Kategorya
MGA BERSIKULANG PROTEKSYON
Kon mag-atubang ka sa kakuyaw o kawalay kasigurohan, makapadasig gyud ang pagbasa sa mga bersikulo sa Bibliya nga naghisgot sa mga saad ug ehemplo sa pagpanalipod sa Ginoo. Kon atong hisgutan ang pagpanalipod sa Ginoo, gipasalig Niya nato sa Iyang pulong nga dili Niya kita biyaan o pasagdan. Kini nagpasabot sa espirituhanong panalipod, sa maluluy-ong panalipod.
Ang pagpanalipod sa Ginoo mao ang bunga nga nagpalig-on sa atong Kristohanong pagtuo. Gipanalipdan kita sa Ginoo pinaagi sa pagbutang sa atong dalan og mga espirituhanong instrumento nga atong magamit aron depensahan ang atong kaugalingon gikan sa bisan unsang pag-atake sa kaaway. Importante nga itugyan nato ang atong kaugalingon sa Ginoo aron Iya kitang luwason gikan sa tanang kadautan ug peligro, ug Iya kitang panalipdan gikan sa tanang kaaway.
Sa paggawas nato sa atong panimalay, mangayo kita og panalipod batok sa mga kaaway ngadto sa Dios nga makagagahum nga magbantay kanato sa pag-adto ug pagpauli. Salmo 27:1 "Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kang kinsa ako mahadlok? Ang Ginoo mao ang kalig-on sa akong kinabuhi; kang kinsa ako mangalisang?"
Ang pagpanalipod sa Ginoo labaw pa sa bisan unsang babag. Dako ang atong pagtuo ug kini nagluwas kanato gikan sa kaaway, sa sala, ug sa tunglo. Walay makadaot kanimo ubos sa kamot sa makagagahum. Gituman sa Ginoo ang tanan Niyang gisaad kanato sa Iyang pulong. Siya matinud-anon ug matuod. Ang Iyang pulong nagtabon kanato ug nagluwas kanato gikan sa tanang dautan.
Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan. Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato.
Dili ba silang tanan mga alagad nga espiritu, nga gipadala aron sa pag-alagad, tungod ug alang kanila nga makaangkon sa kaluwasan?
“Gipaanha nako ang usa ka anghel nganha kaninyo aron sa pagbantay kaninyo sa dalan ug sa pagdala kaninyo ngadto sa dapit nga akong giandam.
“Matngoni ninyo nga walay usa niining mga gagmay nga inyong tamayon kay sultihan ko kamo nga didto sa kalangitan ang ilang mga anghel kanunayng nagsud-ong sa nawong sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Ang akong Dios nagpadala sa iyang anghel, ug gitak-om ang baba sa mga liyon, ug sila wala makaunsa kanako tungod kay ako nakita nga walay ikasaway diha sa iyang atubangan ug usab sa imong atubangan. O hari, wala akoy nabuhat nga sayop.”
Unya si Jacob mipadayon sa iyang panaw ug ang mga anghel sa Dios misugat kaniya. ako dili takos sa labing diyotay sa tanang gugmang walay paglubad ug sa tanang pagkamatinumanon nga imong gipakita sa imong sulugoon kay uban lamang sa akong sungkod milabang ako niining Jordan, apan karon nahimo ako nga duha na ka pundok. Luwasa ako, naghangyo ako kanimo, gikan sa kamot sa akong igsoon, gikan sa kamot ni Esau, kay nahadlok ako kaniya, tingali ug moanhi siya ug patyon niya kaming tanan, ang mga inahan uban ang mga anak. Apan ikaw gayod miingon, ‘Sa pagkatinuod, buhaton nako ang maayo ug ang imong mga kaliwat himoon nakong sama sa balas sa dagat nga dili maihap tungod sa kadaghan.’ ” Busa nagpabilin siya didto niadtong gabhiona ug nagkuha siya gikan sa mga butang nga diha kaniya, usa ka gasa alang kang Esau nga iyang igsoon: duha ka gatos ka buok kanding nga baye ug 20 ka buok kanding nga laki, duha ka gatos ka buok nga karnero nga baye ug 20 ka buok karnero nga laki, 30 ka gatasan nga kamilyo uban ang ilang mga nati, 40 ka buok baka nga baye ug napulo ka buok baka nga laki, 20 ka buok asno nga baye ug 10 ka buok laki. Ug kini gitugyan niya sa mga kamot sa iyang mga sulugoon, matag panon gilain, ug siya miingon sa iyang mga sulugoon, “Una kamo kanako ug butangi ug sal-ang ang usa ka panon gikan sa usa ka panon.” Ug gitugon niya sa nag-una, “Kon masugatan ikaw ni Esau nga akong igsoon ug pangutan-on ikaw niya, ‘Kang kinsa ikaw nga sakop? Ug asa ikaw paingon? Ug kang kinsa kanang mga dala nimo?’ Ingna siya, ‘Iya sa imong alagad nga si Jacob. Kini usa ka gasa nga iyang gipadala alang sa akong agalon nga si Esau ug ania na usab siya karon nagsunod kanamo.’ ” Ug sa ingon, nagtugon usab siya sa ikaduha ug sa ikatulo ug sa tanan nga mga nagsunod sa mga panon, “Mao gihapon ang isulti ninyo kang Esau kon kamo masugatan niya. Ug sa pagkakita ni Jacob kanila, siya miingon, “Kini mao ang kasundalohan sa Dios!” Ug ginganlan niya kadtong dapita ug Mahanaim.
Unya may mitungha nga usa ka anghel sa Ginoo, ug midan-ag ang usa ka kahayag sulod sa bilanggoan. Ug si Pedro iyang gipikpik sa kilid ug iyang gipukaw nga nag-ingon, “Bangon ug pagdali.” Ug ang mga kadena natangtang gikan sa mga kamot ni Pedro.
Ug siya mitubag, “Ayaw kahadlok, kay sila nga ania uban kanato labaw pa ka daghan kay niadtong uban kanila.” Unya si Eliseo nag-ampo ug miingon, “O Ginoo, ako nag-ampo kanimo, bukha ang iyang mga mata aron siya makakita.” Ug gibuka sa Ginoo ang mga mata niadtong batan-ong lalaki, ug siya nakakita nga ang bukid napuno sa mga kabayo ug mga karwahi nga kalayo nga naglibot kang Eliseo.
Apan sa pagkagabii, usa ka anghel sa Ginoo miabli sa mga pultahan sa bilanggoan ug gidala sila sa gawas ug giingnan,
Himoa sila nga sama sa uhot diha sa hangin, ug ang anghel sa Ginoo mag-abog kanila! Himoa nga ngitngit ug danglog ang ilang agianan, ug ang anghel sa Ginoo maggukod kanila!
Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on!
Ug siya mihigda ug natulog sa ilalom sa usa ka kahoy nga enebro ug dihay usa ka anghel nga mihikap kaniya ug miingon, “Tindog ug kaon.” Ug siya mitan-aw ug nakita niya diha sa iyang ulohan ang usa ka buok torta nga linuto sa init nga baga ug usa ka tibod nga tubig. Ug siya mikaon ug miinom ug mihigda pag-usab. Ug ang anghel sa Ginoo miadto na usab sa ikaduhang higayon ug mihikap kaniya ug miingon, “Tindog ug kaon kay ang panaw layo ra kaayo alang kanimo.”
Ug nagdamgo siya nga dihay usa ka hagdan nga gipatindog sa yuta ug ang tumoy niini miabot sa langit. Ug ang mga anghel sa Dios nagsaka-kanaog niini.
Ug ang anghel sa Ginoo mipakita kaniya ug miingon, “Ang Ginoo nag-uban kanimo, ikaw nga tawong kusgan ug isog.”
Si Nabucodonosor miingon, “Bulahan ang Dios ni Sadrac, ni Mesac ug ni Abednego, nga nagpadala sa iyang anghel ug nagluwas sa iyang mga alagad nga misalig kaniya, ug gibaliwala ang sugo sa hari ug nagtugyan sa ilang mga lawas kay sa mag-alagad sila ug magsimba sa lain nga dios gawas lamang sa ilang kaugalingon nga Dios.
Ang Ginoo, ang Dios sa langit, nga mikuha kanako gikan sa balay sa akong amahan ug gikan sa yuta nga akong natawhan ug misulti kanako ug nanumpa kanako, ‘Ngadto sa imong kaliwatan ihatag nako kining yutaa,’ siya magsugo sa iyang anghel una kanimo ug ikaw magkuha ug maasawa sa akong anak gikan didto.
ang anghel nga nagluwas kanako gikan sa tanan nga kadaotan, magpanalangin niining mga batan-on, ug diha kanila ang akong ngalan magpadayon ug ang ngalan sa akong mga ginikanan nga si Abraham ug si Isaac, ug magpadaghan kanila sa hilabihan gayod sa taliwala sa yuta.”
Naghunahuna ba ikaw nga dili ako makapakitabang sa akong Amahan ug nga dili siya makapadala karon dayon ug mga anghel nga labaw pa sa napulo ug duha ka panon?
Busa ang tawo nga nagtindog taliwala sa mga kahoy nga mirto mitubag, ‘Kini sila mao ang gipadala sa Ginoo aron sa pagbantay libot sa kalibotan.’ Ug sila mitubag sa anghel sa Ginoo nga nagtindog taliwala sa mga kahoy nga mirto, ‘Nalibot na namo ang kalibotan ug tan-awa, ang tibuok kalibotan nagpabilin nga malinawon.’
Unya ang anghel sa Dios nga nag-una sa kasundalohan sa Israel mibalhin ug miadto sa ilang luyo, ug ang haligi nga panganod mibalhin gikan sa ilang atubangan ug mibarog sa ilang luyo.
Uban sa gamhanang karwahi, 20,000, liboan ka libo, ang Ginoo miabot gikan sa Sinai ngadto sa balaang puluy-anan.
Kay niining gabhiona may mitindog tupad kanako nga usa ka anghel sa Dios diin ako sakop ug maoy akong gisimba, ug miingon kanako, ‘Ayaw kahadlok, Pablo. Kinahanglang moatubang ikaw kang Cesar, ug tan-awa, gitugyan sa Dios kanimo ang tanan nga nagsakay uban kanimo.’
Ug sa dihang mituaw kami sa Ginoo, namati siya sa among tingog ug nagsugo sa usa ka anghel ug gikuha kami gikan sa Ehipto, ug ania kami dinhi sa Cades, usa ka lungsod sa utlanan sa imong yuta.
Ang pangulo sa gingharian sa Persia misukol kanako sulod sa 21 ka adlaw, apan si Michael nga usa sa mga labawng pangulo, mianhi sa pagtabang kanako, busa gibiyaan nako siya didto uban sa pangulo sa gingharian sa Persia.
samtang nagsulti pa ako diha sa pag-ampo, ang tawo nga si Gabriel, nga akong nakita sa panan-awon sa sinugdan, miduol kanako nga tuling milupad panahon sa paghalad sa kagabhion.
Ug ang anghel sa Ginoo mipakita sa babaye, ug miingon kaniya, “Tan-awa, ikaw dili makaanak ug walay anak apan magsamkon ikaw ug manganak ug usa ka anak nga lalaki. Busa karon, pagmatngon ug ayaw na pag-inom ug bino o isog nga ilimnon, ug ayaw pagkaon sa mga hugaw nga pagkaon. Kay tan-awa, magsamkon ikaw ug manganak ug usa anak nga lalaki. Ug walay labaha nga modapat sa iyang ulo kay ang bata mahimong usa ka Nazareo ngadto sa Dios gikan sa pagkatawo, ug siya magsugod sa pagluwas sa Israel gikan sa kamot sa mga Filistihanon.” Unya ang babaye miadto ug misugilon sa iyang bana, “Usa ka tawo sa Dios mianhi kanako ug ang iyang dagway sama sa dagway sa anghel sa Dios, makalilisang kaayo; wala ako mangutana kaniya kon diin siya gikan, ug wala siya mosulti kanako sa iyang ngalan.
Luwason niya ang akong kalag ngadto sa kalinaw gikan sa gubat batok kanako, kay daghan ang nakigbatok kanako
Unya may nagpakita kaniya nga usa ka anghel sa Ginoo nga nagtindog dapit sa tuo sa halaran sa insenso. Si Zacarias nakuyawan sa pagkakita niya sa anghel, ug giabot siya ug kahadlok. Apan ang anghel miingon kaniya, “Ayaw kahadlok, Zacarias, kay ang imong pag-ampo gidungog, ug si Elisabet nga imong asawa manganak ug usa ka batang lalaki alang kanimo, ug nganlan nimo siya ug Juan.
Sa ikaunom nga bulan, ang anghel nga si Gabriel gipadala gikan sa Dios ngadto sa usa ka lungsod sa Galilea nga ginganlan ug Nazaret, ngadto sa usa ka dalagang ulay nga kaslonon sa usa ka lalaki nga ginganlan ug Jose gikan sa banay ni David. Ang ngalan sa dalagang ulay mao si Maria. Ug ang anghel miadto kaniya ug miingon, “Maglipay ka, ikaw nga gipanalanginan, ang Ginoo uban kanimo!”
Apan usa ka anghel sa Ginoo miingon kang Felipe, “Tindog ug lakaw paingon sa habagatan, sa dalan nga gikan sa Jerusalem padulong sa Gaza.” Awaaw kini nga dalan.
Ang gipadayag ni Jesu-Cristo nga gihatag kaniya sa Dios aron ipadayag ngadto sa iyang mga sulugoon ang mga butang nga kinahanglang mahitabo sa dili madugay. Ug kini gipaila ni Jesus pinaagi sa pagpadala sa iyang anghel ngadto sa iyang ulipon nga si Juan,
Unya diha sa palibot sa trono ug sa mga buhing binuhat ug sa mga kadagkoan akong nakita ug akong nadungog ang tingog sa daghang mga anghel nga ang gidaghanon napulo ka libo ka tagnapulo ka libo ug liboan ka libo nga nag-ingon sa kusog nga tingog, “Ang Nating Karnero nga gipatay takos sa pagdawat ug gahom ug bahandi ug kaalam ug kusog ug kadungganan ug himaya ug pagdayeg!”
“Nianang panahona si Michael motungha, ang dakong pangulo nga nagdumala sa imong katawhan. Moabot ang panahon sa kasamok nga wala pa gayod mahitabo sukad nga adunay usa ka nasod hangtod nianang panahona, apan nianang panahona luwason ang imong katawhan, ang tanan nga ang ngalan makita diha sa basahon.
Unya giyahat ni David ang iyang mga mata ug nakita ang anghel sa Ginoo nga nagtindog taliwala sa yuta ug sa langit, ug sa iyang kamot dihay espada nga gibakyaw paingon sa Jerusalem. Unya si David ug ang mga kadagkoan nga nagsul-ob ug sako mihapa.
Unya ang imong sulugoon naghunahuna, ‘Ang pulong sa akong agalong hari mahimong makahupay kanako,’ kay ang akong agalon nga hari sama man sa anghel Dios, nasayod sa daotan ug maayo. Ang Ginoo nga imong Dios mag-uban kanimo!”
Usa niana ka adlaw, sa mga ikatulo nga takna sa hapon, iyang nakita sa dayag gayod diha sa panan-awon, ang usa ka anghel sa Dios nga misulod ug miingon kaniya, “Cornelio.” Ug si Cornelio miingon kaniya, “Ikaupat na nga adlaw hangtod niining mga taknaa nga nagtuman ako sa matag ikatulo nga takna sa hapon nga pag-ampo dinhi sa akong balay. Ug may tawo nga nagtindog sa akong atubangan nga nagsul-ob ug sulaw nga bisti ug miingon, ‘Cornelio, ang imong pag-ampo nadungog ug ang imong mga pagtabang nahinumdoman sa atubangan sa Dios. Busa pagsugo ngadto sa Jopa aron pagkuha kang Simon nga ginganlan ug Pedro. Kining tawhana nag-abot sa balay ni Simon nga tigbuhat ug panit diha sa daplin sa dagat.’ Busa gipasugoan ko dayon ikaw, ug gikaluoy nimo ang pag-anhi. Ug kaming tanan ania karon dinhi sa atubangan sa Dios aron sa pagpamati sa tanan nga gisugo kanimo sa Ginoo.” Unya si Pedro misugod sa pagsulti ug miingon, “Sa pagkatinuod akong naila nga ang Dios walay pinalabi. Apan diha sa matag nasod, si bisan kinsa nga mahadlok kaniya ug magbuhat sa matarong dawaton niya. Kini mao ang pulong nga iyang gipadala ngadto sa katawhan sa Israel, sa iyang pagwali sa Maayong Balita sa kalinaw pinaagi kang Jesu-Cristo nga mao ang Ginoo sa tanan. Kamo nahibalo sa nahitabo sa tibuok Judea, nga nagsugod gikan sa Galilea human sa bautismo nga giwali ni Juan, giunsa sa Dios pagdihog pinaagi sa Espiritu Santo ug sa gahom, giunsa niya paglibot aron sa pagbuhat ug maayo ug sa pagpang-ayo sa tanang gisakit sa yawa, kay ang Dios nag-uban kaniya. Ug kami mga saksi sa tanang butang nga gibuhat niya sulod sa kayutaan sa mga Judio ug sa Jerusalem. Ug siya ilang gipatay pinaagi sa pagbitay kaniya diha sa kahoy. Ug siya mitutok kaniya uban sa kahadlok ug miingon, “Unsa man Ginoo?” Ug siya miingon kaniya, “Ang imong mga pag-ampo ug mga pagtabang miabot sa itaas ingon nga handomanan sa atubangan sa Dios.
Sa nakaagi na sila sa una ug sa ikaduhang bantay, miabot sila sa ganghaan nga puthaw nga padulong sa siyudad. Naabli kini nga iyaiya ra alang kanila, ug sila migula ug miagi sa usa lamang ka dalan ug unya sa kalit ang anghel mibiya kaniya. Ug sa nakamatngon na si Pedro, siya miingon, “Karon nasuta ko na nga ang Ginoo tinuod gayod nga nagpadala sa iyang anghel ug nagluwas kanako gikan sa kamot ni Herodes ug gikan sa tanang gipaabot sa mga Judio.”
Kon kaniya adunay usa ka anghel, usa ka tigpataliwala, usa diha sa matag usa ka libo, aron sa pagpadayag sa tawo kon unsa ang matarong alang kaniya; ug siya mapuangoron ngadto kaniya ug mag-ingon, ‘Luwasa siya gikan sa pagkahulog ngadto sa Gahong; ako nakakaplag ug usa ka lukat;
Sa tanan nilang mga kasakitan siya gisakit, ug giluwas sila sa anghel sa iyang atubangan; diha sa iyang gugma ug sa iyang kaluoy, sila gitubos niya; sila gidala niya ug iyang gikugos sila sa tanang mga adlaw sa kanhing panahon.
Ug didtoy usa ka dakong linog kay dihay anghel sa Ginoo nga mikunsad gikan sa langit ug miadto ug iyang giligid ang bato ug milingkod niini. nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.” Ang iyang dagway sama sa kilat ug ang iyang bisti puti kaayo.
Sultihan ko kamo nga sa ingon usab niana adunay kalipay unya sa atubangan sa mga anghel sa Dios tungod sa usa ka makasasala nga maghinulsol.”
Unya nakita nako ang laing anghel nga naglupad sa taliwala sa kalangitan, ug kini siya may gidala nga walay kataposang Maayong Balita aron isangyaw ngadto sa mga nagpuyo sa kalibotan, sa tanang kanasoran ug kabanayan ug pinulongan ug katawhan.
Mahimo unta ikaw nga batong dalangpanan alang kanako, usa ikaw ka lig-on nga kuta nga magluwas kanako, kay ikaw mao ang akong bato ug ang akong kuta.
Unya nahitabo ang gubat didto sa langit, si Miguel ug ang iyang mga anghel nakiggubat batok sa dragon. Ang dragon ug ang iyang mga anghel nakiggubat usab, apan nabuntog sila ug wala nay dapit alang kanila didto sa langit. Ug gitambog ang dakong dragon, ang bitin nga karaan, ang ginganlag Yawa ug Satanas, ang tiglimbong sa tibuok kalibotan—gitambog ngadto sa kalibotan, ug ang iyang mga anghel gitambog uban kaniya.
Unya ang anghel sa Ginoo nakakita kaniya tupad sa usa ka tuboran sa tubig didto sa kamingawan, ang tuboran nga diha sa dalan paingon sa Sur.
Ug siya mihigda ug natulog sa ilalom sa usa ka kahoy nga enebro ug dihay usa ka anghel nga mihikap kaniya ug miingon, “Tindog ug kaon.” Ug siya mitan-aw ug nakita niya diha sa iyang ulohan ang usa ka buok torta nga linuto sa init nga baga ug usa ka tibod nga tubig. Ug siya mikaon ug miinom ug mihigda pag-usab. Ug ang anghel sa Ginoo miadto na usab sa ikaduhang higayon ug mihikap kaniya ug miingon, “Tindog ug kaon kay ang panaw layo ra kaayo alang kanimo.” Ug siya mibangon ug mikaon ug miinom ug siya milakaw nga baskog tungod sa pagkaon, sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii ngadto sa Horeb, ang bukid sa Dios.
Sa ibabaw niya diha ang mga serapin, ang matag usa may unom ka pako: sa duha gitabonan niya ang iyang nawong, ug sa duha gitabonan ang iyang mga tiil ug sa duha siya naglupad. Ug ang usa mitawag sa usa ug miingon, “Balaan, balaan, balaan ang Ginoo sa mga panon, ang tibuok nga yuta napuno sa iyang himaya.”
Ang sapa nga kalayo mibul-og ug mibaha gikan sa iyang atubangan; libo ka libo ang nag-alagad kaniya, ug napulo ka libo ka napulo ka libo nagtindog sa iyang atubangan; ang hukmanan milingkod sa paghukom ug ang mga basahon gibukhad.
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan, dili moabot kanimo ang kadaot, o magpaduol ang katalagman sa imong tolda. Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan. Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato. Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin. Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan. Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan. Tagbawon nako siya sa taas nga kinabuhi, ug akong ipakita kaniya ang akong kaluwasan. moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”
Ipadala unya sa Anak sa Tawo ang iyang mga anghel ug ilang tapokon ug hakoton ngadto sa gawas sa iyang gingharian ang tanang hinungdan sa pagpakasala ug ang tanang mga malapason sa balaod
Nianang adlawa ang Ginoo magbutang ug salipod libot sa mga nagpuyo sa Jerusalem aron kadtong labing luya kanila nianang adlawa mahisama kang David, ug ang balay ni David mahisama sa Dios, sama sa anghel sa Ginoo nga nangulo kanila.
Ako, si Juan, ang nakadungog ug nakakita niining mga butanga. Sa diha nga ako nakadungog ug nakakita niini, mihapa ako sa pagsimba diha sa tiilan sa anghel nga mao ang nagpakita kanako niini. Apan siya miingon kanako, “Ayaw kana buhata! Ako usa lamang ka kauban nimo nga sulugoon ug sa imong kaigsoonan nga mga propeta, ug sa mga nagbantay sa mga pulong niining basahona. Maoy simbaha ang Dios.”
Ayaw ninyo kalimti ang pag-abiabi sa mga dumuduong, kay pinaagi niini adunay nakaalagad ug mga anghel nga wala lang nila hibaloi.
Ang Ginoo maglikay kanimo gikan sa tanan nga kadaotan; siya magbantay sa imong kinabuhi. Ang Ginoo magbantay sa imong paggula ug sa imong pagsulod sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
Unya akong nakita nga gikan sa langit nanaog ang usa ka anghel nga nagkupot sa yawi sa kahiladman ug sa usa ka dakong kadena.
“Kon ang akong anghel mag-una kaninyo ug magdala kaninyo ngadto sa mga Amorihanon, sa mga Hitihanon, sa mga Perisihanon, sa mga Canaanhon, sa mga Hibihanon, sa mga Jebusihanon, ug wagtangon nako sila,
Ug ang tanang mga anghel nagtindog nga nag-alirong sa trono ug sa mga kadagkoan ug sa upat ka mga buhing binuhat, ug nanghapa sila sa atubangan sa trono ug misimba sa Dios
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Apan isulti nako kanimo ang gisulat diha sa basahon sa kamatuoran, walay usa nga nakig-uban kanako sa pagpakig-away batok kanila, gawas kang Michael, ang imong pangulo.
Didto ang anghel sa Ginoo mipakita kaniya pinaagi sa usa ka siga sa kalayo sa taliwala sa usa ka sampinit. Ug siya mitan-aw ug nakita niya nga ang sampinit nagsiga apan wala kini maugdaw.
Unya gipabuka sa Ginoo ang mga mata ni Balaam ug nakita niya ang anghel sa Ginoo nga nagtindog sa dalan, nagkupot ug espada diha sa iyang kamot. Ug si Balaam miyukbo ug mihapa.
Unya ang duha ka anghel miabot didto sa Sodoma sa pagkagabii ug si Lot naglingkod didto sa ganghaan sa Sodoma. Sa dihang nakita sila ni Lot, mitindog siya sa pagdawat kanila ug mihapa siya sa yuta. Unya gikab-ot sa duha ka tawo si Lot ug gipasulod nila siya sa balay uban kanila ug gitakpan nila ang pultahan. Ug gibutaan nila ang mga tawo nga diha sa pultahan sa balay, gagmay ug dagko, ug nagsukarap sila sa pagpangita sa pultahan. Unya ang mga tawo miingon kang Lot, “Aduna ka pa bay laing kauban dinhi, mga umagad nga lalaki ug mga anak nga babaye ug bisan kinsa dinhi sa siyudad? Pagawasa sila gikan dinhi, kay laglagon namo kining dapita. Ang singgit batok sa katawhan niini midako atubangan sa Ginoo, busa ang Ginoo nagpaanhi kanamo aron sa paglaglag niini.” Unya migula si Lot ug misulti sa iyang mga umagaron nga buot mangasawa sa iyang mga anak nga babaye ug siya miingon kanila, “Panindog kamo, pahawa kamo niining dapita kay hapit na gayod laglagon sa Ginoo kining siyudara.” Apan nagtuo ang iyang mga umagaron nga siya nagtiaw lamang kanila. Sa pagbanagbanag sa kabuntagon, ang mga anghel mipadali kang Lot ug nag-ingon, “Tindog, kuhaa ang imong asawa ug ang imong duha ka anak nga babaye nga ania dinhi, aron dili kamo masunog uban sa pagsilot sa siyudad.” Apan siya naglangaylangay busa gikuptan siya sa mga tawo ug ang iyang asawa ug ang iyang duha ka anak nga babaye diha sa ilang mga kamot kay ang Ginoo nagmaluluy-on kaniya. Ug ilang gidala siya, ug gipagawas sa siyudad. Ug sa napagawas na sila sa mga anghel, miingon sila, “Dagan alang sa imong kinabuhi. Ayaw paglingilingi sa imong kilid, ayaw paghunong bisan diin sa walog. Palayo paingon sa kabukiran aron dili ikaw masunog.” Ug si Lot miingon kanila, “Dili unta kana mahitabo, akong mga agalon. Tan-awa, ang imong ulipon nakapahimuot sa imong mga mata, ug gipakita nimo ang dakong kaluoy ngari kanako sa pagluwas sa akong kinabuhi, apan dili ako makapahilayo ngadto sa kabukiran, kay tingali unya ug maapsan ako sa katalagman ug mamatay ako. Ug siya miingon, “Naghangyo ako kaninyo, akong mga agalon, mohapit una kamo sa balay sa inyong ulipon ug magpalabay sa kagabhion ug manghugas kamo sa inyong mga tiil ug sa pagkabuntag mamangon kamo ug sayo ug mopadayon sa inyong paglakaw.” Ug sila mitubag, “Dili, kay sa dalan lamang kami magpalabay sa kagabhion.”
tulo ba ka tuig nga gutom, o tulo ka bulan nga paggun-ob sa imong mga kaaway samtang ang espada sa imong mga kaaway molutos kanimo, o tulo ba hinuon ka adlaw sa espada sa Ginoo, kamatay dinhi sa yuta ug ang anghel sa Ginoo maglaglag sa tibuok yuta sa Israel.’ Busa karon hunahunaa kon unsang tubaga ang akong dad-on balik ngadto kaniya nga nagpaanhi kanako.” Unya si David miingon kang Gad, “Ako ania sa usa ka dakong kaguol; itugot nga ako mahulog ngadto sa kamot sa Ginoo kay dako kaayo ang iyang kaluoy apan ayaw itugot nga ako mahulog ngadto sa kamot sa tawo.” Busa ang Ginoo nagpadala ug usa ka kamatay ngadto sa Israel ug didtoy nangapukan nga 70,000 ka tawo sa Israel. Ug ang Dios nagpadala sa anghel ngadto sa Jerusalem aron sa paglaglag niini, apan sa diha nga laglagon na unta niya kini, ang Ginoo nakakita ug siya nasubo sa kadaotan, ug miingon siya sa tiglaglag nga anghel, “Igo na kana, karon ihunong ang imong kamot.” Ug ang anghel sa Ginoo nagtindog duol sa giokanan ni Ornan nga Jebusihanon. Unya giyahat ni David ang iyang mga mata ug nakita ang anghel sa Ginoo nga nagtindog taliwala sa yuta ug sa langit, ug sa iyang kamot dihay espada nga gibakyaw paingon sa Jerusalem. Unya si David ug ang mga kadagkoan nga nagsul-ob ug sako mihapa.
Apan samtang naglaraw siya sa pagbuhat niini, dihay usa ka anghel sa Ginoo nga mitungha kaniya pinaagi sa damgo ug miingon, “Jose, anak ni David, ayaw kahadlok sa pagpangasawa kang Maria kay kanang iyang gisamkon gikan sa Espiritu Santo.
Ang kaluwasan sa mga matarong gikan sa Ginoo; siya mao ang ilang dalangpanan panahon sa kalisdanan. Paglipay diha sa Ginoo, ug siya maghatag kanimo sa mga tinguha sa imong kasingkasing. Ang Ginoo nagtabang kanila ug nagluwas kanila; siya nagpalingkawas kanila gikan sa mga daotan ug nagluwas kanila, kay sila midangop man kaniya.
kay nasulat man kini, ‘Siya magsugo sa iyang mga anghel mahitungod kanimo, sa pagbantay kanimo,’ ug nga ‘Sa ilang mga kamot ikaw ilang sapnayon aron ang imong tiil dili maigo sa bato.’”
Ug kamo nga gisakit makapahulay uban kanamo sa diha nga ang Ginoong Jesus ipadayag na gikan sa langit uban sa iyang gamhanang mga anghel diha sa nagdilaab nga kalayo.
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
Ug samtang naglibog sila mahitungod niini, tupad kanila dihay duha ka lalaki nga nagtindog nga silaw ang bisti. Ug sa nakasulti na siya niini, iyang gipakita kanila ang iyang mga kamot ug mga tiil. Ug samtang wala pa sila makatuo tungod sa ilang kalipay ug kahibulong, siya miingon kanila, “Aduna ba kamoy makaon dinhi?” Unya gihatagan nila siya ug isda nga sinugba. Ug kini gidawat ni Jesus ug iyang gikaon sa ilang atubangan. Unya miingon siya kanila, “Kini mao ang akong mga pulong nga gisulti nako kaninyo sa kauban pa ako ninyo, nga ang tanang nasulat mahitungod kanako diha sa Balaod ni Moises ug sa mga Propeta ug sa mga Salmo kinahanglan gayod nga matuman.” Ug iyang giablihan ang ilang mga hunahuna aron sa pagsabot sa kasulatan, ug miingon kanila, “Sa ingon niini nasulat nga ang Cristo kinahanglan gayod nga mag-antos, ug sa ikatulo nga adlaw mabanhaw gikan sa mga patay, ug nga sa iyang ngalan, ang paghinulsol ug pagpasaylo sa mga sala kinahanglang iwali ngadto sa tanang kanasoran, sugod sa Jerusalem. Kamo mao ang mga saksi niining mga butanga. Ug tan-awa, ipadala nako ang saad sa akong Amahan kaninyo, apan pabilin kamo sa siyudad hangtod nga masul-oban na kamo ug gahom gikan sa kahitas-an.” Ug samtang nangahadlok sila ug nangduko ang ilang nawong sa yuta, ang mga lalaki miingon kanila, “Nganong nangita man kamo sa buhi diha sa mga patay?
Gibuhat nimo siya nga sa makadiyot ubos sa mga anghel, gipurongpurongan nimo siya ug himaya ug dungog,
Ug niadtong gabhiona, ang anghel sa Ginoo migula ug gipatay ang 185,000 nga diha sa kampo sa mga Asirianhon, ug sa pagbangon sa mga tawo sayo sa buntag, tan-awa, kining tanan patay na.
Unya siya miingon kanako, “Kini mao ang pulong sa Ginoo ngadto kang Zerubabel: Dili pinaagi sa kusog o pinaagi sa gahom, kondili pinaagi sa akong Espiritu, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon. Kinsa ba ikaw, O dako nga bukid? Sa atubangan ni Zerubabel ikaw mahimong patag, ug iyang pagulaon ang pangulong bato uban ang mga pagsinggit, ‘Grasya, grasya ngadto niini!’ ”
Ug usa pa ka laing anghel mitungha ug mitindog dapit sa halaran nga nagbitbit ug bulawan nga sudlanan ug insenso, ug gihatagan siya ug daghang insenso aron iuban sa mga pag-ampo sa mga balaan ibabaw sa bulawan nga halaran atubangan sa trono. Ug ang aso sa insenso misulbong uban sa mga pag-ampo sa mga balaan gikan sa kamot sa anghel nga diha sa atubangan sa Dios.
Kay siya nagbarog diha sa tuong kamot sa nanginahanglan, aron sa pagluwas kaniya gikan sa mga naghukom kaniya ngadto sa kamatayon.
Apan si Miguel, ang pangulong anghel, sa iyang pagpakiglantugi batok sa yawa, nga nakiglalis mahitungod sa lawas ni Moises, wala siya mangahas sa paglitok ug mapasipalahong hukom batok sa yawa, kondili miingon lamang, “Ang Ginoo magbadlong unta kanimo.”
Ang Ginoo manalipod sa tanan nga nahigugma kaniya apan ang tanang mga daotan iyang laglagon.
Ug ipadala niya ang iyang mga anghel uban sa kusog nga tingog sa trumpeta ug ilang tigomon ang iyang mga pinili gikan sa upat ka suok sa kalibotan, gikan sa usa ka tumoy sa langit ngadto sa pikas.
Ug usab, sa pagdala niya sa panganay nganhi sa kalibotan, siya miingon, “Pasimbaha kaniya ang tanang mga anghel sa Dios.”
“Apan kon mamati kamo pag-ayo sa iyang tingog ug buhaton ninyo ang tanan nga akong gisulti, ako mahimong kaaway sa inyong mga kaaway ug kabatok sa inyong mga kabatok.
Ug nadungog sa Dios ang tingog sa bata ug ang anghel sa Dios mitawag kang Hagar gikan sa langit, ug miingon kaniya, “Unsay nakapaguol kanimo, Hagar? Ayaw kahadlok, kay ang Dios nakadungog sa tingog sa bata diin atua siya.
Ang anghel mitubag kaniya, “Ang Espiritu Santo mokunsad kanimo ug ang gahom sa Labing Halangdon molandong kanimo. Tungod niini, ang balaang bata nga matawo tawgon nga Anak sa Dios. Ug tan-awa, ang imong kadugo nga si Elisabet, bisan sa iyang kagulangon, nagsamkon usab ug usa ka bata nga lalaki, ug kini karon mao na ang ikaunom nga bulan niya, niadtong giingon nga dili makaanak. Kay sa Dios walay dili mahimo.”
Apan adunay usa ka kamot nga mihikap kanako ug nakapakurog kanako sa mga kamot ug sa akong mga tuhod. Siya miingon kanako, “O Daniel, tawo nga gihigugma pag-ayo, tagda ang mga pulong nga isulti nako kanimo ug tindog pagtarong kay karon gipadala ako nganha kanimo.” Samtang nagsulti siya niining pulonga kanako, mitindog ako nga nagkurog.
Sa diha nga magpakitabang ang mga matarong, ang Ginoo mamati, ug magluwas kanila gikan sa tanan nilang mga kagul-anan.
Uban kanako ang Ginoo, dili ako mahadlok. Unsay mahimo sa tawo kanako? Ang Ginoo ania sa akong kiliran aron sa pagtabang kanako. Busa ako magtan-aw nga madaogon ngadto sa mga nagdumot kanako.
Sa pagbanagbanag sa kabuntagon, ang mga anghel mipadali kang Lot ug nag-ingon, “Tindog, kuhaa ang imong asawa ug ang imong duha ka anak nga babaye nga ania dinhi, aron dili kamo masunog uban sa pagsilot sa siyudad.” Apan siya naglangaylangay busa gikuptan siya sa mga tawo ug ang iyang asawa ug ang iyang duha ka anak nga babaye diha sa ilang mga kamot kay ang Ginoo nagmaluluy-on kaniya. Ug ilang gidala siya, ug gipagawas sa siyudad.
Apan karon magtambag ako kaninyo sa pagsalig, kay walay mawad-an ug kinabuhi kaninyo, kondili ang barko lamang. Kay niining gabhiona may mitindog tupad kanako nga usa ka anghel sa Dios diin ako sakop ug maoy akong gisimba, ug miingon kanako, ‘Ayaw kahadlok, Pablo. Kinahanglang moatubang ikaw kang Cesar, ug tan-awa, gitugyan sa Dios kanimo ang tanan nga nagsakay uban kanimo.’
Dili ikaw mahadlok sa kakuyaw sa kagabhion, o sa udyong nga naglupad panahon sa adlaw, o sa kamatay nga nag-atang sa kangitngitan, o sa kalaglagan panahon sa kaudtohon.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Dili niya itugot nga madalin-as ang imong mga tiil; siya nga nagbantay kanimo dili makatulog. Tan-awa, siya nga nagbantay sa Israel dili mahitagpilaw o mahikatulog.
Ug mahitungod sa mga anghel siya miingon, “Siya ang naghimo sa iyang mga anghel nga mga hangin, ug sa iyang mga alagad nga mga nagdilaab nga kalayo.”
Ibabaw sa imong mga kuta, ako nagbutang ug mga bantay, O Jerusalem; sa tibuok adlaw ug tibuok gabii sila dili gayod mahilom. Kamo nga mga tigpahinumdom sa Ginoo, ayaw kamo pagpahulay,
Ang Ginoo nag-una kanila sa pagkaadlaw pinaagi sa usa ka haligi nga panganod aron magtultol kanila sa dalan, ug sa kagabhion pinaagi sa usa ka haligi nga kalayo aron sa pag-iwag kanila, aron sila makalakaw sa adlaw ug sa gabii. Ang haligi nga panganod panahon sa adlaw ug ang haligi nga kalayo panahon sa gabii wala mobiya sa atubangan sa mga tawo.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran. Siya magtuman sa tinguha sa tanan nga may kahadlok kaniya, siya usab mamati sa ilang pagtuaw ug magluwas kanila. Matag adlaw magdayeg ako kanimo, ug magdayeg sa imong ngalan hangtod gayod sa kahangtoran. Ang Ginoo manalipod sa tanan nga nahigugma kaniya apan ang tanang mga daotan iyang laglagon.
Kay niining gabhiona may mitindog tupad kanako nga usa ka anghel sa Dios diin ako sakop ug maoy akong gisimba,
Bantayi intawon ang akong kinabuhi ug luwasa ako; ayaw itugot nga maulawan ako kay ako midangop man kanimo. Manalipod unta kanako ang kaligdong ug ang pagkamatarong, kay naghulat man ako kanimo.
Unya ang tawong kabos namatay ug gidala sa mga anghel ngadto sa sabakan ni Abraham. Unya ang tawong dato namatay usab ug gilubong.
Ug gibutang nako ang akong mga pulong diha sa imong baba, ug nagtago kanimo diha sa landong sa akong kamot, nagpahimutang sa kalangitan, ug magpahiluna sa mga patukoranan sa yuta, ug nag-ingon sa Zion, ‘Ikaw mao ang akong katawhan.’ ”
Ang walay kataposan nga Dios mao ang imong puluy-anan ug sa ilalom ang mga bukton nga walay kataposan. Ug siya maghingilin sa imong kaaway sa atubangan nimo ug mag-ingon, Laglaga sila.
nga kini mao ang Dios, atong Dios hangtod sa kahangtoran. Siya mao ang atong magmamando hangtod sa kahangtoran.
iyang gipahimutang sa itaas kadtong mga timawa ug kadtong mga masulob-on gibayaw ngadto sa kaluwasan.
Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin.
Unya mihapa ako sa iyang tiilan aron unta sa pagsimba kaniya, apan siya miingon kanako, “Ayaw kana buhata! Ako usa lamang ka sulugoon nga kauban nimo ug sa imong kaigsoonan nga naghupot sa pagpamatuod mahitungod kang Jesus. Maoy simbaha ang Dios. Kay ang pagpamatuod mahitungod kang Jesus mao man ang espiritu sa propesiya.”
Ingon nga ang kabukiran naglibot sa Jerusalem, mao usab ang Ginoo naglibot sa iyang katawhan, sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
Kay kamo dili manggula nga magdali, ug dili kamo mangagiw kay ang Ginoo mag-una kaninyo, ug ang Dios sa Israel mao ang magbantay sa inyong luyo.
Wala ba ikaw magbutang ug ali libot kaniya ug sa iyang balay ug sa tanan niyang butang, sa tanang dapit? Gipanalanginan nimo ang buhat sa iyang mga kamot, ug ang iyang mga katigayonan nagkadaghan sa ibabaw sa yuta.
Ang Ginoo mao ang akong bato ug ang akong kuta ug ang akong manluluwas, akong Dios, akong bato nga diha kaniya ako midangop, akong taming, ug sungay sa akong kaluwasan, akong lig-ong salipdanan.
Giyahat niya ang iyang mga mata, ug mitan-aw siya ug nakita niya nga dihay tulo ka tawo nga nagtindog atbang kaniya, ug sa iyang pagkakita kanila, midagan siya gikan sa pultahan sa iyang tolda aron sa pagtagbo kanila ug siya mihapa sa yuta.
walay hinagiban nga gibuhat batok kanimo nga magmalamposon, ug imong pamatud-an nga sayop ang matag dila nga maghukom batok kanimo. Kini mao ang panulundon sa mga sulugoon sa Ginoo, ug ang ilang pagkamatarong nga gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.”
Siya ang nagluwas kanamo gikan sa dakong hulga sa kamatayon magpadayon pagluwas kanamo. Kaniya naglaom kami nga siya moluwas kanamo pag-usab.
Kay tagoan man niya ako diha sa iyang puluy-anan sa adlaw sa kasamok; tagoan niya ako ilalom sa tabil sa iyang tolda, ituboy niya ako ibabaw sa usa ka bato.
Mga anak, kamo iya sa Dios, ug sila inyo nang gibuntog, kay siya nga anaa kaninyo labaw pa kay kaniya nga ania sa kalibotan.
Tungod niini sila mahadlok sa ngalan sa Ginoo gikan sa kasadpan, ug sa iyang himaya gikan sa sidlakan; kay siya moanhi sama sa magbaha nga suba, nga gihuyop sa hangin sa Ginoo.
Kay siya magluwas kanimo gikan sa lit-ag sa mangangayam, ug gikan sa makamatay nga sakit.
nga mga gibantayan sa gahom sa Dios pinaagi sa pagtuo alang sa kaluwasan nga andam aron ipadayag unya sa kataposang panahon.
Mahitungod kanako, kabos ako ug nagkinahanglan, apan ang Ginoo naghunahuna kanako. Ikaw mao ang akong magtatabang ug akong manluluwas; ayaw paglangan, O akong Dios!
Unya ang imong kahayag mosidlak sama sa kabuntagon, ug ang imong kaayohan modangat pagdali; ang imong pagkamatarong mag-una kanimo; ang himaya sa Ginoo maoy magbantay sa imong likod.
Ikaw ang akong tagoanan; panalipdan nimo ako gikan sa kasamok; libotan nimo ako sa mga singgit sa kaluwasan. Selah
“Pagmalig-on ug pagmaisogon kamo. Ayaw kahadlok o kaluya atubangan sa hari sa Asiria ug ang tanan nga gidaghanon nga uban kaniya, kay adunay usa nga labaw ka gamhanan nga nag-uban kanato kay sa nag-uban kaniya. Uban kaniya usa ka bukton nga unod apan uban kanato mao ang Ginoo nga atong Dios aron sa pagtabang kanato ug sa pagpakig-away sa atong mga gubat.” Ang katawhan misalig sa mga pulong ni Hesekias nga hari sa Juda.
Ayaw kahadlok kanila kay ako mag-uban kanimo aron sa pagluwas kanimo, nag-ingon ang Ginoo.”
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Kadtong nagsalig sa Ginoo nahisama sa bukid nga Zion, nga dili matarog, apan magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong.
Apan ang Ginoo kasaligan ug siya maglig-on kaninyo ug magbantay kaninyo gikan sa daotan.
Apan ang Dios nagpadayag sa iyang gugma alang kanato pinaagi niini, nga bisan sa mga makasasala pa kita, si Cristo nagpakamatay alang kanato.
Apan ang Ginoo mao ang akong lig-on nga salipdanan, ug ang akong Dios mao ang bato nga akong dalangpanan.
Kay ang Ginoo nahigugma sa hustisya; siya dili mobiya sa iyang mga balaan. Ang matarong molungtad hangtod sa kahangtoran, apan ang kaliwat sa mga daotan laglagon.
Kay ang mga mata sa Ginoo anaa sa mga matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang mga pangamuyo. Apan ang nawong sa Ginoo batok sa mga nagbuhat ug daotan.”
Ayaw kalisang sa kalit nga kahadlok, o sa pagkalaglag sa daotan sa diha nga kini moabot; kay ang Ginoo mao ang imong pagsalig, ug maglikay sa imong tiil aron dili madakpan.
Kay ako, ang Ginoo nga imong Dios, mokupot sa imong tuong kamot; ako mao ang mag-ingon kanimo, “Ayaw kahadlok; ako motabang kanimo.”
Bisan ug maglakaw ako latas sa walog sa landong sa kamatayon, dili ako mahadlok sa bisan unsang daotan; kay ikaw uban man kanako; ang imong bunal ug sungkod, naghupay kanako.
Ayoha ako, O Ginoo, ug ako mamaayo; luwasa ako, ug ako maluwas; kay ikaw mao ang akong pagdayeg.
Kaluy-i ako, O Dios, kaluy-i ako, kay ang akong kalag midangop diha kanimo; diha sa landong sa imong mga pako modangop ako, hangtod nga ang mga katalagman molabay na.
Ug ang imong dalunggan makadungog sa usa ka pulong sa luyo nimo, nga nag-ingon, “Kini mao ang dalan, lakaw diha niini,” sa diha nga molingi ikaw sa tuo o sa diha nga molingi ikaw sa wala.
Ang Ginoo mao ang imong magbalantay; ang Ginoo mao ang imong landong sa imong tuong kamot.
Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan. Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.