Kategorya
MGA BERSIKULO SA KINABUHI NGA WALAY KATAPUSAN
Matinud-anon ang atong Dios, mao nang angay gyud tang motuo sa Iyang gisulti. Nia kanato ang kinabuhing dayon, tungod sa Iyang anak nga si Jesu-Cristo nga namatay sa krus. Dili gusto ni Jesus nga mawala ka, mao nang gihatagan ta Niya og kinabuhing dayon diha Kaniya. Ang kinahanglan lang nato, motuo ka sa tibuok mong kasingkasing ug sa tibuok mong hunahuna nga Siya ang imong Ginoo, ug maluwas ka. (Mga Taga-Efeso 2:8-9)
Kay tungod sa grasya kamo naluwas pinaagi sa pagtuo, ug kini dili gikan kaninyo, kondili gasa kini gikan sa Dios; dili tungod sa mga buhat, aron walay bisan kinsa nga magpasigarbo. Gihigugma ka pag-ayo sa Dios nga gihatag Niya ang Iyang bugtong Anak aron mamatay para nimo. Mahanduraw ba nimo nga ipadala nimo ang imong anak aron mamatay para sa katawhan nga dili takos, nga puno sa mga sala? Apan gibuhat kini sa Dios tungod sa gugma, aron dili ka mawala, kondili makabaton kag kinabuhing dayon diha Kaniya pinaagi sa Iyang anak nga si Jesu-Cristo.
Ang kinabuhing dayon usa ka gasa nga wala nato gihagoan gikan sa Dios para kanimo pinaagi sa Iyang hinigugmang Anak (Mga Taga-Roma 6:23). Samtang ang sala ang bayad mao ang kamatayon, ang gasa sa Dios mao ang kaluwasan pinaagi sa grasya. Isip usa ka Kristiyano, dili na kinahanglan maghulat pa nga mamatay aron masinati ang kinabuhing dayon, kay kini nga kasinatian magsugod na dihang ang tumutuo mosugod sa pagpraktis ug pag-ehersisyo sa iyang pagtuo kang Cristo Jesus: Juan 3:36 (NTV): Kadtong nagatoo sa Anak sa Dios may kinabuhing dayon.
Giawhag ko ikaw nga magpasalamat sa atong gihigugmang Ginoo nga si Jesu-Cristo, tungod sa sakripisyo nga Iyang gihimo tungod sa gugma. Pahalagahan nato matag adlaw ang gasa sa kaluwasan ug ampingi kini aron dili nato kini mawala.
Kay gihigugma sa Dios ang kalibotan sa ingon nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak aron nga ang tanang motuo kaniya dili malaglag kondili makabaton sa kinabuhing dayon.
Kay ang bayad sa sala mao ang kamatayon apan ang gasa gikan sa Dios mao ang kinabuhing dayon diha kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Ug ang pagpamatuod mao kini, nga ang Dios naghatag kanato sa kinabuhing dayon, ug kining kinabuhia anaa sa iyang Anak. Ang nakabaton sa Anak may kinabuhi, apan ang wala makabaton sa Anak sa Dios walay kinabuhi.
Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang namati sa akong pulong ug nagtuo kaniya nga nagpadala kanako may kinabuhi nga dayon ug dili na hukman, apan nakalatas na siya gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi.
diha sa paglaom sa kinabuhing dayon, nga sa wala pa ang walay kataposang kapanahonan gisaad sa Dios nga dili mamakak
Kay kita nasayod nga kon madugta na kining atong yutan-ong puluy-anan nga tolda, aduna kitay tinukod sa Dios, usa ka balay nga dili binuhat sa mga kamot, walay kataposan didto sa langit.
Giisip nako nga ang mga pag-antos niining panahona karon dili takos itandi sa himaya nga ipadayag ra unya kanato.
Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”
Si Jesus miingon kaniya, “Ako mao ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi. Ang nagtuo kanako, bisan siya mamatay, mabuhi siya ug ang tanan nga buhi ug nagtuo kanako dili na gayod mamatay. Motuo ba ikaw niini?”
Gibatonan nato kini ingon nga usa ka kasaligan ug lig-on nga angkla sa kalag, usa ka paglaom nga molatas ngadto sa kinasulorang bahin sa templo luyo sa tabil,
Imong gipakita kanako ang dalan sa kinabuhi; diha sa imong atubangan anaa ang kahingpitan sa kalipay; diha sa imong tuong kamot anaa ang kalipay nga walay kataposan.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo! Tungod sa dako niyang kaluoy, kita gipakatawo pag-usab ngadto sa usa ka buhing paglaom pinaagi sa pagkabanhaw ni Jesu-Cristo gikan sa mga patay, ngadto sa usa ka panulundon nga dili madunot, dili mabuling, ug dili molubad, gitipigan didto sa langit alang kaninyo
ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
Sa balay sa akong Amahan adunay daghang puluy-anan. Kon dili pa kini mao, moingon ba ako kaninyo nga moadto ako aron sa pag-andam ug luna alang kaninyo? Niana unyang adlawa inyong mahibaloan nga ako anaa sa akong Amahan ug kamo ania kanako ug ako anaa kaninyo. Ang nagbaton sa akong mga sugo ug nagtuman niini mao ang nahigugma kanako ug ang nahigugma kanako higugmaon sa akong Amahan ug ako mahigugma kaniya ug magpadayag sa akong kaugalingon nganha kaniya.” Si Judas (dili ang Iscariote) miingon kaniya, “Ginoo, ngano ba nga anhi man ikaw kanamo magpadayag sa imong kaugalingon, ug dili hinuon ngadto sa kalibotan?” Si Jesus mitubag ug miingon kaniya, “Kon ang usa ka tawo nahigugma kanako, siya magtuman sa akong pulong, ug ang akong Amahan mahigugma kaniya ug moanha kami kaniya ug kami mopuyo uban kaniya. Ang wala mahigugma kanako dili magtuman sa akong mga pulong ug ang pulong nga inyong nadungog dili akoa kondili sa Amahan nga nagpadala kanako. “Kining mga butanga gisulti nako kaninyo samtang ania pa ako uban kaninyo. Apan ang Manlalaban, ang Espiritu Santo, nga sa akong ngalan ipadala sa Amahan, siya magtudlo kaninyo sa tanang butang ug magpahinumdom kaninyo sa tanan nga akong gisulti kaninyo. Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw. Nakadungog kamo kanako nga nag-ingon kaninyo, ‘Ako moadto apan moanha ra ako kaninyo.’ Kon kamo nahigugma kanako, malipay kamo nga ako moadto sa Amahan kay ang Amahan labaw pa man kanako. Ug karon gisultihan kamo nako sa dili pa kini mahitabo, aron nga kon kini mahitabo na, manuo kamo. Ug sa makaadto na ako ug makaandam na ug dapit alang kaninyo, moanhi ako pag-usab ug kuhaon nako kamo aron nga asa ako atua usab kamo.
Kay ingon nga diha kang Adan ang tanan nangamatay, ingon usab diha kang Cristo ang tanan mangabuhi.
aron kita himoong matarong pinaagi sa iyang grasya ug mahimong mga manununod diha sa paglaom sa kinabuhing dayon.
Kay diha sa maong paglaom naluwas kita. Apan ang paglaom nga makita dili paglaom, kay kinsa bay naglaom alang sa butang nga iyang nakita? Apan kon maglaom kita alang sa butang nga wala makita, magpaabot kita niini uban sa pagpailob.
Kay ang magpugas diha sa iyang kaugalingong unod, gikan sa unod mag-ani ug pagkadunot apan ang magpugas diha sa Espiritu, gikan sa Espiritu mag-ani ug kinabuhing dayon.
Ug ingon nga natakda nga ang tawo mamatay sa makausa, ug human niana mao ang paghukom, mao usab si Cristo, human makahalad sa makausa aron sa pagkuha sa mga sala sa daghan motungha sa ikaduhang higayon, dili mahitungod sa sala, kondili sa pagluwas kanila nga mainitong nagpaabot kaniya.
Kon kita buhi, nabuhi kita alang sa Ginoo; ug kon kita mamatay, mamatay kita alang sa Ginoo; sa ingon niana, buhi kita o patay, iya kita sa Ginoo.
Ayaw kahadlok sa mga butang nga sa dili madugay imo nang antoson. Tan-awa, ang yawa hapit na magbanlod sa pipila kaninyo ngadto sa bilanggoan, aron masulayan kamo, ug sakiton kamo sulod sa napulo ka adlaw. Pagmatinumanon hangtod sa kamatayon, ug hatagan ko ikaw sa purongpurong nga kinabuhi.
Apan lukaton sa Dios ang akong kalag gikan sa gahom sa Sheol kay dawaton niya ako. Selah
Apan pagtigom kamo ug mga bahandi alang kaninyo didto sa langit diin walay mga mananap o taya nga mangutkot ug diin walay mga kawatan nga manglungkab ug mangawat.
Kon nagpuyo sa sulod ninyo ang Espiritu niya nga nagbanhaw kang Jesus gikan sa mga patay, siya nga nagbanhaw kang Cristo Jesus gikan sa mga patay maghatag usab ug kinabuhi sa inyong may kamatayong lawas pinaagi sa iyang Espiritu nga nagpuyo diha kaninyo.
Kay kon kita nagtuo nga si Cristo namatay ug nabanhaw, mao usab sila nga mga nangamatay, dad-on ra unya sa Dios pinaagi kang Jesus uban kaniya.
Sa dihang ipadayag na unya si Cristo nga mao ang inyong kinabuhi, kamo usab ipadayag uban kaniya sa himaya.
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Nakigbisog na ako sa maayong pakigbisog, natapos ko na ang lumba, gituman nako ang pagtuo. Sukad karon adunay gitagana alang kanako nga purongpurong sa pagkamatarong nga niadto unyang adlawa iganti kanako sa Ginoo, ang matarong nga maghuhukom, ug dili lamang kanako ra kondili usab sa tanang mga nahigugma sa iyang pagpadayag.
Ako naghatag kanila ug kinabuhing dayon ug sila dili gayod malaglag, ug walay si bisan kinsa nga makaagaw kanila gikan sa akong kamot.
Ang kaayo ug kaluoy magpadayon gayod uban kanako sa tanang mga adlaw sa akong kinabuhi, ug magpuyo ako sa balay sa Ginoo hangtod sa kahangtoran.
Karon ang pagtuo mao ang kasigurohan sa mga butang nga atong gilaoman ug ang hugot nga pagsalig sa mga butang nga dili nato makita.
Mga hinigugma, kita karon mga anak sa Dios, kon maunsa unya kita, kini wala pa ipadayag, apan kita nasayod nga sa dihang ipadayag na siya, kita mahisama kaniya kay makita man unya nato siya sa iyang pagkamao.
Kay ikaw, O Ginoo, mao ang akong paglaom, ang akong pagsalig, O Ginoo, sukad pa sa akong pagkabatan-on.
Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.
Kay bisan unsay nasulat kaniadto, gisulat alang sa pagtudlo kanato aron nga pinaagi sa pailob ug pinaagi sa pagdasig gikan sa kasulatan, makabaton unta kita ug paglaom.
Kamo nagsusi sa Kasulatan kay naghunahuna man kamo nga pinaagi niini makaplagan ninyo ang kinabuhing dayon, hinuon mao kini ang nagpamatuod mahitungod kanako,
Kay pinaagi sa Espiritu, tungod sa pagtuo, kita nagpaabot sa paglaom sa pagkamatarong.
iyang lamyon ang kamatayon hangtod sa kahangtoran. Ang Ginoong Dios magpahid sa mga luha gikan sa tanang mga nawong ug ang kaulaw sa iyang katawhan kuhaon niya gikan sa tibuok nga yuta, kay ang Ginoo nagsulti niini.
Ang imong gingharian usa ka dayong gingharian ug ang imong paghari molungtad ngadto sa tanang mga kaliwatan. Ang Ginoo matinumanon sa tanan niyang mga pulong, ug puno sa grasya diha sa tanan niyang mga buhat.
Mubo na lang ang panahon ug unya ang kalibotan dili na makakita kanako, apan kamo makakita kanako. Tungod kay ako buhi, kamo usab mabuhi.
aron nga ang kabuhatan gayod ipagawas unya gikan sa kaulipnan sa pagkadunot ngadto sa mahimayaong kagawasan sa mga anak sa Dios.
Apan ingon sa nasulat, “Unsay wala makita sa mata, o madungog sa dalunggan, o wala mosantop sa kasingkasing sa tawo, maoy gitagana sa Dios alang kanila nga nahigugma kaniya.”
ingon nga gilamdagan ang mga mata sa inyong kasingkasing, aron inyong masayran kon unsa ang paglaom diha sa iyang pagtawag kaninyo, kon unsa ang mga bahandi sa iyang mahimayaong panulundon diha sa mga balaan,
Busa sa tanang panahon siya makaluwas sa mga moduol sa Dios pinaagi kaniya, kay buhi man siya sa kanunay aron sa pagpangamuyo alang kanila.
Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
Ang Ginoo magbantay sa imong paggula ug sa imong pagsulod sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
nga mga gibantayan sa gahom sa Dios pinaagi sa pagtuo alang sa kaluwasan nga andam aron ipadayag unya sa kataposang panahon.
Kay ang kabubut-on sa akong Amahan mao kini, nga ang matag usa nga makakita sa Anak ug motuo kaniya makabaton sa kinabuhing dayon ug banhawon nako siya sa kataposan nga adlaw.”
Sa iyang saad ang Ginoo dili langaylangayan, nianang paglangaylangay nga gihunahuna sa uban. Apan siya mapailobon hinuon kaninyo, dili buot nga adunay mahanaw kondili nga ang tanan makakab-ot unta sa paghinulsol.
Kay tungod sa grasya kamo nangaluwas pinaagi sa pagtuo ug kini dili gikan kaninyo, kini gasa sa Dios—
Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong.
Kay kamo nagkinahanglan ug pailob, aron kamo makatuman sa kabubut-on sa Dios ug makadawat sa gisaad.
O pagpasalamat sa Ginoo kay siya maayo man kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
tungod sa paglaom nga gikatagana alang kaninyo didto sa langit. Nadungog kini ninyo kaniadto pinaagi sa pulong sa kamatuoran sa Maayong Balita
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak;
Kay kon pinaagi sa imong baba magsugid ikaw nga si Jesus mao ang Ginoo, ug magtuo diha sa imong kasingkasing nga siya gibanhaw sa Dios gikan sa mga patay, maluwas ikaw.
Siya nga wala mohikaw sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab niya kanato ang tanang mga butang uban kaniya?
Apan kita mga lumulupyo sa langit, ug gikan niini atong gipaabot ang Manluluwas, ang Ginoong Jesu-Cristo.
Kay ang tanang mga saad sa Dios “Oo” diha kaniya. Mao kanay hinungdan ngano nga kita naglitok sa “Amen” pinaagi kaniya alang sa himaya sa Dios.
Unya pasibogon ang akong mga kaaway sa adlaw nga ako mosangpit. Kini akong maila, nga ang Dios dapig kanako.
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
apan ang Ginoo may kalipay diha sa mga may kahadlok kaniya, diha sa mga naglaom sa iyang gugmang walay paglubad.
Hibaloi nga ang kaalam ingon niana diha sa imong kalag; kon ikaw makakaplag niini, adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili makawang.
Nganha sa imong kamot gitugyan nako ang akong espiritu; gitubos nimo ako, O Ginoo, matinud-anon nga Dios.
Sa dihang daghan kaayo ang akong gihunahuna, ang imong mga paghupay nakapalipay sa akong kalag.
Sukad karon adunay gitagana alang kanako nga purongpurong sa pagkamatarong nga niadto unyang adlawa iganti kanako sa Ginoo, ang matarong nga maghuhukom, ug dili lamang kanako ra kondili usab sa tanang mga nahigugma sa iyang pagpadayag.
Ug sa diha nga ang madunot kasul-oban na ug dili na madunot, ug ang mamatay kasul-oban na ug dili mamatay, matuman na gayod unya ang nasulat nga nag-ingon, “Ang kamatayon gilamoy ngadto sa kadaogan.” “O kamatayon, hain na ang imong kadaogan? O kamatayon, hain na ang imong kalala?” Ang kalala sa kamatayon mao ang sala ug ang gahom sa sala mao ang balaod. Apan salamat sa Dios nga mao ang naghatag kanato sa kadaogan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Sa balay sa akong Amahan adunay daghang puluy-anan. Kon dili pa kini mao, moingon ba ako kaninyo nga moadto ako aron sa pag-andam ug luna alang kaninyo?
Unya akong nakita ang usa ka bag-ong langit ug ang usa ka bag-ong yuta, kay ang unang langit ug ang unang yuta nangahanaw na man, ug ang dagat wala na. Ug diha sa Espiritu gidala niya ako ngadto sa usa ka dako ug taas nga bukid, ug iyang gipakita kanako ang balaang siyudad nga Jerusalem nga nanaog gikan sa langit gikan sa Dios, nga may himaya sa Dios, nga ang kasanag sama sa usa ka batong mahalon nga talagsaon kaayo, sama sa batong haspe, tin-aw daw kristal. Kini adunay dako ug habog nga paril nga may napulo ug duha ka ganghaan, ug sa mga ganghaan dihay napulo ug duha ka anghel, ug diha sa mga ganghaan nasulat ang mga ngalan sa napulog duha ka banay sa kaliwatan ni Israel. Diha sa silangan may tulo ka ganghaan, sa amihanan may tulo ka ganghaan, diha sa habagatan may tulo ka ganghaan, ug sa kasadpan may tulo ka ganghaan. Ug ang paril sa siyudad may napulo ug duha ka patukoranan, ug diha kanila ang mga ngalan sa napulo ug duha ka apostoles sa Nating Karnero. Ug ang nakigsulti kanako may sukdanan nga bulawan aron isukod sa siyudad ug sa mga ganghaan ug mga paril niini. Ang siyudad nahimutang nga kuwadrado, ang iyang gitas-on sama sa iyang gilapdon, ug pinaagi sa iyang sukdanan iyang gisukod ang siyudad ug kini napulo ug duha ka libo ka stadion. Managsama ang iyang gitas-on ug ang gilapdon ug ang kahabogon. Gisukod usab niya ang paril niini, kini usa ka gatos ug kap-atan ug upat ka maniko, sumala sa sinukdan sa tawo, ang gigamit sa anghel. Ang paril hinimo ug batong haspe, samtang ang siyudad lunsayng bulawan, tin-aw daw bildo. Ang mga patukoranan sa paril sa siyudad gidayandayanan sa tanang matang sa mga batong mahalon, ang una haspe, ang ikaduha sapiro, ang ikatulo kalsidonya, ang ikaupat esmiralda, Ug nakita nako ang balaang siyudad, ang bag-ong Jerusalem, nga nanaog gikan sa langit gikan sa Dios, inandam sama sa usa ka pangasaw-onon nga gidayandayanan alang sa iyang pamanhonon. ang ikalima sardonika, ang ikaunom kornalina, ang ikapito krisolito, ang ikawalo birilo, ang ikasiyam topasyo, ang ikanapulo krisopraso, ang ikanapulo ug usa hasinto, ang ikanapulo ug duha amatista. Ug ang napulo ug duha ka ganghaan hinimo gikan sa napulo ug duha ka perlas, ang matag ganghaan hinimo sa usa lamang ka buok perlas, ug ang kadalanan sa siyudad lunsayng bulawan, tin-aw daw bildo. Ug wala akoy nakitang templo sa siyudad, kay ang templo niini mao man ang Ginoong Dios nga Makagagahom sa Tanan ug ang Nating Karnero. Ug ang siyudad wala na magkinahanglan ug adlaw o bulan sa pagdan-ag niini, kay ang himaya sa Dios mao man ang kahayag niini, ug ang suga niini mao man ang Nating Karnero. Pinaagi sa kahayag sa siyudad manglakaw ang mga nasod, ug ang mga hari sa kalibotan magdala sa ilang himaya ngadto niini, ug ang iyang mga ganghaan dili gayod tak-opan panahon sa adlaw kay wala may gabii didto, Ilang dad-on ngadto niini ang himaya ug kadungganan sa kanasoran. Apan dinhi niini walay bisan unsa nga hugaw nga pasudlon, ang naghimo ug mga dulumtanan o bakak, kondili sila lamang nga nasulat diha sa basahon sa kinabuhi nga iya sa Nating Karnero. Ug nadungog nako gikan sa trono ang usa ka dakong tingog nga nag-ingon, “Tan-awa, ang puluy-anan sa Dios anaa uban sa mga tawo. Siya magpuyo uban kanila ug sila mahimo nga iyang mga katawhan, ug ang Dios gayod mao ang magkig-uban kanila ug mahimo nga ilang Dios. Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”