Kategorya
BERSIKULO BAHIN SA PAG-AMPO
Ang atong Langitnong Amahan nagsugo nato nga mag-ampo nga walay hunong. Pinaagi sa pag-ampo, makigsulti kita sa atong Dios. Ang pag-ampo mao ang atong linya sa komunikasyon ngadto Kaniya. Dinhi nato madala ang atong mga pangayo sa tiilan sa atong Magbubuhat. Dinhi ta modangop kon ang tanan daw dili maayo, kon nabug-atan kita, ug kon kita nagmasulob-on.
Pinaagi sa pag-ampo, mas mailhan sa Dios ang atong mga panginahanglan ug madungog Niya ang atong tingog. Siya nasayod na sa atong kinabuhi bisan sa wala pa kita matawo, apan gusto Niya nga kita makigsulti Kaniya, nga atong pangitaon Siya.
Sa pag-ampo, mas molig-on ang imong panaghigala, ang imong pagkasuod, ug ang imong relasyon sa Dios. Usa kini sa mga hinagiban nga anaa kanimo isip usa ka tumutuo ni Jesus, usa ka panalipod sa matag gubat nga imong atubangon. Kay sa pag-ampo, makab-ot nimo ang kadaugan.
Ang gahum sa pag-ampo wala gikan kanimo. Ang gahum anaa kang Jesus; Siya ang motubag sa imong pag-ampo ug Siya ang mohimo sa mga butang nga daw imposible sa tawo. Kon mag-ampo kita nga kinasingkasing, madawat nato ang kahupayan, ang kalinaw, ug ang gugma sa Amahan.
Duol sa Dios uban ang masulob-on ug mapaubsanon nga kasingkasing, ug dili ka Niya isalikway. (Efeso 6:18) Mag-ampo kamo kanunay diha sa Espiritu, uban ang mga pangaliya ug pagpangamuyo. Pagbantay kamo ug magpadayon sa pag-ampo alang sa tanang mga balaan.
Kon mag-ampo ka, pagpasalamat. Ayaw lang ipresenta ang imong mga pangayo, kondili pahuway usab sa Iyang presensya. (1 Tesalonica 5:16-18) Pagmalipayon kanunay, pag-ampo nga walay hunong, pagpasalamat sa Dios sa tanang kahimtang, kay mao kini ang iyang kabubut-on alang kaninyo diha kang Cristo Jesus.
Paglipay kamo sa kanunay, pag-ampo kamo sa walay paghunong, pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.
Pinaagi sa bug-os nga pag-ampo ug pagpangamuyo, pag-ampo diha sa Espiritu sa tanang panahon. Alang niini, kinahanglang magtukaw kamo uban sa bug-os nga pagkamapadayonon ug sa pangamuyo alang sa tanang mga balaan
Unya gisuginlan sila ni Jesus ug usa ka sambingay aron pagpaila nga kinahanglang mag-ampo sila kanunay ug dili maluya.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Busa ngadto sa usa ug usa pagsinugiray kamo sa inyong mga sala ug pag-ampo kamo alang sa usa ug usa, aron kamo mangaayo. Ang pag-ampo sa tawong matarong dako ug kahimoan.
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Ug ang tanang butang nga inyong pangayoon pinaagi sa pag-ampo madawat ninyo kon aduna kamoy pagtuo.”
Sangpita ako ug ako motubag kanimo ug magsugilon kanimo sa dagko ug mga tinago nga mga butang nga wala nimo mahibaloi.
Sa ingon usab nga paagi, ang Espiritu motabang kanato sa atong kaluyahon kay kita wala man mahibalo unsay angay nga iampo, apan ang Espiritu gayod mangamuyo alang kanato sa mga pag-agulo nga dili malitok sa mga pulong. Ug siya nga nagsusi sa mga kasingkasing nasayod kon unsa ang hunahuna sa Espiritu, kay ang Espiritu mangamuyo man sumala sa kabubut-on sa Dios alang sa mga balaan.
Karon, una sa tanan, ako nag-awhag nga ang mga pangamuyo, mga pag-ampo, mga paghangyo, ug mga pagpasalamat kinahanglang himoon alang sa tanang tawo,
Sa akong kagul-anan nagsangpit ako sa Ginoo; ngadto sa akong Dios nagpakitabang ako. Gikan sa iyang Templo, nadungog niya ang akong tingog, ug ang akong pagtuaw ngadto kaniya midangat sa iyang mga dalunggan.
Sa gabii ug sa buntag ug sa udto ako magmulo ug mag-agulo, ug pamation niya ang akong tingog.
Ang kataposan sa tanang butang nagkaduol na, busa batoni ninyo ang maayong panghunahuna ug maayong panimuot alang sa mga pag-ampo.
Alang niining bataa ako nag-ampo ug ang Ginoo mihatag kanako sa akong gihangyo kaniya.
kon ang akong katawhan nga gitawag sa akong ngalan magpaubos sa ilang kaugalingon ug mag-ampo ug mangita sa akong nawong ug motalikod gikan sa ilang mga daotang pamaagi, ako mamati gikan sa langit ug magpasaylo sa ilang mga sala ug mag-ayo sa ilang yuta.
O Ginoo, sa buntag ikaw mamati sa akong tingog; sa buntag ipatugbaw nako ang akong pag-ampo nganha kanimo ug maghulat ako.
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Apan ikaw, sa dihang mag-ampo ka, sulod sa imong lawak ug takpi ang pultahan ug pag-ampo sa imong Amahan nga anaa sa tago ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.
Busa sultihan ko kamo nga bisan unsay inyong pangayoon pinaagi sa pag-ampo, tuohi nga nadawat na ninyo kini ug kamo makadawat niini.
“Amahan, kon buot nimo, kuhaa kining kupa gikan kanako, apan dili ang akong pagbuot maoy matuman kondili ang imo.” [
Tagdon niya ang pag-ampo sa mga nanginahanglan, ug dili niya isalikway ang ilang pag-ampo.
Sa pagkahibalo ni Daniel nga ang kasulatan gipirmahan, miadto siya sa iyang balay diin adunay mga bintana sa lawak sa itaas nga abli paingon sa Jerusalem ug siya miluhod sa makatulo sa usa ka adlaw ug nag-ampo ug nagpasalamat sa atubangan sa iyang Dios, sama sa iyang gihimo kaniadto.
Itugot nga ang akong pag-ampo isipon nga insenso sa imong atubangan, ug ang pagbayaw sa akong mga kamot ingon nga halad inihaw sa kahaponon!
Gihigugma nako ang Ginoo, kay siya nagpatalinghog sa akong tingog ug sa akong mga pangaliyupo. Ako nagtuo, bisan ako nagsulti, “Gisakit ako sa hilabihan gayod”; sa hinanali ako nakaingon, “Ang tanang tawo bakakon.” Unsa man ang akong igasa sa Ginoo sa tanan niyang kaayo kanako? Akong iisa ang kupa sa kaluwasan, ug sangpiton nako ang ngalan sa Ginoo. magbayad ako sa akong mga panaad sa Ginoo, diha sa atubangan sa tanan niyang katawhan. Bililhon sa panan-aw sa Ginoo ang kamatayon sa iyang mga balaan. O Ginoo, ako imong alagad. Ako imong alagad, anak sa imong alagad nga babaye. Gihubad nimo ang akong mga gapos. Akong ihalad kanimo ang halad sa pasalamat, ug magsangpit ako sa ngalan sa Ginoo. Magbayad ako sa akong mga panaad sa Ginoo diha sa atubangan sa tanan niyang katawhan, diha sa mga hawanan sa balay sa Ginoo, sa taliwala nimo, O Jerusalem. Dayega ang Ginoo! Tungod kay iyang gikiling kanako ang iyang igdulungog, busa magsangpit ako kaniya samtang ako buhi pa.
Pagtukaw ug pag-ampo kamo aron dili kamo mahisulod ngadto sa pagsulay. Sa pagkatinuod, matinguhaon ang espiritu apan luya ang lawas.”
Sila migahin sa ilang kaugalingon sa mga pagtudlo sa mga apostoles, ug sa pagpakig-ambitay, sa pagpikaspikas sa pan ug diha sa mga pag-ampo.
Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna,
Busa sukad sa adlaw sa among pagkadungog niini, wala kami mohunong sa pag-ampo alang kaninyo ug sa pagpangamuyo nga unta mapuno kamo sa kahibalo mahitungod sa iyang kabubut-on diha sa tanang espirituhanong kaalam ug pagpanabot,
Unya niadtong mga adlawa, si Jesus miadto sa bungtod aron sa pag-ampo, ug sa tibuok gabii siya nagpadayon sa pag-ampo ngadto sa Dios.
Usa ka butang ang akong gipangayo sa Ginoo, nga akong pangitaon; nga makapuyo ako sa balay sa Ginoo sa tanang mga adlaw sa akong kinabuhi, aron sa pagsud-ong sa katahom sa Ginoo, ug sa pagpakisayod diha sa iyang Templo.
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Sa diha nga magpakitabang ang mga matarong, ang Ginoo mamati, ug magluwas kanila gikan sa tanan nilang mga kagul-anan.
Ug kon walay pagtuo dili gayod mahimo ang pagpahimuot kaniya. Kay si bisan kinsa nga moduol sa Dios kinahanglang motuo nga siya anaa ug nga siya magganti sa mga nangita kaniya.
Himoa ako nga mahibalo sa imong mga dalan, O Ginoo, tudloi ako sa imong mga agianan. Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.
Gipasalamatan nako ang akong Dios diha sa tanan nakong paghandom kaninyo. nga nakabaton sa samang pakigbisog nga inyo kaniadtong nakita kanako, ug inyo karong nadungog nga anaa kanako. Sa tanan nakong pagpangamuyo alang kaninyong tanan, ako sa kanunay nag-ampo uban sa kalipay,
Naghangyo ako kaninyo, mga igsoon, pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo ug pinaagi sa gugma sa Espiritu, sa pagpanglimbasog uban kanako diha sa mga pag-ampo ngadto sa Dios tungod ug alang kanako,
Panahon sa adlaw ang Ginoo magsugo sa iyang gugmang walay paglubad; ug sa gabii ang iyang awit mag-uban kanako, usa ka pag-ampo ngadto sa Dios sa akong kinabuhi.
Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.
Kon kamo magpabilin kanako ug ang akong mga pulong magpabilin kaninyo, pangayo kamo ug bisan unsa nga buot ninyo, ug himoon kini alang kaninyo.
ug gikan kaniya makadawat kita sa bisan unsa nga atong pangayoon kay kita nagtuman man sa iyang mga sugo ug nagbuhat sa makapahimuot kaniya.
Paduol kamo sa Dios ug siya mopaduol kaninyo. Mga makasasala, hugasi ang inyong mga kamot, ug putlia ang inyong mga kasingkasing, kamong mga maduhaduhaon!
Ug dili ba hatagan sa Dios ug hustisya ang iyang mga pinili nga nagpakitabang kaniya sa adlaw ug gabii? Maglangaylangay ba siya pagtabang kanila? Sultihan ko kamo, nga sa madali iyang hatagan sila ug hustisya. Apan sa pag-abot sa Anak sa Tawo, makakita ba kaha siya ug pagtuo dinhi sa kalibotan?”
O Dios, ikaw mao ang akong Dios, nangita ako kanimo, ang akong kalag giuhaw kanimo; ang akong unod nangandoy kanimo, sama sa usa ka yuta nga uga ug mingaw diin walay tubig.
Apan nianang pagkatungang gabii, si Pablo ug si Silas nag-ampo ug nag-awit ug mga alawiton ngadto sa Dios ug ang mga binilanggo naminaw kanila.
Ug bisan unsay inyong pangayoon pinaagi sa akong ngalan, buhaton nako kini aron ang Amahan mapasidunggan diha sa Anak. Kon mangayo kamo ug bisan unsa pinaagi sa akong ngalan, kini akong buhaton.
Kaniya mituaw ako ug gidayeg siya pinaagi sa akong dila. Kon gipalabi pa nako ang kadaotan dinhi sa akong kasingkasing, ang Ginoo dili unta magpatalinghog. Apan sa pagkatinuod ang Dios namati, gidungog niya ang tingog sa akong pag-ampo. awita ang himaya sa iyang ngalan; ihatag kaniya ang mahimayaong pagdayeg! Dalaygon ang Dios nga wala magsalikway sa akong pag-ampo o maghikaw kanako sa iyang gugma nga walay paglubad!
Pamatia ang akong pag-ampo, O Ginoo patalinghugi ang akong mga pangaliyupo diha sa imong pagkamatinumanon; sa imong pagkamatarong tubaga ako.
Pamati, O Ginoo, sa diha nga ako magtuaw, kaluy-i ako ug tubaga ako! Ikaw nag-ingon, “Pangitaa ninyo ang akong nawong.” Ang akong kasingkasing nag-ingon kanimo, “Ang nawong nimo, Ginoo, ang akong pangitaon.”
Apan alang kanako, ang akong pag-ampo nganha kanimo, O Ginoo. Sa panahon nga imong kahimut-an, O Dios, sa kadagaya sa imong gugmang walay paglubad, tubaga ako. Diha sa kamatuoran sa imong kaluwasan,
Apan sultihan ko kamo, higugmaa ninyo ang inyong mga kaaway ug pag-ampo alang sa mga naglutos kaninyo
Nakaingon ako diha sa akong sa kakurat, “Gipapahawa ako gikan sa imong panan-aw.” Apan gidungog nimo ang akong mga pangaliyupo sa diha nga nagpakitabang ako kanimo.
Siya magtuman sa tinguha sa tanan nga may kahadlok kaniya, siya usab mamati sa ilang pagtuaw ug magluwas kanila.
Sa tanang higayon magpasalamat kamo ngadto sa Dios nga Amahan tungod sa tanang mga butang, diha sa ngalan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Ug niana unyang adlawa wala na kamoy ipangutana pa kanako. Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo, nga kon mangayo kamo ug bisan unsa gikan sa Amahan pinaagi sa akong ngalan, siya mohatag niini kaninyo. Hangtod karon wala pa kamo mangayo pinaagi sa akong ngalan. Pangayo kamo ug makadawat kamo aron mahingpit ang inyong kalipay.
Ug sa dihang gitabangan sila batok kanila, ug ang mga Hagrihanon ug ang tanan nga uban kanila gitugyan ngadto sa ilang mga kamot, kay sila mituaw ngadto sa Dios diha sa gubat, ug iyang gitugot ang ilang gipangayo tungod kay sila misalig man kaniya.
Unya si Hana nag-ampo ug miingon, “Ang akong kasingkasing naghimaya diha sa Ginoo; ang akong kusog nabayaw diha sa Ginoo. Ang akong baba nagtamay sa akong mga kaaway, kay nalipay man ako sa imong pagluwas.
nga nag-ingon, “Ako nagsangpit sa Ginoo tungod sa akong kalisdanan, ug siya mitubag kanako; gikan sa tiyan sa Sheol ako mituaw, ug ikaw namati sa akong tingog.
Ug siya miingon kanila, “Daghan ang anihonon apan diyotay ra ang mga mangangani busa pag-ampo kamo sa Ginoo sa anihonon nga magpadala unta siya ug mga mangangani ngadto sa iyang anihonon.
Ug sa nakaampo na sila, nauyog ang dapit diin sila natigom ug silang tanan napuno sa Espiritu Santo ug nagsulti sa pulong sa Dios nga may kaisog.
Busa pag-ampo kamo sa Ginoo sa anihonon nga magpadala unta siya ug mga mamumuo ngadto sa iyang anihon.”
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios.
busa manuol kita sa Dios uban ang matinud-anon nga kasingkasing uban sa hingpit nga kasigurohan sa pagtuo, human mahinlo ang atong mga kasingkasing pinaagi sa pagbisibis gikan sa daotan nga tanlag ug human mahugasi ang atong mga lawas sa lunsay nga tubig.
Aduna ba kaninyoy nag-antos? Paampoa siya. Aduna bay malipayon? Paawita siyag pagdayeg.
“Ug sa dihang mag-ampo kamo, ayaw kamo pagsundog sa mga tigpakaaron-ingnon kay sila nahigugmang mag-ampo nga magtindog sa sulod sa mga sinagoga ug diha sa mga likoanan sa kadalanan aron makita sila sa mga tawo. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan ikaw, sa dihang mag-ampo ka, sulod sa imong lawak ug takpi ang pultahan ug pag-ampo sa imong Amahan nga anaa sa tago ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.
Nagtuaw ako sa Dios nga Labing Halangdon, sa Dios nga nagtuman sa iyang tuyo alang kanako.
Unya motawag kamo kanako, ug moduol ug mag-ampo kamo kanako, ug ako mamati kaninyo. Kamo mangita kanako ug makakaplag kanako; sa diha nga kamo mangita kanako uban sa tibuok ninyong kasingkasing,
Ako nagtawag kanimo, kay ikaw motubag kanako, O Dios; ikiling kanako ang imong igdulungog, pamatia ang akong mga pulong.
O katawhan diha sa Zion nga nagpuyo sa Jerusalem, ikaw dili na mohilak. Siya magmaluluy-on gayod kanimo sa tingog sa imong pagtuaw; sa diha nga siya makadungog niini, siya motubag kanimo.
Unya miatubang ako sa Ginoong Dios, nangita kaniya pinaagi sa pag-ampo ug mga pagpangaliyupo, uban ang pagpuasa ug pagbisti ug sako ug mga abo.
Ako nagtuaw sa makusog ngadto sa Dios, sa kusog nga tingog ngadto sa Dios aron siya mamati kanako. Ug ako miingon, “Kini mao ang akong kaguol nga ang tuong kamot sa Labing Halangdon nausab.” Akong hinumdoman ang mga buhat sa Ginoo; akong hinumdoman ang imong mga kahibulongan sa kakaraanan. Pamalandongan nako ang tanan nimong mga buhat, ug magsulti ako sa imong gamhanang mga buhat. Ang imong dalan, O Dios, balaan. Kinsa ba nga dios ang dako nga sama sa atong Dios? Ikaw mao ang Dios nga nagbuhat ug mga katingalahan, nga nagpadayag sa imong gahom taliwala sa mga katawhan. Pinaagi sa imong bukton giluwas nimo ang imong katawhan, ang mga anak ni Jacob ug ni Jose. Selah Sa diha nga ang katubigan nakakita kanimo, O Dios, sa diha nga ang katubigan nakakita kanimo, nangahadlok sila, ang kahiladman usab nangurog. Ang mga dag-om nagyabo ug tubig; ang mga langit nagpadalugdog; ang imong mga udyong usab nagpangidlap sa tanang dapit. Ang dinahunog sa imong dalugdog anaa sa mga alimpulos; ang mga kilat mihayag sa kalibotan; ang yuta mikurog ug nauyog. Ang imong dalan anaa sa dagat, ang imong mga agianan anaa sa dagkong katubigan; apan ang imong mga tunob wala makita. Sa adlaw sa akong kalisdanan ako nangita sa Ginoo; sa kagabhion ang akong kamot gibayaw ug wala maluya; ang akong kalag nagdumili nga hupayon.
Tungod sa akong kalisdanan misangpit ako sa Ginoo; mitubag kanako ang Ginoo ug gibutang niya ako sa dapit nga lapad.
Dili ako mangamuyo nga kuhaon nimo sila gikan sa kalibotan, kondili nga imo unta silang ilikay gikan sa daotan.
Busa pinaagi kaniya himoon nato sa kanunay ang halad sa pagdayeg ngadto sa Dios, sa ato pa, sa bunga sa mga ngabil nga nag-ila sa iyang ngalan.
“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”
Ug bisan unsay inyong buhaton, sa pulong o sa buhat, buhata ang tanan sa ngalan sa Ginoong Jesus, uban sa pagpasalamat ngadto sa Dios nga Amahan pinaagi kaniya.
Kay wala kamo makadawat sa espiritu sa pagkaulipon aron mahadlok na usab kamo, hinuon maoy nadawat ninyo ang espiritu sa pagkaanak. Ug pinaagi kaniya magtuaw kita, “Abba! Amahan!”
Tan-awa, ang mata sa Ginoo anaa sa mga may kahadlok kaniya, sa mga nagsalig sa iyang gugmang walay paglubad, aron iyang maluwas ang ilang kalag gikan sa kamatayon, ug aron magpabilin silang buhi diha sa gutom.
Unya ikaw motawag ug ang Ginoo motubag; ikaw motuaw ug siya moingon, Ania ako. “Kon imong kuhaon gikan sa imong taliwala ang yugo, ang pagtulisok sa tudlo ug ang pagsulti ug ngil-ad,
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Unya miingon siya sa iyang mga tinun-an, “Daghan ang anihonon, apan diyotay ra ang mga mamumuo. Busa pag-ampo kamo sa Ginoo sa anihonon nga magpadala unta siya ug mga mamumuo ngadto sa iyang anihon.”
Apan ikaw nagtagad sa pag-ampo sa imong alagad ug sa iyang pagpakiluoy, O Ginoo, nga akong Dios; pamati sa pagsangpit ug sa pag-ampo nga giampo sa imong sulugoon sa imong atubangan niining adlawa,
Nga nag-ampo kami nga mainiton gayod sa gabii ug sa adlaw nga unta kami makakita sa inyong nawong ug makasangkap sa nakulang sa inyong pagtuo.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Pamatia ang akong pagtuaw, O Dios, patalinghogi ang akong pag-ampo; gikan sa kinatumyan sa yuta nagtuaw ako kanimo, sa diha nga ang akong kasingkasing luya na. Dad-a ako ngadto sa bato nga habog pa kay kanako;
kay ang Dios mao ang naglihok diha kaninyo, sa pagbuot ug sa pagbuhat alang sa iyang ikahimuot.
Busa, kon kamo, bisan sa inyong pagkadaotan, mahibalo man ganing mohatag ug mga maayong gasa ngadto sa inyong mga anak, unsa pa kaha ang inyong Amahan nga anaa sa langit nga mohatag ug mga maayong butang ngadto sa mga nangayo kaniya!
Ikaw maghimo sa imong mga pag-ampo ngadto kaniya ug siya magpatalinghog kanimo, ug ikaw magtuman sa imong mga panaad.
Si Jabes nagsangpit sa Dios sa Israel, nga nag-ingon, “O, hinaot unta nga panalanginan nimo ako ug padak-an ang akong utlanan ug nga ang imong kamot mag-uban kanako ug ikaw maglikay kanako gikan sa kadaotan aron dili kini makadaot kanako!” Ug ang Dios mihatag kaniya sa iyang gipangayo.
Kamo usab motabang pinaagi sa pag-ampo alang kanamo, aron daghan ang magpasalamat alang kanamo tungod sa panalangin nga nadawat namo agig tubag sa daghang mga pag-ampo.
Ipabati kanako sa kabuntagon ang imong gugmang walay paglubad, kay diha kanimo gibutang nako ang akong pagsalig. Tudloi ako sa dalan nga akong subayon, kay nganha kanimo gibayaw nako ang akong kalag.
Tungod niining maong hinungdan kami sa kanunay nag-ampo alang kaninyo, nga unta ang atong Dios maghimo kaninyong takos sa iyang pagtawag kaninyo, ug siya maghingpit sa tanang maayong tinguha ug paningkamot sa pagtuo pinaagi sa iyang gahom,
Hinuon nahibalo ako nga bisan karon ang tanan nga imong pangayoon sa Dios, kini ihatag kanimo sa Dios.”
Tungod niini gidayeg ni David ang Ginoo sa atubangan sa tibuok katilingban ug si David miingon, “Dalaygon ikaw, O Ginoo, ang Dios ni Israel nga among amahan, hangtod sa kahangtoran. Imo, O Ginoo, ang pagkadako ug ang gahom ug ang himaya ug ang pagdaog ug ang pagkahalangdon kay ang tanan nga anaa sa kalangitan ug sa yuta imo. Imo ang gingharian, O Ginoo, ug ikaw gituboy ingon nga pangulo sa tanan. Ang mga bahandi ug dungog naggikan kanimo ug ikaw naghari sa tanan. Diha sa imong kamot ang gahom ug kusog ug sa imong kamot mao ang pagpadako, ug ang paghatag ug kusog sa tanan. Busa karon, kami nagpasalamat kanimo, among Dios, ug nagdayeg sa imong mahimayaong ngalan.
Salig kamo kaniya sa tanan nga panahon, mga katawhan; ibubo ninyo ang inyong kasingkasing sa atubangan niya; ang Dios mao ang dalangpanan alang kanato. Selah
Kon ang usa ka tawo maglingiw sa iyang dalunggan gikan sa pagpamati sa Balaod bisan ang iyang pag-ampo dulumtanan.
Ug kon nasayod man kita nga siya mamati gayod kanato bisan unsay atong pangayoon, kita nasayod nga ato nang nabatonan ang gipangayo kaniya.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Apan silang tanan gipagula ni Pedro, ug siya miluhod ug nag-ampo. Unya sa pag-atubang niya sa lawas, miingon siya, “Tabita, bangon.” Ug gibuka ni Dorcas ang iyang mga mata ug sa pagkakita niya kang Pedro, siya milingkod.
Apan ang anghel miingon kaniya, “Ayaw kahadlok, Zacarias, kay ang imong pag-ampo gidungog, ug si Elisabet nga imong asawa manganak ug usa ka batang lalaki alang kanimo, ug nganlan nimo siya ug Juan.
Ug sultihan ko usab kamo nga kon ang duha kaninyo mag-uyon dinhi sa yuta mahitungod sa bisan unsa nga ilang pangayoon, alang kanila buhaton kini sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Ang Ginoo nagtuboy niadtong tanang mga nangapukan, ug nagbangon sa tanang mga nasukamod.
Kita nahibalo ug nagtuo sa gugma nga gibatonan sa Dios alang kanato. Ang Dios gugma ug ang nagpabilin sa gugma nagpabilin sa Dios ug ang Dios nagpabilin diha kaniya.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Ang Ginoo motubag kanimo sa adlaw sa kasamok! Ang ngalan sa Dios ni Jacob manalipod kanimo!
Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa. Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay.
Sa adlaw nga ako nagsangpit, ikaw mitubag kanako, ang kusog sa akong kalag imong gilig-on.
Ug pamatia ang mga pangamuyo sa imong alagad ug sa imong katawhan nga Israel, sa diha nga sila mag-ampo paatubang niining dapita. Oo, pamati gikan sa langit nga imong puluy-anan ug sa diha nga ikaw makadungog, magpasaylo ka.
ug alang kanako usab aron unta ihatag ngari kanako ang mga igsusulti aron mosulti ako uban sa kaisog, aron ipahibalo ang misteryo sa Maayong Balita.
kay ikaw mao ang akong dalangpanan, usa ka lig-ong tore batok sa kaaway. Papuy-a ako diha sa imong puluy-anan hangtod sa kahangtoran! Modangop ako diha sa silonganan sa imong mga pako. Selah.
Pangitaa ninyo ang Ginoo ug ang iyang kalig-on, pangitaa ninyo kanunay ang iyang nawong!
Kini silang tanan nagpadayon sa paghiusa sa pag-ampo, kauban sa mga babaye ug kang Maria nga inahan ni Jesus ug sa iyang mga igsoong lalaki.
Apan ang akong mga mata gitutok kanimo, O Dios, akong Ginoo; diha kanimo midangop ako; ayaw ako biyai nga walay panalipod! Ilikay ako gikan sa lit-ag nga ilang gibutang alang kanako, ug gikan sa mga laang sa mga tigbuhat ug daotan!
Siya nag-ampo kaniya ug ang Ginoo midawat sa iyang pangaliyupo ug namati sa iyang paghangyo, ug gidala siya pagbalik ngadto sa Jerusalem, ngadto sa iyang gingharian. Unya si Manases nakaila nga ang Ginoo mao ang Dios.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo. Saligi ang Ginoo hangtod sa kahangtoran, kay ang Ginoong Dios mao ang bato nga walay kataposan.
Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.
Busa makaingon kita nga masaligon, “Ang Ginoo mao ang akong magtatabang, dili ako mahadlok; unsa may mahimo sa tawo kanako?”
Ang Dios sa pailob ug pagdasig maghatag unta kaninyong tanan ug pagsinabtanay sa usa ug usa sumala kang Cristo Jesus, aron diha sa hiniusa nga tingog magdungan kamo sa paghimaya sa Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Kay ikaw, O Ginoo, maayo, ug mapasayloon, ug madagayaon sa gugmang walay paglubad alang sa tanan nga nagsangpit kanimo. Pamatia, O Ginoo, ang akong pag-ampo, tagda ang tuaw sa akong mga pangaliyupo. Sa adlaw sa akong kalisdanan magsangpit ako kanimo, kay ikaw motubag kanako.
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog. Usa ka tingog nga nagsinggit, “Andama ninyo sa kamingawan ang dalan sa Ginoo, himoang tul-id diha sa kamingawan ang usa ka lapad nga dalan alang sa atong Dios. Bisan ang mga batan-on mangaluya ug kapoyon, ug ang mga batan-on mangapukan sa hilabihang kakapoy; apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Sa kanunay nagpasalamat kami sa Dios tungod kaninyong tanan, kanunay namo kamong gilakip sa among mga pag-ampo,
Ang halad sa daotan usa ka dulumtanan sa Ginoo, apan ang pag-ampo sa matarong maoy iyang kalipay.
Busa si Pedro gibilanggo. Apan gihimo sa iglesia alang kaniya ang mainiton nga pag-ampo ngadto sa Dios.
Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong.