Kategorya
MGA GAWANG BERSIKULO
Sa Biblia, daghan kaayong mga bersikulo nga makapa-gaan sa atong kasingkasing, mga bersikulo nga makahatag nato og kusog. Kining mga bersikuloha, ato gyud ning i-share sa atong mga minahal sa kinabuhi, ug bisan sa social media. Dako kaayo ning panalangin para nato, inspirasyon gikan sa Ginoo aron kita matukod ug magiyahan paduol Niya. Sama aning Josue 1:9, "Magmalig-on ka ug magmaisogon; ayaw kahadlok o maluya, kay ang Ginoo nga imong Dios magauban kanimo bisan asa ka moadto." (Josue 1:9) Makita nato nga ang Ginoo, pinaagi sa Iyang pulong, nagasugo nato nga magmalig-on kay Siya uban kanato. Sama aning nindot nga bersikulo, daghan pa gyud ka makakita dinhi nga makausab sa imong kinabuhi.
Unya misulti pag-usab si Jesus kanila nga nag-ingon, “Ako mao ang kahayag sa kalibotan. Siya nga magsunod kanako dili gayod maglakaw sa kangitngit, hinuon makabaton siya sa kahayag sa kinabuhi.”
Kay ang sugo maoy usa ka lampara, ug ang pagtudlo usa ka suga, ug ang mga pagbadlong aron sa pagpanton maoy dalan sa kinabuhi,
Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano.
“Kamo mao ang kahayag sa kalibotan. Ang siyudad nga mahimutang sa ibabaw sa bungtod dili gayod matago. Ang mga tawo dili usab magdagkot ug suga aron ibutang kini sa ilalom sa gantangan kondili sa ibabaw sa tungtonganan ug kini moiwag kanilang tanan nga anaa sa sulod sa balay. Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
Ug napamatud-an pa gayod ang pulong sa propesiya nga among gibatonan. Maayo nga inyong himoon ang pagtagad niini sama sa usa ka suga nga nagsiga sa ngitngit nga dapit, hangtod magsingabot na ang adlaw ug mosubang ang bituon nga kabugason diha sa inyong mga kasingkasing.
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
kay bisan tuod kangitngit kamo kaniadto, karon kahayag na kamo tungod sa Ginoo. Pagkinabuhi kamo ingon nga mga anak sa kahayag, kay ang bunga sa kahayag makita diha sa tanang maayo ug matarong ug matuod,
Diha kaniya ang kinabuhi, ug ang kinabuhi mao ang kahayag alang sa mga tawo. Usa sa duha nga nakadungog sa pagsulti ni Juan ug misunod kang Jesus, mao si Andres nga igsoon ni Simon Pedro. Ug iyang nakaplagan pag-una ang iyang igsoon nga si Simon ug giingnan, “Nakaplagan namo ang Mesias” (nga sa ato pa, Cristo). Gidala niya siya ngadto kang Jesus. Ug si Jesus mitan-aw kaniya ug miingon, “Ikaw si Simon nga anak ni Juan. Tawgon na ikaw ug Cefas” (nga sa ato pa, Pedro). Sa pagkasunod nga adlaw si Jesus buot moadto sa Galilea. Ug gikahibalag niya si Felipe ug giingnan, “Sunod kanako.” Ug si Felipe taga-Betsaida, ang lungsod nila ni Andres ug Pedro. Unya gikahibalag ni Felipe si Natanael, ug giingnan siya, “Among gikahibalag siya nga gihisgotan sa gisulat ni Moises diha sa Balaod ug sa mga Propeta usab. Siya si Jesus nga Nazaretnon, ang anak ni Jose.” Ug si Natanael miingon kaniya, “Aduna bay maayo nga naggikan sa Nazaret?” Si Felipe miingon kaniya, “Dali ug tan-awa.” Ug nakita ni Jesus si Natanael nga nagpaingon kaniya ug miingon mahitungod kaniya, “Tan-awa, aniay usa ka tinuod nga Israelinhon nga diha kaniya walay pagpanglimbong!” Ug si Natanael miingon kaniya, “Giunsa man nimo pagkaila kanako?” Si Jesus mitubag kaniya, “Sa wala pa ikaw tawga ni Felipe, samtang nagpasilong ikaw sa kahoyng igera, nakita ko ikaw.” Ug si Natanael mitubag kaniya, “Rabi, ikaw mao ang Anak sa Dios! Ikaw mao ang Hari sa Israel!” Ug ang kahayag nagdan-ag diha sa kangitngit ug ang kangitngit wala makabuntog niini.
Kini mao ang mensahe nga among nadungog gikan kaniya ug among gisangyaw kaninyo nga ang Dios kahayag ug diha kaniya wala gayoy kangitngit. Kon kita mag-ingon nga may pakig-ambitay kita uban kaniya apan naglakaw kita diha sa kangitngit, namakak kita ug wala magsubay sa kamatuoran. Apan kon kita naglakaw diha sa kahayag, ingon nga siya anaa sa kahayag, kita may pakig-ambitay sa usa ug usa, ug ang dugo ni Jesus nga iyang Anak naghinlo kanato gikan sa tanang sala.
Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod.
Apan ang agianan sa matarong sama sa kahayag sa kaadlawon, nga nag-anam ug kahayag ang pagdan-ag hangtod sa pag-abot sa kabuntagon.
Tindog, sidlak; kay ang imong kahayag miabot na, ug ang himaya sa Ginoo misubang nganha kanimo.
O ipadan-ag ang imong kahayag ug ang imong kamatuoran; pamandoa sila kanako; ipahatod ako nila ngadto sa imong bungtod nga balaan, ug ngadto sa imong puluy-anan!
ingon nga gilamdagan ang mga mata sa inyong kasingkasing, aron inyong masayran kon unsa ang paglaom diha sa iyang pagtawag kaninyo, kon unsa ang mga bahandi sa iyang mahimayaong panulundon diha sa mga balaan,
maghatag sa mga pasalamat ngadto sa Amahan nga mao ang naghimo kanato nga takos sa pag-ambit sa panulundon sa mga balaan diha sa kahayag. Siya mao ang nagluwas kanato gikan sa gahom sa kangitngit ug nagbalhin kanato ngadto sa gingharian sa iyang pinalanggang Anak,
Apan kamo mao ang usa ka pinili nga kaliwat, harianong pagkapari, ang balaan nga nasod, ang katawhan nga iya sa Dios, aron kamo magmantala sa kahibulongang mga buhat niya nga nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang katingalahang kahayag.
Ang katawhan nga naglakaw sa kangitngit nakakita ug usa ka dakong kahayag, kadtong nagpuyo diha sa yuta nga hilabihan kangitngit, sa ibabaw nila misidlak ang kahayag.
Si Jesus miingon kanila, “Ang kahayag anaa pa uban kaninyo sa mubo nga panahon. Panglakaw kamo samtang anaa pa kaninyo ang kahayag, kay tingali unya ug maapsan kamo sa kangitngit. Siya nga maglakaw sa kangitngit dili mahibalo kon asa siya padulong. Samtang anaa pa kaninyo ang kahayag, salig kamo sa kahayag aron mahimo kamong mga anak sa kahayag.” Sa nakasulti na si Jesus niini, siya mibiya ug mitago gikan kanila.
“Ako mao ang Ginoo, ako nagtawag kanimo diha sa pagkamatarong, ako nagkupot sa imong kamot ug nagbantay kanimo; ako naghatag kanimo ngadto sa katawhan ingon nga usa ka kasabotan, usa ka suga ngadto sa kanasoran, aron sa pagpabuka sa mga mata nga buta, aron sa pagpagula sa mga binilanggo gikan sa bilanggoan, gikan sa bilanggoan niadtong naglingkod diha sa kangitngit.
ang mga lagda sa Ginoo matarong, naglipay sa kasingkasing; ang kasugoan sa Ginoo lunsay, nagdan-ag sa mga mata;
ang mga tawo nga nagpuyo taliwala sa kangitngit nakakita ug dakong kahayag, ug kanila nga nagpuyo sa yuta ug sa landong sa kamatayon midan-ag ang kahayag.”
Unsaon man sa usa ka batan-on nga magpabiling hinlo ang iyang dalan? Pinaagi sa pagmatngon niini sumala sa imong pulong.
Ikaw mohukom sa usa ka butang, ug kini tukoron alang kanimo, ug ang kahayag modan-ag diha sa imong mga dalan.
Ug ang hukom mao kini, nga ang kahayag mianhi sa kalibotan apan ang kangitngit maoy gihigugma sa mga tawo labaw kay sa kahayag kay daotan man ang ilang mga binuhatan. Kini siya miadto kang Jesus sa gabii ug miingon kaniya, “Rabi, nasayod kami nga ikaw usa ka magtutudlo nga gikan sa Dios, kay wala gayoy makahimo niining mga milagro nga imong gihimo gawas lamang kon ang Dios anaa uban kaniya.” Kay ang tanan nga nagbuhat ug daotan nagdumot sa kahayag, ug dili moduol sa kahayag, kay tingali unya ug madayag ang ilang mga binuhatan. Apan kadtong nagbuhat sa matuod moadto sa kahayag aron ikapadayag nga ang iyang mga binuhatan nahimo diha sa Dios.
kon ibubo nimo ang imong kalag ngadto sa gigutom ug tagbawon ang tinguha sa mga sinakit, ang imong kahayag mosubang sa kangitngitan, ug ang imong kadulom mahimong sama sa kaudtohan.
Kay ang Dios nga nag-ingon, “Gikan sa kangitngit mosidlak ang kahayag,” mao ang nagsidlak dinhi sa among mga kasingkasing aron paghatag sa kahayag sa kahibalo sa himaya sa Dios diha sa nawong ni Jesu-Cristo.
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
pinaagi sa malumong kaluoy sa atong Dios sa dihang moabot kanato ang adlaw gikan sa kahitas-an, aron paghatag ug kahayag ngadto sa mga naglingkod diha sa kangitngit ug sa landong sa kamatayon, aron sa pagtultol sa atong mga tiil ngadto sa dalan sa pakigdait.”
Ngadto sa mga matarong mosiga ang kahayag diha sa kangitngit, ang Ginoo puno sa grasya, maluluy-on ug matarong.
Si Jesus mitubag kaniya, “Ako mao ang dalan ug ang kamatuoran ug ang kinabuhi, walay si bisan kinsa nga makaadto sa Amahan, kon dili pinaagi kanako.
Ang kahayag gipadan-ag alang sa mga matarong, ug ang kalipay alang sa mga ligdong ug kasingkasing.
Kinsa ba kaninyo ang adunay kahadlok sa Ginoo ug nagtuman sa tingog sa iyang sulugoon, nga naglakaw diha sa kangitngit ug walay kahayag, apan nagsalig diha sa ngalan sa Ginoo ug naglaom diha sa iyang Dios?
siya miingon, “Gaan ra kaayo nga butang nga ikaw mahimong akong sulugoon aron sa pagbangon sa mga banay ni Jacob, ug sa pagpabalik sa salin sa Israel; ako maghatag kanimo ngadto sa kanasoran ingon nga suga, aron ang akong kaluwasan moabot ngadto sa kinatumyan sa yuta.”
Siya magpadayag sa imong pagkamatarong ingon sa kahayag, ug sa imong katungod ingon sa udtong tutok.
“Ang mata mao ang suga sa lawas. Busa kon maayo ang imong mata, ang tibuok nimong lawas mapuno sa kahayag; apan kon masakiton ang imong mata, ang tibuok nimong lawas mapuno sa kangitngit. Busa kon ang kahayag nga anaa kanimo kangitngit diay, pagkadako gayod sa maong kangitngit!
apan ang tanang butang nga nabutyag pinaagi sa kahayag nadayag kay ang tanang nadayag kahayag. Busa kini giingon: “Pagmata, ikaw nga natulog, ug bangon gikan sa mga patay, ug dan-agan ikaw ni Cristo.”
Ang kinatibuk-an sa imong pulong kamatuoran, ug ang matag usa sa imong matarong nga mga tulumanon molungtad hangtod sa kahangtoran.
ayaw kalimot ug ayaw pagtipas gikan sa mga pulong sa akong baba. Batoni ang kaalam; batoni ang pagpanabot. Ayaw siya biyai ug siya manalipod kanimo; higugma siya, ug siya magbantay kanimo. Ang sinugdanan sa kaalam mao kini: Batoni ang kaalam, ug bisan unsay imong makuha, batoni ang pagpanabot.
Ug kitang tanan, nga dili tinabonan ang nawong, sa nagsud-ong kita sa himaya sa Ginoo sama diha sa salamin, giusab kita ngadto sa pagkasama sa iyang dagway gikan sa himaya ngadto sa himaya kay kini gikan man sa Ginoo, ang Espiritu.
aron mahimo kamong putli ug dili masaway, mga anak sa Dios nga walay buling taliwala sa usa ka hiwi ug sukihan nga kaliwatan, nga sa taliwala nila kamo magsidlak ingon nga mga kahayag dinhi sa kalibotan, nga nagpadayon sa pagtanyag sa pulong alang sa kinabuhi, aron nga sa adlaw unya ni Cristo ako mapasigarbohon nga ako wala diay magdagan nga walay pulos o maghago nga walay pulos.
Kay giluwas nimo ang akong kalag gikan sa kamatayon, ang akong mga tiil gikan sa pagkahulog, aron ako maglakaw sa atubangan sa Dios diha sa kahayag sa kinabuhi.
Kay ang pulong sa Dios buhi ug naglihok, hait pa kay sa espada nga duhay sulab, modulot lahos ngadto sa nag-ulang sa kalag ug espiritu, sa mga lutahan ug sa mga kauyokan ug motugkad sa mga hunahuna ug katuyoan sa kasingkasing.
Ang adlaw dili na mao ang imong kahayag panahon sa adlaw, o ingon nga kahayag modan-ag ang bulan kanimo sa gabii; apan ang Ginoo mao ang imong kahayag nga walay kataposan, ug ang imong Dios mao ang imong himaya. Kay tan-awa, ang kangitngit motabon sa yuta ug ang baga nga kangitngit sa mga katawhan; apan ang Ginoo mosidlak nganha kanimo, ug ang iyang himaya makita sa ibabaw nimo. Ang imong adlaw dili na mosalop, o ang imong bulan moawop, kay ang Ginoo mao ang imong kahayag nga walay kataposan, ug ang mga adlaw sa imong pagbangutan taposon.
Ug nausab ang iyang dagway sa ilang atubangan, ang iyang nawong midan-ag sama sa adlaw, ug ang iyang bisti miamag sa kaputi sama sa kahayag.
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Kay kamong tanan mga anak sa kahayag ug mga anak sa adlaw. Dili kita iya sa kagabhion o sa kangitngit,
Ang kagabhion hapit na matapos ug ang adlaw nagsingabot na. Busa isalikway nato ang mga buhat sa kangitngit ug isul-ob nato ang mga hinagiban sa kahayag.
Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,
Ako maggiya sa mga buta diha sa usa ka dalan nga wala nila mahibaloi, sa mga agianan nga wala nila mahibaloi giyahan nako sila. Ako maghimo sa kangitngit nga kahayag sa ilang atubangan, ug ang mga gansanggansangon nga mga dapit mapatag. Mao kining mga butanga ang akong buhaton, ug dili nako sila biyaan.
Ayaw paglipay batok kanako, O akong kaaway; sa diha nga ako mapukan, mobangon ako; sa diha nga ako molingkod sa kangitngit, ang Ginoo mao ang kahayag alang kanako. Antoson nako ang kapungot sa Ginoo kay nakasala man ako batok kaniya, hangtod nga siya maglaban kanako, ug magpahamtang sa hukom alang kanako. Dad-on niya ako ngadto sa kahayag; ako makakita sa iyang pagkamatarong.
Pahimatngonan nako ikaw ug tudloan sa dalan nga imong laktan; tambagan nako ikaw uban ang akong mga mata nganha kanimo.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo. Kay ang tanan nga mangayo makadawat ug ang mangita makakaplag ug alang kaniya nga manuktok ablihan ang pultahan.
Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan.
Ang imong mata mao ang suga sa imong lawas, kon maayo ang imong mata ang tibuok nimong lawas puno sa kahayag; apan kon kini masakiton, ang imong lawas puno sa kangitngit. Busa pagmatngon, kay tingali unya ug ang kahayag nga anaa kanimo kangitngit diay. Kon ang tibuok nimong lawas puno sa kahayag, ug walay bahin niini nga ngitngit, ang tibuok nimong lawas hayag kaayo, sama nga ang kahayag sa usa ka suga modan-ag kanimo.”
Kon moingon ako, “Patabona kanako ang kangitngit ug ang kahayag nga naglibot kanako mahimong gabii,” bisan ang kangitngit dili ngitngit alang kanimo, ang kagabhion hayag sama sa adlawan; kay ang kangitngit sama sa kahayag alang kanimo.
Ug didto wala nay gabii, ug sila dili na magkinahanglan ug kahayag sa suga o sa adlaw, kay ang Ginoong Dios man ang ilang kahayag, ug sila maghari hangtod sa kahangtoran.
Apan ang Manlalaban, ang Espiritu Santo, nga sa akong ngalan ipadala sa Amahan, siya magtudlo kaninyo sa tanang butang ug magpahinumdom kaninyo sa tanan nga akong gisulti kaninyo.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran. Siya magtuman sa tinguha sa tanan nga may kahadlok kaniya, siya usab mamati sa ilang pagtuaw ug magluwas kanila.
Kay ang Ginoo maghatag ug kaalam; gikan sa iyang baba mogula ang kahibalo ug pagpanabot;
Unya ang imong kahayag mosidlak sama sa kabuntagon, ug ang imong kaayohan modangat pagdali; ang imong pagkamatarong mag-una kanimo; ang himaya sa Ginoo maoy magbantay sa imong likod.
Ang Ginoo nag-una kanila sa pagkaadlaw pinaagi sa usa ka haligi nga panganod aron magtultol kanila sa dalan, ug sa kagabhion pinaagi sa usa ka haligi nga kalayo aron sa pag-iwag kanila, aron sila makalakaw sa adlaw ug sa gabii. Ang haligi nga panganod panahon sa adlaw ug ang haligi nga kalayo panahon sa gabii wala mobiya sa atubangan sa mga tawo.
siya mikuha kanila gikan sa kangitngit ug sa hilabihang kangiob, ug mibugto sa ilang mga gapos.
Siya nga namati sa pahimangno anaa sa dalan paingon sa kinabuhi, apan siya nga nagsalikway sa pagbadlong nasaag.
Ang agianan sa maalamon nga tawo nagpadulong sa itaas ngadto sa kinabuhi, aron siya makalikay sa Sheol sa ubos.
Diha kanila ang mga hunahuna sa mga dili magtutuo gibutaan sa dios niining panahona, aron dili sila makakita sa kahayag sa Maayong Balita sa himaya ni Cristo nga mao ang dagway sa Dios.
Pamati sa tambag ug dawata ang pahimangno, aron ikaw makaangkon ug kaalam alang sa umaabot.
Kay gihigugma sa Dios ang kalibotan sa ingon nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak aron nga ang tanang motuo kaniya dili malaglag kondili makabaton sa kinabuhing dayon. Kay wala ipadala sa Dios ang iyang Anak nganhi sa kalibotan aron sa paghukom sa kalibotan kondili aron nga ang kalibotan maluwas pinaagi kaniya.
sa pagpabuka sa ilang mga mata aron sila mobalhin gikan sa kangitngit ngadto sa kahayag ug gikan sa gahom ni Satanas ngadto sa Dios, aron makadawat sila ug kapasayloan sa ilang mga sala ug usa ka dapit uban sa mga gibalaan pinaagi sa pagtuo kanako.’
Kini nga Dios, ang iyang dalan hingpit; ang saad sa Ginoo namatud-an nga matuod; siya mao ang taming sa tanang mga modangop kaniya.
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
Ang gugma sa Dios gipadayag dinhi kanato pinaagi niini, nga gipadala sa Dios ang iyang bugtong Anak nganhi sa kalibotan aron kita mabuhi pinaagi kaniya.
Kay ang kabukiran mawala ug ang kabungtoran mabalhin, apan ang akong gugmang walay paglubad dili mobulag kanimo, ug ang akong kasabotan sa pakigdait dili mahanaw, nag-ingon ang Ginoo nga adunay kaluoy kanimo.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan, dili moabot kanimo ang kadaot, o magpaduol ang katalagman sa imong tolda. Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan. Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato. Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin. Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan. Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan. Tagbawon nako siya sa taas nga kinabuhi, ug akong ipakita kaniya ang akong kaluwasan. moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”
Siya nga magsunod sa pagkamatarong ug sa pagkamaluluy-on makakaplag sa kinabuhi ug kadungganan.
Busa, pagbantay kamo pag-ayo sa inyong pagkinabuhi, dili ingon nga mga walay kaalam kondili ingon nga mga maalamon, magpahimulos sa panahon kay ang mga adlaw karon daotan man.
Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang namati sa akong pulong ug nagtuo kaniya nga nagpadala kanako may kinabuhi nga dayon ug dili na hukman, apan nakalatas na siya gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan! Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan. Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya; sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan. Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya. Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang. Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan; kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila. Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak; ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan. Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan. Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan, Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang binuhat, diha sa tanang dapit sa iyang gingharian. Dayega ang Ginoo, O akong kalag! siya nga nagpasaylo sa tanan nimong kasal-anan, nga nag-ayo sa tanan nimong mga balatian, nga naglukat sa imong kinabuhi gikan sa Gahong, nga nagpurongpurong kanimo sa gugmang walay paglubad ug sa kaluoy, nga nagtagbaw kanimo sa maayong mga butang sa imong kinabuhi, aron ang imong pagkabatan-on mabag-o sama sa agila.
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Bulahan ang tawo nga wala maglakaw subay sa tambag sa mga daotan, o magtindog diha sa dalan sa mga makasasala, o maglingkod sa mga lingkoranan sa mga mayubiton; hinuon ang iyang kalipay anaa sa Balaod sa Ginoo, ug sa Balaod niya namalandong siya adlaw ug gabii.
Ug paharia ang kalinaw ni Cristo diha sa inyong mga kasingkasing, nga ngadto niini kamo gitawag diha sa usa ka lawas. Ug pagmapasalamaton kamo. Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Unya sila mituaw ngadto sa Ginoo sa ilang kagul-anan, ug siya miluwas kanila sa ilang kalisdanan; siya mikuha kanila gikan sa kangitngit ug sa hilabihang kangiob, ug mibugto sa ilang mga gapos.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Ang Ginoo maglikay kanimo gikan sa tanan nga kadaotan; siya magbantay sa imong kinabuhi. Ang Ginoo magbantay sa imong paggula ug sa imong pagsulod sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Sangpita ako ug ako motubag kanimo ug magsugilon kanimo sa dagko ug mga tinago nga mga butang nga wala nimo mahibaloi.
ug ang Ginoo magpatubo ug magpadato kaninyo diha sa gugma sa matag usa ug ngadto sa tanang tawo, sama sa among gibuhat nganha kaninyo, aron iyang mapalig-on ang inyong mga kasingkasing aron dili masaway diha sa kabalaan sa atubangan sa atong Dios ug Amahan inig-abot unya sa atong Ginoong Jesus uban sa tanan niyang mga balaan.
Karon ang pagtuo mao ang kasigurohan sa mga butang nga atong gilaoman ug ang hugot nga pagsalig sa mga butang nga dili nato makita.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
ako nalipay sa pagbuhat sa imong kabubut-on, O akong Dios; ang imong balaod ania sulod sa akong kasingkasing.”
“Busa, sultihan ko kamo, ayaw kabalaka mahitungod sa inyong kinabuhi kon unsay inyong kaonon o unsay inyong imnon, o mahitungod sa inyong lawas kon unsay inyong ibisti. Dili ba ang kinabuhi labaw pa man kay sa pagkaon ug ang lawas labaw pa kay sa bisti? Tan-awa ninyo ang mga langgam sa kalangitan; wala sila magpugas o mag-ani o maghipos ngadto sa mga kamalig apan ang inyong langitnong Amahan nagpakaon kanila. Dili ba labaw pa man kamo ug bili kay kanila? Ug kinsa man kaninyo ang makadugang ug diyotay sa gitas-on sa iyang kinabuhi pinaagi sa pagkabalaka?
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.” Busa makaingon kita nga masaligon, “Ang Ginoo mao ang akong magtatabang, dili ako mahadlok; unsa may mahimo sa tawo kanako?”
Ang Ginoo mao ang akong magbalantay, walay makulang kanako. Gipahigda niya ako diha sa lunhawng sibsibanan; gitultolan niya ako sa daplin sa mga tubig nga linaw; gipalig-on niya ang akong kalag. Gimandoan niya ako diha sa mga dalan sa pagkamatarong tungod ug alang sa iyang ngalan. Bisan ug maglakaw ako latas sa walog sa landong sa kamatayon, dili ako mahadlok sa bisan unsang daotan; kay ikaw uban man kanako; ang imong bunal ug sungkod, naghupay kanako.
Ang Dios mao ang atong dalangpanan ug kusog, dali nga katabang diha sa kalisdanan. “Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!” Ang Ginoo sa mga panon nag-uban kanato; ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan. Selah. Busa dili kita mahadlok bisan kon ang yuta mausab, bisan kon ang mga bukid mauyog didto sa kahiladman sa kadagatan; bisan ang mga tubig niini magdahunog ug magbula; bisan ang mga bukid mangurog tungod sa kagahob niini. Selah
Tan-awa ninyo unsang gugmaha ang gihatag kanato sa Amahan nga kita tawgon nga mga anak sa Dios, ug kita mao. Ang hinungdan ngano nga ang kalibotan wala makaila kanato mao nga kini wala makaila kaniya. Maila kon kinsa ang mga anak sa Dios ug kinsa ang mga anak sa yawa pinaagi niini: si bisan kinsa nga wala magbuhat ug matarong ug wala mahigugma sa iyang igsoon, dili iya sa Dios. Kay ang balita nga inyong nadungog sukad sa sinugdan mao nga kinahanglang maghigugmaay kita sa usa ug usa, ug dili sama kang Cain nga iya sa daotan ug mipatay sa iyang igsoon. Ug nganong gipatay man niya ang iyang igsoon? Tungod kay daotan man ang iyang binuhatan ug matarong ang iyang igsoon. Ayaw kamo kahibulong, mga igsoon, kon ang kalibotan nagdumot kaninyo. Kita nasayod nga kita nakalabang na gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi, tungod kay kita nahigugma man sa mga igsoon. Siya nga wala mahigugma nagpabilin diha sa kamatayon. Ang tanan nga nagdumot sa iyang igsoon mamumuno, ug kamo nasayod nga ang matag mamumuno walay kinabuhing dayon nga nagpabilin diha kaniya. Pinaagi niini kita nahibalo sa gugma, nga siya mitahan sa iyang kinabuhi alang kanato ug kinahanglan nga kita usab magtahan sa atong kinabuhi alang sa mga igsoon. Apan si bisan kinsa nga adunay mga butang alang sa panginabuhi dinhi sa kalibotan, ug makakita sa iyang igsoon nga anaa sa kawalad-on ug unya magtak-op sa iyang kasingkasing, unsaon man sa pagpabilin diha kaniya sa gugma sa Dios? Mga anak, kinahanglan nga maghigugma kita dili lamang pinaagi sa pulong o sa sulti, kondili pinaagi sa buhat ug sa kamatuoran. Pinaagi niini kita mahibalo nga kita iya sa kamatuoran ug makapasalig sa atong mga kasingkasing diha sa iyang atubangan Mga hinigugma, kita karon mga anak sa Dios, kon maunsa unya kita, kini wala pa ipadayag, apan kita nasayod nga sa dihang ipadayag na siya, kita mahisama kaniya kay makita man unya nato siya sa iyang pagkamao.
Sa diha nga magpakitabang ang mga matarong, ang Ginoo mamati, ug magluwas kanila gikan sa tanan nilang mga kagul-anan. Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu. Daghan ang mga kagul-anan sa matarong; apan ang Ginoo magluwas kaniya gikan nianang tanan.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay. Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo. Saligi ang Ginoo hangtod sa kahangtoran, kay ang Ginoong Dios mao ang bato nga walay kataposan.
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios.
Paghulat sa Ginoo; pagmalig-on ug padasiga ang imong kasingkasing; Oo, paghulat sa Ginoo!
Apan ang agianan sa matarong sama sa kahayag sa kaadlawon, nga nag-anam ug kahayag ang pagdan-ag hangtod sa pag-abot sa kabuntagon. Ang dalan sa daotan sama sa hilabihan nga kangitngit; sila dili mahibalo kon unsa ang ilang napandolan.
kay ang Dios mao ang naglihok diha kaninyo, sa pagbuot ug sa pagbuhat alang sa iyang ikahimuot.
Apan siya mitubag, “Nasulat na, ‘Ang tawo mabuhi dili sa pan lamang kondili sa matag pulong nga mogula sa baba sa Dios.’ ”
Busa kami wala maluya. Ug bisan tuod nagkahugo na ang gawas nga bahin sa among pagkatawo, ang among pagkatawo sa sulod gibag-o sa matag adlaw. Kay kining gaan ug lumalabay nga kasakit modangat ngadto sa hilabihan gayod kadako ug walay sukod nga gibug-aton sa himaya alang kanamo, tungod kay wala kami nagtan-aw sa mga butang nga makita kondili sa mga butang nga dili makita. Kay ang mga butang nga makita lumalabay lamang, apan ang mga butang nga dili makita walay kataposan.
Gibatonan nato kini ingon nga usa ka kasaligan ug lig-on nga angkla sa kalag, usa ka paglaom nga molatas ngadto sa kinasulorang bahin sa templo luyo sa tabil,
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato. Ug kon nasayod man kita nga siya mamati gayod kanato bisan unsay atong pangayoon, kita nasayod nga ato nang nabatonan ang gipangayo kaniya.
apan ang pulong sa Ginoo magpadayon hangtod sa kahangtoran.” Kining pulonga mao ang Maayong Balita nga gisangyaw diha kaninyo.
“Busa bisan kinsa nga mamati niining akong mga pulong ug magbuhat niini, mahisama sa usa ka tawong maalamon nga nagtukod sa iyang balay ibabaw sa bato. Mibundak ang ulan ug miabot ang mga baha ug mihuros ang mga hangin ug mihapak niadtong balaya apan kadto wala mapukan kay natukod man ibabaw sa bato.
Kay sa Dios lamang maghulat sa hilom ang akong kalag, kay gikan kaniya ang akong paglaom. Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili ako matarog. Sa Dios anaa ang akong kaluwasan ug ang akong kadungganan; ang akong gamhanang bato, ang akong dalangpanan mao ang Dios. Salig kamo kaniya sa tanan nga panahon, mga katawhan; ibubo ninyo ang inyong kasingkasing sa atubangan niya; ang Dios mao ang dalangpanan alang kanato. Selah
Mga igsoon, wala ako mag-isip nga nakabaton na apan usa ka butang ang akong gibuhat, ang pagkalimot sa mga butang nga nangagi ug ang pagpadayon paingon sa unahan. Nagpadayon ako paingon sa dag-anan alang sa ganti sa langitnong pagtawag sa Dios diha kang Cristo Jesus.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Himoa ako nga mahibalo sa imong mga dalan, O Ginoo, tudloi ako sa imong mga agianan. Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.
Paglipay kamo sa kanunay, pag-ampo kamo sa walay paghunong, pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Sa walay pagsibog pangusgan nato pagkupot ang paglaom sa atong tinuohan, kay kasaligan siya nga nagsaad kanato.
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba.
Hibaloi nga ang kaalam ingon niana diha sa imong kalag; kon ikaw makakaplag niini, adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili makawang.
Susiha ako, O Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing! Sulayi ako ug hibaloi ang akong mga hunahuna! Ug tan-awa kon aduna bay daotan nga pamaagi dinhi kanako, Ug tultoli ako sa dalan nga walay kataposan!
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Kay kon sa dihang mga kaaway pa kita sa Dios, kita gipasig-uli ngadto sa Dios pinaagi sa kamatayon sa iyang Anak, labaw pa karon nga napasig-uli na kita, luwason kita pinaagi sa iyang kinabuhi. Ug dili lamang kay kini ra, kondili nga nagmalipayon usab kita diha sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi kaniya nadawat nato karon ang pasig-uli. Busa ingon nga ang sala misulod sa kalibotan pinaagi sa usa ka tawo ug ang kamatayon pinaagi sa sala, nga tungod niini ang kamatayon mikuyanap ngadto sa tanang tawo kay ang tanan nakasala man— hinuon ang sala diha na sa kalibotan sa wala pa ang Balaod, apan ang sala dili isipon diin wala ang Balaod. Hinuon, sukad kang Adan hangtod kang Moises, ang kamatayon naghari sa katawhan, bisan pa sa mga tawo nga ang mga sala dili sama sa paglapas ni Adan, nga maoy usa ka sumbanan kaniya nga umaabot. Apan ang gasa nga walay bayad dili sama sa kalapasan. Kay kon daghan ang nangamatay tungod sa sala sa usa ka tawo, labaw pa nga midagaya ngadto sa daghan ang grasya sa Dios ug ang gasa diha sa maong grasya niadtong usa ka tawo nga si Jesu-Cristo. Ug ang gasa nga walay bayad dili sama sa sangpotan sa sala niadtong usa ka tawo. Kay ang hukom niadtong usa ka paglapas nagdala ug silot, apan ang walay bayad nga gasa alang sa daghang kasal-anan nagdala ug pagmatarong. Kon tungod sa paglapas sa usa ka tawo naghari ang kamatayon tungod sa maong tawo, labaw pang maghari diha sa kinabuhi kadtong makadawat sa madagayaong grasya ug sa gasa sa katarong pinaagi kang Jesu-Cristo. Busa ingon nga ang sala sa usa ka tawo misangpot sa pagkahinukman sa tanang mga tawo, mao usab ang matarong nga buhat sa usa ka tawo misangpot sa paghimong matarong sa kinabuhi alang sa tanan. Kay ingon nga pinaagi sa pagkamasinupakon sa usa ka tawo daghan ang nahimong makasasala, mao usab nga pinaagi sa pagkamasinugtanon sa usa ka tawo daghan ang gihimong matarong. Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Kay bisan unsay nasulat kaniadto, gisulat alang sa pagtudlo kanato aron nga pinaagi sa pailob ug pinaagi sa pagdasig gikan sa kasulatan, makabaton unta kita ug paglaom.