Kategorya
103 Mga Bersikulo sa Biblia Mahitungod sa Kasuko
Higala, nasayod ka ba nga ang kasuko gamiton sa yawa aron kita madala sa pagpakasala batok sa Ginoo? Kon magpaapekto kita sa atong kasuko, sigurado gyud nga dunay dili maayong sangpotanan.
Bisan ang Ginoo nasuko sa katawhan, kanunay Siya nga naghatag kanato og higayon nga makig-uli Kaniya. Ang kasuko dili lang makapawala sa mga panalangin sa Ginoo sa atong kinabuhi, kondili makahatag usab kini kanato og kasakit sa atong kasingkasing.
May rason man o wala ang atong kasuko, ang Efeso 4:26-27 nagpasidaan kanato. Masuko daw kita, apan dili kita magpakasala. "Kon masuko kamo, ayaw kamo pagpakasala. Ayaw ninyo itugot nga ang adlaw mosalop nga masuko pa gihapon kamo. Ayaw ninyo hatagi og higayon ang yawa." Sakto ra nga masuko kita sa inhustisya o sa mga pagpasipala sa Ginoo, pero ang Ginoo nag-ingon, "Ako ang mobawos; Ako ang mobayad" (Roma 12).
Importante gyud nga kanunay kitang makig-uban sa Espiritu Santo aron makontrol nato ang atong emosyon. Pangayoon nato nga ang mga bunga sa Espiritu Santo maoy mopatigbabaw sa atong kasingkasing, ug molig-on sa atong pagkatawo.
Ayaw na pagkasuko, ug biyai ang kaligutgot! Ayaw na kaguol, kay kana nagpaingon sa buhat nga daotan.
Sabta ninyo kini, hinigugma kong mga igsoon. Kinahanglan nga ang matag tawo mag-inabtik sa pagpamati, maghinay sa pagsulti, maghinay sa pagkasuko,
Kasuko kamo apan ayaw pagpakasala tungod niini, ayaw pasalopi sa adlaw ang inyong kasuko,
Siya nga hinay sa pagkasuko maayo pa kay sa tawong gamhanan, ug ang naggahom sa iyang espiritu kay sa nakailog ug usa ka siyudad.
Apan karon isalikway usab ninyo kining tanan: kasuko, kapungot, pagpangdaot, pagpasipala ug ang law-ay nga sinultian sa inyong baba.
Ang Ginoo puno sa grasya ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad.
Ang usa ka tawo nga masuk-anon naghagit ug panag-away, apan siya nga hinay sa pagkasuko nagpahilom sa panagbingkil.
Ang tubag nga malumo makapahupay sa kasuko, apan ang pulong nga hait makapahagit sa kasuko.
Ug ang Ginoo miingon kang Cain, “Nganong nasuko ka man, ug nganong nagmug-ot man ang imong dagway? Kon maayo ang imong gibuhat, dili ba dawaton man kini? Ug kon ikaw wala magbuhat sa maayo, ang sala naghupo diha sa ganghaan ug ang tuyo niini mao ikaw, apan ikaw kinahanglan nga mobuntog niini.”
Ayaw pagpakighigala sa usa ka tawo nga daling masuko, o mokuyog sa tawo nga masuk-anon,
Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.”
Ang Ginoo miagi sa iyang atubangan ug miingon, “Si Yahweh, si Yahweh, usa ka Dios nga maluluy-on, mapuangoron, hinay sa pagkasuko, puno sa gugmang walay paglubad ug pagkamatinumanon,
Ang maayong pagpanabot sa usa ka tawo makahimo kaniya nga hinay sa pagkasuko, ug maoy iyang himaya ang pagpasaylo sa kalapasan.
Ang usa ka buangbuang magpahungaw sa hingpit sa iyang kasuko, apan ang maalamon nga tawo hilom nga nagpugong niini.
Isalikway ninyo ang tanang kayugot ug kasuko ug kapungot ug mga pagsingka ug pagpasipala lakip ang tanang kadaotan,
Apan sultihan ko kamo nga si bisan kinsa nga masuko batok sa iyang igsoon, mahiagom sa hukom, ug si bisan kinsa nga moingon, ‘Kuwanggol ka!’ manubag ngadto sa Sanhedrin, ug si bisan kinsa nga moingon, ‘Buang ka!’ mahiagom sa kalayo sa imperno.
‘Ang Ginoo hinay sa kasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad, nagpasaylo sa kasal-anan ug sa kalapasan ug nga dili gayod magpakamatarong sa tawong sad-an, naghinumdom siya sa sala sa mga amahan diha sa mga anak, diha sa ikatulo ug diha sa ikaupat nga kaliwatan.’
Bisan didto sa Horeb gipasuko ninyo ang Ginoo ug nasuko ang Ginoo batok kaninyo nga andam siya sa paglaglag kaninyo.
Akoa ang panimalos, ug ang bayad, alang sa panahon nga ang ilang tiil madalin-as; kay ang adlaw sa ilang katalagman nagkaduol na ug ang ilang kalaglagan moabot sa kalit lamang.
kon bairon nako ang akong naggilawgilaw nga espada ug ang akong kamot magkupot sa paghukom, ako manimalos sa akong mga kaaway, ug akong paninglan ang mga nagdumot kanako.
Apan siya nga maluluy-on, nagpasaylo sa ilang kasal-anan, ug wala molaglag kanila; sa makadaghan gipugngan niya ang iyang kasuko, ug wala niya pukawa ang tibuok niyang kaligutgot.
Gipasibog nimo ang tanan nimong kaligutgot, milingiw ikaw gikan sa kabangis sa imong kapungot.
Ang Ginoo maluluy-on ug puno sa grasya, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad.
Siya nga hinay sa pagkasuko adunay dakong pagpanabot, apan ang madalidalion sa pagkasuko nagpasidungog sa kabuang.
Ang tawo nga dako ang kasuko magbayad sa silot; kay kon ikaw magpalingkawas kaniya, ikaw nagbuhat lamang niini pag-usab
Kadungganan alang sa usa ka tawo ang paglikay gikan sa pakigbingkil, apan ang tanang buangbuang makig-away.
Maayo pa nga magpuyo sa usa ka dapit nga mingaw, kay sa pagpakig-uban sa usa ka palaaway ug masuk-anon nga babaye.
Ayaw pagpakighigala sa usa ka tawo nga daling masuko, o mokuyog sa tawo nga masuk-anon, kay tingali unya ug ikaw makakat-on sa iyang mga pamaagi, ug magbitik sa imong kaugaligon diha sa usa ka lit-ag.
Ang kasuko bangis, ug ang kapungot makapalumos; apan kinsa ba ang makabarog atubangan sa pangabubho?
Ang tawo nga masuk-anon naghaling sa panagbingkil, ug ang tawo nga daling masuko naghimo ug daghang kalapasan.
Busa pakurogon nako ang kalangitan, ug ang yuta matay-og gikan sa dapit niini, sa kaligutgot sa Ginoo sa mga panon, sa adlaw sa iyang pintas nga kasuko.
Kay ang Ginoo nasuko batok sa tanang mga nasod, ug napungot batok sa tanan nilang panon, siya naglaglag gayod kanila, nagtugyan kanila aron ihawon.
“Tungod ug alang sa akong ngalan magpugong ako sa akong kasuko, tungod ug alang sa pagdayeg kanako, gipugngan nako kini alang kanimo, aron nga dili ko ikaw ipahimulag.
Sa nag-awas nga kasuko gitago nako ang akong nawong gikan kanimo sa mubo nga panahon, apan uban sa gugmang walay paglubad kaluy-an ko ikaw, nag-ingon ang Ginoo nga imong Manunubos.
Kay ako dili makigbatok hangtod sa kahangtoran, o kanunay nga masuko; kay gikan man kanako ang espiritu, ug ako ang naghimo sa gininhawa sa kinabuhi.
“Gitumban nako nga nag-inusara ang pigsanan sa bino, ug gikan sa mga katawhan walay usa nga uban kanako; gitumban nako sila diha sa akong kapungot, ug giyatakan nako sila diha sa akong kaligutgot, ang ilang dugo mipisik diha sa akong mga bisti, ug namansahan nako ang tibuok nakong bisti.
Lakaw, ug isangyaw kining mga pulonga ngadto sa amihanan, ug ingna, ‘Balik, maluibon nga Israel, nag-ingon ang Ginoo. Dili ako motan-aw kanimo nga masuk-anon kay ako maluluy-on man, nag-ingon ang Ginoo; dili ako masuko hangtod sa kahangtoran.
O Ginoo, sawaya ako, apan sumala sa husto nga sukdanan; dili sumala sa imong kasuko, kay tingali unya ug imo akong wagtangon.
Ang bangis nga kapungot sa Ginoo dili na mosibog hangtod nga mabuhat niya ug matuman ang mga tinguha sa iyang kasingkasing. Sa ulahing mga adlaw inyo kining masabtan.
“Pamahawa kamo gikan sa iyang taliwala, akong katawhan! Ipaluwas sa matag tawo ang iyang kinabuhi gikan sa bangis nga kasuko sa Ginoo!
Ikaw maggukod kanila diha sa kasuko ug maglaglag kanila gikan sa ubos sa imong kalangitan, O Ginoo.”
Karon hapit na gayod nako ibubo ang akong kasuko diha kaninyo, ug ihurot nako ang akong kaligutgot batok kaninyo, ug hukman kamo nako sumala sa inyong mga pamaagi ug silotan kamo nako tungod sa tanan ninyong mga dulumtanan.
Busa tagbawon nako ang akong kasuko kanimo, ug ang akong pangabubho mobulag kanimo. Unya ako magmalinawon, ug dili na masuko.
Ug ipahamtang nako ang usa ka dakong panimalos ngadto kanila uban ang mga pagpanton nga puno sa kaligutgot. Unya sila makaila nga ako mao ang Ginoo, sa diha nga ipahamtang nako ang akong panimalos batok kanila.”
Apan nianang adlawa, sa diha nga si Gog mosulong batok sa yuta sa Israel, nag-ingon ang Ginoong Dios, ang akong kaligutgot mosilaob. Kay diha sa akong pangabubho ug sa nagdilaab nakong kaligutgot ako nag-ingon, Nianang adlawa adunay usa ka dakong pagkurog sa yuta sa Israel.
Dili nako ipahamtang ang akong bangis nga kapungot, dili nako gun-obon pag-usab ang Ephraim, kay ako Dios man, ug dili tawo, ang Balaan nga anaa sa inyong taliwala ug ako dili moanha aron sa paglaglag.
gisia ang inyong mga kasingkasing ug dili ang inyong mga bisti.” Balik kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay siya puno sa grasya ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad, ug nagbasol sa daotan.
Ug siya nag-ampo sa Ginoo ug miingon, “O Ginoo, dili ba kini mao ang akong giingon sa didto pa ako sa akong yuta? Mao gani nga nagdali ako sa pag-ikyas ngadto sa Tarsis kay ako nasayod nga ikaw Dios nga puno sa grasya ug maluluy-on, hinay nga masuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad ug masubo mahitungod sa daotan.
Ang Ginoo abubhoan nga Dios ug manimalos, ang Ginoo manimalos ug puno sa kapungot; ang Ginoo manimalos sa iyang mga kaaway ug nagtipig ug kaligutgot alang sa iyang mga kaaway. Ang Ginoo hinay nga masuko ug dako ug gahom, ug ang Ginoo dili gayod mag-isip nga walay sala niadtong mga sad-an. Ang iyang pamaagi anaa sa alimpulos ug sa bagyo, ug ang mga dag-om mao ang abog sa iyang mga tiil.
Pangitaa ninyo ang Ginoo, kamong tanan nga mga maaghop sa yuta nga nagtuman sa iyang mga sugo; pangitaa ang pagkamatarong, pangitaa ang pagkamapaubsanon; basin ug kamo tagoan sa adlaw sa kaligutgot sa Ginoo.
Busa paghulat kamo kanako, nag-ingon ang Ginoo, hangtod sa adlaw nga ako mobarog ingon nga saksi. Kay ang akong hukom mao ang pagtigom sa mga nasod, sa pagtigom sa mga gingharian, aron ibubo nako ibabaw kanila ang akong kayugot, ang tibuok kainit sa akong kasuko; kay ang tibuok nga yuta ut-oton pinaagi sa kalayo sa akong pangabubho.
Ug ako nasuko gayod sa mga nasod nga nagpuyo sa kasayon. Kay sa dihang gamay ra unta ang akong kasuko, ilang gipalabihan ang katalagman niini.
Apan sultihan ko kamo, higugmaa ninyo ang inyong mga kaaway ug pag-ampo alang sa mga naglutos kaninyo
Unya si Jesus misulod sa Templo ug iyang gihinginlan ang tanang namaligya ug namalit diha sa Templo ug iyang gipanglimbuwad ang mga lamisa sa mga tigpangilis ug salapi ug ang mga lingkoranan sa mga namaligya ug salampati. Ug miingon siya kanila, “Nasulat, ‘Ang akong balay tawgon nga balay ampoanan,’ apan gihimo ninyo kini nga langob sa mga tulisan.”
Kamong mga bitin ug kaliwat sa mga bitin, unsaon man ninyo paglingkawas gikan sa pagkahinukman ngadto sa imperno?
Sa gilibot niya ug sud-ong sila uban ang kasuko, nasubo tungod sa kagahi nila ug kasingkasing, miingon siya sa tawo, “Ituy-od ang imong kamot.” Gituy-od niya kini ug ang iyang kamot naulian.
Panalangini ang mga nagtunglo kaninyo ug pag-ampo alang sa mga nagdaogdaog kaninyo. Ngadto kaniya nga nagsagpa kanimo sa aping, itaon usab ang pikas ug kaniya nga nag-ilog sa imong kupo, ayaw usab ihikaw ang imong bisti.
Ug sa pagkakita niini sa iyang mga tinun-an nga si Santiago ug si Juan, sila miingon kaniya, “Ginoo, buot ka ba nga magsugo kami ug kalayo sa pagkanaog gikan sa langit aron sa paglaglag kanila?” Apan miliso siya ug gibadlong sila.
Ug nagbuhat siya ug latigo nga pisi ug giabog niya silang tanan, lakip ang mga karnero ug mga baka, ngadto sa gawas sa Templo. Ug giyabo niya ang mga salapi sa mga tigpangilis ug iyang gipanglintuwad ang ilang mga lamisa. Unya siya miingon sa mga namaligya ug mga salampati, “Kuhaa ninyo gikan dinhi kining mga butanga! Ayaw ninyo himoang taboan ang balay sa akong Amahan.”
Kay gikan sa langit gipadayag ang kapungot sa Dios batok sa tanang pagkadili diosnon ug pagkadaotan sa mga tawo nga nagpugong sa kamatuoran pinaagi sa ilang pagkadaotan.
Apan sumala sa kagahi ug pagkadili mahinulsolon sa imong kasingkasing nagtigom ikaw ug kapungot alang sa imong kaugalingon sa adlaw sa kapungot ug pagpadayag sa matarong nga hukom sa Dios;
Ug kay karon nahimo na man kitang matarong pinaagi sa iyang dugo, labi pang luwason kita pinaagi kaniya gikan sa kapungot sa Dios.
kay siya alagad sa Dios alang sa imong kaayohan. Apan kon daotan ang imong buhat, angay ikaw nga mahadlok, kay dili kawang ang iyang pagdala ug espada. Siya mao ang alagad sa Dios aron pagpahamtang sa iyang kapungot kanila nga nagbuhat ug daotan.
Ang gugma dili tigpasigarbo, dili magbinastos, dili mamugas alang sa iyang kaugalingon, dili masuk-anon o madinumtanon.
Kay ako nahadlok nga inig-abot nako diha tingali ug makaplagan ko kamo sa kahimtang nga dili nako buot, ug nga makaplagan ako ninyo sa kahimtang nga dili ninyo buot. Tingalig makaplagan ko kamo nga may panaglalis, kasina, kapungot, pag-iya-iya, mga pagdinaotay sa dungog, linibakay, pagpanghambog ug kagubot.
Ug dayag kaayo ang mga buhat sa unod nga mao kini: salawayong pakighilawas, kahugaw, kaulag, Karon, ako, si Pablo, magsulti kaninyo nga kon magpatuli gani kamo, si Cristo dili magpulos kaninyo. pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok, kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios.
Ayaw kamo pailad ni bisan kinsa pinaagi sa mga sulti nga walay kapuslanan, kay tungod niining mga butanga ang kapungot sa Dios moabot diha sa mga tawong masupilon.
Tungod niining mga butanga ang kapungot sa Dios moabot ngadto sa mga tawong masupilon. Nagbuhat usab kamo niini kaniadto, sa nagkinabuhi pa kamo diha niining mga butanga. Apan karon isalikway usab ninyo kining tanan: kasuko, kapungot, pagpangdaot, pagpasipala ug ang law-ay nga sinultian sa inyong baba.
Kay ang Dios wala magtagana kanato alang sa kapungot, kondili aron sa pagkab-ot sa kaluwasan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo
Busa gitinguha nako nga sa tanang dapit ang mga lalaki mag-ampo nga magbayaw ug mga kamot nga balaan nga walay kasuko o pakiglalis.
Ug ang ulipon sa Ginoo kinahanglan nga dili palaaway kondili maaghop ngadto sa tanan, maayong motudlo, mainantoson.
Kay ang pangulo sa iglesia, ingon nga piniyalan sa Dios, kinahanglang dili masaway, dili magpahimuot sa iyang kaugalingon, dili masuk-anon, dili hinginom ug bino, dili tigpangdapat, dili hinapi
Busa nasuko ako batok niadtong kaliwatana, ug miingon ako, ‘Kanunay silang nangasaag diha sa ilang mga kasingkasing; wala sila mahibalo sa akong mga pamaagi.’ Sumala sa akong gipanumpa tungod sa akong kapungot, ‘Dili gayod sila makasulod sa akong kapahulayan.’ ”
nagtakda siya pag-usab ug usa ka adlaw, “Karong adlawa,” diha sa iyang pagsulti pinaagi kang David human sa dugayng panahon, sumala sa iyang nasulti, “Karong adlawa, inigkadungog ninyo sa iyang tingog, ayaw ninyo pagahia ang inyong mga kasingkasing.”
Kay kita nakaila kaniya nga nag-ingon, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad.” Ug usab, “Ang Ginoo maghukom sa iyang katawhan.” Makalilisang gayod ang pagkahulog ngadto sa mga kamot sa buhi nga Dios.
Sabta ninyo kini, hinigugma kong mga igsoon. Kinahanglan nga ang matag tawo mag-inabtik sa pagpamati, maghinay sa pagsulti, maghinay sa pagkasuko, Mga igsoon ko, isipa nga tumang kalipay sa dihang makasugat kamo ug nagkalainlaing mga pagsulay, kay ang kasuko sa tawo dili magbuhat sa pagkamatarong sa Dios.
Diin ba magsukad ang mga gubat ug mga panag-away diha kaninyo? Dili ba sa inyo man nga mga pangibog nga naggubat diha sa mga bahin sa inyong lawas? Ipaubos ang inyong kaugalingon atubangan sa Ginoo ug siya magtuboy kaninyo. Mga igsoon, ayaw kamo pagdinaotay batok sa usa ug usa. Siya nga nagdaot sa usa ka igsoon o naghukom sa iyang igsoon, nagdaot sa balaod ug naghukom sa balaod. Apan kon ikaw maghukom sa balaod, dili ikaw tigbuhat sa balaod kondili maghuhukom. Usa ra ang tighatag ug balaod ug maghuhukom nga makahimo sa pagluwas ug sa paglaglag. Apan ikaw, si kinsa ka man nga nanghukom sa imong silingan? Tan-awa ra, kamo nga nag-ingon, “Karon o ugma mangadto kami nianang lungsora ug didto magpabilin kami ug usa ka tuig ug magpatigayon ug manapi,” nga wala man kamo mahibalo mahitungod sa kaugmaon. Kay unsa ba ang inyong kinabuhi? Kamo sama lamang sa aso nga sa makadiyot nagpakita ug unya nahanaw lamang. Moingon unta kamo, “Kon itugot sa Ginoo, kami mabuhi ug among buhaton kini o kana.” Apan karon nanghambog kamo sa inyong pagkaandakan. Daotan ang maong pagpangandak. Busa ngadto kaniya nga nasayod unsay maayong buhaton ug wala magbuhat niini, sala kini alang kaniya. Nangandoy kamo apan wala kamo makabaton. Nagpatay kamo ug tawo ug nasina apan wala kamo makaangkon. Nakig-away kamo ug nakiggubat. Wala kamo makabaton tungod kay wala man kamo mangayo.
Busa, biniyaan ang tanang pagkadaotan ug ang tanang panglimbong ug pagpakaaron-ingnon ug kasina ug ang tanang pagpangdaot sa dungog,
Sa gisultihan siya ug pasipala, wala siya mobalos ug pasipala; sa nag-antos siya, wala siya manghulga; hinuon gitugyan niya ang iyang kaugalingon ngadto kaniya nga maghukom uban sa katarongan.
dili magbalos ug daotan sa daotan o magbalos ug pasipala sa pagpasipala kondili magpanalangin hinuon kay alang niini kamo gitawag aron makaangkon ug panalangin.
Labaw sa tanan, pagmainiton kamo kanunay sa inyong gugma sa usa ug usa, kay ang gugma magtabon man sa daghang mga sala.
Pagmaigmat, pagbantay kanunay. Ang inyong kaaway nga mao ang yawa naglibotlibot sama sa liyon nga nagngulob ug nangita ug iyang matukob.
ang Ginoo nahibalo gayod unsaon sa pagluwas sa mga tawong diosnon gikan sa mga pagsulay ug sa pagbutang sa mga dili matarong ilalom sa silot hangtod sa adlaw sa paghukom,
Sa iyang saad ang Ginoo dili langaylangayan, nianang paglangaylangay nga gihunahuna sa uban. Apan siya mapailobon hinuon kaninyo, dili buot nga adunay mahanaw kondili nga ang tanan makakab-ot unta sa paghinulsol.
Ang tanan nga nagdumot sa iyang igsoon mamumuno, ug kamo nasayod nga ang matag mamumuno walay kinabuhing dayon nga nagpabilin diha kaniya.
Ang kahadlok wala diha sa gugma, apan ang hingpit nga gugma naghingilin sa kahadlok. Kay ang kahadlok adunay silot ug siya nga nahadlok wala pa mahingpit diha sa gugma.
Kon may makakita nga ang iyang igsoon nakahimo ug sala nga dili makamatay, kinahanglan nga maghangyo siya ug ang Dios maghatag kaniya ug kinabuhi ngadto kanila nga nakahimo ug sala nga dili makamatay. Adunay sala nga makamatay; wala ako mag-ingon nga mag-ampo siya alang niini.
ug nag-ingon ngadto sa mga bukid ug mga pangpang, “Tumpagi ug taboni kami gikan sa nawong sa naglingkod sa trono, ug gikan sa kapungot sa Nating Karnero, kay miabot na ang dakong adlaw sa ilang kapungot, ug kinsa bay makasugakod niini?”
Ang kanasoran nangasuko, apan miabot ang imong kapungot ug ang panahon alang sa paghukom sa mga patay ug alang sa pagpanghatag ug ganti ngadto sa imong mga sulugoon, ang mga propeta ug mga balaan, ug ang mga nahadlok sa imong ngalan, mga gagmay ug mga dagko, ug alang sa paglaglag sa mga tiglaglag sa yuta.”
siya usab makainom sa bino sa kapungot sa Dios nga tagayon nga walay sagol diha sa kupa sa iyang kasuko, ug siya sakiton pinaagi sa kalayo ug asupri diha sa atubangan sa mga balaang anghel ug sa atubangan sa Nating Karnero.
Busa ang anghel migamit sa iyang galab sa ibabaw sa yuta ug iyang gipamutol ang mga pungpong sa paras sa kalibotan, ug giitsa kini ngadto sa dakong pug-anan sa kapungot sa Dios.
Ug nakita nako ang laing tilimad-on diha sa langit, dako ug kahibulongan, pito ka anghel nga nagdala sa pito ka katalagman, nga mao ang kataposan, kay pinaagi kanila matapos ang kapungot sa Dios.
Ug ngadto sa pito ka anghel gihatag sa usa sa upat ka buhing binuhat ang pito ka bulawang panaksan nga puno sa kapungot sa Dios nga buhi hangtod sa kahangtoran.
Unya nadungog nako ang usa ka kusog nga tingog gikan sa templo, nga nag-ingon sa pito ka anghel, “Pangadto na kamo ug iyabo ninyo sa kalibotan ang pito ka panaksan sa kapungot sa Dios.”
Unya ang bantogang siyudad nabahin sa tulo, ug ang mga siyudad sa kanasoran nangagun-ob. Ug unya ang Dios nahinumdom sa bantogang Babilonia, sa paghatag kaniya sa kupa sa bino sa kapintas sa iyang kapungot.
Gikan sa iyang baba migula ang usa ka hait nga espada nga maoy iyang itigbas sa kanasoran, ug siya magmando kanila pinaagi sa bunal nga puthaw, magpigis siya sa pigsanan sa bangis nga kapungot sa Dios nga Makagagahom sa Tanan.
Ug si bisan kinsa nga wala makaplagi nga nasulat diha sa basahon sa kinabuhi, siya itambog ngadto sa linaw nga kalayo.
Apan alang sa mga talawan, sa mga walay pagtuo, sa mga dulumtanan, sa mga mamumuno, ug sa mga makihilawason, sa mga salamangkiro ug sa mga nagsimba ug mga diosdios, ug sa tanang mga bakakon, ang ilang bahin anaa sa linaw nga nagdilaab sa kalayo ug asupri, nga mao ang ikaduhang kamatayon.”
“Tan-awa, moabot ako sa dili madugay, magdala sa akong igbabalos, sa pagbayad ngadto sa matag usa sumala sa iyang binuhatan.