Kategorya
105 Mga Bersikulo sa Biblia Bahin sa Kasina
Ang kasina usa ka pagbati nga makapugong nato sa pagtagamtam sa usa ka kinabuhi nga gawasnon ug bug-os. Kini nga emosyon mahimong hinungdan sa lawom nga kasubo, tungod lang kay wala nato ang naa sa uban. Mahimo usab kini nga hubaron nga usa ka dili maayo nga pangandoy, diin ang apektado mao ra gyud ang atong kaugalingon.
Sa kalibutan, daghan ta'g makit-an nga mga tawo nga nag-antos niini nga pagbati sa kawalay katagbawan. Dili sila malipayon ug ang ilang mga kasingkasing napuno sa kawalay pagpasalamat sa Magbubuhat sa kinabuhi. Bisan pa man og gihatagan sila sa Dios, mas naka-focus sila sa naa sa uban. Usahay, grabe na kaayo ang ilang kasina nga gusto na lang nila nga dili mouswag ang ilang isigkatawo.
Para sa kadaghanan, ang kasina daw gamay ra nga butang, wala nila kabalo nga ang nagsugod nga gamay nga walay basehan nga pangandoy mahimong usa ka sakit, nga magdala sa tawo sa pagbuhat og daotan sa atubangan sa Dios. Kon ikaw nakasinati niini nga matang sa pagkabilanggo, giawhag ko ikaw nga moduol kang Jesus aron ikaw malimpyohan ug magkinabuhi nga gawasnon. Ang kasina sama sa usa ka bug-at nga karga nga dili gusto sa Amahan nga imong pas-anon.
Ayaw pangandoya ang naa sa imong silingan, ayaw pagsubo kon makita nimo nga gipanalanginan ang mga tawo sa imong palibot. Ang kinahanglan lang nimo buhaton mao ang pagkonektar sa tinubdan sa panalangin, nga mao si Jesu-Kristo. Klaro ang Biblia bahin sa kasina, dili kini makapahimuot sa Dios.
Hinunoa, ang Biblia nag-ingon: "Magkinabuhi kita nga matinahuron, sama sa angay buhaton sa adlaw. Dili kita magpatuyang sa mga kombira ug pagpahubog, sa pagpakighilawas ug kaulag, sa away ug kasina. Isul-ob nato si Ginoong Jesu-Cristo, ug ayaw na nato hunahunaa kon unsaon nato pagtagbaw ang atong tawhanong mga pangandoy." (Roma 13:13-14). Ang Kasulatan nagpadayag nga ang kasina usa ka buhat sa unod ug ang bugtong paagi aron mabatukan kini mao ang pagkinabuhi diha sa Espiritu.
Ang nakapugong kanimo karon mao nga wala nimo gitugotan ang Espiritu Santo nga modumala sa imong kinabuhi. Giawhag ko ikaw nga magpamolde Kaniya, aron makasinati ka og hingpit nga pagkaayo ug malinawon nga matagamtaman ang matag segundo sa imong kinabuhi.
Dili kita magpagarbo sa atong kaugalingon o maghagit sa usa ug usa o masina ang usa batok sa usa.
Sila napuno sa tanang matang sa pagkadili matarong, pagkadaotan, kahakog, kangil-ad. Puno sila sa kasina, pagpatay, pakig-away, pagpangilad, daotang tinguha, pagpanglibak, pagdaot sa dungog;
Ayaw itugot nga ang imong kasingkasing masina sa mga makasasala, hinuon padayon diha sa pagkahadlok sa Ginoo sa tibuok adlaw.
Busa, biniyaan ang tanang pagkadaotan ug ang tanang panglimbong ug pagpakaaron-ingnon ug kasina ug ang tanang pagpangdaot sa dungog,
Kay kaniadto kita usab mga walay kahibalo, mga masukihon, nahisalaag, nagpaulipon sa nagkalainlaing mga pangibog ug mga kahilayan, nagkinabuhi diha sa daotan ug kasina, gidumtan sa mga tawo ug nagdumtanay sa usa ug usa.
Ang gugma mapailobon ug maluluy-on. Ang gugma dili masinahon, dili manghambog.
Ayaw kasubo sa imong kaugalingon tungod sa mga tigbuhat ug daotan, ug ayaw kasina sa daotan;
Tinuod, ang uban nagwali kang Cristo gikan sa kasina ug sa pagpalabaw, apan ang uban gikan sa maayong kabubut-on.
“Ayaw kaibog sa balay sa imong isigkatawo. Ayaw kaibog sa asawa sa imong isigkatawo o sa iyang sulugoon nga lalaki o sa iyang sulugoon nga babaye o sa iyang baka o sa iyang asno o sa bisan unsang butang nga iya sa imong isigkatawo.”
Busa, biniyaan ang tanang pagkadaotan ug ang tanang panglimbong ug pagpakaaron-ingnon ug kasina ug ang tanang pagpangdaot sa dungog, Kaniadto kamo dili katawhan sa Dios, apan karon kamo katawhan na sa Dios; kaniadto kamo wala kaluy-i, apan karon kamo gikaluy-an na. Mga hinigugma, mangamuyo ako kaninyo ingon nga mga dumuduong ug mga langyaw, sa paglikay sa lawasnong mga pangibog nga nakig-away batok sa kalag. Pagbaton kamo ug ligdong nga pagkinabuhi uban sa mga Gentil, aron nga bisan kon moingon sila nga kamo mga tigbuhat ug daotan, tungod sa ilang pagkakita sa inyong mga maayong binuhatan, sila maghimaya sa Dios unya sa adlaw sa iyang pag-anhi. Tungod ug alang sa Ginoo, magpailalom unta kamo sa tanang tawhanong pagbuot, sa hari ingon nga maoy labaw sa tanan, o sa mga gobernador nga iyang pinadala aron sa pagsilot niadtong nagbuhat ug daotan, ug sa pagdayeg niadtong nagbuhat ug maayo. Kay kini kabubut-on sa Dios nga pinaagi sa pagbuhat ug maayo inyong mapahilom ang pagkawalay kahibalo sa mga tawong buangbuang, ingon nga kamo gawasnon ug wala maggamit sa pagkagawasnon ingon nga pasangil alang sa daotan, kondili ingon nga mga ulipon sa Dios. Tahora ninyo ang tanang tawo. Higugmaa ninyo ang kaigsoonan. Kahadloki ninyo ang Dios. Tahora ninyo ang hari. Mga sulugoon sa panimalay, pagmasinugtanon kamo sa inyong mga agalon uban sa tibuok nga pagkamatinahoron, dili lamang ngadto sa mga agalon nga maayo ug mapailubon kondili bisan ngadto usab kanila nga mga madaogdaogon. Kay dalaygon kon ang usa ka tawo, tungod sa iyang kahibalo sa Dios, moantos sa mga kasakitan nga ipahamtang kaniya nga dili subay sa kaangayan. sama sa mga bata nga bag-o pang nahimugso, tinguhaa ninyo ang espirituhanong gatas nga walay sagol, aron nga pinaagi niini kamo motubo ngadto sa kaluwasan,
Nangandoy kamo apan wala kamo makabaton. Nagpatay kamo ug tawo ug nasina apan wala kamo makaangkon. Nakig-away kamo ug nakiggubat. Wala kamo makabaton tungod kay wala man kamo mangayo.
Kay ang pangabubho maghimo sa usa ka tawo nga masuk-anon, ug dili siya maluoy sa dihang siya manimalos.
pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok,
kini siya nagpagarbo sa iyang kaugalingon, wala siyay nahibaloan kondili nagkabuang sa mga pagpakiglantugi ug pagpakiglalis nga mosangpot sa kasina, pagbahinbahin, pagsulti ug pagdaot sa uban, daotan nga mga katahap,
Apan sa pagkakita sa iyang mga igsoon nga ang ilang amahan nagpangga kaniya labaw kay sa tanan niyang mga igsoon, sila nagdumot kaniya ug dili makasulti kaniya sa minaayo.
Ipaduol ang akong kasingkasing ngadto sa imong mga pagpamatuod, ug dili ngadto sa pagpausbaw sa kaugalingon.
Ang kasina sa Efraim mawala, ug ang pagdumot sa Juda putlon; ang Efraim dili na masina sa Juda, ug ang Juda dili magsamok sa Efraim.
Paghilom diha sa Ginoo ug paghulat nga mapailobon kaniya; ayaw kaguol tungod kaniya nga nagmauswagon sa iyang dalan, tungod sa tawo nga naghimo ug daotan nga mga laraw.
Nangandoy kamo apan wala kamo makabaton. Nagpatay kamo ug tawo ug nasina apan wala kamo makaangkon. Nakig-away kamo ug nakiggubat. Wala kamo makabaton tungod kay wala man kamo mangayo. Nangayo kamo apan wala makadawat niini tungod kay sayop man ang inyong pagpangayo, aron lamang usik-usikan alang sa inyong mga pangibog.
Ang pangulo nga kulang sa panabot bangis nga tigdaogdaog; apan siya nga nagdumot sa dili matarong nga ganansiya maglugway sa iyang mga adlaw.
Ang daotan makakita niini ug masuko, magpakagot siya sa iyang mga ngipon ug dayon matunaw; mangahanaw ang tinguha sa mga daotan.
Ingon nga anaa sa kahayag, magkinabuhi kita nga ligdong, dili sa pagpatuyang ug sa paghubog, dili sa mga salawayong pakighilawas ug mga kalaw-ayan, dili sa pagpakig-away ug kasina.
kay kamo unodnon pa man gihapon. Kay samtang anaa pa kaninyo ang kasina ug ang panag-away, dili ba unodnon kamo ug nagkinabuhi sumala sa pagkatawhanon?
kuhaa gikan kanako ang ilang kaulawan ug pagkatalamayon, kay ako nagtuman sa imong pagpamatuod.
Naglaraw ang daotan batok sa matarong, ug nagkagot ang iyang mga ngipon tungod kaniya; apan ang Ginoo nagkatawa sa daotan kay siya nakakita nga umaabot ang iyang adlaw.
Ang tawo nga nag-ulog-ulog sa iyang silingan nagbukhad ug pukot alang sa iyang mga tiil.
Ang uban nasakit tungod sa ilang kasal-anan, ug tungod sa ilang kalapasan, nag-antos sa kasakit;
Kay kinahanglan nga dili kamo magsimba ug lain nga mga dios kay ang Ginoo, nga ang kinsang ngalan Abubhoan, abubhoan nga Dios,
Ang kaalam sa mga babaye maglig-on sa iyang balay, apan ang binuang sa iyang kamot magbungkag niini.
Ang tihik nga tawo nagdali nga madato, ug wala mahibalo nga ang kawalad-on moabot kaniya.
Ang ilang gugma ug ang ilang pagdumot ug ang ilang kasina nangawala na ug hangtod sa kahangtoran wala na silay bahin pa sa bisan unsa nga butang nga gibuhat ilalom sa adlaw.
Bisan ug ang mga bitik sa mga daotan migapos kanako, wala nako kalimti ang imong Balaod.
walay hinagiban nga gibuhat batok kanimo nga magmalamposon, ug imong pamatud-an nga sayop ang matag dila nga maghukom batok kanimo. Kini mao ang panulundon sa mga sulugoon sa Ginoo, ug ang ilang pagkamatarong nga gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.”
Ug ang iyang mga igsoon nasina kaniya, apan kini nga pulong gitipigan sa iyang amahan diha sa iyang hunahuna.
apan kon masakiton ang imong mata, ang tibuok nimong lawas mapuno sa kangitngit. Busa kon ang kahayag nga anaa kanimo kangitngit diay, pagkadako gayod sa maong kangitngit!
Ang binuang sa tawo magdala sa iyang dalan ngadto sa pagkadaot, apan sa gihapon ang iyang kasingkasing masuko batok sa Ginoo.
Kay ang daotan nagpasigarbo sa mga pangandoy sa iyang kasingkasing ug ang tawong hakog nagtunglo ug nagsalikway sa Ginoo.
Sa dihang nasakit ang akong kalag, sa dihang mibati ug kangutngot ang akong kasingkasing, ako buangbuang ug walay alamag, sama ako sa usa ka mananap nganha kanimo.
hinuon ang matag tawo matintal sa diha nga madala ug madani siya sa iyang kaugalingong pangibog. Unya sa diha nga ang pagpangibog masamkon na, mahimugso ang sala, ug ang sala sa dihang mahingpit na, magdala ug kamatayon.
madumtanon sila sa Dios, mayubiton, mapahitas-on, tigpanghambog, tigmugna ug daotan, masupilon sa mga ginikanan,
Apan kon kamo magpinahitay ug magtinukbanay sa usa ug usa, pagbantay kamo nga dili kamo mahurot pinaagi sa usa ug usa.
Ang Sheol, ang tiyan nga dili makaanak, ang yuta nga giuhaw sa tubig ug ang kalayo nga wala mag-ingon, “Igo na.”
Kay dili kaaway ang nagtamay kanako, makaantos ako niini; dili usab kabatok nako ang nagpahitaas batok kanako, busa makatago ako gikan kaniya. Apan ikaw kini, ang sama kanako, akong kauban, akong suod nga higala. Tam-is ang atong pagsultihanay; sa balay sa Dios nagkuyog kita sa pagpanglakaw uban sa panon.
Ayaw kamo pagpahisalaag, “Ang daotang pakig-uban makadaot sa maayong pamatasan.”
Ang pagdumot naghatag ug kasamok, apan ang gugma nagtabon sa tanang mga kalapasan.
Ayaw kaguol tungod sa mga daotan, ayaw kasina niadtong mga tigbuhat ug sayop! Kay sa dili madugay ang mga daotan mangawala; bisan ug susihon nimo pag-ayo ang iyang dapit, siya wala na didto. Apan ang mga mapaubsanon manag-iya sa yuta, ug maglipay sa ilang kaugalingon diha sa kadagaya sa kauswagan. Naglaraw ang daotan batok sa matarong, ug nagkagot ang iyang mga ngipon tungod kaniya; apan ang Ginoo nagkatawa sa daotan kay siya nakakita nga umaabot ang iyang adlaw. Ang mga daotan naglanit sa espada ug nagbingat sa ilang pana aron sa pagpukan sa kabos ug sa nanginahanglan, sa pagpatay niadtong naglakaw sa katarong; ang ilang espada molagbas sa ilang kaugalingong kasingkasing, ug ang ilang pana mangabali. Maayo pa ang diyotay nga anaa sa matarong kay sa kadagaya sa daghan nga makasasala. Kay ang mga bukton sa mga daotan balion; apan ang Ginoo magsapnay sa mga matarong. Ang Ginoo nahibalo sa mga adlaw sa mga dili masaway, ug ang ilang panulundon magpabilin hangtod sa kahangtoran; dili sila maulawan sa mga panahon nga daotan, sa mga adlaw sa gutom sila may kadagaya. Kay sa dili madugay putlon sila sama sa balili, ug mangalaya sama sa lunhaw nga mga sagbot.
Ang akong kasibot miut-ot kanako, tungod kay ang akong mga kabatok nangalimot sa imong mga pulong.
Ang garbo mag-una sa pagkalaglag, ug ang mapahitas-ong espiritu sa dili pa ang pagkapukan.
Busa nganong maghukom ka man sa imong igsoon? O nganong magtamay ka man sa imong igsoon? Kitang tanan moatubang ra unya sa hukmanan sa Dios;
Apan kon diha sa inyong mga kasingkasing aduna kamoy pait nga kasina ug hinakog nga tinguha, ayaw kamo panghambog ug pamakak batok sa kamatuoran. Dili kini mao ang kaalam nga naggikan sa kahitas-an kondili yutan-on, tawhanon ug yawan-on.
Ang hakog nga tawo naghagit ug away, apan siya nga nagsalig sa Ginoo magmauswagon.
Maayo pa ang usa ka hakop nga kalinaw kay sa duha ka kamot nga puno sa paghago ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
Pagbaton kamo ug ligdong nga pagkinabuhi uban sa mga Gentil, aron nga bisan kon moingon sila nga kamo mga tigbuhat ug daotan, tungod sa ilang pagkakita sa inyong mga maayong binuhatan, sila maghimaya sa Dios unya sa adlaw sa iyang pag-anhi.
Papamatud-i sa matag usa ang iyang kaugalingong binuhatan, ug ang iyang pagpasigarbo diha lamang sa iyang kaugalingon, ug dili sa laing tawo.
Tungod sa pagkamapahitas-on, ang gahi ug ulo maghimo ug kasamok, apan kanila nga magpatambag anaa ang kaalam.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.”
Busa kon ang imong tuo nga mata mao ang makaingon sa imong pagpakasala, lugita ug isalibay kini kay maayo pa nga mawad-an ikaw ug usa ka bahin sa imong lawas kay sa ibanlod ang tibuok nimong lawas ngadto sa imperno. “Bulahan ang mga kabos sa espiritu kay ila ang gingharian sa langit. Ug kon ang imong tuo nga kamot mao ang makaingon sa imong pagpakasala, putla ug isalibay kini kay maayo pa nga mawad-an ikaw ug usa ka bahin sa imong lawas kay sa itambog ang tibuok nimong lawas ngadto sa imperno.
Kon ang usa ka bahin mag-antos, ang tanan magdungan sa pag-antos; kon ang usa ka bahin pasidunggan, ang tanan magdungan sa paglipay.
Ug sa paglabay sa panahon, nahitabo nga si Cain nagdala ngadto sa Ginoo sa iyang halad gikan sa mga abot sa yuta. Ug si Abel nagdala usab sa mga kamagulangan sa iyang mga karnero ug sa mga tambok nga bahin niini ug gitagad sa Ginoo si Abel ug ang iyang halad. Apan kang Cain ug sa iyang halad, wala siya magtagad. Busa nasuko pag-ayo si Cain, ug nagmug-ot ang iyang dagway.
Siya nga hakog sa dili matarong nga ganansiya naghimo ug kasamok sa iyang panimalay, apan siya nga nagdumot sa mga suborno mabuhi.
Ug kay wala man nila hunahunaa nga kinahanglan ang pagbaton ug kahibalo sa Dios, ang Dios mitugyan kanila ngadto sa salawayong panghunahuna, sa pagbuhat sa mga butang nga dili angay.
Diin ba magsukad ang mga gubat ug mga panag-away diha kaninyo? Dili ba sa inyo man nga mga pangibog nga naggubat diha sa mga bahin sa inyong lawas?
Sa dihang nasakit ang akong kalag, sa dihang mibati ug kangutngot ang akong kasingkasing,
Ang sinugdanan sa panagbingkil sama sa paghuwad ug tubig; busa hunong sa dili pa magsugod ang panag-away.
Maayo pa ang diyotay nga anaa sa matarong kay sa kadagaya sa daghan nga makasasala. Kay ang mga bukton sa mga daotan balion; apan ang Ginoo magsapnay sa mga matarong.
Ang pagbaton ug mga bahandi pinaagi sa usa ka bakakong dila maoy usa ka gabon nga gipalid, ug lit-ag sa kamatayon.
Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,
Ayaw ninyo higugmaa ang kalibotan o ang mga butang diha sa kalibotan. Kon may nahigugma sa kalibotan, ang gugma sa Amahan wala diha kaniya. Kay ang tanan nga anaa sa kalibotan, ang pangibog sa unod ug ang pangibog sa mga mata ug ang garbo sa kinabuhi, dili gikan sa Amahan kondili sa kalibotan.
Siya nga nakapanapaw walay salabotan; siya nga nagbuhat niini naglaglag sa iyang kaugalingon. Mga samad ug kaulawan maoy iyang makuha, ug ang iyang kaulawan dili na gayod mapapas. Kay ang pangabubho maghimo sa usa ka tawo nga masuk-anon, ug dili siya maluoy sa dihang siya manimalos. Dili siya modawat ug bisan unsang bayad, o malukmay bisan pa ug daghanon nimo ang mga gasa.
Tungod niini, “Dili ka manapaw; Dili ka magpatay; Dili ka mangawat; Dili ka mangibog,” ug ang bisan unsa pa nga sugo, nalangkob niining mga pulonga nga nag-ingon, “Higugmaa ang imong isigkatawo sama sa imong kaugalingon.”
Ayaw na pagkasuko, ug biyai ang kaligutgot! Ayaw na kaguol, kay kana nagpaingon sa buhat nga daotan.
Ayaw kasinahi ang tawo nga bangis ug ayaw pagpili sa bisan unsa sa iyang pamaagi;
Hapit na ako nila maut-ot dinhi sa ibabaw sa yuta; apan wala nako biyai ang imong mga lagda.
Kay gikan sa kasingkasing mogula ang mga daotang hunahuna, pagpatay, panapaw, salawayong pakighilawas, pangawat, pagsaksi ug bakak, pagpasipala.
Ang kasuko sa usa ka buangbuang mahibaloan dayon, apan ang usa ka maalamong tawo dili manumbaling sa pagpakaulaw kaniya.
Wala untay maningkamot alang lamang sa iyang kaugalingong kaayohan, kondili sa kaayohan hinuon sa uban.
Kinsa ba ang motindog alang kanako batok sa mga daotan? Kinsa ba ang motindog alang kanako batok sa mga tigbuhat ug daotan?
Ayaw kamo pagbuhat ug bisan unsa pinaagi sa kahakog o pagpagarbo sa kaugalingon, apan diha sa pagpaubos isipa ang uban nga labaw pang maayo kay sa inyong kaugalingon.
Bulahan ang tawo nga may kahadlok kanunay sa Ginoo, apan siya nga nagpagahi sa iyang kasingkasing mahulog ngadto sa katalagman.
Kawang lamang ang inyong sayo nga pagbangon ug dugay nga mopahulay magkaon sa pan sa kabudlay, kay siya naghatag ug pagkatulog sa iyang mga gihigugma.
ako usab magpili ug kasakitan alang kanila, ug magdala sa ilang mga kahadlok nganha kanila; tungod kay sa diha nga ako nagtawag, walay mitubag, sa diha nga ako misulti, sila wala mamati; apan gihimo nila ang unsay daotan sa akong mga mata, ug gipili kadtong wala nako kahimut-i.”
sumala sa nasulat: “Walay matarong, bisan usa, walay usa nga nakasabot, walay bisan usa nga nangita sa Dios. Ang tanan mitipas, ug nangasayop silang tanan; walay nagbuhat ug maayo, wala bisan usa.”
Ayaw pasultiha si bisan kinsa nga gisulayan, “Ako gitintal sa Dios”, kay ang Dios dili matintal sa daotan ug walay si bisan kinsa nga gitintal niya, hinuon ang matag tawo matintal sa diha nga madala ug madani siya sa iyang kaugalingong pangibog. Unya sa diha nga ang pagpangibog masamkon na, mahimugso ang sala, ug ang sala sa dihang mahingpit na, magdala ug kamatayon.
Ang usa ka malinawon nga kasingkasing naghatag ug kinabuhi sa unod, apan ang kasina mao ang nagdunot sa kabukogan.
Kay diin gani anaa ang kasina ug ang hinakog nga tinguha anaa usab ang kagubot ug ang tanang ngil-ad nga buhat.
Apan kon diha sa inyong mga kasingkasing aduna kamoy pait nga kasina ug hinakog nga tinguha, ayaw kamo panghambog ug pamakak batok sa kamatuoran.
Ug dayag kaayo ang mga buhat sa unod nga mao kini: salawayong pakighilawas, kahugaw, kaulag, Karon, ako, si Pablo, magsulti kaninyo nga kon magpatuli gani kamo, si Cristo dili magpulos kaninyo. pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok, kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios.
Ang kasuko bangis, ug ang kapungot makapalumos; apan kinsa ba ang makabarog atubangan sa pangabubho?
Unya nakita nako nga ang tanang paghago ug ang tanang kabatid diha sa buhat naggikan sa kasina sa tawo sa iyang isigkatawo. Kini kakawangan usab ug usa lamang ka paggukod sa hangin.