Kategorya
BERSIKULO MAHITUNGOD SA KWARTA UG PANAHON
Makapalit tag pagkaon ug sinina gamit ang kwarta; mabayran nato ang abang o makapalit tag balay. "Dako kaayo ang papel sa kwarta sa katilingban, kon mawala kini isip paagi sa pagkuha sa mga butang, mangalisang ang mga tawo ug motumaw ang mga gubat bisan asa sulod lang sa pipila ka adlaw." Apan ang kwarta adunay mga limitasyon.
Sa pulong sa Dios, atong makita kini nga bersikulo: Kay ang gugma sa salapi mao ang gamut sa tanang matang sa dautan. Tungod sa kahakog niini, ang uban mitalikod sa pagtuo ug nag-antos sa daghang mga kasakit. (1 Timoteo 6:10) Sa atong taas o mubo nga kinabuhi, nakakita na sab kita og mga lalaki ug babaye nga nanglimbasog pag-ayo para makabaton niining kwartaha ug sa katapusan, sama sa giingon sa nahisgutang bersikulo, wala silay nadala. Unsa man ang paghigugma sa kwarta? Kini ang pagpadala sa atong kaugalingon sa usa ka tinguha nga magpahunahuna ug molihok kanato para lang sa pagpayaman o materyalismo.
Gusto nakong iklaro, dili daotan ang pagbaton og kwarta, ang giingon ni Pablo, ang daotan mao ang PAGHIGUGMA sa kwarta. Ang Biblia nag-ingon nga dili kita makaalagad sa Dios ug sa kwarta. "Walay sulugoon nga makaalagad sa duha ka agalon; kay dumtan niya ang usa ug higugmaon ang usa, o unongan niya ang usa ug tamayon ang usa. Dili kamo makaalagad sa Dios ug sa mga bahandi." (Mateo 6:24) Walay makaalagad sa Dios nga makaalagad usab sa kwarta. Ug ang sukwahi, kinsa man ang nagaalagad sa kwarta, kinsa man ang nagpasakop sa iyang kaugalingon sa gahom niini, dili makaalagad sa Dios.
Ibutang nato kanunay ang Dios sa unang dapit sa tanang butang ug Siya lamang ang magmando sa atong kinabuhi.
Bisan unsa ang inyong buluhaton, buhata kini sa kinasingkasing ingon nga alang sa Ginoo ug dili sa tawo,
Diha sa tanang paghago adunay bunga, apan ang sulti lamang mohatod ngadto sa kawalad-on.
Pangalagad kamo uban sa maayong kabubut-on ingon nga alang sa Ginoo ug dili alang sa mga tawo kay kamo nasayod nga ang tanang maayo nga gibuhat ni bisan kinsa, mao usab ang balos nga iyang madawat gikan sa Ginoo, ulipon man siya o gawasnon.
Kay bisan gani sa diha pa kami uban kaninyo, among gihatag kaninyo kining maong sugo: Kon adunay dili buot mobuhat, ayaw siya pakan-a.
Siya nga nag-ugmad sa iyang yuta makabaton ug daghang pagkaon, apan siya nga nagsunod sa mga kalihokan nga walay hinungdan walay salabotan.
Ang kamot nga tapolan maoy hinungdan sa kakabos, apan ang kamot sa kugihan makapahimong adunahan.
Busa kon mokaon kamo o moinom o magbuhat sa bisan unsa, buhata ninyo kining tanan aron sa paghimaya sa Dios.
sa pagtinguha sa pagpuyo nga malinawon, sa pagbuhat sa inyong kaugalingong mga buluhaton ug sa pagbudlay ginamit ang inyong mga kamot, sumala sa among pahimangno kaninyo, aron kamo magkinabuhi nga takos ngadto sa mga tagagawas, aron wala kamoy panginahanglan.
Papamatud-i sa matag usa ang iyang kaugalingong binuhatan, ug ang iyang pagpasigarbo diha lamang sa iyang kaugalingon, ug dili sa laing tawo. Kay ang matag usa kinahanglang magpas-an sa iyang kaugalingong palas-anon.
Ang kalag sa tapolan mangandoy, ug walay bisan unsa nga makuha, samtang ang kalag sa makugihon gisangkapan nga madagayaon.
Paningkamoti pag-ayo ang pagpakita sa imong kaugalingon ngadto sa Dios ingon nga iyang nahimut-an, usa ka magbubuhat nga dili maulaw, nga sa hustong paagi magpasabot sa pulong sa kamatuoran.
Adto sa hulmigas, ikaw nga tapolan; palandonga ang iyang mga pamaagi, ug pagmaalamon. Bisan walay labaw, pangulo o tigmando, nag-andam siya sa iyang pagkaon panahon sa ting-init, ug nagtigom sa iyang pagkaon panahon ting-ani.
Nakakita ba ikaw ug usa ka tawo nga batid sa iyang buhat? Siya mag-alagad atubangan sa mga hari; dili siya mag-alagad atubangan sa mga tawong dili inila.
Ayaw higugmaa ang pagkatulog, kay tingali unya ug ikaw modangat sa pagkakabos; bukha ang imong mga mata ug ikaw makaangkon ug daghang pagkaon.
Sumala sa hiyas nga nadawat sa matag usa, gamita ninyo kini alang sa usa ug usa ingon nga mga maayong piniyalan sa nagkalainlaing grasya sa Dios. Ang magsulti, kinahanglan magsulti ingon sa pulong sa Dios; ang mag-alagad, kinahanglan mag-alagad sumala sa katakos nga gihatag sa Dios, aron nga sa tanang butang ang Dios mahimaya pinaagi kang Jesu-Cristo. Iya ang himaya ug ang paggahom hangtod sa kahangtoran. Amen.
Bisan unsa nga makaplagan nga buhat sa imong kamot, buhata kana uban ang imong kusog; kay didto sa Sheol diin ikaw moadto walay buluhaton, o paghunahuna, o kahibalo o kaalam.
Ang mga laraw sa makugihon nagpadulong ngadto sa kadagaya, apan ang matag usa nga madalidalion mosangpot lamang sa kawalad-on.
“Siya nga kasaligan sa diyotay kaayong butang kasaligan usab sa daghan, ug siya nga limbongan sa diyotay kaayong butang limbongan usab sa daghan.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Busa, hinigugma kong mga igsoon, pagmalig-on kamo, dili matarog, magmadagayaon kanunay sa buluhaton sa Ginoo, kay nasayod man kamo nga diha sa Ginoo ang inyong paghago dili makawang.
Ang iyang agalon miingon kaniya, ‘Maayo! Buotan ug kasaligan nga ulipon. Kasaligan ikaw sa diyotay, busa piyalan ko ikaw sa daghan. Duyog sa kalipay sa imong agalon.’
Kay ang Dios dili daotan nga tungod niana kalimtan na lamang niya ang inyong buhat ug ang gugma nga inyong gipadayag alang kaniya pinaagi sa inyong pag-alagad sa mga balaan, sama sa inyo pa gihapong gibuhat.
Ang husto nga timbangan ug sukdanan iya sa Ginoo; ang tanang mga pabug-at diha sa bag iyang buhat.
Ug bisan unsay inyong buhaton, sa pulong o sa buhat, buhata ang tanan sa ngalan sa Ginoong Jesus, uban sa pagpasalamat ngadto sa Dios nga Amahan pinaagi kaniya.
Itugot nga ang kaluoy sa Ginoo nga among Dios maania kanamo, ug lig-ona dinhi kanamo ang buhat sa among mga kamot, Oo, lig-ona ang buhat sa among mga kamot!
Ang kamot sa makugihon magmando, samtang ang tapolan ibutang ngadto sa usa ka pinugos nga buhat.
Ang tinguha sa tapolan magpatay kaniya, kay ang iyang mga kamot nagdumili sa pagbuhat. Sa tibuok adlaw ang daotan mangibog, apan ang matarong maghatag ug dili mahinugon.
Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo.
Ang anak nga nag-ani panahon sa ting-init maalamon, apan ang anak nga natulog panahon sa ting-ani nagdala ug kaulawan.
Ug kon adunay tawo nga wala magsangkap alang sa iyang mga kadugo, ilabi na sa iyang panimalay, siya naglimod sa iyang pagtuo ug labaw pa siyang daotan kay sa dili magtutuo.
Siya nga nag-ugmad sa iyang yuta makabaton ug daghang pagkaon, apan siya nga nagsunod sa mga walay pulos nga tinguha mahiagom sa hilabihang kakabos.
Dugang pa niini, gikan sa tanang katawhan, pagpili ug mga tawo nga may katakos, mga tawo nga mahadlokon sa Dios, mga tawo nga kasaligan ug nagdumot sa suborno. Ibutang kining mga tawhana ibabaw kanila, ingon nga mga pangulo sa mga linibo, sa mga ginatos, sa mga tag-50, ug sa mga tagnapulo.
Ang bahandi nga daling makuha magkawala, apan kadtong nagtigom sa hinayhinay magpadaghan niini.
Kay kami nagtinguha sa unsay maayo dili lamang sa atubangan sa Dios kondili sa atubangan usab sa mga tawo.
Ang kawatan kinahanglang dili na mangawat, kondili maghago hinuon, magbuhat sa mga maayong butang pinaagi sa iyang mga kamot aron may ikahatag siya ngadto sa mga nagkinahanglan.
Gibaksan niya ug kalig-on ang iyang mga hawak, ug gipalig-on ang iyang mga bukton.
Atimana ninyo ang panon sa Dios nga anaa diha kaninyo, nga ilalom sa inyong pagbantay, dili ingon nga gipugos kamo kondili sa kinabubut-on sumala sa pagbuot sa Dios gayod, dili alang sa makauulawng pagpanapi kondili inubanan hinuon sa kadasig, dili sa pagharihari kanila nga gipiyal kaninyo kondili ingon nga mga panag-ingnan sa panon.
Ang usa ka maayong ngalan maoy pilion kay sa dagkong mga bahandi, ug ang kahimuot maayo pa kay sa plata o bulawan.
Siya nangita ug balhibo sa karnero ug lino, ug nagbuhat pinaagi sa makugihon nga mga kamot.
Kay kamo nasayod nga kinahanglan gayod nga inyo kaming sundogon, kay wala kami magtinapolan sa dihang kami uban kaninyo. Kami wala magkaon sa pagkaon ni bisan kinsa nga walay bayad, hinuon, naghago ug nagbudlay sa gabii ug sa adlaw aron kami dili mahimong palas-anon ni bisan kinsa kaninyo.
Gikuha sa Ginoong Dios ang tawo ug gibutang sa tanaman sa Eden aron mag-atiman ug magbantay niini.
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Ang dalan sa tapolan gituboan sa mga tunok, apan ang agianan sa matarong usa ka lapad nga dalan.
Buhata ninyo ang tanang butang sa walay pagbagulbol o pagpakiglalais, aron mahimo kamong putli ug dili masaway, mga anak sa Dios nga walay buling taliwala sa usa ka hiwi ug sukihan nga kaliwatan, nga sa taliwala nila kamo magsidlak ingon nga mga kahayag dinhi sa kalibotan,
Maayo pa ang tawo nga ubos ug kahimtang apan may usa ka sulugoon kay kaniya nga nagpakadakong tawo apan nakulangan sa pagkaon.
Magkaon ikaw sa bunga sa kabudlay sa imong mga kamot; magmalipayon ikaw, ug magmaayo kini alang kanimo.
Bayri silang tanan sa angay nga bayran, ang mga buhis ngadto sa hataganan ug buhis, ang alkabala ngadto sa hataganan ug alkabala, ang pagtahod ngadto sa angay tahoron, ang pasidungog ngadto sa angay nga pasidunggan.
Hibaloi pag-ayo ang kahimtang sa imong mga karnero, ug hatagi ug pagtagad ang imong kahayopan; kay ang mga bahandi dili molungtad hangtod sa kahangtoran; ug molungtad ba ang purongpurong sa tibuok nga kaliwatan?
“Sila gipuno niya sa katakos sa pagbuhat sa tanang matang sa buhat nga himoon sa tigkulit o sa tigdibuho o sa tigburda sa asul, tapol ug lutong pula nga delana ug sa lino nga pinong pagkalubid, o sa tighabol, sa tanang matang sa tigbuhat o batid nga tigdibuho.
Busa, pagbantay kamo pag-ayo sa inyong pagkinabuhi, dili ingon nga mga walay kaalam kondili ingon nga mga maalamon, magpahimulos sa panahon kay ang mga adlaw karon daotan man.
Ang daotan nagdawat sa mga malimbongon nga suhol, apan ang nagpugas ug pagkamatarong makabaton ug siguro nga ganti.
Sa dapit diin walay mga baka, walay bugas, apan ang daghan nga abot moabot pinaagi sa kusog sa baka.
Ang suhol sa matarong nagpadulong ngadto sa kinabuhi; ang abot sa daotan ngadto sa sala.
Ang dili husto nga timbangan dulumtanan sa Ginoo, apan ang husto nga timbang maoy iyang kalipay.
Ang tawong tapolan dili makakuha sa iyang pagkaon, apan ang tawong makugihon makakab-ot ug bililhong bahandi.
Ang gasa sa usa ka tawo maghimo ug lawak alang kaniya, ug magdala kaniya sa atubangan sa mga dagkong tawo.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.” Busa makaingon kita nga masaligon, “Ang Ginoo mao ang akong magtatabang, dili ako mahadlok; unsa may mahimo sa tawo kanako?”
Sa ingon niana ang matag usa kanato maghatag unya ug husay sa iyang kaugalingon ngadto sa Dios.
Ug kami nag-awhag kaninyo, mga igsoon, pahimangnoi ang mga tapolan, dasiga ang mga maulawon, tabangi ang mga luya, pagpailob sa tanan.
Siya nagtan-aw pag-ayo sa mga pamaagi sa iyang panimalay, ug dili mokaon sa pan sa pagkatapolan.
Kay kinsa ba kaninyo, nga nagtinguha sa pagtukod ug tore nga dili una molingkod ug mag-isip sa magasto kon aduna ba siyay igong ikapahuman niini?
Ako miagi sa uma sa tapolan, sa parasan sa tawo nga walay panabot; ug akong nakita nga kini gipanugkan ug mga sampinit; ang yuta gitabonan sa mga sagbot nga tunokon, ug ang paril nga bato nalumpag. Unya akong nakita ug gihunahuna kini; akong gitan-aw ug nadawat ang pahimangno. Diyotay nga pagkatulog, diyotay nga paghinanok, diyotay nga pagpiko sa mga kamot aron sa pagpahulay, ug ang kakabos modangat kanimo sama sa usa ka tulisan, ug ang kawalad-on sama sa tawo nga sangkap sa hinagiban.
Ang nakadawat usab ug usa ka talanton miduol nga nag-ingon, ‘Ginoo, nakaila ako nga ikaw usa ka tig-a nga pagkatawo, nag-ani sa dili nimo pinugas ug nanghipos sa dili nimo pinaliran. Busa nahadlok ako ug milakaw ug gilubong nako ang talanton diha sa yuta. Ania ra ang unsay imoha.’ Apan mitubag ang iyang agalon nga nag-ingon kaniya, ‘Daotan ug tapolan nga ulipon! Nasayod diay ikaw nga ako nag-ani gikan sa dili nako pinugas ug naghipos gikan sa dili nako pinaliran? Imo untang gidiposito sa bangko ang akong salapi ug unya sa akong pagpauli madawat unta nako ang unsay akoa nga may tubo.
Siya nga nagtanom ug siya nga nagbisibis managsama ra, ug ang matag usa modawat sa iyang suhol sumala sa iyang paghago.
Ang kahinam sa usa ka tawo nga mamumuo nagbuhat alang kaniya; ang iyang baba nag-agda kaniya.
Gawas kon ang Ginoo ang magtukod sa balay, kawang lamang ang kahago niadtong mga nagtukod niini. Gawas kon ang Ginoo ang magbantay sa siyudad, kawang lamang ang pagtukaw sa tawo nga nagbantay. Kawang lamang ang inyong sayo nga pagbangon ug dugay nga mopahulay magkaon sa pan sa kabudlay, kay siya naghatag ug pagkatulog sa iyang mga gihigugma.
Karon timan-i kini: siya nga nagpugas ug diyotay moani usab ug diyotay, siya nga nagpugas ug daghan moani usab ug daghan.
Hatagi siya sa bunga sa iyang mga kamot, ug ipadayeg siya sa iyang mga buhat diha sa mga ganghaan.
Ug gipuno nako siya sa Espiritu sa Dios, sa katakos, sa kaalam, sa kahibalo ug sa kahanas sa pagpamuhat ug bisan unsa, sa paghimo ug mga maanindot nga dibuho, sa pagbuhat pinaagi sa bulawan, sa plata ug sa bronsi, ug sa pagtiltil sa mga bato alang sa pagpahimutang, sa pagkulit sa kahoy, sa pagbuhat sa tanang matang sa pagpanghimo.
Maayo pa ang diyotay nga pinaagi sa pagkamatarong, kay sa mga dagkong abot nga pinaagi sa dili matarong.
Siya nga manggihatagon panalanginan, kay nagpaambit siya sa iyang pan ngadto sa kabos.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Pagbaton kamo ug ligdong nga pagkinabuhi uban sa mga Gentil, aron nga bisan kon moingon sila nga kamo mga tigbuhat ug daotan, tungod sa ilang pagkakita sa inyong mga maayong binuhatan, sila maghimaya sa Dios unya sa adlaw sa iyang pag-anhi.
Mga agalon, ihatag sa inyong mga ulipon ang matarong ug makiangayon nga pagtagad, kay nasayod man kamo nga aduna usab kamoy Agalon nga anaa sa langit.
Maayo alang sa tawo nga magpakita ug kalooy ug magpahulam, nga maghimo sa iyang mga buhat uban ang hustisya.
Ang Ginoo nag-uban kang Jose ug siya nahimong tawo nga malamposon ug didto siya sa balay sa iyang agalon nga Ehiptohanon. Ug si Jose gikuha sa iyang agalon ug gibalhog sa bilanggoan, sa dapit diin didto gibilanggo ang mga binilanggo sa hari, ug siya didto sa bilanggoan. Apan ang Ginoo nag-uban kang Jose ug nagpakita kaniya sa gugmang walay paglubad ug gihimo siya nga mahimut-an sa panan-aw sa tinugyanan sa bilanggoan. Ug ang tinugyanan sa bilanggoan mitugyan ngadto sa kamot ni Jose sa tanan nga mga binilanggo nga diha sa bilanggoan, ug ang tanan nga ilang gibuhat didto, siya mao ang nagpasiugda niini. Ang tinugyanan sa bilanggoan wala magtagad sa bisan unsang butang nga diha sa mga kamot ni Jose kay ang Ginoo nag-uban kaniya, ang bisan unsa nga iyang gibuhat gipauswag sa Ginoo. Ug nakita sa iyang agalon nga ang Ginoo nag-uban kaniya ug gipauswag sa Ginoo ang tanan nga gibuhat sa iyang kamot.
Ako nahibalo, akong Dios, nga ikaw nagsulay sa kasingkasing ug may kalipay diha sa matarong. Sa katarong sa akong kasingkasing gihatag nako sa kinabubut-on kining tanang mga butang, ug karon nakita nako ang imong katawhan nga ania dinhi, naghalad nga kinabubut-on ug malipayon nganha kanimo.
Apan siya nga wala mahibalo niini ug nagbuhat ug butang nga angay sa pagbunal, mahiagom sa diyotay nga pagbunal. Ang matag usa nga gihatagan ug daghan, daghan ang pangitaon gikan kaniya; ug siya nga gitugyanan sa mga tawo ug daghan, labaw pa nga paninglan nila ug daghan.
Siya nga mag-atiman ug kahoyng igera magkaon sa bunga niini, ug siya nga magbantay sa iyang agalon pasidunggan.
Ang tapolan dili modaro panahon sa tingtugnaw; magpangita siya panahon sa ting-ani ug walay makuha.
Ang adunahan ug ang kabos mag-usa pagtagbo; ang Ginoo mao ang nagbuhat kanila nga tanan.
Iya sa Ginoo ang yuta ug ang tanan nga anaa niini, ang kalibotan ug ang mga nagpuyo niini;
Busa ang Ginoo, ang Dios sa Israel nagpahayag, ‘Akong gisaad nga ang imong panimalay ug ang panimalay sa imong amahan mosulod ug mogawas sa akong atubangan hangtod sa kahangtoran,’ apan karon ang Ginoo nagpahayag, ‘Ipalayo kana kanako, kay sila nga nagpasidungog kanako akong pasidunggan, ug sila nga nagtamay kanako tamayon.
Busa bisan unsa nga buot ninyo nga buhaton sa mga tawo kaninyo, buhata ngadto kanila, kay mao kini ang Balaod ug ang mga Propeta.
Ug ayaw ninyo kalimti ang pagbuhat ug maayo ug ang pagkamanggihatagon, kay ang maong mga halad makapahimuot sa Dios.
Siya nagbuhat ug mga bisti nga lino ug nagbaligya niini; siya naghatod ug mga bakos ngadto sa tigpatigayon.
Wala ba kamo masayod nga sa usa ka lumba ang tanang apil sa lumba modagan, apan usa ra ang makadawat sa ganti? Busa dagan aron kamo makadawat sa ganti.
Gikan sa bunga sa iyang mga pulong ang tawo matagbaw sa maayo, ug ang buhat sa kamot sa usa ka tawo mahibalik kaniya.
Apan sa sulod sa inyong mga kasingkasing gahina ninyo si Cristo ingon nga Ginoo, andam kamo kanunay sa pagtubag kang bisan kinsa nga mangutana sa hinungdan sa paglaom nga anaa kaninyo.
Si Jose nagpanuigon ug 30 ka tuig sa pag-alagad niya sa Paraon, ang hari sa Ehipto. Ug si Jose mibiya sa atubangan sa Paraon ug milibot sa tibuok nga yuta sa Ehipto. Ug panahon sa pito ka tuig sa kadagaya, ang yuta naghatag ug daghan kaayong abot. Ug gitigom niya sulod sa pito ka tuig ang tanan nga makaon nga diha sa yuta sa Ehipto, ug gitigom kini sa mga kamalig sa kalungsoran. Iyang gitigom diha sa matag lungsod ang makaon sa kaumahan nga libot sa maong lungsod. Ug gitigom ni Jose ang trigo nga hilabihan ka daghan, sama sa balas sa dagat, hangtod nga wala na siya magtakos niini kay dili na gayod matakos.
Wala ba kamo masayod nga ang inyong lawas templo sa Espiritu Santo nga anaa kaninyo, nga inyong nabatonan gikan sa Dios? Kamo dili na inyo sa inyong kaugalingon, Wala ba kamo masayod nga ang mga balaan maghukom man unya sa kalibotan? Ug kon ang kalibotan hukman ninyo, dili ba diay kamo takos sa paghusay sa gagmay nga mga panagsumpaki? kay gipalit na kamo sa usa ka bili. Busa himayaa ninyo ang Dios pinaagi sa inyong lawas.
Ayaw pagpagarbo mahitungod sa ugma, kay ikaw wala mahibalo kon unsay madala sa usa ka adlaw.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Kamong mga ulipon, kinahanglang magmasinugtanon sa inyong mga tawhanong agalon uban ang pagtahod ug kahadlok sa tibuok ninyong kasingkasing, sama ngadto kang Cristo. Ayaw nianang paagi nga linigoy sama niadtong mga magpahimuot sa mga tawo lamang, kondili ingon nga mga ulipon ni Cristo nga sa kinasingkasing magtuman sa kabubut-on sa Dios. Pangalagad kamo uban sa maayong kabubut-on ingon nga alang sa Ginoo ug dili alang sa mga tawo kay kamo nasayod nga ang tanang maayo nga gibuhat ni bisan kinsa, mao usab ang balos nga iyang madawat gikan sa Ginoo, ulipon man siya o gawasnon.
Siya nga naglakaw uban sa mga maalamon mahimong maalamon, apan ang kauban sa mga buangbuang mag-antos sa kadaot.
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Ayaw pasagdi ang hiyas nga anaa kanimo nga gikahatag kanimo pinaagi sa propesiya uban sa pagpandong kanimo sa mga kamot sa mga kadagkoan. Buhata kining mga butanga ug igahin ang imong kaugalingon alang niini aron ang imong pag-uswag madayag sa tanan.
Unya miingon siya sa iyang mga tinun-an, “Daghan ang anihonon, apan diyotay ra ang mga mamumuo. Busa pag-ampo kamo sa Ginoo sa anihonon nga magpadala unta siya ug mga mamumuo ngadto sa iyang anihon.”
Bisan unsa ang inyong buluhaton, buhata kini sa kinasingkasing ingon nga alang sa Ginoo ug dili sa tawo, kay nasayod man kamo nga gikan sa Ginoo madawat ninyo ang panulundon ingon nga maoy inyong ganti, kay kamo nag-alagad man sa Cristo nga Ginoo.
Sa buntag ipugas ang imong binhi, ug sa gabii ayaw pugngi ang imong kamot; kay ikaw wala masayod kon hain ang mouswag, kini ba o kana, o managsama ba silang duha nga mahimong maayo.
Ang Ginoo maayo sa tanan ug ang iyang kaluoy anaa sa ibabaw sa tanan niyang mga binuhat.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon, kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
Daghan ikaw ug mga mamumuo: mga tigsapsap sa bato, mga kantero, mga panday ug tanang matang sa mga batid sa pagpamuhat, hanas sa pagbuhat pinaagi sa bulawan, plata, bronsi ug puthaw. Pangandam ug pagbuhat na! Ang Ginoo mag-uban kanimo!”
Sa pagkatinuod ikaw maugtas ug ang katawhan nga uban kanimo maugtas kay kining butanga bug-at kaayo alang kanimo. Dili ikaw makahimo sa pagbuhat niini nga ikaw lamang usa.
Siya sama sa kahoy nga gitanom daplin sa kasapaan sa tubig, nga naghatag sa iyang bunga sa iyang panahon, ug ang iyang dahon dili malaya. Sa tanan niyang gibuhat siya nagmauswagon.
“Dili ang tanan nga moingon kanako, ‘Ginoo, Ginoo,’ makasulod sa gingharian sa langit, kondili siya nga nagbuhat sa kabubut-on sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Ug akong buhaton gikan kanimo ang usa ka dako nga nasod, ug ikaw panalanginan nako ug himoong bantogan ang imong ngalan, aron ikaw mahimo nga usa ka panalangin. Unya misugo ang Paraon sa iyang mga tawo mahitungod kaniya, ug ilang gihatod siya sa dalan uban ang iyang asawa ug ang tanan nga iyaha. Panalanginan nako ang nagpanalangin kanimo ug ang nagtunglo kanimo tunglohon usab nako ug pinaagi kanimo panalanginan ang tanang kabanayan sa yuta.”
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Tan-awa, ang mga anak mao ang panulundon gikan sa Ginoo, ang bunga sa taguangkan mao ang ganti. Sama sa mga udyong nga anaa sa kamot sa sundalo, mao usab ang mga anak sa pagkabatan-on. Malipayon ang tawo nga ang iyang sudlanan ug udyong puno niini! Dili sila mabutang sa kaulawan, sa dihang makigsulti siya sa iyang mga kaaway diha sa ganghaan.
“Kamo mao ang asin sa yuta apan kon ang asin kawad-an sa iyang lami, unsaon pa man sa pagpabalik sa kaparat niini? Kini wala na gayoy kapuslanan ug angay na lang kining isalibay sa gawas aron tunobtunoban sa mga tawo. “Kamo mao ang kahayag sa kalibotan. Ang siyudad nga mahimutang sa ibabaw sa bungtod dili gayod matago.
Ug ang Dios makahimo sa paghatag sa tanang panalangin nga naghingapin nganha kaninyo, aron kamo makabaton kanunay ug igo sa tanang butang, madagayaon alang sa tanang maayong buhat.
Ang gagmayng mga liyon mag-antos sa kawad-on ug kagutom; apan ang mga nangita sa Ginoo dili makulangan sa bisan unsang butang nga maayo.
kay kamo nasayod nga ang tanang maayo nga gibuhat ni bisan kinsa, mao usab ang balos nga iyang madawat gikan sa Ginoo, ulipon man siya o gawasnon.
Siya nga maayo ngadto sa kabos nagpahulam sa Ginoo, ug siya mobayad kaniya sa iyang nabuhat.
Busa ngadto kaniya nga nasayod unsay maayong buhaton ug wala magbuhat niini, sala kini alang kaniya.
Kami wala magbutang ug babag diha sa agianan ni bisan kinsa, aron dili sawayon ang among pagpangalagad. Apan ingon nga mga alagad sa Dios kami nagpamatuod sa among kaugalingon: diha sa tumang pagkamalahutayon, diha sa mga kasakitan, sa mga kawalad-on, sa mga kalisdanan,
Ang usa ka matinumanon nga tawo magmadagayaon sa mga panalangin, apan siya nga nagdali nga madato dili mahimong dili silotan.
Ang iyang mga anak mobarog, ug magtawag kaniya nga bulahan; ang iyang bana usab ug siya magdayeg kaniya, “Daghang mga babaye nga nagbuhat sa labing maayo, apan ikaw milabaw kanilang tanan.”
Labawng maayo ang kataposan sa usa ka butang kay sa sinugdan niini; ug ang mapailobon diha sa espiritu maayo pa kay sa mapahitas-on diha sa espiritu.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Kinahanglan nga ang matag tawo magpailalom sa mga anaa sa kagamhanan. Kay walay kagahom nga dili gikan sa Dios, ug ang mga anaa karon gipahimutang sa Dios. Ang gugma dili maghimo ug daotan ngadto sa isigkatawo, busa ang gugma mao ang katumanan sa Balaod. Ug gawas pa niini, kamo nahibalo sa takna, nga panahon na alang kaninyo sa pagmata gikan sa pagkatulog kay karon duol na kanato ang kaluwasan kay sa dihang mituo kita. Ang kagabhion hapit na matapos ug ang adlaw nagsingabot na. Busa isalikway nato ang mga buhat sa kangitngit ug isul-ob nato ang mga hinagiban sa kahayag. Ingon nga anaa sa kahayag, magkinabuhi kita nga ligdong, dili sa pagpatuyang ug sa paghubog, dili sa mga salawayong pakighilawas ug mga kalaw-ayan, dili sa pagpakig-away ug kasina. Apan isul-ob ninyo ang Ginoong Jesu-Cristo, ug ayaw tagda ang unod alang sa mga pangibog niini. Busa ang nakigbatok sa mga anaa sa kagahom misukol batok sa tinukod sa Dios, ug ang mosukol mahiagom sa hukom sa silot.