kon dili ka motuo sa Ginoo, nagpasabot kini nga luya ang imong relasyon sa iyang Espiritu Santo.
Ang Espiritu sa Ginoo, pinaagi sa dugo ni Jesus, kanunay magpakita kanimo sa gahom sa atong Dios nga makagagahom sa tanan, ang Dios nga walay imposible. Inigpadayag sa iyang milagro, mausab ang imong panghuna-huna ug mabag-o ang imong hunahuna. Dili na pareha ang imong pagsulti kay masalig ka na nga bisan wala pa nimo makita ang imong gipaabot, moabot ra gyud na sa saktong panahon.
Dili gusto sa Ginoo nga kita, iyang katawhan, magduha-duha. Gusto niya nga kita magkinabuhi nga puno sa pagtuo, dili pinaagi sa atong kaugalingong panghunahuna o sa atong sitwasyon, kondili pinaagi sa pagbasa sa iyang pulong kada adlaw. Ang pagkawalay pagtuo maoy mosira sa pultahan sa tanang panalangin nga gusto sa Ginoo nga ihatag kanimo. Mopahilayo kini kanimo sa iyang kabubut-on ug motulto kanimo sa pagbuhat sa imong gituohan nga husto. Magtuo ka nga dili kaya sa Ginoo o wala siyay pakialam sa imong mga problema. Tungod niini, mawad-an ka og paglaom ug masubo ang imong kasingkasing tungod sa mga negatibo nga butang sa imong palibot.
Gusto sa Ginoo nga karon mismo, mahilwas ka gikan sa pagkawalay pagtuo ug mailhan mo gyud siya. Pangamuyo sa iyang atubangan hangtud nga maabli ang imong mga mata ug makita mo siya. Hangyoa ang Ginoo nga ablihan ang imong mga dalunggan aron maminaw sa iyang pulong diha sa Biblia. Aron dili ka na magduha-duha sa iyang mga plano para kanimo ug sa imong pamilya.
Ug kon walay pagtuo dili gayod mahimo ang pagpahimuot kaniya. Kay si bisan kinsa nga moduol sa Dios kinahanglang motuo nga siya anaa ug nga siya magganti sa mga nangita kaniya.
Ug siya miingon kang Tomas, “Ibutang diri ang imong tudlo ug tan-awa ang akong mga kamot. Itunol ang imong kamot ug ibutang kini sa akong kilid. Ayaw na pagpakawalay pagtuo hinuon pagmatinuohon.”
Hinuon papangayoa siya diha sa pagtuo, sa walay pagduhaduha, kay siya nga nagduhaduha sama sa balod sa dagat nga gitulod ug gikusokuso sa hangin.
Ug siya miingon kanila, “Tungod sa kagamay sa inyong pagtuo. Kay sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, nga kon may pagtuo kamo nga sama sa liso sa mustasa, inyong ingnon kining bukira, ‘Balhin ngadto,’ ug kini mobalhin, ug walay dili mahimo alang kaninyo.”
Apan ang tawo nga nagduhaduha gihukman kon siya mokaon, kay dili man gikan sa pagtuo, ug ang tanan nga dili gikan sa pagtuo sala.
Ang nagtuo sa Anak sa Dios nagbaton sa pamatuod diha sa iyang kaugalingon. Ang wala magtuo sa Dios, naghimo kaniya nga bakakon, kay wala man niya tuohi ang pamatuod nga gihimo sa Dios mahitungod sa iyang Anak.
Sulod sa 40 ka tuig naugtas ako niadtong kaliwatana ug miingon, “Sila katawhan nga nangasayop sa ilang kasingkasing, ug sila wala magtagad sa akong mga dalan.”
Tubaga ako sa diha nga magtawag ako, O Dios sa akong katungod! Gitabangan nimo ako sa dihang ako anaa sa kalisdanan. Kaluy-i ako ug pamatia ang akong pag-ampo.
Ug ang iyang pulong wala magpabilin diha kaninyo kay kamo wala man motuo kaniya nga iyang gipadala.
Giawhag ko kamo sa labaw pa ka mainiton nga inyo kining himoon aron ako mahibalik diha kaninyo sa labing madali.
Dihadiha gituy-od ni Jesus ang iyang kamot ug iyang gikuptan si Pedro ug giingnan, “O tawong gamay ug pagtuo, nganong nagduhaduha man ikaw?”
Tinuod kana. Sila gipamali tungod sa ilang pagkadili matinuohon, apan mibarog ka tungod sa imong pagtuo. Apan ayaw pagpagarbo, hinuon pagmahadlokon.
Ang nagtuo kaniya dili na hinukman sa silot apan ang wala magtuo hinukman na sa silot, kay wala man siya motuo sa ngalan sa bugtong Anak sa Dios.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon,
kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
aron hukman sa silot ang tanang wala motuo sa kamatuoran, hinuon nahimuot sa pagkadili matarong.
Dihadiha ang amahan sa bata misinggit nga nag-ingon, “Nagtuo ako, tabangi ang pagkawala nakoy pagtuo!”
Apan alang sa mga talawan, sa mga walay pagtuo, sa mga dulumtanan, sa mga mamumuno, ug sa mga makihilawason, sa mga salamangkiro ug sa mga nagsimba ug mga diosdios, ug sa tanang mga bakakon, ang ilang bahin anaa sa linaw nga nagdilaab sa kalayo ug asupri, nga mao ang ikaduhang kamatayon.”
Unsa kaha kon ang uban wala magmatinumanon? Makaguba ba ang ilang pagkadili-matinumanon sa pagkamatinumanon sa Dios?
Apan dili kita uban sa mga nanibog ug nangalaglag, kondili uban sa mga may pagtuo ngadto sa pagluwas sa ilang mga kalag.
Apan siya wala magduhaduha sa saad sa Dios, kondili nalig-on pinaagi sa pagtuo, samtang naghimaya siya sa Dios,
Tungod sa garbo sa iyang pagbati ang daotan wala mangita kaniya; ang tanan niyang panghunahuna, “Walay Dios.”
Ug bisan pa gani ang uban kanila, kon dili sila magpabilin sa pagkadili matinuohon, isumpay sila niini, kay ang Dios makahimo man sa pagsumpay kanila pag-usab.
Kay diha niini ang pagkamatarong sa Dios gipadayag pinaagi sa pagtuo ngadto sa pagtuo sumala sa nasulat, “Ang matarong mabuhi pinaagi sa pagtuo.”
bisan pa nga kaniadto ako tigpasipala ug tigpanglutos ug mabiaybiayon, apan gikaluy-an ako kay sa akong pagkawalay pagtuo gibuhat nako kadto nga walay kahibalo.
Si Jesus mitubag nga nag-ingon kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, kon aduna kamoy pagtuo ug dili magduhaduha, makahimo kamo dili lamang sa nahimo ngadto sa kahoyng igera, kondili bisan pag moingon kamo niining bukira, ‘Maalsa ka ug matambog ngadto sa lawod,’ kini mahimo.
Ug ang tanang butang nga inyong pangayoon pinaagi sa pag-ampo madawat ninyo kon aduna kamoy pagtuo.”
Paduol kamo sa Dios ug siya mopaduol kaninyo. Mga makasasala, hugasi ang inyong mga kamot, ug putlia ang inyong mga kasingkasing, kamong mga maduhaduhaon!
Karon ang pagtuo mao ang kasigurohan sa mga butang nga atong gilaoman ug ang hugot nga pagsalig sa mga butang nga dili nato makita.
“Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing. Salig kamo sa Dios ug salig usab kamo kanako.
Apan siya wala magduhaduha sa saad sa Dios, kondili nalig-on pinaagi sa pagtuo, samtang naghimaya siya sa Dios,
masaligon sa hingpit nga ang Dios makatuman gayod sa iyang saad.
nga nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat, ug sa tanan nga anaa niini; nga magmatinumanon hangtod sa kahangtoran;
Sa pagkatinuod sultihan ko kamo, nga si bisan kinsa nga moingon niining bukira, ‘Maalsa ka ug matambog ngadto sa dagat,’ ug dili magduhaduha sa sulod sa iyang kasingkasing, kondili motuo hinuon nga matuman gayod ang iyang gisulti, kini mahitabo gayod alang kaniya.
kon kita dili matinumanon, siya magpabilin nga matinumanon kay siya dili man makalimod sa iyang kaugalingon.
Unya miingon siya kanila, “Hain man diay ang inyong pagsalig?” Ug sa ilang kahadlok sila nahibulong nga nag-ingon sa usa ug usa, “Kinsa ba diay kini siya, nga nagmando bisan sa hangin ug tubig, ug sila mituman kaniya?”
Kay kita nasangyawan man usab sa Maayong Balita sama kanila, hinuon ang pulong nga ilang nadungog wala magpulos kanila, kay ang mga nakadungog niini wala man modawat niini uban sa pagtuo.
Busa bisan kinsa kadtong moila kanako sa atubangan sa mga tawo, ilhon usab nako sa atubangan sa akong Amahan nga anaa sa langit,
apan bisan kinsa kadtong molimod kanako sa atubangan sa mga tawo, ilimod usab nako atubangan sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Bisan tuod ug kamo wala makakita kaniya, kamo nahigugma, ug bisan pa nga wala kamo makakita kaniya, kamo nagtuo ug nangalipay sa dili ikaasoy nga kalipay ug puno sa himaya.
Kay diha sa maong paglaom naluwas kita. Apan ang paglaom nga makita dili paglaom, kay kinsa bay naglaom alang sa butang nga iyang nakita?
Apan kon maglaom kita alang sa butang nga wala makita, magpaabot kita niini uban sa pagpailob.
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Ang buangbuang nag-ingon diha sa iyang kasingkasing, “Walay Dios.” Dunot sila, nagbuhat ug mga buhat nga dulumtanan, walay si bisan kinsa nga nagbuhat ug maayo.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan.
Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
ug kon si Cristo wala mabanhaw, kawang lamang ang among pagsangyaw ug kawang lamang usab ang inyong pagtuo.
Sa pag-abot ni Jesus sa balay sa pangulo, nakita niya ang mga tigtukar sa plawta ug ang pundok sa mga tawo nga nagkaguliyang.
Siya miingon, “Pahawa kamo, kay ang dalagita wala mamatay kondili natulog lamang.” Ug ilang gikataw-an siya.
Kay ang Ginoo maayo; ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran, ug ang iyang pagkamatinumanon ngadto sa tanang kaliwatan.
Apan adunay pipila kaninyo nga wala motuo.” Kay si Jesus nasayod man sukad sa sinugdan kinsa kadtong wala motuo ug kinsa kadtong magbudhi kaniya.
Ug kon sa ingon gibistihan sa Dios ang sagbot nga karon buhi diha sa kaumahan ug ugma ilabay ngadto sa pugon, labaw pa nga kamo bistihan niya, O mga tawo nga diyotay ug pagsalig!
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Ug didto ilang gidala kaniya ang usa ka paralitiko nga naghigda sa iyang higdaanan. Ug sa pagkakita ni Jesus sa ilang pagsalig, siya miingon sa paralitiko, “Anak, ayaw kaguol, ang imong mga sala gipasaylo na.”
Sa walay pagsibog pangusgan nato pagkupot ang paglaom sa atong tinuohan, kay kasaligan siya nga nagsaad kanato.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.
Gilansang ako sa krus uban kang Cristo, dili na ako ang nabuhi, kondili si Cristo ang nabuhi sa sulod nako, ug ang kinabuhi nga karon akong gikinabuhi sa unod akong gikinabuhi diha sa akong pagtuo sa Anak sa Dios nga nahigugma kanako ug mitugyan sa iyang kaugalingon alang kanako.
Gitalikdan nimo ang tanan nga nangasaag gikan sa imong mga lagda, kay ang ilang limbong lawang lamang.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Kay ako nagsulti pinaagi sa grasya nga gihatag kanako ngadto sa matag usa kaninyo sa dili paghunahuna ug labaw sa angay ninyo nga hunahunaon mahitungod sa inyong kaugalingon, kondili sa paghunahuna uban sa kaligdong sibo sa gidak-on sa pagtuo nga gihatag sa Dios sa matag usa.
Dili ingon nga nagpaka-agalon kami kaninyo sa inyong pagtuo, hinuon, kami naghago uban kaninyo alang sa inyong kalipay, tungod kay kamo malig-ong nagbarog sa inyong pagtuo.
Unya dihay mga eskriba ug mga Pariseo nga miingon kaniya, “Magtutudlo, buot unta kaming motan-aw ug ilhanan gikan kanimo.”
Apan kanila mitubag siya nga nag-ingon, “Ang usa ka daotan ug maluibon nga kaliwatan mangita ug ilhanan apan walay laing ilhanan nga ihatag niini gawas lamang sa ilhanan ni Jonas nga propeta.
aron ang inyong pagtuo dili diha sa kaalam sa mga tawo kondili diha sa gahom sa Dios.
Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,
Ug unsa pay uban nga akong isulti? Kay kulang ang akong panahon sa paghisgot mahitungod kang Gideon, kang Barak, kang Samson, kang Jepta, mahitungod kang David ug kang Samuel ug sa mga propeta,
nga tungod sa pagtuo gibuntog nila ang mga gingharian, gipatuman nila ang kaangayan, gidawat nila ang mga saad, gipatak-om nila ang mga baba sa mga liyon,
gipalong nila ang bangis nga kalayo, nakaikyas sila sa sulab sa espada, nalig-on gikan sa kahuyang, nangahimo sila nga kusgan diha sa panggubatan, ilang gipatibulaag ang mga kasundalohang langyaw.
kay bisan ug nahibalo sila sa Dios, wala nila siya pasidunggi ingon nga Dios o magpasalamat sila kaniya, hinuon ang ilang pangatarongan nahimong walay hinungdan ug gingitngitan ang ilang walay buot nga kasingkasing.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo.
Kay ang tanan nga mangayo makadawat ug ang mangita makakaplag ug alang kaniya nga manuktok ablihan ang pultahan.
Busa giingnan ko kamo nga mangamatay kamo diha sa inyong mga sala, kay mangamatay man gayod kamo diha sa inyong mga sala gawas kon motuo kamo nga ako mao siya.”
Ngano man? Tungod kay wala man sila maningkamot pagsunod niini pinaagi sa pagtuo, kondili ingon nga daw pinasikad sa mga binuhatan. Napandol sila sa batong makapandol,
Maayo na man unta ang inyong dagan. Kinsa ba gayod ang mibabag kaninyo sa inyong pagtuman sa kamatuoran?
Apan kinahanglan nga magbuhat kamo sa pulong ug dili kay tigpaminaw lamang nga sa ingon gilimbongan ninyo ang inyong kaugalingon.
Akong gipili ang dalan sa pagkamatinumanon; gibutang nako ang imong mga tulumanon sa akong atubangan.
ug mao kana ang hinungdan ngano nga nag-antos ako sa ingon. Apan wala nako kini ikaulaw, kay ako nakaila kinsa ang akong gituohan ug ako nagtuo gayod nga hangtod niadto unyang adlawa siya makahimo pagbantay sa gipiyal kanako.
Sultihan ko kamo, nga sa madali iyang hatagan sila ug hustisya. Apan sa pag-abot sa Anak sa Tawo, makakita ba kaha siya ug pagtuo dinhi sa kalibotan?”
Ang imong gingharian usa ka dayong gingharian ug ang imong paghari molungtad ngadto sa tanang mga kaliwatan. Ang Ginoo matinumanon sa tanan niyang mga pulong, ug puno sa grasya diha sa tanan niyang mga buhat.
Sa Dios nga ang pulong akong gidayeg, diha sa Dios ako nagsalig nga walay kahadlok. Unsay mabuhat sa unod ngari kanako?
kay diha kang Cristo Jesus kamong tanan nahimo na man nga mga anak sa Dios pinaagi sa pagtuo.
Bisan ug maglakaw ako latas sa walog sa landong sa kamatayon, dili ako mahadlok sa bisan unsang daotan; kay ikaw uban man kanako; ang imong bunal ug sungkod, naghupay kanako.
“Busa ayaw na kamo kabalaka mahitungod sa ugma, kay ang ugma may kabalaka sa iyang kaugalingon. Igo na alang sa usa ka adlaw ang iyang kaugalingong suliran.
Kay siya milaom bisan ug wala nay paglaom, mituo nga siya mahimong amahan sa daghang mga nasod, sumala sa gisulti kaniya, “Sama niana kadaghan ang imong kaliwatan.”
Wala siya maluya sa iyang pagtuo bisan sa iyang pagpamalandong mahitungod sa iyang lawas, nga daw patay na kay siya mga usa ka gatos na ka tuig o sa iyang pagpamalandong mahitungod sa pagkadili na manganak ni Sara.
Kay kon si Abraham nahimo pang matarong tungod sa iyang mga binuhatan, aduna unta siyay ikapasigarbo, apan dili sa atubangan sa Dios.
Apan siya wala magduhaduha sa saad sa Dios, kondili nalig-on pinaagi sa pagtuo, samtang naghimaya siya sa Dios,
Walay pagsulay nga miabot kaninyo nga wala masinati sa tawo. Ang Dios kasaligan, ug dili niya itugot nga kamo sulayon labaw sa inyong masarangan, apan uban sa pagsulay siya magtagana usab ug lutsanan, aron makasugakod kamo niini.
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Kita nahibalo ug nagtuo sa gugma nga gibatonan sa Dios alang kanato. Ang Dios gugma ug ang nagpabilin sa gugma nagpabilin sa Dios ug ang Dios nagpabilin diha kaniya.
Ang tanang daotan sa yuta gisalikway nimo sama sa taya; busa gihigugma nako ang imong mga pagpamatuod.
Ang kahadlok sa tawo nagbutang ug usa ka lit-ag, apan siya nga nagsalig sa Ginoo layo sa kakuyaw.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Apan dihadiha, si Jesus misulti kanila nga nag-ingon, “Salig kamo, ako kini; ayaw kamo kalisang.”
Apan kita mga lumulupyo sa langit, ug gikan niini atong gipaabot ang Manluluwas, ang Ginoong Jesu-Cristo.
Apan nagsalig ako kanimo, O Ginoo; ako nag-ingon, “Ikaw mao ang akong Dios.”
Ang akong mga panahon anaa sa imong kamot; luwasa ako gikan sa kamot sa akong mga kaaway, ug sa mga naglutos kanako!
“Kamo mao ang kahayag sa kalibotan. Ang siyudad nga mahimutang sa ibabaw sa bungtod dili gayod matago.
Ang mga tawo dili usab magdagkot ug suga aron ibutang kini sa ilalom sa gantangan kondili sa ibabaw sa tungtonganan ug kini moiwag kanilang tanan nga anaa sa sulod sa balay.
Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
Ug inig-abot na niya, iyang pailhon ang kalibotan mahitungod sa sala ug sa pagkamatarong ug sa hukom:
mahitungod sa sala, kay sila wala man motuo kanako,
Alang sa mga putli, ang tanang butang putli, apan alang sa mga hugaw ug dili matinuohon, walay butang nga putli, hinuon ang ilang mga hunahuna ug tanlag mao ang hugaw.
Pagmatngon, mga igsoon, basin unya nga diha kaninyo adunay daotan ug dili matinuohong kasingkasing nga mibiya gikan sa buhi nga Dios.
Ug si Jesus miingon kanila, “O mga tawong buangbuang, ug mga hinay ug kasingkasing sa pagtuo sa tanang gisulti sa mga propeta!
Unya mipakita siya sa napulo ug usa samtang nanambong sila sa kan-anan ug gisaway niya sila tungod sa kakulang nila ug pagtuo ug kagahi nila ug kasingkasing, kay wala man sila motuo sa mga nakakita kaniya human siya mabanhaw.
Apan kay nagsulti man ako sa kamatuoran, kamo dili motuo kanako.
Kinsa man kaninyo ang makapamatuod nga ako sad-an? Kay ako nagsulti sa kamatuoran, nganong dili man kamo motuo kanako?
Diha kanila ang mga hunahuna sa mga dili magtutuo gibutaan sa dios niining panahona, aron dili sila makakita sa kahayag sa Maayong Balita sa himaya ni Cristo nga mao ang dagway sa Dios.
Ang diha sa daplin sa dalan mao ang nakadungog, unya ang yawa miabot ug gikuha ang pulong gikan sa ilang mga kasingkasing aron dili sila motuo ug maluwas.
Bisan pa niini sila nagpadayon sa pagpakasala; bisan pa sa iyang mga katingalahang buhat sila wala motuo.