Kategorya
BERSIKULO MAHITUNGOD SA PAGDAYEG UG PAGSIMBA
Nagapuyo ang atong Dios taliwala sa pagdayeg sa iyang katawhan. Matag adlaw, daghan kitag rason nga magdayeg ug mosimba Kaniya. Nalipay Siya sa tinuod nga pagdayeg nga gikan sa imong kasingkasing, pagdayeg nga puno sa pasalamat.
Kon magdayeg kita, mga milagro ang mahitabo sa atong kinabuhi. Sa pagdayeg, naa ang pag-ayo ug kagawasan. Daghang maayong butang ang gihimo sa atong Amahan sa Langit sa imong kinabuhi sukad sa imong pagkahimugso. Matinud-anon Siya ug kanunay ka Niyang gibantayan. Busa, dayega ang Dios kay maayo Siya ug ang Iyang gugma bag-o matag buntag.
“Mapuno unta ang akong baba sa imong pagdayeg, sa imong himaya sa tibuok adlaw.” (Salmo 71:8). Pun-on sa Dios ang imong baba sa pagdayeg, ang Iyang pulong nag-ingon. Sugdi lang pinaagi sa pagpasalamat sa Iyang mga kaayo ug Siya ang mobutang nianang pagdayeg nga gikan sa imong kasingkasing.
“Busa, magaawit ako kanimo, akong himaya, ug dili ako mohilom. Oh Ginoo nga akong Dios, magadayeg ako kanimo hangtod sa kahangturan.” (Salmo 30:12).
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba.
Sulod ngadto sa iyang mga ganghaan uban ang pagpasalamat, ug ngadto sa iyang mga hawanan uban ang pagdayeg. Pagpasalamat ngadto kaniya, dayega ang iyang ngalan.
Pagsinultihay kamo ginamit ang mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon, mag-awit ug magtugtog nga magdayeg sa Ginoo uban sa bug-os ninyong kasingkasing. Ug pagkinabuhi kamo diha sa gugma ingon nga si Cristo nahigugma kanato ug alang kanato, mitugyan sa iyang kaugalingon ingon nga humot nga halad ug halad nga inihaw ngadto sa Dios. Sa tanang higayon magpasalamat kamo ngadto sa Dios nga Amahan tungod sa tanang mga butang, diha sa ngalan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Busa pinaagi kaniya himoon nato sa kanunay ang halad sa pagdayeg ngadto sa Dios, sa ato pa, sa bunga sa mga ngabil nga nag-ila sa iyang ngalan.
Akong dayegon ang Ginoo samtang buhi pa ako; mag-awit ako ug mga pagdayeg ngadto sa akong Dios samtang buhi pa ako.
O dali kamo, mag-awit kita alang sa Ginoo; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang sa bato sa atong kaluwasan! Sulod sa 40 ka tuig naugtas ako niadtong kaliwatana ug miingon, “Sila katawhan nga nangasayop sa ilang kasingkasing, ug sila wala magtagad sa akong mga dalan.” Busa nanumpa ako diha sa akong kasuko nga sila dili makasulod sa akong pahulayan. Mangadto kita sa iyang atubangan uban ang pagpasalamat; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang kaniya uban ang mga alawiton sa pagdayeg!
Dayega ang Ginoo! Dayega ang Dios diha sa iyang balaang puluy-anan; dayega siya diha sa iyang gamhanang kalangitan! Dayga siya tungod sa iyang mga buhat nga gamhanan; dayega siya sumala sa hilabihan niyang pagkagamhanan!
O Ginoo, ikaw mao ang akong Dios; pasidunggan ko ikaw, dayegon nako ang imong ngalan; kay naghimo ikaw ug mga butang nga katingalahan, mga laraw sa dugay na nga panahon, kasaligan ug matuod.
Dayegon ko ikaw, akong Dios ug Hari, ug dayegon nako ang imong ngalan hangtod sa kahangtoran. Ang tanan nimong mga buhat magpasalamat kanimo, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga balaan magdayeg kanimo! Sila magsulti mahitungod sa himaya sa imong gingharian, ug magsugilon mahitungod sa imong gahom aron sa pagpahibalo sa mga anak sa katawhan sa imong gamhanang mga buhat ug sa mahimayaong katahom sa imong gingharian. Ang imong gingharian usa ka dayong gingharian ug ang imong paghari molungtad ngadto sa tanang mga kaliwatan. Ang Ginoo matinumanon sa tanan niyang mga pulong, ug puno sa grasya diha sa tanan niyang mga buhat. Ang Ginoo nagtuboy niadtong tanang mga nangapukan, ug nagbangon sa tanang mga nasukamod. Ang mga mata sa tanan nagtan-aw kanimo; ug ikaw naghatag kanila sa ilang pagkaon sa tukmang panahon. Imong gibukhad ang imong kamot, imong gitagbaw ang tinguha sa tanang butang nga buhi. Ang Ginoo matarong sa tanan niyang mga paagi, ug maayo sa tanan niyang mga buhat. Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran. Siya magtuman sa tinguha sa tanan nga may kahadlok kaniya, siya usab mamati sa ilang pagtuaw ug magluwas kanila. Matag adlaw magdayeg ako kanimo, ug magdayeg sa imong ngalan hangtod gayod sa kahangtoran.
Dayga ang Ginoo! Kay maayo man ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios; kay siya puno sa grasya ug angay ang awit sa pagdayeg.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan! Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan. Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya; sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan. Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya. Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang. Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan; kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila. Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak; ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan. Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan. Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
Mag-awit ako ngadto sa Ginoo samtang buhi pa ako; mag-awit ako ug pagdayeg ngadto sa akong Dios samtang buhi pa ako. Kahimut-an unta niya ang akong pamalandong, kay ako naglipay diha sa Ginoo.
Paglipay kamo sa kanunay, pag-ampo kamo sa walay paghunong, pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.
Tungod kay ang imong gugmang walay paglubad labaw pa ka maayo kay sa kinabuhi, ang akong mga ngabil magdayeg kanimo. Busa dayegon ko ikaw samtang buhi pa ako; magbayaw ako sa akong mga kamot ug magtawag sa imong ngalan.
O pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit; pag-awit alang sa Ginoo, tibuok nga yuta! Isugilon taliwala sa mga nasod, “Ang Ginoo naghari! Ang kalibotan natukod, dili gayod kini matarog; hukman niya ang mga katawhan diha sa kaangayan.” Palipaya ang kalangitan, ug pamayaa ang yuta; padahunoga ang dagat, ug ang tanan nga nakapuno niini; pahugyawa ang kapatagan ug ang tanan nga anaa niini! Unya ang tanang mga kahoy sa lasang mag-awit sa kalipay sa atubangan sa Ginoo; kay siya moabot, kay siya moanhi aron sa paghukom sa yuta. Hukman niya ang kalibotan pinaagi sa pagkamatarong, ug ang mga katawhan pinaagi sa iyang kamatuoran. Pag-awit ngadto sa Ginoo, dayega ang iyang ngalan; isugilon ang iyang pagluwas matag adlaw.
Dayega ninyo ang Ginoo, kamong tanang mga nasod! Dayega ninyo siya, O tanang katawhan! Kay dako ang iyang gugmang walay paglubad alang kanato, ug ang pagkamatinumanon sa Ginoo naglungtad hangtod sa kahangtoran. Dayega ang Ginoo!
“Takos ikaw, O among Ginoo ug Dios, sa pagdawat sa himaya ug dungog ug gahom, kay ikaw mao man ang nagbuhat sa tanang butang, ug pinaagi sa imong kabubut-on mitungha ug nangahimo sila.”
Ug nianang adlawa kamo moingon, “Pasalamati ang Ginoo, sangpita ang iyang ngalan; ipahayag ang iyang mga buhat taliwala sa mga nasod, ipahibalo nga ang iyang ngalan gipasidunggan. “Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo, kay mahimayaon ang iyang mga buhat; ipahibalo kini diha sa tibuok nga yuta.
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Dayega ang Ginoo! Dayega ninyo, O mga alagad sa Ginoo, Dayega ang ngalan sa Ginoo! Dalaygon ang ngalan sa Ginoo sukad karon hangtod sa kahangtoran! Gikan sa pagsilang sa adlaw ngadto sa pagsalop niini, dayegon ang ngalan sa Ginoo!
Kay gamhanan ang Ginoo, ug takos sa labing dako nga pagdayeg, siya angay nga kahadlokan ibabaw sa tanang mga dios.
Magpasalamat ako kanimo, O Ginoo, taliwala sa mga katawhan, ug kanimo mag-awit ako sa mga pagdayeg taliwala sa mga nasod. Kay ang imong gugmang walay paglubad dako ibabaw sa kapanganoran, ug ang imong pagkamatinumanon miabot sa kalangitan.
“Busa dayegon ko ikaw, O Ginoo, taliwala sa mga nasod, ug mag-awit ug mga pagdayeg alang sa imong ngalan.
Busa magpasalamat kita tungod sa atong pagkadawat sa gingharian nga dili matarog ug tungod niana ihalad nato ngadto sa Dios ang makapahimuot nga pagsimba, nga inubanan sa pagtahod ug kahadlok,
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
Magpasalamat ako ngadto sa Ginoo sa tibuok nakong kasingkasing; isugilon nako ang tanan nimong mga buhat nga katingalahan. Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo. Pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo nga nagpuyo sa Zion! Isugilon taliwala sa mga katawhan ang iyang mga buhat! Kay siya nga manimalos tungod sa dugo mahinumdom kanila; siya dili malimot sa pagtuaw sa mga sinakit. Kaluy-i ako, O Ginoo! Tan-awa ang akong kalisdanan gikan kanila nga nagdumot kanako, O ikaw nga nagtuboy kanako gikan sa mga ganghaan sa kamatayon, aron ipahayag nako ang tanan nga pagdayeg kanimo, diha sa mga ganghaan sa anak nga babaye sa Zion, ako maglipay diha sa imong pagluwas. Ang mga nasod nangahulog sa gahong nga ilang gibuhat; sa pukot nga ilang gitagoan, nagapos ang ilang kaugalingong tiil. Ang Ginoo nagpaila sa iyang kaugalingon, nagpahamtang siya ug paghukom; ang daotan nalit-ag sa buhat sa iyang kaugalingong mga kamot. Higgaion. Selah Ang mga daotan mangadto sa Sheol, ang tanang nasod nga nalimot sa Dios. Kay ang nanginahanglan sa kanunay dili kalimtan, ug ang paglaom sa mga kabos dili mawala sa dayon. Tindog, O Ginoo! Ayaw itugot nga ang tawo modaog; pahukmi ang mga nasod sa imong atubangan! Magmaya ako ug maglipay diha kanimo; mag-awit ako sa pagdayeg sa imong ngalan, O Labing Halangdon.
O pagpasalamat sa Ginoo kay siya maayo man kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
O pagpasalamat kamo sa Ginoo, sangpita ang iyang ngalan, ipahibalo ang iyang mga buhat ngadto sa katawhan!
Pag-awit kamo kaniya, pag-awit ug mga pagdayeg kaniya, isugilon ang tanan niyang buhat nga katingalahan! Ang hari misugo ug gibuhian siya, ang pangulo sa mga katawhan mihatag kaniya ug kagawasan. Siya mihimo kaniya nga agalon sa iyang balay, ug tigdumala sa tanan niyang bahandi, sa pagmando sa iyang mga pangulo sumala sa iyang kabubut-on, ug sa pagtudlo ug kaalam sa iyang mga kadagkoan. Unya si Israel miadto sa Ehipto; si Jacob mipuyo sa yuta ni Ham. Ug gihimong mabungahon pag-ayo sa Ginoo ang iyang katawhan ug gihimo silang kusgan kay sa ilang mga kabatok. Giliso niya ang kasingkasing nila aron magdumot sila sa iyang katawhan, aron maglimbong sa iyang mga alagad. Gisugo niya si Moises nga iyang alagad, ug si Aaron nga iyang gipili. Gipadayag nila ang iyang mga ilhanan sa taliwala nila, ug ang mga katingalahan didto sa yuta ni Ham. Gipadala niya ang kangiob ug gihimong ngitngit ang yuta; sila misupil sa iyang mga pulong. Gihimo niya nga dugo ang ilang katubigan ug gipamatay ang ilang mga isda. Paghimaya kamo diha sa iyang balaan nga ngalan; palipaya ang kasingkasing niadtong mga nangita sa Ginoo!
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan; kini mao ang akong Dios, ug ako magdayeg kaniya, ang Dios sa akong katigulangan, ug pasidunggan nako siya.
ug usab, “Dayega ninyo ang Ginoo, kamong tanang mga Gentil, ug ipadayeg siya sa tanang katawhan”;
Ug nadungog nako ang tanang binuhat nga anaa sa langit ug sa yuta ug sa ilalom sa yuta ug anaa sa dagat, ug ang tanan nga diha niini, nga nag-ingon, “Ngadto kaniya nga naglingkod sa trono ug ngadto sa Nating Karnero ang pagdayeg ug ang kadungganan ug ang himaya ug ang gahom hangtod sa kahangtoran!”
Unya magpasalamat ako kanimo diha sa dako nga katilingban; dayegon ko ikaw taliwala sa daghang katawhan.
Panghugyaw kamo sa kalipay ngadto sa Ginoo, tibuok nga yuta; palanoga ang pag-awit sa kalipay, pag-awit ug mga pagdayeg! Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo uban sa lira, uban sa lira ug sa tingog sa alawiton! Uban sa mga trumpeta ug tingog sa sungay, panghugyaw kamo sa tingog nga malipayon sa atubangan sa Hari, ang Ginoo!
Ang Dios espiritu ug ang mga magsimba kaniya kinahanglang magsimba diha sa espiritu ug sa kamatuoran.”
Dayega ang Ginoo! Awiti ang Ginoo ug bag-ong alawiton, pagdayeg kaniya diha sa katilingban sa mga matinumanon! Pamayaa si Israel diha sa iyang Magbubuhat, palipaya ang mga anak sa Zion diha sa ilang Hari. Ipadayeg kanila ang iyang ngalan uban sa pagsayaw, mag-awit kaniya pinaagi sa gagmay nga tambor ug sa alpa!
Tungod niini dayegon ko ikaw taliwala sa mga nasod, O Ginoo, ug mag-awit ako ug mga pagdayeg alang sa imong ngalan.
Ang naghatag ug pasalamat ingon nga iyang halad nagpasidungog kanako; kaniya nga nagmatngon sa iyang dalan ipakita nako ang kaluwasan sa Dios.”
Paghimo ug usa ka malipayong kagahob ngadto sa Dios, tibuok nga yuta; Kay ikaw, O Dios, nagsulay kanamo; gisulayan nimo kami ingon nga ang plata gisulayan. Gisulod nimo kami sa pukot; gibutangan nimo ug bug-at nga palas-anon ang among mga hawak; ikaw mitugot nga ang mga tawo mangabayo ibabaw sa among mga ulo; milatas kami sa kalayo ug sa tubig, apan ikaw nagdala kanamo ngadto sa kadagaya. Mosulod ako sa imong balay uban ang mga halad nga sunogon, magtuman ako kanimo sa akong mga panaad, kadtong gipamulong sa akong mga ngabil, ug gisulti sa akong baba samtang diha ako sa kalisdanan. Ihalad nako kanimo ang mga halad nga sunogon gikan sa mga pinatambok, uban sa aso sa mga halad nga laking karnero; Maghalad ako ug mga torong baka ug mga kanding. Selah Dali ngari ug pamati, kamong tanan nga may kahadlok sa Dios, ug ipahayag nako ang gibuhat niya alang kanako. Kaniya mituaw ako ug gidayeg siya pinaagi sa akong dila. Kon gipalabi pa nako ang kadaotan dinhi sa akong kasingkasing, ang Ginoo dili unta magpatalinghog. Apan sa pagkatinuod ang Dios namati, gidungog niya ang tingog sa akong pag-ampo. awita ang himaya sa iyang ngalan; ihatag kaniya ang mahimayaong pagdayeg!
Gamhanan ang Ginoo ug takos gayod nga dayegon, ug ang iyang pagkagamhanan dili gayod matukib.
ug nag-ingon, “Amen! Ang pagdayeg ug ang himaya ug ang kaalam ug ang pagpasalamat ug ang kadungganan ug ang gahom ug ang kusog ngadto sa among Dios hangtod sa kahangtoran! Amen.”
Magpasalamat ako kanimo, O Ginoo, uban sa tibuok nakong kasingkasing; sa atubangan sa mga diosdios mag-awit ako kanimo ug mga pagdayeg; magyukbo ako paatubang sa imong Templo nga balaan ug magpasalamat sa imong ngalan tungod sa imong gugmang walay paglubad ug sa imong pagkamatinumanon; kay gibayaw nimo labaw sa tanan ang imong ngalan ug ang imong pulong.
Paglipay diha sa Ginoo, O kamong mga matarong! Ang pagdayeg angay sa matarong. Gihimong walay bili sa Ginoo ang panagsabot sa kanasoran; gipakyas niya ang mga laraw sa mga katawhan. Ang tambag sa Ginoo magpadayon hangtod sa kahangtoran, ang mga hunahuna sa iyang kasingkasing ngadto sa tanang mga kaliwatan. Bulahan ang nasod nga ang Dios mao ang Ginoo, ang katawhan nga gipili niya ingon nga iyang panulundon! Ang Ginoo nagtan-aw gikan sa langit, nakita niya ang tanang mga anak sa katawhan; gikan sa dapit nga iyang giharian nagsud-ong siya sa tanang mga nagpuyo sa yuta, siya nga nag-umol sa mga kasingkasing nilang tanan, ug nagbantay sa tanan nilang mga buhat. Ang usa ka hari dili maluwas pinaagi sa iyang dakong kasundalohan; ang usa ka manggugubat dili makalingkawas pinaagi sa dako iyang nga kusog. Ang kabayo alang sa gubat kawang nga paglaom alang sa kadaogan, ug pinaagi sa iyang dakong gahom dili kini makaluwas. Tan-awa, ang mata sa Ginoo anaa sa mga may kahadlok kaniya, sa mga nagsalig sa iyang gugmang walay paglubad, aron iyang maluwas ang ilang kalag gikan sa kamatayon, ug aron magpabilin silang buhi diha sa gutom. Dayega ang Ginoo uban sa lira; pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto kaniya uban sa alpa nga may napulo ka kwerdas! Ang among kalag naghulat sa Ginoo; siya mao ang among tabang ug taming. Ang among kasingkasing nalipay diha kaniya, kay nagsalig kami sa iyang balaan nga ngalan. Himoa nga ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, maania kanamo, ingon nga kami naglaom kanimo. Pag-awit kamo ngadto kaniya ug usa ka bag-ong alawiton; ayoha ninyo pagtugtog ang mga kuwerdas uban sa kusog nga tingog.
Pag-awit kamo sa Dios, pag-awit kamo ug mga pagdayeg sa iyang ngalan; pasidunggi ninyo siya nga moagi ibabaw sa mga panganod; Yahweh ang iyang ngalan, pagmaya kamo sa atubangan niya!
sa paghatag ngadto sa nagsubo didto sa Zion— sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak inay abo, lana sa kalipay inay pagsubo, bisti sa pagdayeg inay luya nga espiritu; aron sila tawgon nga mga dagkong kahoy sa pagkamatarong, ang gitanom sa Ginoo, aron siya himayaon.
Mag-awit ako mahitungod sa imong gugmang walay paglubad o Ginoo, hangtod sa kahangtoran; pinaagi sa akong baba ipadayag nako ang imong pagkamatinumanon ngadto sa tanang mga kaliwatan.
Imo, O Ginoo, ang pagkadako ug ang gahom ug ang himaya ug ang pagdaog ug ang pagkahalangdon kay ang tanan nga anaa sa kalangitan ug sa yuta imo. Imo ang gingharian, O Ginoo, ug ikaw gituboy ingon nga pangulo sa tanan.
O Ginoo nga among Ginoo, pagkahalangdon sa imong ngalan diha sa tibuok nga yuta! Gibutang nimo ang imong himaya sa ibabaw sa kalangitan.
Ang akong kasingkasing dili matarog, O Dios! Mag-awit ako, ug maghimo ug huni sa pagdayeg! Pagmata, akong kalag!
Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
Karon bayawon ang akong ulo ibabaw sa akong mga kaaway nga naglibot kanako, ug diha sa iyang tolda maghalad ako ug mga halad uban ang kalipay; mag-awit ako ug maghimo ug huni ngadto sa Ginoo.
Dili kanamo, O Ginoo, dili kanamo, kondili sa imong ngalan ihatag ang himaya, tungod ug alang sa imong gugmang walay paglubad ug sa imong pagkamatinumanon!
Padayega ang mga matinumanon diha sa himaya; paawita sila sa kalipay diha sa ilang mga higdaanan. Maanaa unta sa ilang mga baba ang taas nga pagdayeg sa Dios, ug ang espada nga duhay sulab sa ilang kamot,
Ug bisan unsay inyong buhaton, sa pulong o sa buhat, buhata ang tanan sa ngalan sa Ginoong Jesus, uban sa pagpasalamat ngadto sa Dios nga Amahan pinaagi kaniya.
Dayegon nako ang ngalan sa Dios uban sa usa ka awit; pasidunggan nako siya uban sa pagpasalamat.
Dayega siya uban sa tingog sa trumpeta; dayega siya uban sa lira ug alpa! Dayega siya uban sa tambor ug pagsayaw; dayega siya uban ang mga tulunggon nga may kuwerdas ug sa plawta! Dayega siya uban sa mga piyangpiyang nga magtunog; dayega siya uban sa lanog nga mga piyangpiyang!
Ang akong baba magsulti sa pagdayeg sa Ginoo, ug ipagdayeg sa tanan nga unod ang iyang balaan nga ngalan hangtod gayod sa kahangtoran.
Apan nianang pagkatungang gabii, si Pablo ug si Silas nag-ampo ug nag-awit ug mga alawiton ngadto sa Dios ug ang mga binilanggo naminaw kanila.
Magpasalamat ako sa Ginoo sumala sa iyang pagkamatarong, ug mag-awit ako ug pagdayeg sa ngalan sa Ginoo nga Labing Halangdon.
Ipakpak ang inyong mga kamot, kamong tanang mga katawhan! Panghugyaw kamo ngadto sa Dios uban sa kusog nga awit sa kalipay! Kay ang Ginoo, ang Labing Halangdon, makalilisang, bantogang hari sa tibuok kalibotan.
Ang among kalag naghulat sa Ginoo; siya mao ang among tabang ug taming. Ang among kasingkasing nalipay diha kaniya, kay nagsalig kami sa iyang balaan nga ngalan. Himoa nga ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, maania kanamo, ingon nga kami naglaom kanimo.
O dali kamo, magsimba ug mangyukbo kita; mangluhod kita sa atubangan sa Ginoo nga atong Magbubuhat! Kay siya mao ang atong Dios, ug kita ang katawhan sa iyang sibsibanan, ug mga karnero sa iyang kamot. Niining adlawa mamati lamang unta kamo sa iyang tingog!
Apan kamo mao ang usa ka pinili nga kaliwat, harianong pagkapari, ang balaan nga nasod, ang katawhan nga iya sa Dios, aron kamo magmantala sa kahibulongang mga buhat niya nga nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang katingalahang kahayag.
Ihatag ninyo sa Ginoo ang himaya sa iyang ngalan; simbaha ninyo ang Ginoo sa katahom sa pagkabalaan.
Maayo gayod ang pagpasalamat ngadto sa Ginoo, ang pag-awit ug mga pagdayeg sa imong ngalan, O Labing Halangdon; Apan gibayaw nimo ang akong sungay sama sa sungay sa ihalas nga baka; gidihogan nimo ako ug bag-o nga lana. Ang akong mga mata nakakita sa pagkapukan sa akong mga kaaway; ang akong mga dalunggan nakadungog sa kapildihan sa mga daotan nga nakigbatok kanako. Ang matarong molambo sama sa palmera, ug motubo sama sa cedro sa Lebanon. Sila gitanom diha sa balay sa Ginoo; milambo sila diha sa mga hawanan sa atong Dios. Namunga gihapon sila diha sa katigulangon; napuno sila sa duga ug lunhaw gihapon, aron sa pagpadayag nga ang Ginoo matarong; siya mao ang akong bato, ug walay bisan unsa nga pagkadili matarong diha kaniya. ang pagpadayag sa imong gugma nga walay paglubad sa kabuntagon, ug sa imong pagkamatinumanon sa kagabhion,
Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang binuhat, diha sa tanang dapit sa iyang gingharian. Dayega ang Ginoo, O akong kalag!
Ug sa kalit diha uban sa anghel ang usa ka dakong langitnong panon nga nagdayeg sa Dios ug nag-ingon, “Himaya ngadto sa Dios sa kahitas-an, ug sa yuta panagdait sa mga tawo nga iyang gikahimut-an.”
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.” Busa uban ang kalipay, kamo magtimba ug tubig gikan sa mga atabay sa kaluwasan.
O pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo man; kay ang iyang gugmang walay paglubad nagpadayon hangtod sa kahangtoran!
Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Dios, pag-awit ug mga pagdayeg! Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa atong Hari, pag-awit ug mga pagdayeg! Kay ang Dios mao ang Hari sa tibuok kalibotan; pag-awit kamo ug mga pagdayeg pinaagi sa salmo.
Human niini nadungog nako ang daw kusog nga tingog sa usa ka dakong panon didto sa langit, nga nag-ingon, “Aleluya! Ang kaluwasan ug ang himaya ug ang gahom iya sa atong Dios;
Padayega kanimo ang mga katawhan, O Dios; Padayega kanimo ang tanang katawhan! Himoa nga ang mga nasod magmaya ug mag-awit sa kalipay, kay hukman nimo ang mga katawhan diha sa kaangayan ug mandoan nimo ang mga nasod sa ibabaw sa yuta. Selah
Unya si Hana nag-ampo ug miingon, “Ang akong kasingkasing naghimaya diha sa Ginoo; ang akong kusog nabayaw diha sa Ginoo. Ang akong baba nagtamay sa akong mga kaaway, kay nalipay man ako sa imong pagluwas. Kadtong makigbatok sa Ginoo, mangapusgay; batok kanila siya modahunog diha sa langit. Ang Ginoo maghukom sa tibuok kalibotan; maghatag siya ug kalig-on sa iyang hari, ug magbayaw sa gahom sa iyang dinihogan.” Unya si Elkana mipauli ngadto sa iyang balay sa Rama. Ug ang bata nag-alagad sa Ginoo uban sa pari nga si Eli. Ang mga anak nga lalaki ni Eli mga tawong walay kapuslanan, sila walay pagtahod sa Ginoo. Ang nabatasan sa mga pari ngadto sa katawhan mao nga kon may maghalad ug inihawng mananap, ang sulugoon sa pari moduol samtang gipabukalan pa ang unod dala ang tinidor nga may tulo ka ngipon, ug iyang itugsok kini sa kaha o sa kaldero o sa kawa o sa kolon, ug ang tanan nga madala sa tinidor maiya sa pari. Ingon niana ang gibuhat nila sa mga Israelinhon nga moadto didto sa Silo. Dugang pa, sa dili pa sunogon ang tambok, ang sulugoon sa pari moduol ug moingon sa tawo nga naghalad, “Hatagi ug unod ang pari aron isugba, kay dili siya modawat ug linat-an nga unod, kondili hilaw.” Kon ang tawo moingon kaniya, “Ipasunog nila ang tambok pag-una, unya makahimo na ikaw sa pagkuha kutob sa imong gitinguha” siya moingon, “Dili, kinahanglan nga ihatag nimo kini kanako karon, kay kon dili, pugson nako kini pagkuha.” Ug ang sala sa mga batan-ong lalaki hilabihan kadako sa panan-aw sa Ginoo kay ilang gitamay ang halad ngadto sa Ginoo. Si Samuel nag-alagad sa atubangan sa Ginoo, nagsul-ob siya ug ephod nga lino. Ang iyang inahan naghimo kaniya ug bisti ug dad-on niya kini matag tuig inig-adto niya ug sa iyang bana aron paghalad sa tinuig nga halad. “Walay laing balaan sama sa Ginoo, walay lain gawas kanimo; walay laing bato sama sa atong Dios.
Pag-awit sa Ginoo, tibuok nga yuta! Isugilon ang iyang kaluwasan matag adlaw. Ipadayag ang iyang himaya ngadto sa kanasoran, ang iyang katingalahan nga mga buhat ngadto sa tanang katawhan!
Ug sa nakatambag na siya sa katawhan, nagtudlo siya ug mga tawo nga maoy mag-awit ngadto sa Ginoo ug magdayeg kaniya diha sa kabalaan, samtang sila mag-una sa kasundalohan ug moingon, “Pagpasalamat kamo sa Ginoo, kay ang iyang gugmang walay paglubad nagpadayon hangtod sa kahangtoran.”
Pagkadako gayod sa imong kaayo nga gitagana nimo sa mga may kahadlok kanimo, ug giandam nimo alang kanila nga midangop kanimo, sa atubangan sa mga anak sa katawhan!
Dayega ang Ginoo! Dayega ang Dios diha sa iyang balaang puluy-anan; dayega siya diha sa iyang gamhanang kalangitan!
Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya;
Dayega ang Ginoo, O akong kalag! O Ginoo nga akong Dios, ikaw batogan gayod kaayo! Ikaw gibistihan sa kadungganan ug pagkahalangdon,
Dayega ang Ginoo! O pagpasalamat kamo sa Ginoo, kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran!
aron dayegon ang iyang mahimayaong grasya nga sa walay bayad iyang gihatag kanato pinaagi sa Pinalangga.
O pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran. Ang uban naglingkod diha sa kangitngit ug sa hilabihang kangiob, mga binilanggo nga anaa sa kasakit ug sa mga puthaw, kay sila misukwahi sa mga pulong sa Dios, mitamay sa tambag sa Labing Halangdon. Ang ilang mga kasingkasing naluya tungod sa kahago; nasukamod sila ug walay usa nga mitabang kanila. Unya sila mituaw ngadto sa Ginoo sa ilang kagul-anan, ug siya miluwas kanila sa ilang kalisdanan; siya mikuha kanila gikan sa kangitngit ug sa hilabihang kangiob, ug mibugto sa ilang mga gapos. Papasalamata sila sa Ginoo tungod sa iyang gugmang walay paglubad, tungod sa iyang mga katingalahang buhat alang sa mga anak sa mga tawo! Kay gilumpag niya ang mga pultahan nga bronsi, ug gipangbali ang mga trangka nga puthaw. Ang uban nasakit tungod sa ilang kasal-anan, ug tungod sa ilang kalapasan, nag-antos sa kasakit; giluod sila sa bisan unsang pagkaon ug nagkaduol sila sa mga ganghaan sa kamatayon. Unya mituaw sila ngadto sa Ginoo sa ilang kagul-anan, ug siya miluwas kanila sa ilang mga kalisdanan; Pasultiha niana ang mga gilukat sa Ginoo, nga gilukat niya gikan sa kamot sa kaaway,
Kay gamhanan ang Ginoo ug takos gayod nga dayegon pag-ayo, ug siya kahadlokan labaw sa tanang mga dios.
Sa nagkaduol na siya diha sa lugsonganan sa Bungtod sa mga Olibo, ang tibuok pundok sa mga tinun-an misugod sa paglipay sa pagdayeg sa Dios uban sa kusog nga tingog tungod sa tanang gamhanang buhat nga nakita nila. Sila nag-ingon, “Dalaygon ang Hari nga mianhi sa ngalan sa Ginoo! Kalinaw sa langit ug himaya sa kahitas-an!”
Apan salamat sa Dios nga mao ang naghatag kanato sa kadaogan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo nga nagpuyo sa Zion! Isugilon taliwala sa mga katawhan ang iyang mga buhat!
Ang akong kalag natagbaw ingon sa makabuhong nga pagkaon, ug ang akong baba magdayeg kanimo uban ang mga ngabil nga malipayon,
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay. Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
Makapito sa usa ka adlaw, ako nagdayeg kanimo, tungod sa imong matarong nga mga tulumanon.
Pangitaa ninyo ang Ginoo ug ang iyang kalig-on, pangitaa ninyo kanunay ang iyang nawong!
Gamhanan ang Ginoo ug dalaygon gayod kaayo diha sa siyudad sa atong Dios! Ang iyang bungtod nga balaan,
nga nag-ingon, “Ipahayag nako ang imong ngalan ngadto sa akong mga igsoon, taliwala sa mga tinawag dayegon ko ikaw.”
Pag-awit alang sa Ginoo uban ang pagpasalamat, paghimo ug huni pinaagi sa lira ngadto sa atong Dios!
Hisgotan nako ang gugmang walay paglubad sa Ginoo, ang mga pagdayeg sa Ginoo, sumala sa tanan nga gihatag sa Ginoo kanato, ug ang dakong kaayo alang sa balay ni Israel, nga iyang gihatag kanila sumala sa iyang kaluoy, sumala sa kadagaya sa iyang gugmang walay paglubad.
Sa kanunay nagpasalamat kami sa Dios tungod kaninyong tanan, kanunay namo kamong gilakip sa among mga pag-ampo, naghinumdom sa inyong buhat sa pagtuo ug pangabudlay sa gugma ug sa malahutayong paglaom diha sa atong Ginoong Jesu-Cristo atubangan sa Dios ug Amahan nato.
Ug sila nag-awit sa awit ni Moises nga sulugoon sa Dios ug sa awit sa Nating Karnero, nga nag-ingon, “Dako ug kahibulongan ang imong mga buhat, O Ginoong Dios nga Makagagahom sa Tanan! Matarong ug matuod ang imong mga pamaagi, O Hari sa kanasoran! Kinsa bay dili mahadlok ug dili maghimaya sa imong ngalan, O Ginoo? Kay ikaw lamang mao ang balaan. Ang tanang kanasoran manganha ug magsimba diha sa imong atubangan, kay ang imong mga hukom gikapadayag na man.”
Himoa nga ang kalangitan magdayeg sa imong mga katingalahan, O Ginoo, ang imong pagkamatinumanon diha sa katilingban sa mga balaan!
Ang tanang mga hari sa yuta magdayeg kanimo, O Ginoo, kay sila nakadungog sa mga pulong sa imong baba; ug sila mag-awit sa mga dalan sa Ginoo, kay dako ang himaya sa Ginoo.
Ang akong mga ngabil magsinggit sa kalipay sa diha nga mag-awit ako ug mga pagdayeg kanimo; ang akong kalag usab nga imong giluwas.
Apan kita magdayeg sa Ginoo gikan karon ngadto sa umaabot ug hangtod sa kahangtoran. Dayega ang Ginoo!
Busa karon, kami nagpasalamat kanimo, among Dios, ug nagdayeg sa imong mahimayaong ngalan.
Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, sukad sa walay sinugdan ngadto sa walay kinutoban! Ug paingna ang tibuok nga katawhan, “Amen!” Dayega ang Ginoo!
O pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit, kay nagbuhat siya ug kahibulongang mga butang! Ang iyang tuong kamot ug ang iyang balaan nga bukton, nakaangkon ug kadaogan alang kaniya.
Dayega ang Ginoo. Dayega ninyo ang ngalan sa Ginoo, paghatag ug pagdayeg, O mga alagad sa Ginoo, nga milaglag sa daghang mga nasod, ug mipatay sa mga gamhanang hari, kang Sihon, nga hari sa mga Amorihanon, ug kang Og nga hari sa Basan, ug sa tanang mga gingharian sa Canaan, ug naghatag sa ilang yuta ingon nga usa ka panulondon, panulondon ngadto sa iyang katawhan nga Israel. Ang imong ngalan, O Ginoo, molungtad hangtod sa kahangtoran, ang imong kabantog, O Ginoo, sa tanang mga kaliwatan. Kay ang Ginoo manalipod sa iyang katawhan, ug kaluy-an niya ang iyang mga alagad. Ang mga diosdios sa kanasoran mga plata ug bulawan, buhat sa mga kamot sa mga tawo. Sila adunay mga baba, apan dili sila makasulti; sila adunay mga mata, apan dili sila makakita; sila adunay mga dalunggan, apan dili makadungog, walay gininhawa sa ilang mga baba. Mahisama unta kanila ang mga nagbuhat kanila— ang matag usa nga mosalig kanila! O panimalay sa Israel, dayega ang Ginoo! O panimalay ni Aaron, dayega ang Ginoo! kamo nga nagtindog diha sa balay sa Ginoo, diha sa mga hawanan sa balay sa atong Dios!
Nagtawag ako sa Ginoo nga takos sa pagdayeg, ug ako naluwas gikan sa akong mga kaaway.
kay nasulat kini, “Ingon nga ako buhi, nag-ingon ang Ginoo, ang tanan moluhod sa akong atubangan, ug ang tanang dila magsugid ngadto sa Dios.”
Dayega ninyo ang atong Dios, O mga katawhan, himoa nga madungog ang tingog sa pagdayeg kaniya,
Niadtong maong higayon si Jesus nalipay diha sa Espiritu Santo ug miingon, “Nagpasalamat ako kanimo, Amahan, Ginoo sa langit ug sa yuta, nga imong gitago kining mga butanga gikan sa mga maalamon ug sa mga hait ug salabotan, ug gipadayag nimo ngadto sa mga masusong bata. Oo, Amahan, kay kana mao ang imong maluluy-ong pagbuot.
Pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran!
Ang Ginoo halangdon ibabaw sa tanang mga nasod, ug ang iyang himaya ibabaw sa kalangitan!
Dayga siya tungod sa iyang mga buhat nga gamhanan; dayega siya sumala sa hilabihan niyang pagkagamhanan!
Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna, kaniya maanaa ang himaya diha sa iglesia ug diha kang Cristo Jesus ngadto sa tanang mga kaliwatan hangtod sa kahangtoran. Amen.
Kay gikan kaniya ug pinaagi kaniya ug ngadto kaniya mao ang tanang mga butang. Kaniya ang himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.
Ug ang mga linukat sa Ginoo mamalik, ug moabot nga mag-awit didto sa Zion; ang walay kataposan nga kalipay maanaa sa ilang mga ulo, sila makabaton ug kasadya ug kalipay; ug ang kasubo ug ang pagpanghupaw mobiya.
Apan palipaya kadtong tanan nga midangop kanimo, sa kanunay pasinggita sila sa kalipay; panalipdi sila aron nga ang nahigugma sa imong ngalan maglipay diha kanimo.
Ang tanan nimong mga buhat magpasalamat kanimo, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga balaan magdayeg kanimo!
Ug ang upat ka buhing binuhat nga may unom ka pako ang matag usa, nalukop sa mga mata, libot ug sulod niini, ug sa adlaw ug sa gabii wala silay hunong sa pag-awit nga nag-ingon, “Balaan, balaan, balaan, ang Ginoong Dios nga Makagagahom sa Tanan nga mao kaniadto, mao karon ug mao ang umaabot!”
Panghugyaw kamo diha sa pag-awit, kamo nga nangagun-ob nga mga dapit sa Jerusalem; kay gilipay na sa Ginoo ang iyang katawhan, iyang gitubos ang Jerusalem.
Apan ako magpadayon sa paglaom, ug magdugang pa gayod sa pagdayeg kanimo. Ang akong baba magsulti sa imong pagkamatarong, sa imong mga buhat sa pagluwas sa tibuok nga adlaw, kay ang gidaghanon niini dili na nako maihap.
Kay kining tanan tungod ug alang kaninyo aron nga samtang ang grasya modagaya ngadto sa daghan pang mga tawo, kini makapadagaya unta sa mga pasalamat ngadto sa himaya sa Dios.
Dalaygon ang Ginoo, nga sa matag adlaw nagpas-an kanato; ang Dios mao ang atong kaluwasan. Selah
Halangdon ikaw, O Dios, ibabaw sa kalangitan! Ipatigbabaw ang imong himaya sa tibuok nga yuta!
aron diha sa hiniusa nga tingog magdungan kamo sa paghimaya sa Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Moawit ako ug bag-ong alawiton kanimo, O Dios; sa alpa nga may napulo ka kuwedras magtugtog ako alang kanimo,
Apan ang takna taliabot, ug karon mao na, nga ang tinuod nga mga magsisimba magsimba sa Amahan diha sa espiritu ug sa kamatuoran, kay kini sila mao ang gipangita sa Amahan nga magsimba kaniya.
Katungdanan sa mga tigpatingog sa trumpeta ug sa mga mag-aawit ang pagpatugbaw sa ilang tingog nga maghiusa sa pagdayeg ug pagpasalamat sa Ginoo, ug sa diha nga napatugbaw na ang awit uban sa mga trumpeta ug sa mga piyangpiyang ug sa ubang mga tulunggon sa pagdayeg sa Ginoo, “Kay siya maayo, kay ang iyang gugmang walay paglubad nagpadayon hangtod sa kahangtoran,” ang balay, ang balay sa Ginoo nalukop sa panganod, nga tungod niana ang mga pari wala na makapadayon sa pag-alagad tungod sa panganod kay ang himaya sa Ginoo milukop man sa balay sa Dios.
Ang kabangis dili na madungog diha sa imong yuta, ang kadaot o kalaglagan sulod sa imong mga utlanan; apan tawgon nimo ang imong mga kuta nga Kaluwasan, ug ang imong mga ganghaan Pagdayeg.
O Ginoo, pagkadaghan gayod sa imong mga buhat! Diha sa kaalam gibuhat nimo silang tanan, ang yuta napuno sa imong mga binuhat.
Pag-awit ngadto sa Ginoo; dayega ang Ginoo! Kay iyang giluwas ang kinabuhi sa kabos gikan sa kamot sa mga tigbuhat ug daotan.
ug aron ang mga Gentil maghimaya sa Dios tungod sa iyang kaluoy, sumala sa nasulat, “Busa ako magdayeg kanimo taliwala sa mga Gentil, ug mag-awit ako sa paghimaya sa imong ngalan”.
Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, sukad sa walay kataposan hangtod sa walay kataposan!” Unya ang tanang katawhan miingon, “Amen!” ug nagdayeg sa Ginoo.
kay gipalit na kamo sa usa ka bili. Busa himayaa ninyo ang Dios pinaagi sa inyong lawas.
“Kinsa man ang sama kanimo, O Ginoo, taliwala sa mga dios? Kinsa man ang sama kanimo, halangdon diha sa pagkabalaan, kahadlokan diha sa mga mahimayaong buhat, nagbuhat sa mga katingalahan?
Ipadayeg kanila ang ngalan sa Ginoo; kay ang iyang ngalan lamang mao ang gibayaw; ang iyang himaya labaw sa yuta ug sa langit.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo! Tungod sa dako niyang kaluoy, kita gipakatawo pag-usab ngadto sa usa ka buhing paglaom pinaagi sa pagkabanhaw ni Jesu-Cristo gikan sa mga patay,
Ako nagpasidungog kanimo dinhi sa yuta, ingon nga natapos nako ang buhat nga imong gitugyan kanako nga akong buhaton.
Dayega ang Ginoo! Dayega ang Ginoo, O akong kalag! Ang Ginoo maghari hangtod sa kahangtoran, ang imong Dios, O Zion, ngadto sa tanang mga kaliwatan. Dayega ang Ginoo! Akong dayegon ang Ginoo samtang buhi pa ako; mag-awit ako ug mga pagdayeg ngadto sa akong Dios samtang buhi pa ako.