Kategorya
106 Mga Bersikulo sa Biblia Mahitungod sa Aborsiyon
Ang kinabuhi gikan sa Dios, siya ang kahupnganan nga naghatag kanato og kahulogan sa pagkabuhi. Bisan pa man kon ang kaaway mosupak sa iyang katuyoan, ang atong Magbubuhat kanunay mangita sa atong kaayohan. Sukad pa sa sinugdanan, ang iyang plano mao nga ang katawhan modaghan ug mopuyo sa kalibutan. Busa, importante nga masabtan nato nga ang bisan unsa nga nagpasiugda sa kamatayon wala sa plano sa Dios. Ang aborsyon dili kabahin sa iyang laraw alang niining kalibutana.
Bisan unsa pa ang mga sirkumstansya nga nagdala nimo dinhi, importante nga masabtan nimo nga ang tabang sa Dios anaa kanunay. Bisan kon nag-atubang ka og wala damha nga pagmabdos o resulta sa usa ka traumatic nga sitwasyon, ang kinabuhi nga anaa sa imong sabakan angay nga hatagan og higayon nga molambo. Ang aborsyon dili ang solusyon ug mahimo kini nga magdala og kabug-at sa emosyon nga makaapekto sa imong kaayohan.[1]
Salig nga ang Dios makaayo ug makagawas nimo, maghatag kanimo og kaugmaon nga puno sa paglaum para nimo ug sa imong anak. Duol sa iyang presensya, ipaambit ang imong mga kabug-at ug pangayo sa iyang pasaylo. Isalikway ang bisan unsang hunahuna nga magdala kanimo ngadto sa aborsyon ug maghinulsol gikan sa kasingkasing. Ang Dios adunay giandam nga plano sa kaayo para nimo. Bisan kon mobati ka nga nag-inusara, hinumdomi nga ang Espiritu Santo naglakaw uban nimo, naglipay ug nagpalig-on nimo niining prosesoha.
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta.
Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Busa gibuhat sa Dios ang tawo sumala sa iyang kaugalingong dagway, sumala sa dagway sa Dios gibuhat niya sila, lalaki ug babaye iyang gibuhat sila.
Tan-awa, ang mga anak mao ang panulundon gikan sa Ginoo, ang bunga sa taguangkan mao ang ganti.
Apan sa diha nga ang Dios, nga naggahin kanako sa diha pa ako sa tiyan sa akong inahan ug nagtawag kanako pinaagi sa iyang grasya, nahimuot
Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang imong Manunubos, nga nag-umol kanimo gikan sa tagoangkan: “Ako mao ang Ginoo, nga nagbuhat sa tanang mga butang, nga mao lamang ang nagbuklad sa kalangitan, nga naghikyad sa yuta, kinsa bay uban kanako?—
Nganha kanimo nahimugso ako gikan sa taguangkan, sukad ako gipanganak sa akong inahan, ikaw mao ang akong Dios.
Ayaw pagpahilayo kanako, kay ang kasamok anaa sa duol ug walay makatabang kanako.
Sa pagkadungog ni Elisabet sa pangumosta ni Maria, ang bata misikad sulod sa iyang tiyan ug si Elisabet napuno sa Espiritu Santo.
Unya sa kusog nga tingog misinggit siya, “Dalaygon ikaw sa mga kababayen-an, ug dalaygon ang bunga sa imong tiyan!
Nganong nahitabo man kini kanako nga ako giduaw sa inahan sa akong Ginoo?
Kay tan-awa, sa dihang miabot sa akong mga dalunggan ang imong tingog sa pangumosta, ang bata sulod sa akong tiyan misikad sa kalipay.
Pamati kanako, O mga pulo, ug pagpatalinghog, kamo nga mga katawhan gikan sa layo. Gitawag ako sa Ginoo gikan sa tagoangkan, gikan sa ginhawaan sa akong inahan iya na akong ginganlan.
“Kon may mga lalaki nga mag-away ug makaangol ug usa ka babaye nga nagsabak ug makuhaan siya apan walay kadaot nga nahitabo, ang nakasamad kaniya multahan sumala sa ipahamtang kaniya sa bana sa babaye, ug mobayad siya sumala sa gihukom sa mga maghuhukom.
Apan kon adunay kadaot nga mahitabo, kinahanglan nga magbayad ikaw ug kinabuhi sa kinabuhi,
mata sa mata, ngipon sa ngipon, kamot sa kamot, tiil sa tiil,
paso sa paso, samad sa samad, labod sa labod.
Ug giumol sa Ginoong Dios ang tawo nahimo nga gikan sa abog sa yuta ug gihuyop niya ngadto sa ilong niini ang gininhawa sa kinabuhi, ug ang tawo nahimo nga buhing binuhat.
Ang babaye nga dili manganak gihatagan niya ug panimalay, naghimo kaniya nga malipayon nga inahan sa mga anak. Dayega ang Ginoo!
Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Ako magtawag sa langit ug sa yuta sa pagsaksi batok kaninyo niining adlawa, nga gibutang nako sa inyong atubangan ang kinabuhi ug ang kamatayon, ang panalangin ug ang tunglo. Busa pilia ang kinabuhi aron kamo ug ang inyong kaliwatan mabuhi,
O Ginoo, gisusi nimo ako ug nakaila ikaw kanako!
bisan didto ang imong kamot magtultol kanako, ug ang imong tuong kamot maggunit kanako.
Kon moingon ako, “Patabona kanako ang kangitngit ug ang kahayag nga naglibot kanako mahimong gabii,”
bisan ang kangitngit dili ngitngit alang kanimo, ang kagabhion hayag sama sa adlawan; kay ang kangitngit sama sa kahayag alang kanimo.
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta.
Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Pagkabililhon sa imong mga hunahuna alang kanako, O Dios! Pagkadako sa gidaghanon nila!
Kon ihapon nako sila, daghan pa sila kay sa balas. Sa akong pagmata, ako anaa gihapon kanimo.
O pamatyon unta nimo ang mga daotan, O Dios, ug ang mga tawo nga giuhaw sa dugo magpalayo unta kanako,
Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; ikaw nakasabot sa akong mga hunahuna gikan sa layo.
“Matngoni ninyo nga walay usa niining mga gagmay nga inyong tamayon kay sultihan ko kamo nga didto sa kalangitan ang ilang mga anghel kanunayng nagsud-ong sa nawong sa akong Amahan nga anaa sa langit.
Apan ang Dios nagpadayag sa iyang gugma alang kanato pinaagi niini, nga bisan sa mga makasasala pa kita, si Cristo nagpakamatay alang kanato.
Adunay unom ka butang nga gidumtan sa Ginoo, pito ang dulumtanan niya:
mapahitas-ong mga mata, bakakon nga dila, ug mga kamot nga nag-ula ug dugo nga walay sala,
Ang Ginoo nagbantay sa mga dumuduong, siya nagtuboy sa mga biyuda ug sa mga wala nay amahan; apan ang dalan sa mga daotan iyang gilaglag.
“Pamati kanako, O balay ni Jacob, ang tanan nga salin sa balay ni Israel, kadtong akong gisapnay gikan sa pagkahimugso, gikugos gikan sa tagoangkan;
bisan hangtod sa imong katigulangon ako mao siya, ug bisan hangtod sa pagkaubanon sa buhok ako mag-agak kaninyo; ako nagbuhat ug ako magpas-an; ako magpas-an ug magluwas.
Wala ba kamo masayod nga kamo templo sa Dios ug nga ang Espiritu sa Dios nagpuyo diha kaninyo?
Kon adunay moguba sa templo sa Dios, siya gub-on sa Dios. Kay ang templo sa Dios balaan, kana mao kamo.
unsa ba ang tawo nga ikaw matinagdanon man kaniya ug ang anak sa tawo nga ikaw mag-atiman man kaniya?
Kay gibuhat nimo siya nga ubos ug diyotay kay sa Dios ug gipurongpurongan nimo siya uban sa himaya ug dungog.
Kamo nasayod nga kamo gilukat gikan sa walay hinungdan nga paggawi nga inyong napanunod gikan sa inyong mga ginikanan, dili pinaagi sa mga butang nga madugta sama sa plata o bulawan,
kondili pinaagi sa bililhong dugo ni Cristo, sama sa dugo sa nating karnero nga walay buling o mansa.
Ingon nga ikaw wala masayod kon giunsa sa espiritu pagsulod ngadto sa mga bukog sa taguangkan sa babayeng nagsamkon, ikaw usab wala masayod sa buhat sa Dios nga mao ang naghimo sa tanan.
apan si Jesus miingon, “Paduola kanako ang gagmayng kabataan ug ayaw ninyo sila pugngi kay ang gingharian sa langit ila sa mga sama kanila.”
Diha kanimo nagsalig ako gikan sa akong pagkatawo; ikaw mao ang nagkuha kanako gikan sa taguangkan sa akong inahan. Ang akong pagdayeg magpadayon nga alang kanimo.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Ug gidala usab nila ang ilang mga gagmayng bata ngadto kaniya aron unta panalanginan sila niya, ug sa pagkakita niini sa mga tinun-an, ilang gibadlong sila.
Apan gitawag sila ni Jesus ngadto kaniya nga nag-ingon, “Paduola kanako ang mga bata ug ayaw ninyo sila pugngi, kay ang gingharian sa Dios ila sa mga sama kanila.
Magpaanak ba ako ug dili mopahimugso? nag-ingon ang Ginoo; ako ba nga magpahimugso, magtak-op ba sa tagoangkan? nag-ingon ang imong Dios.
Sama sa mga udyong nga anaa sa kamot sa sundalo, mao usab ang mga anak sa pagkabatan-on.
Malipayon ang tawo nga ang iyang sudlanan ug udyong puno niini! Dili sila mabutang sa kaulawan, sa dihang makigsulti siya sa iyang mga kaaway diha sa ganghaan.
Palayo gikan sa usa ka bakak nga sumbong ug ayaw patya ang walay sala ug ang matarong kay dili ko gayod palingkawason ang daotan.
Dili ba ang duha ka sayaw gibaligya ug duha ka sensilyo. Ug walay bisan usa kanila nga mahulog sa yuta nga dili mahibaloan sa inyong Amahan.
si Felipe ug si Bartolome, si Tomas ug si Mateo nga tigpaningil ug buhis, si Santiago nga anak ni Alfeo ug si Tadeo,
Bisan gani ang mga buhok sa inyong ulo giihap ang tanan.
Busa ayaw kamo kahadlok, kamo labaw pa ug bili kay sa daghang mga langgam.
Ang imong mga kamot maoy nagbuhat ug nag-umol kanako; hatagi ako ug salabotan aron ako makakat-on sa imong kasugoan.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Kon moingon ako, “Patabona kanako ang kangitngit ug ang kahayag nga naglibot kanako mahimong gabii,”
bisan ang kangitngit dili ngitngit alang kanimo, ang kagabhion hayag sama sa adlawan; kay ang kangitngit sama sa kahayag alang kanimo.
Si bisan kinsa nga magpaagas ug dugo sa tawo, pinaagi sa tawo ang iyang dugo paagason, kay gibuhat sa Dios ang tawo sama sa iyang dagway.
Kon ikaw, O Ginoo, nagtimaan pa unta sa mga kasal-anan, O Ginoo, kinsa ba ang makasugakod?
Apan adunay pagpasaylo diha kanimo, aron ikaw takos nga kahadlokan.
Mao kini ang giingon sa Ginoo nga nagbuhat kanimo, nag-umol kanimo gikan sa tagoangkan, ug magtabang kanimo: Ayaw kahadlok, O Jacob nga akong sulugoon, Jesurun nga akong pinili.
Kay kamo, mga igsoon, gitawag ngadto sa kagawasan. Apan lamang ayaw ninyo gamita ang inyong kagawasan ingon nga kahigayonan sa unod, kondili pinaagi sa gugma alagari ninyo ang usa ug usa.
Kay kita iyang mga binuhat, gihimo diha kang Cristo Jesus alang sa mga maayong buhat nga giandam nang daan sa Dios aron nga niini magkinabuhi kita.
“Ang mga amahan kinahanglang dili patyon tungod sa mga anak, o ang mga anak patyon tungod sa mga amahan. Ang matag usa patyon tungod sa iyang kaugalingong sala.
Ayaw ako itipon sa mga makasasala, o ang akong kinabuhi uban sa mga tawo nga uhaw sa dugo,
Kay pinaagi kaniya gibuhat ang tanang mga butang, diha sa langit ug dinhi sa yuta, makita ug dili makita, mga trono o kamandoan o pamunoan o kagahom. Ang tanang mga butang gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya.
Siya mao na sa wala pa ang tanang mga butang, ug diha kaniya ang tanang mga butang nalangkob.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.”
Ang tanan nga nagdumot sa iyang igsoon mamumuno, ug kamo nasayod nga ang matag mamumuno walay kinabuhing dayon nga nagpabilin diha kaniya.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa.
Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo.
Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay.
Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon.
Panalangini kadtong mga naglutos kaninyo; pag-ampo ug ayaw panunglo.
Paglipay kamo duyog sa mga nalipay, hilak duyog sa mga nanghilak.
Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon.
Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo.
Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo.
Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.”
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
giula nila ang dugo sa walay sala, ang dugo sa ilang mga anak nga lalaki ug sa ilang mga anak nga babaye, nga gihalad nila ngadto sa mga diosdios sa Canaan; ug ang yuta nahugawan tungod sa dugo.
Ang pagdumot naghatag ug kasamok, apan ang gugma nagtabon sa tanang mga kalapasan.
Agaka ako sumala sa imong saad aron ako mabuhi, ug ayaw ako pakaulawi sa akong paglaom.
Nakita nako pag-usab ang tanan nga mga pagdaogdaog nga gihimo ilalom sa adlaw. Ug tan-awa, ang mga luha niadtong mga dinaogdaog, ug walay bisan usa nga naghupay kanila! Didto sa dapit sa mga nagdaogdaog kanila adunay gahom, ug walay bisan usa nga naghupay kanila.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa.
Pamati sa imong amahan nga nagpakatawo kanimo, ug ayaw tamaya ang imong inahan sa dihang tigulang na siya.
Sa diha nga magsud-ong ako sa imong kalangitan, sa buhat sa imong mga tudlo, sa bulan ug sa mga bituon nga imong gipahiluna;
unsa ba ang tawo nga ikaw matinagdanon man kaniya ug ang anak sa tawo nga ikaw mag-atiman man kaniya?
Siya mahigugma kaninyo, ug magpanalangin kaninyo ug magpadaghan kaninyo. Magpanalangin usab siya sa bunga sa inyong lawas ug sa bunga sa inyong yuta, sa inyong trigo ug sa inyong bino ug sa inyong lana, sa nadugang sa inyong mga kahayopan ug sa mga nati sa panon sa inyong karnero didto sa yuta nga gipanumpa niya sa inyong katigulangan nga ihatag kaninyo.
Mabulahan kamo labaw sa tanang mga katawhan. Walay lalaki o babaye nga dili makaanak diha kaninyo o sa inyong kahayopan.
Unya ang Dios miingon, “Buhaton nato ang tawo sumala sa atong dagway, ingon nga sama kanato. Sila ang maggahom ibabaw sa mga isda sa dagat ug sa mga langgam sa kahanginan, ug sa tanang kahayopan ug sa tanang ihalas nga mananap sa kalibotan ug sa tanan nga nagkamang sa yuta.”
Busa gibuhat sa Dios ang tawo sumala sa iyang kaugalingong dagway, sumala sa dagway sa Dios gibuhat niya sila, lalaki ug babaye iyang gibuhat sila.
“Pagkaalaot niya nga nakiglalis sa iyang Magbubuhat, ang sudlanan nga yuta ngadto sa magkukulon! Mosulti ba ang yutang kulonon ngadto sa nagbuhat kaniya, ‘Unsay imong gibuhat?’ o ‘Ang imong gihimo walay kuptanan?’
Kay siya nagluwas sa nanginahanglan sa diha nga siya magtawag, sa kabos ug sa walay makatabang.
Naluoy siya sa huyang ug sa nanginahanglan, ug nagluwas sa mga kinabuhi sa nanginahanglan.
Gikan sa pagdaogdaog ug pagpanglupig gilukat niya ang ilang kinabuhi; ug bililhon ang ilang dugo diha sa iyang panan-aw.
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Kay ang akong amahan ug ang akong inahan nagsalikway kanako, apan ang Ginoo magkuha kanako.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan.
Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Ayaw ihikaw ang imong kaluoy gikan kanako, O Ginoo; himoa nga ang imong gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon manalipod kanako sa kanunay!
Tan-awa ninyo ang mga langgam sa kalangitan; wala sila magpugas o mag-ani o maghipos ngadto sa mga kamalig apan ang inyong langitnong Amahan nagpakaon kanila. Dili ba labaw pa man kamo ug bili kay kanila?
Ayaw pagsunod sa daghan aron sa pagbuhat ug daotan, o sa pagsaksi ug bakak diha sa usa ka kaso pinaagi sa pagdapig sa daghan aron sa pagtuis sa katarongan,
Ug nag-ampo si Isaac sa Ginoo alang sa iyang asawa, tungod kay siya dili makaanak ug ang Ginoo mitubag sa iyang pag-ampo ug nagsamkon si Rebecca nga iyang asawa.
Ug ang mga bata nagdinuotay diha sa sulod niya ug miingon siya, “Kon mao kini, ngano nga mabuhi pa ako?” Ug siya miadto sa pagpangutana sa Ginoo.
“Malimot ba ang usa ka babaye sa iyang masuso nga bata, nga dili siya magbaton ug kaluoy sa anak sa iyang taguangkan? Bisan kini sila makalimot, apan ako dili gayod malimot kanimo.
Tan-awa, ako nagkulit kanimo diha sa mga palad sa akong mga kamot; ang imong mga kuta anaa kanunay sa akong atubangan.
Walay usa kanato nga nagkinabuhi alang sa iyang kaugalingon, ug walay usa kanato nga mamatay alang sa iyang kaugalingon.
Kon kita buhi, nabuhi kita alang sa Ginoo; ug kon kita mamatay, mamatay kita alang sa Ginoo; sa ingon niana, buhi kita o patay, iya kita sa Ginoo.
Ako modagan diha sa dalan sa imong kasugoan, sa diha nga imong padak-an ang akong pagpanabot!
Ang kamatayon ug ang kinabuhi anaa sa gahom sa dila, ug kadtong mahigugma niini magkaon sa mga bunga niini.
“Nganong wala man ako mamatay sa akong pagkahimugso, mogula gikan sa tagoangkan ug matapos?
Ngano nga ang mga tuhod midawat man kanako? O nganong dihay mga dughan nga akong gisusohan?
Adunay panahon alang sa tanang butang, ug panahon alang sa tanang katuyoan ilalom sa langit:
Nakita nako ang buhat nga gihatag sa Dios sa mga anak sa mga tawo aron sila maghago niini.
Gihimo niya nga matahom ang tanang butang sa panahon niini. Gibutang usab niya ang pagsabot sa nangagi ug sa umaabot diha sa sulod sa ilang kasingkasing, apan bisan pa niana dili siya makatugkad sa buhat nga nahimo sa Dios gikan sa sinugdan hangtod sa kataposan.
Ako nasayod nga walay lain nga maayo alang kanila, kay sa paglipay ug sa pagbuhat sa labing maayo samtang buhi pa sila;
ug nga kini gasa sa Dios ngadto sa tawo nga ang matag usa kinahanglang mokaon ug moinom, ug maglipay diha sa tanan niyang paghago.
Ako nasayod nga bisan unsa ang buhaton sa Dios, molungtad kini hangtod sa kahangtoran; walay ikadugang niini, o makuhaan kini sa bisan unsa; ang Dios nagbuhat sa ingon aron ang mga tawo mahadlok gayod sa iyang atubangan.
Ang anaa, diha na; ang umaabot pa, diha na; ug gipangita sa Dios kadtong miagi na.
Dugang pa, nakita nako ilalom sa adlaw nga diha sa dapit sa hustisya, dihay pagkadaotan, ug diha sa dapit sa pagkamatarong, dihay kasal-anan.
Ako miingon diha sa akong kasingkasing, ang Dios maghukom sa matarong ug sa daotan, kay nagtakda siya ug panahon alang sa tanang katuyoan ug alang sa tanang buhat.
Ako miingon diha sa akong kasingkasing mahitungod sa mga anak sa mga tawo nga ang Dios nagsulay kanila, aron ipakita kanila nga sila mga mananap lamang.
Kay ang dangatan sa mga anak sa mga tawo ug ang dangatan sa mga mananap managsama; ingon nga mamatay ang usa, mamatay usab ang usa. Silang tanan managsama ug gininhawa, ug ang tawo dili labaw sa mga mananap; kay ang tanan kakawangan man.
panahon sa pagkatawo, ug panahon sa pagkamatay; panahon sa pagtanom, ug panahon sa pag-ibot niadtong natanom;
Kon ihapon nako sila, daghan pa sila kay sa balas. Sa akong pagmata, ako anaa gihapon kanimo.
Ayaw itugyan ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa sala ingon nga galamiton sa pagkadili matarong, hinuon itugyan ang inyong kaugalingon ngadto sa Dios ingon nga mga tawo nga nabuhi gikan sa kamatayon ug ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa Dios ingon nga mga galamiton sa pagkamatarong.
Dako pa kaayo ug bili ang tawo kay sa karnero! Busa, uyon sa Balaod ang pagbuhat ug maayo sa adlaw nga igpapahulay.”
Siya magpasibsib sa iyang panon sama sa usa ka tigbantay sa karnero, siya nagtigom sa mga nating karnero diha sa iyang bukton, magkugos kanila diha sa iyang dughan, ug malumong maggiya niadtong adunay mga gagmay.
Ako magtawag sa langit ug sa yuta sa pagsaksi batok kaninyo niining adlawa, nga gibutang nako sa inyong atubangan ang kinabuhi ug ang kamatayon, ang panalangin ug ang tunglo. Busa pilia ang kinabuhi aron kamo ug ang inyong kaliwatan mabuhi,
ug mobalik ngadto sa Ginoo nga inyong Dios, kamo ug ang inyong mga anak, ug tumanon ang iyang tingog diha sa tanan nga gisugo nako kaninyo niining adlawa sa tibuok ninyong kasingkasing ug sa tibuok ninyong kalag,
mahigugma sa Ginoo nga inyong Dios, motuman sa iyang tingog ug dili mobulag kaniya. Kay kini nagkahulogan ug kinabuhi nganha kaninyo ug gitas-on sa mga adlaw aron kamo makapuyo didto sa yuta nga gipanumpa sa Ginoo ngadto sa inyong katigulangan, kang Abraham, kang Isaac ug kang Jacob aron ihatag kanila.”
Malipayon siya nga ang tabang mao ang Dios ni Jacob, nga ang paglaom anaa sa Ginoo nga iyang Dios,
nga nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat, ug sa tanan nga anaa niini; nga magmatinumanon hangtod sa kahangtoran;
Maayo ba alang kanimo nga ikaw magdaogdaog, magbiaybiay sa buhat sa imong mga kamot, ug modapig sa mga laraw sa mga daotan?
Aduna ka bay mga mata nga unodnon? Nagtan-aw ba ikaw sama sa pagtan-aw sa tawo?
Bisan sa dili pa malitok ang usa ka pulong sa akong dila, ikaw, O Ginoo, nahibalo na sa tanan.
Busa sa inyong pagpanglakaw himoang mga tinun-an ang tanang kanasoran, nga magbautismo kanila sa ngalan sa Amahan ug sa Anak ug sa Espiritu Santo,
Ug didtoy usa ka dakong linog kay dihay anghel sa Ginoo nga mikunsad gikan sa langit ug miadto ug iyang giligid ang bato ug milingkod niini.
nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
Ug ang Ginoo miingon, “Unsa man ang imong gibuhat? Ang tingog sa dugo sa imong igsoon nagtuaw kanako gikan sa yuta.
Ug karon tinunglo ikaw gikan sa yuta nga mibuka sa iyang baba sa pagdawat sa dugo sa imong igsoon gikan sa imong kamot.
O Ginoo, gisusi nimo ako ug nakaila ikaw kanako!
bisan didto ang imong kamot magtultol kanako, ug ang imong tuong kamot maggunit kanako.
Kon moingon ako, “Patabona kanako ang kangitngit ug ang kahayag nga naglibot kanako mahimong gabii,”
bisan ang kangitngit dili ngitngit alang kanimo, ang kagabhion hayag sama sa adlawan; kay ang kangitngit sama sa kahayag alang kanimo.
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta.
Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Pagkabililhon sa imong mga hunahuna alang kanako, O Dios! Pagkadako sa gidaghanon nila!
Kon ihapon nako sila, daghan pa sila kay sa balas. Sa akong pagmata, ako anaa gihapon kanimo.
O pamatyon unta nimo ang mga daotan, O Dios, ug ang mga tawo nga giuhaw sa dugo magpalayo unta kanako,
Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; ikaw nakasabot sa akong mga hunahuna gikan sa layo.
mga tawo nga nagsulti ug daotan batok kanimo, nga nagbayaw sa ilang kaugaligon batok kanimo alang sa daotan.
Wala ba nako kasilagi ang nasilag kanimo, O Ginoo? Ug wala ba nako dumti ang mialsa batok kanimo?
Gikasilagan ko sila sa hingpit nga kasilag; giisip ko sila nga akong mga kaaway.
Susiha ako, O Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing! Sulayi ako ug hibaloi ang akong mga hunahuna!
Ug tan-awa kon aduna bay daotan nga pamaagi dinhi kanako, Ug tultoli ako sa dalan nga walay kataposan!
Ikaw nagsusi sa akong agianan ug sa akong paghigda, ug nahibalo sa tanan nakong mga dalan.
Bisan sa dili pa malitok ang usa ka pulong sa akong dila, ikaw, O Ginoo, nahibalo na sa tanan.
Ikaw nagpalibot kanako sa luyo ug sa atubangan ug nagtapion sa imong kamot kanako.
Ang ingon niini nga kahibalo kahibulongan kaayo alang kanako; habog kini, dili ako makakab-ot niini.
Diha sa dalan sa pagkamatarong anaa ang kinabuhi, ug diha sa dalan niini walay kamatayon.
Apan sa sulod sa inyong mga kasingkasing gahina ninyo si Cristo ingon nga Ginoo, andam kamo kanunay sa pagtubag kang bisan kinsa nga mangutana sa hinungdan sa paglaom nga anaa kaninyo.
Kinsa ba ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo? Kaniya itudlo niya ang dalan nga iyang pilion.
Siya gayod magpuyo diha sa kauswagan, ug ang iyang mga anak makapanag-iya sa yuta.
Kay ang pulong sa Dios buhi ug naglihok, hait pa kay sa espada nga duhay sulab, modulot lahos ngadto sa nag-ulang sa kalag ug espiritu, sa mga lutahan ug sa mga kauyokan ug motugkad sa mga hunahuna ug katuyoan sa kasingkasing.
Ug nakita sa Dios ang tanang butang nga iyang gihimo, ug tan-awa, kini maayo kaayo. Dihay kagabhion ug dihay kabuntagon, ikaunom nga adlaw.
ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta.
Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
“Sa wala pa nako ikaw buhata diha sa taguangkan nakaila na ako kanimo, ug sa wala pa ikaw mahimugso gigahin ko na ikaw; gipili ko ikaw nga propeta ngadto sa kanasoran.”
Nganha kanimo nahimugso ako gikan sa taguangkan, sukad ako gipanganak sa akong inahan, ikaw mao ang akong Dios.
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan.
“Malimot ba ang usa ka babaye sa iyang masuso nga bata, nga dili siya magbaton ug kaluoy sa anak sa iyang taguangkan? Bisan kini sila makalimot, apan ako dili gayod malimot kanimo.
Dili ba nga siya nga nagbuhat kanako diha sa tagoangkan nagbuhat usab kaniya? Dili ba nga usa lamang ang naghulma kanamo diha sa tagoangkan?
Malipayon ang tawo nga ang iyang sudlanan ug udyong puno niini! Dili sila mabutang sa kaulawan, sa dihang makigsulti siya sa iyang mga kaaway diha sa ganghaan.
Kay ang bayad sa sala mao ang kamatayon apan ang gasa gikan sa Dios mao ang kinabuhing dayon diha kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.