Kategorya
120 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Kaulawan
Higala, ang kaulawan usa ka butang nga mahimong mahitabo sa bisan kinsa, dili igsapayan ang atong kagikan, kahimtang sa kinabuhi, o pagtuo. Sa Biblia, klaro kaayo ang mga bersikulo bahin sa kaulawan ug sa mga sangputanan niini. Sama sa Deuteronomio 27:161, "Tinunglo ang dili motahud sa iyang amahan ug inahan." Ug ang tanang katawhan moingon, "Amen."
Dili kini butang nga angay ika-proud. Kon sa imong kasingkasing gibati nimo nga wala ka nagtahod sa Ginoo, sa imong ginikanan, o sa mga awtoridad, kinahanglan kang mopaubos sa atubangan sa Dios ug mangayo Kaniya og matarung ug maputli nga kasingkasing. Mao lamang kini ang paagi aron maluwas ang imong kalag gikan sa tunglo, kay ang Dios dili motugot niadtong adunay hiwi nga kasingkasing ug mosukol sa pagsunod sa Iyang mga balaod ug mga sugo.
Pamalandungi nato ang atong mga binuhatan ug ang mga sangputanan niini sa atong kinabuhi ug sa kinabuhi sa uban. Ang kaulawan mahimong modala nato ngadto sa kangitngit, nga mopalayo nato gikan sa kamatuoran ug sa katarung. Apan, kon mangita kita sa dungog, magpuyo kita nga may integridad ug mahimong maayong ehemplo sa uban.
Busa, awhagon ko ikaw nga mangita sa Ginoo ug magtuon sa Kasulatan. Mao kini ang paagi aron mahibaloan nato unsaon paglikay sa kaulawan ug pagpangita sa kinabuhi nga balaan ug dungganon.
Tungod niini ang Dios mitugyan kanila diha sa tinguha sa ilang kasingkasing ngadto sa kahugawan, sa pagpakaulaw sa ilang kaugalingong mga lawas,
Ako, asa man nako dad-a ang akong kaulaw? Ug mahitungod kanimo, ikaw mahimong sama sa usa sa mga mapatuyangon nga buang sa Israel. Busa karon, ako naghangyo kanimo, sultihi ang hari kay siya dili maghikaw kanako gikan kanimo.”
“ ‘Tinunglo ang dili motahod sa iyang amahan o sa iyang inahan!’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’
“Tahora ang imong amahan ug ang imong inahan aron mataas ang imong mga adlaw sa yuta nga gihatag kanimo sa Ginoo nga imong Dios.
Siya nga nagdaogdaog sa kabos nagtamay sa iyang Magbubuhat, apan siya nga may kaluoy sa nanginahanglan nagtahod kaniya.
Kon ako daotan, pagkaalaot nako! Kon ako matarong, dili nako mapataas ang akong ulo, kay puno man ako sa kaulawan ug nagtan-aw sa akong kasakit.
tungod sa tingog sa nagtamay ug nagbugalbugal kanako, diha sa panan-aw sa kaaway ug sa manimalos.
“Tahora ang imong amahan ug inahan,” kini mao ang unang sugo nga may saad, Tungod niini ako nahimong usa ka tinugyanan nga kinadenahan aron pinaagi niini ako magmaisogon, ingon nga gikinahanglan sa akong pagsulti. Ug aron kamo usab mahibalo sa akong kahimtang, ug kon unsa ang akong gibuhat, si Tiquico, ang hinigugmang igsoon ug kasaligan nga sulugoon sa Ginoo, maoy mosulti kaninyo sa tanan. Gipadala nako siya kaninyo alang niining maong tuyo aron masayod kamo sa among kahimtang, ug aron siya makadasig sa inyong mga kasingkasing. Ang kalinaw maanaa unta sa mga kaigsoonan, ug ang gugma uban sa pagtuo gikan sa Dios nga Amahan ug sa Ginoong Jesu-Cristo. Ang grasya maanaa unta sa tanan nga nahigugma sa Ginoong Jesu-Cristo uban sa gugmang walay kamatayon. “aron mahimong maayo ang tanan alang kanimo ug aron taas ang imong kinabuhi dinhi sa yuta.”
Ang anak nga babaye sa bisan kinsa nga pari, kon magpakaulaw sa iyang kaugalingon pinaagi sa pagbaligya sa iyang dungog, magpakaulaw sa iyang amahan; sunogon siya sa kalayo.
Kamong tanan kinahanglang magtahod sa iyang inahan ug sa iyang amahan ug tumana ang akong mga adlaw nga igpapahulay. Ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.
Ibalik sa pito ka pilo ngadto sa sabakan sa among silingan ang pagpakaulaw nga ilang gihimo kanimo, O Ginoo!
Ang kakabos ug kaulawan modangat kaniya nga dili manumbaling ug pahimangno, apan siya nga manumbaling sa pagbadlong pasidunggan.
Ibutang sila sa kaulawan ug kagul-anan hangtod sa kahangtoran; mangamatay unta sila diha sa kaulawan.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pahimangno diha sa kaalam, ug ang pagkamapaubsanon mag-una sa kadungganan.
nga niana gipakaulawan ako sa imong mga kaaway, O Ginoo, sa ingon gipakaulawan nila ang mga lakang sa imong dinihogan.
Ang usa ka ulipon nga naggawi nga maalamon magmando sa anak nga nagbuhat ug makauulaw, ug makaambit sa bahin sa panulundon ingon nga usa sa mga igsoon.
Kon ang pagkadaotan moabot, modangat usab ang pagyubit; ug uban sa kaulawan modangat ang pagtamay.
Busa ang Ginoo, ang Dios sa Israel nagpahayag, ‘Akong gisaad nga ang imong panimalay ug ang panimalay sa imong amahan mosulod ug mogawas sa akong atubangan hangtod sa kahangtoran,’ apan karon ang Ginoo nagpahayag, ‘Ipalayo kana kanako, kay sila nga nagpasidungog kanako akong pasidunggan, ug sila nga nagtamay kanako tamayon.
Ang imong pagkahubo madayag, ug ang imong kaulaw makit-an. Ako manimalos, ug walay tawo nga palingkawason.
Ang usa ka maayong ngalan maoy pilion kay sa dagkong mga bahandi, ug ang kahimuot maayo pa kay sa plata o bulawan.
Inay kaulawan ninyo, kamo makabaton ug duha ka bahin, ug inay sa pagkawalay dungog, kamo maglipay sa inyong bahin; busa sa inyong yuta kamo makapanag-iya ug duha ka bahin, ang kalipay nga walay kataposan mainyo.
Kay ang Dios nag-ingon, ‘Pasidunggi ang imong amahan ug inahan,’ ug ‘Ang magsulti ug daotan batok sa iyang amahan o inahan, kinahanglang patyon.’
kay ang anak nga lalaki magtamay sa amahan, ang anak nga babaye mosukol sa iyang inahan, ang umagad nga babaye batok sa iyang ugangan nga babaye; ang mga kaaway sa usa ka tawo mao ang mga tawo sa iyang kaugalingong balay.
Ikaw mapuno sa pagkatinamay ug dili sa himaya. Inom, ug pagsusapinday. Ang kupa nga anaa sa tuong kamot sa Ginoo molibot nganha kanimo, ug ang kaulaw motabon sa imong himaya!
Ug kay wala man nila hunahunaa nga kinahanglan ang pagbaton ug kahibalo sa Dios, ang Dios mitugyan kanila ngadto sa salawayong panghunahuna, sa pagbuhat sa mga butang nga dili angay. Sila napuno sa tanang matang sa pagkadili matarong, pagkadaotan, kahakog, kangil-ad. Puno sila sa kasina, pagpatay, pakig-away, pagpangilad, daotang tinguha, pagpanglibak, pagdaot sa dungog; mahitungod sa iyang Anak nga gikan sa kaliwat ni David sumala sa unod madumtanon sila sa Dios, mayubiton, mapahitas-on, tigpanghambog, tigmugna ug daotan, masupilon sa mga ginikanan,
“Si bisan kinsa nga magtunglo sa iyang amahan o sa iyang inahan, kinahanglan nga patyon.
Nadungog nako ang pagtamay sa Moab ug ang mga pagbiaybiay sa mga Amonihanon, giunsa nila sa pagtamay ang akong katawhan, ug sa pagpasigarbo batok sa ilang utlanan.
Pinaagi sa paghalad ug hugaw nga pagkaon ibabaw sa akong halaran. Ug kamo miingon, ‘Giunsa namo paghugaw kini.’ Pinaagi sa paghunahuna nga ang lamisa sa Ginoo mabugalbugalan.
Apan hibaloi kini nga sa kataposang mga adlaw mangabot ang mga panahon sa kalisdanan. Apan ikaw nakasunod pag-ayo sa akong pagpanudlo, sa paggawi, sa tumong sa kinabuhi, sa pagtuo, sa pagkamainantoson, sa gugma, sa pagkamalahutayon, sa mga paglutos, sa mga pag-antos, sa mga nahitabo kanako didto sa Antioquia, sa Iconio ug sa Listra, unsa nga mga paglutos nga akong giantos, ug giunsa sa Ginoo sa pagpalingkawas kanako gikan niining tanan. Sa pagkatinuod, ang tanan nga nagtinguha sa pagkinabuhi nga diosnon diha kang Cristo Jesus lutoson gayod. Apan ang mga tawong daotan ug ang mga tigpakaaron-ingnon mosamot pa sa pagkadaotan, manglimbong ug malimbongan. Apan ikaw, padayon diha sa imong nakat-onan ug gituohan pag-ayo, nga nahibalo kon kinsa ang imong nakat-onan niini, ug nga sukad sa imong pagkabata nakahibalo ikaw sa balaan nga kasulatan nga takos sa pagtudlo kanimo ngadto sa kaluwasan pinaagi sa pagtuo kang Cristo Jesus. Ang tibuok nga Kasulatan gisulat uban sa lamdag sa Dios ug mapuslanon alang sa pagpanudlo, alang sa pagpamadlong, alang sa pagpanul-id ug alang sa pagmatuto diha sa pagkamatarong, aron ang tawo sa Dios mahimong hingpit, sangkap alang sa tanang maayong buluhaton. Kay ang mga tawo unya mahigugmaon sa ilang kaugalingon, mahigugmaon sa salapi, mapahitas-on, hambogiro, bugalbugalon, masinupakon sa mga ginikanan, walay igabalos, dili diosnon, walay pagbati, walay kaluoy, tigbutangbutang, mapatuyangon, bangis, madinumtanon sa maayo, mabudhion, madalidalion, garboso, mahigugmaon sa kahilayan inay mahigugmaon sa Dios, nagbaton ug dagway sa pagkadiosnon apan naglimod sa gahom niini. Likayi kini sila.
Si Jesus mitubag, “Ako wala demonyohi, hinuon nagpasidungog ako sa akong Amahan ug kamo nagpakaulaw kanako.
Kon ang usa ka tawo magtunglo sa iyang amahan o sa iyang inahan, ang iyang suga palongon diha sa hingpit nga kangitngit.
Ang mata nga nagyubit sa usa ka amahan ug nagtamay sa pagtuman sa usa ka inahan dagiton sa mga uwak sa walog ug kan-on sa mga agila.
Ikaw nga nagpasigarbo diha sa Balaod, magpakaulaw ba ikaw sa Dios pinaagi sa paglapas sa Balaod?
Wala ba diay katungod ang magkukulon sa paghimo ug usa ka sudlanan alang sa hamili nga kagamitan ug laing sudlanan alang sa yano nga kagamitan gikan sa mao rang usa ka inumol?
Diha kanimo gitamay nila ang amahan ug inahan, ang mga langyaw nag-antos sa pagpanapi kanila diha sa imong taliwala, ang mga wala nay amahan ug ang mga biyuda gibuhatan ug sayop diha kanimo.
Kini gipugas sa kaulawan, apan kini banhawon diha sa himaya. Kini gipugas nga huyang, apan kini banhawon diha sa gahom.
Tahora ninyo ang tanang tawo. Higugmaa ninyo ang kaigsoonan. Kahadloki ninyo ang Dios. Tahora ninyo ang hari.
Ang katawhan magdaogdaog sa usa ug usa, ug ang matag tawo sa iyang kauban ug ang tanan sa iyang silingan; ang mga batan-on makigbatok sa tigulang, ug ang tawong walay hinungdan ngadto sa mga halangdon.
diha sa kadungganan ug sa kaulawan, diha sa mga sulti sa pagdaot ug sa pagdayeg. Kami giisip nga mga limbongan, bisan pa niana mga matinud-anon;
Bayri silang tanan sa angay nga bayran, ang mga buhis ngadto sa hataganan ug buhis, ang alkabala ngadto sa hataganan ug alkabala, ang pagtahod ngadto sa angay tahoron, ang pasidungog ngadto sa angay nga pasidunggan.
‘Kining mga tawhana nagpasidungog kanako pinaagi sa ilang mga ngabil, apan ang ilang kasingkasing layo kanako.
Adunay unom ka butang nga gidumtan sa Ginoo, pito ang dulumtanan niya: mapahitas-ong mga mata, bakakon nga dila, ug mga kamot nga nag-ula ug dugo nga walay sala,
Apan ang salawayong pakighilawas ug ang tanang kahugaw o kahakog, kinahanglan nga dili gani mahisgotan diha kaninyo kay dili man kini angay sa mga balaan, kay mga bahin man kita sa iyang lawas. “Tungod niining maong hinungdan, ang lalaki mobiya sa iyang amahan ug inahan ug makig-usa siya sa iyang asawa, ug silang duha mahimong usa ka unod.” Kini usa ka dakong misteryo, apan ako nagsulti mahitungod kang Cristo ug sa iglesia. Hinuon, alang sa matag usa ka lalaki diha kaninyo, kinahanglang mahigugma gayod sa iyang asawa sama sa iyang kaugalingon ug ang asawa kinahanglang magtahod sa iyang bana. bisan ang binastos o sulting binuang o sulting law-ay, mga butang nga dili angay; apan mga pasalamat hinuon.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kahibalo; ang mga buangbuang nagtamay sa kaalam ug pahimangno.
Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa.
Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon. Kay ang magpugas diha sa iyang kaugalingong unod, gikan sa unod mag-ani ug pagkadunot apan ang magpugas diha sa Espiritu, gikan sa Espiritu mag-ani ug kinabuhing dayon.
Ug ang Ginoo miingon, “Tungod kay kini nga katawhan nagpaduol kanako pinaagi sa ilang baba ug nagpasidungog kanako pinaagi sa ilang mga ngabil, apan gipalayo nila ang ilang kasingkasing gikan kanako, ug ang ilang kahadlok kanako usa ka sugo sa mga tawo nga naandang gitudlo;
Kamo usab nga mga bana, sa dihang magpuyo kamo uban sa inyong mga asawa sumala sa kahibalo, ingon nga siya binuhat nga huyang kay kanimo, pasidunggi siya ingon nga isigkamanununod sa gasa sa kinabuhi, aron dili kababagan ang inyong mga pag-ampo.
Unya dili na ako maulawan, kay gitutok man nako ang akong mga mata sa tanan nimong mga sugo.
Apan karon isalikway usab ninyo kining tanan: kasuko, kapungot, pagpangdaot, pagpasipala ug ang law-ay nga sinultian sa inyong baba.
Ang usa ka buangbuang magtamay sa pahimangno sa iyang amahan, apan siya nga nagtagad sa pagbadlong maalamon.
Wala untay maulawan sa mga naglaom diha kanimo; maulawan unta kadtong nagbudhi nga walay hinungdan.
Likayi ang salawayong pakighilawas. Ang tanang sala nga buhaton sa tawo anha sa gawas sa iyang lawas, apan ang tawong naghimo sa salawayong pakighilawas nakasala batok sa iyang kaugalingong lawas. Wala ba kamo masayod nga ang inyong lawas templo sa Espiritu Santo nga anaa kaninyo, nga inyong nabatonan gikan sa Dios? Kamo dili na inyo sa inyong kaugalingon, Wala ba kamo masayod nga ang mga balaan maghukom man unya sa kalibotan? Ug kon ang kalibotan hukman ninyo, dili ba diay kamo takos sa paghusay sa gagmay nga mga panagsumpaki? kay gipalit na kamo sa usa ka bili. Busa himayaa ninyo ang Dios pinaagi sa inyong lawas.
Kinahanglang walay sulting daotan nga manggula gikan sa inyong baba, kondili kanang maayo lamang nga makapalig-on ug angay sa higayon, aron makahatag kini ug kaayohan ngadto sa mga naminaw.
Ang pagkamatarong nagbayaw sa usa ka nasod, apan ang sala kaulawan sa bisan unsa nga katawhan.
Sa tanang butang ipakita ang imong kaugalingon ingon nga panag-ingnan sa maayong binuhatan, diha sa pagpanudlo ipakita ang kaputli, kaligdong ug maayong pagpamulong nga dili masaway, aron ang kaaway maulawan sa diha nga wala siyay ikasulti nga ngil-ad batok kanato.
Sa kataposan, mga igsoon, bisan unsang butang nga matuod, bisan unsang butang nga dungganan, bisan unsang butang nga matarong, bisan unsang butang nga putli, bisan unsang butang nga matahom, bisan unsang butang nga maayo ug dungog, kon aduna may labing maayo, kon aduna may pagdayeg, hunahunaa ninyo kining mga butanga.
Ayaw itugot nga sila nga naglaom kanimo mabutang sa kaulawan pinaagi kanako, O Ginoong Dios sa mga panon; ayaw itugot nga kadtong nangita kanimo mawad-an sa kadungganan pinaagi kanako, O Dios sa Israel. Kay kini tungod ug alang kanimo nga ako nag-antos sa pagtamay, ang kaulaw mitabon sa akong nawong.
Ug kon adunay tawo nga wala magsangkap alang sa iyang mga kadugo, ilabi na sa iyang panimalay, siya naglimod sa iyang pagtuo ug labaw pa siyang daotan kay sa dili magtutuo.
Ingon nga mga anak nga masinugtanon, ayaw kamo pagpahiuyon sa mga pangibog kaniadto sa wala pa kamoy kahibalo. Apan ingon nga siya nga nagtawag kaninyo balaan, kinahanglang kamo usab magbalaan sa tanan ninyong paggawi, kay nasulat man, “Kinahanglan nga kamo magbalaan, kay ako balaan man.”
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kaalam, ug ang pagkaila kaniya nga Balaan mao ang pagsabot.
Sa tibuok nga adlaw ang akong kaulawan anaa sa akong atubangan, ug ang kaulaw nagtabon sa akong nawong, tungod sa tingog sa nagtamay ug nagbugalbugal kanako, diha sa panan-aw sa kaaway ug sa manimalos.
Ikaw nga nagpasigarbo diha sa Balaod, magpakaulaw ba ikaw sa Dios pinaagi sa paglapas sa Balaod? Kay sumala sa nasulat, “Tungod kaninyo ang ngalan sa Dios gipasipad-an taliwala sa mga Gentil.”
Siya nga nagtamay sa iyang isigkatawo walay kaalam, apan ang tawo nga may panabot naghilom.
Kon ang usa ka tawo motubag sa wala pa siya makadungog, kini iyang kabuang ug kaulawan.
Papahawaa ang mayubiton, ug ang panaglalis mobiya, ug ang panag-away ug pagpakaulaw mohunong.
Ang bunal ug ang pagbadlong naghatag ug kaalam, apan ang usa ka bata nga gipasagdan naghatag ug kaulawan sa iyang inahan.
Si bisan kinsa nga nahigugma sa pagpanton, nahigugma sa kahibalo, apan siya nga nagdumot sa pagbadlong hungog.
Alaot kadtong magtawag sa daotan nga maayo, ug sa maayo nga daotan, nagbutang sa kangitngit ingon nga kahayag, ug sa kahayag ingon nga kangitngit, ug nagbutang sa pait ingon nga tam-is, ug sa tam-is ingon nga pait! Alaot kadtong mga maalamon diha sa ilang kaugalingong mga mata, ug mga utokan diha sa ilang kaugalingong panan-aw!
Isalikway ninyo ang tanang kayugot ug kasuko ug kapungot ug mga pagsingka ug pagpasipala lakip ang tanang kadaotan,
Siya nga nagsalikway ug pahimangno nagtamay sa iyang kaugalingon, apan ang namati ug pagbadlong makakab-ot ug kahibalo.
Wala ba kamo masayod nga kamo templo sa Dios ug nga ang Espiritu sa Dios nagpuyo diha kaninyo? Kon adunay moguba sa templo sa Dios, siya gub-on sa Dios. Kay ang templo sa Dios balaan, kana mao kamo.
Siya nga magyubit sa kabos nagtamay sa iyang Magbubuhat; ang malipay sa katalagman dili mahimo nga dili silotan.
Bantayi intawon ang akong kinabuhi ug luwasa ako; ayaw itugot nga maulawan ako kay ako midangop man kanimo.
Ingon nga anaa sa kahayag, magkinabuhi kita nga ligdong, dili sa pagpatuyang ug sa paghubog, dili sa mga salawayong pakighilawas ug mga kalaw-ayan, dili sa pagpakig-away ug kasina. Apan isul-ob ninyo ang Ginoong Jesu-Cristo, ug ayaw tagda ang unod alang sa mga pangibog niini.
Ang usa ka maalamon nga tawo makakita sa daotan ug magtago sa iyang kaugalingon; apan ang yano mopadayon ug mag-antos tungod niini.
Ang maayo nga asawa purongpurong sa iyang bana, apan ang nagdala ug kaulawan sama sa pagkadunot sa iyang mga bukog.
Kay ang tanan nga anaa sa kalibotan, ang pangibog sa unod ug ang pangibog sa mga mata ug ang garbo sa kinabuhi, dili gikan sa Amahan kondili sa kalibotan.
nga ang matag usa kaninyo mahibalo unsaon sa pagpangasawa diha sa pagkabalaan ug kadungganan, dili diha sa tinguha sa kaulag sama sa mga Gentil nga wala makaila sa Dios,
Ang Ginoo nahibalo sa mga adlaw sa mga dili masaway, ug ang ilang panulundon magpabilin hangtod sa kahangtoran; dili sila maulawan sa mga panahon nga daotan, sa mga adlaw sa gutom sila may kadagaya.
Ang matag usa nga mapahitas-on dulumtanon sa Ginoo; dili gayod mahimo nga dili siya silotan.
Ang binuang nabugkos diha sa kasingkasing sa usa ka bata, apan ang bunal sa pagpanton magpalayo niini gikan kaniya.
Ang usa ka maalamon nga anak mamati sa pahimangno sa iyang amahan, apan ang mayubiton dili mamati sa pagbadlong.
Tungod niining maong hinungdan, gitugyan sila sa Dios ngadto sa mga pangibog nga makauulaw. Ang ilang kababayen-an miilis sa ilang naandang paggawi ngadto sa paggawi nga supak sa kinaiya. Ang mga lalaki usab mibiya sa ilang naandang paggawi ngadto sa babaye ug nagpalabi diha sa ilang kaulag ngadto sa usa ug usa, ang lalaki sa isigkalalaki nagbuhat sa makauulaw, busa nahiagom sila sa balos nga angay sa ilang kasaypanan.
Himoa ninyo nga ang panagtiayon makabaton sa pagtahod sa tanan, ug himoa ninyo nga ang higdaanan sa panagtiayon dili mahugawan, kay ang Dios mosilot gayod sa mga makihilawason ug sa mga mananapaw.
Ang usa ka tawo dayegon sumala sa iyang maayong hunahuna, apan kadtong sukwahi ug hunahuna tamayon.
Siya nga nagpugong sa iyang mga pulong may kahibalo, ug siya nga may bugnawng espiritu usa ka tawo nga may pagpanabot. Bisan ang usa ka buangbuang nga magpakahilom giisip nga maalamon; sa diha nga tak-omon niya ang iyang mga ngabil, giisip siya nga may panabot.
Siya nga magbantay sa iyang baba ug sa iyang dila mahikay sa iyang kaugaligon gikan sa kasamok.
Ug kamong mga amahan, ayaw ninyo hagita sa pagkasuko ang inyong mga anak, kondili matutoa hinuon ninyo sila diha sa pagpanton ug pagtulun-an sa Ginoo.
Ang mga panultihon ni Solomon. Ang usa ka anak nga maalamon kalipay sa usa ka amahan, apan ang usa ka anak nga buangbuang kaguol sa iyang inahan.
Ingon nga kamo mga pinili sa Dios, balaan ug hinigugma, isul-ob ninyo ang pagkamabination, pagkamaluluy-on, pagkamapaubsanon, kaaghop, ug pailob; mag-pinailobay sa usa ug usa ug nga kon aduna may mulo ang usa batok sa usa, magpinasayloay ang usa ug usa. Ingon nga ang Ginoo nagpasaylo kaninyo, busa mao usab kamo.
Tungod sa pagkamapahitas-on, ang gahi ug ulo maghimo ug kasamok, apan kanila nga magpatambag anaa ang kaalam.
Busa kon mokaon kamo o moinom o magbuhat sa bisan unsa, buhata ninyo kining tanan aron sa paghimaya sa Dios.
Siya nga nagbuhat ug kabangis ngadto sa iyang amahan ug naglutos sa iyang inahan usa ka anak nga nagpakaulaw ug nagdala ug pagkatalamayon.
“Mayubiton” ang ngalan sa garboso, mapahitas-on nga tawo, nga magbuhat uban sa mapahitas-ong garbo.
Ug dayag kaayo ang mga buhat sa unod nga mao kini: salawayong pakighilawas, kahugaw, kaulag, Karon, ako, si Pablo, magsulti kaninyo nga kon magpatuli gani kamo, si Cristo dili magpulos kaninyo. pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok, kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios.
Pamati sa imong amahan nga nagpakatawo kanimo, ug ayaw tamaya ang imong inahan sa dihang tigulang na siya.
Siya nga nagtuman sa Balaod anak nga maalamon, apan ang kauban sa mga palakaon nagpakaulaw sa iyang amahan.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba. Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa. Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay. Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon. Panalangini kadtong mga naglutos kaninyo; pag-ampo ug ayaw panunglo. Paglipay kamo duyog sa mga nalipay, hilak duyog sa mga nanghilak. Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon. Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo. Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo. Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.” Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
dili ang mosulod sa baba mao ang makapahugaw sa tawo, kondili ang mogula gikan sa baba mao ang makapahugaw sa tawo.”
Tan-awa, ang mga anak mao ang panulundon gikan sa Ginoo, ang bunga sa taguangkan mao ang ganti. Sama sa mga udyong nga anaa sa kamot sa sundalo, mao usab ang mga anak sa pagkabatan-on. Malipayon ang tawo nga ang iyang sudlanan ug udyong puno niini! Dili sila mabutang sa kaulawan, sa dihang makigsulti siya sa iyang mga kaaway diha sa ganghaan.
Siya nga namati sa pahimangno anaa sa dalan paingon sa kinabuhi, apan siya nga nagsalikway sa pagbadlong nasaag.
Ayaw kasab-i ang lalaking gulang kondili tambagi siya ingon nga amahan, ang mga batan-ong lalaki ingon nga mga igsoon, namatud-an nga maayo ug binuhatan, kon nagmatuto ug mga anak, nagpakita sa pagkamaabiabihon, nanghugas sa mga tiil sa mga balaan, nagtabang sa mga nagkalisodlisod, ug nagmakugihon sa pagbuhat ug maayo sa tanang paagi. Apan balibari ang mga batan-ong biyuda kay sa diha nga magpasulabi sila sa ilang lawasnong tinguha batok kang Cristo, magtinguha sila sa pagpamana, ug sa ingon niana ilang mahiagoman ang silot tungod sa paglapas sa ilang unang panaad. Gawas pa niana, sila usab nakat-on sa pagkatapolan, sa pagpanumbalay ug dili lamang sa pagkatapolan kondili sa pagpanglibak ug sa pagpanghilabot sa uban, sa pagpanulti sa dili nila angay nga isulti. Busa buot nako nga mamana ang mga batan-ong biyuda, manganak sila, magdumala sa ilang mga panimalay ug dili maghatag sa kaaway ug higayon sa pagsulti ug mga pagdaot kanato. Kay aduna nay pipila kanila nga nahisalaag ngadto sa pagsunod kang Satanas. Kon adunay babayeng magtutuo nga may mga kadugo nga mga biyuda, patabanga siya kanila ug himoa nga ang iglesia dili mabug-atan aron kini makatabang sa mga tinuod gayod nga mga biyuda. Ang mga kadagkoan nga maayong nagdumala kinahanglang isipon nga takos sa duha ka pilo nga pasidungog, ilabina kadtong naghago diha sa pulong ug sa pagpanudlo. Kay ang kasulatan nag-ingon, “Ayaw sampongi ang baba sa baka sa dihang maggiok kini sa trigo,” ug “Ang mamumuo takos sa pagdawat sa iyang suhol.” Ayaw pagdawat ug bisan unsang sumbong batok sa usa ka pangulo gawas kon adunay duha o tulo ka saksi. ang mga babayeng gulang ingon nga mga inahan ug ang mga batan-ong babaye ingon nga mga igsoon diha sa tanang kaputli.
Apan sultihan ko kamo nga si bisan kinsa nga masuko batok sa iyang igsoon, mahiagom sa hukom, ug si bisan kinsa nga moingon, ‘Kuwanggol ka!’ manubag ngadto sa Sanhedrin, ug si bisan kinsa nga moingon, ‘Buang ka!’ mahiagom sa kalayo sa imperno.
Kini usab mga panultihon sa maalamon: Ang pagdapig diha sa paghukom dili maayo. Siya nga moingon sa daotan, “Ikaw walay sala,” tunglohon sa mga katawhan, kasilagan sa kanasoran; apan kadtong magbadlong sa daotan adunay kalipay, ug ang usa ka maayong panalangin moabot kanila.
Apan karon ako nagsulat kaninyo nga dili kamo makigkauban kang bisan kinsa nga nagpakaigsoon nga makihilawason o hakog o tigsimbag mga diosdios o tigpasipala o palahubog o tikasan, dili gayod bisan sa pagpakigsalo kaniya sa pagpangaon.
Busa patya ninyo ang unsay yutan-on diha sa sulod ninyo: salawayong pakighilawas, kahugaw, unodnong kaibog, daotang tinguha, ug ang kahakog nga maoy pagsimba ug mga diosdios. Tungod niining mga butanga ang kapungot sa Dios moabot ngadto sa mga tawong masupilon.
Ang amahan sa matarong maglipay pag-ayo; siya nga adunay anak nga maalamon magmalipayon tungod kaniya. Himoa nga malipay ang imong amahan ug ang imong inahan, himoa nga siya nga nanganak kanimo magmalipayon.
Busa nganong maghukom ka man sa imong igsoon? O nganong magtamay ka man sa imong igsoon? Kitang tanan moatubang ra unya sa hukmanan sa Dios; kay nasulat kini, “Ingon nga ako buhi, nag-ingon ang Ginoo, ang tanan moluhod sa akong atubangan, ug ang tanang dila magsugid ngadto sa Dios.” Sa ingon niana ang matag usa kanato maghatag unya ug husay sa iyang kaugalingon ngadto sa Dios.
Siya nga nag-ugmad sa iyang yuta makabaton ug daghang pagkaon, apan siya nga nagsunod sa mga kalihokan nga walay hinungdan walay salabotan.
Ang mga apo maoy purongpurong sa mga tigulang, ug ang himaya sa mga anak mao ang ilang mga amahan.
Siya nga nangawat sa iyang amahan o sa iyang inahan ug moingon, “Dili kana kalapasan,” kauban sa tawo nga tigpangguba.
Busa si bisan kinsa nga mokaon sa pan ug moinom sa kupa sa Ginoo sa paagi nga dili takos makasala batok sa lawas ug dugo sa Ginoo. Apan ipasusi sa matag usa ang iyang kaugalingon ug unya pakan-a siya sa pan ug paimna siya sa kupa. Kay si bisan kinsa nga mokaon ug moinom sa walay pag-ila sa lawas sa Ginoo, nagkaon ug nag-inom ug hukom batok sa iyang kaugalingon.
Busa sundog kamo sa Dios, ingon nga mga pinalanggang anak. magpakita kon unsay kahimut-an sa Ginoo. Ug ayaw kamo pag-ambit sa mga dili mabungahong buhat sa kangitngit, hinuon kinahanglang ibutyag ninyo kini. Kay makauulaw man gani bisan ang paghisgot sa mga butang nga gibuhat nila sa tago; apan ang tanang butang nga nabutyag pinaagi sa kahayag nadayag kay ang tanang nadayag kahayag. Busa kini giingon: “Pagmata, ikaw nga natulog, ug bangon gikan sa mga patay, ug dan-agan ikaw ni Cristo.” Busa, pagbantay kamo pag-ayo sa inyong pagkinabuhi, dili ingon nga mga walay kaalam kondili ingon nga mga maalamon, magpahimulos sa panahon kay ang mga adlaw karon daotan man. Busa ayaw kamo pagpakabuang, kondili sabta hinuon ninyo kon unsa ang kabubut-on sa Ginoo. Ug ayaw kamo paghubog sa bino, kay kana maoy pagpatuyang; hinuon magpapuno kamo sa Espiritu. Pagsinultihay kamo ginamit ang mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon, mag-awit ug magtugtog nga magdayeg sa Ginoo uban sa bug-os ninyong kasingkasing. Ug pagkinabuhi kamo diha sa gugma ingon nga si Cristo nahigugma kanato ug alang kanato, mitugyan sa iyang kaugalingon ingon nga humot nga halad ug halad nga inihaw ngadto sa Dios.
Kon ang usa ka tawo magputli sa iyang kaugalingon gikan sa butang nga dili dungganan, mahimo siyang sudlanan alang sa dungganan, binalaan ug mapuslanon sa agalon sa panimalay, andam sa tanang maayong buluhaton. Likayi ang mga pangibog nga iya sa kabatan-on ug tinguhaa ang pagkamatarong, pagtuo, gugma ug pakigdait, uban sa mga nagtawag sa Ginoo gikan sa putli nga kasingkasing.
Ang nagpugong pagbunal nagdumot sa iyang anak, apan siya nga nahigugma kaniya nagkugi sa pagpanton kaniya.