Kategorya
110 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Tunglo
Higala, nasayod ka ba nga ang Dios, sa iyang walay kinutuban nga kaalam, nagpadayag kanato pinaagi sa Balaang Kasulatan nga ang tunglo resulta sa sala ug pagpalayo sa iyang balaan nga kabubut-on? Sukad pa sa sinugdanan sa katawhan, sa dihang si Adan ug Eva misupak sa Dios didto sa Hardin sa Eden, misulod na ang tunglo sa kalibutan.
Kini nga tunglo, higala, usa ka pagpahayag sa hustisya sa Dios, nga molihok isip natural nga resulta sa atong pagpalayo kaniya ug pagsunod sa atong kaugalingon nga mga dalan. Sa Genesis, human nakasala ang tawo, gipahayag sa Dios: "Tunglohon ang yuta tungod kanimo; sa singot sa imong nawong magakaon ka gikan niini sa tanan nga mga adlaw sa imong kinabuhi" (Genesis 3:17). Kini nga tunglo wala lamang makaapekto kang Adan ug Eva, kondili sa tibuok katawhan. Sukad niadto, ang pag-antos, kasakit, ug kalisdanan nahimong bahin na sa kinabuhi sa tawo.
Apan bisan sa tunglo nga misulod sa kalibutan, ang Dios, sa iyang dakong gugma ug kalooy, nagtanyag kanato og solusyon. Pinaagi ni Jesu-Cristo, nga nagpas-an sa tunglo sa sala didto sa krus, makalingkawas kita niining mabug-at nga palas-anon. Sama sa giingon sa Galacia: "Si Cristo nagluwas kanato gikan sa tunglo sa Kasugoan, kay siya nahimong tinunglo alang kanato" (Galacia 3:13). Si Jesus nahimong tunglo alang kanato, gipas-an niya ang silot nga angay unta kanato.
Busa, pinaagi sa pagtan-aw kang Jesu-Cristo ug pagdawat kaniya isip atong Manluluwas, makasinati kita sa kaluwasan gikan sa tunglo ug makasulod sa bag-ong kinabuhi uban sa Dios. Ang Biblia nagtudlo kanato nga diha kang Cristo, kita bag-ong binuhat na: "Busa, kon adunay anaa kang Cristo, siya bag-ong binuhat na; ang mga daan nga butang nangagi na; tan-awa, ang tanan nahimong bag-o" (2 Corinto 5:17).
Si Cristo milukat kanato gikan sa tunglo sa Balaod sa diha nga nahimo siyang tunglo alang kanato—kay nasulat, “Tinunglo ang matag usa nga gibitay diha sa kahoy”—
Kinahanglang walay sulting daotan nga manggula gikan sa inyong baba, kondili kanang maayo lamang nga makapalig-on ug angay sa higayon, aron makahatag kini ug kaayohan ngadto sa mga naminaw.
“Apan kon kamo dili motuman sa tingog sa Ginoo nga inyong Dios o magbantay sa pagbuhat sa tanan niyang mga sugo ug sa iyang mga lagda nga akong gisugo kaninyo niining adlawa, kining tanang tunglo moabot kaninyo ug modangat kaninyo.
Apan karon isalikway usab ninyo kining tanan: kasuko, kapungot, pagpangdaot, pagpasipala ug ang law-ay nga sinultian sa inyong baba.
Matinunglo kamo didto sa lungsod ug matinunglo kamo didto sa kaumahan. Matinunglo ang inyong bukag ug ang inyong masahan. Matinunglo ang bunga sa inyong lawas ug ang bunga sa inyong yuta, ang tubo sa inyong mga baka ug ang mga nati sa panon sa inyong mga karnero. Matinunglo kamo sa dihang kamo mosulod ug matinunglo kamo sa dihang kamo mogula.
“Ayaw gamita sa walay kapuslanan ang ngalan sa Ginoo nga imong Dios kay ang Ginoo dili mag-isip nga walay sala niadtong naggamit sa walay kapuslanan sa iyang ngalan.
Ayaw kamo pagyukbo kanila o pag-alagad kanila, kay ako, ang Ginoo nga inyong Dios, abubhoan nga Dios, nga nagsilot sa mga sala sa mga ginikanan diha sa mga anak ngadto sa ikatulo ug sa ikaupat nga kaliwatan niadtong mga nagdumot kanako.
Kay ang yuta napuno sa mga mananapaw; tungod sa tunglo ang yuta nagsubo ug ang mga sibsibanan sa kamingawan nangauga. Ang ilang gisubay daotan, ug ang ilang kusog dili matarong.
“Tan-awa, niining adlawa sa inyong atubangan ako nagbutang ug panalangin ug tunglo: panalangin, kon tumanon ninyo ang mga sugo sa Ginoo nga inyong Dios, nga akong gitudlo kaninyo niining adlawa; ug tunglo, kon kamo dili motuman sa mga sugo sa Ginoo nga inyong Dios apan motipas hinuon kamo gikan sa dalan nga gisugo ko kaninyo niining adlawa, sa pagsunod sa lain nga mga dios nga wala ninyo mailhi.
Gikan sa mao rang usa ka baba nanggula ang pagdayeg ug pagpanunglo. Mga igsoon ko, kining butanga dili angayng buhaton.
Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Tinunglo ang tawo nga nagsalig sa tawo ug naghimo sa unod nga maoy iyang kusog, nga ang kasingkasing mibiya sa Ginoo.
“Tinunglo kadtong nagbuhat nga dili kinasingkasing sa buluhaton sa Ginoo; ug tinunglo kadtong nagpalikay sa iyang espada gikan sa pagpaagas ug dugo.
“Apan kon kamo dili mamati kanako ug dili magbuhat niining tanang mga sugo, ug kon isalikway ninyo ang akong mga lagda, ug ang inyong kalag magtamay sa akong mga tulumanon, sa pagkaagi nga dili ninyo buhaton ang tanan nakong sugo, kondili maglapas kamo sa akong kasabotan, ako usab magbuhat kaninyo niini. Ako magpadala kaninyo ug kalisang, makamatay nga sakit ug hilanat nga makadaot sa mga mata ug kaguol nga ikamatay. Ug walay kapuslanan ang inyong pagpugas sa binhi kay ang inyong mga kaaway maoy mokaon niini.
“ ‘Tinunglo ang tawo nga magbuhat ug larawan nga kinulit o tinunaw, butang nga dulumtanan sa Ginoo, butang nga binuhat sa kamot sa hanas nga tigpamuhat ug magbutang niini sa tago!’ Ug ang tanang katawhan mag-ingon, ‘Amen!’ “ ‘Tinunglo ang dili motahod sa iyang amahan o sa iyang inahan!’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’ “ ‘Tinunglo ang magbalhin sa utlanan sa iyang isigkatawo.’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’ “ ‘Tinunglo ang mopahisalaag sa tawong buta diha sa dalan.’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’ “ ‘Tinunglo ang magtuis sa hustisya nga alang sa langyaw, sa wala nay amahan ug sa biyuda!’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’ Ug sa adlaw nga motabok kamo sa Jordan padulong sa yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios, pagtapok kamo ug mga dagkong bato ug bulita kini ug apog. “ ‘Tinunglo ang makighilawas sa asawa sa iyang amahan kay nagpakaulaw siya sa iyang amahan!’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’ “ ‘Tinunglo ang makighilawas sa bisan unsang mananap.’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’ “ ‘Tinunglo ang makighilawas sa iyang igsoong babaye, anak sa iyang amahan o anak sa iyang inahan.’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’ “ ‘Tinunglo ang makighilawas sa iyang ugangang babaye.’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’ “ ‘Tinunglo ang mopatay sa iyang isigkatawo sa hilom.’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’ “ ‘Tinunglo ang modawat ug suborno aron sa pagpatay sa usa ka tawo nga walay sala.’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’ “ ‘Tinunglo ang dili mouyon sa mga pulong niini nga Balaod aron sa pagtuman niini.’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’
Nahigugma siya sa pagpanunglo; modangat unta kaniya ang tunglo! Wala siya mahimuot sa pagpanalangin; mahilayo unta kini kaniya!
Kamo gitunglo ug usa ka tunglo kay inyo akong gikawatan, ang tibuok nga nasod kaninyo.
Ug miingon siya kang Adan, “Tungod kay namati man ikaw sa tingog sa imong asawa ug mikaon sa bunga sa kahoy nga niini ako nagsugo kanimo, ‘Ayaw pagkaon niini,’ tinunglo ang yuta tungod kanimo. Pinaagi sa pagbudlay makakaon ikaw gikan niini sa tanang mga adlaw sa imong kinabuhi.
Ug ang Ginoong Dios miingon sa bitin, “Tungod kay ikaw nagbuhat niini, tinunglo ikaw labaw sa tanan nga mga kahayopan ug labaw sa tanan nga ihalas nga mga mananap; pinaagi sa imong tiyan magkamang ikaw, ug magkaon ikaw ug abog sa tanan nga mga adlaw sa imong kinabuhi.
Unsaon nako pagtunglo sa wala tungloha sa Dios? Unsaon nako pagpanghimaraot sa wala panghimaraota sa Ginoo?
Ako magtawag sa langit ug sa yuta sa pagsaksi batok kaninyo niining adlawa, nga gibutang nako sa inyong atubangan ang kinabuhi ug ang kamatayon, ang panalangin ug ang tunglo. Busa pilia ang kinabuhi aron kamo ug ang inyong kaliwatan mabuhi,
Ang pagtunglo sa Ginoo anaa sa balay sa daotan, apan iyang panalanginan ang puluy-anan sa matarong.
Unya miingon siya kanako, “Kini mao ang tunglo nga moabot sa ibabaw sa tibuok nga yuta. Kay ang tanan nga mangawat puohon diha sa usa ka palid sumala niini ug ang tanan nga manumpa ug bakak puohon sumala niini. Pagulaon nako kini, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, ug kini mosulod sa balay sa kawatan, ug sa sulod sa balay niadtong nanumpa ug bakak pinaagi sa akong ngalan, ug magpabilin kini taliwala sa iyang balay ug maglamoy niini uban sa mga kahoy ug mga bato nga anaa niini.”
Ang baba sa mananapaw nga babaye usa ka lawom nga gahong; siya nga gikapungtan sa Ginoo mahulog ngadto niini.
Sama sa goryon sa iyang paghaguros, sama sa langgam nga sayaw sa iyang paglupad, ang pagtunglo nga walay hinungdan dili modangat.
“Unya ang Hari moingon kanila nga diha sa iyang wala, ‘Pahawa gikan kanako, kamong mga tinunglo, ngadto sa kalayong walay kataposan nga gitagana alang sa yawa ug sa iyang mga anghel,
Kon dili kamo mamati, kon dili ninyo kini ibutang sa inyong kasingkasing aron sa paghatag ug himaya sa akong ngalan, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, ipadala nako ang tunglo kaninyo ug tunglohon nako ang inyong mga panalangin. Sa pagkatinuod, gitunglo na nako kini tungod kay wala ninyo kini ibutang sa inyong kasingkasing.
Ingna sila, Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa Israel: Tinunglo ang tawo nga wala magtagad sa mga pulong niining kasabotan,
Busa ang tunglo naglamoy sa yuta, ug ang mga nagpuyo niini nag-antos tungod sa ilang sala, busa ang mga nagpuyo sa yuta nangasunog, ug diyotay lamang ang nahibilin.
Kay ang pagsupil sama sa sala sa pagpanag-an, ug ang pagkagahig ulo sama sa sala sa pagsimba sa mga diosdios. Tungod kay imong gisalikway ang pulong sa Ginoo, siya usab magsalikway kanimo sa imong pagkahari.”
Ug iyang ulion ang kasingkasing sa mga ginikanan ngadto sa mga anak, ug ang kasingkasing sa mga anak ngadto sa ilang mga ginikanan kay tingali unya ug ako moanhi ug hampakon nako ang yuta pinaagi sa usa ka tunglo.”
“Ang Ginoo magpadala nganha kaninyo ug mga tunglo, kalibog ug kapakyasan sa tanan ninyong gihimo hangtod nga kamo malaglag ug mawala sa kalit tungod sa pagkadaotan sa inyong mga buhat tungod kay mibiya kamo kanako. Ang Ginoo maghimo nga ang kamatay magpabilin kaninyo hangtod nga mapuo kamo didto sa yuta nga inyong adtoan aron sa pagpanag-iya niini. Ang Ginoo magpahamtang ug tisis, hilanat, hubag, ug kainit nga daw kalayo ug hulaw, ug sakit sa mga tanom ug maglutos sila kaninyo, hangtod nga mangamatay kamo.
Apan kon kini mamunga man ug mga sampinit ug mga kadyapa, kini walay bili ug hapit na matinunglo, ang kataposan niini mao ang pagsunog.
Nahigugma siya sa pagpanunglo; modangat unta kaniya ang tunglo! Wala siya mahimuot sa pagpanalangin; mahilayo unta kini kaniya! Nagsul-ob siya ug pagpanunglo ingon nga iyang kupo, motuhop unta kini sa iyang lawas sama sa tubig, ug sama sa lana ngadto sa iyang kabukogan!
“Ug kon ang usa ka tawo makasala ug angayng silotan sa kamatayon ug siya patyon ug bitayon ninyo diha sa usa ka kahoy, ang iyang lawas kinahanglan dili magpabilin sa kahoy sa tibuok gabii, apan ilubong ninyo siya nianang maong adlaw kay ang tawong gibitay tinunglo sa Dios. Ayaw hugawi ang inyong yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios ingon nga panulundon.
Siya nga naghatag sa kabos dili makulangan, apan ang molingiw sa iyang mga mata makabaton ug daghang pagtunglo.
Ug ayaw kamo pagdala ug usa ka dulumtanan nga butang nganha sa inyong balay ug mahimong usa ka tinunglo sama niini. Dumti ug kasilagi gayod kini kay kini tinunglo nga butang.
Wala na unyay bata diha niini nga mabuhi sa pila lamang ka adlaw, o usa ka tigulang nga dili mabuhong sa iyang mga adlaw, kay ang bata mamatay nga usa ka gatos ang panuigon, ug ang makasasala nga usa ka gatos ka tuig tunglohon.
Tungod niini gipasipad-an nako ang mga pangulo sa balaang dapit, gitugyan nako si Jacob ngadto sa kalaglagan, ug ang Israel ngadto sa kaulawan.
Ug miingon siya kang Adan, “Tungod kay namati man ikaw sa tingog sa imong asawa ug mikaon sa bunga sa kahoy nga niini ako nagsugo kanimo, ‘Ayaw pagkaon niini,’ tinunglo ang yuta tungod kanimo. Pinaagi sa pagbudlay makakaon ikaw gikan niini sa tanang mga adlaw sa imong kinabuhi. Kini magpaturok usab kanimo ug mga tunokong sampinit ug mga sagbot ug magkaon ikaw sa mga tanom sa kapatagan. Pinaagi sa singot sa imong nawong makakaon ikaw sa pan hangtod nga mobalik ikaw sa yuta tungod kay ikaw gikuha gikan niini; ikaw abog ug sa abog ikaw mobalik.”
Ug karon tinunglo ikaw gikan sa yuta nga mibuka sa iyang baba sa pagdawat sa dugo sa imong igsoon gikan sa imong kamot. Sa dihang mag-ugmad ikaw sa yuta, dili na kini maghatag kanimo sa iyang kusog. Maglatagaw ug magtagotago ikaw sa kalibotan.”
Siya nga moingon sa daotan, “Ikaw walay sala,” tunglohon sa mga katawhan, kasilagan sa kanasoran;
ang tawo nga sa dihang makadungog siya sa mga pulong niini nga tunglo, nagpanalangin sa iyang kaugalingon sulod sa iyang kasingkasing nga nag-ingon, ‘Makabaton ako ug pakigdait, bisan pa ug naglakaw ako sa kagahi sa akong kasingkasing.’ Naghatod kini ngadto sa katalagman sa umog ug sa uga. Ug gipatawag ni Moises ang tibuok Israel ug giingnan sila, “Kamo nakakita sa tanan nga gibuhat sa Ginoo sa atubangan sa inyong mga mata didto sa yuta sa Ehipto, ngadto sa Paraon ug sa tanan niyang mga ulipon ug sa tibuok niya nga yuta, Ang Ginoo dili mopasaylo kaniya kondili ang kapungot sa Ginoo ug ang iyang pangabubho magdilaab batok sa maong tawo ug ang tanang tunglo nga gisulat niining basahon maanaa sa ibabaw niya ug papason sa Ginoo ang iyang ngalan gikan sa ubos sa langit.
Kay kadtong gipanalanginan sa Ginoo manag-iya sa yuta, aron kadtong gitunglo niya laglagon.
Kay ang akong espada nakainom na pag-ayo didto sa kalangitan; tan-awa, kini manaog aron sa paghukom sa Edom, ibabaw sa katawhan nga akong gihukman.
Ang tawo nga makasala mamatay. Ang anak dili magpas-an sa kasal-anan sa amahan, o ang amahan magpas-an sa kasal-anan sa anak. Ang pagkamatarong sa matarong iya lamang, ug ang pagkadaotan sa daotan iya lamang.
Apan ang Ginoo nga inyong Dios dili buot mamati kang Balaam kondili gibalhin sa Ginoo nga inyong Dios ang tunglo ngadto sa panalangin alang kaninyo kay ang Ginoo nga inyong Dios nahigugma kaninyo.
Apan bisan pa kon kami, o usa ba ka anghel nga gikan sa langit, magsangyaw kaninyo ug maayong balita nga supak sa nasangyaw na namo, matinunglo siya. Sumala sa amo nang gisulti, usbon ko karon sa pagsulti: kon adunay magwali kaninyo ug maayong balita gawas sa inyo nang nadawat, matinunglo siya.
“Tungloha ang Meros, miingon ang anghel sa Ginoo, tungloha pag-ayo ang mga nagpuyo niini, tungod kay miadto sila dili sa pagtabang sa Ginoo, sa pagtabang sa Ginoo batok sa mga kusgan.
siya miingon, “Tinunglo si Canaan, mahimo siyang ulipon sa mga ulipon ngadto sa iyang mga igsoon.”
Ug ang Ginoo nga inyong Dios magbutang niining tanang mga tunglo nganha sa inyong mga kaaway ug nganha sa tanang nagdumot kaninyo nga naglutos kaninyo.
Gibadlong nimo ang mga mapahitas-on, ang mga tinunglo nga nangasaag gikan sa imong kasugoan;
Apan sultihan ko kamo, higugmaa ninyo ang inyong mga kaaway ug pag-ampo alang sa mga naglutos kaninyo
Busa buot nako nga inyong masabtan nga walay bisan usa nga pinaagi sa Espiritu sa Dios mag-ingon, “Si Jesus matinunglo!” Ug walay makaingon, “Si Jesus Ginoo,” gawas kon pinaagi sa Espiritu Santo.
Kining tanang tunglo moabot kaninyo ug maglutos kaninyo ug modangat kaninyo hangtod nga kamo malaglag tungod kay wala kamo motuman sa tingog sa Ginoo nga inyong Dios, sa pagtuman sa iyang mga sugo ug sa iyang mga lagda nga iyang gisugo kaninyo.
Sila may mga mata nga puno sa pagpanapaw ug dili matagbaw sa sala. Nagtintal sila sa mga tawong huyang. Sila adunay mga kasingkasing nga naanad sa kahakog, kaliwatan sila nga tinunglo!
Sila namalik sa mga kasal-anan sa ilang mga katigulangan, nga midumili sa pagpamati sa akong mga pulong. Sila misunod sa laing mga dios aron sa pag-alagad kanila. Ang balay sa Israel ug ang balay sa Juda naglapas sa akong kasabotan nga gibuhat nako uban sa ilang mga katigulangan. Busa mao kini ang giingon sa Ginoo, nagpadala ako ug kadaotan ngadto kanila nga dili nila malikayan; bisan ug sila magpakitabang kanako, dili ako mamati kanila.
Ang init nga kaligutgot mihakop kanako tungod sa mga daotan nga mibiya gikan sa imong Balaod.
Ibilin ninyo ang inyong ngalan ngadto sa akong mga pinili alang sa usa ka tunglo ug ang Ginoong Dios mopatay kaninyo, apan tawgon niya ang iyang mga sulugoon sa lain nga ngalan.
“Kon ikaw dili magmatngon sa pagbuhat sa tanang pulong niini nga Balaod nga gisulat niini nga basahon, aron ikaw mahadlok niining mahimayaon ug makalilisang nga ngalan, si Yahweh nga inyong Dios, ang Ginoo magpadala ug talagsaon nga kasakitan nganha kaninyo ug sa inyong mga kaliwatan, dagkong kasakitan nga molungtad ug dugay ug mga lisod nga balatian nga molungtad ug dugay.
Gipasipalahan ninyo ako taliwala sa akong katawhan tungod sa mga hakop sa sebada ug tungod sa mga tipik sa pan, aron sa pagpatay sa mga kinabuhi nga dili angayng mamatay, ug aron sa pagluwas sa mga kinabuhi nga dili angayng mabuhi, pinaagi sa inyong pagbakak sa akong katawhan nga namati sa kabakakan.
“Bulahan ang tawo nga nagsalig sa Ginoo nga ang pagsalig mao ang Ginoo. Siya sama sa kahoy nga gitanom sa daplin sa tubig, nga nagpakatay sa mga gamot niini sa daplin sa suba, ug dili mahadlok kon moabot ang kainit, kay ang mga dahon niini nagpabilin nga lunhaw, ug dili mabalaka sa tuig nga hulaw, kay dili kini mohunong sa pagpamunga.”
“ ‘Tinunglo ang tawo nga magbuhat ug larawan nga kinulit o tinunaw, butang nga dulumtanan sa Ginoo, butang nga binuhat sa kamot sa hanas nga tigpamuhat ug magbutang niini sa tago!’ Ug ang tanang katawhan mag-ingon, ‘Amen!’
Patungloha sila, apan ikaw magpanalangin! Pakaulawi ang misulong kanako; malipay unta ang imong alagad!
Ug siya milingi ug sa pagkakita niya kanila, gitunglo niya sila sa ngalan sa Ginoo. Unya migula ang duha ka oso nga baye gikan sa kakahoyan ug mikunis-kunis sa 42 ka batang lalaki.
Kon may usa nga wala mahigugma sa Ginoo, mahimo unta siyang tinunglo! Maranatha
Kay ang bayad sa sala mao ang kamatayon apan ang gasa gikan sa Dios mao ang kinabuhing dayon diha kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
“Dili ang tanan nga moingon kanako, ‘Ginoo, Ginoo,’ makasulod sa gingharian sa langit, kondili siya nga nagbuhat sa kabubut-on sa akong Amahan nga anaa sa langit. Daghan unya ang moingon kanako nianang adlawa, ‘Ginoo, Ginoo, dili ba nga sa imong ngalan nagpropesiya man kami ug sa imong ngalan kami naghingilin sa mga demonyo ug nga sa imong ngalan naghimo sa daghang mga milagro?’ Ug unya sultihan ko sila, ‘Wala gayod ako makaila kaninyo, pahawa gikan kanako, kamong mga tigpamuhat ug daotan.’
“Kay mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon, ang Dios sa Israel: Ingon nga ang akong kasuko ug ang akong kapungot gibubo ngadto sa mga nagpuyo sa Jerusalem, ang akong kapungot ibubo usab nako nganha kaninyo sa dihang moadto kamo sa Ehipto. Mahimo kamong dulumtanan, kalisangan, tunglo ug usa ka talamayon. Dili na kamo makakita pa niining yutaa.
“Alaot ang masukihon nga mga anak,” nag-ingon ang Ginoo, “nga nagbuhat sa ilang gilaraw, apan dili akoa; ug nga nakig-abin sa uban, apan dili sa akong espiritu, aron ang sala ilang madugangan ug laing sala; nga nag-ingon sa mga tigpanagna, “Ayaw pagtan-aw”; ug ngadto sa mga propeta, “Ayaw pagpropesiya kanamo sa mga butang nga matarong, pagsulti kanamo ug malumo nga mga butang, pagpropesiya ug mga lamat, pahawa kamo sa agianan, tipas kamo gikan sa dalan, ayaw na kami papamatia sa Balaan sa Israel.” Busa mao kini ang giingon sa Balaan sa Israel, “Tungod kay inyong gitamay kining pulonga, ug nagsalig sa pagpanglupig ug pagpanglimbong, ug naglaom niini; tungod niini kining kasal-anan mahimo alang kaninyo nga sama sa usa ka guba sa habog nga paril, mibugdo na ug hapit na malumpag, nga ang pagkaguba modangat dayon sa kalit; Ug ang pagkabuak niini sama sa pagkabuak sa kulon sa magkukulon, nga gibuak sa walay kukaluoy, nga sa mga tipak niini walay makaplagan bisan usa ka tipak nga kasudlan ug kalayo gikan sa abohan o ikakuha ug tubig gikan sa atabay.” Kay mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, ang Balaan sa Israel, “Sa pagpauli ug sa pagpahulay luwason kamo; sa kalinaw ug sa pagsalig anaa ang inyong kusog.” Apan kamo dili buot, ug kamo miingon, “Dili, kay kami motulin pagpangabayo,” tungod niini kamo tulin nga mopalayo; ug “Kami mangabayo sa tulin nga mga kabayo,” busa ang maggukod kaninyo tulin usab. Usa ka libo mangagiw tungod sa paghulga sa usa ka tawo; sa paghulga sa lima kamo mamiya, hangtod nga kamo mahibilin sama sa usa ka suga sa tumoy sa usa ka bukid, sama sa usa ka ilhanan ibabaw sa usa ka bungtod. Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya. O katawhan diha sa Zion nga nagpuyo sa Jerusalem, ikaw dili na mohilak. Siya magmaluluy-on gayod kanimo sa tingog sa imong pagtuaw; sa diha nga siya makadungog niini, siya motubag kanimo. nga nanggula aron sa paglugsong ngadto sa Ehipto, nga wala magpakitambag kanako, aron sa pagdangop diha sa panalipod sa Paraon, ug sa pagpangita ug kapuy-an diha sa landong sa Ehipto! Bisan ug ang Ginoo maghatag kanimo sa pan sa kagul-anan ug sa tubig sa kasakit, ang imong Magtutudlo dili na magtago sa iyang kaugalingon, kondili ang imong mga mata makakita sa imong Magtutudlo. Ug ang imong dalunggan makadungog sa usa ka pulong sa luyo nimo, nga nag-ingon, “Kini mao ang dalan, lakaw diha niini,” sa diha nga molingi ikaw sa tuo o sa diha nga molingi ikaw sa wala. Unya imong bulingan ang imong kinulit nga mga larawan nga sinapawan ug plata, ug ang imong mga larawan nga tinunaw nga gisapawan ug bulawan. Isalibay nimo kini ingon nga hugaw nga mga butang; ikaw moingon niini, “Pahawa kamo!” Ug siya maghatag ug ulan alang sa binhi nga ipugas nimo sa yuta, ug sa trigo, ang abot sa yuta, nga mahimong tambok ug daghan kaayo. Nianang adlawa ang imong kahayopan manibsib sa dagkong mga sibsibanan. Ang mga baka usab ug ang mga asno nga nag-ugmad sa yuta makakaon sa inasinan nga kompay nga pinadparan sa pala ug sa kakha. Ug diha sa tanang habog nga bukid ug diha sa tanang habog nga bungtod modangat ang mga sapa ug mga suba sa mga tubig, sa adlaw sa dakong pagpamatay, sa diha nga mangapukan ang mga tore. Dugang pa, ang kahayag sa bulan mahisama sa kahayag sa adlaw, ug ang kahayag sa adlaw mahimong pito ka pilo, ingon sa kahayag sa pito ka adlaw, sa adlaw nga ang Ginoo magbaat sa samad sa iyang katawhan ug mag-ayo sa ilang samad tungod sa iyang hampak. Tan-awa, ang ngalan sa Ginoo maggikan sa layo, magdilaab uban ang iyang kasuko, ug diha sa baga nga aso nga mag-utbo; ang iyang mga ngabil puno sa kasilag, ug ang iyang dila sama sa kalayo nga maglamoy; ang iyang gininhawa sama sa usa ka suba nga nag-awas nga makaabot bisan hangtod sa liog; aron sa pag-alig-ig sa mga nasod diha sa ayagan sa kalaglagan, ug aron sa pagtaod diha sa apapangig sa katawhan sa usa ka bukado nga magpahisalaag. Makabaton kamo ug usa ka alawiton ingon sa gabii sa dihang saulogon ang usa ka balaan nga kasaulogan, ug kalipay sa kasingkasing sa diha nga ang usa ka tawo magpatingog uban ang usa ka plawta aron sa pag-adto sa bukid sa Ginoo, ngadto sa Bato sa Israel. Tungod niini ang pagpanalipod sa Paraon kaninyo mahimo nga inyong kaulaw, ug ang salipod diha sa landong sa Ehipto mahimo nga inyong kaulawan.
Ug ipaatubang nako ang akong nawong batok nianang tawhana, ug buhaton nako siya nga usa ka ilhanan ug usa ka sanglitanan ug ipahimulag nako siya gikan sa taliwala sa akong katawhan, ug kamo makaila nga ako mao ang Ginoo.
ug tunglo, kon kamo dili motuman sa mga sugo sa Ginoo nga inyong Dios apan motipas hinuon kamo gikan sa dalan nga gisugo ko kaninyo niining adlawa, sa pagsunod sa lain nga mga dios nga wala ninyo mailhi.
Nakita nako ang buangbuang nga nakagamot, apan sa kalit akong gitunglo ang iyang puluy-anan.
Ug ang tanang mga tawo mitubag nga nag-ingon, “Kami ug ang among mga anak maoy manubag sa iyang dugo.”
Ug ingon nga ang Ginoo nalipay sa pagbuhat ug kaayohan nganha kaninyo, ug sa pagpadaghan kaninyo, ang Ginoo usab nalipay sa pagdala ug kadaot nganha kaninyo ug sa paglaglag kaninyo. Ug ibton kamo gikan sa yuta nga inyong adtoan aron panag-iyahon. Ug ang Ginoo magpatibulaag kaninyo sa taliwala sa tanang katawhan, gikan sa usa ka tumoy sa yuta ngadto sa pikas ug didto mag-alagad kamo sa lain nga mga dios nga hinimo sa kahoy ug bato nga wala mailhi ninyo o sa inyong katigulangan.
Alaot kadtong naglaraw ug kadaotan ug nagbuhat sa daotan diha sa ilang mga higdaanan! Sa pagkabuntag, sila magbuhat niini, tungod kay kini anaa sa gahom sa ilang kamot. Tindog kamo ug lakaw, kay kini dili mao ang inyong pahulayanan; tungod sa kahugawan nga naglaglag uban sa hilabihan nga pagkalaglag. Kon ang usa ka tawo magsuroysuroy nga magsulti ug walay hinungdan ug mga bakak, nga nag-ingon, “Ako magsangyaw kanimo mahitungod sa bino ug sa ilimnon,” siya mahimo nga tigsangyaw niini nga katawhan! Tigomon gayod nako kamong tanan, O Jacob, tigomon nako ang mga salin sa Israel; tigomon nako sila sama sa mga karnero sa toril, sama sa panon sa karnero diha sa ilang sibsibanan, usa ka banha nga panon sa katawhan. Siya nga magbukas ug agianan mosaka una kanila; sila molapos ug moagi sa ganghaan ug mogula pinaagi niini. Ang ilang hari molabay sa ilang atubangan, ang Ginoo nga nangulo kanila. Gikaibgan nila ang mga kaumahan ug giilog kini; ug ang mga balay ug gisakmit kini; ilang gidaogdaog ang usa ka tawo ug giilog ang iyang balay, ang tawo ug ang iyang panulundon. Busa mao kini ang giingon sa Ginoo: Tan-awa, batok niining panimalaya gimugna nako ang kadaot, nga gikan niini dili kamo makaibot sa inyong mga liog; ug kamo dili makalakaw nga mapahitas-on, kay kini usa ka panahon nga daotan.
“Ayaw kamo pagsulti ug daotan batok sa Dios o magtunglo sa tigdumala sa inyong katawhan.
Ug ang kalangitan nga ibabaw sa inyong mga ulo mahimo nga bronsi ug ang yuta sa ubos ninyo mahimo nga puthaw. Himoon sa Ginoo nga abog ug abo ang ulan sa inyong yuta; gikan sa langit moulan kini nganha kaninyo hangtod nga mangalaglag kamo.
busa, ingon nga ako buhi, nag-ingon ang Ginoong Dios, ako magbuhat nganha kanimo sumala sa kasuko ug sa kasina nga imong gipakita tungod sa imong pagdumot batok kanila, ug ipaila nako ang akong kaugalingon sa taliwala kanimo sa diha nga ako maghukom na kanimo. Ug ikaw mahibalo nga ako, ang Ginoo, nakadungog sa tanan nimong mga pagpasipala nga imong gipamulong batok sa kabukiran sa Israel, nga nag-ingon, ‘Sila nangahimong biniyaan, sila gihatag kanato aron tukbon.’ Ug pinaagi sa inyong baba kamo nagpadako sa inyong kaugalingon batok kanako ug nagpadaghan sa inyong mga pulong batok kanako. Ako nakadungog niini. Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Alang sa kalipay sa tibuok yuta himoon ko ikaw nga biniyaan. Ingon nga ikaw naglipay tungod sa panulundon sa balay sa Israel, kay kini nahimong biniyaan, mao usab ang buhaton nako kanimo. Ikaw mahimong biniyaan, O Bukid sa Seir, ug ang tibuok Edom, ang tanan nga anaa niini. Unya sila makaila nga ako mao ang Ginoo.
Dili ba ang Israel yubitonon alang kanimo? Nakita ba siya uban sa mga kawatan, nga sa dihang naghisgot ikaw mahitungod kaniya naglingolingo man ikaw sa imong ulo?
Manganak kamo ug mga anak nga lalaki ug mga anak nga babaye apan dili sila mainyo kay mangabihag man unya sila. Ang tanan ninyong mga kakahoyan ug ang bunga sa inyong yuta panag-iyahon sa dulon.
Tungod sa kapungot sa Ginoo dili kini puy-an, apan mahimo kining hingpit nga kamingawan; si bisan kinsa nga moagi sa Babilonia matingala, ug magtamay tungod sa tanan niyang mga samad.
Siguro gayod nga ang daotang tawo dili mahimong dili masilotan, apan ang matarong luwason.
Alaot kadtong nagsugo sa dili matarong nga mga sugo, ug ang mga tigsulat nga nagpunay ug sulat sa pagpanglupig, Ingon nga ang akong kamot nakakab-ot sa mga gingharian sa mga diosdios, nga ang mga larawan nga kinulit labaw pa kay niadtong atua sa Jerusalem ug sa Samaria, dili ba nako buhaton ngadto sa Jerusalem ug sa iyang mga diosdios ang gibuhat nako sa Samaria ug sa iyang mga larawan?” Sa diha nga ang Ginoo mahuman na sa tanan niyang gibuhat sa bukid sa Zion ug sa Jerusalem, silotan niya ang pagkamapahitas-on sa hari sa Asiria, ug ang iyang pagpasigarbo. Kay siya miingon: “Pinaagi sa kusog sa akong kamot nahimo nako kini, ug pinaagi sa akong kaalam, kay ako adunay pagpanabot; akong gikuha ang mga utlanan sa mga katawhan, ug gisakmit nako ang ilang mga bahandi; sama sa torong baka, akong gipakanaog kadtong naglingkod sa mga trono. Nakaplagan sa akong kamot sama sa usa ka salag ang mga bahandi sa mga katawhan, ug sama sa mga tawo nga nanghipos sa mga itlog nga biniyaan, busa gitigom nako ang tanang kayutaan, ug walay usa nga mikapakapa o mibuka sa baba o mipiyak.” Makapangandak ba ang wasay sa kaugalingon niini nga kini labaw kaniya nga naggamit niini, o makapadako ba ang gabas sa kaugalingon niini batok kaniya nga naggamit niini? Sama sa usa ka bunal nga buot mobakyaw kaniya nga maoy nag-alsa niini o sama sa usa ka sungkod nga buot moalsa kaniya nga dili kahoy! Busa ang Ginoo, ang Ginoo sa mga panon, magpadala ug makaniwang nga sakit ngadto sa iyang tambok nga mga manggugubat ug ubos sa iyang himaya adunay pagdilaab nga mahaling, sama sa nagdilaab nga kalayo. Ang suga sa Israel mahimong kalayo, ug ang iyang Balaan mahimong usa ka siga, ug kini mosunog ug molamoy sa iyang katunokan ug kasampinitan sulod sa usa ka adlaw. Ug ang himaya sa iyang kalasangan ug ang iyang mabungahon nga yuta laglagon sa Ginoo, kalag ug lawas, ug mahisama kini sa usa ka tawong masakiton nga nag-anam ug kaniwang. Ang mahibilin sa mga kahoy sa iyang kalasangan pipila na lamang, nga ang usa ka bata makasulat niini. aron sa paghiklin sa nanginahanglan gikan sa hustisya, ug sa pagsakmit sa katungod sa mga kabos sa akong katawhan, aron ang mga biyuda mahimo nga ilang inilog, ug aron ang mga wala nay amahan mahimo nga ilang tukbonon! Nianang adlawa ang mahibilin sa Israel ug ang mahibiling buhi sa balay ni Jacob dili na mosandig kaniya nga naghampak kanila, kondili mosandig hinuon sa Ginoo, ang Balaan sa Israel, diha sa kamatuoran. May usa ka salin nga mobalik, ang salin ni Jacob, ngadto sa Dios nga makagagahom. Kay bisan ug ang imong katawhan nga Israel mahisama sa balas sa dagat, usa lamang ka salin ang mahiuli. Ang kalaglagan gitakda na, nga mag-awas uban sa pagkamatarong. Kay ang Ginoo, ang Ginoo sa mga panon maghimo sa usa ka hingpit nga kataposan, sumala sa gitakda na, taliwala sa tibuok nga yuta. Busa mao kini ang gisulti sa Ginoong Dios sa mga panon: “O akong katawhan nga nagpuyo sa Zion, ayaw kahadlok sa mga Asirianhon sa diha nga sila maghampak kanimo sa usa ka bunal ug magbakyaw sa ilang sungkod batok kanimo, sama sa gibuhat sa mga Ehiptohanon. Kay sa dili madugay, ang akong kasuko matapos ug ang akong kapungot ipatumong alang sa ilang pagkagun-ob. Ug ang Ginoo sa mga panon magbunal sa usa ka latigo ngadto kanila, sama sa iyang paghampak sa Midian duol sa bato sa Oreb, ug ang iyang bunal iyang gibakyaw ibabaw sa dagat, ug iya kining bakyawon sama sa iyang gihimo didto sa Ehipto. Nianang adlawa ang iyang palas-anon makuha gikan sa imong abaga, ug ang iyang yugo gub-on gikan sa imong liog.” Siya mibiya gikan sa Rimon, siya miabot sa Aiat; siya miagi sa Migron, didto sa Mikmas gitipigan niya ang iyang kabtangan; gilatas nila ang walog, didto sa Geba nagpalabay sila sa kagabhion; ang Rama mikurog, ang Gibea ni Saul mikagiw. Unsa may inyong buhaton sa adlaw sa pagsilot diha sa bagyo nga umaabot gikan sa layo? Kang kinsa man kamo modangop aron magpakitabang, ug asa man ninyo ibilin ang inyong bahandi?
Alaot ang daotan! Kay kini sakit alang kaniya, kay unsay nabuhat sa iyang mga kamot buhaton usab nganha kaniya.
Pamati kamo kaniya ug tumana ang iyang tingog. Ayaw kamo pagsupak kaniya kay siya dili mopasaylo sa inyong mga kalapasan, kay ang akong ngalan anaa kaniya.
Mahiagom unya sila sa silot nga walay kataposang pagkalaglag ug mahilayo gikan sa atubangan sa Ginoo ug gikan sa himaya sa iyang gahom
“Busa ako maghukom kanimo, O balay sa Israel, ang matag usa sumala sa iyang mga pamaagi, nag-ingon ang Ginoong Dios. Paghinulsol kamo ug talikdi ninyo ang tanan ninyong kalapasan aron ang pagkadaotan dili mahimong inyong kalaglagan.
Ngano nga gihagit ninyo ako sa pagkasuko pinaagi sa mga buhat sa inyong mga kamot, sa pagsunog ug insenso ngadto sa laing mga dios didto sa yuta sa Ehipto diin miadto kamo aron sa pagpuyo aron ba kamo mahimulag ug mahimong usa ka tunglo ug usa ka pagtamay sa taliwala sa tanang mga nasod sa yuta?
Magdala kamo ug daghang binhi ngadto sa uma ug makatigom kamo ug diyotay kay ang dulon magkaon niini. Magtanom kamo ug parasan ug alimahan ninyo kini apan dili kamo makainom ug bino o makatigom sa paras kay ang ulod magkaon niini.
“Ako mosulong batok kanila,” nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, “ug putlon nako gikan sa Babilonia ang ngalan ug ang salin, ang anak ug ang anak sa anak, nag-ingon ang Ginoo. Ug himoon nako ang mananap nga daghan ug tunok nga maoy manag-iya niini ug sa mga linaw sa tubig, ug silhigon nako kini sa silhig sa kalaglagan, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon.”
Busa itugyan ang ilang mga anak ngadto sa gutom; itugyan sila ngadto sa gahom sa espada, himoa nga ang ilang mga asawa mawad-an ug mga anak ug mabiyuda. Mangamatay unta ang ilang kalalakin-an pinaagi sa kamatay, ang ilang batan-on mangamatay pinaagi sa mga espada diha sa gubat.
Ang akong katawhan nangalaglag tungod sa kakulang sa kahibalo, tungod kay imong gisalikway ang kahibalo, gisalikway ko ikaw gikan sa pagkapari nganhi kanako. Ug kay imong gikalimtan ang balaod sa imong Dios, kalimtan usab nako ang imong mga anak.
Ug didto wala nay bisan unsang tinunglo apan atua didto ang trono sa Dios ug sa Nating Karnero, ug ang iyang mga ulipon magsimba kaniya.
Ang Moab laglagon ug dili na mahimo nga usa ka katawhan, tungod kay siya nagpakadako sa iyang kaugalingon batok sa Ginoo.
Ang Ginoo naghatag ug sugo mahitungod kanimo, “Dili na gayod magpadayon ang imong ngalan; gikan sa balay sa imong mga dios akong puohon ang larawan nga kinulit ug ang larawan nga tinunaw. Akong himoon ang imong lubnganan kay ikaw daotan.”
Mialagad sila sa ilang mga diosdios, nga nahimong lit-ag alang kanila. Gihalad nila ang ilang mga anak nga lalaki ug ang ilang mga anak nga babaye ngadto sa mga demonyo; giula nila ang dugo sa walay sala, ang dugo sa ilang mga anak nga lalaki ug sa ilang mga anak nga babaye, nga gihalad nila ngadto sa mga diosdios sa Canaan; ug ang yuta nahugawan tungod sa dugo. Busa nahugawan sila tungod sa ilang mga buhat, ug nagmaluibon sila pinaagi sa ilang mga buhat.
Ug ang katawhan nangapaig sa hilabihang kainit, ug nagpasipala sila sa ngalan sa Dios nga may gahom sa ibabaw niining mga katalagman ug wala sila maghinulsol o maghatag kaniya ug himaya.
Wala ba ikaw magdala niini sa imong kaugalingon pinaagi sa pagbiya sa Ginoo nga imong Dios, sa diha nga siya nagmando kanimo diha sa dalan?
busa tan-awa, gituy-od nako ang akong kamot batok kanimo ug itugyan ko ikaw ingon nga inilog sa mga nasod, ug ipahimulag ko ikaw gikan sa mga katawhan ug wagtangon ko ikaw gikan sa mga kayutaan; lumpagon ko ikaw. Unya ikaw makaila nga ako mao ang Ginoo.
Busa misilaob ang kapungot sa Ginoo batok niining yutaa aron sa pagdala ngadto niini sa tanang mga tunglo nga gisulat niini nga basahon.
Ug siya miingon, “Hubo ako nga migula gikan sa tiyan sa akong inahan ug hubo ako nga mobalik; ang Ginoo naghatag ug ang Ginoo nagkuha. Bulahan ang ngalan sa Ginoo.” Niining tanan si Job wala makasala o magpasangil sa Ginoo ug sayop.
Bulahan ang tawo nga wala maglakaw subay sa tambag sa mga daotan, o magtindog diha sa dalan sa mga makasasala, o maglingkod sa mga lingkoranan sa mga mayubiton; hinuon ang iyang kalipay anaa sa Balaod sa Ginoo, ug sa Balaod niya namalandong siya adlaw ug gabii.