Kategorya
116 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Pagkadautan
Ang pulong sa Dios nag-ingon sa Salmo 5:4, "Kay dili ka Dios nga nalipay sa kadautan; ang dautan dili magpuyo uban kanimo." Importante kaayo nga atong pamalandungan ang pulong sa Dios, kay diha nato makita ang giya para sa atong inadlaw-adlaw nga kinabuhi.
Kon gusto nato og maayong kinabuhi, kinahanglan gyud nga mosunod kita sa mga sugo ug balaod nga gihatag sa Ginoo diha sa Biblia. Busa, likayi ang tanan nga dili maayo sa iyang panan-aw. Tarunga ang imong mga lakang ug paminawa ang iyang tingog aron magiyahan ka niya padulong sa iyang kamatuoran.
Kay gisalikway niya ang kadautan sa mga tawo, paningkamoti sa imong tibuok kasingkasing nga walay bisan gamay nga pagkadautan nga makita diha kanimo. Hinuon, duol sa Dios ug paghinulsol sa imong mga sala. Kay ang iyang kalooy gusto nga luwason ang imong kalag, limpyohan ka, ug ibalik ka sa maayong kahimtang aron mabuhi ka nga daw humot nga kahumot sa iyang atubangan.
Ayaw pagsulod sa agianan sa daotan, ug ayaw paglakaw sa dalan sa mga tawong daotan.
Adunay unom ka butang nga gidumtan sa Ginoo, pito ang dulumtanan niya: mapahitas-ong mga mata, bakakon nga dila, ug mga kamot nga nag-ula ug dugo nga walay sala, kasingkasing nga naglaraw ug daotan, mga tiil nga tulin nga modagan ngadto sa daotan, usa ka bakakon nga saksi nga nagsulti ug mga bakak, ug usa ka tawo nga nagpugas ug kasamok diha sa mga kaigsoonan.
O laglaga ang kadaotan sa mga daotan, apan patindoga ang matarong, ikaw, ang Dios nga matarong, nagsusi sa mga hunahuna ug sa mga kasingkasing.
Ayaw pagsulod sa agianan sa daotan, ug ayaw paglakaw sa dalan sa mga tawong daotan. Likayi kini; ayaw pagsubay niini; tipas gikan niini ug padayon.
Alaot kadtong naglaraw ug kadaotan ug nagbuhat sa daotan diha sa ilang mga higdaanan! Sa pagkabuntag, sila magbuhat niini, tungod kay kini anaa sa gahom sa ilang kamot.
Alaot kadtong magtawag sa daotan nga maayo, ug sa maayo nga daotan, nagbutang sa kangitngit ingon nga kahayag, ug sa kahayag ingon nga kangitngit, ug nagbutang sa pait ingon nga tam-is, ug sa tam-is ingon nga pait!
Tagoa ako gikan sa tinago nga laraw sa mga daotan, gikan sa kagubot sa mga tigbuhat ug daotan,
Kay ikaw dili Dios nga malipay diha sa pagkadaotan; ang daotan dili magpuyo uban kanimo. Ang mga mapahitas-on dili makatindog sa atubangan sa imong mga mata; nagdumot ikaw sa tanang tigbuhat ug daotan.
Ug siya miingon, “Kini mao ang Pagkadaotan.” Ug gihulog niya siya pagbalik ngadto sa sudlanan, ug gitak-opan sa kabug-aton sa tingga nga tabon ang baba niini.
Kay gikan sa kasingkasing mogula ang mga daotang hunahuna, pagpatay, panapaw, salawayong pakighilawas, pangawat, pagsaksi ug bakak, pagpasipala. “Nganong naglapas man ang imong mga tinun-an sa mga lagda nga gipasunod kanato sa atong mga katigulangan? Kay inigpangaon nila dili man sila manghunaw sa ilang mga kamot.” Mao kini ang makapahugaw sa tawo apan ang pagkaon nga walay pagpanghunaw sa kamot dili makapahugaw sa tawo.”
Balia ang bukton sa daotan ug sa tigbuhat ug daotan; siksika ang iyang pagkadaotan hangtod nga wala ka nay makaplagan.
Sila napuno sa tanang matang sa pagkadili matarong, pagkadaotan, kahakog, kangil-ad. Puno sila sa kasina, pagpatay, pakig-away, pagpangilad, daotang tinguha, pagpanglibak, pagdaot sa dungog; mahitungod sa iyang Anak nga gikan sa kaliwat ni David sumala sa unod madumtanon sila sa Dios, mayubiton, mapahitas-on, tigpanghambog, tigmugna ug daotan, masupilon sa mga ginikanan, walay panabot, dili kasaligan, walay balatian, walay kaluoy. Kini sila, bisan nasayod sa balaod sa Dios nga ang naghimo niining maong mga butang angay nga patyon, wala lamang maghimo niini kondili miuyon usab kanila nga nagbuhat niini.
Ang Ginoo mao ang lig-ong salipdanan alang kaniya nga ang dalan matarong, apan kalaglagan alang sa tigbuhat ug daotan. Ang Ginoo dili motugot sa matarong nga magutman, apan santaon niya ang tinguha sa daotan. Ang matarong dili gayod matarog, apan ang daotan dili magpabilin sa yuta.
Ang imong pagkamakasasala makaangin sa tawo nga sama sa imong kaugalingon, ug ang imong pagkamatarong, sa anak sa tawo.
Ipasumbalik niya ngadto kanila ang ilang kasal-anan, ug magpuo kanila diha sa ilang kaugalingong kadaotan; ang Ginoo nga atong Dios magpuo kanila.
kuhaa ang daotan gikan sa atubangan sa hari, ug ang iyang trono malig-on diha sa pagkamatarong.
Ayaw kaguol tungod sa mga daotan, ayaw kasina niadtong mga tigbuhat ug sayop! Kay sa dili madugay ang mga daotan mangawala; bisan ug susihon nimo pag-ayo ang iyang dapit, siya wala na didto. Apan ang mga mapaubsanon manag-iya sa yuta, ug maglipay sa ilang kaugalingon diha sa kadagaya sa kauswagan. Naglaraw ang daotan batok sa matarong, ug nagkagot ang iyang mga ngipon tungod kaniya; apan ang Ginoo nagkatawa sa daotan kay siya nakakita nga umaabot ang iyang adlaw. Ang mga daotan naglanit sa espada ug nagbingat sa ilang pana aron sa pagpukan sa kabos ug sa nanginahanglan, sa pagpatay niadtong naglakaw sa katarong; ang ilang espada molagbas sa ilang kaugalingong kasingkasing, ug ang ilang pana mangabali. Maayo pa ang diyotay nga anaa sa matarong kay sa kadagaya sa daghan nga makasasala. Kay ang mga bukton sa mga daotan balion; apan ang Ginoo magsapnay sa mga matarong. Ang Ginoo nahibalo sa mga adlaw sa mga dili masaway, ug ang ilang panulundon magpabilin hangtod sa kahangtoran; dili sila maulawan sa mga panahon nga daotan, sa mga adlaw sa gutom sila may kadagaya. Kay sa dili madugay putlon sila sama sa balili, ug mangalaya sama sa lunhaw nga mga sagbot.
Pagawason ko ikaw gikan sa kamot sa mga daotan, ug lukaton ko ikaw gikan sa kamot sa mga tawong bangis.”
Apan kon ikaw magpasidaan sa daotan ug siya dili mobiya sa iyang pagkadaotan o sa daotan niyang dalan, siya mamatay sa iyang kasal-anan; apan ikaw, naluwas nimo ang imong kinabuhi.
apan ang inyong mga kasal-anan maoy nakapahimulag kaninyo ug sa inyong Dios, ug ang inyong mga sala nakapatago sa iyang nawong gikan kaninyo, nga tungod niana siya dili makadungog. “Ug siya moabot sa Zion ingon nga Manunubos, ngadto kanila nga anaa kang Jacob, nga naglikay sa kasal-anan, nag-ingon ang Ginoo. “Ug alang kanako, kini mao ang akong kasabotan uban kanila, nag-ingon ang Ginoo: ang akong Espiritu nga anaa sa ibabaw nimo, ug ang akong mga pulong nga akong gibutang sa imong baba, dili mobulag gikan sa imong baba, o gikan sa baba sa imong mga anak, o gikan sa baba sa mga anak sa imong mga anak, nag-ingon ang Ginoo, sukad karon ug hangtod sa kahangtoran.” Kay ang inyong mga kamot nahugawan sa dugo, ug ang inyong mga tudlo nahugawan sa kasal-anan; ang inyong mga ngabil nagsulti ug bakak, ang inyong dila naglitok ug mga kangil-aran. Walay nangaliyupo nga minatarong, walay naghangyo nga matinud-anon; sila nagsalig sa kakawangan ug nagsulti ug mga bakak, sila nagsamkon ug daotan ug nanganak ug kasal-anan.
Ug ayaw kamo pag-ambit sa mga dili mabungahong buhat sa kangitngit, hinuon kinahanglang ibutyag ninyo kini.
Nakita sa Ginoo nga dako ang pagkadaotan sa tawo sa ibabaw sa yuta ug nga ang tanang anaa sa mga hunahuna sa iyang kasingkasing kanunay lamang nga daotan.
Ug dayag kaayo ang mga buhat sa unod nga mao kini: salawayong pakighilawas, kahugaw, kaulag, Karon, ako, si Pablo, magsulti kaninyo nga kon magpatuli gani kamo, si Cristo dili magpulos kaninyo. pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok, kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios.
Kay sila dili makatulog gawas kon sila makabuhat ug daotan; ang ilang pagkatulog mawala gawas kon sila makapapandol sa uban.
kasingkasing nga naglaraw ug daotan, mga tiil nga tulin nga modagan ngadto sa daotan,
Apan hibaloi kini nga sa kataposang mga adlaw mangabot ang mga panahon sa kalisdanan. Apan ikaw nakasunod pag-ayo sa akong pagpanudlo, sa paggawi, sa tumong sa kinabuhi, sa pagtuo, sa pagkamainantoson, sa gugma, sa pagkamalahutayon, sa mga paglutos, sa mga pag-antos, sa mga nahitabo kanako didto sa Antioquia, sa Iconio ug sa Listra, unsa nga mga paglutos nga akong giantos, ug giunsa sa Ginoo sa pagpalingkawas kanako gikan niining tanan. Sa pagkatinuod, ang tanan nga nagtinguha sa pagkinabuhi nga diosnon diha kang Cristo Jesus lutoson gayod. Apan ang mga tawong daotan ug ang mga tigpakaaron-ingnon mosamot pa sa pagkadaotan, manglimbong ug malimbongan. Apan ikaw, padayon diha sa imong nakat-onan ug gituohan pag-ayo, nga nahibalo kon kinsa ang imong nakat-onan niini, ug nga sukad sa imong pagkabata nakahibalo ikaw sa balaan nga kasulatan nga takos sa pagtudlo kanimo ngadto sa kaluwasan pinaagi sa pagtuo kang Cristo Jesus. Ang tibuok nga Kasulatan gisulat uban sa lamdag sa Dios ug mapuslanon alang sa pagpanudlo, alang sa pagpamadlong, alang sa pagpanul-id ug alang sa pagmatuto diha sa pagkamatarong, aron ang tawo sa Dios mahimong hingpit, sangkap alang sa tanang maayong buluhaton. Kay ang mga tawo unya mahigugmaon sa ilang kaugalingon, mahigugmaon sa salapi, mapahitas-on, hambogiro, bugalbugalon, masinupakon sa mga ginikanan, walay igabalos, dili diosnon, walay pagbati, walay kaluoy, tigbutangbutang, mapatuyangon, bangis, madinumtanon sa maayo, mabudhion, madalidalion, garboso, mahigugmaon sa kahilayan inay mahigugmaon sa Dios, nagbaton ug dagway sa pagkadiosnon apan naglimod sa gahom niini. Likayi kini sila.
Kay ang mga mata sa Ginoo anaa sa mga matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang mga pangamuyo. Apan ang nawong sa Ginoo batok sa mga nagbuhat ug daotan.”
Ang kasingkasing malimbongon labaw sa tanang mga butang, ug hilabihan gayod ka daotan; kinsay makasabot niini?
Kinsa ba ang motindog alang kanako batok sa mga daotan? Kinsa ba ang motindog alang kanako batok sa mga tigbuhat ug daotan? Kon wala pa motabang kanako ang Ginoo, magpuyo unta dayon ang akong kalag sa yuta sa kahilom.
Ang kagabhion hapit na matapos ug ang adlaw nagsingabot na. Busa isalikway nato ang mga buhat sa kangitngit ug isul-ob nato ang mga hinagiban sa kahayag.
Siguro gayod nga ang daotang tawo dili mahimong dili masilotan, apan ang matarong luwason.
Ang nagbuhat ug pagpakasala, iya sa yawa kay ang yawa nagpakasala man sukad pa sa sinugdan. Ang hinungdan nganong gipadayag ang anak sa Dios mao ang paglaglag sa mga binuhatan sa yawa.
Ang kalag sa daotan nagtinguha sa daotan; ang iyang silingan dili makakaplag ug kaluoy diha sa iyang mga mata.
Ang Ginoo nagsulay sa matarong ug sa daotan, ug ang iyang kalag nagdumot niadtong nahigugma sa pagpanglupig.
Busa ang matag kahoy nga maayo mobunga ug mga maayong bunga apan ang walay pulos nga kahoy mobunga ug mga daotang bunga. Ang maayong kahoy dili makabunga ug mga daotang bunga ug usab ang kahoyng walay pulos dili makabunga ug mga maayong bunga.
Silotan nako ang kalibotan tungod sa ilang pagkadaotan, ang mga daotan tungod sa ilang kasal-anan; pahunongon nako ang garbo sa mga mapahitas-on, ug ipaubos nako ang pagkamahitas-on sa mga walay kaluoy.
Ayaw kasubo sa imong kaugalingon tungod sa mga tigbuhat ug daotan, ug ayaw kasina sa daotan; kay ang ilang mga kasingkasing naglaraw ug kabangis, ug ang ilang mga ngabil naglitok ug daotan. kay ang tawong daotan walay kaugmaon; ang suga sa daotan palongon.
Busa dili motindog ang mga daotan sa paghukom, o ang mga makasasala diha sa katilingban sa mga matarong; kay ang Ginoo nahibalo sa dalan sa mga matarong, apan ang dalan sa mga daotan mahanaw.
pabiyaa sa daotan sa iyang dalan, ug ang tawo nga dili matarong sa iyang mga hunahuna; ug pabalika siya sa Ginoo, aron siya maluoy kaniya, ug sa atong Dios, kay siya mopasaylo sa madagayaon gayod.
Isalikway ninyo ang tanang kayugot ug kasuko ug kapungot ug mga pagsingka ug pagpasipala lakip ang tanang kadaotan,
Ang mga panalangin anaa sa ibabaw sa ulo sa matarong, apan ang baba sa daotan nagtabon sa kabangis.
Ipadala unya sa Anak sa Tawo ang iyang mga anghel ug ilang tapokon ug hakoton ngadto sa gawas sa iyang gingharian ang tanang hinungdan sa pagpakasala ug ang tanang mga malapason sa balaod ug ilang itambog sila ngadto sa hudno nga nagdilaab. Didto ang mga tawo manghilak ug magkagot ang ilang mga ngipon.
Ang tawo nga walay hinungdan, tawo nga daotan, magsuroysuroy nga daotan ang gipanulti, nagpangidhat sa iyang mga mata, mosinyas pinaagi sa iyang mga tiil, magtudlo pinaagi sa iyang mga tudlo, uban sa daotan nga kasingkasing naglaraw ug daotan, kanunayng nagpugas ug kasamok; busa ang katalagman modangat dayon kaniya; sa kalit maguba siya nga dili na gayod maayo.
Ang buangbuang nag-ingon diha sa iyang kasingkasing, “Walay Dios.” Dunot sila, nagbuhat ug mga buhat nga dulumtanan, walay si bisan kinsa nga nagbuhat ug maayo. Ang Ginoo nagsud-ong gikan sa langit ngadto sa mga anak sa mga tawo, sa pagtan-aw kon may usa ba nga maalam, nga nangita sa Dios. Silang tanan nangasaag, sila nangadunot sa tingob; walay si bisan kinsa nga nagbuhat ug maayo, wala, walay bisan usa.
Ang nawong sa Ginoo batok sa mga tigbuhat ug daotan, aron sa pagputol sa handomanan nila gikan sa yuta.
Kay ang buangbuang mosulti sa binuang, ug ang iyang hunahuna naglaraw ug kasal-anan: sa pagbuhat ug pagpasipala, sa pagsulti ug sayop mahitungod sa Ginoo, sa dili pagpakaon sa mga gigutom ug sa paghikaw sa mainom gikan sa giuhaw.
Ang tawo nga bangis nagdani sa iyang isigkatawo, ug naggalgal kaniya diha sa dalan nga dili maayo.
Naghangyo ako kaninyo mga igsoon, sa pagbantay sa mga naghimo ug mga pagbahinbahin ug mga kapandolan nga supak sa pagtulun-an nga inyong nakat-onan, ug likayi sila. Kay kini sila wala mag-alagad sa atong Ginoong Cristo, kondili sa ilang kaugalingong tiyan, ug pinaagi sa nindot ug madanihong mga pulong naglimbong sila sa kasingkasing sa mga yano ug panabot.
Tungod sa pagkamaunongon ug sa pagkamatinumanon ang kasal-anan gipasaylo, tungod sa pagkahadlok sa Ginoo ang tawo molikay sa daotan.
“Tan-awa, ang Dios dili mosalikway sa usa ka tawong walay ikasaway, o mogunit sa kamot sa mga nagbuhat ug daotan. Pun-on pa gani niya ug katawa ang imong baba, ug ang imong mga ngabil sa singgit. Kadtong nagdumot kanimo sul-oban sa kaulawan, ug ang puluy-anan niadtong mga daotan mahanaw.”
Luwasa ako, O Ginoo, gikan sa mga tawo nga daotan; panalipdi ako gikan sa bangis nga mga tawo Ipahulog sa ibabaw nila ang mga nagbaga nga uling! Ipatambog sila ngadto sa mga gahong diin sila dili na makagula! Ayaw palamposa dinhi sa yuta ang mga tigbutangbutang; ipahiagom dayon ang daotan ngadto sa bangis nga tawo! Nasayod ako nga ang Ginoo naglaban sa katungod sa mga sinakit, ug nagpahamtang sa hustisya alang sa mga nangkinahanglan. Ang mga matarong magpasalamat gayod sa imong ngalan; ang mga matarong mopuyo diha sa imong atubangan. nga naglaraw ug mga buhat nga daotan diha sa ilang kasingkasing, ug sa kanunay nag-aghat sa pagpakiggubat.
Ang paglimbong anaa sa kasingkasing sa naglaraw ug daotan, apan kadtong naglaraw ug maayo adunay kalipay.
Ang ilang mga tiil managan padulong sa kadaotan, ug sila magdali sa pagpaagas sa dugo sa walay sala; ang ilang mga hunahuna, hunahuna sa kasal-anan, kasub-anan ug kalaglagan anaa sa ilang mga dalan. Sila wala mahibalo sa dalan sa pakigdait, ug walay hustisya diha sa ilang mga agaianan; sila naghimo sa ilang mga dalan nga likoliko, walay naglakaw niini nga nakaila ug pakigdait.
Ayaw kasina sa mga daotang tawo, o magtinguha sa pagpakig-uban kanila; Kon ikaw maluya sa adlaw sa kalisdanan, ang imong kusog gamay ra. Luwasa kadtong gipangdala ngadto sa kamatayon; pugngi kadtong nangapandol paingon sa ihawan. Kon ikaw moingon, “Tan-awa, wala kami mahibalo niini,” dili ba siya nga nagsusi sa kasingkasing nakasabot niini? Dili ba siya mga nagbantay sa imong kalag nahibalo niini, ug dili ba siya magbalos sa tawo sumala sa iyang buhat? Anak ko, kaon ug dugos, kay kini maayo, ug ang mga tinulo sa dugos tam-is sa imong pagtilaw. Hibaloi nga ang kaalam ingon niana diha sa imong kalag; kon ikaw makakaplag niini, adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili makawang. Ayaw pangatang sama sa tawo nga daotan batok sa puluy-anan sa matarong; ayaw buhati ug kadaot ang iyang panimalay; kay ang matarong nga tawo mapukan sa makapito ug mobangon pag-usab; apan ang daotan mapukan pinaagi sa katalagman. Ayaw paglipay sa diha nga ang imong kaaway mapukan, ug ayaw pamayaa ang imong kasingkasing sa diha nga siya mapandol; kay tingali unyag ang Ginoo makakita niini ug dili mahimuot, ug ipalayo ang iyang kasuko gikan kaniya. Ayaw kasubo sa imong kaugalingon tungod sa mga tigbuhat ug daotan, ug ayaw kasina sa daotan; kay ang ilang mga kasingkasing naglaraw ug kabangis, ug ang ilang mga ngabil naglitok ug daotan.
Ang kalapasan nagsulti ngadto sa daotan sulod sa iyang kasingkasing; walay pagkahadlok sa Dios sa atubangan sa iyang mga mata. Padayona ang imong gugmang walay paglubad ngadto sa mga nakaila kanimo, ug ang imong kaluwasan ngadto sa matarong ug kasingkasing! Ayaw itugot nga ang tiil sa mapahitas-on moabot kanako, o ang kamot sa daotan dili unta mag-abog kanako. Didto ang mga tigbuhat ug kadaotan mangapukan; itukmod sila ug dili sila makabangon. Kay nag-ulog-ulog siya diha sa iyang kaugalingong nga mata, nga ang iyang kadaotan dili makaplagan ug dili dumtan. Ang mga pulong sa iyang baba daotan ug malimbongon; mihunong siya sa pagkamaalamon ug sa pagbuhat ug maayo. Naglaraw siya ug daotan diha sa iyang higdaanan; nagpahimutang siya diha sa usa ka dalan nga dili maayo; ug wala niya dumti ang daotan.
Siya nga nagdumot, nagpakaaron-ingnon pinaagi sa iyang mga ngabil ug nagtago ug limbong sa iyang kasingkasing; sa diha nga siya magsulti ug maayo ayaw siya tuohi, kay adunay pito ka dulumtanan diha sa iyang kasingkasing; bisan pa ug ang iyang pagdumot matabonan ug limbong, ang iyang pagkadaotan madayag diha sa katilingban.
Dili nako ibutang sa atubangan sa akong mga mata ang bisan unsa nga daotan. Gidumtan nako ang buhat niadtong mga nahisalaag, kini dili motapot kanako. Ang pagkamasukihon sa kasingkasing magpalayo gikan kanako; Dili nako kat-onan ang butang nga daotan.
Hugasi ang inyong kaugalingon; himoa ang inyong kaugalingon nga hinlo; kuhaa ang daotan sa inyong mga binuhatan gikan sa atubangan sa akong mga mata; hunonga ang pagbuhat ug daotan, tun-i ang pagbuhat ug maayo; pangitaa ang hustisya, badlonga ang pagpangdaogdaog, panalipdi ang wala nay amahan, labani ang biyuda.
Kay ang atong pagpakig-away dili man sa unod ug dugo, kondili batok sa mga nagmando, batok sa mga kagamhanan, batok sa mga makagagahom sa kalibotan nga gingitngitan, batok sa mga daotan nga espirituhanong panon diha sa mga langitnong dapit.
Ang pagkamatarong sa tawong hingpit magtul-id sa iyang dalan, apan ang daotan mahulog pinaagi sa iyang kaugalingong pagkadaotan.
Pagmaigmat, pagbantay kanunay. Ang inyong kaaway nga mao ang yawa naglibotlibot sama sa liyon nga nagngulob ug nangita ug iyang matukob.
Susiha ako, O Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing! Sulayi ako ug hibaloi ang akong mga hunahuna! Ug tan-awa kon aduna bay daotan nga pamaagi dinhi kanako, Ug tultoli ako sa dalan nga walay kataposan!
Sa diha nga mabuhat ang hustisya, kalipay kini sa matarong, apan kapukanan sa tigbuhat ug daotan.
Alaot ang daotan! Kay kini sakit alang kaniya, kay unsay nabuhat sa iyang mga kamot buhaton usab nganha kaniya.
Apan sila wala mamati, o magkiling sa ilang mga dalunggan, kondili naglakaw sa ilang kaugalingong mga tambag ug sa kagahi sa daotan nilang kasingkasing, ug misibog ug wala mopadayon.
Apan kadtong mga mitipas ngadto sa ilang mga dalan nga hiwi, ang Ginoo maghingilin uban sa mga tigbuhat ug daotan! Ang kalinaw maanaa unta sa Israel!
Alaot kadtong naglaraw ug kadaotan ug nagbuhat sa daotan diha sa ilang mga higdaanan! Sa pagkabuntag, sila magbuhat niini, tungod kay kini anaa sa gahom sa ilang kamot. Tindog kamo ug lakaw, kay kini dili mao ang inyong pahulayanan; tungod sa kahugawan nga naglaglag uban sa hilabihan nga pagkalaglag. Kon ang usa ka tawo magsuroysuroy nga magsulti ug walay hinungdan ug mga bakak, nga nag-ingon, “Ako magsangyaw kanimo mahitungod sa bino ug sa ilimnon,” siya mahimo nga tigsangyaw niini nga katawhan! Tigomon gayod nako kamong tanan, O Jacob, tigomon nako ang mga salin sa Israel; tigomon nako sila sama sa mga karnero sa toril, sama sa panon sa karnero diha sa ilang sibsibanan, usa ka banha nga panon sa katawhan. Siya nga magbukas ug agianan mosaka una kanila; sila molapos ug moagi sa ganghaan ug mogula pinaagi niini. Ang ilang hari molabay sa ilang atubangan, ang Ginoo nga nangulo kanila. Gikaibgan nila ang mga kaumahan ug giilog kini; ug ang mga balay ug gisakmit kini; ilang gidaogdaog ang usa ka tawo ug giilog ang iyang balay, ang tawo ug ang iyang panulundon.
Ayaw pasultiha si bisan kinsa nga gisulayan, “Ako gitintal sa Dios”, kay ang Dios dili matintal sa daotan ug walay si bisan kinsa nga gitintal niya, hinuon ang matag tawo matintal sa diha nga madala ug madani siya sa iyang kaugalingong pangibog. Unya sa diha nga ang pagpangibog masamkon na, mahimugso ang sala, ug ang sala sa dihang mahingpit na, magdala ug kamatayon.
magpalingkawas kini kanimo gikan sa dalan sa daotan, gikan sa mga tawong nagsulti ug mga daotan nga pulong, nga mibiya sa mga agianan sa pagkamatarong aron maglakaw diha sa mga dalan sa kangitngit, nga nalipay sa pagbuhat ug daotan, ug nahimuot sa pagkasukwahi sa daotan; mga tawo nga hiwi ang mga agianan, ug sukwahi diha sa ilang mga pamaagi.
Apan sultihan ko kamo, higugmaa ninyo ang inyong mga kaaway ug pag-ampo alang sa mga naglutos kaninyo
Ang mga hunahuna sa daotan dulumtanan sa Ginoo, apan ang mga pulong sa putli makalipay kaniya.
Busa ang panghunahuna nga anaa sa unod batok sa Dios, kay sa balaod sa Dios wala kini mailalom, gani kini dili gayod mahimo, kadtong anaa sa unod dili makapahimuot sa Dios.
“Ako naghimo kanimo nga usa ka tig-usisa ug usa ka tigsulay sa akong katawhan, aron ikaw mahibalo ug magsulay sa ilang mga pamaagi. Silang tanan mga gahig ulo nga sukihan, naglakawlakaw uban ang mga pagbutangbutang; sila mga bronsi ug puthaw, silang tanan nagbuhat ug daotan.
Siya nga naglakaw nga matarong ug nagsulti nga ligdong, nga nagtamay sa ganansiya gikan sa mga pagpanglupig, nga nagsawilik sa iyang mga kamot aron dili modawat ug suborno, nga nagsampong sa iyang mga dalunggan gikan sa pagpamati mahitungod sa pagpaagas ug dugo, ug nagpiyong sa iyang mga mata gikan sa pagtan-aw sa daotan, siya magpuyo sa mga habog nga dapit; ang iyang dapit nga panalipod mao ang mga salipdanan nga mga bato, ang iyang pan ihatag kaniya, ang iyang tubig dili gayod mohubas.
Busa, ayaw ninyo paharia ang sala diha sa inyong may kamatayon nga lawas, aron patumanon sa mga pangibog niini. Ayaw itugyan ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa sala ingon nga galamiton sa pagkadili matarong, hinuon itugyan ang inyong kaugalingon ngadto sa Dios ingon nga mga tawo nga nabuhi gikan sa kamatayon ug ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa Dios ingon nga mga galamiton sa pagkamatarong.
Bantayi ako, O Ginoo, gikan sa mga kamot sa daotan; panalipdi ako gikan sa bangis nga tawo nga naglaraw sa pagpapandol sa akong mga tiil. Mga mapahitas-on nga mga tawo nagtago ug lit-ag alang kanako, ug pinaagi sa mga pisi nagbukhad sila ug pukot, sa daplin sa agianan nagbutang sila ug mga laang alang kanako. Selah
Ang dalan sa daotan sama sa hilabihan nga kangitngit; sila dili mahibalo kon unsa ang ilang napandolan.
Apan ang Ginoo kasaligan ug siya maglig-on kaninyo ug magbantay kaninyo gikan sa daotan.
sumala sa nasulat: “Walay matarong, bisan usa, walay usa nga nakasabot, walay bisan usa nga nangita sa Dios. Ang tanan mitipas, ug nangasayop silang tanan; walay nagbuhat ug maayo, wala bisan usa.”
Ang pagkamatarong magbantay kaniya nga ang dalan matarong, apan ang sala maglaglag sa daotan.
Kay tan-awa, sila nga nagpalayo kanimo mangahanaw; gilaglag nimo silang tanan nga malimbongon kanimo.
Gihimo sa Ginoo ang tanang butang alang sa iyang katuyoan, bisan ang daotan alang sa adlaw sa kasamok. Ang matag usa nga mapahitas-on dulumtanon sa Ginoo; dili gayod mahimo nga dili siya silotan.
“Dili ang tanan nga moingon kanako, ‘Ginoo, Ginoo,’ makasulod sa gingharian sa langit, kondili siya nga nagbuhat sa kabubut-on sa akong Amahan nga anaa sa langit. Daghan unya ang moingon kanako nianang adlawa, ‘Ginoo, Ginoo, dili ba nga sa imong ngalan nagpropesiya man kami ug sa imong ngalan kami naghingilin sa mga demonyo ug nga sa imong ngalan naghimo sa daghang mga milagro?’ Ug unya sultihan ko sila, ‘Wala gayod ako makaila kaninyo, pahawa gikan kanako, kamong mga tigpamuhat ug daotan.’
Ang dili matarong nga tawo dulumtanan sa matarong, apan siya nga ang dalan tul-id dulumtanan sa daotan.
Kay siya magluwas kanimo gikan sa lit-ag sa mangangayam, ug gikan sa makamatay nga sakit.
Ang Ginoo nahigugma niadtong nagdumot sa daotan; siya nagbantay sa kinabuhi sa iyang mga balaan; siya nagluwas kanila gikan sa kamot sa mga daotan.
Ug ang hukom mao kini, nga ang kahayag mianhi sa kalibotan apan ang kangitngit maoy gihigugma sa mga tawo labaw kay sa kahayag kay daotan man ang ilang mga binuhatan. Kini siya miadto kang Jesus sa gabii ug miingon kaniya, “Rabi, nasayod kami nga ikaw usa ka magtutudlo nga gikan sa Dios, kay wala gayoy makahimo niining mga milagro nga imong gihimo gawas lamang kon ang Dios anaa uban kaniya.” Kay ang tanan nga nagbuhat ug daotan nagdumot sa kahayag, ug dili moduol sa kahayag, kay tingali unya ug madayag ang ilang mga binuhatan.
Siya nga naghunahuna sa pagbuhat ug daotan tawgon nga samokan. Ang paghunahuna ug binuang sala, ug ang mayubiton dulumtanan sa mga tawo.
Ayaw itugot nga ako maulawan, O Ginoo, kay nagpakitabang ako kanimo; himoa nga ang mga daotan maulawan; pahiloma sila didto sa Sheol. Mahimo unta nga amang ang mga ngabil nga bakakon, nga nagsulti ug panamastamas batok sa matarong uban sa garbo ug pagtamay.
kay siya alagad sa Dios alang sa imong kaayohan. Apan kon daotan ang imong buhat, angay ikaw nga mahadlok, kay dili kawang ang iyang pagdala ug espada. Siya mao ang alagad sa Dios aron pagpahamtang sa iyang kapungot kanila nga nagbuhat ug daotan.
Ang kabangis sa daotan magbanlod kanila, tungod kay sila nagdumili sa pagbuhat unsay matarong.
Sama unya niana ang mahitabo inigkatapos na sa kapanahonan. Ang mga anghel moabot ug ang mga daotan ilang lainon gikan sa mga matarong. Ang ubang mga binhi nahulog sa kabatoan diin dili daghan ang yuta ug kini miturok dayon tungod kay kini wala may giladmon diha sa yuta. Ilang ilabay ang mga daotan ngadto sa hudno nga nagdilaab ug didto ang mga tawo manghilak ug magkagot ang ilang mga ngipon.
nga nagpalingkawas sa sad-an tungod sa suborno, ug naghikaw sa matarong sa iyang katungod! Busa ingon nga ang dila sa kalayo maglamoy sa dagami, ug ingon nga ang uga nga balili masunog diha sa siga, ang ila usab nga gamot madunot, ug ang ilang putot mawala sama sa abog; tungod kay ilang gisalikway ang balaod sa Ginoo sa mga panon, ug gitamay ang pulong sa Balaan sa Israel.
Kay “Siya nga buot mahigugma sa kinabuhi ug motan-aw sa maayong mga adlaw, papugngi niya ang iyang dila gikan sa daotan ug ang iyang mga ngabil gikan sa pagsulti ug limbong. Pabiyai niya ang daotan ug ipabuhat kaniya ang maayo, ipapangita kaniya ang kalinaw ug ipakab-ot kini.
Ang Ginoo mao ang lig-ong salipdanan alang kaniya nga ang dalan matarong, apan kalaglagan alang sa tigbuhat ug daotan.
Ang pagkamasukihon sa kasingkasing magpalayo gikan kanako; Dili nako kat-onan ang butang nga daotan.
Ang garbo mag-una sa pagkalaglag, ug ang mapahitas-ong espiritu sa dili pa ang pagkapukan. Maayo pa ang pagkamapaubsanon sa espiritu uban sa mga kabos kay sa pagbahin sa inilog uban sa mga mapahitas-on.