Kategorya
104 Mga Bersikulo sa Biblia Bahin sa Garbo ug Pagkahambog
Higala, ang garbo, mao kana ang sobra nga pagkamapahitas-on nga magtudlo nato nga labaw ta sa uban. Sumala sa pulong sa Ginoo, ang mga garboso mopalayo Kaniya. Sama sa giingon sa Salmo 10:4, "Tungod sa iyang pagkamapahitas-on, ang dautan wala mangita sa Dios; wala'y lugar alang sa Dios sa bisan hain sa iyang mga hunahuna."
Apan, higala, ang Ginoo nangita sa atong pagkamapainubsanon. Kinahanglan natong dawaton nga dili kita makasarang sa atong kaugalingon ug nga kita nagkinahanglan Kaniya. Hinumdumi ang Salmo 138:6, "Kay ang Ginoo hataas, apan nagatan-aw siya sa mapainubsanon, ug ang garboso nailhan niya sa halayo."
Kita nga mga magtutuo, kinahanglan gyud tang tangtangon ang garbo sa atong kinabuhi kay kini magpalayo nato sa presensya sa Ginoo. Importante nga mailhan nato ang garbo gikan sa pagbaton og maayong pagtan-aw sa atong kaugalingon, ang atong self-esteem, di ba?
Mangayo ta sa Ginoo nga susihon ang atong kasingkasing ug tul-iron ang bisan unsang hiwi nga dalan sa atong kinabuhi. Aron maangkon nato ang Iyang kaluoy ug maluwas ang atong kinabuhi. Naa ra gyud ang Ginoo kanunay.
Ang matag usa nga mapahitas-on dulumtanon sa Ginoo; dili gayod mahimo nga dili siya silotan.
Ang garbo sa tawo magdala kaniya ngadto sa ubos, apan siya nga mapaubsanon sa espiritu makabaton ug kadungganan.
Kay kon adunay maghunahuna nga siya mahinungdanon bisan siya walay bili, siya naglimbong sa iyang kaugalingon.
Lumpagon nako ang garbo sa inyong gahom ug himoon nako ang inyong kalangitan sama sa puthaw ug ang inyong yuta sama sa bronsi.
Kay ang tanan nga anaa sa kalibotan, ang pangibog sa unod ug ang pangibog sa mga mata ug ang garbo sa kinabuhi, dili gikan sa Amahan kondili sa kalibotan.
Adunay unom ka butang nga gidumtan sa Ginoo, pito ang dulumtanan niya: mapahitas-ong mga mata, bakakon nga dila, ug mga kamot nga nag-ula ug dugo nga walay sala,
Silotan nako ang kalibotan tungod sa ilang pagkadaotan, ang mga daotan tungod sa ilang kasal-anan; pahunongon nako ang garbo sa mga mapahitas-on, ug ipaubos nako ang pagkamahitas-on sa mga walay kaluoy.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pagdumot sa daotan. Ang garbo ug ang pagkamapahitas-on ug ang daotan nga pamaagi ug ang daotan nga mga pulong akong gidumtan.
Busa mao kini ang giingon sa Ginoo: Tan-awa, batok niining panimalaya gimugna nako ang kadaot, nga gikan niini dili kamo makaibot sa inyong mga liog; ug kamo dili makalakaw nga mapahitas-on, kay kini usa ka panahon nga daotan.
kahakog, kadaotan, pagpanglimbong, kaulag, pagkadaotan ug tinan-awan, pagpasipala, pagkamapahitas-on, binuang. Kining tanang daotan nga mga butang naggikan sa sulod, ug makapahugaw kini sa tawo.”
Ayaw na pagsulti sa hilabihan nga pagkamapahitas-on, ayaw pagulaa gikan sa imong baba ang pagkagarboso; kay ang Ginoong Dios sa kahibalo, ug pinaagi kaniya ang mga buhat gitimbang.
Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon.
Gipakita na niya kanimo, O tawo, kon unsa ang maayo; unsa ba ang gikinahanglan sa Ginoo kanimo kondili ang pagbuhat sa hustisya ug ang gugmang walay paglubad ug ang paglakaw nga mapaubsanon uban sa imong Dios?
Nianang adlawa ikaw dili ibutang sa kaulawan tungod sa tanang binuhatan nga pinaagi niini ikaw misupil kanako; kay unya akong kuhaon gikan sa imong taliwala ang imong mga tawo nga mapahitas-ong nagpalabilabi, ug ikaw dili na mapahitas-on diha sa akong bukid nga balaan.
Kon akong ipanghatag ang tanan nakong katigayonan ug kon itahan nako ang akong lawas aron sunogon apan walay gugma, dili kini magpulos kanako.
Ang garbo mag-una sa pagkalaglag, ug ang mapahitas-ong espiritu sa dili pa ang pagkapukan.
Latason niya ang dagat sa kalisdanan, ug dag-on ang mga balod sa dagat, ug ang tanang kahiladman sa Nilo mangahubas. Ang garbo sa Asiria hugnoon, ug ang sitro sa Ehipto mahanaw.
“Siya nga magpasigarbo, papasigarboha siya mahitungod sa Ginoo.” Kay ang tawo nga nagdayeg sa iyang kaugalingon dili mao ang kahimut-an, kondili ang tawo hinuon nga gidayeg sa Ginoo.
Tungod sa pagkamapahitas-on, ang gahi ug ulo maghimo ug kasamok, apan kanila nga magpatambag anaa ang kaalam.
“Tan-awa, ang adlaw nagsingabot, nagdilaab sama sa hudno, nga ang tanang mga mapahitas-on ug ang tanang tigbuhat ug daotan mangahimong tuod. Ang adlaw nga moabot magsunog kanila, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, aron kini dili magbilin kanila bisan gamot o sanga.
Ang Ginoo magbungkag sa balay sa mapahitas-on, apan panalipdan ang utlanan sa biyuda.
ug si bisan kinsa nga magpataas sa iyang kaugalingon ipaubos ug si bisan kinsa nga magpaubos sa iyang kaugalingon ipataas.
Maayo pa ang pagkamapaubsanon sa espiritu uban sa mga kabos kay sa pagbahin sa inilog uban sa mga mapahitas-on.
Busa si bisan kinsa nga magpaubos sa iyang kaugalingon sama niining gamayng bata, siya mahimong labing dako sa gingharian sa langit.
Apan ang tanan nilang buhat gihimo aron lamang sa pagpasundayag ngadto sa mga tawo kay gipadak-an nila ang ilang mga pilakterya diha sa ilang ulo ug bukton ug gipatas-an nila ang ilang mga borlas sa sidsid sa ilang mga bisti. Ug gusto kaayo sila sa mga pinasidunggang dapit sa mga kombira ug sa labing maayong mga lingkoranan sa mga sinagoga ug sa mga pagyukbo kanila diha sa mga merkado ug sa dihang tawgon silag, “Rabi,” sa mga tawo.
Sa dili pa ang pagkalaglag mapahitas-on ang kasingkasing sa tawo, apan ang pagkamapaubsanon nag-una sa kadungganan.
Nagbuhat siya diha sa gahom pinaagi sa iyang bukton, gipatibulaag niya ang mga mapahitas-on diha sa mga pamalandong sa ilang mga kasingkasing.
Ang mapahitas-on nga mga mata ug ang kasingkasing nga mapalabilabihon, nga mao ang lampara sa daotan, sala.
Kay ang tanan nga nagpataas sa iyang kaugalingon, ipaubos, ug ang nagpaubos sa iyang kaugalingon, ipataas.”
“Mayubiton” ang ngalan sa garboso, mapahitas-on nga tawo, nga magbuhat uban sa mapahitas-ong garbo.
Apan si Jesus miingon kanila, “Kamo mao ang mga nagpakamatarong sa inyong kaugalingon sa atubangan sa mga tawo, apan ang Dios nahibalo sa inyong mga kasingkasing kay ang gipakahalangdon sa mga tawo dulumtanan man sa atubangan sa Dios.
Nakakita ba ikaw ug usa ka tawo nga maalamon sa iyang kaugalingong mga mata? Aduna pay paglaom ang buangbuang kay kaniya.
madumtanon sila sa Dios, mayubiton, mapahitas-on, tigpanghambog, tigmugna ug daotan, masupilon sa mga ginikanan,
Padayega ang laing tawo kanimo ug dili ang imong kaugalingong baba; usa ka langyaw, ug dili ang imong kaugalingong mga ngabil.
Ang hakog nga tawo naghagit ug away, apan siya nga nagsalig sa Ginoo magmauswagon.
Tinuod kana. Sila gipamali tungod sa ilang pagkadili matinuohon, apan mibarog ka tungod sa imong pagtuo. Apan ayaw pagpagarbo, hinuon pagmahadlokon.
Kay ako nagsulti pinaagi sa grasya nga gihatag kanako ngadto sa matag usa kaninyo sa dili paghunahuna ug labaw sa angay ninyo nga hunahunaon mahitungod sa inyong kaugalingon, kondili sa paghunahuna uban sa kaligdong sibo sa gidak-on sa pagtuo nga gihatag sa Dios sa matag usa.
Tungod sa garbo sa iyang pagbati ang daotan wala mangita kaniya; ang tanan niyang panghunahuna, “Walay Dios.”
Mahimo unta nga amang ang mga ngabil nga bakakon, nga nagsulti ug panamastamas batok sa matarong uban sa garbo ug pagtamay.
Kay kinsa bay naghimo kanimo nga lahi? Ug unsa bay anaa kanimo nga wala nimo madawat? Ug kon ikaw nakadawat, nganong manghambog man ikaw nga daw wala makadawat?
Tungod sa sala sa ilang baba, sa mga pulong sa ilang mga ngabil, malit-ag unta sila diha sa ilang garbo. Kay ang panunglo ug pagpamakak nga ilang gipamulong,
Karon mahitungod sa mga hinalad ngadto sa mga diosdios: kita nasayod nga “kitang tanan adunay kahibalo.” Ang kahibalo magpagarbo apan ang gugma magpalig-on.
Busa ang garbo mao ang ilang kuwentas; ang pagpanglupig nagtabon kanila sama sa usa ka bisti.
Ang gugma mapailobon ug maluluy-on. Ang gugma dili masinahon, dili manghambog.
Ang magbutangbutang sa iyang silingan diha sa tago laglagon nako. Ang mapahitas-on nga tinan-awan ug ang mapalabilabihon nga kasingkasing dili nako maantos.
Kay bisan ug halangdon pa ang Ginoo, siya nagtagad sa mga ubos ug kahimtang, apan ang mapalabilabihon naila na niya gikan pa sa layo.
Ang mapahitas-ong panan-aw sa tawo ipaubos, ug ang garbo sa katawhan ipaubos, ug ang Ginoo lamang maoy pasidunggan nianang adlawa. Kay ang Ginoo sa mga panon adunay adlaw batok sa tanang mapagarbohon ug mapahitas-on, batok sa tanang tinuboy ug halangdon;
Dili kita magpagarbo sa atong kaugalingon o maghagit sa usa ug usa o masina ang usa batok sa usa.
Ang pagkamapahitas-on sa tawo ipaubos ug ang garbo sa mga tawo ipaubos; ug ang Ginoo lamang maoy ituboy nianang adlawa.
uban ang tanang pagpaubos ug kaaghop, uban sa pailob, mag-inantosay sa usa ug usa diha sa gugma,
Ang tawo gipayukbo, ug ang mga tawo gipaubos, ug ang mga mata sa mga halangdon gipaubos. Apan ang Ginoo sa mga panon pasidunggan diha sa hustisya, ug ang Balaan nga Dios magpadayag sa iyang kaugalingon nga balaan diha sa pagkamatarong.
Ayaw kamo pagbuhat ug bisan unsa pinaagi sa kahakog o pagpagarbo sa kaugalingon, apan diha sa pagpaubos isipa ang uban nga labaw pang maayo kay sa inyong kaugalingon.
“Naunsa ba nga nahulog man ikaw gikan sa langit, O kabugason, anak sa kabuntagon! Naunsa ba nga nalumpag man ikaw ngadto sa yuta, ikaw nga naglumpag sa mga nasod! Ikaw miingon diha sa imong sa kasingkasing, ‘Ako mokayab ngadto sa langit, ibabaw sa mga bituon sa Dios, ako magpahimutang sa akong trono sa itaas, ako maglingkod sa bungtod nga tigomanan, sa kinatumyang dapit sa amihanan. Mokayab ako sa ibabaw sa mga kahitas-an sa kapanangoran, himoon nako ang akong kaugalingon nga sama sa Labing Halangdon.’ Apan gidala hinuon ikaw ngadto sa Sheol, sa kinahiladmang dapit sa Gahong.
Batoni kining hunahunaa diha kaninyo nga nabatonan ninyo diha kang Cristo Jesus, nga bisan tuod siya naglungtad diha sa kinaiya sa Dios, wala siya maghunahuna nga ang pagpakigtupong sa Dios usa ka butang nga huptan, apan gihaw-asan niya ang iyang kaugalingon diha sa kinaiya sa usa ka ulipon, diha sa iyang pagkasama sa mga tawo. Ug sa nakita diha sa tawhanon nga dagway,
Ang Ginoo sa mga panon maoy nagtinguha niini, aron mabulingan ang garbo sa tanang himaya, aron mahimong salawayon ang tanang halangdon sa yuta.
Ug iyang bukharon ang iyang mga kamot sa taliwala niini, ingon sa naglangoy nga magbuklad sa iyang mga kamot aron sa paglangoy, apan ipaubos sa Ginoo ang iyang garbo uban sa kabatid sa iyang mga kamot.
Kay kita mao ang mga tinuli, kita nagsimba sa Espiritu sa Dios, ug nagpasigarbo diha kang Cristo Jesus ug wala magsalig sa unod.
Ingon nga kamo mga pinili sa Dios, balaan ug hinigugma, isul-ob ninyo ang pagkamabination, pagkamaluluy-on, pagkamapaubsanon, kaaghop, ug pailob;
Kay iyang gipaubos ang mga nagpuyo sa itaas, ang siyudad nga habog. Iya kining gipukan, iya kining gipukan ngadto sa yuta, gilumpag kini ngadto sa abog.
Ikaw nagsalig sa imong pagkadaotan, ikaw nag-ingon, “Walay nakakita kanako;” ang imong kaalam ug ang imong kahibalo nakapahisalaag kanimo, ug ikaw nag-ingon diha sa imong kasingkasing, “Ako mao, ug wala nay lain gawas kanako.”
Kinahanglan nga siya dili bag-o pang nakabig, kay tingali unya ug magpagarbo siya ug mahulog ngadto sa paghukom sa yawa.
Mao kini ang giingon sa Ginoo: “Ayaw papasigarboha ang tawong maalamon diha sa iyang kaalam, ayaw papasigarboha ang tawong kusgan diha sa iyang kusog, ayaw papasigarboha ang tawong adunahan diha sa iyang mga bahandi.
kini siya nagpagarbo sa iyang kaugalingon, wala siyay nahibaloan kondili nagkabuang sa mga pagpakiglantugi ug pagpakiglalis nga mosangpot sa kasina, pagbahinbahin, pagsulti ug pagdaot sa uban, daotan nga mga katahap,
Kami nakadungog sa pagpagarbo sa Moab— mapagarbohon kaayo siya— sa iyang pagkamapahitas-on, sa iyang garbo, ug sa iyang pagkamapangandakon, ug sa pagkamapalabilabihon sa iyang kasingkasing. “Pamatia! Usa ka pagsinggit gikan sa Horonaim, ‘Ang pagkabiniyaan ug dakong pagkalaglag!’ Ako nahibalo sa iyang pagkamapayubiton, nag-ingon ang Ginoo; ang iyang mga pagpanghambog dili tinuod, ang iyang mga binuhatan dili tinuod.
Kay ang mga tawo unya mahigugmaon sa ilang kaugalingon, mahigugmaon sa salapi, mapahitas-on, hambogiro, bugalbugalon, masinupakon sa mga ginikanan, walay igabalos, dili diosnon,
dili magsulti ug daotan mahitungod kang bisan kinsa, magmakigdaiton, magmalumo, ug magpakita sa hingpit nga pagkamatinahuron ngadto sa tanang tawo.
Ang imong pagkamalilisang naglimbong kanimo, ang garbo sa imong kasingkasing, ikaw nga nagpuyo sulod sa mga liki sa pangpang, nga naghupot sa kahitas-an sa bukid. Bisan ug gihimo nimo ang imong salag sama kahabog sa salag sa agila, gikan didto taktakon ko ikaw ngadto sa ubos, nag-ingon ang Ginoo.
“Anak sa tawo, sultihi ang pangulo sa Tiro, Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Tungod kay ang imong kasingkasing mapahitas-on, ug ikaw miingon, ‘Ako usa ka dios, ako naglingkod sa lingkoranan sa mga dios, sa taliwala sa kadagatan,’ bisan pa niana ikaw tawo lamang, ug dili dios, apan nag-isip ikaw sa imong kaugalingon nga maalamon sama sa usa ka dios—
Apan kon diha sa inyong mga kasingkasing aduna kamoy pait nga kasina ug hinakog nga tinguha, ayaw kamo panghambog ug pamakak batok sa kamatuoran. Dili kini mao ang kaalam nga naggikan sa kahitas-an kondili yutan-on, tawhanon ug yawan-on. Kay diin gani anaa ang kasina ug ang hinakog nga tinguha anaa usab ang kagubot ug ang tanang ngil-ad nga buhat.
Ang imong kasingkasing mapagarbohon tungod sa imong katahom; gidaot nimo ang imong kaalam tungod ug alang sa imong katahom. Gilabay ko ikaw ngadto sa yuta; gihukasan ko ikaw sa atubangan sa mga hari, aron sila motan-aw kanimo.
Karon ako, si Nabucodonosor, nagdayeg ug nagbayaw ug nagpasidungog sa Hari sa langit, kay ang tanan niyang mga buhat husto ug ang iyang mga pamaagi matarong ug kadtong naglakaw diha sa pagpagarbo iyang ipaubos.
Apan siya naghatag ug dugang pa nga grasya, busa ang kasulatan nag-ingon, “Ang Dios nagsanta sa mga mapahitas-on, apan sa mga mapaubsanon siya naghatag ug grasya.”
Apan sa diha nga nagmapahitas-on ang iyang kasingkasing ug nagmagahi ang iyang espiritu, nga tungod niana siya nagkinabuhi nga mapahitas-on, gipapha siya gikan sa iyang trono nga harianon, ug ang iyang himaya gikuha gikan kaniya.
Apan nagmapahitas-on ikaw sa imong kaugalingon batok sa Ginoo sa langit ug ang mga galamiton sa iyang balay gidala nganhi sa imong atubangan ug ikaw ug ang imong mga kadagkoan, ang imong mga asawa ug ang imong mga puyopuyo nanginom sa bino gikan niini. Ug gidayeg nimo ang mga dios nga plata ug bulawan, bronsi, puthaw, kahoy ug bato nga dili makakita o makadungog o makaila, apan ang Dios nga sa iyang kamot anaa ang imong gininhawa ug iya ang tanan nimong mga pamaagi, wala nimo pasidunggi.
Sa kataposan, kamong tanan, kinahanglang mag-usa sa hunahuna, magbinatiay, maghigugmaay ingon nga mga igsoon, maluluy-on, ug mapaubsanon sa hunahuna,
Kamo usab nga mga batan-on, pagmasinugtanon kamo sa mga kadagkoan. Ug kamong tanan, pagsul-ob sa pagkamapaubsanon ngadto sa usa ug usa, kay “Ang Dios mobatok sa mga mapahitas-on, apan sa mga mapaubsanon siya maghatag ug grasya.” Busa pagpaubos kamo ilalom sa gamhanang kamot sa Dios, aron kamo iyang ituboy unya sa gitakda nga panahon.
Nag-ingon ako sa mga mapagarbohon, “Ayaw na pagpasigarbo,” ug sa daotan, “Ayaw na iisa ang inyong sungay; ayaw ninyo iisa sa itaas ang inyong sungay; o magsulti uban sa pinatikig nga liog.”
Ang dalan sa usa ka buangbuang matarong sa iyang kaugalingong mga mata, apan ang maalamon nga tawo mamati ug tambag.
Ang sulti sa buangbuang usa ka bunal alang sa iyang likod apan ang mga ngabil sa maalamon manalipod kanila.
Ang tanang mga pamaagi sa tawo putli diha sa iyang kaugalingong mga mata, apan ang Ginoo nagtimbang sa espiritu.
Daghang mga tawo magpahayag sa iyang kaugalingong pagkamaunongon, apan kinsay makakaplag ug usa ka matinumanon nga tawo?
Ang tapolan labawng maalamon diha sa iyang kaugalingong mga mata kay sa pito ka tawo nga makatubag nga maalamon.
Labawng maayo ang kataposan sa usa ka butang kay sa sinugdan niini; ug ang mapailobon diha sa espiritu maayo pa kay sa mapahitas-on diha sa espiritu.
Sa diha nga ang Ginoo mahuman na sa tanan niyang gibuhat sa bukid sa Zion ug sa Jerusalem, silotan niya ang pagkamapahitas-on sa hari sa Asiria, ug ang iyang pagpasigarbo. Kay siya miingon: “Pinaagi sa kusog sa akong kamot nahimo nako kini, ug pinaagi sa akong kaalam, kay ako adunay pagpanabot; akong gikuha ang mga utlanan sa mga katawhan, ug gisakmit nako ang ilang mga bahandi; sama sa torong baka, akong gipakanaog kadtong naglingkod sa mga trono.
Mao kini ang kasal-anan sa imong igsoon nga Sodoma: siya ug ang iyang mga anak nga babaye adunay garbo, nanubra nga pagkaon ug mauswagong kasayon, apan wala motabang sa kabos ug sa nanginahanglan.
Tan-awa, siya nga ang kalag dili matarong diha kaniya mapakyas, apan ang matarong mabuhi pinaagi sa iyang pagtuo.
apan kasuko ug kapungot alang niadtong naghunahuna lamang sa ilang kaugalingon ug wala magtuman sa kamatuoran kondili nagsunod hinuon sa pagkadili matarong.
Busa diha kang Cristo Jesus may ikapasigarbo ako sa akong buhat alang sa Dios. Kay dili ako mangahas sa paghisgot ug bisan unsa gawas sa gibuhat ni Cristo pinaagi kanako aron magmasinugtanon ang mga Gentil, pinaagi sa pulong ug buhat.
Kon kinahanglan man ako nga magpasigarbo, maoy akong ipasigarbo ang mga butang nga nagpadayag sa akong kahuyang.
Apan dili lang unta mahitabo kanako ang pagpasigarbo gawas sa krus sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi niini, ang kalibotan gilansang sa krus alang kanako, ug ako alang sa kalibotan.
Isalikway ninyo ang tanang kayugot ug kasuko ug kapungot ug mga pagsingka ug pagpasipala lakip ang tanang kadaotan,
Ayaw kamo pagpahisalaag niadtong buot magpakaubos ug nagsimba ug mga anghel, nagbarog diha sa iyang mga panan-awon, nga sa walay katarongan nagpasigarbo tungod sa iyang unodnon nga mga panghunahuna.
Kay sa dihang magsulti sila ug mga pagpanghambog, pinaagi sa mapatuyangong kahidlaw sa lawas nangdani sila sa mga tawo nga hapit na makalingkawas gikan sa nagkinabuhi sa kasaypanan.