Kategorya
BERSIKULO BAHIN SA HUSTISYA
Lisod ning mga panahona karon, daghan ang nagkinahanglan og hustisya. Kinahanglan natong masabtan nga ang kakulang sa hustisya makadaot ug makahugaw sa atong espirituhanong kinabuhi ug sa tibuok kalibutan.
Ang hustisya usa ka talagsaon nga hiyas nga angay unta natong sundogon aron magdala og kahusay, kalig-on, ug panaghiusa dinhi sa kalibutan.
Bisan tuod ang hustisya usa sa labing bantugan nga hiyas sa Ginoo base sa Bibliya, kini usa gihapon sa mga hiyas nga lisod sabton. Pananglitan, morag lisod buwagon ang katarong sa Ginoo gikan sa Iyang pagkabalaan ug pagkamaayo. Sama sa giingon sa Salmo 11:7, "Ang Ginoo matarong ug nahigugma sa hustisya; ang mga matarong makakita sa iyang nawong."
Unsaon man nato pagpakita og hustisya? Yano ra, buhaton nato sa uban ang gibuhat sa Ginoo kanato. Gipasaylo ba ta sa Ginoo? Pasayloon nato ang uban. Gipanalanginan ba ta sa Ginoo? Panalanginan nato ang uban.
Ayaw nato paghuna-hunaa nga kita ang tag-iya sa kalibutan kay basin masuko ang tinuod nga tag-iya. Ayaw usab nato paghuna-hunaa nga kita ang makakontrol sa atong panahon, kay wala man tay mahimo aron usbon kini! Pasidunggan nato ang Magbubuhat ug panalanginan kita sa Ginoo.
Sama sa giingon sa Colosas 3:25, "Ang nagabuhat ug inhustisya makadawat ug silot sa iyang inhustisya, kay ang tanan managsama atubangan sa Dios."
Gipakita na niya kanimo, O tawo, kon unsa ang maayo; unsa ba ang gikinahanglan sa Ginoo kanimo kondili ang pagbuhat sa hustisya ug ang gugmang walay paglubad ug ang paglakaw nga mapaubsanon uban sa imong Dios?
Apan padagaydaya ang hustisya sama sa katubigan ug ang pagkamatarong sama sa usa ka sapa nga walay pagkahubas.
tun-i ang pagbuhat ug maayo; pangitaa ang hustisya, badlonga ang pagpangdaogdaog, panalipdi ang wala nay amahan, labani ang biyuda.
Ang pagbuhat sa pagkamatarong ug hustisya labaw nga dawaton sa Ginoo kay sa halad.
Kay ang Ginoo nahigugma sa hustisya; siya dili mobiya sa iyang mga balaan. Ang matarong molungtad hangtod sa kahangtoran, apan ang kaliwat sa mga daotan laglagon.
Kay ako, ang Ginoo, nahigugma sa hustisya, gidumtan nako ang pagpangawat ug ang kasaypanan; ako matinud-anon nga maghatag kanila sa ilang balos, ug ako maghimo ug walay kataposang kasabotan uban kanila.
Ang tawong matarong nahibalo sa katungod sa kabos; ang daotan nga tawo dili makasabot niini nga kahibalo.
Kay ang Ginoo matarong, siya nahigugma sa matarong nga buhat; ang matarong magsud-ong sa iyang nawong.
Bulahan sila nga nagtuman sa hustisya, siya nga nagbuhat sa pagkamatarong sa tanang panahon.
Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya.
Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.”
Siya nahigugma sa pagkamatarong ug sa hustisya; ang yuta puno sa gugmang walay paglubad sa Ginoo.
Apan ang Ginoo naglingkod sa iyang trono hangtod sa kahangtoran; siya nag-andam sa iyang trono alang sa pagpanghukom; ug naghukom siya sa kalibotan diha sa pagkamatarong; nagpahamtang siya sa hukom ngadto sa katawhan diha sa kaangayan.
Kay diha niini ang pagkamatarong sa Dios gipadayag pinaagi sa pagtuo ngadto sa pagtuo sumala sa nasulat, “Ang matarong mabuhi pinaagi sa pagtuo.”
Sukad karon adunay gitagana alang kanako nga purongpurong sa pagkamatarong nga niadto unyang adlawa iganti kanako sa Ginoo, ang matarong nga maghuhukom, ug dili lamang kanako ra kondili usab sa tanang mga nahigugma sa iyang pagpadayag.
“Ang Bato, ang iyang buhat hingpit, kay ang tanan niyang mga paagi matarong. Dios sa pagkamatinumanon ug walay kasal-anan, matarong ug tul-id siya.
Mao kini ang giingon sa Ginoo: Buhata ninyo ang hustisya ug ang pagkamatarong, ug luwasa siya nga gitulis gikan sa kamot sa nagdaogdaog. Ayaw pagbuhat ug kasaypanan o kapintas ngadto sa langyaw, sa wala nay amahan ug sa biyuda o magpaagas ug dugo sa walay sala niining dapita.
Hatagi ug hustisya ang kabos ug ang mga wala nay amahan; labani ang katungod sa mga sinakit ug sa nanginahanglan. Tabanga ninyo ang mga kabos ug ang mga nanginahanglan, luwasa sila gikan sa kamot sa daotan.”
Ang pagkamatarong ug ang kaangayan mao ang patukoranan sa imong trono; ang gugmang walay paglubad ug ang pagkamatinumanon mag-una kanimo.
Bukha ang imong baba alang sa amang, alang sa mga katungod sa tanan nga biniyaan. Bukha ang imong baba, paghukom diha sa pagkamatarong, panalipdi kanunay ang mga katungod sa kabos ug nanginahanglan.
Kini mao ang giingon sa Ginoo: “Sunda ang hustisya ug buhata ang pagkamatarong, kay ang akong pagluwas hapit na moabot, ug ang akong pagkamatarong ipadayag.
nga magbalos sa matag tawo sumala sa iyang mga binuhatan: kinabuhing dayon alang niadtong nangita sa himaya ug sa kadungganan ug sa pagkadili madunoton pinaagi sa paglahutay diha sa maayong buhat, apan kasuko ug kapungot alang niadtong naghunahuna lamang sa ilang kaugalingon ug wala magtuman sa kamatuoran kondili nagsunod hinuon sa pagkadili matarong.
Siya magpadayag sa imong pagkamatarong ingon sa kahayag, ug sa imong katungod ingon sa udtong tutok.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.
Tultolan niya ang mapaubsanon diha sa unsay matarong, ug tudloan niya ang mapaubsanon sa iyang dalan.
Kay ang Ginoo maghatag ug kaalam; gikan sa iyang baba mogula ang kahibalo ug pagpanabot; siya magtigom ug husto nga kaalam alang sa mga matarong; siya usa ka taming alang kanila nga naglakaw diha sa kaligdong, nagbantay sa mga agianan sa hustisya ug nag-atiman sa dalan sa iyang mga balaan. Unya imong masabtan ang pagkamatarong ug ang hustisya ug ang kaangayan, ang tanang maayong agianan;
ang pagkamatarong sa Dios pinaagi sa pagtuo kang Jesu-Cristo alang sa tanan nga nagtuo. Kay walay kalainan, nakasala ang tanan ug nawad-an sa himaya sa Dios. Sila gihimong matarong sa iyang grasya ingon nga gasa pinaagi sa pagtubos diha kang Cristo Jesus,
Gihigugma nimo ang pagkamatarong ug gidumtan nimo ang pagkamalapason; tungod niana gidihogan ikaw sa Dios, sa imong Dios, sa lana sa kalipay labaw kanila nga imong mga kauban.”
Sa diha nga mabuhat ang hustisya, kalipay kini sa matarong, apan kapukanan sa tigbuhat ug daotan.
“Mao kini ang gisulti sa Ginoo sa mga panon: Ipahamtang ang matuod nga paghukom, ug ipakita ang pagkamaayo ug kaluoy, ang matag usa ngadto sa iyang igsoon.
Apan siya nga nagpasigarbo, papasigarboha niini, nga siya nakasabot ug nakaila kanako, nga ako mao ang Ginoo nga nagbuhat sa gugmang walay paglubad, sa hustisya ug sa pagkamatarong dinhi sa yuta, kay niining mga butanga ako mahimuot, nag-ingon ang Ginoo.”
Tan-awa, ang akong sulugoon, nga akong gipataas, akong pinili, nga kaniya ang akong kalag nalipay; ako nagbutang sa akong Espiritu ibabaw kaniya, siya magdala ug hustisya sa mga kanasoran.
Ang imong trono, O Dios, molungtad hangtod sa kahangtoran. Ang imong harianong sitro, sitro sa kaangayan;
kini maoy pagmatuod karong panahona nga siya matarong ug nga siya maghimong matarong sa tawo nga adunay pagtuo kang Jesus.
Ako miingon diha sa akong kasingkasing, ang Dios maghukom sa matarong ug sa daotan, kay nagtakda siya ug panahon alang sa tanang katuyoan ug alang sa tanang buhat.
“Tan-awa, ang akong sulugoon nga akong pinili, ang akong pinalangga nga nakapahimuot sa akong kalag. Ibutang nako ang akong Espiritu diha kaniya ug siya magsangyaw sa hustisya ngadto sa mga Gentil. Dili siya makiglalis o mosinggit, ug walay makadungog sa iyang tingog diha sa kadalanan. Apan ang mga Pariseo nga nakakita niini miingon kaniya, “Tan-awa, ang imong mga tinun-an nagbuhat sa supak sa Balaod sa adlaw nga igpapahulay.” Dili siya mobali sa bagakay nga nasiak o mopalong sa pabilo nga nagbaga na lang hangtod nga mapatigbabaw na niya ang hustisya.
Apan ang Ginoo sa mga panon pasidunggan diha sa hustisya, ug ang Balaan nga Dios magpadayag sa iyang kaugalingon nga balaan diha sa pagkamatarong.
Ang Labing Gamhanan, dili kita makakaplag kaniya; dako siya sa gahom ug sa hustisya, ug dili niya lapason ang madagayaon niya nga pagkamatarong.
Ayaw itugyan ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa sala ingon nga galamiton sa pagkadili matarong, hinuon itugyan ang inyong kaugalingon ngadto sa Dios ingon nga mga tawo nga nabuhi gikan sa kamatayon ug ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa Dios ingon nga mga galamiton sa pagkamatarong.
Apan tungod kaniya kamo anaa kang Cristo Jesus, nga gihimo nga atong kaalam gikan sa Dios, pagkamatarong, pagkabalaan, pagkatinubos,
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Gamhanang Hari, mahigugmaon sa hustisya, ikaw nagpahiluna sa kaangayan; ikaw nagpahamtang sa hustisya ug pagkamatarong diha kang Jacob.
Kay ang gingharian sa Dios dili pagkaon o ilimnon, kondili pagkamatarong ug pakigdait ug kalipay diha sa Espiritu Santo.
Mga anak, kinahanglan nga walay magpahisalaag kaninyo. Ang nagbuhat ug pagkamatarong matarong ingon nga siya matarong.
Ang akong pagkamatarong duol na, ang akong pagluwas migula na, ug ang akong mga bukton maghukom sa mga katawhan, ang kapuloan maghulat kanako, ug sa akong bukton sila maglaom.
“Kon ang usa ka tawo matarong ug magbuhat unsay subay sa balaod ug unsay matarong— kon wala siya mokaon ibabaw sa kabukiran, o moyahat sa iyang mga mata ngadto sa mga diosdios sa balay sa Israel, wala maghugaw sa asawa sa iyang isigkatawo, wala moduol sa usa ka babaye nga anaa pa sa iyang panahon sa pagkahugaw, wala manglupig kang bisan kinsa, kondili nag-uli sa garantiya ngadto sa nangutang, wala mangawat ug bisan unsa, naghatag sa iyang pan ngadto sa gigutom ug nagbisti sa mga hubo, wala magpahulam nga may patong o magdawat ug bisan unsa nga tubo, nagpugong sa iyang kamot gikan sa kasal-anan, nagbuhat sa matuod nga hustisya taliwala sa tawo ug tawo, naglakaw diha sa akong lagda ug nagtuman sa akong mga tulumanon, matinud-anon nga nagbuhat niini—siya matarong, siya mabuhi gayod, nag-ingon ang Ginoong Dios.
Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon. Kay ang magpugas diha sa iyang kaugalingong unod, gikan sa unod mag-ani ug pagkadunot apan ang magpugas diha sa Espiritu, gikan sa Espiritu mag-ani ug kinabuhing dayon.
“Ako, ang Ginoo, nagsusi sa hunahuna, ug nagsulay sa kasingkasing, sa paghatag sa tanang tawo sumala sa iyang mga pamaagi, sumala sa bunga sa iyang mga buhat.”
Ang mga bahandi nga nakuha pinaagi sa pagkadaotan dili magpulos, apan ang pagkamatarong magpalingkawas gikan sa kamatayon.
Mga panganod ug baga nga kangitngit naglibot kaniya; pagkamatarong ug hustisya mao ang patukoranan sa iyang trono.
Ang Ginoo matarong diha kaniya, wala magbuhat ug sayop; matag buntag ipakita niya ang hustisya, sa matag kaadlawon siya dili magpakyas; apan ang dili matarong wala makaila ug kaulaw.
Kay ang mga mata sa Ginoo anaa sa mga matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang mga pangamuyo. Apan ang nawong sa Ginoo batok sa mga nagbuhat ug daotan.”
Ang dili husto nga timbangan dulumtanan sa Ginoo, apan ang husto nga timbang maoy iyang kalipay.
Tungod niini ang hustisya layo kanamo, ug ang pagkamatarong wala makaapas kanamo; kami nangita sa kahayag, apan tan-awa, kangitngit, ug sa kasanag, apan kami naglakaw sa kadulom.
Maayo pa ang diyotay nga pinaagi sa pagkamatarong, kay sa mga dagkong abot nga pinaagi sa dili matarong.
Ang suhol sa matarong nagpadulong ngadto sa kinabuhi; ang abot sa daotan ngadto sa sala.
Bulahan ang Ginoo nga imong Dios, nga nalipay diha kanimo, sa pagbutang kanimo diha sa trono sa Israel, tungod kay gihigugma sa Ginoo ang Israel hangtod sa kahangtoran, gihimo niya ikaw nga hari aron ipahamtang nimo ang hustisya ug pagkamatarong.”
O Ginoo, ikaw magpatalinghog sa tinguha sa mapaubsanon; ikaw maglig-on sa ilang kasingkasing, ikaw magkiling sa imong igdulungog sa paghatag ug hustisya sa mga wala nay amahan ug sa mga dinaogdaog, aron nga ang tawo nga iya sa yuta dili na manaogdaog.
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
kondili pinaagi sa pagkamatarong maghukom siya sa mga kabos, ug maghukom uban ang katul-id alang sa mga mapaubsanon sa yuta, ug hampakon niya ang yuta pinaagi sa bunal sa iyang baba, ug pinaagi sa gininhawa sa iyang mga ngabil patyon niya ang daotan.
Tungod kanato si Cristo nga wala makasinati ug sala gihimo niya nga sala, aron diha kang Cristo mahimo kitang pagkamatarong sa Dios.
aron sa pagpadayag nga ang Ginoo matarong; siya mao ang akong bato, ug walay bisan unsa nga pagkadili matarong diha kaniya.
Kon kamo nahibalo nga siya matarong, masayran usab ninyo nga ang tanang nagbuhat ug matarong gipanganak gikan kaniya.
Siya nga moingon sa daotan, “Ikaw walay sala,” tunglohon sa mga katawhan, kasilagan sa kanasoran; apan kadtong magbadlong sa daotan adunay kalipay, ug ang usa ka maayong panalangin moabot kanila.
Ihatag sa hari ang imong mga hustisya, O Dios, ug ang imong pagkamatarong ngadto sa anak sa hari! Ang mga hari sa Tarsis ug sa mga kapuloan maghatag unta kaniya ug buhis: ang mga hari sa Sheba ug sa Seba magdala unta ug mga gasa! Ang tanang mga hari magyukbo unta sa atubangan niya; mag-alagad unta kaniya ang tanang mga nasod! Kay siya nagluwas sa nanginahanglan sa diha nga siya magtawag, sa kabos ug sa walay makatabang. Naluoy siya sa huyang ug sa nanginahanglan, ug nagluwas sa mga kinabuhi sa nanginahanglan. Gikan sa pagdaogdaog ug pagpanglupig gilukat niya ang ilang kinabuhi; ug bililhon ang ilang dugo diha sa iyang panan-aw. Mabuhi unta siya ug dugay, mahatag unta ang bulawan sa Sheba ngadto kaniya! Himoon unta kanunay ang pag-ampo alang kaniya, ug mapanalanginan unta siya sa tibuok nga adlaw! Aduna untay daghang trigo sa yuta; sa tumoy sa kabukiran magtabyog unta kini; ang mga bunga niini mahisama unta sa Lebanon; ug ang mga tawo molambo unta diha sa siyudad sama sa balili sa yuta. Ang iyang ngalan molungtad unta hangtod sa kahangtoran, ang iyang ngalan magpadayon unta ingon nga nagpadayon pa ang adlaw! Ang katawhan mabulahan unta diha kaniya, ang tanang kanasoran motawag kaniya nga bulahan! Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nga mao lamang ang nagbuhat sa mga katingalahang butang. Dalaygon ang iyang mahimayaong ngalan hangtod sa kahangtoran; mapuno unta sa iyang himaya ang tibuok nga yuta! Amen ug Amen! Maghukom unta siya sa imong katawhan diha sa pagkamatarong, ug sa imong mga kabos diha sa kaangayan!
Ug ang hustisya himoon nako nga latid, ug ang pagkamatarong mao ang tunton; ug ang unos nga yelo molaglag sa dalangpanan sa kabakakan, ug ang katubigan mosanap sa dapit nga tagoanan.”
Nasayod ako nga ang Ginoo naglaban sa katungod sa mga sinakit, ug nagpahamtang sa hustisya alang sa mga nangkinahanglan.
Ang mga tawo mag-ingon, “Sa pagkatinuod adunay ganti alang sa mga matarong; sa pagkatinuod, adunay Dios nga maghukom dinhi sa yuta.”
Hustisya lamang gayod ang sunda aron mabuhi kamo, ug makapanunod sa yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios.
Ug dili ba hatagan sa Dios ug hustisya ang iyang mga pinili nga nagpakitabang kaniya sa adlaw ug gabii? Maglangaylangay ba siya pagtabang kanila? Sultihan ko kamo, nga sa madali iyang hatagan sila ug hustisya. Apan sa pag-abot sa Anak sa Tawo, makakita ba kaha siya ug pagtuo dinhi sa kalibotan?”
“Pamati kanako, akong katawhan, ug patalinghogi ako, akong nasod, kay usa ka balaod mogula gikan kanako ug ang akong hustisya alang sa usa ka kahayag ngadto sa mga katawhan. Ang akong pagkamatarong duol na, ang akong pagluwas migula na, ug ang akong mga bukton maghukom sa mga katawhan, ang kapuloan maghulat kanako, ug sa akong bukton sila maglaom.
Siya nga magsunod sa pagkamatarong ug sa pagkamaluluy-on makakaplag sa kinabuhi ug kadungganan.
Ang Ginoo gipasidunggan, kay siya nagpuyo sa kahitas-an; pun-on niya ang Zion sa hustisya ug pagkamatarong;
Sa pagkatinuod, ang Dios dili mobuhat nga dinaotan, ug ang Labing Gamhanan dili motuis sa hustisya.
Unya si Pedro misugod sa pagsulti ug miingon, “Sa pagkatinuod akong naila nga ang Dios walay pinalabi. Apan diha sa matag nasod, si bisan kinsa nga mahadlok kaniya ug magbuhat sa matarong dawaton niya.
Siya nagbuhat ug matarong alang sa mga ilo ug sa biyuda ug nahigugma sa dumuduong, naghatag kaniya ug pagkaon ug bisti.
Ang imong pagkamatarong sama sa kabukiran sa Dios, ang imong mga paghukom sama sa usa ka dakong kahiladman; ang tawo ug mananap imong giluwas, O Ginoo.
“Alaot kamong mga eskriba ug mga Pariseo, mga tigpakaaron-ingnon! Kay naghatag kamo ug ikapulo sa mga lamas, sa herbabuyna, sa anis ug sa kumino, apan wala kamo magtagad sa labaw pang mahinungdanong mga butang sa Balaod, ang hustisya, kaluoy, ug pagtuo. Kining mga butanga kinahanglan gayod unta nga inyong buhaton, sa walay pagpabaya sa uban.
Kon ikaw moingon, “Tan-awa, wala kami mahibalo niini,” dili ba siya nga nagsusi sa kasingkasing nakasabot niini? Dili ba siya mga nagbantay sa imong kalag nahibalo niini, ug dili ba siya magbalos sa tawo sumala sa iyang buhat?
Ayaw kamo pagdapig sa inyong paghukom. Pamatia ninyo ang gagmay sama sa dagko. Ayaw kamo kahadlok sa nawong sa tawo kay ang paghukom iya sa Dios. Ug ang husayonon nga lisod alang kaninyo dad-a ninyo kanako ug pamation nako kini.’
Apan kon ang atong pagkadaotan magpakita sa pagkamatarong sa Dios, unsa may atong ikasulti? Nga dili matarong ang Dios sa pagpahamtang kanato ug kapungot? (Nagsulti ako sa tawhanong paagi.) Dili gayod! Kay sa ingon niana, unsaon pa man sa Dios sa paghukom sa kalibotan?
Siya gayod mao ang midala sa atong mga sala diha sa iyang lawas ngadto sa kahoy, aron kita mamatay ngadto sa sala ug mabuhi ngadto sa pagkamatarong. Pinaagi sa iyang mga samad kamo nangaayo.
Akoa ang panimalos, ug ang bayad, alang sa panahon nga ang ilang tiil madalin-as; kay ang adlaw sa ilang katalagman nagkaduol na ug ang ilang kalaglagan moabot sa kalit lamang. Kay ang Ginoo maghatag ug hustisya sa iyang katawhan ug maluoy sa iyang mga sulugoon, sa dihang makita niya nga ang ilang kusog nawala ug walay nahibilin, ulipon o gawasnon.
Ang kalangitan nagpadayag sa iyang pagkamatarong, kay ang Dios gayod mao ang maghuhukom! Selah
Apan nahibalo kita nga ang hukom sa Dios subay sa kamatuoran ngadto sa mga nagbuhat sa maong mga butang.
kay ang hustisya mobalik ngadto sa matarong, ug ang tanang ligdong ug kasingkasing magsunod niini.
Kang kinsa siya nagpakitambag alang sa iyang pagkahibalo ug kinsa ang nagtudlo kaniya sa dalan sa hustisya, ug nagtudlo kaniya ug kahibalo, ug nagpakita kaniya sa dalan sa pagpanabot?
Ang daotang mga tawo dili makasabot ug hustisya, apan kadtong nagtinguha sa Ginoo nakasabot niini sa hingpit.
Ug ipahiuli nako ang imong mga maghuhukom sama sa una, ug ang imong mga magtatambag sama sa sinugdan. Human niana ikaw tawgon nga siyudad sa pagkamatarong, ang matinumanon nga siyudad.”
Kon tungod sa paglapas sa usa ka tawo naghari ang kamatayon tungod sa maong tawo, labaw pang maghari diha sa kinabuhi kadtong makadawat sa madagayaong grasya ug sa gasa sa katarong pinaagi kang Jesu-Cristo.
Ang dalan sa daotan dulumtanan sa Ginoo, apan iyang gihigugma kadtong nagpadayon sa pagkamatarong.
Maayo alang sa tawo nga magpakita ug kalooy ug magpahulam, nga maghimo sa iyang mga buhat uban ang hustisya.
nga gitanyag sa Dios ingon nga halad aron mapasaylo ang sala pinaagi sa iyang dugo, halad nga dawaton pinaagi sa pagtuo. Kini maoy pagpakita sa pagkamatarong sa Dios, kay tungod sa pagkamainantoson sa Dios gisayloan niya ang kasal-anan nga nahimo kaniadto;
Daghan ang nangita sa kahimuot sa pangulo, apan ang tawo nagdawat ug hustisya gikan sa Ginoo.
Ang pagkamatarong ug ang kaangayan mao ang patukoranan sa imong trono; ang gugmang walay paglubad ug ang pagkamatinumanon mag-una kanimo. Bulahan ang katawhan nga nahibalo sa malipayong singgit, nga naglakaw, O Ginoo, diha sa kahayag sa imong nawong;
“Busa patalinghogi ako ninyo, kamo nga mga tawo nga adunay panabot, ipalayo unta kini sa Dios nga siya maghimo ug kadaot ug sa Labing Gamhanan nga mohimo siya ug kasaypanan. Kay sumala sa buhat sa usa ka tawo mobalos siya kaniya, ug sumala sa iyang mga pamaagi iyang himoon nga modangat kini kaniya. Sa pagkatinuod, ang Dios dili mobuhat nga dinaotan, ug ang Labing Gamhanan dili motuis sa hustisya.
Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini.
Ug ang sangpotanan sa pagkamatarong mao ang pakigdait, ug ang sangpotanan sa pagkamatarong kalinaw ug pagsalig hangtod sa kahangtoran.
Silang duha matarong atubangan sa Dios, nagsubay sa tanang kasugoan ug kalagdaan sa Ginoo, walay ikasaway kanila.
Kay si Cristo usab namatay sa makausa tungod sa mga sala, ang matarong alang sa mga dili matarong, aron kamo iyang madala ngadto sa Dios, ingon nga gipatay siya diha sa lawas apan gibuhi diha sa espiritu.
Dili niya ibilin nga buhi ang tawong daotan, apan maghatag sa mga sinakit sa ilang katungod. Dili niya kuhaon ang iyang mga mata gikan sa mga matarong, apan sa mga hari nga anaa sa trono iyang ipahiluna sila sa walay kataposan ug sila ituboy.
Ug ngadto sa tawo nga wala magbuhat kondili nagtuo kaniya nga naghimong matarong sa dili diosnon, ang iyang pagtuo isipon nga pagkamatarong.
Siya nakakita nga walay bisan usa, ug nahibulong nga walay nagpataliwala; busa ang iyang kaugalingon nga bukton nagdala ug kaluwasan kaniya, ug ang iyang pagkamatarong mao ang naglig-on kaniya. Iyang gisul-ob ang pagkamatarong ingon nga usa taming sa dughan, ug ang helmet sa kaluwasan sa iyang ulo; iyang gisul-ob ang mga bisti sa panimalos ingon nga bisti ug gitabonan ang iyang kaugalingon sa kapungot ingon sa usa ka kupo.
Ang matag dalan sa usa ka tawo matarong diha sa iyang kaugalingong mga mata, apan ang Ginoo magtimbang sa kasingkasing.
sa usa ka nabuak nga bagakay dili siya mobali, ug sa usa ka nagpid-ok nga pabilo dili siya mopalong; siya sa matinud-anon nga magdala ug hustisya.
Busa karon, himoa nga ang pagkahadlok sa Ginoo maanaa kaninyo; pagbantay sa inyong buhaton kay walay pagsukwahi sa hustisya diha sa Ginoo nga atong Dios o pagdapig o pagdawat ug mga suborno.”
Mahitungod sa kauswagan sa iyang kagamhanan ug sa pakigdait kini walay kataposan, ibabaw sa trono ni David ug ibabaw sa iyang gingharian, aron sa pagtukod niini, ug sa pagtuboy niini uban ang hustisya ug pagkamatarong sukad karon ug hangtod sa kahangtoran. Ang kadasig sa Ginoo sa mga panon maoy maghimo niini.
Kay ang hukom walay kaluoy alang sa tawo nga wala magpakita ug kaluoy, apan ang kaluoy modaog batok sa hukom.
Nianang mga adlawa ug nianang panahona, patunghaon nako ang usa ka matarong nga Sanga alang kang David, ug siya magpahamtang ug hustisya ug pagkamatarong diha sa yuta.
Ipalayo unta kanako ang pagsulti nga ikaw matarong; hangtod nga ako mamatay dili gayod nako isalikway ang akong pagkaligdong gikan kanako.
Ang bunga sa matarong maoy usa ka kahoy sa kinabuhi, ug ang maalamon makadani ug mga tawo.
Maila kon kinsa ang mga anak sa Dios ug kinsa ang mga anak sa yawa pinaagi niini: si bisan kinsa nga wala magbuhat ug matarong ug wala mahigugma sa iyang igsoon, dili iya sa Dios.
“Dili ba mao kini ang pagpuasa nga akong gipili, ang paghubad sa mga higot sa pagkadaotan, ang pagtangtang sa mga pisi sa yugo, ang pagpagawas sa mga dinaogdaog, ug ang pagbali sa tanang mga yugo?
Kay kita nakaila kaniya nga nag-ingon, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad.” Ug usab, “Ang Ginoo maghukom sa iyang katawhan.”
Ang usa ka tawong matarong nga maglakaw diha sa iyang kaligdong— bulahan ang iyang mga anak sunod kaniya!
usa ka trono ang tukoron diha sa gugmang walay paglubad diha sa tolda ni David, ug diha niini molingkod sa pagkamatinumanon ang maghukom ug ang mangita sa hustisya ug ang abtik nga mobuhat sa pagkamatarong.”
Ang Dios nagpahiluna diha sa langitnong panagtigom; sa taliwala sa mga dios, siya naghukom: “Hangtod kanus-a ba kamo maghukom nga dili matarong, ug magdapig sa mga daotan? Selah
Pangitaon nako kadtong nawala, pabalikon kadtong nagkatibulaag sa layo, bugkosan ang napiang ug palig-onon ang nagmaluyahon, apan akong laglagon ang mga tambok ug kusgan, sila pasibsibon nako diha sa hustisya.
O laglaga ang kadaotan sa mga daotan, apan patindoga ang matarong, ikaw, ang Dios nga matarong, nagsusi sa mga hunahuna ug sa mga kasingkasing.
Diha sa dalan sa pagkamatarong anaa ang kinabuhi, ug diha sa dalan niini walay kamatayon.
Ug “Kon ang matarong lisod man ganing maluwas, unsa pa kaha ang mga dili diosnon ug makasasala?”
ug naghukom siya sa kalibotan diha sa pagkamatarong; nagpahamtang siya sa hukom ngadto sa katawhan diha sa kaangayan.
Ang Ginoo nagsulay sa matarong ug sa daotan, ug ang iyang kalag nagdumot niadtong nahigugma sa pagpanglupig. Ngadto sa mga daotan magpaulan siya ug mga nagbaga nga uling ug asupri; hangin nga makasunog mao ang bahin sa ilang kupa. Kay ang Ginoo matarong, siya nahigugma sa matarong nga buhat; ang matarong magsud-ong sa iyang nawong.
aron nga ang matarong nga gimbut-an sa Balaod matuman diha kanato nga wala magkinabuhi sumala sa unod kondili sumala sa Espiritu.
Kay ang mga bukton sa mga daotan balion; apan ang Ginoo magsapnay sa mga matarong. Ang Ginoo nahibalo sa mga adlaw sa mga dili masaway, ug ang ilang panulundon magpabilin hangtod sa kahangtoran;
Ang mga mata sa Ginoo anaa sa matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang pagtuaw. Ang nawong sa Ginoo batok sa mga tigbuhat ug daotan, aron sa pagputol sa handomanan nila gikan sa yuta.
siya magtigom ug husto nga kaalam alang sa mga matarong; siya usa ka taming alang kanila nga naglakaw diha sa kaligdong, nagbantay sa mga agianan sa hustisya ug nag-atiman sa dalan sa iyang mga balaan.
“Ang Espiritu sa Ginoo ania kanako, iya akong gidihogan aron sa pagwali sa Maayong Balita ngadto sa mga kabos. Gipadala niya ako aron sa pagpahibalo sa kagawasan alang sa mga binilanggo ug sa pagpahiuli sa panan-aw sa mga buta, sa paghatag ug kagawasan ngadto sa mga dinaogdaog, sa pagpahibalo sa tuig nga gikahimut-an sa Ginoo.”
kay siya nagtakda ug adlaw kon kanus-a niya hukman ang kalibotan diha sa pagkamatarong pinaagi sa usa ka tawo nga iyang gitudlo, ug niini naghatag siya ug pasalig ngadto sa tanang mga tawo pinaagi sa pagbanhaw kaniya gikan sa mga patay.”