Kategorya
122 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Pagkahambaron
Nakita nimo, ang garbo, tanan ta maigo ani. Bata man ka o tigulang, dato o pobre, lalaki o babaye, di gyud ta ma-exempt. Daghan kaayo sa Biblia ang nagpahinumdom nato sa ka delikado sa pagkahambog.
Sa Ecclesiastes, si Solomon, ang tawong puno sa kaalam, nag-istorya bahin sa pagka-walay kapuslanan sa kinabuhi kon ang atong gipangita kay bahandi ug dungog dinhi lang sa kalibutan. Mubo ra kaayo ang atong kinabuhi, ug ang tanan nato nga gipanghambog mawala ra. Busa, angay gyud nato ibutang ang atong paglaum ug pagsalig sa Ginoo.
Sa Bag-ong Tugon pod, si Jesus nagtudlo nato nga mas importante ang pag-focus sa mga butang nga walay katapusan. Dili ang pagpangita og pagdayeg gikan sa uban ang makahatag nato og tinuod nga kalipay. Ang iyang pulong naggiya nato aron makaplagan nato ang atong katuyoan dinhi sa kalibutan – ang paghigugma sa Ginoo ug sa atong isigkatawo.
Kon magpa-ulipon ta sa garbo, mawala ang atong pagka-mapaubsanon. Imbis nga maghunahuna ta sa uban ug sa kabubut-on sa Ginoo, ang atong kaugalingon na lang ang atong gihunahuna. Mao nang likayan nato ang garbo.
Ang Dios dili gayod magpatalinghog sa mga singgit nga kawang lamang, o tagdon kini sa Labing Gamhanan.
Kay ang tanan nga anaa sa kalibotan, ang pangibog sa unod ug ang pangibog sa mga mata ug ang garbo sa kinabuhi, dili gikan sa Amahan kondili sa kalibotan.
Ang bahandi nga daling makuha magkawala, apan kadtong nagtigom sa hinayhinay magpadaghan niini.
Ang katahom malimbongon ug ang kaanyag kakawangan lamang, apan ang usa ka babaye nga may kahadlok sa Ginoo angayng dayegon.
Siya nga nahigugma sa salapi dili matagbaw sa salapi o siya nga nahigugma sa bahandi dili matagbaw sa tubo. Kini kakawangan usab.
Kuhaa ang kasubo gikan sa imong kasingkasing, ug ipalayo ang kasakit gikan sa imong lawas, kay ang kabatan-on ug ang banagbanag sa kinabuhi kakawangan.
Ipalayo gikan kanako ang kabakakan ug ang pagpamakak; ayaw ako hatagi ug kakabos o kadato; pakan-a ako sa pagkaon nga gikinahanglan nako,
“Ayaw kamo pagtigom ug mga bahandi alang kaninyo dinhi sa yuta diin ang mga mananap ug ang taya mangutkot ug diin ang mga kawatan manglungkab ug mangawat. “Busa sa dihang maghatag ikaw ug limos, ayaw pagpatingog ug trumpeta sa imong atubangan sama sa gihimo sa mga tigpakaaron-ingnon diha sa mga sinagoga ug diha sa kadalanan aron sila dayegon sa mga tawo. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan pagtigom kamo ug mga bahandi alang kaninyo didto sa langit diin walay mga mananap o taya nga mangutkot ug diin walay mga kawatan nga manglungkab ug mangawat. Kay hain gani ang imong bahandi, anaa usab diha ang imong kasingkasing.
Unya nakita nako nga ang tanang paghago ug ang tanang kabatid diha sa buhat naggikan sa kasina sa tawo sa iyang isigkatawo. Kini kakawangan usab ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
Himoa nga ang inyong pagpaanyag dili pinaagi sa dayag nga pagpanindot sa buhok, sa pagsul-ob ug bulawan ug mga mahalon kaayong bisti, kondili diha hinuon sa pagkatawo nga natago sulod sa kasingkasing pinaagi nianang dili madunot nga mao ang kaaghop ug malinawon nga espiritu nga bililhon kaayo sa atubangan sa Dios.
O katawhan, hangtod kanus-a ba nga ang akong dungog mapakaulawan? Hangtod kanus-a ba ang inyong paghigugma sa kakawangan, ug ang inyong pagpangita sa mga bakak? Selah
tungod sa tanang sala ni Baasa ug sa mga sala ni Ela nga iyang anak nga ilang nabuhat, ug nakapahimo sa Israel sa pagpakasala, naghagit sa Ginoo nga Dios sa Israel sa pagkasuko tungod sa ilang mga diosdios.
Gidumtan nimo ang mga nagtagad sa mga walay bili nga diosdios, apan ako nagsalig sa Ginoo.
Sama sa usa ka singsing nga bulawan diha sa simod sa baboy ang usa ka maanyag nga babaye nga walay kabuot.
Ilang gisalikway ang iyang mga lagda ug ang iyang kasabotan nga iyang gihimo uban sa ilang katigulangan ug ang iyang mga pagpasidaan nga gihatag kanila. Nagsimba sila sa mga diosdios ug nangahimo silang bakakon, ug misunod sa mga nasod nga naglibot kanila, nga mahitungod niini ang Ginoo nagsugo kanila nga dili sila magbuhat sama kanila.
Gitamay nako ang akong kinabuhi; dili ako buot nga mabuhi hangtod sa kahangtoran. Pasagdi ako nga mag-inusara, kay ang akong mga adlaw kakawangan.
Tan-awa, imong gihimo ang akong mga adlaw nga pipila lamang ka dangaw, ug ang tibuok nakong kinabuhi daw walay bili sa imong panan-aw. Sa pagkatinuod, ang matag tawo nagbarog nga usa lamang ka gininhawa! Selah
Kay unsa may kapuslanan alang sa usa ka tawo kon maangkon niya ang tibuok kalibotan apan kawad-an sa iyang kinabuhi? O unsa may ikahatag sa tawo ingon nga bugti sa iyang kinabuhi?
Ayaw siya pasaliga diha sa kakawangan, sa paglimbong sa iyang kaugalingon; kay kakawangan ang balos kaniya.
Sa diha nga ikaw magpanton sa tawo tungod sa iyang kasal-anan, giguba nimo sama sa usa ka anunugba ang unsay mahal alang kaniya; sa pagkatinuod ang matag tawo usa lamang ka gininhawa! Selah
Hinuon adunay dakong makuha diha sa pagkadiosnon nga inubanan sa katagbawan, kay wala kitay bisan unsa nga gidala nganhi sa kalibotan ug dili kita makadala ug bisan unsa,
Ang mga tawo nga ubos ug kahimtang usa lamang ka gininhawa, ang mga tawo nga taas ug kahimtang usa lamang ka lamat; diha sa mga timbangan, sila mosaka; sila gaan pa kay sa gininhawa.
Padayega ang laing tawo kanimo ug dili ang imong kaugalingong baba; usa ka langyaw, ug dili ang imong kaugalingong mga ngabil.
Busa giwagtang niya ang ilang mga adlaw sama sa gininhawa, ug ang ilang mga tuig diha sa kalisang.
Mao kini ang giingon sa Ginoo: “Ayaw papasigarboha ang tawong maalamon diha sa iyang kaalam, ayaw papasigarboha ang tawong kusgan diha sa iyang kusog, ayaw papasigarboha ang tawong adunahan diha sa iyang mga bahandi. Apan siya nga nagpasigarbo, papasigarboha niini, nga siya nakasabot ug nakaila kanako, nga ako mao ang Ginoo nga nagbuhat sa gugmang walay paglubad, sa hustisya ug sa pagkamatarong dinhi sa yuta, kay niining mga butanga ako mahimuot, nag-ingon ang Ginoo.”
Ilikay ang akong mga mata gikan sa pagtan-aw sa kakawangan; hatagi ako ug kadasig diha sa imong mga dalan.
Ang mapahitas-ong panan-aw sa tawo ipaubos, ug ang garbo sa katawhan ipaubos, ug ang Ginoo lamang maoy pasidunggan nianang adlawa.
nga ang mga baba nagsulti ug bakak, ug nga ang tuong kamot mao ang tuong kamot sa kabakakan.
Ug siya miingon kanila, “Pagbantay kamo ug likayi ninyo ang tanang kahakog, kay ang kinabuhi sa tawo wala diha sa kadaghan sa iyang mga katigayonan.”
Ayaw kamo pagbuhat ug bisan unsa pinaagi sa kahakog o pagpagarbo sa kaugalingon, apan diha sa pagpaubos isipa ang uban nga labaw pang maayo kay sa inyong kaugalingon.
Luwasa ako, gikan sa bangis nga espada ug luwasa ako gikan sa kamot sa mga langyaw, nga ang mga baba nagsulti ug bakak, ug nga ang tuong kamot mao ang tuong kamot sa kabakakan.
Usa ka tingog nag-ingon, “Singgit!” Ug ako miingon, “Unsa bay akong isinggit?” Ang tanan nga unod balili, ug ang tanan nga katahom niini sama sa bulak sa kapatagan. Ang balili malaya, ang bulak malawos, sa diha nga ang gininhawa sa Ginoo maghuyop niini. Sa pagkatinuod ang katawhan balili. Ang balili malaya, ang bulak malawos; apan ang pulong sa atong Dios magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Kay ako nagsulti pinaagi sa grasya nga gihatag kanako ngadto sa matag usa kaninyo sa dili paghunahuna ug labaw sa angay ninyo nga hunahunaon mahitungod sa inyong kaugalingon, kondili sa paghunahuna uban sa kaligdong sibo sa gidak-on sa pagtuo nga gihatag sa Dios sa matag usa.
Kakawangan sa mga kakawangan, nag-ingon ang Magwawali, kakawangan sa mga kakawangan! Ang tanan kakawangan.
aron nga sumala sa nasulat, “Ang magpasigarbo, pagpasigarboha diha sa Ginoo.”
Nakita nako ang tanang mga nabuhat ilalom sa adlaw; ug tan-awa, ang tanan kakawangan ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
Miingon ako sa akong kaugalingon, “Dali, maghimo ako ug usa ka pagsulay sa kalipay; paglipay sa imong kaugalingon.” Apan tan-awa, kini usab kakawangan
Kay kon adunay maghunahuna nga siya mahinungdanon bisan siya walay bili, siya naglimbong sa iyang kaugalingon.
Unya miingon ako sa akong kaugalingon, “Unsay modangat sa buangbuang modangat usab kanako, ngano man nga ako maalamon kaayo?” Ug nakaingon ako sa akong kaugalingon nga kini kakawangan usab.
Unya giisip nako ang tanan nga nahimo sa akong mga kamot, ug ang paghago nga akong gigugol sa pagbuhat niini, ug akong nakita nga ang tanan kakawangan lamang ug usa lamang ka paggukod sa hangin, ug wala nay makuha ilalom sa adlaw.
Ang garbo mag-una sa pagkalaglag, ug ang mapahitas-ong espiritu sa dili pa ang pagkapukan.
Busa gidumtan nako ang kinabuhi, kay unsay nahimo ilalom sa adlaw, bug-at alang kanako; kay ang tanan kawang lamang ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
Kay diha sa daghan nga mga damgo adunay mga kakawangan ug daghang mga pulong; apan kahadloki ang Dios.
Labaw nga maayo ang panan-aw sa mga mata kay sa pagpahisalaag sa tinguha. Kini kakawangan usab ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
ug si bisan kinsa nga magpataas sa iyang kaugalingon ipaubos ug si bisan kinsa nga magpaubos sa iyang kaugalingon ipataas.
Alaot kadtong magguyod sa kadaotan pinaagi sa mga pisi sa kabakakan, ug sa sala sama sa pisi sa karomata,
Apan ang Ginoo miingon kang Samuel, “Ayaw pagtan-aw sa iyang nawong o sa gitas-on sa iyang barog tungod kay ako nagsalikway kaniya, kay ang Ginoo nagtan-aw dili ingon sa makita sa tawo, kay ang tawo nagtan-aw sa panagway sa gawas apan ang Ginoo nagtan-aw sa kasingkasing.”
nga pinaagi sa pulong naghimo sa tawo nga sad-an, ug nagbutang ug usa ka lit-ag alang niadtong nagbadlong diha sa ganghaan, ug nagpasimang sa matarong tungod sa usa ka butang nga walay hinungdan.
kay “Ang tanang tawo sama sa sagbot ug ang tanang himaya niini sama sa bulak sa sagbot. Ang sagbot malaya, ug ang kabulakan mangatagak, apan ang pulong sa Ginoo magpadayon hangtod sa kahangtoran.” Kining pulonga mao ang Maayong Balita nga gisangyaw diha kaninyo.
Tan-awa, kamo mga walay kapuslanan, ug ang inyong buhat walay hinungdan; siya nga nagpili kaninyo dulumtanan.
Siya nga nagsalig sa iyang kaugalingong kasingkasing usa ka buangbuang, apan siya nga naglakaw sa kaalam ipalingkawas.
Tan-awa, silang tanan mga limbong, ang ilang mga buhat walay kapuslanan; ang ilang tinunaw nga mga larawan daw hangin.
Kay ang nagkinabuhi sumala sa unod naghunahuna kanunay sa mga butang sa unod, apan ang nagkinabuhi sumala sa Espiritu naghunahuna kanunay sa mga butang sa Espiritu. Ang panghunahuna nga anaa sa unod mosangpot sa kamatayon apan ang panghunahuna nga anaa sa Espiritu mosangpot sa kinabuhi ug kalinaw.
Sa pagkatinuod ang kabungtoran mga limbong, mga kaguliyang sa ibabaw sa kabukiran. Sa pagkatinuod diha sa Ginoo nga atong Dios anaa ang kaluwasan sa Israel.
Kay ang dangatan sa mga anak sa mga tawo ug ang dangatan sa mga mananap managsama; ingon nga mamatay ang usa, mamatay usab ang usa. Silang tanan managsama ug gininhawa, ug ang tawo dili labaw sa mga mananap; kay ang tanan kakawangan man. panahon sa pagkatawo, ug panahon sa pagkamatay; panahon sa pagtanom, ug panahon sa pag-ibot niadtong natanom; Ang tanan moadto sa usa lamang ka dapit; ang tanan gikan sa abog, ug sa abog ang tanan mopauli pag-usab.
kay ang mga batasan sa mga katawhan kakawangan. Ang kahoy gikan sa lasang giputol ug gibuhat pinaagi sa mga kamot sa magkukulit ginamit ang wasay.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Sila walay bili, usa ka buhat sa limbong; sa panahon sa pagsilot kanila, sila mangalaglag.
Sila walay pulos, usa ka buhat nga limbong; sa panahon sa pagsilot kanila mangalaglag sila.
Ang mga adlaw sa among kinabuhi 70 ka tuig, o tingali tungod sa kabaskog 80 ka tuig, bisan pa niana ang ilang gidugayon mao lamang ang kabudlay ug kasub-anan; kay kini matapos dayon ug kami manglupad.
Kay kinsa bay naghimo kanimo nga lahi? Ug unsa bay anaa kanimo nga wala nimo madawat? Ug kon ikaw nakadawat, nganong manghambog man ikaw nga daw wala makadawat?
Ang imong mga propeta nakakita alang kanimo ug mga bakak ug malimbongon nga mga panan-awon; wala nila ibutyag ang imong sala aron sa pagpahiuli sa imong kahimtang, apan nakakita alang kanimo ug mga mensahe nga bakak ug malimbongon.
Busa kon mokaon kamo o moinom o magbuhat sa bisan unsa, buhata ninyo kining tanan aron sa paghimaya sa Dios.
kay bisan ug nahibalo sila sa Dios, wala nila siya pasidunggi ingon nga Dios o magpasalamat sila kaniya, hinuon ang ilang pangatarongan nahimong walay hinungdan ug gingitngitan ang ilang walay buot nga kasingkasing. Nagpakaaron-ingon sila nga maalamon apan nahimo hinuon nga mga buangbuang,
Sama sa iyang paggula gikan sa taguangkan sa iyang inahan, mobalik siya nga hubo ingon sa iyang paggula, ug walay madala bisan unsa sa iyang paghago, nga madala unta niya diha sa iyang kamot.
Adunay tawong nagpakaaron-ingnon nga dato, apan walay bisan unsa; adunay lain nga nagpakaaron-ingnon nga kabos, apan adunay dakong bahandi.
Kay unsa bay makuha sa tawo kon maangkon niya ang tibuok kalibotan ug malaglag o mapildi ang iyang kaugalingon?
Mao kini ang gisulti sa Ginoo: “Unsay sayop nga nakita sa inyong mga katigulangan kanako, nga mipalayo man sila gikan kanako, ug misunod sa kakawangan, ug nangahimong kawang?
nga wala man kamo mahibalo mahitungod sa kaugmaon. Kay unsa ba ang inyong kinabuhi? Kamo sama lamang sa aso nga sa makadiyot nagpakita ug unya nahanaw lamang.
Alaot kadtong mga maalamon diha sa ilang kaugalingong mga mata, ug mga utokan diha sa ilang kaugalingong panan-aw!
Busa, pagbantay kamo pag-ayo sa inyong pagkinabuhi, dili ingon nga mga walay kaalam kondili ingon nga mga maalamon, magpahimulos sa panahon kay ang mga adlaw karon daotan man.
Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon.
Kay ang tanan nga nagpataas sa iyang kaugalingon, ipaubos, ug ang nagpaubos sa iyang kaugalingon, ipataas.”
Ang garbo sa tawo magdala kaniya ngadto sa ubos, apan siya nga mapaubsanon sa espiritu makabaton ug kadungganan.
Busa ako moingon ug magpamatuod niini tungod sa Ginoo, nga kinahanglan dili na kamo magkinabuhi sama sa mga Gentil diha sa pagkawalay hinungdan sa ilang panghunahuna, kay gingitngitan man ang ilang pagpanabot, nahimulag gikan sa kinabuhi sa Dios tungod sa pagkawalay kahibalo nila, tungod sa kagahi sa ilang kasingkasing.
Kay sama sa piti-piti sa mga tunok ilalom sa usa ka kolon, mao usab ang pagkatawa sa buangbuang; kini kakawangan usab.
Kay makita niya nga bisan ang mga tawong maalamon mangamatay; ang buangbuang ug ang hungog managsama nga mahanaw ug magbilin sa ilang mga bahandi ngadto sa uban. Ang ilang lubnganan mao ang ilang puluy-anan hangtod sa kahangtoran, ang ilang mga puluy-anan ngadto sa tanang mga kaliwatan, bisan ug nganlan nila ang kayutaan nga ilang kaugalingon. Ang tawo dili magpadayon diha sa kadungganan; siya sama sa mga mananap nga mangahanaw.
“Walay tawo nga makaalagad ug duha ka agalon kay mahitabo man nga dumtan niya ang usa ug higugmaon niya ang usa o dapigan niya ang usa ug tamayon niya ang usa. Dili kamo makaalagad sa Dios ug sa mga bahandi.
Ang gugma mapailobon ug maluluy-on. Ang gugma dili masinahon, dili manghambog.
Sa diha nga ikaw magtuaw, paluwasa kanimo ang mga butang nga imong pinundok! Ang hangin mopadpad kanila, usa ka gininhawa modala kanilang tanan. Apan siya nga modangop kanako makapanag-iya sa yuta, ug makapanunod sa akong bukid nga balaan.
Apan isul-ob ninyo ang Ginoong Jesu-Cristo, ug ayaw tagda ang unod alang sa mga pangibog niini.
“Siya nga magpasigarbo, papasigarboha siya mahitungod sa Ginoo.” Kay ang tawo nga nagdayeg sa iyang kaugalingon dili mao ang kahimut-an, kondili ang tawo hinuon nga gidayeg sa Ginoo.
Magkadaghan ang mga pulong, magdugang ang kakawangan, unsa may labawng maayo sa tawo? Kay kinsa man ang nasayod kon unsay maayo alang sa tawo samtang siya nagkinabuhi sa pipila lamang ka adlaw sa iyang kawang nga kinabuhi nga iyang gipalabay ingon sa usa ka anino? Kay kinsa ba ang makasugilon sa tawo kon unsay mahitabo human kaniya ilalom sa adlaw?
Apan siya naghatag ug dugang pa nga grasya, busa ang kasulatan nag-ingon, “Ang Dios nagsanta sa mga mapahitas-on, apan sa mga mapaubsanon siya naghatag ug grasya.”
Busa ang garbo mao ang ilang kuwentas; ang pagpanglupig nagtabon kanila sama sa usa ka bisti. Ang ilang mga mata nagbudlat sa katambok; ang ilang kasingkasing nag-awas sa kabuang.
Apan bisan unsang kadaogan nga akong naangkon, kini akong giisip nga kapildihan tungod kang Cristo. Sa pagkatinuod ang tanan akong giisip nga kapildihan tungod sa labaw ka bililhon nga pagkaila kang Cristo Jesus nga akong Ginoo. Tungod kaniya nawad-an ako sa tanang butang ug kini giisip nako nga basura aron maako si Cristo
Adunay kakawangan nga nahitabo sa ibabaw sa yuta, nga adunay matarong nga mga tawo nga mahitaboan sumala sa mga buhat sa daotan, ug adunay daotan nga mga tawo nga mahitaboan sumala sa mga buhat sa matarong. Ako miingon nga kini usab kakawangan. Ug akong gidayeg ang pagkalipay, tungod kay walay maayo alang sa tawo gawas sa pagkaon ug sa pag-inom ug sa paglipay, tungod kay kini magpabilin kaniya sa iyang paghago diha sa tanang mga adlaw sa iyang kinabuhi nga gihatag sa Dios kaniya ilalom sa adlaw.
Dili kita magpagarbo sa atong kaugalingon o maghagit sa usa ug usa o masina ang usa batok sa usa.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pahimangno diha sa kaalam, ug ang pagkamapaubsanon mag-una sa kadungganan.
Gawas kon ang Ginoo ang magtukod sa balay, kawang lamang ang kahago niadtong mga nagtukod niini. Gawas kon ang Ginoo ang magbantay sa siyudad, kawang lamang ang pagtukaw sa tawo nga nagbantay.
Kamo usab nga mga batan-on, pagmasinugtanon kamo sa mga kadagkoan. Ug kamong tanan, pagsul-ob sa pagkamapaubsanon ngadto sa usa ug usa, kay “Ang Dios mobatok sa mga mapahitas-on, apan sa mga mapaubsanon siya maghatag ug grasya.”
Nakita usab nako ilalom sa adlaw nga ang lumba dili alang sa tulin, o ang gubat alang sa baskog, o ang pan alang sa maalamon, o ang mga bahandi alang ngadto sa may pagpanabot, o ang kahimuot alang sa mga tawo nga batid; apan ang panahon ug higayon nahitabo kanilang tanan. Kay ang tawo wala mahibalo sa iyang panahon. Sama sa mga isda nga nakuha sa usa ka daotan nga baling, ug sama sa mga langgam nga nadakpan sa lit-ag, ang mga anak sa mga tawo usab malit-ag sa panahon nga daotan, sa diha nga kini mahitabo kanila sa kalit.
Ang mapahitas-on nga mga mata ug ang kasingkasing nga mapalabilabihon, nga mao ang lampara sa daotan, sala.
tungod kay wala kami nagtan-aw sa mga butang nga makita kondili sa mga butang nga dili makita. Kay ang mga butang nga makita lumalabay lamang, apan ang mga butang nga dili makita walay kataposan.
Ang pagkamapahitas-on sa tawo ipaubos ug ang garbo sa mga tawo ipaubos; ug ang Ginoo lamang maoy ituboy nianang adlawa.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.”
Ayaw kahadlok sa diha nga ang usa ka tawo maadunahan, sa diha nga ang bahandi sa iyang balay mousbaw. Kay sa diha nga mamatay siya, wala siyay madala bisan unsa; ang iyang bahandi dili manaog sunod kaniya.
Tan-awa, ang mga nasod sama sa usa ka tinulo gikan sa timba, ug giisip ingon nga abog sa timbangan; tan-awa, iyang gipunit ang mga pulo sama sa pino nga abog. Ang Lebanon dili paigo nga isugnod, o ang mga mananap niini igo sa usa ka halad nga sunogon. Ang tanan nga mga nasod daw walay kapuslanan sa iyang atubangan, sila giisip niya ingon nga ubos pa kay sa walay kapuslanan ug kakawangan.
Ipalayo gikan kanako ang kabakakan ug ang pagpamakak; ayaw ako hatagi ug kakabos o kadato; pakan-a ako sa pagkaon nga gikinahanglan nako, kay tingali unya ug ako mabusog, ug maglimod kanimo, ug mag-ingon, “Kinsa ba ang Ginoo?” o tingali unya ug mahimo akong kabos ug mangawat, ug magpasipala sa ngalan sa akong Dios.
Ang tanang maayong paghatag ug ang tanang hingpit nga gasa gikan sa kahitas-an, gikan sa Amahan sa mga kahayag, kinsa walay pagkausab o anino sa pagkabalhin.
“Tan-awa ang tawo nga wala maghimo sa Dios ingon nga iyang dalangpanan, kondili misalig sa kadaghan sa iyang mga bahandi, ug nangita ug kadangpan diha iyang bahandi!”
nga pinaagi niini kita iyang gikahatagan sa bililhon ug dagko nga mga saad, aron nga pinaagi niini kamo makaikyas gikan sa pagkadunot nga ania sa kalibotan tungod sa pangibog ug mangahimo kamong mag-aambit sa diosnong kinaiya.
Busa, hinigugma kong mga igsoon, pagmalig-on kamo, dili matarog, magmadagayaon kanunay sa buluhaton sa Ginoo, kay nasayod man kamo nga diha sa Ginoo ang inyong paghago dili makawang.
Kay tungod sa grasya kamo nangaluwas pinaagi sa pagtuo ug kini dili gikan kaninyo, kini gasa sa Dios— dili tungod sa mga binuhatan aron walay bisan kinsa nga magpasigarbo.
Ug ang kalibotan mahanaw ug ang pangibog niini apan siya nga nagtuman sa kabubut-on sa Dios magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Apan ako miingon, “Ako nagbudlay sa walay kapuslanan, gigamit nako ang akong kusog sa walay kapuslanan ug sa kakawangan; apan bisan pa niana ang akong katungod anaa sa Ginoo, ug ang akong balos anaa sa akong Dios.”
Nakita nako ang kinutoban sa tanang kahingpitan, apan ang imong kasugoan lapad gayod kaayo.
Walay sulugoon nga makahimo pag-alagad ug duha ka agalon kay mahitabo man nga dumtan niya ang usa ug higugmaon ang ikaduha o labanan niya ang usa ug tamayon ang ikaduha. Dili kamo makaalagad sa Dios ug sa mga bahandi.”
“Dili ang tanan nga moingon kanako, ‘Ginoo, Ginoo,’ makasulod sa gingharian sa langit, kondili siya nga nagbuhat sa kabubut-on sa akong Amahan nga anaa sa langit. Daghan unya ang moingon kanako nianang adlawa, ‘Ginoo, Ginoo, dili ba nga sa imong ngalan nagpropesiya man kami ug sa imong ngalan kami naghingilin sa mga demonyo ug nga sa imong ngalan naghimo sa daghang mga milagro?’ Ug unya sultihan ko sila, ‘Wala gayod ako makaila kaninyo, pahawa gikan kanako, kamong mga tigpamuhat ug daotan.’
Kay ang mga tawo unya mahigugmaon sa ilang kaugalingon, mahigugmaon sa salapi, mapahitas-on, hambogiro, bugalbugalon, masinupakon sa mga ginikanan, walay igabalos, dili diosnon, walay pagbati, walay kaluoy, tigbutangbutang, mapatuyangon, bangis, madinumtanon sa maayo, mabudhion, madalidalion, garboso, mahigugmaon sa kahilayan inay mahigugmaon sa Dios,
Ang ganti sa pagkamapaubsanon ug pagkahadlok sa Ginoo mao ang mga bahandi ug kadungganan ug kinabuhi.
walay kataposan niadtong tanan nga katawhan nga iyang gipangulohan. Apan kadtong moabot sa ulahi dili malipay diha kaniya. Kini usab kakawangan gayod ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
Kay nahibalo ako nga walay maayo nga nagpuyo sa sulod nako, nga sa ato pa, sulod sa akong unod. Ania kanako ang pagtinguha sa maayo, apan dili ako makabuhat niini.
Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan; kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila.
Kini mao ang kataposan sa maong butang; ang tanan nadungog na. Kahadloki ang Dios, ug tumana ang iyang mga sugo, kay kini mao ang tibuok nga katungdanan sa tawo. Kay ang Dios maghukom sa tanang buhat, sa tanang mga tinagoan, maayo man o dili.