Kategorya
114 Mga Bersikulo sa Biblia Bahin sa Pagsupak
Higala, ang pagkarebelde, kasagaran nato makita sa mga tawong dili mosunod ug dili mopailalom sa awtoridad. Murag wala silay paki sa uban, maypagka-menos ug walay pagbati.
Daghan sa mga ga-akto nga garboso, hakog, ug dili mosunod sa ilang mga labaw, ginagamhan sa espiritu sa pagkarebelde. Ug kini, dili gyud mauyonan sa Ginoo.
Kon moingon ta nga anak ta sa Amahan, pero ingon ani ang atong gipakita, dili gyud ta suod sa Espiritu Santo. Posible nga naa tay gidala nga dautang espiritu.
Ang pagkarebelde maoy usa sa mga dakong rason nganong daghan ang motalikod sa Ginoo. Dili man gud sila modawat og pagtul-id ug mopailalom sa iyang mga prinsipyo ug sugo. Mas gipili nila ang ilang kaugalingong hunahuna ug kalipayan, ug padayon nga nakasala sa atubangan sa Makagagahum.
Ang rebelde, mura nagtuo nga siya ray sakto, pero wala siya kabalo nga ang iyang giagian padulong na sa kamatayon — ang silot didto sa impyerno. Deuteronomio 1:43-45 nag-ingon, "Apan misulti ako kaninyo, ug wala kamo mamati; kamo mingsukol sa sugo ni Jehova, ug sa pagpagarbo mingsaka kamo sa bukid. Unya ang Amorehanon nga nagpuyo niadtong bukira minggula sa pagsugat kaninyo, ug sila minggukod kaninyo ingon sa gibuhat sa mga putyukan, ug sila mingpildi kaninyo sa Seir, bisan pa ngadto sa Horma. Ug kamo mingbalik ug minghilak sa atubangan ni Jehova; apan si Jehova wala mamati sa inyong tingog, ni mohatag ug pagtagad kaninyo."
Hinumdumi nga layo ang kasingkasing ni Jesus sa mga tawong nagpuyo sa pagkarebelde. Gihigugma ka niya ug gusto ka niyang luwason, pero nasubo siya nga dili ka maghinulsol sa imong mga sala.
Naa pa kay panahon para makadawat sa kaluoy sa Ginoo. Ablihi lang ang imong kasingkasing, ipaubos ang imong kaugalingon sa atong Magtutudlo, pangayo og pasaylo, ug dawaton ang imong mga sayop.
Ayaw pagpangatarungan ug dawata ang disiplina nga angay nimo para mausab gyud ang imong kinabuhi. Pakigsulti sa Espiritu Santo, isulti niya kung unsa ka niya kinahanglan, ug ayaw pagpuyo nga wala ang iyang hingpit nga gugma.
Mao kini ang paagi para makadawat kag grasya gikan niya ug sa uban. Pangayo og pasaylo sa mga awtoridad sa imong kinabuhi ug magsugod og usab.
aron mahumol nimo ang imong tiil diha sa dugo, aron ang mga dila sa imong mga iro makabaton sa ilang bahin gikan sa imong mga kaaway.”
Kinahanglan nga ang matag tawo magpailalom sa mga anaa sa kagamhanan. Kay walay kagahom nga dili gikan sa Dios, ug ang mga anaa karon gipahimutang sa Dios. Ang gugma dili maghimo ug daotan ngadto sa isigkatawo, busa ang gugma mao ang katumanan sa Balaod. Ug gawas pa niini, kamo nahibalo sa takna, nga panahon na alang kaninyo sa pagmata gikan sa pagkatulog kay karon duol na kanato ang kaluwasan kay sa dihang mituo kita. Ang kagabhion hapit na matapos ug ang adlaw nagsingabot na. Busa isalikway nato ang mga buhat sa kangitngit ug isul-ob nato ang mga hinagiban sa kahayag. Ingon nga anaa sa kahayag, magkinabuhi kita nga ligdong, dili sa pagpatuyang ug sa paghubog, dili sa mga salawayong pakighilawas ug mga kalaw-ayan, dili sa pagpakig-away ug kasina. Apan isul-ob ninyo ang Ginoong Jesu-Cristo, ug ayaw tagda ang unod alang sa mga pangibog niini. Busa ang nakigbatok sa mga anaa sa kagahom misukol batok sa tinukod sa Dios, ug ang mosukol mahiagom sa hukom sa silot.
Pagmatngon, mga igsoon, basin unya nga diha kaninyo adunay daotan ug dili matinuohong kasingkasing nga mibiya gikan sa buhi nga Dios. Apan pagtinambagay kamo sa usa ug usa matag adlaw, samtang matawag pa kini nga “karong adlawa,” aron wala kaninyoy magmagahi tungod sa pagpakamalimbongon sa sala.
“Alaot ang masukihon nga mga anak,” nag-ingon ang Ginoo, “nga nagbuhat sa ilang gilaraw, apan dili akoa; ug nga nakig-abin sa uban, apan dili sa akong espiritu, aron ang sala ilang madugangan ug laing sala;
Ug dayag kaayo ang mga buhat sa unod nga mao kini: salawayong pakighilawas, kahugaw, kaulag, Karon, ako, si Pablo, magsulti kaninyo nga kon magpatuli gani kamo, si Cristo dili magpulos kaninyo. pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok, kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios.
ug dili unta sila mahisama sa ilang mga katigulangan, usa ka sukihan ug masinupakon nga kaliwatan, usa ka kaliwatan nga ang kasingkasing dili mahimutang, nga ang espiritu wala magmatinumanon sa Dios.
Ug siya miingon kanako, “Anak sa tawo, ipadala ko ikaw ngadto sa katawhan sa Israel, ngadto sa nasod sa masupilon, nga misupil batok kanako, sila ug ilang mga katigulangan nakasala batok kanako hangtod niining adlawa. Ang katawhan usab walay tahod ug gahig ulo. Ako magpadala kanimo ngadto kanila ug ikaw mag-ingon kanila, ‘Kini mao ang giingon sa Ginoong Dios.’
Gitalikdan nimo ang tanan nga nangasaag gikan sa imong mga lagda, kay ang ilang limbong lawang lamang.
Kay iyang gidugangan ug pagsukol ang iyang sala; siya nagpakpak sa iyang kamot taliwala kanato, ug gipadaghan ang iyang mga pulong batok sa Dios.”
Bisan niining tanan, ang Dios wala mahimuot sa kadaghanan kanila ug sila gipangpukan didto sa kamingawan. Ug kining mga butanga mga pasidaan alang kanato, aron dili kita mangandoy ug mga daotang butang ingon sa ilang gibuhat.
Ang imong pagkadaotan maoy magpanton kanimo, ug ang imong pagbalik sa pagpakasala magbadlong kanimo. Hibaloi ug tan-awa nga daotan ug pait kini alang kanimo ang pagbiya nimo sa Ginoo nga imong Dios; ang pagkahadlok kanako wala diha kanimo, nag-ingon ang Ginoong Dios sa mga panon.
Busa ngano man nga kining katawhan sa Jerusalem mitalikod ngadto sa dayong pagkadalin-as? Sila mitapot sa limbong, nagdumili sila sa pagbalik.
Busa siya miingon nga laglagon niya sila— kon si Moises nga iyang pinili wala pa motindog sa atubangan niya aron sa pagpugong sa iyang kapungot, aron dili sila malaglag.
Siya nga kanunay gibadlong apan nagpatikig sa iyang liog, kalit nga laglagon nga dili na maayo.
samtang giingon, “Karong adlawa, inigkadungog ninyo sa iyang tingog, ayaw ninyo pagahia ang inyong mga kasingkasing sama niadtong pagsupil nila.”
“Adunay mga tawo nga misupil batok sa kahayag; dili sila sinati sa mga dalan niini, ug wala magpabilin sa mga agianan niini.
Ug sa dihang gisugo kamo sa Ginoo gikan sa Kades-barnea, nga nag-ingon, ‘Panungas kamo ug panag-iyaha ninyo ang yuta nga akong gihatag kaninyo,’ misupak usab kamo sa sugo sa Ginoo nga inyong Dios ug wala kamo motuo kaniya o motuman sa iyang tingog.
Pamati, O kalangitan, ug patalinghog, O yuta; kay ang Ginoo nagsulti, “Nag-atiman ug nagmatuto ako ug mga anak apan sila misupil kanako. Apan kon kamo magdumili ug mosupil, lamyon kamo pinaagi sa espada kay ang baba sa Ginoo nagsulti.” Naunsa ba nga ang siyudad nga matinumanon nahimo man nga usa ka babayeng nagbaligya sa iyang dungog, siya nga kaniadto puno sa hustisya! Ang pagkamatarong maoy nagpuyo diha kaniya, apan karon ang mga mamumuno na. Ang imong plata nahimong taya, ang imong bino nasagolan ug tubig. Ang imong mga pangulo masupilon ug kauban sa mga kawatan. Ang matag usa nahigugma sa suborno ug nagtinguha sa mga gasa. Wala nila panalipdi ang mga wala nay amahan, ug ang mga sumbong sa biyuda wala modangat kanila. Busa ang Ginoo nag-ingon, ang Ginoo sa mga panon, ang Gamhanan sa Israel, “Ah, ipahungaw nako ang akong kasuko ngadto sa akong mga kaaway, ug manimalos ako sa akong mga kabatok. Akong ihapak ang akong kamot batok kanimo, ug hinloan pag-ayo sa imong taya sama sa gigamitan ug lehiya, ug kuhaon nako ang tanan nimong sambog. Ug ipahiuli nako ang imong mga maghuhukom sama sa una, ug ang imong mga magtatambag sama sa sinugdan. Human niana ikaw tawgon nga siyudad sa pagkamatarong, ang matinumanon nga siyudad.” Ang Zion lukaton pinaagi sa hustisya ug kadtong diha kaniya nga naghinulsol, pinaagi sa pagkamatarong. Apan dunganon paglaglag ang mga masupilon ug mga makasasala, ug kadtong nagsalikway sa Ginoo ut-oton. Kay kamo mangaulaw sa mga dagkong kahoy nga inyong gitinguha, ug manglipaghong kamo tungod sa mga tanaman nga inyong gipili. Ang baka nakaila sa iyang tag-iya, ug ang asno sa pasungan sa iyang agalon; apan ang Israel wala makaila, ang akong katawhan wala makasabot.”
kami nakasala ug nakahimo ug sayop ug nagbuhat ug daotan ug misukol, mitalikod sa imong mga sugo ug sa imong mga tulumanon.
“Unsay inyong hunahuna niini? Usa ka tawo may duha ka anak nga lalaki ug miadto siya sa usa ug miingon kaniya, ‘Anak, lakaw ug pagbuhat didto sa parasan karon.’ Ug siya mitubag, ‘Dili ako.’ Apan sa ulahi nagbasol siya ug miadto. Ug kon adunay mosulti ug bisan unsa kaninyo, ingna lang siya, ‘Ang Ginoo nagkinahanglan kanila,’ unya iya dayong ipadala sila.” Ug ang tawo miadto sa ikaduha niyang anak ug gisultihan sa mao gihapon ug kini mitubag kaniya, ‘Moadto ako, Tay.’ Apan wala siya moadto. Hain man niining duha ang nagtuman sa kabubut-on sa iyang amahan?” Sila miingon, “Ang nauna.” Ug si Jesus miingon kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, ang mga tigpaningil ug buhis ug ang mga babayeng nagbaligya sa dungog mosulod sa gingharian sa Dios una pa kay kaninyo.
Apan sila nagdumili sa pagpamati ug mipaliso sa mga gahi nga abaga, ug gisampongan ang ilang mga dalunggan aron sila dili makadungog.
Tan-awa nga dili ninyo isalikway siya nga nagsulti. Kay kon wala man gani sila makaikyas sa dihang gisalikway nila siya nga nagpasidaan kanila dinhi sa yuta, labaw pa gayod nga dili kita makaikyas kon kita magsalikway kaniya nga nagpasidaan kanato gikan sa langit.
kay bisan ug nahibalo sila sa Dios, wala nila siya pasidunggi ingon nga Dios o magpasalamat sila kaniya, hinuon ang ilang pangatarongan nahimong walay hinungdan ug gingitngitan ang ilang walay buot nga kasingkasing. Nagpakaaron-ingon sila nga maalamon apan nahimo hinuon nga mga buangbuang,
Tungod ug alang sa Ginoo, magpailalom unta kamo sa tanang tawhanong pagbuot, sa hari ingon nga maoy labaw sa tanan, o sa mga gobernador nga iyang pinadala aron sa pagsilot niadtong nagbuhat ug daotan, ug sa pagdayeg niadtong nagbuhat ug maayo.
Ang nawong sa Ginoo batok sa mga tigbuhat ug daotan, aron sa pagputol sa handomanan nila gikan sa yuta.
Ang daotan mopalayo bisan ug walay naggukod, apan ang matarong isog sama sa liyon.
Unya miingon sila, “Dali, magbuhat kita alang kanato ug usa ka siyudad ug usa ka tore nga ang tumoy mosangko sa langit, ug magbuhat kita alang kanato ug usa ka ngalan kay tingali unya ug nagkatibulaag kita sa tibuok kalibotan.” Ug nanaog ang Ginoo aron sa pagtan-aw sa siyudad, ug sa tore nga gitukod sa mga anak sa mga tawo. Ug miingon ang Ginoo, “Tan-awa, sila usa lamang ka katawhan ug may usa lamang ka pinulongan silang tanan, ug kini sinugdanan lamang sa bisan unsa nga ilang buot buhaton, ug wala unyay dili mahimo sa buot nilang buhaton.
Ang binuang sa tawo magdala sa iyang dalan ngadto sa pagkadaot, apan sa gihapon ang iyang kasingkasing masuko batok sa Ginoo.
Ang ilang mga kasingkasing wala magmaunongon kaniya; sila wala magmatinud-anon sa iyang kasabotan.
“Ug sila manggula, ug manan-aw sa mga patayng lawas sa mga tawo nga misupil kanako; kay ang ilang ulod dili mamatay, ang ilang kalayo dili mapalong, ug sila mahimong dulumtanan sa tanang tawo.”
“Bulahan ang mga gilutos tungod sa pagkamatarong kay ila ang gingharian sa langit. “Bulahan kamo sa diha nga panamastamasan kamo sa mga tawo, lutoson ug butangbutangan sa tanang matang sa kadaotan tungod kanako. Pagmaya ug paglipay kamo kay dako ang inyong ganti didto sa langit, kay sa ingon niini gilutos sa mga tawo ang mga propeta nga nag-una kaninyo.
Kitang tanan sama sa mga karnero nga nangasaag; ang matag usa kanato misimang ngadto sa iyang kaugalingon nga dalan; ug gibutang sa Ginoo diha kaniya ang kasal-anan natong tanan.
Kon ang kasuko sa pangulo moalsa batok kanimo, ayaw biyai ang imong dapit; kay ang kabugnaw sa buot makapakunhod sa dagkong kasaypanan.
Ang halad nga dawaton sa Dios mao ang espiritu nga mapaubsanon; ang usa ka mapaubsanon ug mahinulsolon nga kasingkasing, O Dios, dili nimo isalikway.
Tungod sa sala sa ilang baba, sa mga pulong sa ilang mga ngabil, malit-ag unta sila diha sa ilang garbo. Kay ang panunglo ug pagpamakak nga ilang gipamulong,
kon ang akong katawhan nga gitawag sa akong ngalan magpaubos sa ilang kaugalingon ug mag-ampo ug mangita sa akong nawong ug motalikod gikan sa ilang mga daotang pamaagi, ako mamati gikan sa langit ug magpasaylo sa ilang mga sala ug mag-ayo sa ilang yuta.
Maila kon kinsa ang mga anak sa Dios ug kinsa ang mga anak sa yawa pinaagi niini: si bisan kinsa nga wala magbuhat ug matarong ug wala mahigugma sa iyang igsoon, dili iya sa Dios.
Ayaw pagahia ang inyong kasingkasing, sama didto sa Meriba, sama sa adlaw didto sa Masa, didto sa kamingawan, sa dihang gisulayan ako sa inyong katigulangan, ug gisuta ako, bisan ug nakita nila ang akong buhat.
Wala ba kamo masayod nga kon itugyan ninyo ang inyong kaugalingon ingon nga mga masinugtanong ulipon ngadto kang bisan kinsa, kamo mga ulipon niya nga inyong gituman, mahimong ngadto sa sala nga maghatod ngadto sa kamatayon o ngadto sa pagkamasinugtanon nga maghatod ngadto sa pagkamatarong?
ug tunglo, kon kamo dili motuman sa mga sugo sa Ginoo nga inyong Dios apan motipas hinuon kamo gikan sa dalan nga gisugo ko kaninyo niining adlawa, sa pagsunod sa lain nga mga dios nga wala ninyo mailhi.
Gibuklad nako ang akong mga kamot sa tibuok nga adlaw ngadto sa usa ka katawhan nga masupilon, nga naglakaw sa usa ka dalan nga dili maayo, sunod sa ilang kaugalingong mga hunahuna;
Pinaagi sa imong mga lagda nakabaton ako ug salabotan; tungod niini gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop.
Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon.
Anak ko, kahadloki ang Ginoo ug ang hari, ug ayaw supaka si bisan kinsa kanila; kay ang katalagman gikan kanila motungha sa kalit, ug kinsa ang nahibalo sa kalaglagan nga moabot gikan kanilang duha?
Ang mga daotan nahisalaag sukad pa sa taguangkan; nakasala sila sukad sa ilang pagkahimugso, nagsulti ug bakak.
Apan kini nga katawhan adunay gahi ug masukihon nga kasingkasing; sila mitipas ug nangawala.
hinuon ang matag tawo matintal sa diha nga madala ug madani siya sa iyang kaugalingong pangibog. Unya sa diha nga ang pagpangibog masamkon na, mahimugso ang sala, ug ang sala sa dihang mahingpit na, magdala ug kamatayon.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Sa diha nga mabuhat ang hustisya, kalipay kini sa matarong, apan kapukanan sa tigbuhat ug daotan.
Pugngi ang imong sulugoon gikan sa mga sala nga tinuyo; dili unta kini maggahom ibabaw kanako! Unya mahimo akong dili masaway, ug walay kalabotan sa dakong kalapasan.
Ug sa dihang nakita sa babaye nga ang kahoy maayong kaonon ug nga kini makalipay sa mga mata ug nga ang kahoy angay nga tinguhaon aron mahimong maalamon, mikuha siya sa bunga niini ug mikaon. Ug gihatagan niya ang iyang bana nga uban kaniya ug mikaon siya. Unya nabuka ang mga mata nilang duha, ug sila nakaamgo nga sila hubo, busa nagtahi sila ug mga dahon sa igera ug gihimo nilang mga tapis alang sa ilang kaugalingon.
Sila walay kahibalo o panabot, naglakawlakaw sila diha sa kangitngit; ang tanang mga patukoranan sa yuta nangatay-og.
“Busa ako maghukom kanimo, O balay sa Israel, ang matag usa sumala sa iyang mga pamaagi, nag-ingon ang Ginoong Dios. Paghinulsol kamo ug talikdi ninyo ang tanan ninyong kalapasan aron ang pagkadaotan dili mahimong inyong kalaglagan.
Kay kon kita magpadayon sa tinuyo nga pagpakasala human nato madawat ang kahibalo sa kamatuoran, wala nay nahibilin pa nga halad nga inihaw alang sa mga sala, kondili ang usa ka makalilisang nga pagpaabot sa hukom ug kabangis sa kalayo nga maglamoy sa mga kaaway.
Ikaw wala makadungog, ikaw wala mahibalo, gikan pa kaniadto ang imong dalunggan wala maablihi. Kay ako nasayod nga ikaw magbudhi gayod, ug gitawag nga usa ka masupilon gikan pa sa pagkahimugso.
Kay kamo dili makainom sa kupa sa Ginoo dungan sa kupa sa mga demonyo. Dili usab kamo makaambit sa kan-anan sa Ginoo ug sa kan-anan sa mga demonyo.
“Dili ang tanan nga moingon kanako, ‘Ginoo, Ginoo,’ makasulod sa gingharian sa langit, kondili siya nga nagbuhat sa kabubut-on sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Hinuon nagbaton sila ug hilabihan nga kahidlaw didto sa kamingawan, ug gisulayan nila ang Dios didto sa kamingawan;
apan kasuko ug kapungot alang niadtong naghunahuna lamang sa ilang kaugalingon ug wala magtuman sa kamatuoran kondili nagsunod hinuon sa pagkadili matarong.
Tungod sa kasal-anan sa iyang kahakog ako nasuko, ako naghampak kaniya, gitagoan nako ang akong nawong ug nasuko; apan siya mipadayon pagbalik diha sa pamaagi sa iyang kaugalingong kasingkasing.
magbaton ug pagtuo ug maayong tanlag. Ang uban nga nagsalikway niini nangalunod sa ilang pagtuo.
O Dios, ang mga mapalabilabihon mialsa batok kanako; usa ka pundok sa mga tawo nga walay kaluoy nangita sa akong kinabuhi; ug sila wala magbutang kanimo sa ilang atubangan.
Ang binuang nabugkos diha sa kasingkasing sa usa ka bata, apan ang bunal sa pagpanton magpalayo niini gikan kaniya.
Apan ngadto sa daotan ang Dios nag-ingon: “Unsay katungod nimo sa pagpahayag sa akong kalagdaan, o sa pagdawat sa akong kasabotan diha sa imong mga ngabil? Kay ikaw nagdumot sa pagpanton ug nagsalikway sa akong mga pulong sa imong likod.
Apan ako mag-ingon, pagkinabuhi kamo diha sa Espiritu ug ayaw ninyo tumana ang mga tinguha sa unod.
Palayo gikan kanako, kamong mga tigbuhat ug daotan, aron nga ako magtuman sa kasugoan sa akong Dios.
kay siya alagad sa Dios alang sa imong kaayohan. Apan kon daotan ang imong buhat, angay ikaw nga mahadlok, kay dili kawang ang iyang pagdala ug espada. Siya mao ang alagad sa Dios aron pagpahamtang sa iyang kapungot kanila nga nagbuhat ug daotan.
Kay diin gani anaa ang kasina ug ang hinakog nga tinguha anaa usab ang kagubot ug ang tanang ngil-ad nga buhat.
luwasa ako gikan sa mga nagbuhat ug daotan, ug luwasa ako gikan sa mga tawo nga uhaw ug dugo.
Ang dalan sa usa ka buangbuang matarong sa iyang kaugalingong mga mata, apan ang maalamon nga tawo mamati ug tambag.
Ang kaaway miingon, ‘Lutoson nako, gukdon nako, bahinbahinon nako ang mga inilog, tagbawon nako ang akong tinguha diha kanila. Bakyawon nako ang akong espada; ang akong kamot maglaglag kanila.’
Ug daghan unya ang mapandol sa ilang pagsunod kanako ug magbudhiay ug magdumtanay ang usa ug usa. Ug motungha ang daghang mini nga mga propeta ug magpasaag sa daghan. Ug kay mosanay man ang kadaotan, mobugnaw ang gugma sa kadaghanan.
Ang buangbuang nag-ingon diha sa iyang kasingkasing, “Walay Dios.” Dunot sila, nagbuhat ug mga buhat nga dulumtanan, walay si bisan kinsa nga nagbuhat ug maayo.
“Naunsa ba nga nahulog man ikaw gikan sa langit, O kabugason, anak sa kabuntagon! Naunsa ba nga nalumpag man ikaw ngadto sa yuta, ikaw nga naglumpag sa mga nasod! Ikaw miingon diha sa imong sa kasingkasing, ‘Ako mokayab ngadto sa langit, ibabaw sa mga bituon sa Dios, ako magpahimutang sa akong trono sa itaas, ako maglingkod sa bungtod nga tigomanan, sa kinatumyang dapit sa amihanan. Mokayab ako sa ibabaw sa mga kahitas-an sa kapanangoran, himoon nako ang akong kaugalingon nga sama sa Labing Halangdon.’
Ayaw kamo pagpalimbong ni bisan kinsa sa bisan unsang paagi kay kadtong adlawa dili pa moabot hangtod nga mahitabo una ang pagsupil, ug mapadayag ang tawo nga malapason sa balaod, ang anak sa kalaglagan, nga nagsupak ug nagpataas sa iyang kaugalingon ibabaw sa tanang gitawag nga dios o sa bisan unsa nga gisimba, aron sa ingon siya molingkod sulod sa Templo sa Dios ug magpaila sa iyang kaugalingon nga Dios.
Sa inyong paghunahuna, unsa pa kaha ka bug-at sa silot nga mahiagoman sa tawo nga miyatak sa Anak sa Dios, ug nagpakawalay bili sa dugo sa kasabotan nga pinaagi niini siya gibalaan, ug nanamastamas sa Espiritu sa grasya?
Busa ang panghunahuna nga anaa sa unod batok sa Dios, kay sa balaod sa Dios wala kini mailalom, gani kini dili gayod mahimo,
Ayaw pagpalabi sa pagpakadaotan, o sa pagpakabuang. Nganong magpakamatay man ikaw sa dili pa ang imong panahon?
pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok,
Siya nga nagsalig sa iyang kaugalingong kasingkasing usa ka buangbuang, apan siya nga naglakaw sa kaalam ipalingkawas.
Kon ang iyang mga anak mobiya sa akong Balaod, ug dili maglakaw subay sa akong mga tulumanon, kon lapason nila ang akong kalagdaan, ug dili magtuman sa akong kasugoan, silotan nako ang ilang kalapasan pinaagi sa bunal, ug ang ilang kasal-anan pinaagi sa mga pagbunal;
Kay sultihan ko kamo, kon ang inyong pagkamatarong dili molabaw sa ila sa mga eskriba ug sa mga Pariseo, dili gayod kamo makasulod sa gingharian sa langit.
sa dihang gisulayan ako sa inyong katigulangan, ug gisuta ako, bisan ug nakita nila ang akong buhat.
Ug kay wala man nila hunahunaa nga kinahanglan ang pagbaton ug kahibalo sa Dios, ang Dios mitugyan kanila ngadto sa salawayong panghunahuna, sa pagbuhat sa mga butang nga dili angay. Sila napuno sa tanang matang sa pagkadili matarong, pagkadaotan, kahakog, kangil-ad. Puno sila sa kasina, pagpatay, pakig-away, pagpangilad, daotang tinguha, pagpanglibak, pagdaot sa dungog; mahitungod sa iyang Anak nga gikan sa kaliwat ni David sumala sa unod madumtanon sila sa Dios, mayubiton, mapahitas-on, tigpanghambog, tigmugna ug daotan, masupilon sa mga ginikanan, walay panabot, dili kasaligan, walay balatian, walay kaluoy. Kini sila, bisan nasayod sa balaod sa Dios nga ang naghimo niining maong mga butang angay nga patyon, wala lamang maghimo niini kondili miuyon usab kanila nga nagbuhat niini.
Wala ba nako kasilagi ang nasilag kanimo, O Ginoo? Ug wala ba nako dumti ang mialsa batok kanimo? Gikasilagan ko sila sa hingpit nga kasilag; giisip ko sila nga akong mga kaaway.
‘Kining mga tawhana nagpasidungog kanako pinaagi sa ilang mga ngabil, apan ang ilang kasingkasing layo kanako. Kawang lamang ang ilang pagsimba kanako kay ilang gitudlo ingon nga doktrina ang mga lagda sa tawo.’ ”
Ang balaod miabot aron pagpadaghan sa kalapasan apan diin gani midaghan ang sala, ang grasya milabi pa hinuon pagdagaya,
“Alaot ang masukihon nga mga anak,” nag-ingon ang Ginoo, “nga nagbuhat sa ilang gilaraw, apan dili akoa; ug nga nakig-abin sa uban, apan dili sa akong espiritu, aron ang sala ilang madugangan ug laing sala; nga nag-ingon sa mga tigpanagna, “Ayaw pagtan-aw”; ug ngadto sa mga propeta, “Ayaw pagpropesiya kanamo sa mga butang nga matarong, pagsulti kanamo ug malumo nga mga butang, pagpropesiya ug mga lamat, pahawa kamo sa agianan, tipas kamo gikan sa dalan, ayaw na kami papamatia sa Balaan sa Israel.” Busa mao kini ang giingon sa Balaan sa Israel, “Tungod kay inyong gitamay kining pulonga, ug nagsalig sa pagpanglupig ug pagpanglimbong, ug naglaom niini; tungod niini kining kasal-anan mahimo alang kaninyo nga sama sa usa ka guba sa habog nga paril, mibugdo na ug hapit na malumpag, nga ang pagkaguba modangat dayon sa kalit; Ug ang pagkabuak niini sama sa pagkabuak sa kulon sa magkukulon, nga gibuak sa walay kukaluoy, nga sa mga tipak niini walay makaplagan bisan usa ka tipak nga kasudlan ug kalayo gikan sa abohan o ikakuha ug tubig gikan sa atabay.” Kay mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, ang Balaan sa Israel, “Sa pagpauli ug sa pagpahulay luwason kamo; sa kalinaw ug sa pagsalig anaa ang inyong kusog.” Apan kamo dili buot, ug kamo miingon, “Dili, kay kami motulin pagpangabayo,” tungod niini kamo tulin nga mopalayo; ug “Kami mangabayo sa tulin nga mga kabayo,” busa ang maggukod kaninyo tulin usab. Usa ka libo mangagiw tungod sa paghulga sa usa ka tawo; sa paghulga sa lima kamo mamiya, hangtod nga kamo mahibilin sama sa usa ka suga sa tumoy sa usa ka bukid, sama sa usa ka ilhanan ibabaw sa usa ka bungtod. Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya. O katawhan diha sa Zion nga nagpuyo sa Jerusalem, ikaw dili na mohilak. Siya magmaluluy-on gayod kanimo sa tingog sa imong pagtuaw; sa diha nga siya makadungog niini, siya motubag kanimo. nga nanggula aron sa paglugsong ngadto sa Ehipto, nga wala magpakitambag kanako, aron sa pagdangop diha sa panalipod sa Paraon, ug sa pagpangita ug kapuy-an diha sa landong sa Ehipto!
Mga mananapaw! Wala ba kamo masayod nga ang pagpakighigala sa kalibotan pagpakigbatok sa Dios? Busa si bisan kinsa nga buot makighigala sa kalibotan naghimo sa iyang kaugalingon nga kaaway sa Dios.
Ang Ginoo nagsulay sa matarong ug sa daotan, ug ang iyang kalag nagdumot niadtong nahigugma sa pagpanglupig.
Ang matag usa nga mapahitas-on dulumtanon sa Ginoo; dili gayod mahimo nga dili siya silotan.
Ang Ginoo manalipod sa tanan nga nahigugma kaniya apan ang tanang mga daotan iyang laglagon.
Kay ang pagsupil sama sa sala sa pagpanag-an, ug ang pagkagahig ulo sama sa sala sa pagsimba sa mga diosdios. Tungod kay imong gisalikway ang pulong sa Ginoo, siya usab magsalikway kanimo sa imong pagkahari.”
Ang tawong daotan mangita lamang ug kagubot, ug ang usa ka bangis nga sinugo ipadala batok kaniya.
Ang Dios naghatag ug panimalay sa mga nag-inusara; siya nagpagula sa mga binilanggo ngadto sa kauswagan; apan ang mga masinupakon magpuyo sa uga nga yuta.
Ang mga hari sa yuta nagpahiluna sa ilang kaugalingon, ug ang mga nagmando nagkasabot batok sa Ginoo ug sa iyang dinihogan, nga nag-ingon,
“Si Aaron itipon na sa iyang katawhan, kay dili siya makasulod sa yuta nga akong gihatag sa katawhan sa Israel, tungod kay nagmasupilon kamo sa akong pulong didto sa katubigan sa Meriba.
nga naghari pinaagi sa iyang gahom hangtod sa kahangtoran, nga ang mga mata naniid sa mga nasod. Ayaw papasigarboha sa ilang kaugalingon ang mga masinupakon. Selah
Kon kamo mahadlok sa Ginoo ug mag-alagad kaniya ug mamati sa iyang tingog ug dili mosupil sa sugo sa Ginoo, ug kon kamo ug ang hari usab nga mangulo ibabaw kaninyo mosunod sa Ginoo nga inyong Dios, mamaayo ang inyong kahimtang.
Apan lamang, ayaw kamo pagpakigbatok sa Ginoo. Ug ayaw kahadlok sa katawhan nianang yutaa kay sila pan alang kanato. Ang ilang mga panalipod kuhaon gikan kanila, ug ang Ginoo uban kanato busa ayaw sila kahadloki.”
Hukmi sila nga sad-an, O Dios; ipalaang sila sa ilang kaugalingong laraw; tungod sa kadaghan sa ilang mga kalapasan isalikway sila, kay misupil man sila batok kanimo.
Apan ang maong propeta o ang maong tighubad sa mga damgo kinahanglang patyon tungod kay siya nagtudlo ug pagsukol batok sa Ginoo nga inyong Dios nga nagkuha kaninyo gikan sa yuta sa Ehipto ug naglukat kaninyo gikan sa balay sa kaulipnan, aron sa pagpabiya kaninyo sa dalan nga gipalaktan kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios. Busa puoha ninyo ang daotan gikan sa inyong taliwala.
Busa mao kini ang giingon sa Ginoo, ‘Kuhaon ko ikaw gikan sa yuta. Niini gayong tuiga mamatay ikaw, tungod kay naglitok ikaw ug pagsupil batok sa Ginoo.’ ”