MGA BERSIKULO PARA SA MGA VIGILS

Higala, ang Biblia nagpakita nato og daghang panghitabo nga nahitabo sa dili pa mobanagbanag, mga panghitabo nga gitipigan sa Espiritu Santo aron atong makat-unan ang gahom sa espirituhanong pakigbisog atol sa mga pagtukaw. Gipatawag sa Ginoo ang atong atensyon, gusto Niya nga ipakita nga dili parehas ang pag-ampo sa lainlaing oras sa adlaw, labi na sa kaadlawon. Ang Pulong sa Dios nag-ingon nga kinahanglan natong paminawon ang Iyang gipakita sa atong espiritu.

Ang Efeso 6:18¹ nag-ingon, "Pag-ampo sa tanang panahon uban ang tanang matang sa pag-ampo ug pangamuyo diha sa Espiritu, ug pagbantay uban ang tanang pagpadayon ug pangamuyo alang sa tanang mga balaan." Ang pagtukaw nagpasabot og pagbantay, pagmata sa tibuok gabii (o bahin sa gabii). Kini nagpasabot usab sa pagbantay o pag-guwardiya sa gabii. Sa mas lapad nga pagsabot, ang pagtukaw nagpahinumdom kanato nga magbantay ug magmata sa taliwala sa espirituhanong kangitngit nga naglibot sa kalibutan.

Kon kita anaa sa kalisod, kinahanglan usab kitang magtukaw aron mangita sa kahupayan sa Dios. Sama sa giingon sa Panalambiton 2:19, "Bumangon ka, pagsinggit sa kagabhion, sa sinugdanan sa mga pagbantay; Ibubo ang imong kasingkasing sama sa tubig sa atubangan sa Ginoo; Ibayaw ang imong mga kamot ngadto kaniya."

Pagtukaw ug pag-ampo kamo aron dili kamo mahisulod ngadto sa pagsulay. Sa pagkatinuod, matinguhaon ang espiritu apan luya ang lawas.”

Pagmaigmat, pagbantay kanunay. Ang inyong kaaway nga mao ang yawa naglibotlibot sama sa liyon nga nagngulob ug nangita ug iyang matukob.

Pagbantay, pagtukaw, kay wala kamo masayod sa panahon nga mahitabo kini.

Apan pagbantay kamo sa tanang panahon, nga mag-ampo nga unta makabaton kamo ug kalig-on aron sa pag-ikyas gikan niining tanang mga butang nga mahitabo ug sa pagbarog sa atubangan sa Anak sa Tawo.”

busa, dili kita mangatulog, sama sa uban, hinuon magtukaw kita ug magmaugdang.

ang akong kalag naghulat sa Ginoo, labaw sa mga tawong nagtukaw alang sa kabuntagon, labaw sa mga tawong nagtukaw alang sa kabuntagon.

Ug gawas pa niini, kamo nahibalo sa takna, nga panahon na alang kaninyo sa pagmata gikan sa pagkatulog kay karon duol na kanato ang kaluwasan kay sa dihang mituo kita.

Busa pagtukaw kamo kay wala kamo mahibalo unsang adlawa moabot ang inyong Ginoo.

Tan-awa, siya nga nagbantay sa Israel dili mahitagpilaw o mahikatulog.

Pagtukaw kamo, barog kamo diha sa pagtuo, pagpakalalaki kamo, pagmakusganon.

Bulahan kadtong mga ulipon nga inig-abot sa agalon maabtan nga nagtukaw. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga magbakos siya sa iyang kaugalingon, ug iyang palingkoron sila sa kan-anan ug moduol siya ug moalagad kanila.

Pamati, ang imong mga tigbantay nagpatugbaw sa ilang tingog, nagdungan sila sa pag-awit; kay ang ilang mga mata nakakita gayod sa pagbalik sa Ginoo sa Zion.

Nagmata ako sa wala pa ang mga pagtukaw sa kagabhion, aron ako mamalandong sa imong saad.

Pagtukaw ug pag-ampo aron dili kamo mahiadto sa pagsulay; sa pagkatinuod ang espiritu andam, apan ang lawas huyang.”

Gipahiluna nako kanunay ang Ginoo diha sa akong atubangan; tungod kay anaa siya sa akong tuong kamot, ako dili matarog.

Himoa ang imong kasingkasing nga mabinantayon kanunay; kay gikan niini nag-agas ang mga tubod sa kinabuhi.

Busa tudloi kami sa pag-isip sa among mga adlaw, aron makabaton kami ug usa ka kasingkasing nga maalamon.

Pagmasinugtanon kamo sa inyong mga pangulo, ug pagpailalom kamo kanila, kay sila nagtukaw alang sa inyong mga kalag, ingon nga sila mga tawo nga unya maghatag ug husay, aron ang ilang buluhaton himoon nila uban sa kalipay, dili uban sa kasubo, kay kini dili man makahatag kaninyo ug kaayohan.

Apan kita mga lumulupyo sa langit, ug gikan niini atong gipaabot ang Manluluwas, ang Ginoong Jesu-Cristo.

Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.

Luwasa ako gikan sa akong mga kaaway, O akong Dios, panalipdi ako gikan sa mga nagkigbatok kanako,

Ang iyang mga tigbantay mga buta, silang tanan mga walay kahibalo; silang tanan pulos mga amang nga iro, sila dili makausig; nagdamgo, naghigda, mahigugmaon sa pagkatulog.

Busa pagtukaw kamo kay wala kamo mahibalo sa adlaw o sa takna.

Paghilom diha sa Ginoo ug paghulat nga mapailobon kaniya; ayaw kaguol tungod kaniya nga nagmauswagon sa iyang dalan, tungod sa tawo nga naghimo ug daotan nga mga laraw.

Kay ang tibuok kabuhatan nagpaabot nga mahinamon sa pagpadayag sa mga anak sa Dios,

Apan ikaw, pagbantay sa tanang panahon, antosa ang mga kasakitan, buhata ang katungdanan sa usa ka magsasangyaw sa Maayong Balita, tumana ang imong buluhaton.

Sa kagabhion hinumdoman nako ang imong ngalan, O Ginoo, ug gituman ang imong Balaod.

Ug karon, mga anak ko, pabilin kamo diha kaniya aron nga sa dihang ipadayag na unya siya, makabaton kita ug pagsalig ug dili maulaw kaniya inig-abot niya.

Kon moabot siya sa ikaduha o ikatulong hugna sa kagabhion ug maabtan sila nga nagtukaw, bulahan kadtong maong mga ulipon!

Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay.

Pagmatngon, mga igsoon, basin unya nga diha kaninyo adunay daotan ug dili matinuohong kasingkasing nga mibiya gikan sa buhi nga Dios. Apan pagtinambagay kamo sa usa ug usa matag adlaw, samtang matawag pa kini nga “karong adlawa,” aron wala kaninyoy magmagahi tungod sa pagpakamalimbongon sa sala.

Ang tawo mogula ngadto sa iyang buhat ug sa iyang buluhaton hangtod sa kagabhion.

Bulahan ang tawo nga mamati kanako, nga magbantay matag adlaw diha sa akong mga ganghaan, nga maghulat diha sa akong mga pultahan.

Kay ikaw, O Ginoo, maayo, ug mapasayloon, ug madagayaon sa gugmang walay paglubad alang sa tanan nga nagsangpit kanimo.

Pakigbisog diha sa maayong pakigbisog sa pagtuo. Hupti ang kinabuhing dayon nga niini gitawag ikaw ug niini ikaw naghimo ug maayong pagsugid sa atubangan sa daghang mga saksi.

Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.

Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.

Apan ako mag-ingon, pagkinabuhi kamo diha sa Espiritu ug ayaw ninyo tumana ang mga tinguha sa unod.

kay ang tanang nadayag kahayag. Busa kini giingon: “Pagmata, ikaw nga natulog, ug bangon gikan sa mga patay, ug dan-agan ikaw ni Cristo.”

Ilikay ang akong mga mata gikan sa pagtan-aw sa kakawangan; hatagi ako ug kadasig diha sa imong mga dalan.

ug siya miingon kanila, “Nganong natulog man kamo? Bangon ug pag-ampo aron dili kamo mahisulod ngadto sa pagsulay.”

Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.

Busa, hinigugma kong mga igsoon, pagmalig-on kamo, dili matarog, magmadagayaon kanunay sa buluhaton sa Ginoo, kay nasayod man kamo nga diha sa Ginoo ang inyong paghago dili makawang.

Buhata ninyo ang tanang butang sa walay pagbagulbol o pagpakiglalais, aron mahimo kamong putli ug dili masaway, mga anak sa Dios nga walay buling taliwala sa usa ka hiwi ug sukihan nga kaliwatan, nga sa taliwala nila kamo magsidlak ingon nga mga kahayag dinhi sa kalibotan, nga nagpadayon sa pagtanyag sa pulong alang sa kinabuhi, aron nga sa adlaw unya ni Cristo ako mapasigarbohon nga ako wala diay magdagan nga walay pulos o maghago nga walay pulos.

Dili nako ibutang sa atubangan sa akong mga mata ang bisan unsa nga daotan. Gidumtan nako ang buhat niadtong mga nahisalaag, kini dili motapot kanako.

Pagmata, pagmata, paglig-on, O Zion; isul-ob ang imong matahom nga mga bisti, O Jerusalem, ang balaan nga siyudad; kay gikan karon wala nay moanha kanimo, nga dili tinuli ug dili hinlo.

“Busa bisan kinsa nga mamati niining akong mga pulong ug magbuhat niini, mahisama sa usa ka tawong maalamon nga nagtukod sa iyang balay ibabaw sa bato. Mibundak ang ulan ug miabot ang mga baha ug mihuros ang mga hangin ug mihapak niadtong balaya apan kadto wala mapukan kay natukod man ibabaw sa bato.

Unya akong nakita ug gihunahuna kini; akong gitan-aw ug nadawat ang pahimangno. Diyotay nga pagkatulog, diyotay nga paghinanok, diyotay nga pagpiko sa mga kamot aron sa pagpahulay, ug ang kakabos modangat kanimo sama sa usa ka tulisan, ug ang kawalad-on sama sa tawo nga sangkap sa hinagiban.

Ang kataposan sa tanang butang nagkaduol na, busa batoni ninyo ang maayong panghunahuna ug maayong panimuot alang sa mga pag-ampo.

Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat, sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.

Unya gisuginlan sila ni Jesus ug usa ka sambingay aron pagpaila nga kinahanglang mag-ampo sila kanunay ug dili maluya.

Ang imong pulong suga sa akong mga tiil, ug kahayag sa akong agianan.

Mga hinigugma, ayaw ninyo tuohi ang tanang espiritu, apan sulayi ninyo ang mga espiritu kon sila iya ba sa Dios kay daghan ang mga mini nga propeta nga nanungha sa kalibotan.

Ang usa ka maalamon nga tawo makakita sa katalagman ug magtago sa iyang kaugalingon; apan ang yano magpadayon ug mag-antos alang niini.

Sa Dios lamang naghulat sa hilom ang akong kalag; gikan kaniya ang akong kaluwasan. Ayaw pagsalig diha sa pagpanglupig, ayaw paglaom diha sa pagpangawat; kon ang mga bahandi modaghan, ayaw ibutang ang imong kasingkasing niana. Ang Dios nagsulti sa makausa; makaduha ako makadungog niini: nga ang gahom iya sa Dios; ug nganha kanimo, O Ginoo, imo ang gugmang walay paglubad. Kay ikaw nagbalos sa tawo sumala sa iyang buhat. Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili gayod ako matarog.

Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.

“Ang gingharian sa langit ikatandi sa napulo ka dalaga nga nagdala sa ilang mga lampara ug miadto aron sa pagsugat sa pamanhonon. Ug samtang nangadto sila aron sa pagpalit, miabot ang pamanhonon ug silang mga naandam misulod uban kaniya ngadto sa kombira sa kasal ug unya ang pultahan gitak-opan. Human niini nangabot usab ang ubang mga dalaga nga nag-ingon, ‘Ginoo, ginoo, ablihi kami!’ Apan siya mitubag nga nag-ingon, ‘Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, wala ako makaila kaninyo.’ Busa pagtukaw kamo kay wala kamo mahibalo sa adlaw o sa takna. “Kay ang gingharian sama sa usa ka tawo nga sa dayon na niyang langyaw, mitawag sa iyang mga ulipon ug mipiyal kanila sa iyang katigayonan. Ang usa gihatagan niya ug lima ka talanton, ang usa duha, ug ang usa, usa ka talanton, ang matag usa sumala sa iyang katakos. Unya milakaw siya. Ang nakadawat ug lima ka talanton milakaw dayon ug kini iyang gipamatigayon ug nakaganansya siya ug laing lima ka talanton. Ang nakadawat ug duha ka talanton nakaganansya usab ug laing duha ka talanton. Apan ang nakadawat ug usa ka talanton milakaw ug nagkalot sa yuta ug gilubong niya ang salapi sa iyang agalon. Unya, human sa taas nga panahon, miabot ang agalon niadtong mga ulipon ug nangayo ug husay kanila. Ang lima kanila mga buangbuang ug ang lima mga maalamon. Ug ang nakadawat ug lima ka talanton miatubang kaniya ug nagdala ug laing lima ka talanton ug miingon, ‘Ginoo, gihatagan nimo ako ug lima ka talanton, ania, nakaganansya ako ug laing lima ka talanton.’ Ang iyang agalon miingon kaniya, ‘Maayo! Buotan ug kasaligan nga ulipon. Kasaligan ikaw sa diyotay, busa piyalan ko ikaw sa daghan. Duyog sa kalipay sa imong agalon.’ Ug ang nakadawat ug duha ka talanton miduol usab nga nag-ingon, ‘Ginoo, gihatagan nimo ako ug duha ka talanton, tan-awa, nakaganansya ako ug laing duha ka talanton.’ Ang iyang agalon miingon kaniya, ‘Maayo! Buotan ug kasaligan nga ulipon. Kasaligan ikaw sa diyotay, busa piyalan ko ikaw sa daghan. Duyog sa kalipay sa imong agalon.’ Ang nakadawat usab ug usa ka talanton miduol nga nag-ingon, ‘Ginoo, nakaila ako nga ikaw usa ka tig-a nga pagkatawo, nag-ani sa dili nimo pinugas ug nanghipos sa dili nimo pinaliran. Busa nahadlok ako ug milakaw ug gilubong nako ang talanton diha sa yuta. Ania ra ang unsay imoha.’ Apan mitubag ang iyang agalon nga nag-ingon kaniya, ‘Daotan ug tapolan nga ulipon! Nasayod diay ikaw nga ako nag-ani gikan sa dili nako pinugas ug naghipos gikan sa dili nako pinaliran? Imo untang gidiposito sa bangko ang akong salapi ug unya sa akong pagpauli madawat unta nako ang unsay akoa nga may tubo. Busa kuhaa ninyo ang talanton gikan kaniya ug ihatag kana sa ulipon nga may napulo ka talanton. Kay ang matag usa nga adunay iya hatagan ug dugang pa ug makabaton siya sa kadagaya. Apan siya nga walay iya, kuhaan sa bisan unsa nga anaa kaniya. Kay ang mga buangbuang, sa pagdala nila sa ilang mga lampara, wala magbalon ug lana,

Sa kataposan, paglig-on kamo diha sa Ginoo ug sa kusog sa iyang gahom.

Butangi ug bantay ang akong baba, O Ginoo, bantayi ang pultahan sa akong mga ngabil!

“Singgit ug kusog, ayaw pugngi, ipatugbaw ang imong tingog sama sa usa ka trumpeta; ipadayag ngadto sa akong katawhan ang ilang kalapasan, ngadto sa balay ni Jacob ang ilang kasal-anan.

Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo.

Mibangon ako sa wala pa mobanagbanag ug mituaw ako; naglaom ako diha sa imong mga pulong.

Busa kami wala maluya. Ug bisan tuod nagkahugo na ang gawas nga bahin sa among pagkatawo, ang among pagkatawo sa sulod gibag-o sa matag adlaw.

Apan hibaloi ninyo nga kon ang pangulo sa panimalay nasayod pa unsang taknaa sa kagabhion moabot ang kawatan, magtukaw unta siya ug dili niya itugot nga lungkabon ang iyang balay.

nga namatay alang kanato aron nga bisan nagmata kita o natulog, kita mabuhi uban kaniya.

Bulahan sila nga ang dalan hingpit, nga naglakaw diha sa Balaod sa Ginoo. Sa tibuok nakong kasingkasing nangita ako kanimo; ayaw itugot nga ako mahisalaag gikan sa imong kasugoan! Makasabot ako labaw sa mga tigulang, tungod kay gituman nako ang imong mga lagda. Gipugngan nako ang akong mga tiil gikan sa tanang dalan nga daotan, aron nga ako makatuman sa imong pulong. Wala ako motipas gikan sa imong mga tulumanon kay ikaw man ang nagtudlo kanako. Pagkatam-is gayod sa imong mga pulong sa akong pagtilaw, tam-is pa kay sa dugos diha sa akong baba! Pinaagi sa imong mga lagda nakabaton ako ug salabotan; tungod niini gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop. Ang imong pulong suga sa akong mga tiil, ug kahayag sa akong agianan. Nakapanumpa ako ug gipamatud-an nako kini, nga ako magbantay sa matarong nimong mga tulumanon. Gisakit ako sa hilabihan gayod; hatagi akog kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong pulong! Dawata, ang akong halad sa pagdayeg, O Ginoo, ug tudloi ako sa imong mga tulumanon. Ang akong kinabuhi ania kanunay sa akong kamot, apan wala nako kalimti ang imong Balaod. Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo. Ang mga daotan nagbutang ug lit-ag alang kanako apan ako wala mahisalaag gikan sa imong mga lagda. Ang imong mga pagpamatuod mao ang akong panulundon hangtod sa kahangtoran; kini mao ang kalipay sa akong kasingkasing. Gikiling nako ang akong kasingkasing sa pagbuhat sa imong mga lagda kanunay, hangtod sa kataposan. Gidumtan nako ang mga maduhaduhaon, apan gihigugma nako ang imong Balaod. Ikaw mao ang akong tagoanan ug ang akong taming; ako naglaom sa imong pulong. Palayo gikan kanako, kamong mga tigbuhat ug daotan, aron nga ako magtuman sa kasugoan sa akong Dios. Agaka ako sumala sa imong saad aron ako mabuhi, ug ayaw ako pakaulawi sa akong paglaom. Pabaroga ako aron ako maluwas ug magtahod kanunay sa imong mga lagda. Gitalikdan nimo ang tanan nga nangasaag gikan sa imong mga lagda, kay ang ilang limbong lawang lamang. Ang tanang daotan sa yuta gisalikway nimo sama sa taya; busa gihigugma nako ang imong mga pagpamatuod. Dalaygon ikaw, O Ginoo; tudloi ako sa imong mga lagda! Ang akong unod mikurog tungod sa kahadlok kanimo, ug ako nahadlok sa imong mga paghukom. Nabuhat nako ang kaangayan ug katarong; ayaw ako itugyan sa mga nagdaogdaog kanako. Ipasalig ang kaayohan sa imong alagad; ayaw itugot nga ang mapahitas-on modaogdaog kanako. Ang akong mga mata naluya na sa pagpaabot sa imong kaluwasan, ug sa katumanan sa imong saad nga matarong. Tagda ang imong alagad sumala sa imong gugmang walay paglubad, ug tudloi ako sa imong mga lagda. Ako imong alagad; hatagi ako ug salabotan, aron ako mahibalo sa imong mga pagpamatuod! Karon mao na ang panahon nga ang Ginoo molihok, kay gilapas nila ang imong Balaod. Tungod niana gihigugma nako ang imong kasugoan labaw kay sa bulawan, labaw kay sa inulay nga bulawan. Busa gimandoan nako ang akong mga lakang pinaagi sa imong mga lagda, ug gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop. Katingalahan ang imong mga pagpamatuod, busa ang akong kalag nagtipig niini. Sa akong mga ngabil gipadayag nako ang tanang tulumanon sa imong baba. Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano. Gibuka ko ang akong baba ug mihangos, kay nangandoy ako pag-ayo sa imong mga sugo. Lingia ako ug kaluy-a ako, sumala sa imong naandan nga buhaton niadtong mga nahigugma sa imong ngalan. Pasunda ang akong mga lakang sa imong saad, ug ayaw itugot nga may bisan unsa nga kadaotan nga maggahom kanako. Luwasa ako gikan sa pagdaogdaog sa tawo, aron magtuman ako sa imong mga lagda. Padan-aga ang imong nawong nganhi sa imong alagad ug tudloi ako sa imong mga lagda. Ang akong mga mata nagpaagas ug daghang luha tungod kay ang mga tawo wala magtuman sa imong Balaod. Matarong ikaw, O Ginoo, ug matarong ang imong mga paghukom. Gisugo nimo ang imong mga pagpamatuod diha sa pagkamatarong ug sa bug-os nga pagkamatinumanon. Ang akong kasibot miut-ot kanako, tungod kay ang akong mga kabatok nangalimot sa imong mga pulong. Naglipay ako diha sa dalan sa imong mga pagpamatuod, sama kadako sa tanang bahandi. Ang imong pulong napamatud-an gayod, ug ang imong alagad nahigugma niini. Ako gamay ug tinamay, apan wala nako kalimti ang imong mga lagda. Ang imong pagkamatarong matarong hangtod sa kahangtoran, ug ang imong Balaod matuod. Kasamok ug kaguol mihakop kanako. apan ang imong kasugoan maoy akong kalipay. Ang imong mga pagpanamtuod matarong hangtod sa kahangtoran; hatagi ako ug pagpanabot aron ako mabuhi. Misangpit ako uban sa tibuok nakong kasingkasing, tubaga ako, O Ginoo; tumanon gayod nako ang imong mga lagda. Nagsangpit ako kanimo; luwasa ako, aron bantayan nako ang imong mga pagpamatuod. Mibangon ako sa wala pa mobanagbanag ug mituaw ako; naglaom ako diha sa imong mga pulong. Nagmata ako sa wala pa ang mga pagtukaw sa kagabhion, aron ako mamalandong sa imong saad. Patalinghogi ang akong tingog sumala sa imong gugmang walay paglubad; panalipdi ang akong kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong hustisya. Mamalandong ako sa imong mga lagda ug itutok ang akong mga mata sa imong nga dalan. Nagpaduol kanako kadtong naglutos kanako uban ang daotang tuyo; layo sila sa imong Balaod. Apan ikaw ania sa duol, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga sugo matuod. Dugay na akong nahibalo sa imong mga pagpamatuod, nga ikaw nagpahiluna niini hangtod sa kahangtoran. Lantawa ang akong kasakitan, ug luwasa ako, kay wala nako kalimti ang imong Balaod. Labani ang akong katungod ug lukata ako; hatagi akog kinabuhi sumala sa imong saad. Ang kaluwasan layo sa mga daotan, kay wala nila tinguhaa ang imong mga lagda. Dako ang imong kaluoy, O Ginoo; hatagi ako ug kinabuhi sumala sa imong hustisya. Daghan ang naglutos kanako ug mibatok kanako, apan wala ako motipas gikan sa imong mga pagpamatuod. Gitan-aw nako ang mga mabudhion, ug nasubo ako, tungod kay sila wala magtuman sa imong mga sugo. Tan-awa giunsa nako paghigugma ang imong mga lagda; panalipdi ang akong kinabuhi sumala sa imong gugmang walay paglubad. Maglipay ako diha sa imong lagda; dili ako malimot sa imong pulong. Ang kinatibuk-an sa imong pulong kamatuoran, ug ang matag usa sa imong matarong nga mga tulumanon molungtad hangtod sa kahangtoran. Ang mga pangulo naglutos kanako nga walay gipasikaran, apan ang akong kasingkasing nagbarog nga may kahadlok sa imong mga pulong. Naglipay ako diha sa imong pulong, sama sa usa nga nakakaplag ug daghang inilog. Akong gidumtan ug giayran ang kabakakan apan gihigugma nako ang imong Balaod. Makapito sa usa ka adlaw, ako nagdayeg kanimo, tungod sa imong matarong nga mga tulumanon. Ang mga nahigugma sa imong Balaod adunay dakong kalinaw; walay makapapandol kanila. Ako naglaom sa imong pagluwas, O Ginoo, ug nagtuman ako sa imong mga sugo. Ang akong kalag nagtamod sa imong mga pagpamatuod; gihigugma kini nako sa hilabihan gayod. Gituman nako ang imong mga lagda ug ang imong mga pagpamatuod; kay ang tanan nakong mga dalan anaa sa imong atubangan. Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagtuaw, O Ginoo; hatagi ako ug salabotan sumala sa imong pulong. Pagmadagayaon sa imong alagad aron mabuhi ako ug magtuman sa imong pulong. Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagpangaliyupo; luwasa ako sumala sa imong pulong. Ang akong mga ngabil naglitok ug pagdayeg kay ikaw nagtudlo man kanako sa imong mga lagda. Ang akong dila mag-awit mahitungod sa imong pulong kay ang tanan nimong mga sugo matarong. Andama ang imong kamot sa pagtabang kanako, kay gipili nako ang imong mga lagda. Nangandoy ako sa imong pagluwas, O Ginoo, ug ang imong Balaod mao ang akong kalipay. Tugoti ako nga mabuhi aron ako magdayeg kanimo; ug patabanga kanako ang imong mga tulumanon. Ako nahisalaag sama sa usa ka nawala nga karnero; pangitaa ang imong alagad, kay wala nako kalimti ang imong kasugoan. Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod. Ako usa ka dumuduong dinhi sa yuta; ayaw ihikaw gikan kanako ang imong kasugoan. Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,

Itutok ang imong mga mata ngadto sa unahan, ug ang imong pagtutok lahos sa atubangan nimo. Pagmatngon sa agianan sa imong mga tiil, ug ang tanan nimong mga dalan malig-on. Ayaw pagliko ngadto sa tuo o ngadto sa wala; ilikay ang imong tiil gikan sa daotan.

Ug kita nasayod nga ang Anak sa Dios mianhi ug mihatag kanato ug salabotan aron kita makaila kaniya nga mao ang matuod ug kita anaa kaniya nga mao ang matuod, diha sa iyang Anak nga si Jesu-Cristo. Kini mao ang matuod nga Dios ug kinabuhi nga dayon.

Apan ako, O Ginoo, nagtuaw nganha kanimo; sa pagkabuntag ang akong pag-ampo modangat sa atubangan nimo.

Ug siya miingon kanila, “Ang akong kasingkasing natugob sa kasubo nga ikamatay. Pabilin kamo dinhi ug pagtukaw uban kanako.”

Ug kon walay pagtuo dili gayod mahimo ang pagpahimuot kaniya. Kay si bisan kinsa nga moduol sa Dios kinahanglang motuo nga siya anaa ug nga siya magganti sa mga nangita kaniya.

Ayaw hatagi ug katulog ang imong mga mata o paghinanok ang imong mga tabontabon;

Kon kita nangabuhi man diha sa Espiritu, kinahanglan nga magkinabuhi usab kita diha sa Espiritu.

“Apan kinahanglang magbantay kamo sa inyong kaugalingon, basin ug ang inyong mga kasingkasing mapuno sa pagpatuyang ug sa pagkahubog ug sa mga kabalaka niining kinabuhia, ug unya kadtong adlawa moabot kaninyo sa kalit, kay ingon sa lit-ag, kini moabot gayod unya sa tanang nagpuyo ibabaw sa tibuok kalibotan. Apan pagbantay kamo sa tanang panahon, nga mag-ampo nga unta makabaton kamo ug kalig-on aron sa pag-ikyas gikan niining tanang mga butang nga mahitabo ug sa pagbarog sa atubangan sa Anak sa Tawo.”

Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.

Kay sa Dios lamang maghulat sa hilom ang akong kalag, kay gikan kaniya ang akong paglaom. Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili ako matarog.

Busa, ang naghunahuna nga siya nagbarog angay nga magbantay kay tingali unya ug mapukan siya.

ang ilang kasingkasing tambok sama sa sibo, apan ako naglipay diha sa imong Balaod.

O Ginoo, sa buntag ikaw mamati sa akong tingog; sa buntag ipatugbaw nako ang akong pag-ampo nganha kanimo ug maghulat ako.

Busa andama ang inyong mga salabotan, pagmaugdang, laomi ninyo sa hingpit ang grasya nga ihatag kaninyo inigpadayag unya kang Jesu-Cristo.

Dalaygon ang Ginoo, nga sa matag adlaw nagpas-an kanato; ang Dios mao ang atong kaluwasan. Selah

moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”

Naghangyo ako kaninyo mga igsoon, sa pagbantay sa mga naghimo ug mga pagbahinbahin ug mga kapandolan nga supak sa pagtulun-an nga inyong nakat-onan, ug likayi sila. Kay kini sila wala mag-alagad sa atong Ginoong Cristo, kondili sa ilang kaugalingong tiyan, ug pinaagi sa nindot ug madanihong mga pulong naglimbong sila sa kasingkasing sa mga yano ug panabot.

“Pagbantay kamo sa mga mini nga propeta nga moanha kaninyo nga magsul-ob ug bisti sa karnero apan sa sulod sila mga lobo nga manunukob. Maila ninyo sila pinaagi sa ilang mga bunga. Pupoon ba ang paras gikan sa kasampinitan o ang mga igos gikan sa kasagbotan?

Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan, Kay sila nagpanton kanato sulod sa mubong panahon lamang sumala sa ilang gipakamaayo, apan siya nagpanton kanato alang sa atong kaayohan, aron kita makaambit sa iyang pagkabalaan. Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini. Busa iisa ang inyong gikapoy nga mga kamot ug lig-ona ang inyong nagkurog nga mga tuhod, ug tul-ira ang dalan sa inyong mga tiil, aron ang mga nabakol dili mainutil, kondili mamaayo hinuon. Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo. Tan-awa ninyo nga walay si bisan kinsa nga mapakyas sa pagkab-ot sa grasya sa Dios, nga walay “gamot sa kapaitan” nga maghimo ug kasamok ug tungod niini, daghan ang mahugaw, nga walay bisan kinsa nga mahimong makihilawason o dili diosnon sama kang Esau, nga ang katungod sa pagkapanganay gipabayloan ug pagkaon. Kay kamo nasayod nga sa kaulahian, sa dihang gitinguha na niya ang pagpanunod sa panalangin, siya gisalikway, kay wala na siya makakita ug higayon sa paghinulsol bisan pa nga gipangita unta niya kini nga inubanan sa mga luha. Kay kamo wala modangat ngadto sa mahikap, sa nagdilaab nga kalayo ug sa kangitngit ug sa kangiob ug sa bagyo ug sa tunog sa trumpeta ug sa tingog nga ang mga pulong nag-aghat sa mga naminaw sa pagpangamuyo nga unta dili na sila sultihan ug dugang nga mga pulong. nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.

unya nabiyuda siya hangtod 84 na ang iyang panuigon. Wala siya mopahawa sa Templo apan nagpadayon siya sa pagsimba adlaw ug gabii pinaagi sa pagpuasa ug pag-ampo.

Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog. Usa ka tingog nga nagsinggit, “Andama ninyo sa kamingawan ang dalan sa Ginoo, himoang tul-id diha sa kamingawan ang usa ka lapad nga dalan alang sa atong Dios. Bisan ang mga batan-on mangaluya ug kapoyon, ug ang mga batan-on mangapukan sa hilabihang kakapoy; apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.

Tan-awa ninyo unsang gugmaha ang gihatag kanato sa Amahan nga kita tawgon nga mga anak sa Dios, ug kita mao. Ang hinungdan ngano nga ang kalibotan wala makaila kanato mao nga kini wala makaila kaniya.

Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.

Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon.

Ug ayaw ninyo pasub-a ang Espiritu Santo sa Dios, nga pinaagi kaniya gipatikan kamo alang sa adlaw sa pagtubos.

Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang?

“Tan-awa, ako nagpadala kaninyo ingon nga daw mga karnero taliwala sa mga lobo, busa pagmaalamon kamo sama sa mga bitin ug lumo sama sa mga salampati.

Busa ang pagtuo naggikan sa pagpamati ug ang pagpamati pinaagi sa pulong ni Cristo.

Sa kataposan, mga igsoon, bisan unsang butang nga matuod, bisan unsang butang nga dungganan, bisan unsang butang nga matarong, bisan unsang butang nga putli, bisan unsang butang nga matahom, bisan unsang butang nga maayo ug dungog, kon aduna may labing maayo, kon aduna may pagdayeg, hunahunaa ninyo kining mga butanga.

Busa ayaw pagpanghukom sa dili pa ang panahon, hangtod nga moabot ang Ginoo nga mao ang magdala ngadto sa kahayag sa mga butang nga karon natago diha sa kangitngit ug magpadayag sa mga katuyoan sa mga kasingkasing. Unya ang pagdayeg gikan sa Dios maangkon sa matag usa.

Giayo nimo pagtagad ang imong alagad, O Ginoo, sumala sa imong pulong.

Kini silang tanan nagpadayon sa paghiusa sa pag-ampo, kauban sa mga babaye ug kang Maria nga inahan ni Jesus ug sa iyang mga igsoong lalaki.

Ug sultihan ko usab kamo nga kon ang duha kaninyo mag-uyon dinhi sa yuta mahitungod sa bisan unsa nga ilang pangayoon, alang kanila buhaton kini sa akong Amahan nga anaa sa langit.

pag-ampo kamo sa walay paghunong,

Busa pagdinasigay kamo ug lig-ona ninyo ang usa ug usa, sama sa inyong gibuhat karon.

Aduna ba kaninyoy nasakit? Ipatawag kaniya ang mga kadagkoan sa iglesia ug paampoa sila alang kaniya, maghaplas kaniya ug lana pinaagi sa ngalan sa Ginoo. Ang pag-ampo sa pagtuo mag-ayo sa masakiton, ug siya pabangonon sa Ginoo, ug kon siya nakasala man, pasayloon siya.

Pinaagi sa bug-os nga pag-ampo ug pagpangamuyo, pag-ampo diha sa Espiritu sa tanang panahon. Alang niini, kinahanglang magtukaw kamo uban sa bug-os nga pagkamapadayonon ug sa pangamuyo alang sa tanang mga balaan

Padayon diha sa pag-ampo, magtukaw samtang maghimo niini uban sa pagpasalamat.

Busa ngadto sa usa ug usa pagsinugiray kamo sa inyong mga sala ug pag-ampo kamo alang sa usa ug usa, aron kamo mangaayo. Ang pag-ampo sa tawong matarong dako ug kahimoan.

Karon, una sa tanan, ako nag-awhag nga ang mga pangamuyo, mga pag-ampo, mga paghangyo, ug mga pagpasalamat kinahanglang himoon alang sa tanang tawo,

Ug pag-ampo kamo alang kanamo usab, nga unta ang Dios magbukas kanamo ug ganghaan alang sa pulong, aron pagsugilon sa misteryo ni Cristo, nga tungod niini ako karon nahimong binilanggo,

Sa kanunay nagpasalamat kami sa Dios, ang Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, sa dihang mag-ampo kami alang kaninyo,

Sila migahin sa ilang kaugalingon sa mga pagtudlo sa mga apostoles, ug sa pagpakig-ambitay, sa pagpikaspikas sa pan ug diha sa mga pag-ampo.

Kay diin may duha o tulo nga nagkatigom sa akong ngalan, anaa ako sa ilang taliwala.”

Pag-ampo sa Diyos