Kategorya
BERSIKULO MAHITUNGOD SA PAGLAUM
Importante kaayo ang paglaum sa atong kinabuhi. Ibutang nato ang atong lig-on nga paglaum sa Ginoo, nga may pagsalig nga makita nato ang katumanan sa mga pangandoy sa atong kasingkasing. Huptan nato kanunay kining kadasig, kining pagduso sa pagpadayon hangtod makab-ot nato ang atong mga tumong. Magpadayon kita kanunay, ug ibutang nato ang tanan natong gipangandoy sa mga kamot sa atong Langitnong Amahan.
Ug isip usa ka Kristohanon, dili nato wad-on ang paglaum nga makita nato ang atong Ginoo nga nawong sa nawong, ug nga tungod sa sakripisyo nga gihimo ni Ginoong Hesukristo, kita naluwas pinaagi sa grasya, ug kita makauban Niya sa kahangturan. Ang paglaum sa Dios naghatag kanato og kagawasan gikan sa kahadlok sa umaabot ug sa kawalay kasiguroan. Magsalig kita kanunay sa Dios, nga Siya ang mohatag kanato og kusog sa pagbuntog sa bisan unsang kalisdanan.
"Kay ako nasayod sa mga plano nga akong gihimo alang kaninyo," nag-ingon ang Ginoo, "mga plano sa pagpauswag ug dili sa pagdaot kaninyo, aron sa paghatag kaninyo og kaugmaon ug paglaum." (Jeremias 29:11)
Ang gugmang walay paglubad sa Ginoo dili gayod mohunong, ang iyang kaluoy dili gayod matapos; bag-o kini matag buntag; dako ang imong pagkamatinumanon.
Sa iyang saad ang Ginoo dili langaylangayan, nianang paglangaylangay nga gihunahuna sa uban. Apan siya mapailobon hinuon kaninyo, dili buot nga adunay mahanaw kondili nga ang tanan makakab-ot unta sa paghinulsol.
Motindog ako ug moadto sa akong amahan ug ingnon nako siya, “Amahan ko, nakasala ako batok sa langit ug sa imong atubangan. Dili na ako angay nga tawgon pa nga imong anak. Himoa na lang ako nga usa sa imong mga sinuholan.” ’ Ug ang mga Pariseo ug mga eskriba nagbagulbol nga nag-ingon, “Kining tawhana nag-abiabi sa mga makasasala ug mikaon uban kanila.” Ug siya mitindog ug miadto sa iyang amahan. Apan samtang didto pa siya sa layo, nakita siya sa iyang amahan ug kini giabot ug kaluoy, ug midagan ug migakos kaniya ug mihalok kaniya. Ug ang anak miingon kaniya, ‘Amahan ko, nakasala ako batok sa langit ug sa imong atubangan, dili na ako angay tawgon pa nga imong anak.’
gisia ang inyong mga kasingkasing ug dili ang inyong mga bisti.” Balik kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay siya puno sa grasya ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad, ug nagbasol sa daotan.
“Ayaw ninyo hinumdomi ang mga butang nga nangagi, o palandongon ang mga butang kaniadto. Tan-awa, ako naghimo ug usa ka bag-ong butang; karon mogula kini, dili ba kamo makakita niini? Ako magbuhat ug usa ka dalan diha sa kamingawan, ug mga sapa diha sa diserto.
Kinsa ba ang Dios nga sama kanimo, nga nagpasaylo sa kasal-anan ug mopalabay lamang sa mga kalapasan sa salin sa iyang panulundon? Siya wala maghupot sa iyang kasuko hangtod sa kahangtoran, kay siya malipay diha sa gugmang walay paglubad. Siya magbaton pag-usab ug kaluoy kanato, siya magyatak sa atong mga kasal-anan. Isalibay nimo ang tanan namong mga sala ngadto sa kahiladman sa dagat.
sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan.
“Dali ngari, maghusay kita, nag-ingon ang Ginoo; bisan ug ang inyong mga sala pula kaayo, himoon kining puti kaayo, bisan pa ug kini lutong pula, kini mahimong sama sa puting balhibo sa karnero.
Busa kon ang tawo anaa kang Cristo, siya bag-o na nga binuhat; ang daan nangagi na, tan-awa, ang bag-o nahiabot na.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.
Ang Espiritu sa Ginoong Dios ania kanako, tungod kay gidihogan ako sa Ginoo aron sa pagdala sa maayong balita ngadto sa mga sinakit; ako gipaanhi niya aron sa pagbugkos sa mga nadugmok nga kasingkasing, aron sa pagmantala sa kagawasan sa mga binihag, ug sa pag-abli sa bilanggoan alang sa mga ginapos;
Kay tungod sa grasya kamo nangaluwas pinaagi sa pagtuo ug kini dili gikan kaninyo, kini gasa sa Dios— dili tungod sa mga binuhatan aron walay bisan kinsa nga magpasigarbo.
kon ang akong katawhan nga gitawag sa akong ngalan magpaubos sa ilang kaugalingon ug mag-ampo ug mangita sa akong nawong ug motalikod gikan sa ilang mga daotang pamaagi, ako mamati gikan sa langit ug magpasaylo sa ilang mga sala ug mag-ayo sa ilang yuta.
Kay ako walay kalipay sa kamatayon ni bisan kinsa, nag-ingon ang Ginoong Dios. Busa balik ug mabuhi.”
Akong ibalik kaninyo ang mga tuig nga gikaon sa nagpanon nga mga dulon, sa lukton, sa tigpangdaot ug sa tigpamutol, ang akong dako nga kasundalohan nga akong gipadala sa inyong taliwala.
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
Ako nakakita sa iyang mga dalan, apan ayohon nako siya; giyahan nako siya ug balosan na ug kalipay, maghimo sa bunga sa mga ngabil alang sa iyang mga tigbangutan.
Kay ang Ginoo nagpanton kaniya nga iyang gihigugma, ug naglatos sa matag anak nga iyang gipangga.”
Akong mga anak, nagsulat ako kaninyo niining mga butanga aron kamo dili magpakasala. Apan kon may makasala man gayod, kita adunay Manlalaban nga mangatubang sa Amahan, si Jesu-Cristo, ang matarong.
Dili siya mobali sa bagakay nga nasiak o mopalong sa pabilo nga nagbaga na lang hangtod nga mapatigbabaw na niya ang hustisya.
Hatagan nako sila ug kasingkasing sa pag-ila nga ako mao ang Ginoo; ug sila mahimo nga akong katawhan ug ako mahimo nga ilang Dios, kay sila mobalik kanako uban sa tibuok nilang kasingkasing.
Ayaw hinumdomi ang mga sala sa akong pagkabatan-on o ang akong mga kalapasan; sumala sa imong gugmang walay paglubad, hinumdomi ako, tungod ug alang sa imong kaayo, O Ginoo!
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.
mao usab si Cristo, human makahalad sa makausa aron sa pagkuha sa mga sala sa daghan motungha sa ikaduhang higayon, dili mahitungod sa sala, kondili sa pagluwas kanila nga mainitong nagpaabot kaniya.
Apan ang tigpaningil ug buhis nga nagtindog sa layo, wala gani motan-aw ngadto sa langit, apan nagpukpok sa iyang dughan nga nag-ingon, ‘O Dios, kaluy-i ako nga makasasala!’ Sultihan ko kamo, kining tawhana mipauli sa iyang balay nga maoy gimatarong kay sa usa, kay ang matag usa nga magpataas sa iyang kaugalingon ipaubos, apan ang magpaubos sa iyang kaugalingon, ipataas.”
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Kaniya ang tanang mga propeta nagpamatuod nga ang tanang motuo kaniya makadawat sa kapasayloan sa mga sala pinaagi sa iyang ngalan.”
Ug kaniadto ang uban kaninyo ingon niini. Apan kamo gihinloan na, kamo gibalaan na, kamo gihimo nang matarong diha sa ngalan sa Ginoong Jesu-Cristo ug pinaagi sa Espiritu sa atong Dios.
Busa sultihi sila, Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon: Balik kamo kanako, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, ug ako mobalik kaninyo, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo! Tungod sa dako niyang kaluoy, kita gipakatawo pag-usab ngadto sa usa ka buhing paglaom pinaagi sa pagkabanhaw ni Jesu-Cristo gikan sa mga patay,
Apan ang Dios nagpadayag sa iyang gugma alang kanato pinaagi niini, nga bisan sa mga makasasala pa kita, si Cristo nagpakamatay alang kanato.
Mga igsoon, kon ang usa ka tawo maligas ngadto sa kalapasan, kamong mga espirituhanon kinahanglan nga mopahiuli kaniya uban sa espiritu sa kalumo. Pagmatngon sa imong kaugalingon, basin ug matintal ka usab.
Kay kini mao ang giingon sa taas ug sa Usa nga halangdon nga nagpuyo sa walay kataposan, nga ang ngalan Balaan: “Ako nagpuyo sa habog ug balaan nga dapit, ug uban usab kaniya nga may mahinulsolon ug mapaubsanon nga espiritu, aron sa pagpabuhi sa espiritu sa mapaubsanon, ug aron sa pagpabuhi sa kasingkasing sa mahinulsolon.
Ug ang agalon sa maong ulipon naluoy kaniya ug gibuhian niya siya ug gipapas ang iyang utang.
Ug si David miingon kang Natan, “Ako nakasala batok sa Ginoo.” Ug si Natan miingon kang David, “Ang Ginoo usab nagpapas sa imong sala, ikaw dili mamatay.
Ingna sila, ‘Ingon nga ako buhi, nag-ingon ang Ginoong Dios, ako walay kalipay sa kamatayon sa tawong daotan, apan nga unta motalikod ang daotan gikan sa iyang pamaagi ug mabuhi. Biya kamo, biya gikan sa inyong daotan nga mga pamaagi kay ngano man nga magpakamatay kamo, O balay sa Israel?’
Sa nakapamahaw na sila, si Jesus miingon kang Simon Pedro, “Simon, anak ni Juan, gihigugma ba nimo ako labaw pa niini?” Siya mitubag kaniya, “Oo, Ginoo, nasayod ikaw nga gihigugma ko ikaw.” Siya miingon kaniya, “Pakan-a ang akong mga nating karnero.” Siya miingon kaniya sa ikaduhang higayon, “Simon, anak ni Juan, gihigugma ba nimo ako?” Siya mitubag kaniya, “Oo, Ginoo, nasayod ikaw nga gihigugma ko ikaw.” Siya miingon kaniya, “Atimana ang akong mga karnero.” Ug siya miingon kaniya sa ikatulong higayon, “Simon, anak ni Juan, gihigugma ba nimo ako?” Ug gikasubo ni Pedro ang iyang pag-ingon kaniya sa ikatulong higayon, “Gihigugma ba nimo ako?” Ug siya miingon kaniya, “Ginoo, nasayod ikaw sa tanan, nasayod ikaw nga gihigugma ko ikaw.” Si Jesus miingon kaniya, “Pakan-a ang akong mga karnero.
Wala ako moanhi aron sa pagtawag sa mga matarong, kondili sa mga makasasala ngadto sa paghinulsol.”
Ang Dios wala manumbaling sa mga panahon sa pagkawalay alamag, apan karon nagsugo sa tanang mga tawo sa tanang dapit sa paghinulsol,
Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya.
Ang Ginoo puno sa grasya ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad. Ang Ginoo maayo sa tanan ug ang iyang kaluoy anaa sa ibabaw sa tanan niyang mga binuhat.
kay ang Dios mao ang naglihok diha kaninyo, sa pagbuot ug sa pagbuhat alang sa iyang ikahimuot.
Unya sila mituaw ngadto sa Ginoo sa ilang kagul-anan, ug siya miluwas kanila sa ilang kalisdanan; siya mikuha kanila gikan sa kangitngit ug sa hilabihang kangiob, ug mibugto sa ilang mga gapos.
siya nga nagpasaylo sa tanan nimong kasal-anan, nga nag-ayo sa tanan nimong mga balatian, nga naglukat sa imong kinabuhi gikan sa Gahong, nga nagpurongpurong kanimo sa gugmang walay paglubad ug sa kaluoy,
Kining tanang mga butanga gibuhat sa akong kamot, busa kining tanang mga butanga akoa, nag-ingon ang Ginoo. Apan kini mao ang tawo nga akong tan-awon, siya nga mapaubsanon ug mahinulsolon sa espiritu, ug nagkurog tungod sa akong pulong.
Siya mitubag, “Wala, Ginoo.” Ug si Jesus miingon kaniya, “Dili usab ako maghukom kanimo. Lakaw ug ayaw na pagpakasala.”]
Walay pagsulay nga miabot kaninyo nga wala masinati sa tawo. Ang Dios kasaligan, ug dili niya itugot nga kamo sulayon labaw sa inyong masarangan, apan uban sa pagsulay siya magtagana usab ug lutsanan, aron makasugakod kamo niini.
Unya siya midugang, “Ang ilang mga sala ug mga kasaypanan dili na nako hinumdoman.”
Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang.
Ug si Samuel miingon sa katawhan, “Ayaw kahadlok, kamo naghimo niining tanang sala apan ayaw kamo pagbiya sa Ginoo, hinuon pag-alagad kamo sa Ginoo sa tibuok ninyong kasingkasing.
Unya ang pulong sa Ginoo midangat kang Jonas sa ikaduhang higayon, nga nag-ingon, Sa dihang nakita sa Dios ang ilang gibuhat, giunsa nila pagtalikod sa ilang daotang pamaagi, ang Dios nasubo mahitungod sa kadaotan nga iyang giingon nga iyang buhaton unta kanila, ug kini wala niya buhata.
Siya nga nagtabon sa iyang kalapasan dili mouswag, apan siya nga nagsugid ug nagbiya niini makakab-ot ug kaluoy.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Mga igsoon, wala ako mag-isip nga nakabaton na apan usa ka butang ang akong gibuhat, ang pagkalimot sa mga butang nga nangagi ug ang pagpadayon paingon sa unahan. Nagpadayon ako paingon sa dag-anan alang sa ganti sa langitnong pagtawag sa Dios diha kang Cristo Jesus.
Buhata sa sulod nako ang hinlo nga kasingkasing, O Dios, ug bag-oha ug lig-ona ang espiritu sa sulod nako.
Diha kang Cristo naangkon nato ang pagkatinubos pinaagi sa iyang dugo, ang kapasayloan alang sa atong mga kalapasan, sumala sa kadato sa grasya sa Dios
Busa pinaagi sa bautismo gilubong kita uban kaniya ngadto sa kamatayon, aron ingon nga si Cristo gibanhaw gikan sa mga patay pinaagi sa himaya sa Amahan, kita usab maglakaw diha sa kabag-o sa kinabuhi.
kita iyang giluwas, dili tungod sa mga binuhatan nga atong nahimo diha sa pagkamatarong, kondili tungod sa iyang kaluoy, pinaagi sa paghugas ngadto sa bag-ong pagkatawo ug sa pagbag-o pinaagi sa Espiritu Santo
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Ug si Pedro mitubag kanila, “Paghinulsol kamo, ug pagpabautismo ang matag usa kaninyo sa ngalan ni Jesu-Cristo alang sa kapasayloan sa inyong mga sala, ug madawat ninyo ang gasa sa Espiritu Santo.
Ug si Jesus mitubag kaniya, “Sa pagkatinuod, sultihan ko ikaw, nga karong adlawa adto ikaw sa Paraiso uban kanako.”
Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.
Ang matag tawo dili na gayod magtudlo sa iyang isigkatawo ug ang matag tawo sa iyang igsoon, nga mag-ingon, ‘Ilha ang Ginoo,’ kay silang tanan makaila kanako, gikan sa labing gamay kanila ngadto sa labing dako, nag-ingon ang Ginoo; kay pasayloon nako ang ilang kasal-anan, ug dili na gayod nako hinumdoman ang ilang sala.”
apan pagmaluluy-on kamo sa usa ug usa, ug lumo ug kasingkasing, mapinasayloon sa usa ug usa, ingon nga kamo gipasaylo sa Dios tungod kang Cristo.
Kay ikaw, O Ginoo, maayo, ug mapasayloon, ug madagayaon sa gugmang walay paglubad alang sa tanan nga nagsangpit kanimo.
pabiyaa sa daotan sa iyang dalan, ug ang tawo nga dili matarong sa iyang mga hunahuna; ug pabalika siya sa Ginoo, aron siya maluoy kaniya, ug sa atong Dios, kay siya mopasaylo sa madagayaon gayod.
Kay kon mopasaylo kamo sa mga tawo sa ilang mga kalapasan, pasayloon usab kamo sa inyong langitnong Amahan apan kon dili man kamo mopasaylo sa mga tawo sa ilang mga kalapasan, ang inyong Amahan dili usab mopasaylo sa inyong mga kalapasan.
Busa paghinulsol kamo ug balik kamo kaniya aron mapapas ang inyong mga sala, aron ang mga panahon sa kahayahay moabot gikan sa presensiya sa Ginoo
Kay ako magmaluluy-on sa ilang kalapasan, ug ang ilang kasal-anan dili na nako hinumdoman.”
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Inay kaulawan ninyo, kamo makabaton ug duha ka bahin, ug inay sa pagkawalay dungog, kamo maglipay sa inyong bahin; busa sa inyong yuta kamo makapanag-iya ug duha ka bahin, ang kalipay nga walay kataposan mainyo.
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Busa tungod niini, sultihan ko ikaw, ang iyang mga sala nga daghan gipasaylo kay dako man ang iyang paghigugma, apan siya nga gipasaylo ug diyotay lamang, gamay ra ug paghigugma.”
Hatagan ko kamo ug usa ka bag-o nga kasingkasing, ug ibutang nako sa sulod ninyo ang usa ka bag-ong espiritu. Kuhaon nako ang kasingkasing nga bato gikan sa inyong unod, ug hatagan kamo nako ug usa ka kasingkasing nga unod.
Ang pag-ampo sa pagtuo mag-ayo sa masakiton, ug siya pabangonon sa Ginoo, ug kon siya nakasala man, pasayloon siya.
Ang Ginoo nagtuboy niadtong tanang mga nangapukan, ug nagbangon sa tanang mga nasukamod.
Ang tanan nga gihatag kanako sa Amahan moari kanako ug siya nga moari kanako dili gayod nako isalikway.
kon kita dili matinumanon, siya magpabilin nga matinumanon kay siya dili man makalimod sa iyang kaugalingon.
Giila nako ang akong sala nganha kanimo, ug wala nako tagoi ang akong kasal-anan; miingon ako, “Isugid nako ang akong kalapasan ngadto sa Ginoo,” unya imong gipasaylo ang pagkadaotan sa akong sala. Selah
Gipalayo nako ang imong kalapasan sama sa usa ka baga nga panganod, ug ang imong mga sala sama sa usa ka gabon; balik kanako, kay gilukat ko na ikaw.
Kasaligan ang pulong ug takos nga dawaton sa hingpit, nga si Cristo Jesus mianhi sa kalibotan aron sa pagluwas sa mga makasasala. Ug ako mao ang labaw sa mga makasasala,
bisan ug matumba siya, dili siya malukapa, kay ang Ginoo mao ang magkupot sa iyang kamot.
Ang balaod miabot aron pagpadaghan sa kalapasan apan diin gani midaghan ang sala, ang grasya milabi pa hinuon pagdagaya,
apan siya miingon kanako, “Ang akong grasya igo alang kanimo kay ang akong gahom gihingpit diha sa kaluyahon.” Sa ingon niana, labaw nakong gikalipay ang pagpasigarbo tungod sa akong mga kaluyahon aron ang gahom ni Cristo molandong nganhi kanako.
Siya mao ang nagluwas kanato gikan sa gahom sa kangitngit ug nagbalhin kanato ngadto sa gingharian sa iyang pinalanggang Anak, nga diha kaniya kita nakabaton sa pagkatinubos, sa kapasayloan sa mga sala.
Unya si Pedro miduol ug miingon kaniya, “Ginoo, makapila ba makasala ang akong igsoon batok kanako, ug pasayloon nako siya? Makapito ba?” Si Jesus mitubag kaniya, “Wala ako mag-ingon kanimo nga makapito, kondili 70 ka pito.
Kaluy-i intawon ako, O Dios, sumala sa imong gugmang walay paglubad; sumala sa imong dakong kaluoy papasa ang akong mga kalapasan. Buhata sa sulod nako ang hinlo nga kasingkasing, O Dios, ug bag-oha ug lig-ona ang espiritu sa sulod nako. Ayaw ako isalikway gikan sa imong atubangan, ug ayaw kuhaa ang imong balaang Espiritu gikan kanako. Ibalik kanako ang kalipay sa imong kaluwasan, ug agaka ako diha sa masinugtanon nga espiritu. Unya tudloan nako sa imong mga pamaagi ang mga malapason, ug ang mga makasasala mamalik nganha kanimo. Luwasa ako gikan sa sala sa pagpatay, O Dios, ikaw nga Dios sa akong kaluwasan, ug ang akong dila mag-awit sa kusog mahitungod sa imong pagkamatarong. O Ginoo, abliha ang akong mga ngabil, ug ang akong baba magpadayag sa pagdayeg kanimo. Kay ikaw dili malipay sa halad nga inihaw; kon ako maghalad ug halad nga sunogon dili ikaw mahimuot. Ang halad nga dawaton sa Dios mao ang espiritu nga mapaubsanon; ang usa ka mapaubsanon ug mahinulsolon nga kasingkasing, O Dios, dili nimo isalikway. Buhata ang maayo alang sa Zion, sumala sa imong maayong kabubut-on; patindoga pag-usab ang mga kuta sa Jerusalem, unya ikaw mahimuot sa mga matarong nga halad, sa halad nga sunogon ug sa tibuok nga halad nga sunogon; unya ihalad nila ang mga torong baka ibabaw sa imong halaran. Hugasi ako pag-ayo gikan sa akong kasal-anan, ug hinloi ako gikan sa akong sala!
nakasala ang tanan ug nawad-an sa himaya sa Dios. Sila gihimong matarong sa iyang grasya ingon nga gasa pinaagi sa pagtubos diha kang Cristo Jesus,
Kay gihigugma sa Dios ang kalibotan sa ingon nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak aron nga ang tanang motuo kaniya dili malaglag kondili makabaton sa kinabuhing dayon.
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
kay ang matarong nga tawo mapukan sa makapito ug mobangon pag-usab; apan ang daotan mapukan pinaagi sa katalagman.