Kategorya
107 Mga Bersikulo sa Biblia Bahin sa Panimalos
Sa tibuok nga Kasulatan, gitudloan kita nga ang panimalos dili atoa isip mga tawo, kondili iya sa Ginoo.
Sa Roma 12:19, klaro kitang gisugo: "Ayaw kamo pagpanimalos, mga hinigugma, kondili paghatag ug dapit sa kapungot sa Dios; kay nahisulat man, 'Ako ang magapanimalos; ako ang magabalos,' nag-ingon ang Ginoo." Kini nagpasabot nga dili nato angay kuhaon ang hustisya sa atong kaugalingong mga kamot, apan mosalig nga ang Dios lamang ang makahatag niini sa matarung nga paagi.
Kon kita nasakitan o nahiagom ug daotan, natural lang nga ang atong tawhanong kinaiyanhon modasig nato sa pagpanimalos. Apan, ang Biblia nagdasig nato nga mosalig sa Ginoo ug mopasaylo imbes nga mangita ug balos. Sa Proverbio 20:22, giingnan kita: "Ayaw pag-ingon, 'Balosan ko siya;' paghulat sa Ginoo, ug siya ang moluwas kanimo."
Ang panimalos morag usa ka paagi aron mabalik ang atong dungog o mabayran ang kadaot nga nahimo nato, apan ang Biblia nagtudlo nga dili nato responsibilidad ang pagpangita niini. Hinuon, angay kitang mosalig sa gahom ug kaalam sa Dios aron ipahamtang ang hustisya sa iyang hingpit nga panahon.
Kon biyaan nato ang panimalos ug mosunod sa mga pagtulon-an sa Biblia, makaplagan nato ang tinuod nga kagawasan ug masinati ang gahom sa gugma ug grasya sa Dios nga makausab sa atong kinabuhi.
O Ginoo, ikaw nga Dios sa pagpanimalos, ikaw nga Dios sa pagpanimalos, dan-ag! Siya nga nagpanton sa kanasoran, dili ba siya magpanton? Siya nga nagtudlo ug kahibalo ngadto sa tawo, ang Ginoo, nasayod sa mga hunahuna sa tawo, nga kini kakawangan lamang. Bulahan ang tawo nga imong gipanton, O Ginoo, ug nga imong gitudloan gikan sa imong Balaod, aron sa paghatag kaniya ug pahulay gikan sa mga adlaw sa kalisdanan, hangtod nga makalot ang gahong alang sa mga daotan. Kay ang Ginoo dili mosalikway sa iyang katawhan; dili siya mobiya sa iyang panulundon; kay ang hustisya mobalik ngadto sa matarong, ug ang tanang ligdong ug kasingkasing magsunod niini. Kinsa ba ang motindog alang kanako batok sa mga daotan? Kinsa ba ang motindog alang kanako batok sa mga tigbuhat ug daotan? Kon wala pa motabang kanako ang Ginoo, magpuyo unta dayon ang akong kalag sa yuta sa kahilom. Sa paghunahuna nako, “Ang akong tiil nadalin-as,” ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, nagsapnay kanako. Sa dihang daghan kaayo ang akong gihunahuna, ang imong mga paghupay nakapalipay sa akong kalag. Tindog, O maghuhukom sa yuta; ihatag sa mga mapahitas-on ang angay kanila!
Ayaw panimalos o pagbaton ug pagdumot batok sa mga anak sa imong kaugalingong katawhan, kondili higugmaa ang imong isigkatawo sama sa imong kaugalingon. Ako mao ang Ginoo.
Akoa ang panimalos, ug ang bayad, alang sa panahon nga ang ilang tiil madalin-as; kay ang adlaw sa ilang katalagman nagkaduol na ug ang ilang kalaglagan moabot sa kalit lamang.
“Dayega ang iyang katawhan, O mga nasod; kay siya manimalos sa dugo sa iyang mga sulugoon, ug manimalos sa iyang mga kabatok, ug magbayad sa sala sa iyang yuta, alang sa iyang katawhan.”
dili magbalos ug daotan sa daotan o magbalos ug pasipala sa pagpasipala kondili magpanalangin hinuon kay alang niini kamo gitawag aron makaangkon ug panalangin.
Ayaw pag-ingon, “Ako mobalos sa doatan”; hulata ang Ginoo, ug siya motabang kanimo.
Ayaw paglipay sa diha nga ang imong kaaway mapukan, ug ayaw pamayaa ang imong kasingkasing sa diha nga siya mapandol; kay tingali unyag ang Ginoo makakita niini ug dili mahimuot, ug ipalayo ang iyang kasuko gikan kaniya. Ayaw kasubo sa imong kaugalingon tungod sa mga tigbuhat ug daotan, ug ayaw kasina sa daotan; kay ang ilang mga kasingkasing naglaraw ug kabangis, ug ang ilang mga ngabil naglitok ug daotan. kay ang tawong daotan walay kaugmaon; ang suga sa daotan palongon.
Ayaw pag-ingon, “Buhaton nako kaniya ang sama sa iyang gibuhat kanako; akong bayaran ang tawo sumala sa iyang nabuhat.”
Ang Ginoo abubhoan nga Dios ug manimalos, ang Ginoo manimalos ug puno sa kapungot; ang Ginoo manimalos sa iyang mga kaaway ug nagtipig ug kaligutgot alang sa iyang mga kaaway. Ang Ginoo hinay nga masuko ug dako ug gahom, ug ang Ginoo dili gayod mag-isip nga walay sala niadtong mga sad-an. Ang iyang pamaagi anaa sa alimpulos ug sa bagyo, ug ang mga dag-om mao ang abog sa iyang mga tiil.
Apan sultihan ko kamo, higugmaa ninyo ang inyong mga kaaway ug pag-ampo alang sa mga naglutos kaninyo
“Nakadungog kamo nga kini giingon, ‘Mata bayrag mata ug ngipon bayrag ngipon.’ Apan sultihan ko kamo, ayaw ninyo balosi ang daotan. Apan kon may mosagpa kanimo sa tuo nimong aping, itaon kaniya ang pikas usab,
Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo. Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo.
Ug sa matag higayon nga kamo motindog aron sa pag-ampo, kon aduna kamoy kayugot batok kang bisan kinsa, pasayloa siya aron ang inyong Amahan nga anaa sa langit mopasaylo usab kaninyo sa inyong mga kalapasan.”
“Apan sultihan ko kamong mga namati, Higugmaa ang inyong mga kaaway, buhati ug maayo kadtong mga nagdumot kaninyo. Panalangini ang mga nagtunglo kaninyo ug pag-ampo alang sa mga nagdaogdaog kaninyo.
Ayaw paglipay sa diha nga ang imong kaaway mapukan, ug ayaw pamayaa ang imong kasingkasing sa diha nga siya mapandol; kay tingali unyag ang Ginoo makakita niini ug dili mahimuot, ug ipalayo ang iyang kasuko gikan kaniya.
Kay kita nakaila kaniya nga nag-ingon, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad.” Ug usab, “Ang Ginoo maghukom sa iyang katawhan.”
Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.”
Matngoni nga wala kaninyoy magbalos ug daotan sa daotan, hinuon tinguhaa ninyo sa kanunay ang pagbuhat ug maayo ngadto sa usa ug usa ug ngadto sa tanan.
Sa kataposan, mga igsoon, pagmalipayon kamo. Hingpita ang inyong kaugalingon, pagmadasigon kamo, pagsinabtanay kamo sa usa ug usa, pagpuyo kamo nga malinawon, ug ang Dios sa gugma ug kalinaw mag-uban kaninyo.
Siya gidaogdaog ug siya gisakit, bisan pa niana wala niya bukha ang iyang baba; sama sa usa ka nating karnero nga gidala ngadto sa ihawan, ug sama sa usa ka karnero nga naamang sa atubangan sa iyang mga tigtupi, busa wala niya bukha ang iyang baba.
Ug si David miingon, “Ingon nga ang Ginoo buhi, ang Ginoo ang maghampak kaniya o ang iyang adlaw sa kamatayon moabot o siya moadto sa gubat ug mamatay. Ang Ginoo nagdili nga bakyawon nako ang akong kamot batok sa dinihogan sa Ginoo, apan karon kuhaa ang bangkaw nga anaa sa iyang ulohan ug ang tibod sa tubig, ug manglakaw kita.”
Ug ang Ginoo miingon kaniya, “Dili kana mahitabo! Si bisan kinsa nga mopatay kang Cain panimaslan ug pito ka pilo.” Ug gibutangan sa Ginoo ug patik si Cain aron siya dili patyon ni bisan kinsa nga makakita kaniya.
Kon ang imong kaaway gigutom, hatagi siya ug pan nga makaon; ug kon siya giuhaw, hatagi siya ug tubig nga mainom; kay ikaw magtapok ug mga baga sa kalayo ibabaw sa iyang ulo, ug ang Ginoo magganti kanimo.
Ayaw na pagkasuko, ug biyai ang kaligutgot! Ayaw na kaguol, kay kana nagpaingon sa buhat nga daotan. Kay ang mga daotan laglagon, apan ang mga naghulat sa Ginoo makapanag-iya sa yuta.
Busa nganong maghukom ka man sa imong igsoon? O nganong magtamay ka man sa imong igsoon? Kitang tanan moatubang ra unya sa hukmanan sa Dios; kay nasulat kini, “Ingon nga ako buhi, nag-ingon ang Ginoo, ang tanan moluhod sa akong atubangan, ug ang tanang dila magsugid ngadto sa Dios.” Sa ingon niana ang matag usa kanato maghatag unya ug husay sa iyang kaugalingon ngadto sa Dios.
Ug si Jesus miingon kaniya, “Iuli sa sakoban ang imong espada kay ang tanang mogamit ug espada mamatay sa espada.
Pakigbatok, O Ginoo, niadtong mga nakigbatok kanako; pakig-away batok niadtong nakig-away kanako!
Ang Dios matarong nga maghuhukom ug usa ka Dios nga may kaligutgot matag adlaw. Kon ang usa ka tawo dili magbasol, bairon sa Dios ang iyang espada; gibawog niya ang iyang pana ug giandam kini; giandam niya ang iyang mga hinagiban sa kamatayon, gihimo niya nga magsiga ang iyang mga udyong.
kay matarong alang sa Dios nga ang mga nagsakit kaninyo balosan niya ug kasakit. Ug kamo nga gisakit makapahulay uban kanamo sa diha nga ang Ginoong Jesus ipadayag na gikan sa langit uban sa iyang gamhanang mga anghel diha sa nagdilaab nga kalayo. Siya magpahamtang ug panimalos batok kanila nga wala moila sa Dios ug kanila nga wala magtuman sa Maayong Balita sa atong Ginoong Jesus.
Kon ang mga pamaagi sa usa ka tawo makapahimuot sa Ginoo, iyang himoon bisan ang iyang mga kaaway nga makigdait kaniya.
Ingna sila nga adunay mahadlokon nga kasingkasing, “Pagmalig-on, ayaw kahadlok! Tan-awa, ang inyong Dios moanhi uban ang panimalos, uban ang pagbalos sa Dios. Siya moanhi ug magluwas kaninyo.”
Ang gugma dili tigpasigarbo, dili magbinastos, dili mamugas alang sa iyang kaugalingon, dili masuk-anon o madinumtanon.
Unya si Jesus miingon, “Amahan, pasayloa sila, kay wala sila masayod sa ilang gibuhat.” Ug ilang giripahan ang iyang mga bisti aron sa pagbahin niini.
kay siya alagad sa Dios alang sa imong kaayohan. Apan kon daotan ang imong buhat, angay ikaw nga mahadlok, kay dili kawang ang iyang pagdala ug espada. Siya mao ang alagad sa Dios aron pagpahamtang sa iyang kapungot kanila nga nagbuhat ug daotan.
“Kon nakita nimo ang baka sa imong kaaway o ang iyang asno nga nakabuhi, dad-a gayod kini ngadto balik kaniya. Kon ang asno sa nagdumot kanimo imong makita nga nalup-og ilalom sa iyang karga, ayaw gayod siya pasagdi uban niini, kinahanglang imo siyang tabangan sa pagpatindog niini.
Nasayod ako nga ang Ginoo naglaban sa katungod sa mga sinakit, ug nagpahamtang sa hustisya alang sa mga nangkinahanglan.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot. Silang tanan nga nangasilag kanimo pakaulawan ug libogon; sila nga makigbisog batok kanimo mahimong daw wala, ug mangahanaw.
Ayaw kaguol tungod sa mga daotan, ayaw kasina niadtong mga tigbuhat ug sayop! Kay sa dili madugay ang mga daotan mangawala; bisan ug susihon nimo pag-ayo ang iyang dapit, siya wala na didto. Apan ang mga mapaubsanon manag-iya sa yuta, ug maglipay sa ilang kaugalingon diha sa kadagaya sa kauswagan. Naglaraw ang daotan batok sa matarong, ug nagkagot ang iyang mga ngipon tungod kaniya; apan ang Ginoo nagkatawa sa daotan kay siya nakakita nga umaabot ang iyang adlaw. Ang mga daotan naglanit sa espada ug nagbingat sa ilang pana aron sa pagpukan sa kabos ug sa nanginahanglan, sa pagpatay niadtong naglakaw sa katarong; ang ilang espada molagbas sa ilang kaugalingong kasingkasing, ug ang ilang pana mangabali. Maayo pa ang diyotay nga anaa sa matarong kay sa kadagaya sa daghan nga makasasala. Kay ang mga bukton sa mga daotan balion; apan ang Ginoo magsapnay sa mga matarong. Ang Ginoo nahibalo sa mga adlaw sa mga dili masaway, ug ang ilang panulundon magpabilin hangtod sa kahangtoran; dili sila maulawan sa mga panahon nga daotan, sa mga adlaw sa gutom sila may kadagaya. Kay sa dili madugay putlon sila sama sa balili, ug mangalaya sama sa lunhaw nga mga sagbot.
Siya nga hinay sa pagkasuko adunay dakong pagpanabot, apan ang madalidalion sa pagkasuko nagpasidungog sa kabuang.
Sabta ninyo kini, hinigugma kong mga igsoon. Kinahanglan nga ang matag tawo mag-inabtik sa pagpamati, maghinay sa pagsulti, maghinay sa pagkasuko, Mga igsoon ko, isipa nga tumang kalipay sa dihang makasugat kamo ug nagkalainlaing mga pagsulay, kay ang kasuko sa tawo dili magbuhat sa pagkamatarong sa Dios.
Ang tubag nga malumo makapahupay sa kasuko, apan ang pulong nga hait makapahagit sa kasuko.
Biya sa daotan, ug buhata ang maayo; aron magpuyo ikaw hangtod sa kahangtoran. Kay ang Ginoo nahigugma sa hustisya; siya dili mobiya sa iyang mga balaan. Ang matarong molungtad hangtod sa kahangtoran, apan ang kaliwat sa mga daotan laglagon. Ang mga matarong manag-iya sa yuta, ug magpuyo niini hangtod sa kahangtoran.
ang Dios nga nanimalos alang kanako ug nagbuntog sa mga katawhan ubos kanako; nga nagluwas kanako gikan sa akong mga kaaway; Oo, gituboy nimo ako ibabaw kanila nga nakigbatok kanako; giluwas nimo ako gikan sa mga tawo nga bangis.
Hangtod kanus-a ba mag-antos ang imong alagad? Kanus-a pa ba nimo hukman ang mga naglutos kanako? Ang mga mapahitas-on nagkalot ug mga gahong alang kanako, mga tawo nga wala magsubay sa imong Balaod. Ang tanan nimong kasugoan matuod gayod; sila naglutos kanako sa paagi nga dili matarong; tabangi ako!
Kon ang usa ka tawo mobalos ug daotan sa maayo, ang daotan dili mobiya sa iyang balay.
Kay kon mopasaylo kamo sa mga tawo sa ilang mga kalapasan, pasayloon usab kamo sa inyong langitnong Amahan apan kon dili man kamo mopasaylo sa mga tawo sa ilang mga kalapasan, ang inyong Amahan dili usab mopasaylo sa inyong mga kalapasan.
Ang usa ka tawo nga masuk-anon naghagit ug panag-away, apan siya nga hinay sa pagkasuko nagpahilom sa panagbingkil.
Sa gisultihan siya ug pasipala, wala siya mobalos ug pasipala; sa nag-antos siya, wala siya manghulga; hinuon gitugyan niya ang iyang kaugalingon ngadto kaniya nga maghukom uban sa katarongan.
Ikaw magtan-aw lamang pinaagi sa imong mga mata, ug makita nimo ang balos alang sa daotan.
Ayaw kasina sa mga daotang tawo, o magtinguha sa pagpakig-uban kanila; Kon ikaw maluya sa adlaw sa kalisdanan, ang imong kusog gamay ra. Luwasa kadtong gipangdala ngadto sa kamatayon; pugngi kadtong nangapandol paingon sa ihawan. Kon ikaw moingon, “Tan-awa, wala kami mahibalo niini,” dili ba siya nga nagsusi sa kasingkasing nakasabot niini? Dili ba siya mga nagbantay sa imong kalag nahibalo niini, ug dili ba siya magbalos sa tawo sumala sa iyang buhat? Anak ko, kaon ug dugos, kay kini maayo, ug ang mga tinulo sa dugos tam-is sa imong pagtilaw. Hibaloi nga ang kaalam ingon niana diha sa imong kalag; kon ikaw makakaplag niini, adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili makawang. Ayaw pangatang sama sa tawo nga daotan batok sa puluy-anan sa matarong; ayaw buhati ug kadaot ang iyang panimalay; kay ang matarong nga tawo mapukan sa makapito ug mobangon pag-usab; apan ang daotan mapukan pinaagi sa katalagman. Ayaw paglipay sa diha nga ang imong kaaway mapukan, ug ayaw pamayaa ang imong kasingkasing sa diha nga siya mapandol; kay tingali unyag ang Ginoo makakita niini ug dili mahimuot, ug ipalayo ang iyang kasuko gikan kaniya. Ayaw kasubo sa imong kaugalingon tungod sa mga tigbuhat ug daotan, ug ayaw kasina sa daotan; kay ang ilang mga kasingkasing naglaraw ug kabangis, ug ang ilang mga ngabil naglitok ug daotan.
“Kon gikalipay nako ang pagkalaglag niadtong nagdumot kanako, o nagmaya sa diha nga naapsan siya sa kadaot Dili ba katalagman ang modangat sa mga dili matarong, ug kadaotan alang sa mga tigbuhat ug kalapasan? wala nako pasagdi ang akong baba nga makasala sa pagpangayo sa iyang kinabuhi pinaagi sa usa ka panghimaraot;
Pagbantay kamo sa inyong kaugalingon. Kon ang imong igsoon makasala, badlonga siya, ug kon siya maghinulsol, pasayloa siya. Mao usab unya sa adlaw nga ipadayag na ang Anak sa Tawo. Niadtong adlawa, siya nga atua sa atop ug ang iyang mga butang anaa sa sulod sa balay, ayaw pakanaoga aron sa pagkuha pa niini, ug mao man usab siya nga atua sa uma, ayaw na pabalika. Hinumdomi ninyo ang asawa ni Lot. Si bisan kinsa nga nagtinguha sa pagluwas sa iyang kinabuhi, mawad-an hinuon siya niini, apan si bisan kinsa nga mawad-an sa iyang kinabuhi, magpatunhay hinuon niini. Sultihan ko kamo, nga niana unyang gabhiona adunay duha ka tawo sa usa ka higdaanan, ang usa kuhaon ug ang usa mahibilin. Duha ka babaye maggaling, ang usa kuhaon ug ang usa mahibilin.” Ug sila miingon kaniya, “Asa man, Ginoo?” Siya mitubag kanila, “Diin gani ang patay, atua usab didto magtapok ang mga agila.” Ug kon sa usa ka adlaw makasala siya sa makapito batok kanimo, ug sa makapito moduol siya kanimo ug moingon, ‘Nagbasol ako,’ kinahanglang pasayloon nimo siya.”
Kasuko kamo apan ayaw pagpakasala tungod niini, ayaw pasalopi sa adlaw ang inyong kasuko, ug ayaw ninyo hatagi ug higayon ang yawa.
walay hinagiban nga gibuhat batok kanimo nga magmalamposon, ug imong pamatud-an nga sayop ang matag dila nga maghukom batok kanimo. Kini mao ang panulundon sa mga sulugoon sa Ginoo, ug ang ilang pagkamatarong nga gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.”
Kay bisan tuod ug kami nagkinabuhi nga unodnon, wala kami makiggubat sumala sa unod, kay ang mga hinagiban sa among pakiggubat dili man unodnon kondili gamhanan tungod sa Dios aron sa paglumpag sa mga kuta,
Ug dayag kaayo ang mga buhat sa unod nga mao kini: salawayong pakighilawas, kahugaw, kaulag, Karon, ako, si Pablo, magsulti kaninyo nga kon magpatuli gani kamo, si Cristo dili magpulos kaninyo. pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok, kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios.
“Apan kon mamati kamo pag-ayo sa iyang tingog ug buhaton ninyo ang tanan nga akong gisulti, ako mahimong kaaway sa inyong mga kaaway ug kabatok sa inyong mga kabatok.
Tugbang sa akong gugma nakigbatok sila kanako, bisan ug ako nag-ampo alang kanila. Busa sila mibalos kanako ug daotan alang sa maayo ug pagdumot alang sa akong gugma.
Unya si Pedro miduol ug miingon kaniya, “Ginoo, makapila ba makasala ang akong igsoon batok kanako, ug pasayloon nako siya? Makapito ba?” Si Jesus mitubag kaniya, “Wala ako mag-ingon kanimo nga makapito, kondili 70 ka pito.
Ngadto kaniya nga nagsagpa kanimo sa aping, itaon usab ang pikas ug kaniya nga nag-ilog sa imong kupo, ayaw usab ihikaw ang imong bisti.
Ipasumbalik niya ngadto kanila ang ilang kasal-anan, ug magpuo kanila diha sa ilang kaugalingong kadaotan; ang Ginoo nga atong Dios magpuo kanila.
Sa diha nga mabuhat ang hustisya, kalipay kini sa matarong, apan kapukanan sa tigbuhat ug daotan.
Busa ang Ginoo nag-ingon, ang Ginoo sa mga panon, ang Gamhanan sa Israel, “Ah, ipahungaw nako ang akong kasuko ngadto sa akong mga kaaway, ug manimalos ako sa akong mga kabatok.
Busa kita nga mga lig-on kinahanglang motabang pagpas-an sa mga kaluyahon sa mga huyang, ug dili magpahimuot sa atong kaugalingon. Ug miingon usab siya, “Paglipay kamo, O mga Gentil, uban sa iyang katawhan”; ug usab, “Dayega ninyo ang Ginoo, kamong tanang mga Gentil, ug ipadayeg siya sa tanang katawhan”; ug dugang pa, si Isaias miingon, “Motungha ang gamot ni Jesse, siya nga mobarog aron sa paghari sa mga Gentil; kaniya maglaom ang mga Gentil.” Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom. Nagtuo gayod ako mahitungod kaninyo, akong mga igsoon, nga kamo puno sa pagkamaayo, napuno sa tanang kahibalo ug may katakos sa pagtambag sa usa ug usa. Apan mahitungod sa pipila ka butang nagsulat ako kaninyo nga maisogon agig pagpahinumdom kaninyo, tungod sa grasya nga gihatag kanako sa Dios aron mahimo akong alagad ni Cristo Jesus ngadto sa mga Gentil diha sa pagpangalagad ingon nga pari sa Maayong Balita sa Dios aron ang halad sa mga Gentil dawaton ingon nga gibalaan sa Espiritu Santo. Busa diha kang Cristo Jesus may ikapasigarbo ako sa akong buhat alang sa Dios. Kay dili ako mangahas sa paghisgot ug bisan unsa gawas sa gibuhat ni Cristo pinaagi kanako aron magmasinugtanon ang mga Gentil, pinaagi sa pulong ug buhat. Pinaagi sa gahom sa mga milagro ug sa mga katingalahan, pinaagi sa gahom sa Espiritu sa Dios, nga tungod niana, natapos nako pagwali ang Maayong Balita mahitungod kang Cristo sukad sa Jerusalem hangtod sa kayutaan libot sa Ilirico. Ang matag usa kanato kinahanglang magpahimuot sa atong isigkatawo alang sa iyang kaayohan aron siya malig-on.
Ang kasuko sa usa ka buangbuang mahibaloan dayon, apan ang usa ka maalamong tawo dili manumbaling sa pagpakaulaw kaniya.
mag-pinailobay sa usa ug usa ug nga kon aduna may mulo ang usa batok sa usa, magpinasayloay ang usa ug usa. Ingon nga ang Ginoo nagpasaylo kaninyo, busa mao usab kamo.
Mga hinigugma, maghigugmaay kita sa usa ug usa kay ang gugma iya sa Dios, ug siya nga nahigugma gipakatawo sa Dios ug nakaila sa Dios. Ang wala mahigugma wala makaila sa Dios kay ang Dios gugma.
Ang tawo nga walay pagpugong sa kaugalingon sama sa usa ka siyudad nga nalumpag ug gibiyaan nga walay mga paril.
Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo. Tan-awa ninyo nga walay si bisan kinsa nga mapakyas sa pagkab-ot sa grasya sa Dios, nga walay “gamot sa kapaitan” nga maghimo ug kasamok ug tungod niini, daghan ang mahugaw,
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan. Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato. Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin.
Ang pagdumot naghatag ug kasamok, apan ang gugma nagtabon sa tanang mga kalapasan.
Busa bisan unsa nga buot ninyo nga buhaton sa mga tawo kaninyo, buhata ngadto kanila, kay mao kini ang Balaod ug ang mga Propeta.
Labaw sa tanan, pagmainiton kamo kanunay sa inyong gugma sa usa ug usa, kay ang gugma magtabon man sa daghang mga sala.
Ang kaluwasan sa mga matarong gikan sa Ginoo; siya mao ang ilang dalangpanan panahon sa kalisdanan. Paglipay diha sa Ginoo, ug siya maghatag kanimo sa mga tinguha sa imong kasingkasing. Ang Ginoo nagtabang kanila ug nagluwas kanila; siya nagpalingkawas kanila gikan sa mga daotan ug nagluwas kanila, kay sila midangop man kaniya.
Ang kahadlok wala diha sa gugma, apan ang hingpit nga gugma naghingilin sa kahadlok. Kay ang kahadlok adunay silot ug siya nga nahadlok wala pa mahingpit diha sa gugma. Kita nahigugma tungod kay siya una mang nahigugma kanato.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Ang maayong pagpanabot sa usa ka tawo makahimo kaniya nga hinay sa pagkasuko, ug maoy iyang himaya ang pagpasaylo sa kalapasan.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Siya magpadala gikan sa langit ug magluwas kanako, iyang pakaulawan kadtong magyatak kanako. Selah Ang Dios magpadala sa iyang gugmang walay paglubad ug sa iyang pagkamatinud-anon.
“Ayaw pagsulti ug tinumotumo nga taho. Ayaw pagpakig-abin sa tawong daotan aron mahimong saksi nga bakakon.
Lig-ona ang mga kamot nga luya, ug lig-ona ang mga tuhod nga huyang. Ingna sila nga adunay mahadlokon nga kasingkasing, “Pagmalig-on, ayaw kahadlok! Tan-awa, ang inyong Dios moanhi uban ang panimalos, uban ang pagbalos sa Dios. Siya moanhi ug magluwas kaninyo.”
Sultihan ko kamo, nga sa adlaw sa paghukom ang mga tawo maghatag unya ug husay alang sa matag pulong nga walay pulos nga ilang gilitok, kay pinasikad sa imong mga pulong ikaw ilhong matarong ug pinasikad sa imong mga pulong ikaw hukman sa silot.”
Siguro gayod nga ang daotang tawo dili mahimong dili masilotan, apan ang matarong luwason.
Ang Ginoo miagi sa iyang atubangan ug miingon, “Si Yahweh, si Yahweh, usa ka Dios nga maluluy-on, mapuangoron, hinay sa pagkasuko, puno sa gugmang walay paglubad ug pagkamatinumanon, nagpadayon sa gugmang walay paglubad ngadto sa mga linibo, nagpasaylo sa pagkadaotan ug sa pagkamalapason ug sa sala, apan dili magpalingkawas sa sad-an, nagsilot sa mga sala sa mga ginikanan diha sa mga anak ug sa mga anak sa mga anak ngadto sa ikatulo ug ikaupat nga kaliwatan.”
“Ang Bato, ang iyang buhat hingpit, kay ang tanan niyang mga paagi matarong. Dios sa pagkamatinumanon ug walay kasal-anan, matarong ug tul-id siya.
Kay ikaw, O Ginoo, maayo, ug mapasayloon, ug madagayaon sa gugmang walay paglubad alang sa tanan nga nagsangpit kanimo.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay. Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
aron sa pagmantala sa tuig nga gikahumut-an sa Ginoo, ug sa adlaw sa pagpanimalos sa atong Dios; sa paghupay niadtong tanan nga nagsubo;
Ang Ginoo maglikay kanimo gikan sa tanan nga kadaotan; siya magbantay sa imong kinabuhi. Ang Ginoo magbantay sa imong paggula ug sa imong pagsulod sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
“Ayaw kamo panghukom aron dili kamo hukman. O kon kini mangayo ug isda, hatagan hinuon niya ug bitin? Busa, kon kamo, bisan sa inyong pagkadaotan, mahibalo man ganing mohatag ug mga maayong gasa ngadto sa inyong mga anak, unsa pa kaha ang inyong Amahan nga anaa sa langit nga mohatag ug mga maayong butang ngadto sa mga nangayo kaniya! Busa bisan unsa nga buot ninyo nga buhaton sa mga tawo kaninyo, buhata ngadto kanila, kay mao kini ang Balaod ug ang mga Propeta. “Sulod kamo agi sa sigpit nga ganghaan kay lapad ang ganghaan ug sayon ang dalan nga padulong sa kalaglagan, ug daghan ang nanulod agi niini. Apan sigpit ang ganghaan ug lisod ang dalan nga padulong sa kinabuhi ug diyotay ra ang mga nakatultol niini. “Pagbantay kamo sa mga mini nga propeta nga moanha kaninyo nga magsul-ob ug bisti sa karnero apan sa sulod sila mga lobo nga manunukob. Maila ninyo sila pinaagi sa ilang mga bunga. Pupoon ba ang paras gikan sa kasampinitan o ang mga igos gikan sa kasagbotan? Busa ang matag kahoy nga maayo mobunga ug mga maayong bunga apan ang walay pulos nga kahoy mobunga ug mga daotang bunga. Ang maayong kahoy dili makabunga ug mga daotang bunga ug usab ang kahoyng walay pulos dili makabunga ug mga maayong bunga. Ang matag kahoy nga wala mamunga ug mga maayong bunga putlon ug itambog ngadto sa kalayo. Kay ang hukom nga inyong ipakanaog mao usab ang ihukom kaninyo, ug ang takos nga inyong ihatag mao usab ang takos nga inyong madawat.
Paghulat sa Ginoo, ug subay sa iyang dalan, ug siya magbayaw kanimo sa pagpanag-iya sa yuta; sa diha nga laglagon ang mga makasasala, ikaw makakita niini.
Luwasa ako, O Ginoo, gikan sa mga tawo nga daotan; panalipdi ako gikan sa bangis nga mga tawo Ipahulog sa ibabaw nila ang mga nagbaga nga uling! Ipatambog sila ngadto sa mga gahong diin sila dili na makagula! Ayaw palamposa dinhi sa yuta ang mga tigbutangbutang; ipahiagom dayon ang daotan ngadto sa bangis nga tawo! Nasayod ako nga ang Ginoo naglaban sa katungod sa mga sinakit, ug nagpahamtang sa hustisya alang sa mga nangkinahanglan. Ang mga matarong magpasalamat gayod sa imong ngalan; ang mga matarong mopuyo diha sa imong atubangan. nga naglaraw ug mga buhat nga daotan diha sa ilang kasingkasing, ug sa kanunay nag-aghat sa pagpakiggubat.
Usa ka bag-ong sugo ang akong ihatag kaninyo, nga kamo maghigugmaay sa usa ug usa sama nga gihigugma ko kamo aron maghigugmaay usab kamo sa usa ug usa. Tungod niini ang tanang tawo mahibalo nga kamo akong mga tinun-an kon kamo maghigugmaay sa usa ug usa.”
Isalikway ninyo ang tanang kayugot ug kasuko ug kapungot ug mga pagsingka ug pagpasipala lakip ang tanang kadaotan, apan pagmaluluy-on kamo sa usa ug usa, ug lumo ug kasingkasing, mapinasayloon sa usa ug usa, ingon nga kamo gipasaylo sa Dios tungod kang Cristo.
Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya.
Ang akong mga panahon anaa sa imong kamot; luwasa ako gikan sa kamot sa akong mga kaaway, ug sa mga naglutos kanako!
Kadungganan alang sa usa ka tawo ang paglikay gikan sa pakigbingkil, apan ang tanang buangbuang makig-away.