Kategorya
PROPETIKANHONG BERSIKULO
Sa pulong sa Ginoo, atong makita ang mga bersikulo nga naghisgot sa mga butang nga mahitabo. Ang mga propeta gihatag sa Dios aron mosulti sa Iyang katawhan, apan daghan na sa mga butang nga mahitabo ang nasulat na sa Biblia. Makita nato kini nga matahum nga bersikulo: "Kay walay panagna nga miabut pinaagi sa pagbuot sa tawo, kondili ang mga balaan nga tawo sa Dios nagsulti samtang gipalihok sa Espiritu Santo." (2 Pedro 1:21) Ang pulong nga propetikanhon mao ang yawe sa pagsira ug pag-abli sa langit sumala sa katuyoan sa Dios.
Kinahanglan natong itandi ang mga mensahe nga propetikanhon nga natuman na, ug sa han-ay ug klaro nga paagi, atong panagnaon ang mga butang nga mahitabo pa. Mao kini ang paagi aron mapahibalo ug mapasidan-an nato kadtong naglakaw sa sayup nga dalan, aron sila mobalik sa dalan sa kinabuhing dayon.
Alang kaninyo nga andam na modawat kang Kristo ug dad-on ngadto sa langit, padayon lang sa paglahutay hangtod sa katapusan aron maluwas kamo. Ayaw kamo pag-undang.
Pagminatay kamo, kay ang adlaw sa Ginoo duol na; ingon nga kalaglagan gikan sa Labing Gamhanan kini moabot!
Siya miingon, “Ania ipadayag nako kanimo ang mahitungod sa mahitabo sa kataposang panahon sa kasuko kay kini nagpasabot sa gitakda nga panahon sa kataposan.
Ang adlaw mahimong kangitngit, ug ang bulan mahimong dugo, sa dili pa moabot ang dako ug makalilisang nga adlaw sa Ginoo.
Ang kataposan sa tanang butang nagkaduol na, busa batoni ninyo ang maayong panghunahuna ug maayong panimuot alang sa mga pag-ampo.
Apan sumala sa iyang saad, kita nagpaabot sa bag-ong kalangitan ug usa ka bag-ong yuta diin magpuyo ang pagkamatarong.
Ug kining Maayong Balita mahitungod sa gingharian iwali ngadto sa tibuok nga kalibotan ingon nga pagsaksi ngadto sa tanang kanasoran ug unya moabot ang kataposan.
Apan ang adlaw sa Ginoo moabot sama sa usa ka kawatan, ug unya ang mga langit mahanaw uban sa dakong dahunog, ug ang mga butang sa kinaiyahan mangatunaw tungod sa hilabihang kainit ug ang yuta ug ang mga buhat nga anaa niini mabutyag.
Sama unya niana ang mahitabo inigkatapos na sa kapanahonan. Ang mga anghel moabot ug ang mga daotan ilang lainon gikan sa mga matarong.
Tan-awa, gun-obon sa Ginoo ang yuta ug himoon kini nga awaaw, ug balit-aron kini, ug patibulaagon ang mga nagpuyo niini. Ang siyudad sa kagubot naguba na, ang matag balay gitakpan aron wala nay makasulod. Adunay usa ka pagtuaw didto sa kadalanan tungod sa kakulang sa bino; ang tanan nga kalipay nangitngitan; ang kasadya sa yuta nahanaw. Ang nahibilin sa siyudad mao ang pagkabiniyaan, ang mga ganghaan gihampak ngadto sa kalaglagan. Kay mao kini ang mahitabo taliwala sa yuta, taliwala sa mga nasod, sama sa pag-uyog sa kahoy nga olibo, sama sa paghagdaw human sa pag-ani sa parasan. Gipatugbaw nila ang ilang tingog, nag-awit sila alang sa kalipay; tungod sa kahalangdon sa Ginoo naninggit sila gikan sa kasadpan. Busa diha sa silangan himayaa ninyo ang Ginoo; diha sa kabaybayonan, ang ngalan sa Ginoo, ang Dios sa Israel. Gikan sa kinatumyan nga dapit sa yuta nakadungog kami ug mga awit sa pagdayeg, sa himaya ngadto sa Usa nga Matarong. Apan ako miingon, “Nagniwang ako, nagniwang ako. Alaot ako! Kay ang mabudhion nagbudhi, ang mabudhion nagbudhi sa hilabihan.” Ang kahadlok ug ang gahong ug ang laang, anaa kanimo, O lumulupyo sa yuta! Siya nga mikagiw tungod sa tingog sa kalisang, mahulog ngadto sa gahong; ug siya nga mikatkat gikan sa gahong mabitik sa laang. Kay ang mga tamboanan sa langit naabli ug ang mga patukoranan sa yuta nangurog. Ang yuta nabuak gayod, ang yuta napikas, ang yuta natay-og sa hilabihan. Ug mahitabo kini, ingon sa katawhan, mao usab sa pari; ingon sa sulugoong lalaki, mao usab sa iyang agalon, ingon sa sulugoong babaye; mao usab sa iyang agalon nga babaye; ingon sa pumapalit, mao usab sa tigbaligya; ingon sa tigpahulam, mao usab sa tigpanghulam; ingon sa tigpautang mao usab sa tigpangutang. Ang yuta nagsusapinday sama sa usa ka hubog, ug nagtuyatuya sama sa usa ka payag; ang kalapasan niini bug-at sa ibabaw niini, ug matumpag kini, ug dili na motindog pag-usab. Nianang adlawa ang Ginoo mosilot sa panon sa langit nga anaa sa langit, ug sa mga hari sa yuta nga anaa sa yuta. Sila tigomon pagtingob ingon nga mga binilanggo diha sa gahong; ibalhog sila diha sa bilanggoan, ug human sa daghang mga adlaw sila silotan. Unya ang bulan libogon, ug ang adlaw maulaw; kay ang Ginoo sa mga panon maghari didto sa Bukid sa Zion ug sa Jerusalem, ug sa atubangan sa iyang mga kadagkoan, siya magpadayag sa iyang himaya. Ang yuta magun-ob gayod ug laglagon gayod, kay ang Ginoo maoy nagsulti niining pulonga.
Ang tanan nga panon sa langit mangadunot, ug ang kalangitan lukoton ingon sa usa ka linukot nga basahon. Ang tanan nilang panon mangahulog, sama sa mga dahon nga mangalarag gikan sa paras, sama sa dahon sa igera nga nagkalarag.
Busa sama nga ang mga sagbot pangibton ug sunogon sa kalayo, mao usab kana ang mahitabo unya sa kataposan sa kapanahonan.
Samtang naglingkod siya didto sa Bungtod sa mga Olibo, ang mga tinun-an miduol kaniya nga silasila ra ug miingon, “Tug-ani kami, kanus-a man kini mahitabo ug unsa man ang ilhanan sa imong pag-anhi ug sa pagkatapos sa kapanahonan?”
Bulahan ang magbasa ug mamati sa mga pulong sa propesiya, ug magtuman sa nasulat niini kay ang panahon duol na.
Unya moabot ang kataposan, sa dihang itugyan niya ang gingharian ngadto sa Dios ug Amahan, sa dihang mapukan na niya ang tanang pamunoan ug tanang awtoridad ug gahom.
Ug kon ang gidaghanon niadtong mga adlawa wala pa kunhori sa Ginoo, wala untay tawong maluwas, apan tungod sa mga pinili nga iyang gipili, iyang gikunhoran kadtong mga adlawa.
Ug makadungog kamo ug mga gubat ug dungogdungog mahitungod sa mga gubat. Pagbantay kamo nga dili kamo makuyawan kay kinahanglan gayod kini nga mahitabo apan dili pa kini mao ang kataposan.
Iyahat ang inyong mga mata sa kalangitan, ug sud-onga ang yuta sa ubos; kay ang kalangitan mahanaw sama sa aso, ang yuta magabok sama sa usa ka bisti, ug sila nga nagpuyo diha niini mangamatay nga sama sa langaw; apan ang akong pagluwas hangtod sa kahangtoran, ug ang akong pagkamatarong dili gayod taposon.
“Kay tan-awa, ako naghimo ug bag-ong kalangitan ug usa ka bag-ong yuta; ug ang unang mga butang dili na hinumdoman, o moabot pa sa hunahuna.
“Kay ingon nga ang bag-ong kalangitan ug ang bag-ong yuta nga akong buhaton magpabilin sa akong atubangan, nag-ingon ang Ginoo magpabilin usab ang inyong kaliwatan ug ang inyong ngalan. Gikan sa bag-ong subang sa bulan ngadto sa bag-ong subang sa bulan, ug gikan sa usa ka adlawng igpapahulay ngadto sa laing adlawng igpapahulay, ang tanang mga tawo manganhi aron sa pagsimba sa akong atubangan, nag-ingon ang Ginoo. “Ug sila manggula, ug manan-aw sa mga patayng lawas sa mga tawo nga misupil kanako; kay ang ilang ulod dili mamatay, ang ilang kalayo dili mapalong, ug sila mahimong dulumtanan sa tanang tawo.”
Mitan-aw ako sa yuta, ug akong nakita nga kini awaaw ug haw-ang; ug ngadto sa kalangitan, ug kini walay kahayag. Mitan-aw ako sa kabukiran, ug akong nakita nga kini nagkurog, ug ang tanang kabungtoran natay-og ngadto ug nganhi. Mitan-aw ako ug akong nakita nga walay tawo, ug ang tanang kalanggaman sa kalangitan nangagiw. Mitan-aw ako, ug akong nakita nga ang mabungahon nga yuta nahimong kamingawan, ug ang tanang mga siyudad niini nangalumpag sa atubangan sa Ginoo, sa atubangan sa iyang bangis nga kasuko. Kay mao kini ang giingon sa Ginoo, “Ang tibuok nga yuta mahimong biniyaan, apan dili nako kini taposon. Tungod niini ang yuta magsubo, ug ang kalangitan sa ibabaw mahimong itom; kay ako misulti niini, ako nagtinguha niini; wala ako magbasol, o motalikod gikan niini.”
“Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Katalagman human sa katalagman! Tan-awa, miabot na kini! Usa ka kataposan miabot na, ang kataposan miabot na, kini nahigmata batok kaninyo. Tan-awa, kini miabot na. Ang inyong kaalaotan miabot na kaninyo, O lumulupyo sa yuta. Ang panahon miabot na, ang adlaw nagkaduol, ang adlaw sa kagubot ug dili sa malipayong pagsinggit diha sa mga bukid.
Kay ang adlaw duol na, ang adlaw sa Ginoo duol na, kini mahimong adlaw sa mga panganod, panahon sa kaalaotan alang sa mga nasod.
Ug sa mga adlaw niadtong mga haria, ang Dios sa langit magtukod ug usa ka gingharian nga dili gayod malumpag, o ang gahom niini ikabilin sa laing katawhan. Kini magdugmok niining tanang mga gingharian ug magtapos kanila ug kini molungtad hangtod sa kahangtoran,
Nakita nako diha sa mga panan-awon sa kagabhion, ug uban sa mga panganod sa langit may usa nga miabot nga sama sa anak sa tawo ug siya miadto kaniya nga gikan sa kakaraanan ug gidala sa iyang atubangan. Ug gihatag kaniya ang paggahom, ug himaya ug gingharian aron ang tanang mga katawhan, mga nasod, ug mga pinulongan mag-alagad kaniya; ang iyang paggahom walay kataposan, paggahom nga dili molabay, ug ang iyang gingharian dili mapukan.
Apan ang hukmanan molingkod sa paghukom, ug ang iyang paggahom kuhaon aron hutdon ug laglagon hangtod sa kataposan. Ug ang gingharian ug ang paggahom ug ang pagkagamhanan sa mga gingharian ilalom sa tibuok nga langit, ihatag ngadto sa katawhan sa mga balaan sa Labing Halangdon; ang ilang gingharian walay kataposan nga gingharian, ug ang tanan nga ginsakpan mag-alagad ug motuman kanila.”
“Nianang panahona si Michael motungha, ang dakong pangulo nga nagdumala sa imong katawhan. Moabot ang panahon sa kasamok nga wala pa gayod mahitabo sukad nga adunay usa ka nasod hangtod nianang panahona, apan nianang panahona luwason ang imong katawhan, ang tanan nga ang ngalan makita diha sa basahon. Daghan ang maghinlo sa ilang kaugalingon ug magpaputi sa ilang kaugalingon, ug mangaulay apan ang daotan magbuhat ug daotan, ug walay bisan kinsa sa mga daotan nga makasabot apan ang mga maalamon makasabot. Ug gikan sa panahon nga ang nagpadayon nga halad nga sunogon kuhaon ug ang dulumtanan nga nakahimong kamingawan mapahiluna, adunay 1,290 ka adlaw. Bulahan siya nga naghulat ug moanhi sa 1,335 ka adlaw. Apan padayon sa imong panaw hangtod sa kataposan ug ikaw mopahulay ug motindog sa dapit nga gigahin kanimo sa imong bahin, sa kataposan sa mga adlaw.” Ug daghan kanila nga nangatulog sa abog sa yuta ang makamata, ang uban ngadto sa walay kataposang kinabuhi ug ang uban ngadto sa kaulawan ug sa walay kataposang pagtamay. Ug kadtong mga maalamon modan-ag sama sa kasanag sa wanang sa kalangitan, ug kadtong nagkabig sa daghan ngadto sa pagkamatarong, sama sa mga bituon hangtod sa kahangtoran.
Patingoga ninyo ang trumpeta didto sa Zion; ipalanog ang pasidaan diha sa akong bukid nga balaan! Pakuroga ang tanang nagpuyo sa yuta kay ang adlaw sa Ginoo nagsingabot, nagkaduol na, Ang yuta molinog sa ilang atubangan, ang kalangitan mangurog. Ang adlaw ug ang bulan mongitngit, ug ang mga bituon mohunong sa ilang pagdan-ag. Ang Ginoo mipatugbaw sa iyang tingog sa atubangan sa iyang kasundalohan, kay ang iyang panon hilabihan ka dako, siya nga magtuman sa iyang pulong gamhanan. Kay ang adlaw sa Ginoo dako ug hilabihan ka makalilisang, kinsa ang makalahutay niini? “Apan bisan karon,” nag-ingon ang Ginoo, “balik kamo kanako uban ang bug-os ninyong kasingkasing, uban ang pagpuasa, uban ang paghilak ug uban ang pagsubo; gisia ang inyong mga kasingkasing ug dili ang inyong mga bisti.” Balik kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay siya puno sa grasya ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad, ug nagbasol sa daotan. Kinsa ang nahibalo kon siya dili ba motalikod ug magbasol, ug magbilin ug panalangin sa iyang likod, halad nga pagkaon ug halad nga ilimnon alang sa Ginoo nga inyong Dios? Patingoga ang trumpeta didto sa Zion; paggahin ug panahon alang sa pagpuasa; pagtawag ug usa ka balaang panagtigom; tigoma ang katawhan. Balaana ang katilingban; pundoka ang mga kadagkoan; tigoma ang kabataan ug ang mga masuso. Pagulaa ang pamanhonon sa iyang lawak ug ang pangasaw-onon gikan sa iyang lawak. Pahilaka ang mga pari, ug ang mga alagad sa Ginoo, taliwala sa agianan sa templo ug sa halaran ug ipaingon kanila, “Sayloi ang imong katawhan, O Ginoo, ug ayaw himoa nga talamayon ang imong panulondon, pagya diha sa mga nasod. Ngano nga moingon man sila sa taliwala sa mga katawhan, ‘Hain man ang ilang Dios?’ ” Unya ang Ginoo nangabubho alang sa iyang yuta ug naluoy sa iyang katawhan. Ang Ginoo mitubag ug miingon sa iyang katawhan, “Ania, nagpadala ako kaninyo ug trigo, bino, ug lana, ug mangatagbaw kamo, ug dili na kamo nako himoon nga talamayon taliwala sa mga kanasoran. adlaw sa kangitngit ug sa kadulom, adlaw sa mga panganod ug sa hilabihan nga kangitngit! Sama sa kaitom may milukop sa kabukiran nga usa ka dako ug gamhanan nga katawhan; wala pay sama kanila sukad sa unang panahon ug walay mahisama kanila sa mga katuigan sa tanang kaliwatan.
Ang yuta molinog sa ilang atubangan, ang kalangitan mangurog. Ang adlaw ug ang bulan mongitngit, ug ang mga bituon mohunong sa ilang pagdan-ag. Ang Ginoo mipatugbaw sa iyang tingog sa atubangan sa iyang kasundalohan, kay ang iyang panon hilabihan ka dako, siya nga magtuman sa iyang pulong gamhanan. Kay ang adlaw sa Ginoo dako ug hilabihan ka makalilisang, kinsa ang makalahutay niini?
“Ug ako magpakita ug mga timailhan diha sa kalangitan ug sa yuta, dugo ug kalayo ug mga nag-utbo nga aso. Ang adlaw mahimong kangitngit, ug ang bulan mahimong dugo, sa dili pa moabot ang dako ug makalilisang nga adlaw sa Ginoo.
Alaot kamo nga nagtinguha sa adlaw sa Ginoo! Ngano man nga buot kamo nga moabot ang adlaw sa Ginoo? Kini kangitngit ug dili kahayag; ingon sa usa ka tawo nga midagan gikan sa usa ka liyon ug usa ka oso ang mitagbo kaniya; o misulod sa usa ka balay ug misandig nga ang iyang kamot diha sa bungbong, ug ang usa ka bitin mipaak kaniya. “Napukan, dili na makabangon ang ulay nga Israel; gipasagdan diha sa iyang yuta nga walay bisan usa nga mobangon kaniya.” Dili ba nga ang adlaw sa Ginoo kangitngit ug dili kahayag, ug kangiob nga walay kahayag niini?
Ang dakong adlaw sa Ginoo duol na, kini nagkaduol na ug hapit na gayod moabot; ang tingog sa adlaw sa Ginoo pait gayod, ang kusgan nga tawo kusog nga nagsinggit didto. Kanang adlawa mao ang adlaw sa kaligutgot, adlaw sa kasamok ug sa kasakit, adlaw sa pagkalaglag ug sa pagkalumpag, adlaw sa kangitngit ug sa kadulom, adlaw sa panganod ug sa hilabihang kangitngit, adlaw sa pagpatingog sa trumpeta, singgit alang sa gubat, batok sa mga kinutaang siyudad ug batok sa mga habog nga mga bantayanang tore. Akong dad-on ang kasakitan diha sa mga tawo, aron sila maglakaw sama sa mga buta, tungod kay sila nakasala batok sa Ginoo; ang ilang dugo iyabo sama sa abog, ug ang ilang unod sama sa kinalibang. Ang ilang plata ug ang ilang bulawan dili makaluwas kanila sa adlaw sa kaligutgot sa Ginoo, sa kalayo sa iyang pagpangabubho, ang tibuok kalibotan maut-ot; kay sa kalit taposon niya sa makalilisang gayod silang tanan nga nagpuyo sa yuta.
Busa paghulat kamo kanako, nag-ingon ang Ginoo, hangtod sa adlaw nga ako mobarog ingon nga saksi. Kay ang akong hukom mao ang pagtigom sa mga nasod, sa pagtigom sa mga gingharian, aron ibubo nako ibabaw kanila ang akong kayugot, ang tibuok kainit sa akong kasuko; kay ang tibuok nga yuta ut-oton pinaagi sa kalayo sa akong pangabubho.
Tan-awa, ang adlaw sa Ginoo moabot sa diha nga ang mga inilog gikan kanimo bahinon diha sa taliwala nimo. Ang tibuok nga yuta mahimong patag gikan sa Geba hangtod sa Rimon sa habagatan sa Jerusalem, apan ang Jerusalem magpabilin nga habog diha sa nahimutangan niini, gikan sa Ganghaan ni Benjamin ngadto sa dapit sa unang ganghaan, ngadto sa Eskina nga Ganghaan, ug gikan sa Tore ni Hananel ngadto sa mga pigsanan sa ubas sa hari. Ug puy-an kini kay dili na man kini laglagon, ang Jerusalem magpuyo nga layo sa kakuyaw. Ug mao kini ang katalagman nga ipahamtang sa Ginoo sa tanang mga katawhan nga nakiggubat batok sa Jerusalem. Ang ilang mga unod madunot samtang magtindog pa sila ug ang ilang mga mata madunot diha sa ilang mga luyak ug ang ilang mga dila madunot diha sa ilang mga baba. Ug nianang adlawa ang usa ka dakong kaguliyang gikan sa Ginoo modangat kanila, nga tungod niana ang matag usa magkupot sa kamot sa iyang isigkatawo, ug ang kamot sa usa ibakyaw batok sa kamot sa usa. Bisan ang Juda usab makig-away batok sa Jerusalem ug ang bahandi sa tanang mga nasod nga naglibot tigomon, ang bulawan, ang plata ug ang mga bisti nga daghan kaayo. Ug ang katalagman nga sama niini nga katalagman modangat ngadto sa mga kabayo, mga mula, mga kamilyo, mga asno ug sa bisan unsang mga mananap nga didto niadtong mga kampo. Unya ang tanan nga wala mamatay gikan sa tanang mga nasod nga miadto batok sa Jerusalem moadto matag tuig aron pagsimba sa Hari, ang Ginoo sa mga panon, paghimo sa Kasaulogan sa Balongbalong. Ug kon adunay sakop sa panimalay sa kalibotan nga dili moadto sa Jerusalem aron sa pagsimba sa Hari, ang Ginoo sa mga panon, walay ulan ngadto kanila. Ug kon ang panimalay sa Ehipto dili motungas ug magpakita sa ilang kaugalingon, ngadto kanila moabot ang katalagman nga ipahamtang sa Ginoo ngadto sa mga nasod nga dili motungas aron paghimo sa Kasaulogan sa mga Balongbalong. Mao kini ang silot sa Ehipto ug ang silot sa tanang mga nasod nga dili motungas aron sa paghimo sa Kasaulogan sa mga Balongbalong. Kay tigomon nako ang tanang mga nasod aron sa pagpakiggubat batok sa Jerusalem ug ang siyudad mailog, ug ang mga balay panglungkabon ug ang mga babaye panglugoson. Ang katunga sa siyudad mahiadto sa pagkabinihag apan ang nahibilin sa katawhan dili puohon gikan sa siyudad.
“Tan-awa, ang adlaw nagsingabot, nagdilaab sama sa hudno, nga ang tanang mga mapahitas-on ug ang tanang tigbuhat ug daotan mangahimong tuod. Ang adlaw nga moabot magsunog kanila, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, aron kini dili magbilin kanila bisan gamot o sanga.
“Tan-awa, akong ipadala kaninyo si Elias nga propeta sa dili pa moabot ang dako ug makalilisang nga adlaw sa Ginoo. Ug iyang ulion ang kasingkasing sa mga ginikanan ngadto sa mga anak, ug ang kasingkasing sa mga anak ngadto sa ilang mga ginikanan kay tingali unya ug ako moanhi ug hampakon nako ang yuta pinaagi sa usa ka tunglo.”
Busa sama nga ang mga sagbot pangibton ug sunogon sa kalayo, mao usab kana ang mahitabo unya sa kataposan sa kapanahonan. Ipadala unya sa Anak sa Tawo ang iyang mga anghel ug ilang tapokon ug hakoton ngadto sa gawas sa iyang gingharian ang tanang hinungdan sa pagpakasala ug ang tanang mga malapason sa balaod ug ilang itambog sila ngadto sa hudno nga nagdilaab. Didto ang mga tawo manghilak ug magkagot ang ilang mga ngipon. Unya sama sa adlaw mosidlak ang mga matarong didto sa gingharian sa ilang Amahan. Ang may mga igdulungog kinahanglang magpatalinghog.
Sama unya niana ang mahitabo inigkatapos na sa kapanahonan. Ang mga anghel moabot ug ang mga daotan ilang lainon gikan sa mga matarong. Ang ubang mga binhi nahulog sa kabatoan diin dili daghan ang yuta ug kini miturok dayon tungod kay kini wala may giladmon diha sa yuta. Ilang ilabay ang mga daotan ngadto sa hudno nga nagdilaab ug didto ang mga tawo manghilak ug magkagot ang ilang mga ngipon.
Ug makadungog kamo ug mga gubat ug dungogdungog mahitungod sa mga gubat. Pagbantay kamo nga dili kamo makuyawan kay kinahanglan gayod kini nga mahitabo apan dili pa kini mao ang kataposan. Kay ang usa ka nasod moalsa batok sa usa ka nasod ug gingharian batok sa gingharian ug mahitabo ang mga gutom ug mga linog sa nagkalainlaing mga dapit. Apan kining tanan sinugdanan lamang sa mga kasakit.
Kay moabot unya ang dakong kalisdanan nga wala pa mahitabo sukad sa sinugdan sa kalibotan hangtod karon ug dili na gayod mahitabo pa. Ug kon ang gidaghanon niadtong mga adlawa wala pa paubsi, wala gayod untay tawong maluwas apan tungod sa iyang mga pinili, ang gidaghanon niadtong mga adlawa paubsan.
“Dihadiha inigkatapos sa kalisdanan niadtong mga adlawa, ang adlaw mongitngit, ug ang bulan dili na mohatag ug kahayag, ug ang mga bituon mangatagak gikan sa langit ug matay-og ang mga gahom sa kalangitan. Samtang naglingkod siya didto sa Bungtod sa mga Olibo, ang mga tinun-an miduol kaniya nga silasila ra ug miingon, “Tug-ani kami, kanus-a man kini mahitabo ug unsa man ang ilhanan sa imong pag-anhi ug sa pagkatapos sa kapanahonan?” Unya magpakita diha sa langit ang ilhanan sa Anak sa Tawo ug unya ang tanang kabanayan sa yuta magminatay ug ilang makita ang Anak sa Tawo nga moabot nga sinapwang sa mga panganod sa langit uban sa gahom ug dakong himaya. Ug ipadala niya ang iyang mga anghel uban sa kusog nga tingog sa trumpeta ug ilang tigomon ang iyang mga pinili gikan sa upat ka suok sa kalibotan, gikan sa usa ka tumoy sa langit ngadto sa pikas.
Ang langit ug ang yuta mahanaw, apan ang akong mga pulong dili gayod mahanaw. “Apan mahitungod sa maong adlaw ug takna, walay usa nga nasayod, bisan pa ang mga anghel sa langit, bisan pa ang Anak, kondili ang Amahan lamang.
Busa kamo usab kinahanglang mangandam kay ang Anak sa Tawo moabot sa takna nga wala ninyo dahoma.
“Inig-abot unya sa Anak sa Tawo uban sa iyang himaya ug sa tanang mga anghel kuyog kaniya, siya molingkod diha sa iyang mahimayaong trono. Ug diha sa iyang atubangan tigomon ang tanang kanasoran ug iyang lainon ang usa gikan sa usa, sama nga ang tigbantay sa mga hayop maglain sa mga karnero gikan sa mga kanding.
nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
Ug inigkadungog ninyo ug mga gubat ug mga dungogdungog mahitungod sa mga gubat, ayaw kamo kalisang kay kinahanglan gayod kini nga mahitabo, apan dili pa kini mao ang kataposan. Kay makiggubat ang usa ka nasod batok sa laing nasod, ug ang usa ka gingharian batok sa laing gingharian. Mahitabo ang mga linog sa nagkalainlaing mga dapit, mahitabo ang mga gutom. Apan kini sinugdanan pa lamang sa mga kasakit.
“Apan nianang mga adlawa, human sa maong kasakitan ang adlaw mongitngit ug ang bulan dili na mohatag sa iyang kahayag, ug ang mga bituon mangatagak gikan sa kahitas-an, ug matay-og ang mga gahom sa kalangitan. Makita unya ang Anak sa Tawo nga magsingabot nga sinapwang sa mga panganod uban sa dakong gahom ug himaya. Ug sugoon niya ang mga anghel, ug tigomon nila ang iyang mga pinili gikan sa upat ka hangin, gikan sa kinatumyan sa yuta hangtod sa kinatumyan sa langit.
“Apan mahitungod sa maong adlaw o takna, walay nasayod niini, bisan pa ang mga anghel sa langit o ang Anak, gawas sa Amahan lamang. Pagbantay, pagtukaw, kay wala kamo masayod sa panahon nga mahitabo kini.
Ingon sa nahitabo kaniadto sa mga adlaw ni Noe, mao usab unya sa mga adlaw sa Anak sa Tawo. Sila nangaon, nanginom, nangasawa ug namana hangtod sa adlaw sa pagsulod ni Noe sa arka, ug ang lunop miabot ug gilaglag silang tanan. Ingon usab sa nahitabo kaniadto sa mga adlaw ni Lot, sila nangaon, nanginom, namalit, namaligya, nananom, nagtukod ug mga balay, apan sa adlaw sa pagpahawa ni Lot sa Sodoma, gikan sa langit nag-ulan ug kalayo ug asupri ug gilaglag silang tanan. Pagbantay kamo sa inyong kaugalingon. Kon ang imong igsoon makasala, badlonga siya, ug kon siya maghinulsol, pasayloa siya. Mao usab unya sa adlaw nga ipadayag na ang Anak sa Tawo.
“Ug aduna unyay mga ilhanan diha sa adlaw ug sa bulan ug sa kabituonan, ug diha sa yuta adunay kagul-anan ang kanasoran, maglibog tungod sa dinahunog sa dagat ug sa mga balod. Ang mga tawo panguyapan sa kahadlok ug sa pagpaabot sa mahitabo sa kalibotan, kay mauyog man unya ang mga gahom sa kalangitan. Ug unya ilang makita ang Anak sa Tawo nga moabot diha sa panganod uban sa gahom ug dakong himaya.
Ang langit ug ang yuta mahanaw, apan ang akong mga pulong dili gayod mahanaw. “Apan kinahanglang magbantay kamo sa inyong kaugalingon, basin ug ang inyong mga kasingkasing mapuno sa pagpatuyang ug sa pagkahubog ug sa mga kabalaka niining kinabuhia, ug unya kadtong adlawa moabot kaninyo sa kalit, kay ingon sa lit-ag, kini moabot gayod unya sa tanang nagpuyo ibabaw sa tibuok kalibotan. Apan pagbantay kamo sa tanang panahon, nga mag-ampo nga unta makabaton kamo ug kalig-on aron sa pag-ikyas gikan niining tanang mga butang nga mahitabo ug sa pagbarog sa atubangan sa Anak sa Tawo.”
Ayaw kamo kahibulong niini kay ang takna nagsingabot na nga ang tanan nga anaa sa mga lubong mamati sa iyang tingog ug ang mga nagbuhat ug maayo manggula sa pagkabanhaw ngadto sa kinabuhi ug ang mga nagbuhat ug daotan sa pagkabanhaw ngadto sa silot.
Ug ang kabubut-on sa nagpadala kanako mao kini, nga dili ako kawad-an bisan ug usa sa tanan nga iyang gihatag kanako kondili banhawon kini sa kataposang adlaw. Niadtong tungora nagsingabot ang pagsaulog sa Pagsaylo, ang kasaulogan sa mga Judio. Kay ang kabubut-on sa akong Amahan mao kini, nga ang matag usa nga makakita sa Anak ug motuo kaniya makabaton sa kinabuhing dayon ug banhawon nako siya sa kataposan nga adlaw.”
Ang magsalikway kanako ug dili modawat sa akong mga pulong adunay maghuhukom. Ang pulong nga akong gikasulti mao unya ang maghukom kaniya sa kaulahian nga adlaw.
ug miingon, “Mga tawong Galileanhon, nganong nagtindog man kamo nga nagtutok sa langit? Kining maong Jesus nga gikuha gikan kaninyo ngadto sa langit, mobalik ra unya sa samang paagi nga siya inyong nakita nga nagpaingon sa langit.”
Ug sa itaas ako magpakita ug mga kahibulongan diha sa langit, ug sa ubos ang mga ilhanan diha sa yuta, dugo, ug kalayo, ug gabon nga aso. Ug sa kalit dihay tingog gikan sa langit nga sama sa huros sa kusog nga hangin ug milukop sa tibuok balay diin didto sila nanglingkod. Ang adlaw mahimong kangitngit, ug ang bulan mahimong dugo, sa dili pa moabot ang adlaw sa Ginoo, ang adlaw nga dako ug dayag.
Busa paghinulsol kamo ug balik kamo kaniya aron mapapas ang inyong mga sala, aron ang mga panahon sa kahayahay moabot gikan sa presensiya sa Ginoo Didtoy usa ka lalaki nga bakol sukad pa sa iyang pagkatawo nga sa matag adlaw gibutang didto sa Templo, sa pultahan nga ginganlan ug Matahom aron mangayo ug limos kanila nga mosulod sa Templo. ug aron iyang ipadala si Jesus, ang Cristo nga gitudlo alang kaninyo. Siya sumala sa tanang gisulti sa Dios pinaagi sa baba sa iyang mga balaang propeta sukad pa sa unang panahon.
Ang Dios wala manumbaling sa mga panahon sa pagkawalay alamag, apan karon nagsugo sa tanang mga tawo sa tanang dapit sa paghinulsol, kay siya nagtakda ug adlaw kon kanus-a niya hukman ang kalibotan diha sa pagkamatarong pinaagi sa usa ka tawo nga iyang gitudlo, ug niini naghatag siya ug pasalig ngadto sa tanang mga tawo pinaagi sa pagbanhaw kaniya gikan sa mga patay.”
Apan sumala sa kagahi ug pagkadili mahinulsolon sa imong kasingkasing nagtigom ikaw ug kapungot alang sa imong kaugalingon sa adlaw sa kapungot ug pagpadayag sa matarong nga hukom sa Dios;
Giisip nako nga ang mga pag-antos niining panahona karon dili takos itandi sa himaya nga ipadayag ra unya kanato. Kay ang tibuok kabuhatan nagpaabot nga mahinamon sa pagpadayag sa mga anak sa Dios,
aron nga ang kabuhatan gayod ipagawas unya gikan sa kaulipnan sa pagkadunot ngadto sa mahimayaong kagawasan sa mga anak sa Dios. Nahibalo kita nga ang tibuok kabuhatan nagduyog sa pag-agulo ug sa pag-antos sa kasakit hangtod karon. Ug dili lamang ang kabuhatan kondili kita usab gayod nga nakabaton sa unang mga bunga sa Espiritu, nag-agulo sa sulod nato samtang nagpaabot nga sagopon ingon nga mga anak, ang paglukat sa atong mga lawas.
Ang buot nakong ipasabot, mga igsoon, mao nga ang panahon mubo na lang; sukad karon, ang mga may asawa magpakawalay asawa, Ang bana kinahanglan nga magtuman sa iyang katungdanan ngadto sa iyang asawa ug ang asawa usab ngadto sa iyang bana. ug kadtong mga naghilak ingon nga wala maghilak kadtong mga naglipay ingon nga wala maglipay, ug kadtong mga namalit ingon nga walay mga kabtangan, ug kadtong mga nagpahimulos sa kalibotan, ingon nga wala magpahimulos niini. Kay ang dagway niining kalibotana lumalabay lamang.
Kay ingon nga diha kang Adan ang tanan nangamatay, ingon usab diha kang Cristo ang tanan mangabuhi. Apan ang matag usa sa iyang kaugalingong panahon: si Cristo ang unang bunga ug unya sa iyang pag-anhi, sila nga mga iya ni Cristo. Unya moabot ang kataposan, sa dihang itugyan niya ang gingharian ngadto sa Dios ug Amahan, sa dihang mapukan na niya ang tanang pamunoan ug tanang awtoridad ug gahom.
Pamati, isulti nako kaninyo ang usa ka tinago. Dili kitang tanan mangamatay, apan kitang tanan mangausab, sa kalit, sa usa ka pagpamilok, inigtingog na sa kataposang trumpeta kay ang trumpeta patingogon, ug ang mga patay banhawon nga dili na madunot, ug kita mangausab.
Kon may usa nga wala mahigugma sa Ginoo, mahimo unta siyang tinunglo! Maranatha
Kay kitang tanan kinahanglan mangatubang sa hukmanan ni Cristo aron ang matag usa modawat sumala sa nabuhat sa iyang lawas, maayo man o daotan.
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
Apan kita mga lumulupyo sa langit, ug gikan niini atong gipaabot ang Manluluwas, ang Ginoong Jesu-Cristo. Siya mao ang mag-usab sa atong kabos nga lawas aron kini mahisama sa iyang mahimayaong lawas, pinaagi sa gahom nga nakahimo kaniyang takos bisan sa pagpailalom sa tanang butang sa iyang kaugalingon.
Sa dihang ipadayag na unya si Cristo nga mao ang inyong kinabuhi, kamo usab ipadayag uban kaniya sa himaya.
Kay kini among ipahayag kaninyo sumala sa pulong sa Ginoo, nga kitang mga buhi nga nagpabilin pa hangtod sa pag-abot sa Ginoo, dili mag-una kanila nga mga nangamatay. Kay ang Ginoo gayod mao ang manaog gikan sa langit uban sa pagmando, ug uban sa tingog sa pangulong anghel, ug uban sa tingog sa trumpeta sa Dios. Ug unya ang mga nangamatay diha kang Cristo mouna sa pagpamangon. Ug kita nga mga buhi pa nga nahibilin, sakgawon unya ngadto sa mga panganod uban kanila sa pagsugat sa Ginoo diha sa kahanginan. Ug sa ingon niini kita makig-uban na kanunay sa Ginoo.
Apan mahitungod sa mga panahon ug kapanahonan mga igsoon, kamo wala na magkinahanglan nga sulatan pa. nga namatay alang kanato aron nga bisan nagmata kita o natulog, kita mabuhi uban kaniya. Busa pagdinasigay kamo ug lig-ona ninyo ang usa ug usa, sama sa inyong gibuhat karon. Karon, naghangyo kami kaninyo, mga igsoon, sa pag-ila sa mga naghago diha kaninyo ug nangulo kaninyo diha sa Ginoo ug nagmaymay kaninyo, ug sa pagtahod kanila pag-ayo diha sa gugma tungod sa ilang buluhaton. Pagdinaitay kamo tali kaninyo. Ug kami nag-awhag kaninyo, mga igsoon, pahimangnoi ang mga tapolan, dasiga ang mga maulawon, tabangi ang mga luya, pagpailob sa tanan. Matngoni nga wala kaninyoy magbalos ug daotan sa daotan, hinuon tinguhaa ninyo sa kanunay ang pagbuhat ug maayo ngadto sa usa ug usa ug ngadto sa tanan. Paglipay kamo sa kanunay, pag-ampo kamo sa walay paghunong, pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo. Ayaw ninyo palonga ang Espiritu, Kay kamo nasayod na pag-ayo nga ang adlaw sa Ginoo moabot ra unya sama sa kawatan sa kagabhion. ayaw ninyo tamaya ang mga pagpropesiya, sutaa ninyo ang tanang butang, hupti ninyo ang maayo, likayi ang tanang matang sa daotan. Ang Dios sa pakigdait magbalaan unta kaninyo sa kinatibuk-an, ug ang inyong bug-os nga espiritu, kalag ug lawas magpabilin unta nga dili masaway inig-abot sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Siya nga nagtawag kaninyo kasaligan ug siya magbuhat gayod niini. Mga igsoon, pag-ampo kamo alang kanamo. Ipangumosta kami sa tanang mga igsoon pinaagi sa balaang halok. Ako magtugon kaninyo, pinaagi sa Ginoo, nga kining sulata basahon ngadto sa tanang kaigsoonan. Ang grasya sa atong Ginoong Jesu-Cristo mag-uban kaninyo. Sa diha nga ang mga tawo mag-ingon, “Kalinaw ug kasigurohan,” unya sa kalit moabot kanila ang pagkalaglag sama sa kasakit sa babaye nga nagbati, ug sila dili makaikyas.
Kay ang Dios wala magtagana kanato alang sa kapungot, kondili aron sa pagkab-ot sa kaluwasan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo
Karon mahitungod sa pag-anhi sa atong Ginoong Jesu-Cristo ug sa atong panagtigom ngadto kaniya, naghangyo kami kaninyo, mga igsoon, ug uban sa tanang limbong sa pagkadili matarong nila nga nagkalaglag, tungod kay sila nagdumili sa paghigugma sa kamatuoran aron unta mangaluwas sila. Tungod niini, ang Dios nagpadala kanila ug gahom sa pagkamalimbongon aron sila motuo sa bakak, aron hukman sa silot ang tanang wala motuo sa kamatuoran, hinuon nahimuot sa pagkadili matarong. Apan kinahanglan nga magpasalamat kami kanunay ngadto sa Dios mahitungod kaninyo, mga igsoon nga hinigugma sa Ginoo, kay gipili kami sa Dios ingon nga unang bunga aron kamo mangaluwas pinaagi sa pagbalaan kaninyo sa Espiritu ug sa inyong pagtuo sa kamatuoran. Alang niini siya nagtawag kaninyo pinaagi sa among Maayong Balita aron kamo makabaton sa himaya sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Busa, mga igsoon, barog kamo nga lig-on ug hupti ang mga lagda nga gitudlo kaninyo pinaagi sa pulong nga gisulti o pinaagi sa among sulat. Karon hinaot nga ang atong Ginoong Jesu-Cristo ug ang Dios nga atong Amahan nga nahigugma kanato ug naghatag kanato sa walay kataposang paglipay ug maayong paglaom pinaagi sa grasya, maglipay unta sa inyong mga kasingkasing ug magpalig-on niini diha sa tanang maayong buhat ug pulong. nga dili unta kamo makuyawan dayon sa hunahuna o makulbaan, bisan pinaagi sa espiritu o sa pulong, o pinaagi sa sulat sa pahayag nga daw kami mao ang nag-ingon, nga ang adlaw sa Ginoo miabot na. Ayaw kamo pagpalimbong ni bisan kinsa sa bisan unsang paagi kay kadtong adlawa dili pa moabot hangtod nga mahitabo una ang pagsupil, ug mapadayag ang tawo nga malapason sa balaod, ang anak sa kalaglagan, nga nagsupak ug nagpataas sa iyang kaugalingon ibabaw sa tanang gitawag nga dios o sa bisan unsa nga gisimba, aron sa ingon siya molingkod sulod sa Templo sa Dios ug magpaila sa iyang kaugalingon nga Dios.
Ug unya ang malapason sa balaod ipadayag, ug siya patyon sa Ginoong Jesus pinaagi sa espiritu sa iyang baba ug laglagon pinaagi sa pagpadayag sa iyang pag-abot.
ako magpahimangno kanimo sa pagbantay sa sugo nga dili mabulingan ug mahigawas sa mga pagsaway hangtod sa pagtungha sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Ug unya sa gitakda nga panahon kini ipadayag ra sa dalaygon ug bugtong nga Makagagahom, ang Hari sa mga hari ug Ginoo sa mga ginoo,
Sa atubangan sa Dios ug ni Cristo Jesus nga mao ang maghukom sa mga buhi ug sa mga patay, ug pinaagi sa iyang pagpadayag ug sa iyang gingharian, ako magtugon kanimo niini:
samtang magpaabot kita sa atong bulahan nga paglaom ug pagpadayag sa himaya ni Jesu-Cristo nga atong dakong Dios ug Manluluwas.
Ug, “Ikaw, sa sinugdan, Ginoo, mao ang nagtukod sa kalibotan, ug ang kalangitan buhat sa imong mga kamot; sila mangawala, apan ikaw magpabilin; ang tanan madaan sama sa bisti, sama sa kupo sila imong lukoton, ug sama sa bisti sila ilisan. Apan ikaw mao sa gihapon, ug walay pagkatapos ang imong katuigan.”
Kay kon mao pa, kinahanglan unta nga magsublisubli siya sa pag-antos sukad sa pagkatukod sa kalibotan. Apan karon siya nagpakita sa makausa sa kataposan sa kapanahonan aron sa pagpapas sa sala pinaagi sa paghalad sa iyang kaugalingon. Ug ingon nga natakda nga ang tawo mamatay sa makausa, ug human niana mao ang paghukom, mao usab si Cristo, human makahalad sa makausa aron sa pagkuha sa mga sala sa daghan motungha sa ikaduhang higayon, dili mahitungod sa sala, kondili sa pagluwas kanila nga mainitong nagpaabot kaniya.
Ang iyang tingog kaniadto mitay-og sa yuta, apan karon siya misaad nga nag-ingon, “Sa lain pa gayod nga higayon tay-ogon nako dili lamang ang yuta kondili ang langit usab.” Kining sultiha, “Sa lain pa gayod nga higayon,” nagpasabot nga kuhaon ang bisan unsa nga matay-og, ingon nga mga binuhat lamang, aron magpabilin kadtong dili matay-og.
Busa mga igsoon, pagpailob kamo hangtod sa pag-anhi sa Ginoo. Tan-awa, ang mag-uuma nagpaabot sa bililhong abot sa yuta. Siya nagpailob niini hangtod kini makadawat sa sayo ug sa ulahing ulan. Pagpailob usab kamo. Lig-ona ang inyong mga kasingkasing, kay nagkaduol na ang pag-anhi sa Ginoo.
Mga igsoon, ayaw kamo pagbagulbol sa usa ug usa aron dili kamo hukman sa silot. Tan-awa, ang Maghuhukom nagtindog sa mga ganghaan.
nga mga gibantayan sa gahom sa Dios pinaagi sa pagtuo alang sa kaluwasan nga andam aron ipadayag unya sa kataposang panahon.
Kay panahon na nga sugdan ang pagtuman sa hukom diha sa balay sa Dios; ug kon kini magsugod man kanato, unsa man kahay dangatan sa mga tawo nga wala magtuman sa Maayong Balita sa Dios?
Una sa tanan kinahanglan nga inyong mahibaloan nga sa ulahing mga adlaw adunay mga mabiaybiayon nga manungha, magkinabuhi sumala sa ilang kaugalingong kahidlaw ug mag-ingon, “Hain na man ang saad sa iyang pag-anhi? Kay sukad sa pagkamatay sa atong mga katigulangan, ang tanang mga butang nagpabilin man nga mao ra gihapon gikan sa sinugdanan sa pagbuhat sa kalibotan.”
Apan pinaagi sa mao ra usab nga pulong, ang kalangitan ug ang yuta nga ania karon gitagana alang sa kalayo, gitipigan alang sa adlaw sa paghukom ug sa kalaglagan sa mga tawong dili diosnon.
magpaabot ug maghinamhinam sa pag-abot sa adlaw sa Dios nga tungod niini duslitan ug tunawon ang mga langit, ug ang mga butang sa kinaiyahan mangatunaw sa hilabihang kainit! Apan sumala sa iyang saad, kita nagpaabot sa bag-ong kalangitan ug usa ka bag-ong yuta diin magpuyo ang pagkamatarong.
Ug ang kalibotan mahanaw ug ang pangibog niini apan siya nga nagtuman sa kabubut-on sa Dios magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Ug karon, mga anak ko, pabilin kamo diha kaniya aron nga sa dihang ipadayag na unya siya, makabaton kita ug pagsalig ug dili maulaw kaniya inig-abot niya.
Mahitungod usab kanila nga si Enoc, gikan sa ikapitong kaliwatan sukad kang Adan, nagpropesiya nga nag-ingon, “Tan-awa, ang Ginoo moabot uban sa kaliboan ka libo nga balaan, aron sa paghimo sa paghukom batok sa tanan, ug sa pagpadayag nga sad-an ang tanang tawo mahitungod sa tanan nilang dili diosnong binuhatan nga ilang nahimo sa dili diosnong paagi, ug sa tanang ngil-ad nga mga butang nga gikapamulong sa mga makasasala nga dili diosnon batok kaniya.”
Tan-awa, siya moabot uban sa mga panganod; ug makita siya sa tanang mata, sa tanang miduslak kaniya; ug ang tanang kabanayan sa yuta magminatay tungod kaniya. Oo. Amen.
Tungod kay gituman man nimo ang akong pulong sa pagkamalahutayon, bantayan ko ikaw nga malikay gikan sa takna sa pagsulay nga hapit na moabot sa tibuok kalibotan aron sa pagsulay sa mga nagpuyo sa yuta.
Ug sa pagbukas niya sa ikaunom nga silyo, akong nakita nga dihay usa ka kusog nga linog, ug ang adlaw miitom sama sa sako nga hinimo gikan sa balhibo, ang tibuok nga bulan nahimong daw dugo, ug ang mga bituon sa langit nangatagak sa yuta sama sa pagpangatagak sa mga hilaw nga bunga sa kahoyng igera sa diha nga kusokusohon na kini sa kusog nga hangin. Ang langit nahanaw sama sa usa ka basahon nga gilukot, ug ang tanang kabukiran ug kapuloan nangabalhin gikan sa ilang matag usa ka dapit.
Unya ang ikapitong anghel mipatingog sa iyang trumpeta, ug sa langit dihay mga kusog nga tingog nga nag-ingon, “Ang gingharian sa kalibotan nahimong gingharian sa atong Ginoo ug sa iyang Cristo, ug siya maghari hangtod sa kahangtoran.”
Unya nakita nako nga dihay usa ka puti nga panganod, ug sa ibabaw sa panganod dihay naglingkod nga daw anak sa tawo, nga may korona nga bulawan sa iyang ulo, ug usa ka hait nga galab diha sa iyang kamot. Ug ang laing anghel migula gikan sa templo, misinggit sa kusog nga tingog ngadto sa naglingkod sa ibabaw sa panganod, “Gamita ang imong galab, ug pangani na, kay ang takna sa ting-ani miabot na kay ang alanihon sa kalibotan hinog na kaayo.” Ug ang naglingkod sa ibabaw sa panganod migamit sa iyang galab sa ibabaw sa kalibotan, ug ang yuta gianihan.
“Tan-awa, moanhi ako sama sa kawatan! Bulahan ang magtukaw nga mag-amping sa iyang mga bisti aron dili siya maglakaw nga hubo ug madayag ang iyang pagkamakauulaw!”
Unya nakita nako nga nabukas ang langit, ug dihay usa ka puti nga kabayo! Ang nagkabayo niini ginganlan ug Kasaligan ug Matuod ug pinaagi sa pagkamatarong siya naghukom ug nakiggubat. Ang iyang mga mata daw kalayo nga nagdilaab, ug sa iyang ulo dihay daghang mga purongpurong, ug siya may sinulat nga ngalan nga walay bisan kinsa nga nasayod gawas sa iyang kaugalingon. Siya nagsul-ob ug bisti nga gituslob sa dugo, ug ang ngalan nga gitawag kaniya, Ang Pulong sa Dios. Ug ang mga panon sa kasundalohan sa langit nga nagbisti ug pino nga lino, puti nga pagkahinlo, nagsunod kaniya, nagsakay ug mga puting kabayo. Gikan sa iyang baba migula ang usa ka hait nga espada nga maoy iyang itigbas sa kanasoran, ug siya magmando kanila pinaagi sa bunal nga puthaw, magpigis siya sa pigsanan sa bangis nga kapungot sa Dios nga Makagagahom sa Tanan. Diha sa iyang bisti ug diha sa iyang paa siya may ngalan nga napatik: Hari sa mga hari ug Ginoo sa mga ginoo.
Ug nakita nako ang bangis nga mananap ug ang mga hari sa kalibotan uban sa ilang mga kasundalohan nga nagtigom aron sa pagpakiggubat batok sa nagkabayo ug batok sa iyang panon sa kasundalohan. kay ang iyang mga hukom matuod ug matarong, iyang gihukman ang bantogang daotan nga babaye nga nakapahugaw sa kalibotan pinaagi sa iyang pagkamakihilawason, ug diha kaniya gipanimaslan sa Dios ang dugo sa iyang mga sulugoon.” Ug nadakpan ang bangis nga mananap, ug uban kaniya nadakpan ang mini nga propeta nga mao ang naghimo sa mga milagro diha sa iyang atubangan, nga pinaagi niini gipahisalaag niya ang mga nakadawat sa patik sa mapintas nga mananap ug ang mga nagsimba sa iyang larawan. Kining duha gitambog nga buhi ngadto sa linaw nga kalayo nga nagdilaab sa asupri. Ug ang tanan nga nahibilin gipamatay sa nagkabayo pinaagi sa espada nga migula gikan sa iyang baba, ug ang tanang mga langgam nangabusog sa ilang unod.
Unya nakita nako ang usa ka dakong trono nga puti ug ang naglingkod niini, gikan sa iyang atubangan mipahawa ang yuta ug ang langit, ug walay dapit nga nakaplagan alang kanila. Ug nakita nako ang mga nangamatay, mga dagko ug mga gagmay, nga nagtindog sa atubangan sa trono, ug dihay mga basahon nga gibukhad. May laing basahon usab nga gibukhad nga mao ang basahon sa kinabuhi. Ug ang mga nangamatay gipanghukman pinasikad sa nasulat diha sa mga basahon, sumala sa ilang mga binuhatan. Ug ang dagat mitugyan sa mga nangamatay nga diha niini; ang Kamatayon ug ang Hades mitugyan sa mga nangamatay nga diha kanila, ug ang tanan gipanghukman sumala sa ilang binuhatan. Unya ang Kamatayon ug ang Hades gitambog ngadto sa linaw nga kalayo. Mao kini ang ikaduhang kamatayon, ang linaw nga kalayo. Ug si bisan kinsa nga wala makaplagi nga nasulat diha sa basahon sa kinabuhi, siya itambog ngadto sa linaw nga kalayo.
Unya akong nakita ang usa ka bag-ong langit ug ang usa ka bag-ong yuta, kay ang unang langit ug ang unang yuta nangahanaw na man, ug ang dagat wala na.
Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”
“Tan-awa, moabot ako sa dili madugay, magdala sa akong igbabalos, sa pagbayad ngadto sa matag usa sumala sa iyang binuhatan. Ako mao ang Alfa ug ang Omega, ang una ug ang ulahi, ang sinugdan ug ang kataposan.”