Kategorya
BERSIKULO PARA SA MGA BISITA
Nalipay ko nga nakabisita ka sa among panimalay o sa among simbahan. Unta, sa imong pagpauli, mapuno ang imong kinabuhi sa kalinaw ug kalipay. Daghan kaayong mga saad sa Ginoo nga atong makapitan.
Sama sa 3 Juan 1:2, "Hinigugma, gipangandoy ko nga magmalampuson ka sa tanang butang ug magpabiling himsog, sama nga ang imong kalag nagmalampuson." Hinaut nga kini nga bersikulo, ug ang uban pang mga saad sa Dios, mag-uban kanimo ug magbantay kanimo sa tanan nimong mga panaw.
Unta kanunay kang ubanan sa gugma ug grasya sa Ginoo. Pag-amping!
Ang Ginoo magbantay sa imong paggula ug sa imong pagsulod sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
Ug ang akong Dios magsangkap sa tanan ninyong kinahanglanon sumala sa iyang kadato, sa himaya diha kang Cristo Jesus.
Ug ang Ginoo mipakita kang Abraham didto sa kakahoyan ni Mamre, samtang naglingkod siya dapit sa pultahan sa iyang tolda diha sa kainit sa adlaw. Unya siya miingon, “Mobalik gayod ako kanimo kon moabot na ang panahon ug tan-awa, si Sarah nga imong asawa makabaton ug usa ka anak nga lalaki.” Ug si Sarah naminaw didto sa pultahan sa tolda nga diha sa likod ni Abraham. Karon si Abraham ug si Sarah tigulang na sila kaayo. Mihunong na kang Sarah ang naandang kinaiya sa mga babaye. Busa mikatawa si Sarah sa iyang kaugalingon nga nag-ingon, “Karon na hinuon nga ako tigulang na, ug ang akong bana tigulang na usab, aduna pa ba akoy kalipay?” Unya ang Ginoo miingon kang Abraham, “Nganong mikatawa si Sarah nga miingon, ‘Tinuod ba gayod nga ako manganak, karon nga tigulang na ako?’ Aduna bay mga butang nga lisod alang sa Dios? Sa gitakda nga panahon mobalik ako kanimo, sa tingpamulak, ug si Sarah makabaton ug usa ka anak nga lalaki.” Unya si Sarah milimod nga nag-ingon, “Wala ako mokatawa,” kay nahadlok man siya. Siya miingon, “Dili, mikatawa gayod ikaw.” Unya ang mga tawo mitindog gikan didto ug milantaw ngadto sa Sodoma ug si Abraham mikuyog sa paghatod kanila ngadto sa dalan. Ang Ginoo miingon, “Itago ba nako gikan kang Abraham ang akong buhaton, nga si Abraham mahimo man gayod nga usa ka dako ug lig-on nga nasod, ug diha kaniya panalanginan ang tanang mga nasod sa yuta? Dili, kay gipili nako siya aron magsugo sa iyang mga anak ug panimalay nga sunod kaniya aron magsubay sila sa dalan sa Ginoo, pinaagi sa pagbuhat sa pagkamatarong ug sa hustisya, aron ang Ginoo magpadangat kang Abraham niadtong gisaad kaniya.” Giyahat niya ang iyang mga mata, ug mitan-aw siya ug nakita niya nga dihay tulo ka tawo nga nagtindog atbang kaniya, ug sa iyang pagkakita kanila, midagan siya gikan sa pultahan sa iyang tolda aron sa pagtagbo kanila ug siya mihapa sa yuta. Ug ang Ginoo miingon kaniya, “Tungod kay ang singgit batok sa Sodoma ug sa Gomora dako kaayo, ug tungod kay ang ilang sala hilabihan gayod ka bug-at, molugsong ako karon aron sa pagsusi kon gibuhat ba gayod nila ang tanan sumala sa singgit nga miabot kanako ug kon wala, mahibaloan ra nako.” Unya ang mga tawo miliko gikan didto ug mipaingon sa Sodoma apan si Abraham nagtindog pa sa atubangan sa Ginoo. Unya miduol si Abraham ug miingon kaniya, “Laglagon ba usab nimo ang mga matarong uban sa mga daotan? Pananglit adunay 50 ka matarong sa sulod sa siyudad, laglagon ba diay nimo ug dili nimo sayloan ang dapit tungod sa 50 ka matarong nga anaa sa sulod niini? Malayo unta kanimo ang pagbuhat sa ingon niana nga patyon nimo ang mga matarong uban sa mga daotan, ug nga sa ingon niana ang mga matarong mahisama sa mga daotan. Malayo unta kana kanimo! Dili ba nga ang Maghuhukom sa tibuok nga yuta magbuhat man sa matarong?” Ug ang Ginoo miingon, “Kon makakita ako sa Sodoma ug 50 ka matarong sulod sa siyudad, sayloan nako ang tibuok nga dapit tungod kanila.” Si Abraham mitubag, “Ania karon, ako nangako sa pagsulti sa akong Ginoo, bisan ako abog ug abo lamang. Pananglit, ang 50 ka matarong makulangan ug lima, laglagon ba nimo ang tibuok tungod niadtong lima nga nakulang?” Ug siya miingon, “Dili nako laglagon kon didto adunay 45.” Ug miusab siya sa pagsulti kaniya ug miingon, “Pananglit may makita didto nga 40.” Ug mitubag siya, “Dili nako kini buhaton tungod lamang sa 40.” Ug miingon siya, “Akong agalon, kon ako nakakaplag ug kahimuot diha sa imong atubangan, dili unta kamo mosaylo sa inyong ulipon.
“Tahora ang imong amahan ug ang imong inahan aron mataas ang imong mga adlaw sa yuta nga gihatag kanimo sa Ginoo nga imong Dios.
Hinigugma, nag-ampo ako nga ang tanan maayo alang kanimo ug nga maanaa ikaw sa maayong panglawas, ingon nga maayo ang imong kalag.
Kay ikaw magpanalangin sa mga matarong, O Ginoo, ikaw magtabon kaniya uban sa kaluoy ingon sa usa ka taming.
Ang dumuduong nga nagpuyo uban kaninyo isipon ninyo ingon nga lumad taliwala ninyo ug higugmaa ninyo siya sama sa inyong kaugalingon, kay kamo langyaw didto sa yuta sa Ehipto. Ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.
Busa higugmaa ninyo ang dumuduong kay kamo mga dumuduong didto sa yuta sa Ehipto.
Si Jonatan miingon kang David, “Pinaagi sa Ginoo, ang Dios sa Israel, sa diha nga masuta nako ang akong amahan sa ingon niining taknaa ugma o sa ikatulo nga adlaw, kon siya maayo kang David, dili ba diay ako magpadala nganhi ug itug-an kini kanimo? Apan kon ikalipay sa akong amahan ang pagbuhat ug daotan kanimo, ang Ginoo maghimo sa ingon kang Jonatan, ug labaw pa gani kon dili ako motug-an kanimo ug mopakagiw kanimo aron malayo ikaw sa kakuyaw. Ang Ginoo mag-uban unta kanimo ingon nga siya nag-uban kaniadto sa akong amahan. Unya kon ako buhi pa, ipakita kanako ang matinud-anong gugma sa Ginoo aron ako dili mamatay. Ug ayaw bugtoa ang imong pagkamatinud-anon gikan sa akong balay hangtod sa kahangtoran, bisan sa diha nga puohon sa Ginoo ang tanang kaaway ni David gikan sa ibabaw sa yuta.”
Kini mao ang inyong pangatahoran kaniya, ‘Ang kalinaw anaa kanimo, ug ang kalinaw anaa sa imong balay, ug ang kalinaw anaa sa tanan nga anaa kanimo.
Ug si David miingon kaniya, “Ayaw kahadlok kay ako magpakita kanimo ug kaluoy tungod ug alang kang Jonatan nga imong amahan, ug iuli nako kanimo ang tanang yuta ni Saul nga imong apohan, ug anhi ka na magkaon kanunay sa akong lamisa.”
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Karon hinaot nga ang Dios sa kalinaw nga nagbanhaw sa atong Ginoong Jesus, ang dakong magbalantay sa mga karnero, pinaagi sa dugo sa dayon nga kasabotan, magsangkap unta kaninyo sa tanang maayong butang aron kamo makatuman sa iyang kabubut-on. Magbuhat unta siya diha kaninyo sa makapahimuot sa iyang pagtan-aw, pinaagi kang Jesu-Cristo, nga kaniya anaa ang himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.
Ug ang hari mitubag, “Si Kimham motabok uban kanako ug buhaton nako kaniya kadtong maayo alang kanimo ug bisan unsay imong pangayoon kanako, akong buhaton alang kanimo.”
Ug siya mihigda ug natulog sa ilalom sa usa ka kahoy nga enebro ug dihay usa ka anghel nga mihikap kaniya ug miingon, “Tindog ug kaon.” Ug siya mitan-aw ug nakita niya diha sa iyang ulohan ang usa ka buok torta nga linuto sa init nga baga ug usa ka tibod nga tubig. Ug siya mikaon ug miinom ug mihigda pag-usab. Ug ang anghel sa Ginoo miadto na usab sa ikaduhang higayon ug mihikap kaniya ug miingon, “Tindog ug kaon kay ang panaw layo ra kaayo alang kanimo.”
Bulahan siya nga nagtagad sa mga kabos; ang Ginoo magluwas kaniya sa adlaw sa kalisdanan; Apan ikaw, O Ginoo, kaluy-i ako ug patindoga ako, aron panimaslan nako sila. Pinaagi niini maila nako nga ikaw nahimuot kanako, tungod kay ang akong kaaway dili man makadaog batok kanako. Apan ikaw nagsapnay kanako tungod sa akong kaligdong, ug nagpahimutang kanako diha sa imong atubangan hangtod sa kahangtoran. Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, gikan sa walay kataposan ngadto sa walay kataposan! Amen ug Amen. ang Ginoo manalipod kaniya, ug mag-atiman kaniya nga mabuhi; mabulahan siya diha sa yuta; dili nimo siya itugyan ngadto sa kabubut-on sa iyang mga kaaway. Ang Ginoo magpalig-on kaniya diha sa iyang higdaanan sa kasakit; diha sa iyang sakit ayohon nimo ang tanan niyang balatian.
Ang Ginoo magpanalangin kaninyo ug magbantay kaninyo; Ang Ginoo magdan-ag sa iyang nawong ibabaw kaninyo, ug magmaluluy-on kaninyo; Ang Ginoo magyahat sa iyang nawong nganha kaninyo ug maghatag kaninyo ug kalinaw.
Ang Dios naghatag ug panimalay sa mga nag-inusara; siya nagpagula sa mga binilanggo ngadto sa kauswagan; apan ang mga masinupakon magpuyo sa uga nga yuta.
Hatagi ug hustisya ang kabos ug ang mga wala nay amahan; labani ang katungod sa mga sinakit ug sa nanginahanglan. Tabanga ninyo ang mga kabos ug ang mga nanginahanglan, luwasa sila gikan sa kamot sa daotan.”
Adunay mga higala nga magpakaaron-ingnon nga mga higala, apan adunay usa ka higala nga magpabilin nga suod pa kay sa usa ka igsoon.
Ayaw pakanunaya ang imong tiil sa balay sa imong silingan, kay tingali unya ug pul-an siya kanimo, ug masuko kanimo.
Dili ba kini mao ang pagpaambit sa imong pan ngadto sa gigutom, ug pagdala sa kabos nga walay balay ngadto sa imong balay; sa diha nga ikaw makakita sa hubo, imo siyang bistihan, ug nga ikaw dili magtago gikan sa imong kaugalingon nga kadugo?
Siya naghukom sa katungod sa mga kabos ug nanginahanglan; unya kadto maayo. Dili ba kini maoy pag-ila kanako? nag-ingon ang Ginoo.
Pangitaon nako kadtong nawala, pabalikon kadtong nagkatibulaag sa layo, bugkosan ang napiang ug palig-onon ang nagmaluyahon, apan akong laglagon ang mga tambok ug kusgan, sila pasibsibon nako diha sa hustisya.
Ug si bisan kinsa nga mohatag ug bisan usa na lang ka baso nga bugnawng tubig aron ipainom sa usa niining ubos nakong mga tinun-an tungod kay siya usa ka tinun-an, sa pagkatinuod sultihan ko kamo, dili gayod siya kawad-an sa iyang ganti.”
Kay gigutom ako ug inyo akong gipakaon, giuhaw ako ug inyo akong gipainom, dumuduong ako ug inyo akong giabiabi, hubo ako ug inyo akong gibistihan, nasakit ako ug inyo akong giduaw, nabilanggo ako ug inyo akong giadto.’ Unya motubag kaniya ang mga matarong nga mag-ingon, ‘Ginoo, kanus-a ba kami makakita kanimo nga gigutom ug amo kang gipakaon, o giuhaw ug amo kang gipainom? Ug kanus-a ba kami makakita kanimo nga dumuduong ug amo kang giabiabi, o hubo ug amo kang gibistihan? Ug kanus-a ba kami makakita kanimo nga nasakit o nabilanggo ug amo kang giduaw?’ apan ang mga maalamon nagbalon ug lana sinulod sa laing sudlanan uban sa ilang mga lampara. Unya sa pagtubag ang Hari moingon kanila, ‘Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, ingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa labing ubos niining akong mga igsoon, gibuhat usab ninyo kini kanako.’
Ang ikaduha mao kini, ‘Higugmaa ang imong silingan sama sa imong kaugalingon.’ Wala nay laing sugo nga labaw pa ka dako kay niini.”
Ug sumala sa inyong buot nga buhaton sa mga tawo nganha kaninyo, buhata kini ngadto kanila.
Apan ang usa ka Samarianhon, sa iyang pagpanaw, miabot sa nahimutangan sa tawo ug sa iyang pagkakita kaniya, naluoy siya. Ug siya miduol kaniya ug gibugkosan ang iyang mga samad, gibuboan ug lana ug bino, unya iyang gipasakay sa iyang hayop ug gidala siya ngadto sa usa ka balay abotanan, ug giatiman niya siya. Ug sa pagkasunod adlaw mikuha siya ug duha ka denario ug gihatag kini sa tag-iya sa balay abotanan ug miingon, ‘Atimana siya ug bisan pilay sobra nga imong magasto bayran ko lang unya ikaw sa akong pagbalik.’
Ug siya miingon usab sa tawo nga nagdapit kaniya, “Sa dihang maghatag ikaw ug dakong paniudto o panihapon, ayaw dapita ang imong mga higala o ang imong mga igsoon o ang imong mga kabanay o ang mga dato nga silingan, basin ug mobalos sila sa pagdapit kanimo ug unya mabalosan ka. Apan sa dihang maghatag ikaw ug kombira, maoy dapita ang mga kabos, ang mga bakol, ang mga piang, ang mga buta, ug mabulahan ikaw tungod kay sila dili man makabalos kanimo. Balosan ka ra unya sa panahon nga banhawon ang mga matarong.”
Ug kon ako nga inyong Ginoo ug Magtutudlo naghugas man sa inyong mga tiil, kamo usab kinahanglang maghinugasay sa inyong mga tiil. Kay usa ka panig-ingnan ang akong gihatag kaninyo, aron kamo kinahanglang magbuhat usab sama sa akong gibuhat kaninyo.
Didto sa Jopa may usa ka babayeng tinun-an nga ginganlan ug Tabita, nga kon hubaron, Dorcas o Lagsaw. Siya daghan ug mga maayong buhat ug mga pagtabang nga iyang gihimo. Niadtong mga adlawa siya nasakit ug namatay, ug human nila kahugasi ang iyang lawas, ila kining gihaya sa usa ka lawak sa itaas. Tungod kay ang Lida duol ra man sa Jopa, ang mga tinun-an nga nakadungog nga si Pedro atua didto, mipaadto sila ug duha ka tawo sa paghangyo kaniya, “Ayaw intawon paglangay sa pag-adto kanamo.” Busa si Pedro mitindog ug miuban kanila. Ug sa iyang pag-abot, gidala siya nila ngadto sa lawak sa itaas ug nag-alirong kaniya ang tanang mga biyuda nga nanghilak ug nagpakita kaniya sa mga kamisola ug mga bisti nga binuhat ni Dorcas samtang uban pa siya kanila.
Didto sa Cesarea may usa ka tawo nga ginganlan ug Cornelio, usa ka kapitan sa kasundalohan nga gitawag ug Panon nga Italyano. Unya siya gigutom ug nangandoy nga mokaon, apan samtang nag-andam pa sila niini, gipanglimotan siya ug nakakita ug panan-awon. Ug iyang nakita ang langit nga nabukas ug gipaubos ang usa ka sudlanan nga sama sa usa ka dakong habol nga gitunton pinaagi sa upat ka kanto niini paingon sa yuta. Sa sulod niini diha ang tanang matang sa mga mananap nga tag-upat ug tiil ug mga nagkamang sa yuta ug mga langgam sa kalangitan. Ug dihay usa ka tingog nga miingon kaniya, “Tindog Pedro, pag-ihaw ug unya kan-a.” Apan si Pedro miingon, “Dili gayod ako, Ginoo, kay wala pa gayod akoy nakaon nga dili putli o hugaw.” Ug ang tingog nadungog niya sa ikaduhang higayon nga nag-ingon, “Unsay gihinloan na sa Dios, ayaw nganli ug dili putli.” Ug kini nahitabo sa tulo ka higayon, ug sa kalit gibira ang sudlanan ngadto sa langit. Samtang si Pedro nalibog pa kon unsay kahulogan niadtong panan-awon nga iyang nakita, ang mga tawo nga gisugo ni Cornelio nagtindog diha sa ganghaan human nila masusi kon diin ang balay ni Simon. Ug sila nanawag aron sa pagpangutana kon nag-abot ba didto si Simon nga ginganlan ug Pedro. Samtang si Pedro naghunahuna mahitungod sa panan-awon, ang Espiritu miingon kaniya, “Tan-awa, anaay tulo ka tawo nga nangita kanimo. Siya usa ka tawong relihiyoso uban sa iyang tibuok nga panimalay; siya mahadlokon sa Dios, naghatag ug daghang hinabang ngadto sa mga tawo ug nag-ampo kanunay sa Dios.
Ug sa nabautismohan na siya kauban sa iyang panimalay, mihangyo siya kanamo nga nag-ingon, “Kon inyo akong gihukman nga matinud-anon sa Ginoo, adto kamo abot sa akong balay.” Ug siya namugos kanamo.
Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon.
Busa kita nga mga lig-on kinahanglang motabang pagpas-an sa mga kaluyahon sa mga huyang, ug dili magpahimuot sa atong kaugalingon. Ug miingon usab siya, “Paglipay kamo, O mga Gentil, uban sa iyang katawhan”; ug usab, “Dayega ninyo ang Ginoo, kamong tanang mga Gentil, ug ipadayeg siya sa tanang katawhan”; ug dugang pa, si Isaias miingon, “Motungha ang gamot ni Jesse, siya nga mobarog aron sa paghari sa mga Gentil; kaniya maglaom ang mga Gentil.” Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom. Nagtuo gayod ako mahitungod kaninyo, akong mga igsoon, nga kamo puno sa pagkamaayo, napuno sa tanang kahibalo ug may katakos sa pagtambag sa usa ug usa. Apan mahitungod sa pipila ka butang nagsulat ako kaninyo nga maisogon agig pagpahinumdom kaninyo, tungod sa grasya nga gihatag kanako sa Dios aron mahimo akong alagad ni Cristo Jesus ngadto sa mga Gentil diha sa pagpangalagad ingon nga pari sa Maayong Balita sa Dios aron ang halad sa mga Gentil dawaton ingon nga gibalaan sa Espiritu Santo. Busa diha kang Cristo Jesus may ikapasigarbo ako sa akong buhat alang sa Dios. Kay dili ako mangahas sa paghisgot ug bisan unsa gawas sa gibuhat ni Cristo pinaagi kanako aron magmasinugtanon ang mga Gentil, pinaagi sa pulong ug buhat. Pinaagi sa gahom sa mga milagro ug sa mga katingalahan, pinaagi sa gahom sa Espiritu sa Dios, nga tungod niana, natapos nako pagwali ang Maayong Balita mahitungod kang Cristo sukad sa Jerusalem hangtod sa kayutaan libot sa Ilirico. Ang matag usa kanato kinahanglang magpahimuot sa atong isigkatawo alang sa iyang kaayohan aron siya malig-on.
aron walay pagkabahin diha sa lawas, hinuon aron ang mga bahin niini makaangkon sa samang pagtagad alang sa usa ug usa. Kon ang usa ka bahin mag-antos, ang tanan magdungan sa pag-antos; kon ang usa ka bahin pasidunggan, ang tanan magdungan sa paglipay.
Kay ang paghimo sa maong pagtabang dili lamang magsangkap sa kawalad-on sa mga balaan kondili magpaawas usab sa daghang mga pagpasalamat ngadto sa Dios. Pinaagi sa kamatuoran sa maong tabang, sila maghimaya sa Dios tungod sa inyong pakamasinugtanong agig pag-ila sa Maayong Balita ni Cristo, ug tungod sa pagkadagaya sa inyong amot alang kanila ug alang usab sa tanan.
Pagyayongay kamo sa mga kabug-at sa usa ug usa, ug sa ingon niana matuman ninyo ang balaod ni Cristo.
Busa, ingon nga kita adunay kahigayonan, buhaton nato ang maayo ngadto sa tanang mga tawo, ilabi na kanila nga mga sakop sa panimalay sa pagtuo.
apan pagmaluluy-on kamo sa usa ug usa, ug lumo ug kasingkasing, mapinasayloon sa usa ug usa, ingon nga kamo gipasaylo sa Dios tungod kang Cristo.
Ayaw kamo pagbuhat ug bisan unsa pinaagi sa kahakog o pagpagarbo sa kaugalingon, apan diha sa pagpaubos isipa ang uban nga labaw pang maayo kay sa inyong kaugalingon. kay hapit siya mamatay alang sa buluhaton ni Cristo, nagtahan sa iyang kinabuhi aron sa paghulip sa inyong pag-alagad kanako. Kinahanglan nga ang matag usa kaninyo magtan-aw dili lamang sa iyang kaugalingong mga kaayohan, kondili sa mga kaayohan usab sa uban.
Ingon nga kamo mga pinili sa Dios, balaan ug hinigugma, isul-ob ninyo ang pagkamabination, pagkamaluluy-on, pagkamapaubsanon, kaaghop, ug pailob; mag-pinailobay sa usa ug usa ug nga kon aduna may mulo ang usa batok sa usa, magpinasayloay ang usa ug usa. Ingon nga ang Ginoo nagpasaylo kaninyo, busa mao usab kamo. Ug labaw niining tanan isul-ob ang gugma nga mao ang bugkos sa kahingpitan.
Ug kami nag-awhag kaninyo, mga igsoon, pahimangnoi ang mga tapolan, dasiga ang mga maulawon, tabangi ang mga luya, pagpailob sa tanan.
namatud-an nga maayo ug binuhatan, kon nagmatuto ug mga anak, nagpakita sa pagkamaabiabihon, nanghugas sa mga tiil sa mga balaan, nagtabang sa mga nagkalisodlisod, ug nagmakugihon sa pagbuhat ug maayo sa tanang paagi.
Himoa usab nga makakat-on ang atong mga sakop sa pagbuhat kanunay sa mga maayong buhat aron sila makatabang sa mga tabangonon, ug nga dili unta sila mahimong dili mabungahon.
Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat, sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.
Padayon sa inyong inigsoon nga paghigugmaay. Kita adunay usa ka halaran diin ang mga nag-alagad sa tolda walay katungod sa pagkaon. Kay ang mga lawas sa mga mananap nga ang dugo gidala sa labawng pangulong pari ngadto sa dapit nga balaan ingon nga halad alang sa sala, gisunog didto sa gawas sa kampo. Sa ingon niini si Jesus usab nag-antos didto sa gawas sa ganghaan aron sa pagbalaan sa katawhan pinaagi sa kaugalingon niyang dugo. Busa mangadto kita kaniya sa gawas sa kampo, nga magpas-an sa mga pagtamay kaniya. Kay dinhi sa kalibotan wala kitay siyudad nga molungtad, hinuon kita nangita niadtong siyudad nga umaabot. Busa pinaagi kaniya himoon nato sa kanunay ang halad sa pagdayeg ngadto sa Dios, sa ato pa, sa bunga sa mga ngabil nga nag-ila sa iyang ngalan. Ug ayaw ninyo kalimti ang pagbuhat ug maayo ug ang pagkamanggihatagon, kay ang maong mga halad makapahimuot sa Dios. Pagmasinugtanon kamo sa inyong mga pangulo, ug pagpailalom kamo kanila, kay sila nagtukaw alang sa inyong mga kalag, ingon nga sila mga tawo nga unya maghatag ug husay, aron ang ilang buluhaton himoon nila uban sa kalipay, dili uban sa kasubo, kay kini dili man makahatag kaninyo ug kaayohan. Pag-ampo kamo alang kanamo, kay kami masaligon nga kami nagbaton ug maayong tanlag, nagtinguha sa pagkinabuhi nga dungganan sa tanang butang. Giawhag ko kamo sa labaw pa ka mainiton nga inyo kining himoon aron ako mahibalik diha kaninyo sa labing madali. Ayaw ninyo kalimti ang pag-abiabi sa mga dumuduong, kay pinaagi niini adunay nakaalagad ug mga anghel nga wala lang nila hibaloi.
Ang relihiyon nga putli ug walay buling sa atubangan sa Dios nga atong Amahan mao kini: ang pagtabang sa mga ilo ug mga biyuda diha sa ilang kalisdanan ug ang pag-amping sa kaugalingon nga dili mabulingan sa kalibotan.
Apan si bisan kinsa nga adunay mga butang alang sa panginabuhi dinhi sa kalibotan, ug makakita sa iyang igsoon nga anaa sa kawalad-on ug unya magtak-op sa iyang kasingkasing, unsaon man sa pagpabilin diha kaniya sa gugma sa Dios? Mga anak, kinahanglan nga maghigugma kita dili lamang pinaagi sa pulong o sa sulti, kondili pinaagi sa buhat ug sa kamatuoran.
Ang Ginoo magtuman sa iyang katuyoan alang kanako; ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, naglungtad hangtod sa kahangtoran. Ayaw biyai ang buhat sa kaugalingon nimong mga kamot.
Ayaw ihikaw ang maayo gikan kanila nga may katungod niini kon anaa sa imong gahom ang pagbuhat niini. Ayaw pag-ingon sa imong silingan, “Lakaw ug anhi pag-usab, ugma ihatag nako kini”—sa diha nga ikaw aduna na niini.
Ang usa ka higala mahigugma sa tanang panahon, ug ang usa ka igsoon natawo alang sa kalisdanan.
Adunay panahon alang sa tanang butang, ug panahon alang sa tanang katuyoan ilalom sa langit:
Kay kon sila mangapukan, ang usa magbangon sa iyang kauban. Apan alaot kadtong nag-inusara sa diha nga siya mapukan, walay lain nga magbangon kaniya.
Ang Espiritu sa Ginoong Dios ania kanako, tungod kay gidihogan ako sa Ginoo aron sa pagdala sa maayong balita ngadto sa mga sinakit; ako gipaanhi niya aron sa pagbugkos sa mga nadugmok nga kasingkasing, aron sa pagmantala sa kagawasan sa mga binihag, ug sa pag-abli sa bilanggoan alang sa mga ginapos;
Sa nakita niya ang panon sa katawhan, naluoy siya kanila kay sila nangalibog ug makaluluoy sama sa mga karnero nga walay tigbantay.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Dili siya mobali sa bagakay nga nasiak o mopalong sa pabilo nga nagbaga na lang hangtod nga mapatigbabaw na niya ang hustisya.
“Kon ang imong igsoon makasala batok kanimo, lakaw, sultihi siya sa iyang sayop tali kanimo ug kaniya lamang. Kon maminaw siya kanimo, nadani nimo siya. Apan kon dili siya maminaw kanimo, pagdala ug usa o duha ka tawo uban kanimo, aron nga pinaagi sa pagpamatuod sa duha o tulo ka saksi malig-on ang matag pulong. Kon magdumili siya sa pagpaminaw kanila, isugilon ngadto sa iglesia ug kon dili gihapon siya maminaw bisan pa sa iglesia, isipa siya nga usa ka Gentil ug tigpaningil ug buhis.
“Ang Espiritu sa Ginoo ania kanako, iya akong gidihogan aron sa pagwali sa Maayong Balita ngadto sa mga kabos. Gipadala niya ako aron sa pagpahibalo sa kagawasan alang sa mga binilanggo ug sa pagpahiuli sa panan-aw sa mga buta, sa paghatag ug kagawasan ngadto sa mga dinaogdaog,
Sa pagkakita sa Ginoo sa biyuda, siya naluoy kaniya ug miingon kaniya, “Ayaw na paghilak.”
“Mao kini ang akong sugo, nga kinahanglang maghigugmaay kamo sa usa ug usa sama nga ako nahigugma kaninyo. Walay si bisan kinsa nga adunay gugma nga labaw pa niini, nga ang usa ka tawo magtahan sa iyang kinabuhi alang sa iyang mga higala.
Ug ang tanang mituo nagkahiusa ug ang tanang butang gisalohan sa tanan. Ug gipamaligya nila ang ilang mga katigayonan ug mga kabtangan, ug kini ilang gibahinbahin sa tanan, sumala sa gikinahanglan ni bisan kinsa.
Ug ang pundok sa mga mituo nagkahiusa sa kasingkasing ug hunahuna, ug walay miingon nga iya rang kaugalingon ang bisan unsang mga butang nga iyang gipanag-iya, kondili ilang gisalohan ang tanan nilang butang. Uban sa dakong gahom, ang mga apostoles naghatag sa ilang mga pagpamatuod sa pagkabanhaw sa Ginoong Jesus, ug ang dakong grasya diha kanilang tanan. Walay tawo nga nakulangan diha kanila kay kutob sa may kayutaan o mga balay namaligya niini, ug ang halin ilang gidala ug gibutang sa tiilan sa mga apostoles. Ang pagpang-apod-apod gihimo ngadto sa matag usa sumala sa panginahanglan ni bisan kinsa.
Ipaila nako kaninyo ang atong igsoon nga si Phoebe, usa ka alagad sa iglesia sa Cencrea, Ipangumosta ako kang Apeles nga namatud-an diha kang Cristo. Ipangumosta ako sa mga sakop sa banay ni Aristobulo. Ipangumosta ako kang Herodion nga akong kadugo. Ipangumosta ako sa mga anaa sa Ginoo nga sakop sa banay ni Narciso. Ipangumosta ako kang Trifena ug Trifosa nga mga naghago diha sa Ginoo. Ipangumosta ako kang Persida, nga akong minahal, nga naghago pag-ayo diha sa Ginoo. Ipangumosta ako kang Rufo, nga pinili diha sa Ginoo, ug sa iyang inahan nga akoa usab. Ipangumosta ako kanila ni Asincrito, Flegon, Hermes, Patrobas, Hermas, ug sa mga kaigsoonan nga anaa uban kanila. Ipangumosta ako kanila ni Filologo, Julia, Nereo ug sa iyang igsoong babaye, ug kang Olimpas, ug sa tanang mga balaan nga anaa uban kanila. Pagpangumostahay kamo sa usa ug usa pinaagi sa balaan nga halok. Nangumosta kaninyo ang tanang mga iglesia nga iya ni Cristo. Naghangyo ako kaninyo mga igsoon, sa pagbantay sa mga naghimo ug mga pagbahinbahin ug mga kapandolan nga supak sa pagtulun-an nga inyong nakat-onan, ug likayi sila. Kay kini sila wala mag-alagad sa atong Ginoong Cristo, kondili sa ilang kaugalingong tiyan, ug pinaagi sa nindot ug madanihong mga pulong naglimbong sila sa kasingkasing sa mga yano ug panabot. Kay bisan tuod ang inyong pagkamasinugtanon naabot ngadto sa tanan, nga tungod niana nalipay ako tungod kaninyo, buot nako nga magmaalamon kamo mahitungod sa maayo, apan mga walay alamag mahitungod sa daotan. aron inyo siyang dawaton diha sa Ginoo ingon nga angay sa mga balaan, ug tabangan ninyo siya sa bisan unsa nga iyang gikinahanglan gikan kaninyo, kay daghan ang iyang gitabangan, lakip ako.
uban sa mapugsanong paghangyo kanamo nga kahatagan sa katungod sa pagpakig-ambit sa pagtabang sa mga balaan.
Ang matag usa maghatag sumala sa kabubut-on sa iyang kasingkasing, dili sa pagpanuko o ingon nga pinugos kay gihigugma sa Dios ang naghatag nga malipayon.
Gipasalamatan nako ang akong Dios diha sa tanan nakong paghandom kaninyo. nga nakabaton sa samang pakigbisog nga inyo kaniadtong nakita kanako, ug inyo karong nadungog nga anaa kanako. Sa tanan nakong pagpangamuyo alang kaninyong tanan, ako sa kanunay nag-ampo uban sa kalipay, mapasalamaton tungod sa inyong pagpakig-ambit diha sa Maayong Balita sukad sa unang adlaw hangtod karon.
Kamong mga taga-Filipos nasayod nga sa pagsugod sa pagsangyaw sa Maayong Balita, sa paggikan nako sa Macedonia, walay iglesia nga nakig-ambit kanako diha sa paghatag ug sa pagdawat gawas kaninyo lamang, kay bisan gani didto sa Tesalonica, nagpadala man kamo kanako sa akong mga gikinahanglan sa makausa ug makaduha.
Sa kanunay nagpasalamat kami sa Dios tungod kaninyong tanan, kanunay namo kamong gilakip sa among mga pag-ampo, naghinumdom sa inyong buhat sa pagtuo ug pangabudlay sa gugma ug sa malahutayong paglaom diha sa atong Ginoong Jesu-Cristo atubangan sa Dios ug Amahan nato.
Kinahanglan nga kanunay kaming magpasalamat ngadto sa Dios mahitungod kaninyo, mga igsoon, ingon nga maoy angay, kay ang inyong pagtuo nagtubo man sa hilabihan gayod, ug ang gugma sa matag usa kaninyo nagkadako man alang sa usa ug usa.
Apan pagtinambagay kamo sa usa ug usa matag adlaw, samtang matawag pa kini nga “karong adlawa,” aron wala kaninyoy magmagahi tungod sa pagpakamalimbongon sa sala.
Kay ang Dios dili daotan nga tungod niana kalimtan na lamang niya ang inyong buhat ug ang gugma nga inyong gipadayag alang kaniya pinaagi sa inyong pag-alagad sa mga balaan, sama sa inyo pa gihapong gibuhat.
Pagpangumostahay kamo sa usa ug usa pinaagi sa halok sa gugma. Ang kalinaw maanaa kaninyong tanan nga anaa kang Cristo.
Siya nga nagtamay sa iyang isigkatawo nakasala, apan malipayon siya nga maluluy-on sa mga kabos.
Siya nga nagdaogdaog sa kabos nagtamay sa iyang Magbubuhat, apan siya nga may kaluoy sa nanginahanglan nagtahod kaniya.
Siya nga maayo ngadto sa kabos nagpahulam sa Ginoo, ug siya mobayad kaniya sa iyang nabuhat.
kon ibubo nimo ang imong kalag ngadto sa gigutom ug tagbawon ang tinguha sa mga sinakit, ang imong kahayag mosubang sa kangitngitan, ug ang imong kadulom mahimong sama sa kaudtohan.
sa paghatag ngadto sa nagsubo didto sa Zion— sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak inay abo, lana sa kalipay inay pagsubo, bisti sa pagdayeg inay luya nga espiritu; aron sila tawgon nga mga dagkong kahoy sa pagkamatarong, ang gitanom sa Ginoo, aron siya himayaon.
Unya sa pagtubag ang Hari moingon kanila, ‘Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, ingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa labing ubos niining akong mga igsoon, gibuhat usab ninyo kini kanako.’
Karon, sa imong paghunahuna, hain man niining tulo ang nagpakita nga silingan sa tawo nga nahulog ngadto sa mga kamot sa mga tulisan?” Siya mitubag, “Kadtong nagpakita ug kaluoy.” Ug si Jesus miingon kaniya, “Lakaw ug buhata usab kana.”
Usa ka bag-ong sugo ang akong ihatag kaninyo, nga kamo maghigugmaay sa usa ug usa sama nga gihigugma ko kamo aron maghigugmaay usab kamo sa usa ug usa. Tungod niini ang tanang tawo mahibalo nga kamo akong mga tinun-an kon kamo maghigugmaay sa usa ug usa.”
Didto sa Jopa may usa ka babayeng tinun-an nga ginganlan ug Tabita, nga kon hubaron, Dorcas o Lagsaw. Siya daghan ug mga maayong buhat ug mga pagtabang nga iyang gihimo.
Kay kamo, mga igsoon, gitawag ngadto sa kagawasan. Apan lamang ayaw ninyo gamita ang inyong kagawasan ingon nga kahigayonan sa unod, kondili pinaagi sa gugma alagari ninyo ang usa ug usa.
Pagkinabuhi kamo nga maalamon ngadto sa mga anaa sa gawas, pahimusli ninyo ang panahon.
Kinahanglan nga magbuhat sila ug maayo, magpadato sa mga maayong binuhatan, andam sa pagtabang ug manggihatagon.
Siya mihatag sa iyang kaugalingon alang kanato aron sa paglukat kanato gikan sa tanang pagkadaotan ug sa pagputli alang sa iyang kaugalingon sa usa ka katawhan nga iya gayod, madasigon sa maayong binuhatan.
Ug ayaw ninyo kalimti ang pagbuhat ug maayo ug ang pagkamanggihatagon, kay ang maong mga halad makapahimuot sa Dios.
Apan kon ang usa ka igsoong lalaki o babaye walay bisti ug nakulangan sa inadlaw nga pagkaon, ug unya usa kaninyo moingon kanila, “Panglakaw kamo nga malinawon, painiti ug busga ang inyong kaugalingon,” apan wala kamo maghatag kanila sa mga kinahanglanon sa lawas, unsa may kapuslanan niini?
Sumala sa hiyas nga nadawat sa matag usa, gamita ninyo kini alang sa usa ug usa ingon nga mga maayong piniyalan sa nagkalainlaing grasya sa Dios.
Ang Ginoo nagbantay sa mga dumuduong, siya nagtuboy sa mga biyuda ug sa mga wala nay amahan; apan ang dalan sa mga daotan iyang gilaglag.
Ayaw talikdi ang imong higala ug ang higala sa imong amahan; ug ayaw pag-adto sa balay sa imong igsoon sa adlaw sa imong kalisdanan. Maayo pa ang silingan nga duol kay sa igsoon nga layo.
Kay gigutom ako ug inyo akong gipakaon, giuhaw ako ug inyo akong gipainom, dumuduong ako ug inyo akong giabiabi,
Apan sa dihang maghatag ikaw ug kombira, maoy dapita ang mga kabos, ang mga bakol, ang mga piang, ang mga buta,
Apan kon kita naglakaw diha sa kahayag, ingon nga siya anaa sa kahayag, kita may pakig-ambitay sa usa ug usa, ug ang dugo ni Jesus nga iyang Anak naghinlo kanato gikan sa tanang sala.