Kategorya
106 Mga Bersikulo sa Biblia Mahitungod sa Pagpatay
Naa sa Dios ang gahom sa kinabuhi ug kamatayon. Siya ang nagtino sa atong mga katuigan dinhi sa kalibutan ug Siya ang naghatag kanato og gininhawa. Apan, sukad pa sa sinugdanan, naa gyuy kaaway nga supak sa kabubut-on sa Ginoo ug kanunay mangita og paagi aron gub-on ang Iyang labing matahum nga binuhat: ang tawo.
Daghan ang nangamatay nga wala pa sa panahon, dili tungod kay plano sa Ginoo, kondili tungod kay mibiya sila sa Iyang katuyoan. Ang grupo sa kaaway nagplano kada adlaw aron patig-ahon ang atong mga kasingkasing, nagsabwag og kagubot: kasina, pangabugho, katapulan, kawalay pagtagad, hangtod nga mobugnaw na gyud ang atong mga kasingkasing.
Walay natawo nga gikatagana nang daan nga mopatay. Ang problema moabot kon mopili ta nga mopalayo sa Ginoo. Ang atong pagkamakasasala modala kanato ngadto sa dautan, ug kon magpadayon ta nga magkinabuhi nga wala ang Ginoo, ang atong kinabuhi mahimong gubot, hangtod nga ang atong kasingkasing morebelde na batok sa atong Magbubuhat.
Naguol ang atong Langitnong Amahan nga makita nga kada adlaw magpatayanay kita, samtang sa Iyang pulong nag-ingon, "Ayaw pagpatay" (Exodo 20:13). Ang pagpatay dili ang solusyon. Gusto ni Jesus nga motabang kanimo sa dili pa mahugawan ang imong mga kamot ug sa dili pa nimo maagwanta ang pagbasol.
Luwasa ang imong kalag gikan sa impyerno, sunda ang mga sugo sa Ginoo ug makadawat ka og kaluoy. Dili ikaw ang maghukom; si Jesus sa Nazareth lang ang atong tigpataliwala dinhi sa kalibutan. Ilha nga gilimbongan ka. Ang pagpatay dili makaluwas nimo gikan sa kamatayon, kondili modala kini sa imong kalag ngadto sa silot.
Ang pulong sa Ginoo sa Levitico 24:17 nag-ingon, "Kon ang usa ka tawo mopatay sa iyang isigkatawo, kinahanglan siyang mamatay." Paningkamuti nga magkinabuhi nga malinawon, maglakaw sa matarong nga dalan, ug ayaw pagsunod sa dautan.
Pakig-uli sa Ginoo karon, pangayo og pasaylo sa tanan nimong mga sala ug makabaton ka og kinabuhing walay katapusan sa langit, ug dili ka mag-antos sa impyerno.
Sila napuno sa tanang matang sa pagkadili matarong, pagkadaotan, kahakog, kangil-ad. Puno sila sa kasina, pagpatay, pakig-away, pagpangilad, daotang tinguha, pagpanglibak, pagdaot sa dungog;
“Kamo nakadungog nga ang mga tawo sa kanhang panahon giingnan, ‘Ayaw pagpatay ug si bisan kinsa nga makapatay mahiagom sa hukom.’ Apan sultihan ko kamo nga si bisan kinsa nga masuko batok sa iyang igsoon, mahiagom sa hukom, ug si bisan kinsa nga moingon, ‘Kuwanggol ka!’ manubag ngadto sa Sanhedrin, ug si bisan kinsa nga moingon, ‘Buang ka!’ mahiagom sa kalayo sa imperno.
Tungod niini, “Dili ka manapaw; Dili ka magpatay; Dili ka mangawat; Dili ka mangibog,” ug ang bisan unsa pa nga sugo, nalangkob niining mga pulonga nga nag-ingon, “Higugmaa ang imong isigkatawo sama sa imong kaugalingon.”
Si bisan kinsa nga magpaagas ug dugo sa tawo, pinaagi sa tawo ang iyang dugo paagason, kay gibuhat sa Dios ang tawo sama sa iyang dagway.
Ang tanan nga nagdumot sa iyang igsoon mamumuno, ug kamo nasayod nga ang matag mamumuno walay kinabuhing dayon nga nagpabilin diha kaniya.
giula nila ang dugo sa walay sala, ang dugo sa ilang mga anak nga lalaki ug sa ilang mga anak nga babaye, nga gihalad nila ngadto sa mga diosdios sa Canaan; ug ang yuta nahugawan tungod sa dugo.
“Si bisan kinsa nga modagmal sa usa ka tawo nga tungod niana mamatay kini, kinahanglan nga patyon.
Ang mga daotan naglanit sa espada ug nagbingat sa ilang pana aron sa pagpukan sa kabos ug sa nanginahanglan, sa pagpatay niadtong naglakaw sa katarong; ang ilang espada molagbas sa ilang kaugalingong kasingkasing, ug ang ilang pana mangabali.
Siya miingon kaniya, “Unsang sugoa?” Ug si Jesus miingon, “Ayaw pagpatay, Ayaw panapaw, Ayaw pangawat, Ayaw pagsaksi ug bakak,
Adunay unom ka butang nga gidumtan sa Ginoo, pito ang dulumtanan niya: mapahitas-ong mga mata, bakakon nga dila, ug mga kamot nga nag-ula ug dugo nga walay sala,
Kon ang usa ka tawo sad-an sa dugo sa lain, pakagiwa siya hangtod sa kamatayon; ayaw siya patabangi ni bisan kinsa.
Kay ikaw dili malipay sa halad nga inihaw; kon ako maghalad ug halad nga sunogon dili ikaw mahimuot. Ang halad nga dawaton sa Dios mao ang espiritu nga mapaubsanon; ang usa ka mapaubsanon ug mahinulsolon nga kasingkasing, O Dios, dili nimo isalikway.
Kay ang inyong mga kamot nahugawan sa dugo, ug ang inyong mga tudlo nahugawan sa kasal-anan; ang inyong mga ngabil nagsulti ug bakak, ang inyong dila naglitok ug mga kangil-aran.
Nangandoy kamo apan wala kamo makabaton. Nagpatay kamo ug tawo ug nasina apan wala kamo makaangkon. Nakig-away kamo ug nakiggubat. Wala kamo makabaton tungod kay wala man kamo mangayo.
Ug dayag kaayo ang mga buhat sa unod nga mao kini: salawayong pakighilawas, kahugaw, kaulag, Karon, ako, si Pablo, magsulti kaninyo nga kon magpatuli gani kamo, si Cristo dili magpulos kaninyo. pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok, kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios.
Apan kon tuyoon niya pagpatay ang usa ka tawo pinaagi sa lipot, kuhaa siya gikan sa akong halaran aron mamatay siya.
Gitan-aw nako ang mga mabudhion, ug nasubo ako, tungod kay sila wala magtuman sa imong mga sugo.
Ang mga tawo nga giuhaw ug dugo nagdumot kaniya nga dili masaway, ug ang daotan nangita sa iyang kinabuhi.
panahon sa pagpatay, ug panahon sa pag-ayo; panahon sa paglumpag, ug panahon sa pagtukod;
“Apan kon adunay tawo nga magdumot sa iyang isigkatawo ug mag-atang niini ug mohasmag kaniya, ug samaran niya siya ug mamatay, ug siya mokagiw padulong sa usa niining mga siyudad, ang mga kadagkoan sa iyang siyudad magpaadto ug ipakuha siya gikan didto ug itugyan siya sa kamot sa manimalos sa dugo aron mamatay siya. Ang inyong mata dili maluoy kaniya apan puoha ninyo gikan sa Israel ang sala sa dugo nga walay sala aron mamaayo ang inyong kahimtang.
Ayaw ako itugyan sa kabubut-on sa akong mga kaaway, kay ang mga saksi nga bakakon nakigbatok kanako, ug sila nagpangusmog kabangis.
“Nakadungog kamo nga kini giingon, ‘Mata bayrag mata ug ngipon bayrag ngipon.’ Apan sultihan ko kamo, ayaw ninyo balosi ang daotan. Apan kon may mosagpa kanimo sa tuo nimong aping, itaon kaniya ang pikas usab,
Kon sila moingon, “Uban kanamo, mangatang kita aron sa pag-ula ug dugo, atong patyon sa walay kukaluoy ang walay sala; sama sa Sheol, lamyon nato sila nga buhi ug tibuok, sama niadtong nanganaog ngadto sa Gahong;
Tungod kay ang silot batok sa daotan nga buhat wala man himoa dayon, ang kasingkasing sa mga anak sa mga tawo hingpit nga nahiluna sa pagbuhat ug daotan.
Luwasa ako, O Ginoo, gikan sa mga tawo nga daotan; panalipdi ako gikan sa bangis nga mga tawo Ipahulog sa ibabaw nila ang mga nagbaga nga uling! Ipatambog sila ngadto sa mga gahong diin sila dili na makagula! Ayaw palamposa dinhi sa yuta ang mga tigbutangbutang; ipahiagom dayon ang daotan ngadto sa bangis nga tawo! Nasayod ako nga ang Ginoo naglaban sa katungod sa mga sinakit, ug nagpahamtang sa hustisya alang sa mga nangkinahanglan. Ang mga matarong magpasalamat gayod sa imong ngalan; ang mga matarong mopuyo diha sa imong atubangan. nga naglaraw ug mga buhat nga daotan diha sa ilang kasingkasing, ug sa kanunay nag-aghat sa pagpakiggubat.
Ang mga pulong sa daotan nag-atang alang sa dugo, apan ang baba sa matarong magluwas sa katawhan.
Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.”
Sa diha nga bayawon ninyo ang inyong mga kamot, tagoon nako ang akong mga mata gikan kaninyo; bisan ug maghimo pa kamo ug daghang mga pag-ampo, dili ako mamati; ang inyong mga kamot puno sa dugo.
Ug si Jesus miingon kaniya, “Iuli sa sakoban ang imong espada kay ang tanang mogamit ug espada mamatay sa espada.
Naghugpong sila sa ilang kaugalingon, nagtago sila, nagbantay sila sa akong mga lakang. Samtang nag-atang sila alang sa akong kinabuhi,
“Ang mga amahan kinahanglang dili patyon tungod sa mga anak, o ang mga anak patyon tungod sa mga amahan. Ang matag usa patyon tungod sa iyang kaugalingong sala.
Siya gayod mao ang midala sa atong mga sala diha sa iyang lawas ngadto sa kahoy, aron kita mamatay ngadto sa sala ug mabuhi ngadto sa pagkamatarong. Pinaagi sa iyang mga samad kamo nangaayo.
Unya si Sarai miingon kang Abram, “Ang sayop maanaa unta kanimo. Akong gihatag ang akong ulipon nga babaye sa imong mga bukton, ug sa pagkakita niya nga nagsamkon na siya, gitan-aw niya ako uban ang pagtamay. Maghukom unta ang Ginoo tali kanako ug kanimo.”
Andama ang pagpatay sa iyang mga anak nga lalaki tungod sa kasal-anan sa ilang mga amahan, kay tingali unya ug manindog sila ug manag-iya sa yuta, ug ang kalibotan pun-on sa mga siyudad.”
Sa diha nga mabuhat ang hustisya, kalipay kini sa matarong, apan kapukanan sa tigbuhat ug daotan.
Balia ang bukton sa daotan ug sa tigbuhat ug daotan; siksika ang iyang pagkadaotan hangtod nga wala ka nay makaplagan.
“ ‘Tinunglo ang mopatay sa iyang isigkatawo sa hilom.’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’ “ ‘Tinunglo ang modawat ug suborno aron sa pagpatay sa usa ka tawo nga walay sala.’ Ug ang tanang katawhan moingon, ‘Amen!’
Busa bisan unsa nga buot ninyo nga buhaton sa mga tawo kaninyo, buhata ngadto kanila, kay mao kini ang Balaod ug ang mga Propeta.
Ang tawo nga daling masuko magbuhat ug binuang, apan ang tawo nga maalamon mapailubon.
Ang tanang daotan sa yuta gisalikway nimo sama sa taya; busa gihigugma nako ang imong mga pagpamatuod.
Kay ang Ginoo moanhi gikan sa iyang dapit aron sa pagsilot sa mga nagpuyo sa yuta tungod sa ilang kasal-anan, ang yuta mopakita sa dugo nga gipaagas diha kaniya, ug dili na motabon sa iyang mga patay.
O pamatyon unta nimo ang mga daotan, O Dios, ug ang mga tawo nga giuhaw sa dugo magpalayo unta kanako, Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; ikaw nakasabot sa akong mga hunahuna gikan sa layo. mga tawo nga nagsulti ug daotan batok kanimo, nga nagbayaw sa ilang kaugaligon batok kanimo alang sa daotan. Wala ba nako kasilagi ang nasilag kanimo, O Ginoo? Ug wala ba nako dumti ang mialsa batok kanimo? Gikasilagan ko sila sa hingpit nga kasilag; giisip ko sila nga akong mga kaaway.
“Kon ang usa ka tawo magdagmal sa iyang ulipon nga lalaki o sa iyang ulipon nga babaye pinaagi sa bunal ug ang ulipon mamatay diha sa iyang mga kamot, kinahanglan nga silotan siya. Apan kon ang ulipon mabuhi sa usa o duha ka adlaw, dili siya silotan kay ang ulipon iyang katigayonan.
Apan ikaw, O Dios, magtambog kanila ngadto sa gahong sa pagkalaglag; ang mga madugoon ug limbongan dili mabuhi sa katunga sa ilang mga adlaw. Apan ako mosalig kanimo.
Ang kaalam maayo pa kay sa mga hinagiban sa gubat, apan ang usa ka makasasala nakalaglag ug daghang maayo.
Kay kon mopasaylo kamo sa mga tawo sa ilang mga kalapasan, pasayloon usab kamo sa inyong langitnong Amahan apan kon dili man kamo mopasaylo sa mga tawo sa ilang mga kalapasan, ang inyong Amahan dili usab mopasaylo sa inyong mga kalapasan.
Dili kini mao ang kaalam nga naggikan sa kahitas-an kondili yutan-on, tawhanon ug yawan-on.
“Kon diha sa yuta nga gihatag sa Ginoo kaninyo aron panag-iyahon, adunay tawo nga makit-an nga gipatay nga nagbuy-od sa hawan nga patag ug wala mahibaloi kon kinsa ang nagpatay kaniya, “Sa diha nga moadto kamo sa pagpakiggubat batok sa inyong mga kaaway, ug ang Ginoo nga inyong Dios magtugyan kanila nganha sa inyong mga kamot ug mabihag ninyo sila ug makakita ikaw sa taliwala sa mga binihag ug usa ka babaye nga maanyag ug maibog ikaw kaniya ug pangasaw-on nimo siya, dad-on nimo siya sa imong balay ug kiskisan niya ang iyang ulo ug putlan niya ang iyang mga kuko. Ug huboon niya ang iyang bisti sa pagkabinihag ug magpabilin siya sa imong balay ug magbangutan siya tungod sa iyang amahan ug sa iyang inahan sulod sa usa ka bulan. Ug human niadto moduol ikaw kaniya ug ikaw mahimo niyang bana ug siya mahimo nga imong asawa. Ug kon ikaw dili mahimuot kaniya, palakta siya bisan asa siya buot moadto. Apan ayaw siya ibaligya tungod sa salapi. Ayaw siya isipa nga ulipon kay gipakaulawan nimo siya. “Kon ang usa ka tawo adunay duha ka asawa, ang usa gihigugma ug ang usa wala higugmaa, ug silang duha manganak, ang gihigugma ug ang wala higugmaa, ug kon ang anak nga lalaki nga kamagulangan iya niadtong wala higugmaa, sa adlaw nga bahinon niya ang iyang katigayonan ingon nga panulundon sa iyang mga anak nga lalaki, dili niya isipon nga kamagulangan ang anak sa iyang gihigugma ingon nga pinalabi kay sa anak nga lalaki sa wala higugmaa nga mao ang kamagulangan. Apan kinahanglang ilhon niya ang kamagulangan, ang anak sa wala higugmaa pinaagi sa paghatag kaniya ug duha ka bahin sa tanan nga anaa kaniya kay siya mao ang sinugdan sa iyang kusog, ang katungod sa pagkapanganay iya. “Kon ang usa ka tawo adunay anak nga lalaki nga gahi ug ulo ug masupilon, nga dili motuman sa tingog sa iyang amahan o sa tingog sa iyang inahan ug bisan ilang gipanton siya dili siya mamati kanila, kuptan siya sa iyang amahan ug sa iyang inahan ug dad-on siya ngadto sa mga kadagkoan sa iyang siyudad, sa ganghaan sa dapit diin didto siya magpuyo. ang inyong mga kadagkoan ug ang inyong mga maghuhukom manggula ug sukdon nila ang gilay-on sa mga siyudad nga naglibot kaniya nga gipatay. Ug moingon sila sa mga kadagkoan sa siyudad, ‘Kining among anak nga lalaki gahi ug ulo ug masupilon, dili siya motuman sa among tingog, siya palakaon ug palahubog.’ Ug ang tanan nga mga tawo sa iyang siyudad magbato kaniya ngadto sa kamatayon. Sa ingon niini puohon ninyo ang daotan gikan sa inyong taliwala ug ang tibuok nga Israel mamati ug mahadlok. “Ug kon ang usa ka tawo makasala ug angayng silotan sa kamatayon ug siya patyon ug bitayon ninyo diha sa usa ka kahoy, ang iyang lawas kinahanglan dili magpabilin sa kahoy sa tibuok gabii, apan ilubong ninyo siya nianang maong adlaw kay ang tawong gibitay tinunglo sa Dios. Ayaw hugawi ang inyong yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios ingon nga panulundon. Unya ang mga kadagkoan sa siyudad nga labing duol sa tawo nga gipatay magkuha ug usa ka nating baka nga baye nga wala pa magamit ug wala pa masangoni ug yugo. Ug ang mga kadagkoan niadtong siyudara magdala sa nating baka nga baye ngadto sa usa ka walog nga may nag-agas nga tubig, nga wala pa gayod madaro o mapugsi, ug ilang lunggoan sa liog ang nating baka nga baye didto sa walog. Ug ang mga pari nga mga kaliwat ni Levi manuol kay ang Ginoo nga inyong Dios nagpili kanila aron sa pag-alagad kaniya ug sa pagpanalangin diha sa ngalan sa Ginoo, ug pinaagi sa ilang pulong husayon ang tanang panaglalis ug ang tanang pagpamun-og. Ug ang tanang kadagkoan niadtong siyudara nga labing duol sa tawong gipatay manghunaw sa ilang mga kamot ibabaw sa nating baka nga baye nga gilunggoan sa liog didto sa walog. Ug sila magpamatuod, ‘Ang among mga kamot wala magpaagas niining dugoa o ang among mga mata nakakita niini nga gipaagas. Pasayloa, O Ginoo, ang imong katawhan nga Israel nga imong gitubos, ug ayaw itugot nga ang dugo sa walay sala magpabilin taliwala sa imong katawhan nga Israel apan itugot nga ang sala tungod sa dugo mapasaylo gikan kanila.’ Sa ingon niini papason ninyo ang sala sa dugo nga walay sala gikan sa inyong taliwala, sa diha nga magbuhat kamo niadtong matarong sa panan-aw sa Ginoo.
Ang daotan magbantay sa mga matarong ug magtinguha sa pagpatay kaniya. Ang Ginoo dili mobiya kaniya diha sa iyang gahom, o pasagdan nga silotan siya sa dihang hukman siya.
busa karon, ikaw nga nanudlo sa uban, dili ba nimo tudloan ang imong kaugalingon? Ikaw nga nagwali batok sa pagpangawat, mangawat ba ikaw?
Ang ilang mga tiil managan padulong sa kadaotan, ug sila magdali sa pagpaagas sa dugo sa walay sala; ang ilang mga hunahuna, hunahuna sa kasal-anan, kasub-anan ug kalaglagan anaa sa ilang mga dalan. Sila wala mahibalo sa dalan sa pakigdait, ug walay hustisya diha sa ilang mga agaianan; sila naghimo sa ilang mga dalan nga likoliko, walay naglakaw niini nga nakaila ug pakigdait.
Ingon usab niana ang buhaton kaninyo sa akong Amahan nga langitnon kon ang matag usa kaninyo dili mopasaylo sa inyong igsoon gikan sa inyong kasingkasing.”
Ang tawo nga bangis nagdani sa iyang isigkatawo, ug naggalgal kaniya diha sa dalan nga dili maayo.
Nganong mag-ingon man ang mga nasod, “Hain ba ang ilang Dios?” Itugot nga ang pagbalos sa dugo sa imong mga alagad nga ilang gipaagas mahibaloan sa mga nasod atubangan sa among mga mata!
pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok,
Sultihan ko kamo, nga sa adlaw sa paghukom ang mga tawo maghatag unya ug husay alang sa matag pulong nga walay pulos nga ilang gilitok,
Gibaid nila ang ilang mga dila sama sa dila sa bitin, ug sa ilalom sa ilang mga ngabil anaa ang kalala sa bitin. Selah
“Ang ilang mga tiil abtik sa pagpaagas ug dugo, ang kalaglagan ug kaalaotan anaa sa ilang mga dalan ug sa dalan paingon sa kalinaw, wala nila mahibaloi.”
O anak nga babaye sa Babilonia, ikaw nga tiglaglag, Magmalipayon siya nga magbalos kanimo sa imong nahimo kanamo! Magmalipayon siya nga nagkuha sa imong mga kabataan ug mibunal kanila ngadto sa bato!
apan ang mga daotan hinginlan gikan sa yuta, ug ang mabudhion ibton gikan niini.
Unsay buot ninyong ipasabot sa inyong pagdugmok sa akong katawhan pinaagi sa paggaling sa nawong sa mga kabos?” nag-ingon ang Ginoong Dios sa mga panon.
Ayaw pagpalabi sa pagpakadaotan, o sa pagpakabuang. Nganong magpakamatay man ikaw sa dili pa ang imong panahon?
Laglagon nimo kadtong nagsulti ug mga bakak; ang Ginoo nagdumot sa mga tawong madugoon ug mga malimbongon.
Tudloi ako sa imong dalan, O Ginoo, ug tultoli ako sa patag nga agianan tungod sa akong mga kaaway. Ayaw ako itugyan sa kabubut-on sa akong mga kaaway, kay ang mga saksi nga bakakon nakigbatok kanako, ug sila nagpangusmog kabangis.
Siya nga naglakaw nga matarong ug nagsulti nga ligdong, nga nagtamay sa ganansiya gikan sa mga pagpanglupig, nga nagsawilik sa iyang mga kamot aron dili modawat ug suborno, nga nagsampong sa iyang mga dalunggan gikan sa pagpamati mahitungod sa pagpaagas ug dugo, ug nagpiyong sa iyang mga mata gikan sa pagtan-aw sa daotan,
Pakighigala dayon sa imong magsusumbong samtang nagkuyog pa kamo sa dalan kay tingali unya ug itugyan ikaw sa imong magsusumbong ngadto sa maghuhukom ug ang maghuhukom magtugyan kanimo ngadto sa bantay ug bilanggoon ikaw. Sa pagkatinuod, sultihan ko ikaw nga dili ka gayod makagula gikan didto hangtod nga mabayran na nimo ang kataposang sensilyo.
Modangat unta sa imong atubangan ang pag-agulo sa mga binilanggo; sumala sa dako nimong gahom panalipdi kadtong mga gihukman sa kamatayon!
Ayaw itugyan ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa sala ingon nga galamiton sa pagkadili matarong, hinuon itugyan ang inyong kaugalingon ngadto sa Dios ingon nga mga tawo nga nabuhi gikan sa kamatayon ug ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa Dios ingon nga mga galamiton sa pagkamatarong.
Diha sa dalan sa pagkamatarong anaa ang kinabuhi, ug diha sa dalan niini walay kamatayon.
Tungod kay wala siya mahinumdom sa pagpakita ug kaluoy, hinuon gilutos niya ang tawong kabos ug nanginahanglan ug ang nagmagul-anon sa kasingkasing ngadto sa ilang kamatayon.
Ayaw kamo pagpahisalaag, “Ang daotang pakig-uban makadaot sa maayong pamatasan.”
Ang kalapasan nagsulti ngadto sa daotan sulod sa iyang kasingkasing; walay pagkahadlok sa Dios sa atubangan sa iyang mga mata. Padayona ang imong gugmang walay paglubad ngadto sa mga nakaila kanimo, ug ang imong kaluwasan ngadto sa matarong ug kasingkasing! Ayaw itugot nga ang tiil sa mapahitas-on moabot kanako, o ang kamot sa daotan dili unta mag-abog kanako. Didto ang mga tigbuhat ug kadaotan mangapukan; itukmod sila ug dili sila makabangon. Kay nag-ulog-ulog siya diha sa iyang kaugalingong nga mata, nga ang iyang kadaotan dili makaplagan ug dili dumtan. Ang mga pulong sa iyang baba daotan ug malimbongon; mihunong siya sa pagkamaalamon ug sa pagbuhat ug maayo. Naglaraw siya ug daotan diha sa iyang higdaanan; nagpahimutang siya diha sa usa ka dalan nga dili maayo; ug wala niya dumti ang daotan.
“Matngoni ninyo nga walay usa niining mga gagmay nga inyong tamayon kay sultihan ko kamo nga didto sa kalangitan ang ilang mga anghel kanunayng nagsud-ong sa nawong sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Ang ilang mga lawa dili mangahimo nga mga bisti; ang mga tawo dili magtabon sa ilang kaugalingon pinaagi sa ilang mga buhat. Ang ilang mga buhat mao ang mga buhat sa kadaotan, ug ang mga buhat sa pagpanglupig anaa sa ilang mga kamot.
Ug ang Ginoo miingon kaniya, “Dili kana mahitabo! Si bisan kinsa nga mopatay kang Cain panimaslan ug pito ka pilo.” Ug gibutangan sa Ginoo ug patik si Cain aron siya dili patyon ni bisan kinsa nga makakita kaniya.
Ang matarong maglipay sa dihang makita niya ang panimalos; manghugas siya sa iyang mga tiil diha sa dugo sa mga daotan.
Ingon sa nasulat, “Tungod kanimo gipamatay kami sa tibuok nga adlaw; giisip kami nga daw mga karnero nga ihawonon.”
Siya nga maghimong matarong sa daotan ug siya nga maghukom sa matarong managsama nga dulumtanan sa Ginoo.
Ang Ginoo nagsulay sa matarong ug sa daotan, ug ang iyang kalag nagdumot niadtong nahigugma sa pagpanglupig.
Bantayi ako, O Ginoo, gikan sa mga kamot sa daotan; panalipdi ako gikan sa bangis nga tawo nga naglaraw sa pagpapandol sa akong mga tiil.
“Unya ang Hari moingon kanila nga diha sa iyang wala, ‘Pahawa gikan kanako, kamong mga tinunglo, ngadto sa kalayong walay kataposan nga gitagana alang sa yawa ug sa iyang mga anghel,
Apan kini usa ka katawhan nga gikawatan ug gitulisan, silang tanan nalit-ag sa mga gahong, ug sila gitagoan diha sa mga bilanggoan; sila nahimong tukbonon nga walay si bisan kinsa nga makaluwas, mga inilog nga walay makaingon, “Iuli!”
Sa diha nga ang matarong modaog, adunay dakong himaya; apan sa diha nga ang daotan mobarog, ang mga tawo magtago sa ilang kaugalingon.
Ang magbutangbutang sa iyang silingan diha sa tago laglagon nako. Ang mapahitas-on nga tinan-awan ug ang mapalabilabihon nga kasingkasing dili nako maantos.
Palayo gikan sa usa ka bakak nga sumbong ug ayaw patya ang walay sala ug ang matarong kay dili ko gayod palingkawason ang daotan.
panahon sa paghigugma, ug panahon sa pagdumot; panahon pakiggubat ug panahon alang sa pakigdait.
Alang sa buangbuang ang pagbuhat ug sayop sama sa usa ka dula, apan ang maalamon nga paggawi kalipay sa usa ka tawo nga may panabot.
Apan alang sa mga talawan, sa mga walay pagtuo, sa mga dulumtanan, sa mga mamumuno, ug sa mga makihilawason, sa mga salamangkiro ug sa mga nagsimba ug mga diosdios, ug sa tanang mga bakakon, ang ilang bahin anaa sa linaw nga nagdilaab sa kalayo ug asupri, nga mao ang ikaduhang kamatayon.”
“Kamo nakadungog nga ang mga tawo sa kanhang panahon giingnan, ‘Ayaw pagpatay ug si bisan kinsa nga makapatay mahiagom sa hukom.’
Kon ang kawatan maabtan nga nanglungkab ug gikulata unya mamatay, walay pakasad-on sa iyang dugo.
Ug nakiggubat sila batok sa Midian, sumala sa gisugo sa Ginoo kang Moises, ug gipatay nila ang tanang lalaki.
Busa karon, pamatya ninyo ang tanang lalaki nga kabataan ug pamatya ninyo ang tanang babaye nga nakasinati ug lalaki pinaagi sa pagdulog kaniya.
ug dili sama kang Cain nga iya sa daotan ug mipatay sa iyang igsoon. Ug nganong gipatay man niya ang iyang igsoon? Tungod kay daotan man ang iyang binuhatan ug matarong ang iyang igsoon.